Search results

1

Upokorzony i uwielbiony Chrystus (Flp 2, 6-11)

100%

Witkowski S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2008

|

vol. 61

|

issue 1

EN

Ph 2, 6-11 in a poetic way describes the paradoxical way of Jesus Christ. Being equal with God, He entered human history with no privileges and identified Himself with every human being. Of His own free will, He experienced complete insignificance. He subordinated himself to man. He survived extreme humiliation. God confirmed His way by raising Him above all and bestowing upon him the dignity of Kyrios, to whom all creation pay homage. This hymn is perfect paranesis. It encourages Christians to follow the way marked by Christ and to resign voluntarily from the battle for personal reputation, laws and merits. It proposes persistence, self-sacrifice and renunciation. To ascend highly one must descend.

2

Jesus Christ, Glory and Cognition. Is Eph 1:15–23 a Judaistic and/or Hellenistic Christian Text?

94%

Linke W.

Verbum Vitae

|

2021

|

vol. 39

|

issue 3

807-829

EN

The paper is an interpretation of Eph 1:15-23 which is a consequence of the shorter version of Eph 1:15 (without the words: τὴν ἀγάπην). It is an attempt to answer the question of who the “saints” are in this verse and the entire pericope, what background (Hellenistic or Judaic) this concept has, and what was the character of the church community in this city in the post-Pauline period. The method used in this paper consists of historical and contextual analysis of lexicographical end ideological material used in the pericope. The first step is a study of the rhetorical structure of Eph as the instrument for interpretation of the role of the pericope in the meaning of the text. The second part of the paper is presented the binary way of exposition: in the language of Judaism and in the Hellenistic terms. From this perspective the category of “saints” is described. From this analysis it is concluded: “saints” are the group belonging to the Judeo-Christian component of the Church, the political substructure of the Church but not in terms of the separation, but of the pluralistic unity.

3

Wiara oparta na znakach i cudach dokonanych przed zmartwychwstaniem w Ewangelii według św. Jana

71%

Gaida D.

Scriptura Sacra

|

2014

|

issue 18

89-102

EN

Signs and wonders in John’s theology play significant role because they may lead to true and lasting faith. Jesus said to the royal official: “Unless you see signs and wonders you will not believe” (J 4,48). In John’s Gospel signs and miracles performed by Jesus allowed to believe in him as a prophet, a man who is from God, the Messiah, the Son of God. Descending of the Holy Spirit on Jesus was for John the Baptist a sign that Jesus is The Son of God. The miracle of changing water into wine revealed glory of Jesus and caused that his disciples believed in him. Knowledge of Jesus about sinful life a Samaritan woman became for her a sign which led to acknowledge Jesus as a prophet. Jesus made her aware that he was Christ, the Messiah. The presence of Jesus among Samaritans and preaching his word made other believe in Jesus and recognize him as the Savior of the world. A sign of healing a royal official’s son showed the necessity of believing in his words. A miracle of feeding Five Thousand caused the crowd to look for him. People acknowledged Jesus as a prophet. A miracle of healing a man blind from birth made him believe in Jesus as the Son of Man. A resurrection of Lazarus became a sign which raised faith among the Jews who had seen what Jesus did. The chief priests and the Pharisees saw signs made by Jesus but they did not believe in him. People who faced signs and miracles and take dialogue with Jesus, come to believe in him. Jesus made miracles which were the answers for human poverty, misery and faith. Each of us has to take one’s own decision through believing in Jesus as the Messiah, God’s Son and you may have life in his name.

4

Divine Management of Worldly Matters: Agamben’s Theological Genealogy of Economy as a Political Philosophy of Praxis.

60%

Ratajczak M.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

PL

Celem tego artykułu jest przedstawienie takiej interpretacji Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii, która ukaże jej znaczenie dla badań w obszarze ekonomii politycznej. Jedynym sposobem na powiązanie dyskursów teologii ekonomicznej i ekonomii politycznej jest pokazanie, że teologia ekonomiczna nie zajmuje się kwestiami przynależnymi do sfery ekonomii, lecz podejmuje dużo bardziej ogólny problem – problem ludzkiej praktyki. Postaram się udowodnić, że stawką Agambenowskiej filozofii jest krytyka teologicznych, a więc metafizycznych, założeń koncepcji ludzkiej praktyki, którą to krytykę można przeprowadzić za pomocą teologicznej genealogii, w szczególności trynitarnej ekonomii. Artykuł skupia się na pojęciu liturgii i jego roli w Agambenowskich badaniach genealogicznych jako teologicznym paradygmacie kapitalistycznego zarządzania ludzkim życiem (czyli praktyką) i kończy się rozważaniami nad możliwą aplikacją Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii do marksistowskiej krytyki ekonomii politycznej, przede wszystkim do krytyki podziału na pracę produkcyjną i nieprodukcyjną.

EN

The aim of this paper is to provide an interpretation of Agamben’s theological genealogy of economy that will show its significance for investigations in the field of political economy. The only way to connect the discourses of economic theology and political economy is to show that the former is not concerned with questions proper to the sphere of economics, but rather deals with a more general problem – the problem of human praxis. I will show that what is at stake in Agamben’s endeavors is a critique of theological, that is metaphysical, presuppositions about the concept of human praxis, a critique which can only be carried out on the basis of a theological genealogy, in particular of the Trinitarian oikonomia. The text will focus on the notion of liturgy in Agamben’s genealogical investigations as a theological paradigm for the capitalist management of human life (i.e. praxis) and will close with some initial remarks on the possible application of Agamben’s theological genealogy of economy to a Marxist critique of political economy, especially to a critique of the distinction between productive and unproductive labor.

5

caddîq wobec JHWH na przykładzie wybranych psalmów. Studium teologiczne

60%

Boboryk G.

Rocznik Teologiczny

|

2014

|

vol. 56

|

issue 1

5-26

PL

Przedłożony artykuł jest studium teologicznym na temat postawy caDDîq wobec JHWH na przykładzie wybranych psalmów z Psałterza (Ps 15; 19B; 24; 73; 101; 119). Istotą qyDIc; jest to, że przestrzega przykazań. W ceremoniale „liturgii bramy” Izrael jest zapytywany o swoją sprawiedliwość (Ps 15 i 24), bo tylko sprawiedliwi mają przywilej przebywać na obszarze sanktuarium oraz oczekiwać na Jego zbawcze interwencje w czasie potrzeby. W stosunku do swego bliźniego, sprawiedliwy okazuje swoją wierność, która jest żywotnym elementem sprawiedliwości starotestamentowej. Król jako regent JHWH w swoim życiu prezentuje cechy człowieka sprawiedliwego (Ps 101). Na wzór JHWH wypędza sprzed swojego oblicza bezbożnych, stoi na straży prawidłowego przestrzegania „liturgii bramy”. Otacza się ludźmi sprawiedliwymi, których szanuje oraz broni przed ludźmi złymi. Człowiek sprawiedliwy nie ma nic wspólnego ze sposobem myślenia, mówienia, czynami oraz sposobem życia ludzi niegodziwych (Ps 1; 119). Tora JHWH jest jego największą miłością, obiektem ustawicznej refleksji. Psalm 119 wskazuje na żarliwość tego, który znajduje ustawiczną rozkosz w Jego Torze. Choć sprawiedliwy czasami oburza się i gniewa z powodu pomyślności bezbożnych, to jednak w JHWH znajduje odpowiedź na najbardziej newralgiczne pytania (Ps 73). Pokładanie ufności w JHWH, powierzanie swojej drogi boskiemu kierownictwu, oczekiwanie na Niego, pielęgnowanie bliskiej wspólnoty z Nim daje sprawiedliwemu wewnętrzną równowagę, otwiera oczy na wspaniałość Jego obecności oraz prowadzi do przezwyciężenia najbardziej trudnych kryzysów wiary. Bezbożni budują domy z kart, które ku ich przerażeniu burzy niespodziewany podmuch Bożego gniewu. Sprawiedliwi – pomimo cierpienia – w Nim doświadczają słodyczy Jego obecności oraz zostaną przyjęci do chwały.

EN

The paper offers a theological study on the attitude of caDDîq toward Yahweh on the grounds of selected psalms (Pss 15; 19B; 24; 73; 101; 119) from The Book of Psalms. Keeping of commandments is the notae of caDDîq, the mark of the one who is allowed to enter the Yahweh’s sanctuary. In the ceremony of the «liturgy of the gate» the Israelites are interrogated about their righteousness (Pss 15 and 24), because only the righteous have privilege to sojourn in the holy place and to look forward to His saving intervention in their time of need. In relation to his neighbor, the righteous displays his commitment which is the vital part of the Old Testament view on righteousness. As the representative of Yahweh, in his life the king demonstrates features of a righteous person (Ps 101). Like God himself, the king expels from his life area the wicked and upholds the correct administration of «liturgy of the gate» in the state sanctuary. It is desirable to him to be surrounded by the righteous that He esteems and that He champions respect for their dignity and for their rights. The righteous have nothing in common with the way of thinking, talking, and living of the wicked (Pss 1; 119). The Torah of Yahweh is his biggest love and his object of continual reflection. Psalm 119 enunciates fervidness of those who find constant delight in His Torah. Although the righteous sometimes can express indignation and be angry at prosperity of the wicked, yet in Yahweh he can find the answer to the most pivotal questions (Ps 73). To trust in Yahweh, to commit his way to divine guidance, to look forward to Him, and to nurture intimate community with Him, all of these provide the righteous with inner balance, are opening his eyes on grandeur of Yahweh’s presence, and are leading him to overcoming the most difficult crises of his faith. The wicked build their houses with cards, which will be demolished by an unexpected blast of God’s wrath. Instead of their suffering the righteous experience in Yahweh nearness of His presence and certainty of being taken into glory in the future.

6

Obraz Boga w 2 Liście św. Piotra

48%

Suszko K.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2017

|

vol. 70

|

issue 3

EN

An analysis of this text reveals the two essential issues handled in the epistle: (1) the constant presence of the theme of God considered from the viewpoint of His glory and (2) an ultimate Christocentrism of all content references in the image of God. The word “glory” (δόξα) appears five times, always in key places of the inspired text under study. The epistle exposes the theology of faith from the aspects of knowledge and calling, so as to successively reveal the mystery of Jesus Christ being the Divine Person – in the context of the Divine Trinity – and, furthermore, to disclose His subsequent Christological titles leading to a complete revelation in the expression: “Our Lord and Savior, Jesus Christ” (κύριος ἡμῶν καὶ σωτήρ Ἰησοῦς Χριστός). At the same time, the epistle describes the main practical goal, i.e. “partaking of the divine nature” (cf. 2 Peter 1 : 4) through “God and Jesus, our Lord” (θεός καὶ Ἰησοῦς κύριος ἡμῶν), and the method of reaching this goal; it also warns against going a different way by contrasting the two dimensions of reality: the earthly and the eternal.

PL

Analiza przebiegu treści 2 Listu św. Piotra ujawnia poruszane w tekście dwie zasadnicze kwestie: (1) ciągła obecność tematu Boga w aspekcie Jego chwały i (2) ostateczny chrystocentryzm wszystkich odniesień treściowych w obrazie Boga. Pięciokrotnie pojawiające się słowo „chwała” (δόξα) można znaleźć zawsze w kluczowych miejscach omawianego tekstu natchnionego. List, przedstawiając teologię wiary w aspekcie poznania i powoływania, odsłania sukcesywnie tajemnicę Jezusa Chrystusa jako Osoby Boskiej – w kontekście Trójcy Świętej – na drodze ujawniania Jego kolejnych tytułów chrystologicznych aż po pełne tego objawienie w określeniu: „Pan nasz i Zbawiciel Jezus Chrystus” (κύριος ἡμῶν καὶ σωτήρ Ἰησοῦς Χριστός). Kreśli przy tym główny cel praktyczny i metodę jego osiągnięcia, jakim jest „uczestnictwo w Boskiej naturze” (por. 2 P 1, 4) dzięki „Bogu i Jezusowi Panu naszemu” (θεός καὶ Ἰησοῦς κύριος ἡμῶν) – z równoczesnym przestrzeganiem przed pójściem inną drogą – przeciwstawiając sobie dwa wymiary rzeczywistości: doczesny i wieczny.

Refine search results

2 Ruch Biblijny i Liturgiczny

1 Praktyka Teoretyczna

1 Rocznik Teologiczny

1 Scriptura Sacra

1 Verbum Vitae

1 Boboryk G.

1 Gaida D.

1 Linke W.

1 Ratajczak M.

1 Suszko K.

1 Witkowski S.

1 2021

1 2017

1 2015

2 2014

1 2008

Upokorzony i uwielbiony Chrystus (Flp 2, 6-11)

Jesus Christ, Glory and Cognition. Is Eph 1:15–23 a Judaistic and/or Hellenistic Christian Text?

Wiara oparta na znakach i cudach dokonanych przed zmartwychwstaniem w Ewangelii według św. Jana

Divine Management of Worldly Matters: Agamben’s Theological Genealogy of Economy as a Political Philosophy of Praxis.

caddîq wobec JHWH na przykładzie wybranych psalmów. Studium teologiczne

Obraz Boga w 2 Liście św. Piotra