Search results

1

Hydra wielości i komunizm commonersów w dobie biopolitycznego kapitalizmu

100%

Moll Ł.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 15

|

issue 1

245-264

EN

The article is an attempt to situate the main Peter Linebaugh's works in the context of modern theories of the common, especially in juxtaposition with Antonio Negri and Michael Hardt's biopolitical paradigm. American historian's oeuvre is still not well known in Poland, although his works in the field of social history, labour history, colonial Atlantic or global enclosures can inspire not only historians, but social theory as well. Linebaugh in his research on subaltern groups in the eve of capitalism introduces new ways, in which concepts such as working class, class struggle, commoning or the commons can be regarded and he draws ambitious, transmodern genealogy of global capitalism. The article tries to show the actuality of Linebaugh's research perspective in the era of biopolitical capitalism.

PL

Artykuł stanowi próbę osadzenia najważniejszych prac Petera Linebaugha na tle współczesnych teorii tego, co wspólne (the common), w szczególności w zestawieniu z biopolitycznym paradygmatem Antonia Negriego i Michaela Hardta. Dorobek amerykańskiego historyka na gruncie polskim pozostaje mało znany, mimo że jego prace z zakresu historii społecznej, dziejów ruchu robotniczego, kolonialnego Atlantyku czy globalnych grodzeń (enclosures) mogą być inspirujące nie tylko dla historyków, ale i dla teorii społecznej. Linebaugh przyglądając się zaniedbywanym przez historyków losom grup zdominowanych w okresie formowania się kapitalizmu, wyprowadza nowe ujęcia pojęć takich jak klasa robotnicza, walka klasowa, commoning czy dobra wspólne (the commons) oraz kreśli ambitną, transnowoczesną genezę globalnego kapitalizmu. Artykuł wskazuje na użyteczność jego perspektywy badawczej w dobie kapitalizmu biopolitycznego.

2

Cały świat potrzebuje wstrząsu. Ruchy społeczne i polityczny kryzys w średniowiecznej Europie

100%

Federici S.

Praktyka Teoretyczna

|

2016

|

vol. 19

|

issue 1

265-279

EN

The text is a part of the chapter from Silvia Federici’s book Caliban and the Witch: Women, the Body and Primitive Accumulation, in which the Italian philosopher describes the history of the rise of capitalism from the angle of social struggles, autonomist organizations created between the 12th and 17th centuries, and the vast contribution of women into the resistance in those days. Through polemicizing with the linear concept of history supported by many Marxists, Federici indicates that the capitalist revolution was indeed a counter-revolution, not only by causing more violence, repression and real subordination than feudalism, but also by cooperating with the forces of the old world in order to maintain the social and economic status quo. Such point of view allows Federici to see the Middle Ages very differently than the one we know from the textbooks. That is why the vision of the world that emerges from her work is free from the view that no alternative existed to Church domination, or from the view that social life was completely subordinated to feudal authority. Instead, Federici presents an era of real resistance, countless social movements and heresy as well as class struggles of the same intensity as the struggles of proletariat in 19th or 20th centuries.

PL

Tekst stanowi fragment rozdziału książki Silvii Federici Caliban and the Witch: Women, the Body and Primitive Accumulation, w której włoska filozofka przedstawia historię narodzin kapitalizmu od strony walk społecznych, tworzonych miedzy dwunastym a siedemnastym wiekiem organizacji autonomistycznych oraz ogromnej roli, jaką w ówczesnym oporze ogrywały kobiety. Federici, polemizując z wyznawaną także przez wielu marksistów linearną wizją historii pokazuje, że rewolucja kapitalistyczna była w istocie kontrrewolucją. Nie tylko przyniosła więcej przemocy, ucisku i realnego podporządkowania niż feudalizm, ale ściśle współdziałała z siłami starego świata w celu utrzymania społecznego i ekonomicznego status quo. Taka perspektywa pozwala Federici ukazać średniowiecze zupełnie inne niż to, które znamy z podręczników. To dlatego obraz świata, który wyłania się jej pracy wolny jest od wizji bezalternatywnej dominacji Kościoła czy od władzy feudalnej podporządkowującej sobie całość życia społecznego. W zamian Federici prezentuje epokę żywego oporu, niezliczonych ruchów społecznych i herezji oraz walk klasowych toczonych przynajmniej z taką samą intensywnością jak walki proletariatu zdwudziestego czy dziewiętnastego wieku.

3

Sytuując to, co wspólne. De Angelis, Agamben i zewnętrze kapitalizmu

75%

Moll Ł.

Praktyka Teoretyczna

|

2017

|

vol. 25

|

issue 3

46-84

EN

In my article I propose to see the global, multidirectional movement for the commons as a project which lies in a horizon emerging from Karl Marx’s Capital. I treat the commons as a non-capitalist alternative, organized around direct producers’ practices, which experience dispossession not only through extraction of surplus value, but also through the loss of the whole commonweal caused by the dominance of the commodity form. I use Rosa Luxemburg’s writings and books, co-authored by Antonio Negri and Michael Hardt, to point out the weaknesses of the theoretical perspective that combines the common with the disappearance of the non-capitalist outside and transformation of its inside. I refer to Massimo de Angelis to present the common as an outside and to Giorgio Agamben to exhibit the Franciscan form-of-life as a project which exceeds the inside/outside division. Different interpretations of the common in the light of the theory of the non-capitalist outside refer to competing visions of commonism.

PL

W artykule proponuję spojrzeć na globalny, wielokierunkowy ruch na rzecz dóbr wspólnych (the commons) jako na projekt pozostający w horyzoncie wyznaczonym przez Kapitał Karola Marksa. Traktuję to, co wspólne (the common), jako niekapitalistyczną alternatywę zorganizowaną wokół praktyk bezpośrednich wytwórców, którzy w warunkach kapitalizmu doświadczają nie tylko wywłaszczenia na mocy ekstrakcji wartości dodatkowej, ale także utraty całego bogactwa społecznego na skutek dominacji formy towarowej. Na przykładzie pism Róży Luksemburg oraz wspólnych prac Antonia Negriego i Michaela Hardta wskazuję na słabości perspektywy, która wiąże to, co wspólne, z zanikaniem zewnętrza systemu kapitalistycznego i transformacją jego wnętrza. Za Massimo de Angelisem przeciwstawiam tej perspektywie ujęcie tego, co wspólne, jako zewnętrza, zaś za Giorgiem Agambenem wskazuję na franciszkańską formę życia jako projekt wychodzący poza podział wnętrze/zewnętrze. Odmienne interpretację tego, co wspólne, na tle problematyki wnętrza i zewnętrza odsyłają do rywalizujących wizji komonizmu.

Refine search results

3 Praktyka Teoretyczna

2 Moll Ł.

1 Federici S.

1 2017

1 2016

1 2015

Hydra wielości i komunizm commonersów w dobie biopolitycznego kapitalizmu

Cały świat potrzebuje wstrząsu. Ruchy społeczne i polityczny kryzys w średniowiecznej Europie

Sytuując to, co wspólne. De Angelis, Agamben i zewnętrze kapitalizmu