Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: colloidal silver

Sort By:

Limit search:

Chitozan jako składnik preparatów wspomagających leczenie urazów skóry

100%

Zielińska A.

Lek w Polsce

2022

vol. 32 (370)

issue 3

7-12

Chitosan is one of the natural polymers that are a very promising source for the development of wound healing and antimicrobial preparations. It is obtained by deacetylating chitin - one of the most available natural resources, as well as waste from the seafood industry. Chitosan is biocompatible with the skin, biodegradable and non-toxic. Due to the properties of easy preparation, antibacterial and haemostatic properties, and the ability to support skin regeneration, functional wound dressings of chitosan and its derivatives are of great interest due to their effectiveness and mechanisms of promoting skin wound healing. Chitosan preparations can be used for acute and chronic wounds like ulcers or burns. They are often enriched with other regenerating and antimicrobial ingredients, such as hyaluronic acid or colloidal silver.

Chitozan jest jednym z naturalnych polimerów, które stanowią bardzo obiecujące źródło do opracowywania preparatów przyspieszających gojenie ran oraz przeciwdrobnoustrojowych. Otrzymywany jest przez deacetylację chityny – jednego z najbardziej dostępnych surowców naturalnych, a także odpadu z przemysłu owoców morza. Chitozan jest biokompatybilny ze skórą, biodegradowalny, nietoksyczny. Dzięki właściwościom łatwego przygotowania, działania przeciwbakteryjnego i hemostatycznego ma zdolności do wspomagania regeneracji skóry. Funkcjonalne opatrunki na rany chitozanu i jego pochodnych cieszą się dużym zainteresowaniem ze względu na ich skuteczność i mechanizmy sprzyjania gojeniu ran skóry. Preparaty z chitozanem mogą być stosowane na rany ostre oraz przewlekłe, np. wrzody czy oparzenia. Wzbogacane często są innymi składnikami regenerującymi i przeciwdrobnoustrojowymi, np. kwasem hialuronowym czy srebrem koloidalnym. Skóra jest największym organem ludzkim, który może wynosić nawet 10% całkowitej masy ciała. Stanowi barierę ochronną przed środowiskiem, odpowiada za termoregulację i homeostazę płynów, pełni funkcję sensoryczną i immunologiczną. W przypadków niewielkich urazów organizm jest w stanie przywrócić integralność skóry z minimalną blizną w procesie wieloetapowym.

Nanosrebro – szkodliwe skutki działania biologicznego

80%

Świdwińska-Gajewska A. M., Czerczak S.

Medycyna Pracy

2014

vol. 65

issue 6

831-845

Nanosilver, also identified as colloidal silver, has been known and used for ages to combat diseases or prolong food freshness. It usually occurs in the form of a suspension consisting of particles of size < 100 nm. Due to its specific properties, silver nanoparticles are used in many technologies to produce medical devices, textiles, conductive materials or photovoltaic cells. The growing popularity of nanosilver applications increases the number of people occupationally exposed to this substance. Potential exposure routes for silver nanoparticles are through dermal, oral and inhalation pathways. Silver nanoparticles may be absorbed through the lungs, intestine, and through the skin into circulation and thus may reach such organs as the liver, kidney, spleen, brain, heart and testes. Nanosilver may cause mild eyes and skin irritations. It can also act as a mild skin allergen. Inhalation of silver nanoparticles mainly affects the lungs and liver. It has been demonstrated that silver nanoparticles may be genotoxic to mammalian cells. There are some alarming reports on the adverse effects of silver nanoparticles on reproduction of experimental animals. Exposure to silver nanoparticles may exert a neurotoxic effect and affect cognitive functions, causing the impairment of short-term and working memory. Maximum admissible concentration (MAC) for the inhalable fraction of silver of 0.05 mg/m³ is currently binding in Poland. In light of toxicological studies of silver nanoparticles it seems reasonable to update the hygiene standards for silver with nanoparticles as a separate fraction. Med Pr 2014;65(6):831–845

Nanosrebro, zwane także srebrem koloidalnym, od wieków było znane i stosowane do zwalczania chorób i przedłużania trwałości produktów spożywczych. Najczęściej występuje w postaci zawiesiny, składającej się z cząstek wielkości < 100 nm. Dzięki swoim specyficznym właściwościom nanocząstki srebra są wykorzystywane w wielu technologiach do tworzenia wyrobów medycznych, tekstyliów, materiałów przewodzących czy ogniw fotowoltaicznych. Wzrastająca popularność zastosowania nanosrebra przyczynia się do zwiększenia liczby osób pracujących w narażeniu na tę substancję. Potencjalnymi drogami narażenia jest droga inhalacyjna, pokarmowa i dermalna. Nanocząstki srebra mogą być wchłaniane przez płuca, jelita, a także przez skórę do krwiobiegu i w ten sposób docierać do narządów wewnętrznych (wątroby, nerek, śledziony, mózgu, serca i jąder). Nanosrebro może wywoływać lekkie podrażnienie oczu i skóry, może także działać jak łagodny alergen na skórę. W narażeniu inhalacyjnym nanocząstki srebra działają głównie na płuca i wątrobę. Wykazano, że nanocząstki srebra mogą działać genotoksycznie na komórki ssaków. Istnieją niepokojące doniesienia na temat szkodliwego działania nanocząstek srebra na rozrodczość zwierząt eksperymentalnych. Narażenie na nanocząstki srebra może działać neurotoksycznie i wpływać na funkcje poznawcze, wywołując zaburzenia pamięci krótkotrwałej i pamięci roboczej. Obowiązujacy obecnie w Polsce normatyw higieniczny dla frakcji wdychalnej srebra (najwyższe dopuszczalne stężenie) wynosi 0,05 mg/m³. W świetle wyników badań toksykologicznych nad działaniem biologicznym nanocząstek srebra uzasadniona wydaje się potrzeba zaktualizowania normatywów higienicznych dla srebra z wyodrębnieniem frakcji nanocząstek. Med. Pr. 2014;65(6):831–845

Refine search results

1 Lek w Polsce

1 Medycyna Pracy

1 Czerczak S.

1 Zielińska A.

1 Świdwińska-Gajewska A. M.

1 2022

1 2015

Search results

Chitozan jako składnik preparatów wspomagających leczenie urazów skóry

Nanosrebro – szkodliwe skutki działania biologicznego