Search results

1

Analysis of time-space parameters of the front kick using the example of an athlete training in Muay Thai

100%

Grymanowski J., Glińska-Wlaz J., Ruzbarsky P., Druzbicki M., Przednówek K.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2019

|

vol. 19

|

issue 1S

107-110

EN

Problem. The main aim of this paper was to study the kinetics of the front kick of a Muay Thai athlete (age: 32, body mass: 71 kg; height: 173 cm). Methods. The study was conducted on an athlete who had long training experience, (about 16 years) and a high level of training. In the study the BTSSMART DX 6000 system of motion complex analysis was used. The system consisted of six cameras that read the position of 22 markers placed on the athlete’s body in real time. Results. The work presents the velocity for the foot and knee during a kick without target (air) and when aiming at a target. Most differences between velocities show statistical significance (p <0.05). Conclusions. In addition, the analysis showed significant changes in the kinematic parameters of the kick when a kicking target is introduced. The analysis showed that in most cases the kick in the air is characterized by higher velocities for the foot in relation to the kick at a target.

2

Morphological optimization of female combat sports athletes as seen by the anthropologists

100%

Burdukiewicz A., Pietraszewska J., Andrzejewska J., Stachoń A.

Anthropological Review

|

2016

|

vol. 79

|

issue 2

201-210

EN

Body build and proportions are key determinants of athletic success. The effects of the athlete selection process and discipline-specific training are differentiated body dimensions. The aim of the study was to examine the physical characteristics of female combat athletes. The results of anthropometric measurements of 154 females aged 21.2±1.79 years competing in judo, jiu-jitsu, karate, taekwondo, and fencing for 7.5±3.43 years. Significant differences were observed between the judo and karate, taekwondo and fencing practitioners in chest, hip, arm and forearm girths. More variance was observed in body proportions. Fencers had the slimmest body shape, a more massive body size in the judokas. Longer upper extremities relative to lower extremity length were found in the jiu-jitsu group. Relative to body height, a larger torso and greater girths were observed in the judokas compared with the fencing, karate, and taekwondo practitioners. The groups did not differ in the level of endomorphy. Mesomorphy was highest in judokas and the lowest in fencers, although ectomorphy was most dominant in the latter group. Females practitioners of combat sports exhibit differences in physical characteristics as an effect of optimizing body type and build via the training and athlete selection process of a given discipline. The anthropometric measures could play a role in talent identification programmes for martial arts and help the trainers to optimize the motoric effectiveness of athletes.

3

After the fourth Congress in Rzeszow ‘2018

88%

Cynarski W. J., Pawelec P.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2019

|

vol. 19

|

issue 1S

1-2

EN

This is a short editorial introduction to the first special issue of the Journal. The authors explain what the scientific event was. In the context of organisational tradition this special issue is similar to the full text of a proceedings book. This text contains short information about all works that make up this issue – 1S.

4

Physiological and physical profile of taekwondo athletes of different age categories during simulated combat

75%

Herrera Valenzuela T., Cancino López J., Franchini E., Henríquez-Olguín C., Aedo Muñoz E.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2014

|

vol. 14

|

issue 2

36-40

EN

The purpose of the present study was to compare the physiological responses and the actions performed by taekwondo athletes from three different age groups. The sample consisted of children (10.9 ± 1.6 years), cadets (14.7 ± 1.3 years) and adults (23.4 ± 3.1) male taekwondo athletes, who participated in simulated taekwondo competition. Higher values were found in blood lactate cadets (9.49 ± 3.52 mmol.L-1) versus children (5.87 ± 2.45 mmol.L-1;, n2 = 0.274, P = 0.01), lower displacement values in adults (166.7 ± 20.2 m) versus children (225.4 ± 39.6 m, n2 =0.265, P = 0.01). Maximum speed also differed among groups (F = 3.39; P = 0.048; η2 = 0.195), with lower values for children (1.89 ± 0.22) versus adults (2.19 ± 0.34, P = 0.041) and cadets (2.16 ± 0.34, P = 0.025). For peak heart rate (HRpeak) there was an effect of group (F = 4.14; P = 0.027; η2 = 0.24) and of round (F = 10.55; P = 0.001; η2 = 0.28). Cadets had a higher HRpeak compared to adults (P = 0.025). Independently of age group, round 1 resulted in lower HRpeak compared to both rounds 2 (P = 0.004) and 3 (P < 0.001). Blood lactate, displacement, maximum speed and HRpeak differed among age groups, with no difference in acceleration and number of impacts. HRpeak and HRmean differed among rounds. The time spent during match simulated differed among HRpeak zones.

PL

Taekwondo jest sportem walki o wysokiej intensywności. Ze względu na tę cechę, intensywność względna i bezwzględna wysiłku wykonywanego przez sportowców czasie treningu lub zawodów jest trudna do określenia ilościowego. Stąd niektórzy autorzy mierzyli rodzaj i ilość działań, energię pochłoniętą przez elektroniczny protektor ciała podczas zawodów lub niektóre fizjologiczne reakcje np. wytwarzanie się mleczanu we krwi, tętno lub zużycie tlenu. Analiza zmiennych może pomóc zrozumieć wymagania fizyczne i fizjologiczne taekwondo oraz doprowadzić do poprawy metod szkoleniowych. Celem niniejszej pracy było porównanie reakcji fizjologicznych oraz czynności wykonywanych przez zawodników taekwondo z trzech różnych grup wiekowych. Próba składała się z dzieci (10,9 ± 1,6 lat), kadetów (14,7 ± 1,3 lat) i dorosłych (23,4 ± 3,1) zawodników taekwondo, którzy wzięli udział w symulowanej konkurencji taekwondo. Walka składała się z trzech 2-minutowych rund z 1 minutową przerwą, odtwarzając charakterystykę rzeczywistej konkurencji taekwondo. Sportowcy zostali sparowani w zależności od ich masy ciała i poziomu technicznego. Przemieszczenia ciała, przyspieszenie, liczba uderzeń (np. przyspieszenia były mierzone w jednostkach siły „G”) i prędkości maksymalne zostały określone przez trójosiowy akcelerometr, który posiadał na sobie każdy sportowiec. Tętno zostało zmierzone za pomocą EI SPI Elite (GPSports Systems, Australia) zintegrowanego z czujnikiem polarnym (Polar, Finlandia). Wyższe wartości mleczanu we krwi znaleziono u kadetów (9,49 ± 3,52 mmol.L-1) w porównaniu z dziećmi (5,87 ± 2,45 mmol.L-1; n2 = 0,274 , P= 0,01), niższe wartości odchyłowe u dorosłych (166,7 ± 20,2 m) w porównaniu do dzieci (225,4 ± 39,6 m, n2 = 0,265, P = 0,01). Różnica w maksymalnej prędkości między grupami wynosiła (F = 3,39, P = 0,048; η2 = 0,195), przy niższych wartościach dla dzieci (1,89 ± 0,22) w porównaniu do osób dorosłych (2,19±0,34, P=0,041) i kadetów (2,16±0,34, P=0,025). Dla szczytowej akcji serca (HRpeak) rezultat dla grupy wynosił (F = 4,14, P = 0,027; η2 = 0,24) i całościowy (F = 10,55, P = 0,001; η2 = 0,28). HRpeak dla kadetów miał wyższą wartość w porównaniu do osób dorosłych (P =0,025). Niezależnie od grupy wiekowej, w rundzie 1 uzyskano niższą wartość HRpeak w porównaniu do obu rund 2 (P = 0,004 ) i 3 ( P <0,001). Zawartość mleczanu we krwi, wartości odchyłek, prędkość maksymalna i HRpeak różniły się w grupach wiekowych, bez różnicy w przyspieszeniu i liczby uderzeń. HRpeak i HRmean różniły między rundami. Czas spędzony podczas symulowanej walki różnił się między strefami HRpeak.

5

The hierarchy of values vs. self-esteem of persons practising martial arts and combat sports

75%

Kostorz K., Gniezinska A., Nawrocka M.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2017

|

vol. 17

|

issue 1

15-22

EN

Background, Problem and Aim. According to experts, one’s shared values and self-esteem exert a significant influence on the development of personality, disposition, commitment to the pursuit of one’s objectives, the perception of the world, and interpersonal relations [Tomkiewicz, Poplawska 1997; Ostrowska 1998; Krok 2010; Komorowska-Pudlo 2014; Kostorz, Gniezinska 2016]. Although pragmatists in many fields give these issues due priority, the amount of research undertaken in the field of martial arts is relatively small and clearly inadequate compared with other disciplines. This led the authors to perform their own analyses. Methods. The research was conducted in Jastrzebie-Zdroj and Wodzisław Slaski among 80 respondents divided into two groups: 1) practitioners (N=38) and 2) control group (N=42). A diagnostic survey was employed using the ‘Scheler’s Value Scale’ (SVS) developed by Brzozowski and Self-Esteem Scale developed by Rosenberg in the Polish adaptation by Laguna, Lachowicz- Tabaczek and Dzwonkowska. Results. It was found that the women demonstrated statistically significantly higher level of values subscale of aesthetic (p = 0.02) and truth (p = 0.048). Non-practicing peers demonstrated statistically significantly higher level of hedonistic values (p = 0.01), whereas practising respondents-to ‘fitness and physical strength’ (p = 0.008), moral values (p = 0,002), sacred (p = 0.02), ‘religious sanctities’ (p = 0.002) and self-esteem (p = 0.01). It was observed that men who trained martial arts were characterized by a higher level of self-esteem (p = 0.03) and attributed to the bigger importance ‘fitness and physical strength’ (p = 0.01), moral values (p = 0.02) and religious sanctities (p = 0.003). It was found that women from training group were characterized by a higher level of self-esteem (p = 0.04) than respondents in the control group. The results showed that the most explanatory model variables is ‘fitness and physical strength’, moral values and religious sanctities, and self-esteem at a significantly moderate statistical level. Conclusions. Bearing in mind that the hierarchy of values and self-esteem depends on a lot of factors, the authors recommend to conduct further research. An interesting issue would be to carry out the correlation analysis between the hierarchy of values adopted by practitioners of martial arts and self-esteem, and perception of their coach and his competence, interpersonal relationships, sense of quality of life, level and type of motivation, emotional intelligence, empathy and mental resilience. Besides, the findings show that it is advisable to include in further research an analysis of a relatively higher number of respondents living in several voivodeships. This would allow carrying out more structured analyses, exploring the problem, owing to which the lessons learnt could be more complete and more valuable.

PL

Wprowadzenie. Wielu empiryków przyznaje, że wyznawane wartości oraz samoocena istotnie rzutują na rozwój osobowości, usposobienie, zaangażowanie w realizację celów, postrzeganie świata, relacje interpersonalne [Tomkiewicz, Poplawska 1997; Ostrowska 1998; Krok 2010; Komorowska-Pudlo 2014, Kostorz, Gniezinska 2016]. Mimo, iż przyznają oni tym zagadnieniom należne miejsce, to ilość badań podejmowana w obszarze sztuk i sportów walki jest zdecydowanie niewystarczająca. Skłoniło to autorki do dokonania własnych analiz. Materiał i metody. Badania przeprowadzano w Jastrzębiu-Zdroju i Wodzisławiu Śląskim wśród 80 respondentów podzielonych na dwie grupy: trenującą (N=38) i porównawczą (N=42). Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankietową. Zastosowano standaryzowane narzędzia - „Skalę Wartości Schelerowskich” (SWS) autorstwa Brzozowskiego oraz Skalę Samooceny opracowaną przez Rosenberga, w polskiej adaptacji Łaguny, Lachowicz-Tabaczek i Dzwonkowskiej. Wyniki. Wykazano, że kobiety większe znaczenie, niż mężczyźni, przypisują wartościom estetycznym (p=0,02) oraz prawdy (p=0,048). Okazało się, że dla niećwiczących większą rangę, niż dla uprawiających sztuki i sporty walki, mają wartości hedonistyczne (p=0,01). Osoby trenujące natomiast uzyskały wyższą średnią w przypadku „sprawności i siły fizycznej” (p=0,008), wartości moralnych (p=0,002), świętych (p=0,02), w tym również „świętości religijnych” (p=0,002) oraz samooceny (p=0,01). Zaobserwowano, że ćwiczących sztuki i sporty walki, w porównaniu z mężczyznami z grupy kontrolnej, charakteryzuje wyższa samoocena (p=0,03) oraz przypisywanie większego znaczenia „sprawności i sile fizycznej” (p=0,01), wartościom moralnym (p=0,02) i świętościom religijnym (p=0,003). Stwierdzono, że kobiety trenujące posiadają wyższą samoocenę (p=0,04) niż niećwiczące. Wykazano, że najsilniej objaśniającymi zmiennymi modelowymi jest „sprawność i siła fizyczna”, wartości moralne i świętości religijne oraz samoocena na poziomie statystycznie istotnie umiarkowanym. Wnioski. Zebrane wyniki stanowią zalążek i inspirację do dalszych analiz. Zasadne byłoby przeprowadzenie badań na terenie innych województw oraz wśród większej liczby respondentów. Warto byłoby także dokonać analizy zależności między hierarchią wartości i samooceną, a postrzeganiem swojego trenera, jego kompetencji, poczuciem jakości życia, motywacją, inteligencją emocjonalną oraz odpornością psychiczną.

6

Natężenie regulacji nastroju ćwiczących sztuki i sporty walki na tle osób nietrenujących walki wręcz

75%

Kostorz K., Skorupińska A.

Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

|

2017

|

vol. 56

73-87

PL

Cel badań. Celem badań była analiza natężenia regulacji nastroju ćwiczących sztuki i sporty walki na tle osób nietrenujących walki wręcz. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Jastrzębiu-Zdroju i Wodzisławiu Śląskim wśród 108 respondentów podzielonych na dwie grupy: trenującą (N = 52) i porównawczą (N = 56). W analizach posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. Zastosowano standaryzowane narzędzie badawcze – Skale Regulacji Nastroju. Rozważań dokonano, uwzględniając przynależność do grupy (trenującej i referencyjnej), płeć oraz wiek. Wyniki. Wykazano statystyczną istotność różnic w odniesieniu do Skali Obniżania Nastroju (p < 0,0001) oraz Skali Podwyższania Nastroju (p < 0,0003) między respondentami z grupy trenującej i referencyjnej. W obu wypadkach większe natężenie regulacji nastroju zaobserwowano u ćwiczących sztuki i sporty walki. Pod względem płci stwierdzono statystycznie istotne różnice w stosunku do Skali Obniżania Nastroju oraz Skali Podwyższania Nastroju. W każdym wypadku uzyskano p < 0,0001. Większe skłonności regulacji nastroju wykazano u kobiet. Nie zaobserwowano zależności między wiekiem a zmiennymi zależnymi. Wyniki Skali Podwyższania Nastroju były statystycznie istotnie wyższe niż Skali Obniżania Nastroju (p < 0,0001). Wnioski. W kolejnych badaniach zasadne byłoby uwzględnienie problematyki stylu radzenia sobie ze stresem oraz zagadnień sprawczości i wspólnotowości. Warto dokonać także podziału respondentów na ćwiczących rekreacyjnie oraz wyczynowo. Istotne byłyby rozważania w zależności od stażu i stopnia szkoleniowego. Pozwoliłoby to na rozbudowanie projektu badawczego i przeprowadzenie bardziej szczegółowych analiz.

EN

Background. The tendency for mood regulation is one of the resources of a man which affects the outcome of sports, motivation, self-esteem, and proper functioning of the society. The aim of the study was to analyse the intensity of mood regulation among martial artists. Material and methods. The study was conducted in Jastrzębie-Zdrój and Wodzisław Śląski among of 108 respondents divided into two groups: practicing (N = 52) and reference (N = 56). The diagnostic survey method was applied in the analysis. The standardized research tool of Mood Regulation Scale was used. Group membership (practicing and reference), gender, and age were considered. Results. Statistically significant differences were demonstrated in relation to the Mood-Decreasing Scale (p < 0.0001) and Mood-Increasing Scale (p < 0.0003) between the respondents from the practicing and reference groups. In both cases, higher intensity of mood regulation was observed in persons practicing martial arts. Gender had statistically significant effect in relation to the Mood-Decreasing Scale and Mood-Increasing Scale. In each case, the p < 0.0001 was reached. Women turned out more prone to mood regulation. No relationship between age and dependent variables was observed. The Mood-Increasing Scale results were significantly higher than those of the Mood-Decreasing Scale (p < 0.0001). Conclusions. In subsequent research, it would be justified to investigate style of coping with stress, and the issues of efficacy and feeling of community. It is also worth to divide respondents into those practicing recreationally and professionally. Considerations based on seniority and the level of training would be relevant. These factors would expand the research project and allow for more detailed analyses.

7

ДИНАМІКА ПОКАЗНИКІВ ФІЗИЧНОЇ ПІДГОТОВЛЕНОСТІ ДІТЕЙ, ЯКІ ЗАЙМАЮТЬСЯ СПОРТИВНИМИ ЄДИНОБОРСТВАМИ, НА ЕТАПІ ПОЧАТКОВОЇ ПІДГОТОВКИ

75%

Скиба О.

Педагогічні науки: теорія, історія, інноваційні технології

|

2015

|

issue 6(50)

32-38

EN

The estimation of growth indicators of physical readiness of children engaged in combat sports, at the stage of initial training is produced. For estimation of physical readiness testing was conducted on the physical qualities of children in accordance with the state program on physical education for secondary schools. Among 53.85±4.41 % of persons five-year-old registered low power capabilities, while the share of the investigated six- (38.0±4.29 %) and seven-year-old (34.0±4.19 %) with a low level is significantly lower, (p<0.05). Among the children, who began to engage in combat sports at the age of five, reliable changes of physical readiness are observed only in the development of flexibility (+1.37±0.41 cm, p<0,001). Among six- and seven-year-old children increase of strength abilities that characterize the special physical fitness at the stage of initial training is +3.0 ±0.85 times and +2.92±0.43 times, p<0.001, respectively, and is higher than rates growth of five-year-old contingent (+1.05±0.64 times, (p>0.05). Among this group positive changes in the development of speed-power abilities have been noted that are an important component of physical readiness of wrestlers in achievement high sports results. Their absolute increase of +2.92±1.11 cm and +3.36±1.60 cm, (p <0.001). The analysis of initial indicators of physical readiness of young athletes and their changes under the influence of specific physical activity identified favorable age to start regular exercise of combat sports, which is 6 – 7 years. Early sports specialization and increase in physical activity at the stage of initial training can be one of the key factors results in cessation of growth stages of sports perfection and higher sport craftsmanship. Prospects for further research are the development of measures of optimization of training process of children who are engaged in Combat Sports at the stage of initial training.

8

Physical and physiological profile of young female taekwondo athletes during simulated combat

75%

Herrera-Valenzuela T., Valdes-Badilla P., Cancino Lopez J., Díaz Narváez V., Ferreira da Silva Santos J., Franchini E., Perez-Gutierrez M.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2015

|

vol. 15

|

issue 4

58-64

EN

Aim and Method. The purpose of this study was to describe the physical performance (acceleration, number of impacts, distance and maximum speed) and physiological response (heart rate and blood lactate) of young female taekwondo athletes during combat simulations. Material. The sample consisted of seven girls (13.1 ± 1.1 years), who participated in a simulated taekwondo competition. Results. The main results observed were: post match blood lactate = 4.19 ± 2.03 mmol.L-1; peak heart rate = 201 ± 7 bpm; maximum acceleration = 9.68 ± 0.52 G; number of impacts = 148 ± 42; total distance = 203 ± 69 m; and maximum speed = 7.07 [6.7, 8.2] km/h. A lower mean heart rate (P <0.05; F = 8.333) was found in the first round (163 ± 14 bpm) compared with the second (182 ± 9 bpm) and third rounds (185 ± 10 bpm). Conclusions. The main findings of the present study are that young female taekwondo athletes presented with low blood lactate after the match, performed around 150 impacts during the match, which occurred each 1.37 m – given that the total displacement is around 200 m – with high acceleration, and the displacements were performed at moderate speeds. In addition the heart rate was lower in the first round compared to the other two rounds.

PL

Wstęp. Taekwondo to sport walki, który ewoluował w aspektach naukowych i technicznych od czasu włączenia go do grona dyscyplin olimpijskich, zmuszając poszczególne kraje do poszukiwania informacji z różnych źródeł – instytucji zaangażowanych w proces osiągania wyników sportowych na poziomie międzynarodowym. Taekwondo jest uważane za sport o przerywanej wysokiej intensywności, przez co trudno jest ocenić wysiłek sportowców podczas zawodów lub w symulowanej walce. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie fizycznych i fizjologicznych reakcji młodych zawodniczek taekwondo podczas symulacji walki. Metody. Zmienne mierzone podczas walki taekwondo obejmowały: tętno, prędkość, liczbę uderzeń, odległość i przyspieszenie. Dane te zostały uzyskane przy użyciu GPS zintegrowanego z monitorem pracy serca. Minutę po meczu zmierzono stężenie mleczanu we krwi ([BL]), po pobraniu próbki krwi z palca. Siedem młodych zawodniczek taekwondo zostało wybranych na szkolenia w Olympic Training Center w Chile (średnia ± SD: wiek: 13,1 ± 1,1 lat, masa ciała: 43,2 ± 6,7 kg, wzrost: 151,7 ± 9,8 cm; BMI: 18,7 ± 1,6 kg / m²; czas praktyki: 3,1 ± 0,7 lat). Udział w tym badaniu był dobrowolny, a rodzice zawodniczek wyrazili pisemną zgodę na ich udział po uzyskaniu informacji na temat procedur i ewentualnych zagrożeń. Wyniki. Główne zaobserwowane rezultaty były następujące: mleczan we krwi po meczu = 4,19 ± 2,03 mmol.L-1; szczytowe tętno = 201 ± 7 uderzeń na minutę; maksymalne przyspieszenie = 9,68 ± 0,52 G; liczba uderzeń = 148 ± 42; całkowita odległość = 203 ± 69 m; maksymalna prędkość = 7,07 [6.7, 8.2] km/h. Częstość akcji serca (p <0,05; F = 8,333) stwierdzona w pierwszej rundzie (163 ± 14 bpm) była niższa w porównaniu z drugą (182 ± 9 rund BPM) i trzecią rundą (185 ± 10 BPM). Maksymalna osiągnięta prędkość wyniosła ok. 6 km/h oraz 6-7 km/h i jest wyższa od średniej światowej, a dla przyspieszenia, liczba uderzeń w obrębie 5-6 G i 6-6,5 G jest także wyższa niż średnia światowa. Dyskusja. Ponieważ system punktacji taekwondo opiera się na minimalnym kontakcie cielesnym (zastosowanie ochraniaczy), sportowcy wydają się uniknąć wydatków energii wymagających bardzo intensywnych wysiłków, co jest potwierdzone przez mniejszą liczbę uderzeń o wartości wyższych niż 8 G. Przemieszczenia się młodych zawodniczek taekwondo poniżej 7 km/h jest prawdopodobnie spowodowane przez wielkość obszaru walki i krótką odległość od przeciwnika. Wnioski. Główne ustalenia niniejszego badania wskazują, że młode zawodniczki taekwondo miały niski poziom mleczanu we krwi po meczu, wykonano około 150 uderzeń w trakcie walki, które wystąpiły co 1,37 m – biorąc pod uwagę, że całkowite przemieszczenie wyniosło około 200 m – z dużym przyspieszeniem i że to przemieszczenie nastąpiło przy umiarkowanych prędkościach. Ponadto, częstość akcji serca była mniejsza w pierwszej rundzie w stosunku do pozostałych dwóch rund.

9

The hierarchy of professional activities of martial arts and mixed martial arts coaches

75%

Bujak Z., Muntean M. V., Gierczuk D.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2014

|

vol. 14

|

issue 2

29-35

EN

Martial arts and combat sports differ mainly in terms of the purpose of training. Therefore, professional competences and activities of coaches should take into consideration differences between them. When educating future coaches we already ought to bear in mind the specificity of the training process stemming from psychophysical, technical, tactical and social requirements of different types of hand-to-hand combat. The aim of the study was to get to know and compare the hierarchy of basic professional activities of a coach in three martial arts (capoeira, karate and taekwon-do) and one combat sport (mixed martial arts –MMA). A questionnaire was used to gather opinions of 250 coaches concerning the significance of 20 professional activities in their work. It turned out that the differences between the rank of professional activities of martial arts coaches (n= 182) and MMA coaches (n=68) were statistically insignificant (p< 0.05) and in the case of four activities the coaches expressed very similar opinions. Moreover, Spearman’s rank correlation coefficient had a high value (rsp=0.67-0.84; p<0.001). None of the coaches had identical views regarding the significance of basic professional activities (cv=14-54%). Managing technical preparation and managing physical preparation of an athlete were selected as the most important activities by coaches of capoeira, karate, MMA and taekwondo, while conducting research for scientific and methodological papers was marked as not important. It is not possible to distinguish clearly between martial arts and combat sports on the basis of a hierarchical structure of basic professional activities of a coach.

PL

Sztuki samoobrony i sporty walki różni głównie cel trenowania, który powinien znajdować odzwierciedlenie w znaczeniu podstawowych czynności zawodowych trenera. Dlatego celem badań było poznanie i porównanie hierarchii 20 czynności zawodowych trenera w trzech sztukach walki (capoeira, karate i taekwon-do) oraz mieszanych sportach walki (mma). Okazało się, że różnice pomiędzy średnimi ważonymi czynności zawodowych trenerów sztuk walki (n=182) i mma (n=68) są statystycznie nieistotne (p<0,05), wykazując bardzo zbliżone znaczenie 4 czynności oraz wysoką wartość współczynnika korelacji rang Spearmana (rsp=0,67-0,84; p<0,001). Hierarchiczna struktura podstawowych czynności zawodowych trenera nie pozwala jednoznacznie identyfikować sztuki lub sportu walki. Kierowanie przygotowaniem technicznym i fizycznym zawodnika zaliczono do czynności bardzo ważnych we wszystkich odmianach walki wręcz, a za nieważne uznano prowadzenie badań do prac naukowo-metodycznych. Nikt z badanych szkoleniowców nie miał identycznych poglądów dotyczących znaczenia podstawowych czynności zawodowych (cv=14-54%).

10

Motywacje do podejmowania treningów sportów walki w opiniach zawodników boksu i MMA

75%

Kusnierz C.

Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

|

2019

|

vol. 2

|

issue 1

111-121

EN

Background. Motivation forms a factor that is indispensable for undertaking and continuing sport training and is known to considerably affect the potential to achieve a success. Individuals tend to practice sports on the basis of following a rationale that a specific discipline particularly appeals to them or they were encouraged to practice it by their family or friends. The motivation can also be associated with the fact that a sport is considered as a way to achieve personal development and enhance physical fitness or health. Problem and aim. The aim of this study was to investigate the motivation to undertake training of combat sport in groups of boxers and MMA fighters. Method. The study included N1 = 23 of MMA fighters and N2 = 26 boxers from a sport association located in Opole. The study utilized the method of diagnostic interviewing and applied the technique of a survey. The tool used in the study was the Pelletier motivation questionnaire. Results. In both interviewed groups, the dominant role is attributed to the intrinsic motivation in which the principal factor affecting the motivation is associated with the willingness to gain knowledge. The intrinsic motivation is characterized by undertaking particular activities on the basis of personal interests, individual needs, the drive to self-improvement and development. In the group of MMA fighters, we can note the domination of the hedonistic aspects. The pleasure derived from participation in a training program and the satisfaction that is derived from acquiring new difficult combat techniques form the most relevant aspects affecting the motivation. The most important motivating aspects in the group of boxers include satisfaction that is obtained from acquiring advanced techniques, excitation that is perceived by the fighters involved in hand-to-hand combat and emotions that accompany the practicing of favorite sports. Conclusions. The reported results offer insights into the subject based on a pilot study and form an introduction that forms an encouragement to perform a more comprehensive study in the area. The results that were gained demonstrate the similar motivation factors in both examined groups with the domination of the intrinsic motivators. The subjects undertake and realize their tasks on the basis of their interests, which provide them with satisfaction and a sense of competency.

PL

Wprowadzenie. Motywacja jest niezbędnym czynnikiem do podejmowania oraz kontynuowania treningu w sporcie, wpływa znacząco na odnoszenie sukcesów. Często ludzie skłaniają się ku specyficznym sportom, uznając daną dyscyplinę za szczególnie interesującą i satysfakcjonująca, lub zostali do niej zachęceni przez przyjaciół lub rodzinę. Czynnikiem motywującym może również być traktowanie sportu jako drogi samodoskonalenia, poprawy sprawności fizycznej lub zdrowia. Cel pracy. Celem niniejszej pracy jest zbadanie motywacji do podejmowania treningów sportów walki –w grupach zawodników boksu i MMA. Metoda badań. Badaniami objęto 23 zawodników MMA (N1) oraz 26 boksu (N2) z klubów sportowych w Opolu; zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, technikę ankietową, narzędziem badawczym był kwestionariusz badań motywacji Pelletiera. Wyniki. W obu badanych grupach dominuje motywacja wewnętrzna, która jest głównym czynnikiem mającym wpływ na chęć zdobywania wiedzy. Motywacja wewnętrzna charakteryzuje się podejmowaniem określonych czynności, opierając się przede wszystkim na osobistych zainteresowaniach, indywidualnych potrzebach doskonalenia się i rozwoju. W grupie zawodników MMA zauważyć można dominację aspektów hedonistycznych. Przyjemność wynikająca z uczestnictwa w treningach, następnie przyjemność, jaką dostarcza poznawanie nowych technik walki, są najistotniejszymi motywatorami. W grupie bokserów najważniejszymi czynnikami motywującymi są: satysfakcja wynikająca z opanowania trudnych technik walki, ekscytacja, którą odczuwają za-wodnicy zaangażowani w naukę walki wręcz, oraz emocje, które towarzyszą ćwiczącym podczas uprawiania ulubionego sportu. Wnioski. Prezentowane badania mają charakter pilotażowy i stanowią wstęp do dalszego zgłębienia poruszonej tematyki. Uzyskane wyniki wskazują na podobne czynniki motywacyjne w obu grupach badanych sportowców, z dominacją motywatorów wewnętrznych. Badani podejmują i realizują działania zgodne ze swoimi zainteresowaniami, co daje im satysfakcję oraz poczucie kompetencji.

11

Techniques utilised at 2017 Judo World Championship and their classification: comparisons between sexes, weight categories, winners and non-winners

75%

Pereira Martins F., Dualiby Pinto de Souza L. S., Pinheiro de Campos R., Bromley S. J., Yuri Takito M., Franchini E.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2019

|

vol. 19

|

issue 1

58-65

EN

Background. Judo throwing techniques are traditionally classified as ashi-waza (leg techniques), te-waza (arm techniques), koshiwaza (hip techniques) and sutemi-waza (sacrifice techniques). However, this classification has recently been criticised, and instead a 9-group classification system based on action characteristics (movement type, base of support, throw direction, and position of attack) has been proposed. Problem and aim. To determine the throwing techniques that resulted in score using this classification and compare weight categories, sexes and medal/non-medal winners during the 2017 Senior Judo World Championship. Method. The analysis included 756 throwing techniques that resulted in a score (over 601 matches) across the competition. Results. There was an association between technique classification and sex (c2 = 15.64; p = 0.048; Cramer`s V = 0.144): females scored more frequently using the techniques from group 3 compared with males (c2 = 6.93; p = 0.009), whereas males scored more often using the techniques from group 8 compared with females (c2 = 5.55; p = 0.019). A significant relationship between technique classification and weight category (c2 = 106.19; p < 0.001; Cramer`s V = 0.153) was observed, but there was no association between technique classification and World Championship classification (c2 = 9.55; p = 0.298; Cramer`s V = 0.112). Additionally, a limited number of throwing techniques resulted in more than half of all scoring situations during this competition. Conclusions. Techniques types utilised by athletes differed according to sex and weight category, and that a few number of techniques were utilised in this top-level judo competition.

PL

Tło. Techniki rzutów w judo są tradycyjnie klasyfikowane, jako ashi-waza (techniki nóg), te-waza (techniki ramion), koshi-waza (techniki bioder) i sutemi-waza (techniki poświęcenia). Ta klasyfikacja została jednak ostatnio skrytykowana, a zamiast tego zaproponowano 9-grupowy system klasyfikacji oparty na charakterystyce działania (typ ruchu, podstawa wsparcia, kierunek rzutu i pozycja ataku). Problem i cel. Celem badania było określenie punktowanych technik rzucania, stosując stworzoną klasyfikację i porównanie zawodników ze względu na kategorie wagowe, płeć oraz medalistów i nie-medalistów podczas Mistrzostw Świata Seniorów w 2017. Metoda. Analiza obejmowała 756 punktowanych technik rzucania (ponad 601 pasujących wyników) w całej konkurencji. Wyniki. Stwierdzono związek między techniką a płcią (c2 = 15.64, p = 0.048, współczynnik Cramera V = 0.144): kobiety w porównaniu z mężczyznami częściej zdobywały punkty używając technik z grupy 3 (c2 = 6,93, p = 0,009), podczas gdy mężczyźni w porównaniu z kobietami częściej zdobywali punky używając technik z grupy 8 (c2 = 5,55, p = 0,019). Stwierdzono istotny związek między klasyfikacją techniki a kategorią wagową (c2 = 106,19; p <0,001; współczynnik Cramera V = 0,353), ale nie było związku między klasyfikacją techniki a klasyfikacją mistrzostw świata (c2 = 9.55; p = 0.298 współczynnik Cramera V = 0,112). Dodatkowo ograniczona liczba technik rzucania spowodowała ponad połowę wszystkich sytuacji punktowych podczas tej konkurencji. Wnioski. Techniki stosowane przez sportowców różniły się w zależności od płci i kategorii wagowej, a kilka technik wykorzystano w czasie zawodów judo na najwyższym poziomie.

12

Political conditions for the development of martial arts and combat sports

75%

Dzubiński Z.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2022

|

vol. 22

|

issue 4

7-13

EN

Perspective. The analysis is carried out from the perspective of the social sciences, the core of which is sociology in its various forms. Both the theory of structural functionalism and symbolic interactionism were used, but also the theory of social conflict and others to a lesser extent, which are useful at various stages in the research procedure. Problem. The aim of the research is to try to describe and explain the relationships between political systems in two extreme forms (dictatorship – democracy) and martial arts and combat sports. Method. The basic research method is an analysis of the literature in the field of social sciences, devoted to the aspects of martial arts and combat sports that interest us. The idiographic and nomothetic methods as well as the inductive and deductive are also used, and are needed to describe and explain the phenomena and processes concerning the relationship between politics and martial arts and combat sports. Results. The development of martial arts and combat sports is determined by the political system. In dictatorships, they are used in an instrumental way and serve to achieve propaganda-political and military-utilitarian goals. In democracies, the development of martial arts depends on the needs and will of free citizens, who act as sovereigns and determine their development. Conclusions. The most favorable political environment for the development of martial arts and combat sports is liberal democracy, which creates formal and cultural conditions for citizens to pursue their interests and passions, including in the field of sports, martial arts, and combat sports.

PL

Perspektywa. Analiza prowadzona jest z perspektywy nauk społecznych, za rdzeń których uznano socjologię w jej różnych odmianach. Wykorzystano zarówno teorię funkcjonalizmu strukturalnego,symbolicznego interakcjonizmu, ale także teorię konfliktu społecznego oraz w mniejszym stopniu inne, które są przydane na różnych etapach postępowania badawczego. Problem. Celem badań jest próba opisu i eksplikacji zależności występujących między systemami politycznymi w dwóch skrajnych postaciach (dyktatura – demokracja) a sztukami walki i sportami walki. Metoda. Podstawową metodą badawczą jest analiza literatury z obszaru nauk społecznych, poświęconej interesującym nas aspektom sztuk walki i sportów walki. Wykorzystane są także metody idiograficzna i nomotetyczna oraz indukcyjna i dedukcyjna, niezbędne do opisu i wyjaśnienia zjawisk oraz procesów dotyczących relacji polityki i sztuk walki oraz sportów walki. Wyniki. Rozwój sztuk walki i sportów walki jest determinowany przez system polityczny. W dyktaturach są one wykorzystywane w sposób instrumentalny i służą realizacji celów propagandowo-politycznych i militarno-utylitarnych. W demokracjach rozwój sztuk walki uzależniony jest od potrzeb i woli wolnych obywateli, którzy występują w charakterze suwerena i decydują o ich rozwoju.Wnioski. Najbardziej sprzyjającym środowiskiem politycznym dla rozwoju sztuk walki i sportów walki jest demokracja liberalna, która stwarza warunki formalne i kulturowe do realizacji przez obywateli swych zainteresowań i pasji, w tym także w dziedzinie sportu, sztuk walki i sportów walki.

13

Asian martial arts bibliographies (1943–2013): a review

63%

Pérez-Gutiérrez M., Brown D. H. K., Álvarez E., Gutiérrez-García C.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2014

|

vol. 14

|

issue 3

1-9

EN

One feature of the spread of the Asian martial arts is that it is accompanied with a growth in bibliographic production resulting from increasing information intended for and demanded by new practitioners and scholars. The aim of the study article reports on was to present some of the Asian martial arts bibliographies and analyse their main features. Eleven specific bibliographies about Asian martial arts published from 1943 to 2013 were identified in the languages of Spanish, French, English, Italian and Portuguese. They were directly analysed, taking into account the following elements: (1) description and evaluation of the aims of the bibliography; (2) description, structure, coherence and innovation of its contents; (3) description of the methodology used for its preparation; (4) standardization, organization and presentation of the references; (5) format; and (6) assessment of how these aspects satisfy users’ needs. Their aims, contents, methodologies, structures and formats are widely different. We conclude from our analysis that from the decade of the 1940s until the contemporary period there have been several initiatives for compiling Asian martial arts bibliographies. In general, these initiatives have been isolated, scattered and varied in relation to their authors, aims, sources used, methodology or formal characteristics.

PL

Jedną z cech rozprzestrzeniania się azjatyckich sztuk walki jest towarzyszący im wzrost pozycji bibliograficznych wynikający ze zwiększenia się informacji przeznaczonych i porządanych przez nowych adeptów oraz naukowców. Niemniej jednak, istnieje tylko kilka bibliografii dotyczących azjatyckich sztuk walki, pomimo niekwestionowanego ich znaczenia. Celem niniejszej pracy było przedstawienie opisowe niektórych z tych publikacji i analiza ich głównych cech. Metoda. Badania dotyczyły specjalistycznych bibliografii o azjatyckich sztukach walki. Punktem wyjścia dla poszukiwań autorów były cztery prace bibliograficzne wymienione przez Brousse’a [2005], a następnie zbadano katalogi kilku bibliotek narodowych, encyklopedie sztuk walki oraz informacje w Internecie. Odnalezione publikacje zostały bezpośrednio zanalizowane, biorąc pod uwagę następujące elementy: (1) opis i ocena celów bibliografii; (2) opis, struktura, spójność i nowatorstwo treści; (3) opis metod stosowanych podczas przygotowywania; (4) standaryzacja, organizacja i prezentacja odnośników; (5) format; i (6) ocena, jak te aspekty spełniają potrzeby użytkowników. Wyszukiwanie opublikowanych bibliografii zostało ograniczone do języków hiszpańskiego, francuskiego, angielskiego, włoskiego i portugalskiego. Rezultaty. Znaleziono jedenaście szczegółowych bibliografii o azjatyckich sztukach walki publikowanych od 1943 do 2013 roku. W porządku chronologicznym były to pozycje opracowane przez: (1) Helen D. Jones – bibliografkę Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki [1943]; (2) Norwega Kjella Kjöstolfa [1950]; (3) Roberta W. Smitha – amerykańskiego, adepta sztuk walki, badacza, historyk i pisarza [Smith 1959]; (4) Bradleya J. Steinera tworcę systemu samoobrony American Combato (Jen-Do-Tao) i prezydenta Międzynarodowej Federacji Walki Sztuki walki [1979]; (5) Lisę Baldwin – amerykańską bibliotekarkę [1982]; (6) Norwega Kjella Sallinga, który podpisał poprzednią pracę jako Kjell Kjöstolf [Salling 1983]; (7) amerykańskich autorów Randy Nelsona i Catherine C. Whitaker [1988]; (8) Europejskie Towarzystwo Badań Naukowych Judo [1989]; (9) Rob Jakub – amerykańskiego adepta sztuk walki [2005]; (10) Hiszpanów: Gutiérrez-García, Brieva-Ortega i Pérez-Gutiérrez [2011]; oraz (11) Pérez-Gutiérrez Álvarez i Gutiérrez-García [2013]. Wnioski. Niniejsze badanie pokazuje podejmowane inicjatywy, na rzecz sporządzania bibliografii azjatyckich sztuk walkiod ok. 1940 roku do czasów obecnych. Były to pojedyncze, rozproszone i zróżnicowane próby w odniesieniu do ich autorów, celów, wykorzystywanych źródeł, metodologii lub cech formalnych. Przygotowanie analizowanych bibliografii jest głównie zależne od możliwości dostępu do informacji. Dokładniej, bezpośredni dostęp do dokumentów dotyczących sztuk walki jest niezbędny do przygotowania bibliografii, jeśli mają one zaprezentować coś bardziej znaczącego i użytecznego niż opis bibliograficzny dokumentu.

14

Development and reliability of a kick test system for taekwondo athletes

63%

Ribeiro A. I. S., Franchini E., Mesquita P. H. C., Amaral Junior P. A., Albuqueroqe M. R.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2020

|

vol. 20

|

issue 4

31-39

EN

Background. the available anaerobic tests for taekwondo athletes consist of performing the maximum number of kicks in a fixed time- period. However, high-level athletes are characterized by small performance improvements. Aim. The present study aims to develop a system that can count the number of kicks, and measure the time (in milliseconds) and to test its reliability. Additionally, we examined the possibility of using video-based method as a viable alternative. Methods. The hardware system consisted of an analog accelerome- ter with three axes attached on the back of a kicking dummy, near the trunk region, that detected the occurrence of kicks. The sampling rate employed was 600 Hz per channel, and the resolution of the analog-to-digital converter was 10 bits for a voltage range of 0 to 3.3 Volts. The LabVIEW software was used to implement a routine with the interface of the task, as well as to process and store the collected data. Seventeen taekwondo athletes visited the laboratory on two different occasions, one week apart. Furthermore, in the first session, the performance assessment was filmed using a rate of 120 frames per second. Results. The system developed was able to identify 100% of the kicks performed by the athletes, and demonstra- ted good absolute and relative reliability, and the video-based analysis can be used as a more viable tool to coaches and physical and conditioning professionals. Conclusions. Our kick test system can be considered a reliable specific test for the assessment of high- intensity interval taekwon-do-specific performance.

PL

Tło. Testy beztlenowe dostępne dla zawodników taekwondo polegają na wykonaniu maksymalnej liczby kopnięć w ustal-onym czasie. Jednak sportowców na wysokim poziomie zaawansowa- nia charakteryzuje niewielka poprawa wyników.Problem i cel. Celem niniejszych badań było opracowanie systemu, który może zliczać liczbę kopnięć, mierzyć czas (w milisekundach) i testować jego niezawodność. Dodatkowo zbadano możliwość wykorzysta- nia metody wideo jako realnej alternatywyMetody. Sprzęt składł się z analogowego przyspieszeniomierza z trzema osiami zamocowanymi z tyłu manekina, w okolicy tułowia, który pozwala na wykrycie występowania kopnięć. Zastosowana częstotliwość próbkowania wynosiła 600 Hz na kanał, a rozdzielczość przetwor- nika analogowo-cyfrowego wynosiła 10 bitów dla zakresu napięć od 0 do 3,3 Volta. Opro-gramowanie LabVIEW zostało wykorzysta- ne do realizacji procedury z interfejsem zadania, jak również do przetwarzania i przechowywania zebranych danych. Siedemnastu zawodników taekwondo odwiedziło laboratorium przy dwóch róż- nych okazjach, z tygodniowią przerwą pomiędzy nimi. Ponadto, w pierwszej sesji, ocena wydajności została sfilmowana z prędkoś- cią 120 klatek na sekundę. Wyniki. Opracowany system był w stanie zidentyfikować 100% kopnięć wykonanych przez zawodni- ków. Wykazał się on dobrą bezwzględną i względną wiarygodnoś- cią, a analiza na podstawie wideo może być wykorzystana jako bardziej opłacalne narzędzie dla trenerów i profesjonalistów z dziedziny wychowania fizycznego i kondycji. Wnioski. System testów kopnięć zbadany przez autorów może być uznany za wiarygodny test specjalny dla oceny wysokiej intensywności interwału w taekwondo

15

Reliability and Validity of the New Judo Physical Fitness Test

63%

Krstulovic S., Kuvacic G., Erceg M., Franchini E.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2019

|

vol. 19

|

issue 2

41-55

EN

Background. Evaluation of athletes is a key element of the training process. Although there are some judo-specific tests, none of them includes the main judo actions (gripping, throwing, and groundwork) in its structure. Problem and aim. To evaluate the reliability, usefulness and validity of a new judo physical fitness test (JPFT), which includes gripping, throwing, and groundwork actions. Methods: Ten male judo athletes (16.5±0.5 years, height = 181.0±7.7 cm, body mass = 78.3±11.5 kg) performed the JPFT twice, separated by 48 h. Validity was determined by examining the relationship between JPFT and the Wingate test, Special Judo Fitness Test (SJFT), simulated judo match (SJM) and incremental exercise test (IET). Results. All ICC values were statistically significant, except for the number of techniques in series A and the rating of perceived exertion (RPE,) with two variables presenting significant reliability (resting blood lactate, [La], number of techniques in series B), six very significant reliability ([La] 5-min after the test, peak [La], heart rate, HR, 1-min after the test, number of techniques in series C, total number of techniques, JPFT index), and three nearly perfect reliability ([La] 3-min after the test, HR after the test, SJFT index). Large and very large correlations were observed between [La] and HR in the JPFT and those in the SJFT and SJM. The similarity of effort during an official match was correlated with [La] 5-min after the test (r=0.84) and peak [La] (r=0.71) and RPE (r=0.68) to the JPFT. Conclusions. The JPFT has similar physiological requirements as those typically observed during match simulation and other judo-specific tests. Therefore, this test can be used to monitor the physiological adaptation of judo athletes.

PL

Tło. Ocena zawodników jest kluczowym elementem podczas procesu szkolenia. Chociaż istnieją pewne testy przeznaczone specjalne dla judo, to żaden z nich nie przedstawia wpływu głównych działań judo (chwytanie, rzucanie itp.) na jego strukturę. Problem i cel. Ocena wiarygodności, przydatności i ważności nowego testu sprawności fizycznej w judo (JPFT), który przedstawia techniki chwytania, rzucania i inne podstawowe działania. Metody. 10 mężczyzn, zawodników judo (16,5 ± 0,5 roku, wzrost = 181,0 ± 7,7 cm, masa ciała = 78,3 ± 11,5 kg) wykonało testy JPFT dwa razy w oddstępie 48 godzin. Ważność testu została ustalona poprzez zbadanie związku między testami: JPFT a testem Wingate’a, testem specjalnym w Judo (SJFT), symulowaną walką judo (SJM) i przyrostowym testem wysiłkowym (IET). Wyniki. Wszystkie wartości ICC były statystycznie istotne, z wyjątkiem kilku technik w serii A i ocenie postrzeganego wysiłku (RPE) z dwiema zmiennymi cechującymi się dużą wiarygodnością (spoczynkowy poziom mleczanu we krwi, [La], liczba technik w serii B), sześć bardzo dużych poziomów niezawodności ([La] 5 min po teście, szczytowy punkt [La], częstość akcji serca, HR, 1 minuta po teście, liczba technik w serii C, całkowita liczba technik, indeks JPFT) i trzy prawie doskonałe poziomy niezawodności ([La] 3 min po teście, HR po teście, indeks SJFT). Obserwowano duże i bardzo duże korelacje między [La] i HR w teście JPFT oraz w SJFT i SJM. Podobieństwo wysiłku podczas oficjalnej walki było skorelowane z [La] 5 min po teście (r = 0,84) i momencie szczytowym [La] (r = 0,71) i RPE (r = 0,68) z JPFT. Wnioski. Test JPFT ma podobne wymagania fizjologiczne, jak te typowo obserwowane podczas symulacji walki i innych testów przeznaczonych specjalnie dla judo. Dlatego test ten można wykorzystać do monitorowania fizjologicznej adaptacji u zawodników judo.

16

Exchange Punches, Not Bullets: Reconciliation through Combat Sports

63%

Mickelsson Blomqvist T., Hansson E.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2021

|

vol. 21

|

issue 1

47-55

EN

Background. While sport is often considered a vehicle for peace, the evidence for this notion is weak. There is also a vast difference in the way in which sports have been studied.Problem and aim. In light of the conflict between Ukraine and Russia, the current study investigated reconciliatory attitudes among Ukrainian athletes when facing Russian and non-Russian opponents. The aim was to explore whether sport and competition can unite combat sports athletes despite them coming from countries in conflict. Method. One hundred and fifty-six Ukrainian athletes in several different types of combat sports were recruited and divided into two groups according to whether or not they faced a Russian opponent. The groups then answered questions in regard to reconciliatory attitudes, sociopolitical hostility and aggression. Their answers were analyzed in an ANOVA and with subsequent moderation analysis with the PROCESS macro v3.1. Results and conclusions. We found that, in general, competition influenced reconciliatory attitudes in a positive way. Moreover, the effect was predicted by physical aggression, verbal aggression and anger. Additionally, hostility moderated the relationship between pre- and post- reconciliatory attitudes. However, neither nationality nor sociopolitical perception of Russia influenced reconciliatory attitudes. These findings might have implications for future research on combat sports, such as identifying individuals suitable to reconcile and the fostering of positive attitudes (peace) despite political conflict

PL

Tło. Chociaż sport jest często uważany za narzędzie wprowadzania pokoju, niewiele istnieje na to dowodów. Istnieje również ogromna różnica w sposobie badania sportu.Problem i cel. W świetle konfliktu między Ukrainą a Rosją w niniejszym opracowaniu badano postawy pojednawcze ukraińskich sportowców wobec rosyjskich i nierosyjskich przeciwników. Celem pracy było zbadanie, czy sport i współ-zawodnictwo mogą łączyć rywalizujących sportowców pomimo pochodzenia z krajów będących w konflikcie. Metoda. Zrekrutowano stu pięćdziesięciu sześciu ukraińskich sportowców uprawiających kilku różnych rodzajów sportów walki i podzielono ich na dwie grupy w zależności od tego, czy zmierzyli się z rosyjskim przeciwnikiem, czy nie. Następnie grupy te odpowiadały na pytania dotyczące postawy pojednawczej, wrogości społeczno-politycznej i agresji. Ich odpowiedzi były analizowane w systemie ANOVA z późniejszą analizą moderacyjną za pomocą systemu PROCESS macro v3.1 Wyniki i wnioski. Autorzy stwierdzili, że ogólnie rzecz biorąc, konkurencja wpłynęła pozytywnie na postawy pojednawcze. Co więcej, efekt ten był przewidywany w przypadku agresji fizycznej, agresji werbalnej i złości. Dodatkowo wrogość moderowała związek pomiędzy postawami przed- oraz popojednawczymi. Jednak ani narodowość, ani socjopolityczne postrzeganie Rosji nie wpłynęło na postawy pojednawcze. Wyniki te mogą mieć implikacje dla przyszłych badań nad sportami walki, takich jak identyfikacja osób odpowiednich do wspierania pozytywnych i pojednaczych postaw (pokoju) pomimo konfliktów politycznych.

17

Vertical jump performance in judo and Brazilian jiu-jitsu athletes: an approach with different training levels

63%

Lima Kons R., da Silva Athayde M. S., da Silva Junior J. N., da Silva Tavares W., Detanico D.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2017

|

vol. 17

|

issue 4

25-31

EN

Background. Judo and Brazilian jiu-jitsu (BJJ) are grappling sports, in which the athletes of both modalities require a combination of powerful actions in the upper and lower limbs. In the lower limbs, power actions are observed in several judo throwing techniques, and the guard passes, sweeps, takedowns in the BJJ matches. Aim. To compare the kinetic parameters of vertical jump performance between judo and BJJ athletes, and to compare these parameters between novices and advanced athletes. Methods. Twenty judo male athletes (twelve novices and eight advanced) and twenty male BJJ athletes (twelve novices and eight advanced) participated in this study. They performed a countermovement jump (CMJ) on a force platform. The following variables were analyzed: jump height, mean power, peak power, maximum force, and peak velocity. An independent samples t-test was used with the level of significance set at p ≤ 0.05 and the effect size was calculated to verify the effect magnitude. Results. The main results showed that only peak velocity was higher in judo than BJJ athletes (p = 0.02). Also, advanced BJJ athletes showed higher peak velocity (p = 0.03) and jump height (p = 0.05) than novice athletes. Advanced judokas presented higher peak velocity (p = 0.03) and maximum force than novice athletes (p = 0.02). Conclusions: We conclude that judo athletes are able to apply higher velocity during the jump take-off compared to BJJ athletes. In general, advanced athletes in both combat sports seem to present higher performance in CMJ parameters related to force and velocity.

PL

Tło. Judo i brazylijskie jiu-jitsu (BJJ) są rodzajem sportu wykorzystującym techniki chwytów, w którym obie formy wymagają kombinacji działań siłowych z użyciem górnych i dolnych kończyn. Zastosowanie kończyn dolnych w działaniach siłowych jest obserwowane w judo w kilku technikach rzucania, gardach, obezwładnieniach i rzutach na matę. Cel. Porównanie parametrów kinetycznych wydajności skoku pionowego między zawodnikami judo i BJJ oraz porównanie tych parametrów pomiędzy nowicjuszami a zaawansowanymi sportowcami. Metody. W badaniu wzięło udział 20 sportowców judo (12 początkujących i 8 zaawansowanych) oraz 20 zawodników jiu- jitsu (12 początkujących i 8 zaawansowanych). Wykonali oni skok z obrotem (counter-movement jump) na platformie mierzącej siłę. Zanalizowano następujące zmienne: wysokość skoku, średnią moc, moc szczytową, maksymalną siłę i prędkość szczytową. Zastosowano niezależny t-test przy poziomie istotności p ≤ 0,05 i obliczono wielkość efektu w celu sprawdzenia wielkości rezultatu. Wyniki. Główne wyniki wykazały, że w judo tylko szczytowa prędkość była większa niż w przypadku sportowców BJJ (p = 0,02). Ponadto zaawansowani sportowcy BJJ wykazywali wyższą prędkość szczytową (p = 0,03) i wysokość skoku (p = 0,05) niż początkujący sportowcy. Zaawansowani judocy wykazywali wyższą prędkość szczytową (p = 0,03) i maksymalną siłę niż początkujący sportowcy (p = 0,02). Wnioski. Z badań wynika, że sportowcy judo potrafią zastosować większą prędkość podczas wybicia się do skoku w porównaniu z sportowcami BJJ. Ogólnie rzecz biorąc, zaawansowani sportowcy w obu sportach walki wydają się prezentować wyższe parametry w skokach z obrotem związane z siłą i prędkością.

18

Professors of martial arts. Holders of this title in martial arts science

63%

Sieber L., Pawelec P.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2016

|

vol. 16

|

issue 3

15-26

EN

Background. The following text is a reflection on martial arts masters holding the title Professor and written from the point of view of the Humanistic Theory of Martial Arts and the Anthropology of Martial Arts. Objectives and Aims. This paper is concerned with the area of “martial arts science” or the “science of martial arts” and of being an expert in this field, particularly when the expert is styled “Professor”. The following questions were considered and analysed: How should the experts be evaluated and chosen, and how should the highest titles be awarded? According to what criteria? Who are the specialists, the holders of the title Professor currently operating in the field of science and martial arts? Method. Content analysis and an analysis of discourse were used. The sources of knowledge included: subject literature, popular publications and observation of participants in scientific and martial arts circles by the authors of this paper. To be considered a martial arts expert, the following evaluation criteria were adopted: 1) speciality/specialisation and achievements (both scientific and in popularising martial arts); 2) academic degrees and titles; 3) martial arts degrees and titles; 4) scientific position (organising regular events, having a role in international organizations, editing specialist magazines); and 5) awards and decorations. The analysis was restricted to people currently active in both environments. Results. The paper analyses the cases of contemporary, active experts who have been honoured with the title of Professor, as outstanding practitioner-masters of martial arts. In this group there are only a few people who hold both the position, and academic title Professor. Most academic martial arts researchers work in the field of sport science. Conclusions. Only two Europeans meet the criteria of holding both the highest degrees of a master while at the same time being Professors of sports science. Seven Europeans have been awarded the title Professor of martial arts and they are all working to develop the institutional side of the science and history of martial arts.

PL

Perspektywa teoretyczna. Szeroką perspektywę dla refleksji o mistrzach sztuk walk i jednocześnie profesorach, specjalistach w dziedzinie sztuk walki, daje Humanistyczna Teoria Sztuk Walki oraz antropologia sztuk walki. Podjęte kwestie mogą być interesujące także dla socjologii nauki. Problem i cel. Rzecz dotyczy obszaru zwanego „martial arts science” lub „science of martial arts”, bycia ekspertem w tej dziedzinie, a zwłaszcza tytularnym profesorem. Próbowano udzielić odpowiedzi na następujące pytania: Jak oceniać i ustalać ekspertów, i jak przyznawać najwyższe tytuły? Według jakich kryteriów? Kim są specjaliści - posiadacze tytułu profesora aktualnie funkcjonujący w nauce i w środowisku sztuk walki? Metoda. Zastosowano analizę treści wypowiedzi i szeroką analizę dyskursu. Źródłem wiedzy były: literatura przedmiotu, publikacje popularyzatorskie i obserwacja uczestnicząca autorów w środowiskach naukowym i sztuk walki. Przyjęto następujące kryteria oceny potencjalnego kandydata na eksperta sztuk walki: 1) specjalności/specjalizacje i dorobek (naukowy, popularyzatorski); 2) stopnie i tytuły naukowe; 3) stopnie i tytuły w sztukach walki; 4) pozycja naukowa (organizacja cyklicznych imprez, funkcje w międzynarodowych organizacjach, redagowanie specjalistycznego czasopisma); 5) wyróżnienia, odznaczenia. Analizę ograniczono do osób obecnie działających w obydwu środowiskach. Wyniki. Opisano przypadki aktywnych dziś ekspertów, którzy zostali uhonorowani przez środowisko tytułem profesora, jako wybitni praktycy – mistrzowie sztuk walki. Są w tym gronie nieliczne osoby posiadające akademicki tytuł profesora. Większość akademickich badaczy sztuk walki działa w zakresie nauk o kulturze fizycznej / nauk o sporcie. Wnioski. Jedynie dwie osoby z Europy spełniły kryterium posiadania najwyższych stopni mistrzowskich i jednocześnie tytułu profesorskiego z nauk o sporcie. Siedmiu osobom z Europy został przyznany tytuł profesora sztuk walki na zasadach podobnych jak w sztuce. Wymienione w studium osoby współtworzą instytucjonalną stronę nauki o sztukach walki i historii sztuk walki.

19

The Correlation between Leadership Coaching Style and Satisfaction among University Silat Olahraga Athletes

63%

Mohamed Shapie M. N., Zenal Z., Parnabas V., Meera Abdullah N.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2016

|

vol. 16

|

issue 3

34-39

EN

Background. The word silat means a type of sport or game, which consists of quick movements in attacking and defending [Anuar 1987]. Silat olahraga is a sport that existed at the center of the development of thousands of silat schools in the Malaysian Archipelago [Anuar 1993]. Aims. The main purpose of this study was to identify the correlation between coaches’ behaviors and the degree of satisfaction experienced by silat olahraga athletes at the Universiti Teknologi MARA The perceptions of both male and female athletes on leadership coaching styles and levels of satisfaction were identified in the research. Methods. A total of 132 respondents, all silat olahraga athletes who were involved in silat olahraga national university competitions were selected in this study. Two questionnaires were used in this study, the Leadership Scale for Sports (LSS) by Chelladurai and Saleh [1980] and the Athlete Satisfaction Questionnaire (ASQ) by Riemer and Chelladurai [1998]. Results. The study provided evidence that female athletes had a higher level of leadership coaching style (training and instruction and democratic behavior) preference compared to male athletes. However, there was no difference between male and female athletes’ levels of satisfaction for all satisfaction factors. Conclusions. This study concluded that there was positive correlation between coaching leadership styles (training and instruction, democratic and social behaviors) and athlete satisfaction among university silat olahraga athletes.

PL

Tło. Sztuki walki to system tradycji i praktyk walki, które wykształciły się z różnych powodów: dla samoobrony, duchowego rozwoju, konkurencji, ochrony zdrowia i sprawności fizycznej oraz rozrywki. Słowo silat oznacza rodzaj sportu lub gry, która składa się z szybkich ruchów w ataku i obronie. Silat olahraga to sport, który istniał w tysiącach szkół silat na Archipelagu Indonezyjskim. Według Anuara, olahraga oznacza zdolność do wykonywania podczas walki silat technik atakujących i defensywnych, takich jak: uderzanie, kopanie, rzucanie, chwytanie, odpieranie i blokowanie oraz innych umiejętności związanych z cichymi technikami. Badanie dotyczące stylu zarządzania w trenerstwie i satysfakcji sportowców ma wiele do zaoferowania w dziedzinie psychologii sportu. Obecnie wiele badań zostało przeprowadzonych w dziedzinie psychologii sportu, ponieważ jest to jeden z najważniejszych aspektów w dążeniu do poprawy wyników sportowych. Przywództwo pełni ważną rolę w efektywności jednostek i grup; uważa się je za ważny proces w zarządzaniu zasobami ludzkimi. Skuteczne zarządzanie poprawia wydajność, motywuje podwładnych i daje poczucie satysfakcji. Przywództwo to proces oddziaływania, bez użycia siły, do prowadzenia i koordynacji działań członków w celu osiągnięcia określonego celu. Satysfakcja jest integralną częścią sportu. Bez niej wydajność sportowców zostaje obniżona. Zadowolenie w sporcie zostało wielokrotnie zbadane z użyciem różnych zmiennych. W dzisiejszych czasach większość trenerów twierdzi, że nie jest zainteresowana stylem zarządzania, a to może mieć wpływ na zadowolenie i wydajność sportowców. Cel. Obecnie istnieje ograniczona liczba badań dotyczących stylów przywództwa trenerów silat olahraga w drużynach uniwesyteckich. Konieczne jest ustalenie, który styl przywództwa odnosi się do zawodników silat olahraga, opierając się na kwestionariuszu Skali Przywództwa Sportowego, który wyróżnia 5 wymiarów przywództwa: (1) Szkolenie i Kształcenie, (2) Zachowanie Demokratyczne, (3) Zachowanie Autokratyczne, (4) Pomoc Społeczna, oraz (5) Pozytywna Informacja Zwrotna. Dlatego głównym celem tego badania jest zidentyfikowanie związku między zachowaniem trenerów i satysfakcji zawodników silat olahraga z Uniwersytetu Technologii MARA. Praca dotyczy rodzaju przywództwa trenerskiego i poziomu zadowolenia wśród sportowców płci męskiej i żeńskiej. Metody. W badaniu brało udział N = 132 respondentów, zawodników silat olahraga, uczestniczących w państwowym konkursie uniwersyteckim. Zastosowano dwa kwestionariusze: Skalę Przywództwa Sportowego Chelladuraia i Saleha oraz Kwestionariusz Zadowolenia Sportowego Riemera i Chelladuraia [1998]. Pierwszy z nich zawiera 40 pytań i stosuje 5 kryteriów dotyczących szkolenia i kształcenia, zachowania demokratycznego, zachowania autokratycznego, pomocy społecznej oraz pozytywnej informacji zwrotnej. Drugi kwestionariusz obejmuje 14 pytań dotyczących szkolenia, osobistego traktowania, wydajności zespołu i indywidualnych osiągnięć. Przeprowadzono także badanie pilotażowe dla rzetelności kwestionariusza. Wyniki. Częstotliwość i rozkład procentowy przedstawiono w Tabeli 1, która zawiera ogólne wyniki dot. profilu respondentów. Profil respondentów określa płeć, wiek, stan cywilny i lata praktyki. W badaniu brało udział 78 zawodników i 54 zawodniczek silat. Tabela 2 pokazuje korelacje między preferowanym stylem przywództwa i satysfakcją sportowców uniwersyteckich ćwiczących silat. Korelacje były umiarkowane, pozytywnie wskazywały na znaczną zależność szkoleń i instruktażu (r = 0,478, p = 0,001) oraz zachowania demokratycznego (r = 0,472, p = 0,001). Jednak korelacja była niska dla pozytywnego stosunku do zachowań społecznych (r = 0,207, p = 0,017). Tabela 3 wskazuje, że zawodniczki preferują przywódczy styl trenerski, w porównaniu do sportowców płci męskiej, w szkoleniu i instruktażu, t (130) = -1,984, p <0,05 i zachowań demokratycznych, t (130) = -2,002, p <0,05. Nie było jednak istotnych różnic (p> 0,05) pomiędzy zawodnikami silat olahraga dotyczącymi autokratycznych zachowań, zachowań społecznych i pozytywnych informacji zwrotnych. Na podstawie wyników w tabeli 4, można stwierdzić, iż nie ma istotnych różnic w czynnikach wpływających na satysfakcję pomiędzy sportowcami silat olahraga płci męskiej i żeńskiej (wszystkie, p> 0,05). Dyskusja. Wyniki zostały omówione według następujących pozycji: korelacja między stylem przywództwa trenerskiego a satysfakcją sportowców, przywództwo trenerskie a satysfakcja uniwersyteckich zawodników silat olahraga. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono pozytywny związek pomiędzy stylami przywództwa trenerskiego (szkolenia i kształcenia, zachowania demokratyczne i społeczne) a satysfakcją uczelnianych zawodników trenujących silat. Wraz ze rodzajem stylu przywódczego wzrasta poziom satysfakcji sportowców (np. wśród hokeistów). Dlatego ważne jest dla trenerów akademickich wybranie odpowiedniego stylu trenerskiego, ponieważ ma to wpływ na wydajność i poziom zadowolenia sportowców. W pracy Surujlala i Andile [2012] wykazano, że najbardziej korzystne zachowania trenerskie obejmowały szkolenia i instrukcje oraz informacje zwrotne, a najmniej preferowanym zachowaniem było zachowanie autokratyczne. Ponadto bieżące badanie udowodniło, że zawodniczki silat olahraga wybierały przywództwo trenerskie w czasie szkolenia i instruktażu oraz zachowania demokratyczne częściej w porównaniu do sportowców płci męskiej. Te informacje były przydatne dla trenerów silat (na poziomie uniwersyteckim), w celu uzyskania pełnej gotowości sportowej podczas treningu. Obecne badania nie potwierdziły żadnych różnic między poziomem satysfakcji wśród sportowców silat olahraga obojga płci. Trenerzy akademickiego silatu z powodzeniem przeprowadzali szkolenie w taki sam sposób dla zawodników i zawodniczek, bez jakiejkolwiek dyskryminacji lub uprzedzeń. Wnioski. W badaniu stwierdzono, że istnieje pozytywna korelacja pomiędzy stylem przywódczym trenera (szkolenia i nauczanie, zachowania demokratyczne i społeczne) a zadowoleniem uniwersyteckich sportowców silat olahraga. Badanie to wykazało również, że zawodnicy silat olahraga preferują, w czasie szkoleń i kursów, przywódczy styl zachowania trenera. Wśród zawodniczek styl przywództwa trenera i zachowanie demokratyczne osiągnęły wyższy poziom preferencji niż u sportowców płci męskiej. Nie było jednak różnic pomiędzy zawodnikami a zawodniczkami silat olahraga, obejmujących czynniki satysfakcji.

20

Social reception and understanding of combat sports and martial arts by both school students and adults

63%

Kusnierz C., Cynarski W. J., Gorner K.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2017

|

vol. 17

|

issue 1

30-37

EN

Background/Scientific Framework: Martial arts with their many centuries of history are perceived by public opinion as a carrier of many desirable values. Apart from the health benefits they are used for moral education, and the reduction of social brutality, as well as bringing positive models of behaviour, while complacency also being a source of well-being. Problem and Aim: The paper aims to learn what both school students and adults think about combat sports and martial arts. The questions this gives rise to are: what is the public reception of martial arts and combat sports and what are the values of the training recognised by people who are not involved in Martial Arts training. Material and Methods. The research uses the diagnostic survey method of with a questionnaire. As a research tool, a modified survey questionnaire on martial arts and combat sports was used for surveying N=192 people in total (Opole, Poland, 2015). Results. The results obtained show that people not involved in the training have a favourable perception of combat sports and martial arts, while showing they also show discrepancies in opinions on the effect of training on spiritual growth and aggression, which is often perceived as a trait of people in training. Conclusions. Untrained people rank at number 1 the possibility of achieving a high level of physical fitness, then secondly, self-discipline and a healthy and clean-living lifestyle when describing the benefits of close combat training. Different opinions were found on the effect the training on children and young people, which proves the need for more attention to be paid to the educational aspects of martial arts training activities.

PL

Perspektywa teoretyczna. Sztuki walki z wielowiekową tradycją w opiniach społecznych uznawane są za nośnik wielu pożądanych wartości. Oprócz walorów zdrowotnych służyły edukacji moralnej, obniżaniu brutalności społecznej, dostarczały pozytywnych wzorców zachowań, będąc jednocześnie źródłem samozadowolenia. Problem i cel. Celem pracy jest poznanie opinii zarówno młodzieży szkolnej, jak i osób dorosłych na temat sportów walki i sztuk walki. Nasuwa się pytanie, jaki jest odbiór społeczny sportów i sztuk walki oraz jakie wartości w treningu walki wręcz dostrzegają osoby nietrenujące? Materiał i metoda. W badaniu zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z techniką ankiety. Narzędziem badawczym był zmodyfikowany kwestionariusz ankiety dotyczący badań sportów walki i sztuk walki, przebadano łącznie N=192 osoby (Opole, 2015). Wyniki. Uzyskane wyniki badań wskazują na korzystne postrzeganie sportów i sztuk walki przez osoby nietrenujące, jednocześnie stwierdzono rozbieżności w zakresie opinii dotyczących wpływu treningu na rozwój duchowy oraz agresji, która często postrzegana jest, jako cecha osób trenujących. Wnioski. Osoby nietrenujące opisując walory treningu walki wręcz na plan pierwszy wysuwają możliwość uzyskania bardzo wysokiego poziomu sprawnooeci fizycznej, następnie samodyscypliny oraz zdrowego i higienicznego stylu życia. Zróżnicowane opinie stwierdzono na temat wpływu treningu na dzieci i młodzież, co świadczy o potrzebie zwrócenia większej uwagi na aspekty wychowawcze w zajęciach treningowych.

Refine search results

Analysis of time-space parameters of the front kick using the example of an athlete training in Muay Thai

Morphological optimization of female combat sports athletes as seen by the anthropologists

After the fourth Congress in Rzeszow ‘2018

Physiological and physical profile of taekwondo athletes of different age categories during simulated combat

The hierarchy of values vs. self-esteem of persons practising martial arts and combat sports

Natężenie regulacji nastroju ćwiczących sztuki i sporty walki na tle osób nietrenujących walki wręcz

ДИНАМІКА ПОКАЗНИКІВ ФІЗИЧНОЇ ПІДГОТОВЛЕНОСТІ ДІТЕЙ, ЯКІ ЗАЙМАЮТЬСЯ СПОРТИВНИМИ ЄДИНОБОРСТВАМИ, НА ЕТАПІ ПОЧАТКОВОЇ ПІДГОТОВКИ

Physical and physiological profile of young female taekwondo athletes during simulated combat

The hierarchy of professional activities of martial arts and mixed martial arts coaches

Motywacje do podejmowania treningów sportów walki w opiniach zawodników boksu i MMA

Techniques utilised at 2017 Judo World Championship and their classification: comparisons between sexes, weight categories, winners and non-winners

Political conditions for the development of martial arts and combat sports

Asian martial arts bibliographies (1943–2013): a review

Development and reliability of a kick test system for taekwondo athletes

Reliability and Validity of the New Judo Physical Fitness Test

Exchange Punches, Not Bullets: Reconciliation through Combat Sports

Vertical jump performance in judo and Brazilian jiu-jitsu athletes: an approach with different training levels

Professors of martial arts. Holders of this title in martial arts science

The Correlation between Leadership Coaching Style and Satisfaction among University Silat Olahraga Athletes

Social reception and understanding of combat sports and martial arts by both school students and adults