Search results

1

Nowa ewangelizacja „ludów pochrześcijańskich”

100%

Rabczyński P.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 2

263-280

PL

Ewangelizacja jest pierwszym i podstawowym zadaniem wspólnoty chrześcijan. Rodzi się ona z wiary w Jezusa Chrystusa – Zbawiciela świata. Chrystus założył Kościół, który w sakramentalny sposób kontynuuje Jego soteryczną misję. Wspólnota eklezjalna nieustannie musi rozpoznawać znaki czasu i dostosowywać formy przekazu wiary do mentalności współczesnego człowieka. Przyglądając się uważnie krajom i społeczeństwom z dawien dawna chrześcijańskim, można zauważyć, że wiele z nich utraciło żywy zmysł wiary i w codziennej praktyce życia oddaliło się od Ewangelii, stając się ludami „pochrześcijańskimi”. Wobec obojętności religijnej, sekularyzacji oraz praktycznego ateizmu konieczne jest podjęcie nowej ewangelizacji – nowego sposobu proklamacji Dobrej Nowiny. Papieże: Paweł VI, Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek podejmowali problematykę nowej ewangelizacji w swym zwyczajnym nauczaniu. Podkreślali, że Kościół jest wspólnotą „ewangelizującą” i zarazem „ewangelizowaną”. Aby osoby ochrzczone doprowadzić do ponownego spotkania z Jezusem Chrystusem i przez to ożywić ich wiarę, konieczne są nowe formy oraz metody, nowy język, a także „pastoralne nawrócenia”. Nowa ewangelizacja nie może pozostać hasłem duszpasterskim. Musi stać się misją wobec człowieka i świata, nowym rodzajem głoszenia orędzia o zbawieniu wewnątrz Kościoła, a więc w pewnym sensie „samoewangelizacją” wierzących w Jezusa Chrystusa.

EN

Evangelisation is the first and most important task of the Christian community. It is rooted in the faith in Jesus Christ, the Saviour of the world. Christ founded the Church that it may carry on his soteriological mission. Therefore, it must continually read the sings of times and adjust means of spreading her faith to the mentality of her contemporaries. Close observation of some of the societies traditionally described as Christian reveals their loss of the living faith and departure from the Gospel, rending them no longer Christian, but rather post-Christian ones. Religious indifference, secularisation and atheism must be challenged by a new evangelisation, new ways of proclaiming the Good News. The topic of the new evangelisation was addressed by the recent popes, Paul VI, John Paul II, Benedict XVI and Francis. In their ordinary teaching they stressed the fact the Church is the community of believers who both evangelise others, and are themselves evangelised. In order to bring the baptised back to Christ and rekindle their faith, new methods, language and “pastoral conversions” must be employed. New evangelisation cannot remain just another pastoral slogan. It must become a mission to man and to the world. It must be forged into a new type of the proclamation of salvation within the Church. In this sense, it must turn itself into the “self-evangelisation” of those who believe in Jesus Christ.

2

Czy List biskupów Francji do katolików: Proponować wiarę w społeczeństwie aktualnym może być inspiracją dla Kościoła w Polsce? - antropologiczne i duchowe przesłanie

80%

Zarzycki S. T.

Roczniki Teologii Duchowości

|

2012

|

vol. 4

17-44

EN

This paper presents an analysis of the spiritual message sent by the French bishops to the French faithful in the Letter to the French Catholics: Proposing Faith to Contemporary Society. The author analyses the text in the anthropocentric perspective, giving the reader an insight into the axiological crisis in the French society. This helps explain why this society finds it difficult to open itself to spiritual, Christian values. At the same time, those aspects of the religious functioning that are still present in the French society are pinpointed as the assets on which the Church evangelization action should rely. Also discussed is the French crisis of the Catholic faith, and the methods that the episcopal Letter (composed by Claude Dagens, Bishop of Angouleme) suggests for overcoming the crisis. The need for the mobilization of the priests, more active prayer and apostolic associations and for the collective action of all the faithful is also emphasised. The change is only possible if the whole Church returns to the roots of the faith (the mystery of the Trinitarian God, Baptism, the Gospel and the sacraments); accepts a morality based on the experience of the faith, and not on the doctrinal law; preaches about salvation through Christ in a close relationship to the values of contemporary people; seeks power in her liturgy and in the service for the neighbour (diacony). The Letter can be inspirational for Polish Catholicism at the beginning of the Year of Faith. The author claims that the following elements of the Letter are worth pondering upon in the Polish context: (1) taking into account human experience in the time of axiological crisis; (2) a more integrated preaching of the Gospel, liturgy and the service for the neighbour; and (3) increased participation of the lay Catholics in religious communities, in order to shape one’s Catholic identity and to get engaged in the apostolic mission of the Church.

3

Wiara jako światło (prawdziwej) wolności z perspektywy współczesnej egzystencji człowieka

71%

Sobieraj A.

Studia Paradyskie

|

2016

|

vol. 26

193-217

PL

Punktem wyjściowym jest niepokojąco brzmiące pytanie Jezusa: „Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (But when the Son of man comes, will he find any faith on earth?) (Łk 18, 8). W obliczu współczesnego kryzysu wiary pytanie to nabiera szczególnie dramatycznego znaczenia. Dotyczy bowiem nie tylko tego, czy Jezus jeszcze tą wiarę znajdzie. Jest to również pytanie o to, czym jest i jaka ma być ta wiara. Jaki jest jej sens i ostateczny cel. Aby udzielić odpowiedzi, należy podjąć roz-ważania nad współczesnym stanem kondycji wiary człowieka. Zrozumieć czym ona jest jako relacja do Boga i jakie znaczenie ma ona dla ludzkiej egzystencji. Ujrzeć w niej tajemnicę nie dającą się zweryfikować empirycznie, ale będącą osobową odpowiedzią wolnego człowieka na Boże wezwanie. Trzeba zatem poznać jej źródło. Dojrzeć, że jej fundamentalną przestrzenią musi być prawdziwa wolność człowieka. Wolność, którą należy rozumieć jako dar udzielony w akcie stworzenia. Wraz z tym wszystkim musimy poznać i zrozumieć oblicze kryzysu wiary. Jego źródła wewnętrzne oraz dramatyczne konsekwencje. Jedną z dróg kryzysu wiary jest zapewne fałszywie interpretowana wolność, ale też egocentryzm wspierany przed cały szereg nowożytnych idei: materializm, nihilizm, liberalizm i racjonalizm. Pośród przyczyn kryzysu wiary wspomnieć należy także ignorancję teologiczną – brak rozumienia własnej wiary. Na horyzoncie kryzysu wiary jest jednak zawsze jakieś światło i nadzieja. To rozumienie wolności jako daru i łaski. Jako otwartej przestrzeni dla wiary. Ale to też zrozumienie, iż wiara jest światłem prawdziwej wolności. Ostatecznie to ujęcie wiary i wolności jako integralnych (nierozerwalnych) aspektów egzystencji człowieka/chrześcijanina.

EN

The starting point is an alarmingly sounding question of Jesus: “ But when the Son of man comes, will he find any faith on earth?) (Lk 18: 8). In the face of the modern crisis of faith this question becomes especially dramatically significant. This applies not only to the inquiry whether Jesus still finds this belief. It is also a question of what this belief actually is and what it is to be? What is its meaning and its final destination? To answer, one needs to consider the temporary state of human faith and to understand what it is as a relationship to God and what meaning it has for the human existence. To see it as a mystery which cannot be empirically verified, however being a personal re-sponse of a free man to God’s call. To do so, one needs to get to know its source, and to see that real freedom of human has to be its fundamental space. The freedom which should be understood as a gift given in the act of creation. Along with this all the face of the crisis of faith has to be known and understood. Its internal sources and dramatic consequences. One of the reasons of the crisis might be falsely interpreted freedom, as well as egocentrism supported by a whole range of modern ideas such as: materialism, nihilism, liberalism and rationalism. Theological ignorance also has to be mentioned among other causes of the faith crisis, in the sense of the lack of understanding of one’s faith. However, there is always some light and hope on the horizon of faith crisis. It is the understanding of freedom as a gift and grace, as open space for the faith. This is also the understanding that faith is the light of true freedom. Finally, the description of faith and freedom as integral (inseparable) aspects of human / Christian existence.

4

Divine Pedagogy in the Face of Educational Crisis. On the Approach of Joseph Ratzinger/Benedict XVI

71%

Górecka M.

Kościół i Prawo

|

2023

|

vol. 12

|

issue 2

61-75

PL

Joseph Ratzinger – Benedykt XVI, jeden z najwybitniejszych myślicieli ludzkości i największy Papież-teolog w historii współczesnego Kościoła, bardzo wiele uwagi poświęcił krytycznej analizie ducha epoki i naznaczonej nim kondycji duchowej współczesnego człowieka, żyjącego tak, jakby Bóg nie istniał. Papieska diagnoza jest jednoznaczna i nader pesymistyczna. Pisze on otwarcie o duchowej pustyni, dramaturgii czasu, a wręcz tunelu, w jakim znalazła się ludzkość. U podłoża takiego stanu rzeczy leżą, według Benedykta XVI, dwa postmodernistyczne fenomeny: relatywizm i sekularyzm, prowadzące człowieka – w pierwszej kolejności człowieka młodego – do duchowego regresu i deformacji. W obliczu tychże zagrożeń i ich zgubnych skutków, Papież z Niemiec postuluje, by duchowy rozwój młodych ludzi potraktować jako najpilniejsze wyzwanie i priorytetowe zadanie, realizowane wspólnie przez poszczególne grupy osób wychowujących: rodziców, wychowawców, pedagogów, katechetów i duchownych. Z wielu zadań i służących ich osiągnięciu środków zaradczych, jakie Benedykt XVI w swoich przemowach i pismach nakreślił przed wychowawcami, trzy wskazania są fundamentalne: personalizm, teo- i chrystocentryzm oraz integralność i odniesienie do sumienia. Podmiotowe postrzeganie młodej osoby przez pryzmat jej ontologicznej relacji z żywym Bogiem objawionym w Chrystusie Jezusie i formowanie sumienia, poprzez które młody człowiek bierze odpowiedzialność za siebie i współodpowiedzialność za innych, są warunkami autentycznego wychowania, które może na nowo przywrócić współczesnemu człowiekowi i światu nadzieję.

EN

Joseph Ratzinger – Benedict XVI, one of the greatest thinkers of mankind and the greatest Pope-theologian in the history of the modern Church, has devoted much attention to a critical analysis of the spirit of the age and the spiritual condition of modern people, living as if God did not exist. The Pope’s diagnosis is unequivocal and utterly pessimistic. He writes openly about the spiritual void, the drama of the times and even the tunnel in which humanity has found itself. At the core of this condition, according to Benedict XVI, there are two postmodern phenomena: relativism and secularism, leading people, above all young people, into spiritual regress and deformation. In the face of these threats and their disastrous consequences, the Pope from Germany proposes that the spiritual development of young people become the most urgent challenge and priority task to be carried out jointly by all the different groups of educators: parents, teachers, pedagogues, catechists, and the clergy. Of the many tasks and remedies needed to achieve success, which Benedict XVI outlined for educators in his speeches and writings, three aspects are particularly fundamental: personalism, theo- and Christocentrism, and integrity and reference to conscience. The perception of a young person as a subject through his or her ontological relationship with the living God revealed in Jesus Christ and the formation of a conscience, through which a young person may take responsibility for himself or herself and co-responsibility for others, guarantee authentic education and can restore hope to contemporary people and the world.

Refine search results

1 Kościół i Prawo

1 Nurt SVD

1 Roczniki Teologii Duchowości

1 Studia Paradyskie

1 Górecka M.

1 Rabczyński P.

1 Sobieraj A.

1 Zarzycki S. T.

1 2023

2 2016

1 2012

Nowa ewangelizacja „ludów pochrześcijańskich”

Czy List biskupów Francji do katolików: Proponować wiarę w społeczeństwie aktualnym może być inspiracją dla Kościoła w Polsce? - antropologiczne i duchowe przesłanie

Wiara jako światło (prawdziwej) wolności z perspektywy współczesnej egzystencji człowieka

Divine Pedagogy in the Face of Educational Crisis. On the Approach of Joseph Ratzinger/Benedict XVI