Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: cristologia

Sort By:

Limit search:

L’ispirazione teo-cristologica dell’antropologia patristica

100%

Degórski B.

Vox Patrum

2015

vol. 63

17-34

Antropologia patrystyczna wypływa z refleksji nad natchnionymi tekstami Pisma Świętego, które nadają jej szczególną i wyjątkową rangę. Badając Objawienie Boże w kluczu antropologicznym, najstarsi myśliciele chrześcijańscy skupili się przede wszystkim na Księdze Rodzaju i listach Pawłowych, gdyż te właśnie teksty ukazują wyraźnie naturę człowieka i jego transcendentne powołanie, umieszczając je bądź to w szeroko rozumianym tle teologicznym, bądź to na płaszczyźnie chrystologicznej. Elementy określające byt ludzki odnajdujemy głównie w opisie stworzenia. Ponieważ jednak wchodzą one w relację z innymi danymi biblijnymi, opis ten musi pozostawać w łączności z pozostałymi filarami objawienia, a szczególnie z wcieleniem Słowa Bożego, które podnosi ludzką cielesność do godności podłoża (substratu) Osoby Chrystusa, i ze zmartwychwstaniem ciał, które ukazuje materię jak rzeczywistość ściśle należącą do definicji osoby. Ojcowie Kościoła uchwycili tę głęboką spójność i odczytali temat stworzenia człowieka na obraz Boży w kluczu chrystologicznym i eschatologicznym.

Chrystologia pneumatologiczna w ujęciu Franciszka Lambiasiego

67%

Siwecki L.

Roczniki Teologii Dogmatycznej

2011

vol. 3

23-43

Come non si può separare l'economia del Cristo da quella dello Spirito, così, secondo Lambiasi, non si può isolare la cristologia dalla pneumatologia. Se si dovrà evitare ogni separazione tra cristologia e pneumatologia, bisognerà guardarsi ugualmente anche da ogni confusione, perché in fondo il Figlio e lo Spirito non si identificano, ma restano Persone distinte. Perciò, né la cristologia si può ridurre a funzione della pneumatologia, né la pneumatologia a funzione della cristologia. Per Lambiasi nei tre grandi eventi salvifici la filiazione di Cristo, il suo essere Figlio di Dio, anche come uomo, appare strettamente legato al fatto che in lui è presente in modo unico e si fa di volta in volta sempre più presente, Lo Spirito Santo: lo Spirito ci dà Gesù come Cristo e il Cristo ci dà lo Spirito. Per lo Spirito il Verbo „diviene” Gesù (incarnazione); nello Spirito Gesù „diviene” il Cristo (battesimo); nello Spirito il Cristo „diviene” Spirito vivificante (pasqua).

Refine search results

1 Roczniki Teologii Dogmatycznej

1 Vox Patrum

1 Degórski B.

1 Siwecki L.

1 2015

1 2011

Search results

L’ispirazione teo-cristologica dell’antropologia patristica

Chrystologia pneumatologiczna w ujęciu Franciszka Lambiasiego