Search results

1

Kletva i pokušaj zaštite od kletve u pripoveci „Kumova kletva” Janka Veselinovića

100%

Костић Љ.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2013

|

issue 4

EN

In his rural themed short stories, Janko Veselinović gave snippets of life in the Serbian village of the XIX century that represent a valuable material for ethnological study. Folk meditations on sin, punishment, oath, damnation etc. were often the driving force behind his short stories. The subject of our work is Veselinović’s short story The Godfather’s Curse where the author wanted to depict the way in which a curse, just like in the beliefs of the ancients, strike the one who had committed a sin. No one can escape the curse, not even the strongest ones, nor their descendants, because in the short stories by Janko Veselinovićevil must be punished.

2

The Unbearable Lightness of Memory: FromHamlet, Prince of Denmarkto Jorge Luis Borges’ Shakespeare’s Memory

100%

Raducanu A.

Gender Studies

|

2015

|

vol. 14

|

issue 1

12-32

EN

The Romantic poet Novalis once rhetorically asked: “Where are we really going?” “Always home.” For a Shakespearean scholar like Borges’ Sörgel in “Shakespeare’s Memory”, the path towards “home” turns out to be the exploration of a most unusual gift, the very memory of the great Elizabethan. The process is similar although not identical in scope to Hamlet’s attempt to realign time through keeping alive the memory of his murdered father. My aim in this paper is to explore the process of preserving memory and its relation to identity, mourning and dread in “Hamlet, Prince of Denmark” and Borges’ “Shakespeare’s Memory”. The theoretical framework is defined by the concept of “eternal return”, as examined by Nietzsche and Mircea Eliade.

3

Клетвата во македонската традиционална култура

100%

Петреска В.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2012

|

issue 3

EN

Curses are spoken formulas that express a desire to happen something bad in the future to someone or something, with the assurance that it will capture. This conviction or belief is based on faith in the magical power of the word. In the folk life curses are being made when the most important values in the community are injured. Therefore, curses are discussed in relation to the values that are maintained in a given community, and their violation determines sin, and depending on the committed sin and weights required curses or punishments. Looking from this social perspective, they represent a measure of values in the society that occurs as an indication of distortion of values, whether those who suggest deteriorated values occupy a high or low social status in the community or family. The curse is correcting the distortion, i.e. some satisfying justice, out exclusively on force majeure, and indefinitely. In this regard it emphasizes that the most important values in traditional Macedonian culture were life itself, created progeny, and their family, property and honor. Most evidence of the belief in the power of the curse by folk stories is the event of an accident either cursed person or his family. Therefore, curses also point another very important value, which is highly appreciated – the natural course of human life, birth-marriage-death, that value in ritual practices tend to emphasize or re-establish if it is disturbed, and curses she tries to unravel.

4

О личним именима митолошких бића у неким словенским клетвама и фразеологији

100%

Раденковић Љ.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2012

|

issue 3

EN

The topic of the paper is the interpretation of the motivation for the personal names of certain mythological beings in curses and phrases of Slavic peoples. Curses, as well as certain phraseologisms, can preserve the names long-forgotten in the mythical and religious systems. However, due to their lapidarity and lack of ritual context, these names create the opportunity for different interpretations. The paper analyzes the meanings of names, with a mythological connotation: Maren, Ivan/Jovan,Andjelija,Jana/Janja, and Vid/Vidok.

5

Δυσφημία. Greek Speech Transgression

100%

Sandin P.

Eirene. Studia Graeca et Latina

|

2018

|

vol. 54

|

issue 1-2

97-127

EN

Recorded instances of δυσφημία and βλασφημία, Greek speech transgression with detrimental spiritual impact, are subjected to an analysis by categories. Six concrete types are identified: (1) perceived dogmatic error (rare outside philosophical literature); (2) talk of death; (3) mention of undesirable entities; (4) mention of undesirable outcomes; (5) mention of undesirable human actions, attitudes and traits; (6) generally unpleasant speech, for instance lament, complaint and bad news. These categories partly overlap and may be sorted into three genera: (a) = category 1, false dogmatic assertion; (b) ill omen, that is, the invocation of anything that is undesirable; (c) negative speech that is hateful to the gods on aesthetic grounds, for instance lament and mention of death. The first two genera reflect relatively universal religious attitudes, but with regard to its importance and scope, the last one appears to be culturally specific. It is related to the concept of miasma, spiritual pollution.

6

Magia słowa i magia milczenia w polskiej bajce ludowej

87%

Wróblewska V.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2012

|

issue 3

EN

The article’s main subject refers to some magical aspects of the literary communication which might be observed in the selected examples of Polish fairy tale, composed in the nineteenth century and at the beginning of the twentieth one. The crucial issue of the article concerns a certain relationship between the magic words’ and the silence’s forms and the folk world outlook which reveals itself as a realm, constituted on a structure of opposition. Moreover, in the paper one may also encounter with a characteristics of the functions of spells, whispers and scenes of silence that appear in the folk tales.

7

Znaczenie przekleństw w kodeksach prawnych Pięcioksięgu

86%

Filipiak M.

The Biblical Annals

|

1968

|

vol. 15

|

issue 1

47-59

PL

L’exégèse moderne qui s’attache à expliquer les fondements mêmes de la religion de l’A. T. doit répondre, entre autres, à la question, pourquoi y at-il tant de malédictions dans l’Ecriture, et en particulier dans les codes des lois du Pentateuque, et quel est leur rôle? Un examen attentif mène à la conclusion qu’elles s’y rattachent à l’idée d’alliance. Les codes du Pentateuque revêtent la forme de l’alliance, schème universellement adopté dans l’Orient ancien; or les malédictions en formaient un des éléments constants. La malédiction y jouait le rôle de sanction juridique. C’était pourtant une sanction d’un genre particulier car elle ne précisait point par qui, ni de quelle manière, elle devait être exécutée L’on peut se demander alors quel était le sens de la „sanction de la malédiction”? Pour l’homme antique la malédiction possédait une force magique obligeant la divinité à intervenir, ou même la capacité d’amener des ma’heurs par sa vertu propre; pour l’Israelite elle n’était „parole efficace” qu’autant que derrière elle se tenait Dieu qui punit le péché en envoyant les châtiments qu’elle annonçait.

8

Performativna snaga imena u zbirci priča „Inšallah Madona, inšallah” Miljenka Jergovića

86%

Lujanović N.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2013

|

issue 4

EN

The names play a main role in understanding of Miljenko Jergović’s literary works and it is argued through analysis of collection of stories called Inšallah Madona, inšallah. The names have their history, they describe and determine actors, and function as axioms with initial stabile meaning. By decoding of related code, new complex components of semantic field of the name as symbol are revealed to us. In chosen text, the names operate as curse in form of general principle. Through curse as a main motive, it is implied performative dimension of the names which symbolize pain or misery, evoke tragedy and in the end fulfill inscribed curse.

9

An Old Nubian Curse from the Faras Cathedral

86%

van Gerven Oei V. W. J.

Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences)

|

2019

|

vol. XXXII

81-88

EN

The present paper analyses an Old Nubian inscription from the Faras Cathedral, containing a curse with a reference to Col 1:13. The publication gives a description of the inscription, a transcription with critical apparatus, and a grammatical and general commentary on the text.

10

Love, Sexuality and Punishment in Macedonian Traditional Culture

75%

Петреска В.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2015

|

issue 9

PL

The love, sexuality and the punishment in the Macedonian traditional culture is considered on the basic of the ethnological-anthropological analyze. The analyze is based on the oral stories, ritual practices and oral poetry, which I take as means of communication. The love and the love emotions were in accordance with social and cultural criteria of the community in which occurred. This means that the love emotions, primarily the sexual emotions, had to be controlled, or to be shown as much as the traditional culture allowed. In general this was meant for the women and the maidens, „a woman’s chastity”, that implies the women’s purity and innocence. Otherwise the punishment commences. The betrayed young woman that has totally surrendered to the love emotions or the unjustly accused wife of infidelity is reaching towards the curse in order to satisfy the justice.

11

Między modlitwą a przekleństwem: „O Jezu!” i podobne wyrażenia na tle porównawczym

72%

Wierzbicka A.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

|

1996

|

vol. 8

25–39

PL

Zwroty wykrzyknikowe, takie jak: Mój Boże, O Jezu lub Matko Boska, są zwykle pomijane w opisie języka jako albo „marginesowe”, albo „semantycznie puste” (albo i jedno, i drugie). W przeciwieństwie do takich postaw niniejszy artykuł traktuje wyrażenia tego typu z uwagą, przypisuje im bogatą i dającą się analizować semantykę. Szczegółowe porównanie polskiego wyrażenia Mój Boże z niemieckim Mein Gott ilustruje różnice w zakresie emocji wpisanych w każde z tych wyrażeń i wskazuje na potrzebę wnikliwych badań porównawczych nad pozornie odpowiadającymi sobie wyrażeniami wykrzyknikowymi w różnych językach. Jednocześnie odnotowane tutaj przykładowo różnice (nie poparte dotychczas szerszymi badaniami empirycznymi) pozwalają sformułować cały szereg interesujących i ważnych pytań, dotyczących związków między konwencjonalnymi zwrotami wykrzyknikowymi a kulturą, historią i religią.

EN

Interjections such as the Polish Mój Boże (“Oh, my God!”), O Jezu (“Jesus!”) or Matko Boska! (lit. “Oh, Virgin Mary!”) are usually neglected in descriptions of language either as being “marginal” or “semantically empty” (or both at the same time). Contrary to such an attitude, in the paper the expressions are treated with due attention with rich analysable semantics being attributed to thein. A detailed comparison of the Polish Mój Boże! and the German Mein Gott illustrates the differences in the range of emotions present in each of the two expressions. It also indicates the need to conduct detailed comparative research on apparently equivalent interjections in various languages. Additionally, the so far empirically unattested differences chosen for presentation in the paper lead to the formulation of a whole range of interesting and important questions relating to the correlation between conventionalised interjections on the one hand and culture, history and religion on the other.

12

Enigmatyczność posłańca w Jr 20,15‒17

72%

Wilk J.

Studia Gdańskie

|

2011

|

issue 29

79-89

PL

Figura „człowieka”, który przekazuje wiadomość ojcu o narodzinach syna – Jeremiasza jest w interpretacji problematyczna, gdyż człowiek ten nie zaciągnął żadnej winy wobec proroka, a został przez niego przeklęty. Tego rodzaju postępowanie mogło wiązać się z zakazem złorzeczenia ojcu lub matce (zob. Wj 21,17; Kpł 20,9) oraz zakazem bluźnienia Bogu (zob. Wj 22,27; Kpł 24,10‒16). Nie mogąc bezpośrednio złorzeczyć tym, którzy powołali go do życia, prorok czyni to pośrednio wobec tego, który ogłosił wiadomość o jego narodzinach. Posłaniec może być również uosobieniem samego Jeremiasza. Obydwaj głosili prawdę – dobrą nowinę. Obydwóm groziła za to śmierć. Żaden z nich nie zaciągnął winy wobec tych, którzy zagrażali ich życiu.

EN

The figure of ‘the man’, who gives Jeremiah’s father a message about son’s birth, is in the interpretation problematic as this man was not at fault to the prophet, yet he was cursed by him. This kind of behavior could be connected with a ban on cursing mother or father (see Exod 21,17; Lev 20,9) and a ban on blaspheming against God (see Exod 22,27; Lev 24,10‒16). Jeremiah being unable to curse directly those who have called him into being, indirectly does it towards the person, who has announced his birth. This messenger may also be a personification of Jeremiah. As they both promulgated the truth-the Good News and could be sentenced to death. None of them was against those who were threatening their lives.

13

Магија речи у приповеци Момчила Настасијевића Запис о даровима моје рођаке Марије

72%

Жижовић О.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2013

|

issue 4

EN

Interpretation of Momčilo Nastasijević’s narrative „An Account of the Gifts of my Cousin Marija” indicated the significance of the storyteller’s belief in the magic of words and in calamitous effect of words on destiny – not only his own destiny, but also that of his cousin Marija. Except the power of words – curse, and magic belief in it, important part in the events is also played by disrespect for somebody else’s word (intensified by the fact that it is the last will of a dying person), as well as by breaking of one’s word (false oath), which also turns to be fatal. Destiny of Marija and that of her cousin is viewed from the perspective of depth psychology, as well as her confronting individual and collective Shadow, and his temporary state of being overwhelmed, and later permanently engulfed by unconscious contents and family Shadow. While Marija comprehends evil in herself and in the world, and through agony and suffering reveals her light side, and experiences enlightenment, her cousin, having heard her story, begins to identify himself with dead Marija, failing to face these contents or fight them creatively. Marija has „light in her life” while expecting the second coming of Christ – coming of the Word, Logos, that will set the world free, so she spends her life doing embroidery, in order to fulfill the Word – what was foretold and announced (spoken and written). Unlike her, under the pressure of his cognition, her cousin falls silent, wishing only for death, which is the only one, he believes, that can untie the knot of his suffering. Still, in order to die peacefully, actually to be able to die at all, near the end of his life he will be compelled to speak, meaning to write down the narrative about his cousin and himself, in order for the „knot of suffering” to be resolved by words, meaning, by the very concept that tied it in the first place.

14

Проклинання як ритуал і феномен міфопоетики зачарованої десни олександра довженка

58%

Zełeneńka I., Tkaczenko W.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2021

|

vol. 9

|

issue 2

97-105

PL

Artykuł został poświęcony klątwom jako elementom mitopoetyki rozpatrywanym na przykładzie powieści filmowej Ołeksandra Dowżenki z przeważającą narracją liryczną pt. Zaczarowana Desna. Autorki podejmują próbę odczytywania figur folkloryzowania (liryzowania) gatunku powieści filmowej za pomocą bogatej synonimii (synonimów kontekstowych), rozbudowanej charakterystyki bohaterów z porównaniami, a także okazjonalnych wypowiedzi w postaci przekleństw. Wszystkie aspekty koloryzacji językowej kondensują wielokulturową przestrzeń tekstu, wielowymiarowość jego poetyki. Dlatego jedną z najbardziej charakterystycznych cech systemu stylistycznego Ołeksandra Dowżenki jest synteza mitów przedchrześcijańskich i chrześcijańskich oraz przedwojennej rzeczywistości, co dobrze ilustruje bogata, wyimaginowana historia małego chłopca i dojrzałego artysty (koncept dualności).

EN

This article deals with the problem of curses and mythologically poetic stylistics withth e example of O. Dovzhenkos’ film “The Enchanted Desna”. It is a typical lyrical story. This work is the author’s attempt to folklorize (lyricize) the genre of cinema through rich synonymy (contextual synonyms), versatile characteristics with comparisons, and occasional expressions (lyrics, curses). All aspects of linguistic colorization of the text constitute the multicultural space of the text, and the multidimensional nature of the poetics of the work. Therefore, one of the very characteristic features of Oleksandr Dovzhenko’s stylistic system is the synthesis of pre-Christian and Christian myths and pre-war reality. This is well illustrated by the rich, synonymous story of a small boy and mature artist (the concept of duality). All this brings the style of Dovzhenko’s new romance to the style of the impressionist Mikhail Kotsubinsky (in this context, we recall the “Apple Flower”).

15

Językowa struktura klątw kochanek w XVII-wiecznych tekstach literackich

58%

Kowalczyk S.

Prace Językoznawcze

|

2021

|

vol. XXIII/4

235–248

PL

Celem artykułu jest filologiczna analiza miłosnych klątw zawartych w polskich tekstach literackich z XVII w. inspirowana teorią aktów mowy (w tym performatywów i konstatacji) Johna L. Austina oraz pracami z zakresu klątwy ludowej Anny Engelking. Przedmiotem badań są wypowiedzi: Banialuki (romans baśniowy Historyja ucieszna o królewnie Banialuce Hieronima Morsztyna – 1650), Cyceryny (zbiór pieśni Roksolanki Szymona Zimorowica – 1654) oraz Pani (sielanka Odczary na Simonidesowe „Czary” Jana Gawińskiego – połowa XVII w.). Klątwy literackie są rozpatrywane zarówno w kontekście etnolingwistycznej struktury (obiekt – sprawca – wykonawca), sprawczej funkcji wypowiedzi, jak i imperatywów, składni, symboliki, etymologii.

EN

The aim of the article is to undertake philological analysis of love curses described in Polish literary texts from the 17th century. The analysis was inspired by the theory of speech acts (including performatives and constatives) by John L. Austin and works on the folk curse by Anna Engelking. The research centred on the following statements by: Banialuka (Historyja ucieszna o królewnie Banialuce [A Diverting Story about the Virtuous Princess Banialuka], fairy-tale romance by Hieronim Morsztyn – 1650), Cyceryna (Roksolanki [Ruthenian Girls], collection of songs by Szymon Zimorowic – 1654) and Pani (Odczary na Simonidesowe “Czary” idyll by Jan Gawinski – mid. 17th century). Literary curses are considered both in the context of the ethnolinguistic structure (object – perpetrator – performer) and the causative function of an utterance, as well as imperatives, syntax, symbolism and etymology.

16

Testament kniazia Lazara i Serbowie na początku XXI wieku

58%

Stamenković V.

ELPIS

|

2013

|

vol. 15

159-163

EN

After the Battle of Kosovo Field in 1389 Serbia kept the appearance of sovereignty for decades before finally conquered by the Ottoman Empire in 1459, while after the (NATO) bombing in 1999 apparent sovereignty of Serbia over Kosovo and Metohia lasted less than nine years, until February of 2008. At that time Albanian separatists, with compliance of the USA and EU, declared independence and formed so called Republic of Kosovo. At the beginning of 21st century Serbian people, as well as many other, found itself in the boiling pot. And that was not the well-known “Balkan boiling pot” whose explosive national-religious mixture triggers a war from time to time. This boiling pot is much more dangerous. Using the slogans like freedom without limitations, equality without shame and brotherhood without humanity there is a struggle in it on much higher, spiritual level. The struggle resembling the one which holy Prince Lazar and his army fought many centuries ago.

17

Anathema in lateinischen Inschriften

58%

Ehmig U., Zawadzki K.

Vox Patrum

|

2019

|

vol. 71

185-208

EN

A recently finished study of early Christian epitaphs that contain the term adiuro or coniuro to protect the tombs shows that ignoring these instructions would be penalized with a series of draconian punishments. Relevant curses and punitive formulas were borrowed from the Old and New Testaments. Inter alia the culprit should be punished by means of anathema, the eternal damnation. In recent years Konrad F. Zawadzki has intensively dealt with anathema in the literary sources of the early church and pointed out that the punishment was used in doctrinaire disputes against heretics. The use of the term in Latin inscriptions, which has not been studied so far, is the focus of this study. The eleven relevant inscriptions dating from the 6th to the 8th century are analyzed epigraphically and theologically. They are directed against moral offenses and point to a later expansion and popularization of the meaning of anathema.

PL

Ukończone niedawno badania nad chrześcijańskimi epitafiami zawierającymi terminy adiuro lub coniuro zwracają uwagę na to, że owe epitafia – mające na celu chronić groby przed profanacją – grożą klątwą każdemu, kto ośmieliłby się naruszyć miejsce pochówku zmarłych. Używane w tym kontekście groźby i sankcje karne niejednokrotnie zapożyczano ze Starego lub Nowego Testamentu. Profanacje grobów podlegały między innymi anatemie, skazującej profanatorów na karę wiecznego potępienia. Konrad F. Zawadzki, który w ostatnich latach intensywnie zajmował się użyciem terminu „anatema” w źródłach literackich, zwrócił uwagę na to, że sankcja anatemy we wczesnej literaturze chrześcijańskiej stosowana była przede wszystkim w kontekście sporów dogmatycznych z heretykami. Użycie terminu „anatema” w łacińskich inskrypcjach, które do tej pory nie było jeszcze nigdy przedmiotem badań naukowych, a które w niniejszym przedłożeniu poddane jest szczegółowej analizie, ukazuje, że kara anatemy – skierowana przeciwko profanatorom grobów – dotyczyć mogła w pierwszej linii nie odstępstw dogmatycznych, ale przewinień moralnych. Prezentowane i omawiane w artykule jedenaście inskrypcji łacińskich zawierających termin „anatema” i datowanych na czas między VI a VIII wiekiem jest wymownym dowodem na to, że sankcja anatemy – początkowo stosowana jedynie w kontekście dogmatycznym – z biegiem lat zaczęła obejmować nowe „przeklęte” obszary.

18

Obraz kozaków w "Oku Proroka" Władysława Łozińskiego i kinowych adaptacjach powieści

58%

Głąb G.

TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych

|

2022

|

vol. 6

|

issue 17

1-20

EN

The purpose of this article was to critically examine the creation the characters of Cossacks in Wladyslaw Lozinski’s novel Eye of the Prophet as well as its cinematic adaptations by Pawel Komorowski. An analytical and historical-literary method was used to achieve this aim. In these cultural texts, the Cossacks determine the course of action and adventure plots. The qualities given to them by the authors (love of the homeland, freedom, independence) allow us to see in the characters of the Cossacks romantic heroes, or at least romantic individualists, who are prepared to suffer for the cause of saving personal honour and the safety of their fellows. Half-savage and half-chivalrous they are, above all, mysterious, which is expressed in the belief that a curse hangs over them. The Cossacks in Lozinski’s and Komorowski’s works are stereotypical figures, reflecting the romantic quintessence of Ukraine, the determinants of which in this case are: Cossack-horse-mystery-adventure.

UK

Метою статті було критично поглянути на роль козаків у романі Владислава Лозінського Око Пророка та в його кінематографічні екранізації у постанові Павла Коморовського. Для досягнення поставленої мети використано аналітичний та літературно-історичний методи. У наведених використаних текстах культури перебіг гостросюжетно-пригодницької тематики визначає саме козацтво. Риси, надані козакам творцями, - любов до батьківщини, волелюбність, незалежність, - дозволяють побачити в їхніх характерах романтичних героїв чи принаймні романтичних індивідуалістів, які готові страждати заради збереження особистої честі та безпеки своїх родичів. Наполовину дикі, наполовину лицарські, вони насамперед таємничі, що виражається у вірі в те, що на них лежить прокляття. Козаки з творів Лозінського та Коморовського – стереотипні постаті, що відображають романтичну сутність України, яка в даному випадку характеризується: козак-кінь-містерія-пригода.

PL

Celem artykułu było dokonanie krytycznego oglądu kreacji postaci Kozaków w powieści Władysława Łozińskiego Oko Proroka oraz w jej kinowych adaptacjach autorstwa Pawła Komorowskiego. Dla realizacji tego celu posłużono się metodą analityczną i historycznoliteracką. W przywołanych tekstach kultury Kozacy determinują przebieg wątków sensacyjno-przygodowych. Nadane im przez twórców cechy – umiłowanie stron ojczystych, wolności, niezależności – pozwalają widzieć w postaciach Kozaków romantycznych herosów, a przynajmniej romantycznych indywidualistów, którzy są gotowi cierpieć dla sprawy ratowania honoru osobistego i bezpieczeństwa pobratymców. Na wpół dzicy, a na wpół rycerscy, są oni przede wszystkim tajemniczy, co wyraża się w przekonaniu o ciążącej nad nimi klątwie. Kozacy z dzieł Łozińskiego i Komorowskiego to figury stereotypowe, oddające romantyczną kwintesencję Ukrainy, której wyznacznikami są w tym przypadku: Kozak-koń-tajemnica-przygoda.

Refine search results

Kletva i pokušaj zaštite od kletve u pripoveci „Kumova kletva” Janka Veselinovića

The Unbearable Lightness of Memory: FromHamlet, Prince of Denmarkto Jorge Luis Borges’ Shakespeare’s Memory

Клетвата во македонската традиционална култура

О личним именима митолошких бића у неким словенским клетвама и фразеологији

Δυσφημία. Greek Speech Transgression

Magia słowa i magia milczenia w polskiej bajce ludowej

Znaczenie przekleństw w kodeksach prawnych Pięcioksięgu

Performativna snaga imena u zbirci priča „Inšallah Madona, inšallah” Miljenka Jergovića

An Old Nubian Curse from the Faras Cathedral

Love, Sexuality and Punishment in Macedonian Traditional Culture

Między modlitwą a przekleństwem: „O Jezu!” i podobne wyrażenia na tle porównawczym

Enigmatyczność posłańca w Jr 20,15‒17

Магија речи у приповеци Момчила Настасијевића Запис о даровима моје рођаке Марије

Проклинання як ритуал і феномен міфопоетики зачарованої десни олександра довженка

Językowa struktura klątw kochanek w XVII-wiecznych tekstach literackich

Testament kniazia Lazara i Serbowie na początku XXI wieku

Anathema in lateinischen Inschriften

Obraz kozaków w "Oku Proroka" Władysława Łozińskiego i kinowych adaptacjach powieści