Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 18

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  defendant
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

„Osoba podejrzana”, „podejrzany” i „oskarżony” w polskim procesie karnym – zakres pojęciowy

100%
Kucharczyk M.
Problemy Prawa Karnego
|
2017
|
vol. 1 (27)
|
issue 1
133-171
EN
The subject of this article is nomenclatural interpretation of the notions of “a person of interest”, “a suspect” and “a defendant” in Polish Code of Criminal Procedure – the parties in criminal proceedings who are suspected of committing a crime or who are charged with a crime. The article discusses the legal definitions of the word “suspect” according to Article 71 § 1 of the Code of Criminal Procedure (i.e. a person against whom a statement of objections has been issued and a person who has been charged on the grounds of examination of the person in question as a suspect) as well as the word “defendant” according to Article 71 § 2 and 3 of the Code of Criminal Procedure (sensu stricto and sensu largo). Moreover, the article provides an overview of the available definitions of “a suspect” and “a person of interest” – parties named directly in the Code of Criminal Procedure. In addition to that, the article discusses the notion of “actual suspect” (whose definition and understanding varies in the doctrine), which emerged from the previously effective Code of Criminal Procedure. The article analyses the legal standing of such an “actual suspect” in the context of Article 233 § 1a of the Criminal Code (a regulation which is considered potentially unconstitutional). While discussing the figure of the “suspect”, the author analyzes terms such as “issuing” and “preparation” – in connection with Article 71 § 1 and 313 § 1 of the Criminal Code and the lack of agreement within the discipline regarding the precise time at which the statement of objections has been issued (which is connected with obtaining the position of the passive party to proceedings in criminal procedure).Moreover, the article discusses in some detail the legal standing of a person against which a motion has been presented, according to Article 354 of the Code of Criminal Procedure, regarding the discontinuation of proceedings and issuing preventive measures protecting the person of an insane perpetrator – in the context of nomenclature.
2
Content available remote

Instytucja tak zwanej rozprawy odmiejscowionej w świetle art. 517b § 2a Kodeksu postępowania karnego

88%
Myrna B.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2014
|
vol. XII
|
issue 3
117-123
EN
The article deals with the new institution which was introduced into the criminal procedure within accelerated proceedings system, that is the so-called “away” or “stadium” trial (held in a place outside the regular court of law). In the paper, the regulations of the Criminal Proceedings Code (CPC), which treat about this trial institution, are analyzed, in particular Art. 517b § 2a CPC, Art.517b § 2b CPC, Art. 517b § 2c CPC and Art. 517b § 2d CPC, as well as others relating to the above-mentioned institution. Furthermore, the author presents his critical attitude towards this regulation of the CPC, making reference to univocally negative opinions and arguments voiced by both representatives of criminal law doctrine and practicians in this respect.
3

Gwarancje oskarżonego w postępowaniu ze stosunków międzynarodowych.

75%
Marta B.
Acta Iuris Stetinensis
|
2014
|
issue 7
PL
The matters related to defendant’s guarantees are regulated both by the Polish legal system and by international law. Defendant’s guarantees constitute a very significant issue in view of the fact that defendants are the subject of the criminal proceedings and that in such proceedings, in principle, they are on their own while facing prosecutors with a strong law enforcement system at their disposal. Therefore, it is essential that defendants are notified of their rights and that their rights are ensured and respected. The situation seems to be slightly more complicated in international criminal proceed¬ings. The following article presents the basic guarantees available to the defendant, i.e. the right to defence, the right to translation services free of charge, the right to informa¬tion, and the right to due process.
4
Publication available in full text mode
Content available

W sprawie realizacji zasady lojalności procesowej w stosunku do stron procesowych biorących udział w postępowaniu mediacyjnym w sprawach karnych uwagi na tle art. 23a § 1 I § 4 oraz art. 300 § 1- 2 I § 4 K.P.K.

75%
Sowiński P. K.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2022
|
vol. 32
|
issue 2
77-89
EN
The text concerns the obligation to instruct the parties to a criminal trial about their rights related to their participation in mediation. This obligation has its statutory source and is incumbent on procedural authorities such as the prosecutor and the court. Statutory provisions indicate not only the addressees of this instruction, but also the material scope of such instruction. The text notes that the ministerial model instructions to the victim and to the suspect were drawn up on the basis of Article 300 § 4 of the Code of Criminal Procedure, exceeding the limits of the statutory delegation. The text points out the imprecise content of the instructions under Article 23a(1) and (4) of the Code. Indeed, this provision refers to "the objectives and principles of mediation proceedings", although none of these elements has been specified in the law.   
PL
W tekście poruszono kwestie dotyczące realizacji obowiązku pouczania stron procesu karnego o przysługujących im uprawnieniach związanych z ich udziałem w mediacji. Wskazano na źródła normatywne tego obowiązku, zakres tego obowiązku oraz organy odpowiedzialne za jego realizację. Podniesiono wątpliwości odnośnie do treści wzoru pouczenia pokrzywdzonego i podejrzanego opracowanego przez Ministra Sprawiedliwości na podstawie artykułu 300 § 4 kodeksu postępowania karnego oraz niedookreśloności treści pouczenia dokonywanego na podstawie artykułu 23a § 1 i § 4 tego kodeksu w zakresie, w jakim dotyczy ono „celów i zasad postępowania mediacyjnego”.  
5
Publication available in full text mode
Content available

Doręczenie pozwanemu wyroku zaocznego w sposób określony w art . 139 § 1 k.p.c. a ochrona jego praw. Zagadnienia wybrane

65%
Świeczkowski J.
Studia Prawnicze
|
2016
|
issue 4 (208)
103-116
EN
The article undertakes to analyze the problem of delivery of the judgment by default with particular emphasis on the issue of the subsequent submission of the statement of opposition that judgment. In view of the fact that often plaintiff deliberately indicates an incorrect address of the defendant, which means that he has no knowledge of the judgment by default and his right to a court is then significantly reduced the author proposes to introduce sanctions for the plaintiff acting in this way.
6
Publication available in full text mode
Content available

Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część I)

63%
Kil J.
Roczniki Administracji i Prawa
|
2021
|
vol. 2
|
issue XXI
167-177
EN
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). The first part of the article depicts the evolution of the legal regime governing the defendant’s presence at the trial throughout the history of the Polish criminal process, and discusses the essence of the defendant’s right to participate in the trial. An in-depth analysis was devoted to the provision of Art. 117 § of the Code of Criminal Procedure, introduced in the Code by the amendment of 2019. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 117 § 3a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision.
PL
Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W pierwszej części artykułu przedstawiono ewolucję regulacji poświęconej kwestii obecności oskarżonego na rozprawie na przestrzeni historycznego rozwoju polskiego procesu karnego, jak również omówiono istotę prawa oskarżonego do udziału w rozprawie. Pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 117 § 3a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 117 § 3a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji.
7
Publication available in full text mode
Content available

Interwencja uboczna samoistna po stronie pozwanego a przekształcenie podmiotowe w trybie art. 194 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego

63%
Woś P.
Studia Prawnicze KUL
|
2019
|
issue 1
135-156
EN
It may happen that after initiating a civil trial, it turns out that in the initiated proceedings there are not all entities directly interested in its resolution. The Code of Conduct provides for two different, albeit essentially similar, institutions that allow access to proceedings already pending to other entities than originally indicated in the action of a party to the proceedings. Both the institution of the secondary intervention and the subjective transformations are the institutions provided for by the Code of Civil Procedure only for a trial. Depending on the mode of initiating entry into the process, the person joining it becomes a secondary intervenient or a defendant co-participant in the proceedings. This study deals with the issue of independent (qualified) secondary intervention and one of several types of subjective transformations in the proceedings - additional summons in accordance with art. 194 § 3 Kp.c. The aim of this paper is to discuss and attempt to confront both institutions in order to answer the question about the meaning of reporting secondary intervention in the context of the possibility of adding a third party to the proceedings.
PL
Może się zdarzyć, że po wszczęciu procesu cywilnego okazuje się, że w zainicjowanym postępowaniu nie występują wszystkie podmioty bezpośrednio zainteresowane jego rozstrzygnięciem. Kodeks postępowania przewiduje dwie różne, choć w istocie swojej podobne, instytucje, które pozwalają wejść do toczącego się już postępowania innym podmiotom aniżeli wskazane pierwotnie w powództwie strony postępowania. Zarówno instytucja interwencji ubocznej, jak i przekształcenia podmiotowe, są instytucjami przewidzianymi przez Kodeks postępowania cywilnego wyłącznie dla procesu. W zależności od sposobu zainicjowania wejścia do procesu, osoba do niego wstępująca staje się interwenientem ubocznym albo pozwanym współuczestnikiem postępowania. Niniejsze opracowanie dotyka problematyki interwencji ubocznej samoistnej (kwalifikowanej), występującej po stronie pozwanej oraz jednego z kilku rodzajów przekształceń podmiotowych w procesie – dopozwania w trybie art. 194 § 3 K.p.c. Celem niniejszej pracy jest omówienie i próba konfrontacji obu instytucji w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie o sens zgłoszenia interwencji ubocznej w kontekście możliwości dopozwania osoby trzeciej do procesu.
8
Publication available in full text mode
Content available

Rozprawa zdalna na gruncie art. 374 kodeksu postępowania karnego

63%
Grubalska A.
Roczniki Administracji i Prawa
|
2021
|
vol. 3
|
issue XXI
99-109
EN
Conducting remote trials during the COVID-19 pandemic has become a new reality. In Polish criminal proceedings, under the anti-crisis shield 4.0., it was possible to organise trials by using devices that ensure remote communication. The article concerns a remote trial organised on the basis of the amended article 374 of the Code of Criminal Procedure. The study presents inaccuracies appearing on the basis of regulations, concerning the conduct of a remote trial, as well as the principles of a criminal trial that are limited due to its organisation. The analysis of the topic has led to a conclusion that the amendment of solutions appears to be necessary
PL
Przeprowadzanie zdalnych rozpraw sądowych podczas pandemii COVID-19 stało się nową rzeczywistością. W postępowaniu karnym, mocą tarczy antykryzysowej 4.0., umożliwiono organizowanie rozpraw za pośrednictwem urządzeń zapewniających komunikację na odległość. Artykuł dotyczy zdalnej rozprawy organizowanej na gruncie zmienionego art. 374 Kodeksu postępowania karnego. W opracowaniu zostały przedstawione nieścisłości pojawiające się na gruncie regulacji, dotyczące przebiegu zdalnej rozprawy, jak również zasady procesu karnego doznające ograniczenia na skutek jej organizacji. Analiza tematu doprowadziła do stwierdzenia, że nowelizacja rozwiązań jawi się jako konieczna.
9
Publication available in full text mode
Content available

GENEZA INSTYTUCJI ŚWIADKA W STAROŻYTNOŚCI

63%
Dytkowski A. M.
Civitas et Lex
|
2019
|
issue 2(22)
55-65
EN
The article concerns the genesis of bearing witness in the oldest court proceedings. It answers the question of who and when could act as a witness according to the Mesopotamian and Roman laws. Moreover, it explains the circumstances in which witnesses were used and by under what rigour, as well as determines their legal position in the analyzed legal systems of antiquity.
10
Publication available in full text mode
Content available

Polemicznie o obronie obligatoryjnej oskarżonego w polskim procesie karnym

63%
Sowiński P.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2023
|
vol. 33
|
issue 3
43-59
EN
The text attempts to present some controversies related to the institution of obligatory defence. The basic assumptions underlying this defence, the sources of obligatory defence are presented, and attention is drawn to the lack of distinction between optional and obligatory defence in some international conventions, to which Poland is a party. The text points out certain deficiencies in the regulation of obligatory defence and proposes amendments to the provisions. It is a polemical publication.
PL
W tekście podjęto próbę przedstawienia niektórych kontrowersji związanych z instytucją obrony obligatoryjnej. Przedstawiono założenia podstawowe, które legły u podstaw tej obrony, źródła obrony obligatoryjnej, a także zwrócono uwagę na brak rozróżnienia pomiędzy obroną fakultatywną a obligatoryjną w niektórych konwencjach międzynarodowych, których stroną jest Polska. W tekście wskazano na pewne braki regulacji dotyczących obrony obligatoryjnej, a także przedstawiono propozycję zmian przepisów. Jest to publikacja o charakterze polemicznym.
11
Publication available in full text mode
Content available

The involvement of consuls and consular officers in evidence gathering under articles 177 § 1b(2), 586 § 1, and article 177 § 1 in conjunction with articles 582 § 1 and 581 § 1 of the polish Code of Criminal Procedure

63%
Sowiński P. K.
Ius Novum
|
2023
|
vol. 17
|
issue 4 ENG
40-59
PL
This article explores the involvement of members from both Polish and foreign consular posts in the process of taking evidence in criminal proceedings. Specifically, it examines the participation of Polish consular officers in the interrogation of witnesses and defendants, as outlined in Article 177 § 1b(2) of the Polish Code of Criminal Procedure. Additionally, the article discusses interrogation of these parties by consuls acting on behalf of Polish courts. Governed by both Polish and international law, this process is situated within the realm of international criminal proceedings and consular law. The article also delves into the right to decline to give evidence, a privilege granted to members of consular posts based on their official functions. In this context, we introduce the concept of ‘consular secrecy’, which can be likened to professional secrecy or secrecy associated with the official roles of certain individuals.
12
Publication available in full text mode
Content available

Zgoda skazanego na orzeczenie kary ograniczenia wolności – fikcja czy prawda?

54%
Mucha D.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2016
|
vol. 14
|
issue 1
77-89
EN
In the introductory part, the paper refers briefly to the historical interpretation of the provision of article 35 § 3 of the Polish Penal Code on the basis of further amendments to the Polish Penal Code of 1997 as well as contradictory ideas concerning its interpretation. Further on, the issue concerning the interpretation of the legal norm of article 35 of the Polish Penal Code is described on the basis of its current wording, taking into consideration the legal doubts connected with it that may come about when applying this regulation in practice. The paper also attempts to explain the role of the possible consent of a convict to pass on them a custodial sentence from the perspective of not only the court, but also and mainly the defendant themselves as well as their defence counsel. This issue is discussed taking into account the situation both before and after the custodial sentence has been imposed on a given perpetrator.
13
Publication available in full text mode
Content available

Immediacy principle in the Roman criminal procedure

51%
Chmiel A.
Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem
|
2016
|
vol. 8
|
issue 2
2-16
PL
Analizując historyczny rozwój rzymskiego procesu karnego, należy stwierdzić, iż zasada bezpośredniości towarzyszyła mu niemalże od najdawniejszych czasów, aż do Justyniana. Fakt przestrzegania tej zasady najlepiej potwierdza zarówno sposób przeprowadzania określonych dowodów w rzymskim procesie karnym, jak również ich sądowa ocena. O tym, jak dużą wagę przywiązywali Rzymianie do omawianej zasady, może świadczyć przede wszystkim przykład dowodu z zeznań świadka. Zeznania składane osobiście przez świadka przed sądem były już w czasach republiki przedkładane ponad zeznanie złożone w postaci dokumentu. Wyrazem przestrzegania zasady bezpośredniości w rzymskim procesie karnym był fakt sporządzania protokołów, początkowo jedynie z określonych rozstrzygnięć np. wyroków, a w późniejszym okresie już z wszystkich czynności procesowych. Także w okresie cesarstwa rzymski proces karny był zdominowany przez zasadę bezpośredniości. Fakt przestrzegania tejże zasady w wyraźny sposób potwierdzają zarówno reskrypty wydane przez cesarza Hadriana, wyrażające postulat bezpośredniego przeprowadzania dowodów przed sądem, reforma urzędu irenarchae dokonana przez Antoninusa Piusa, jak również potwierdzony przez Justyniana zakaz pomocy sądowej w sprawach karnych. Dopuszczalne były pewne wyjątki od zasady bezpośredniości, zwłaszcza przedstawianie podczas rozprawy przygotowanych poza procesem pisemnych laudationes oraz sporządzonych w trakcie postępowania protokołów przesłuchań świadków, jak również możliwość wykorzystywania dowodów poszlakowych.
EN
In analysing the historical development of the Roman criminal procedure it should be observed that it followed the immediacy principle from the earliest times until the Justinian period. Adherence to this rule is best confirmed by the manner in which particular evidence was taken in the Roman criminal procedure, as well as by its judicial evaluation. The significance attached by Romans to the principle in question is corroborated primarily by an example of evidence obtained from a witness’s testimony. Already in the Republic period, testimony given personally by a witness before the court was preferred to testimony in the form of a document. Adherence to the immediacy principle in the Roman criminal procedure was manifested by the fact of preparing reports, initially comprising only certain decisions, e.g. judgements, and later all procedural actions. In the Empire period, the Roman criminal procedure was also ominated by the immediacy principle. The fact that the principle was adhered to is explicitly confirmed by the rescripts issued by Emperor Hadrian, expressing the demand that direct evidence be taken before the court, the reform of the irenarchae’s office implemented by Antoninus Pius, as well as a ban on legal assistance in criminal cases, confirmed by Justinian. Certain exceptions to the immediacy principle were allowed, such as submitting at a trial written laudationes prepared out of court and reports on interrogation of witnesses compiled during the proceedings, as well as admissibility of circumstantial evidence.
14
Publication available in full text mode
Content available

Prawo do obrony obwinionego o popełnienie wykroczenia z perspektywy art. 42 ust. 2 Konstytucji RP

51%
Sowiński P. K.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2023
|
issue 3(73)
155-167
EN
The text presents the problem of autonomy of proceedings in misdemeanour cases, with particular emphasis on the situation of the accused and their right to defence. The author puts forward a thesis concerning the necessity to recognise that the provision of Art. 42 of the Constitution of the Republic of Poland should be applied to the accused, even though this provision refers to guarantees of the right to defence for persons appearing in criminal proceedings, and not literally for persons against whom proceedings in misdemeanour cases are conducted. The extension of constitutional guarantees to defendants is important for the defendants themselves, but also for the coherence of the justice system and court procedures, as only in this way does the constitutional benchmark of a fair trial become feasible.
PL
W artykule przedstawiono zagadnienia związane z określeniem gospodarstwa rodzinnego jako konstytucyjnej podstawy ustroju rolnego w Polsce. Przedstawiono główne założenia doktrynalne art. 23 Konstytucji, a także odniesiono się do różnych możliwych interpretacji tego przepisu Konstytucji. Dokonano analizy ewolucji definicji gospodarstwa rodzinnego w polskim prawie konstytucyjnym i ustrojowym na tle regulacji europejskich. Przedstawiono znaczenie gospodarstwa rodzinnego we współczesnym obrocie nieruchomościami rolnymi i jego zgodność z Konstytucją. Trzonem rozważań uczyniono ocenę nowej propozycji definicji gospodarstwa rodzinnego w projekcie Kodeksu rolnego w świetle art. 23 Konstytucji oraz jej wpływu na system prawa. Ocena ta jest krytyczna dla analizowanej definicji. W podsumowaniu wskazano wnioski de lege ferenda.
15
Publication available in full text mode
Content available

Conviction without a Trial in the Perspective of Changes Adopted and Planned in the Criminal Procedure

51%
Gil D. K.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2016
|
vol. 25
|
issue 2
EN
The subject of the following study is to show the institution of conviction without a trial in time perspective and the impact of the regulations of other countries on the current nature of this institution. Similarity of conviction without a trial to Italian pattegiamento has been presented. The original regulation of Art. 335 of the Code of the Criminal Procedure differs significantly from the current wording and subject scope of conviction without a trial. In view of the adopted and planned changes, the attention has been paid to the protection of aggrieved party’s rights which should also be respected in modified proceedings. Changes introduced by means of the amendment of September 2013 and February 2015 have been evaluated. Changes which are currently the subject of a legislative process have been positively evaluated.
PL
Przedmiotem artykułu jest ukazanie instytucji skazania bez rozprawy w perspektywie czasowej oraz wpływu regulacji innych państw na obecny charakter tej instytucji. Przedstawiono podobieństwo skazania bez rozprawy do włoskiego pattegiamento. Pierwotna regulacja art. 335 k.p.k. znacząco odbiega od obecnego brzmienia i zakresu przedmiotowego skazania bez rozprawy. W perspektywie zmian uchwalonych i projektowanych zwrócono uwagę na ochronę praw pokrzywdzonego, które powinny być respektowane również w postępowaniach zmodyfikowanych. Oceniono zmiany wprowadzone nowelą z września 2013 r. i lutego 2015 r. Pozytywnie oceniono zmiany projektowane, które obecnie są przedmiotem procesu legislacyjnego.
16
Publication available in full text mode
Content available

Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część II)

51%
Kil J.
Roczniki Administracji i Prawa
|
2021
|
vol. 3
|
issue XXI
111-126
EN
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). In the second part of the article, in-depth considerations were devoted to the provision of Art. 378a of the Code of Criminal Procedure, introduced to the Code by the 2019 amendment. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 378a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision. The study also involves assessment of the provisions of Art. 117 § 3a and Art. 378a of the Code of Criminal Procedure through the prism of the constitutional and conventional standards, especially under Art. 42(2) and Art. 45(1) of the Constitution of the Republic of Poland as well as Art. 6(1) and (3) of the European Convention on Human Rights.
PL
Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W drugiej części artykułu pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 378a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 378a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji. Dokonano także oceny unormowań z art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk przez pryzmat standardu konstytucyjnego i konwencyjnego, wynikającego w szczególności z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 i 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
17
Publication available in full text mode
Content available

Domniemanie niewinności w ujęciu prawa krajowego i pozakrajowego

51%
Sowiński P. K.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2024
|
issue 2(78)
103-116
PL
Zasada domniemania niewinności stanowi jedno z zasadniczych założeń, według których skonstruowano polskie postępowanie karne. W realiach krajowych domniemanie to jest przedmiotem regulacji zarówno konstytucyjnej, jak i kodeksowej, jednak sposób w jaki domniemanie to zostało tam przedstawione nie jest tożsamy, co wpływa na różny zakres jej stosowania. W tekście podjęto próbę przedstawienia elementów wspólnych i różnicujących te regulacje. Ponadto przeanalizowano zakres przedmiotowy i podmiotowy zasady domniemania niewinności w ujęciu konwencyjnym oraz niektórych aktów prawnych Unii Europejskiej.
EN
The principle of the presumption of innocence is one of the fundamental assumptions according to which Polish criminal procedure has been constructed. In the domestic reality, this presumption is declared both by constitutional and code regulations, however, the manner in which the presumption is guaranteed there is not the same, which affects the different scope of its application. The text depicts the common and differentiating elements of these regulations. In addition, the material and subjective scope of the principle of the presumption of innocence in terms of the Convention and certain legal acts of the European Union has been analysed.
18
Content available remote

Przesłanki nieważności wyroku według kan. 1620 n. 4 jako podstawa "querela nullitatis" ze szczególnym uwzględnieniem procesów małżeńskich

38%
Komorski T.
Studia Warmińskie
|
2012
|
issue 49
227-240
PL
"Querela nullitatis" jest instytucją złożoną. Numer 4 kan. 1620 przedstawia dwa przypadki wyroku dotkniętego wadą nieważności nieusuwalnej, które są podstawą wniesienia zaskarżenia wyroku: gdy doszło do procesu bez skargi powodowej i gdy proces nie był wszczęty przeciwko jakiejś stronie pozwanej. Przypadek pierwszy zachodzi, kiedy skargi powodowej z jakiegoś powodu nie ma. Drugi zaś jest bardziej wielowymiarowy. Wiąże się on z określeniem kto jest stroną pozwaną. Ta kwestia może czasem sprawiać trudności w procesach o nieważność małżeństwa. Dotyczy również zagadnienia nieobecności strony pozwanej w procesie. Problemem jest bowiem, jak potraktować pozwanego, który nie został wezwany z braku znajomości jego miejsca zamieszkania, a który pojawia się w sądzie po ogłoszeniu wyroku. Jakie ma w tej sytuacji prawo do wniesienia "querela nullitatis"? Wątpliwości pojawiają się również w niektórych przypadkach niezgodnego z prawem wezwania strony pozwanej bądź braku jej powiadomienia o takim wezwaniu.
EN
"Querela nullitatis" is a complex institution. Number 4 of Can. 1620 shows two cases affected by the judgment of the indelible invalidity, which is the basis for bringing an appeal against: when it came to the process without cause complaint and when the process was initiated without defendant. The first case occurs when the cause complaint for some reason does not exist. The second one is more multi-dimensional. It is connected with determining who is a defendant. This issue can sometimes cause the difficulties in the process of nullity of marriage. It also applies to the issue of absence of the defendant in the process. The problem is in fact, how to treat a defendant who has not been invited because of the lack of knowledge of his place of residence, and who appears in court after the sentence was announced. What is in this situation, the right to bring "querela nullitatis"? Doubts also appear in some cases of illegal call of the defendant or the lack of notice of such.
DE
"Querela nullitatis" ist eine komplexe Institution. Die vierte Nummer des Kanons 1620 zeigt zwei Fällen des Urteils mit dem unauslöschlichen Nachteil der Invalidität, der die Grundlage für die Einlegung eines Rechtsmittels betroffen ist: Prozess ohne Beanstandung des Klägers und Prozess ohne die Partei des Rechtsstreits. Der erste Fall tritt ein, wenn es keine Beschwerde des Klägers aus irgendeinem Grund gibt. Der zweite Fall ist multi-dimensional. Es wird mit der Bestimmung, wer der Beklagte ist. Dieses Problem kann manchmal zu den Schwierigkeiten im Eheprozess führen. Es gilt auch für die Frage nach der Abwesenheit des Angeklagten im Prozess. Das Problem ist, wie man einen Angeklagten, der auf die mangelnde Kenntnis seines Wohnsitzes nicht eingeladen worden ist, und der erscheint im Gericht, wenn das Urteil verkündet wird, zu behandeln. Was bedeutet in dieser Situation "querela nullitatis" zu bringen? Die Zweifeln betreffen auch illegale Vorladung oder das Fehlen einer Kündigungsfrist von solchem Angebot.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.