Search results

1

CHRISTOPHER GRZELAK SCJ, The ”Inclusive pluralism” of Jacques Dupuis, its contribution to a Christian theology of religions, and its relevance to the South African interreligious context, Lublin 2010, ss. 348.

100%

Ptak R.

Sympozjum

|

2010

|

issue 1(19)

191-196

2

Jan Paweł II – kontynuator czy prekursor idei dialogu z islamem? Zestawienie dorobku Papieża-Polaka w kontaktach z przedstawicielami muzułmańskiego świata

80%

Kaczmarek P.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2012

|

vol. 21

107-121

EN

Pope John Paul II was a prophet of our age. As a leader of the Catholic Church, with a respect for a Tradition, he continued some ideas about dialog with Islam according documents of II Vatican Council, especially constitution Lumen gentium and declaration Nostra aetate. From the other way Pope was a precursor of dialog with Muslim world, because of circumstances which are always new. The main merit of Pope’s apostolic mission in this case was a fact, that John Paul II was able to put theory in practice. A declaration of dialog he tried to make real. He touched Muslim world not only in a paper (declarations, homilies, speeches), but he experienced a spirit of Islam in hearts of Muslim’s he met during his pilgrimages and meetings in Vatican. In the article we have a presentation of all Pope’s activities which built dialog with Islam.

3

Mariusz Rosik, Kościół a Synagoga (30-313 po Chr.). Na rozdrożu (Wrocław: Wydawnictwo Chronicon, 2016)

61%

Pilarczyk K.

The Biblical Annals

|

2017

|

vol. 7

|

issue 2

297-303

EN

Book review: Mariusz Rosik, Kościół a Synagoga (30-313 po Chr.). Na rozdrożu (Wrocław: Wydawnictwo Chronicon, 2016). Pp. 648. PLN 65 (hardcover). ISBN 978-83-942734-9-1.

PL

Book review: Mariusz Rosik, Kościół a Synagoga (30-313 po Chr.). Na rozdrożu (Wrocław: Wydawnictwo Chronicon, 2016). Ss. 648. PLN 65 (oprawa twarda). ISBN 978-83-942734-9-1.

4

Refléter les rythmes du Jardinier divin1 : La rencontre des religions selon Thomas d’Aquin et Jean Paul II

57%

Paluch M.

Studia Bobolanum

|

2019

|

vol. 30

|

issue 2

133-148

EN

The paper is a presentation of Aquinas’s and John Paul II’s ideas that may be recognized as the basis for interreligious encounters. At the beginning the author presents a couple of passages by the Doctor Angelicus that must be considered a hindrance for the interreligious dialogue, if undertaken in the spirit of the Vatican II. But a careful reading of Aquinas’s legacy allows to detect a couple of important elements that are still relevant today and may be considered as a kind of doctrinal foundation for the encounters with non-Christian believers. The basis for such encounters should be a strong identity and the respect for the supernatural gift of faith. The participants should make appeal only to the authorities accepted by the other part. John Paul II’s proposal has its basic convergence with Aquinas’s thought, although the Polish pope enriches the Thomistic vision by the idea of integral dialogue, engaging all the human being, inspired by the philosophy of M. Buber and E. Levinas. The strong identity desired by both Aquinas and John Paul II as the foundational condition for a fruitful encounter with non-Christian believers may play its appropriate role only if it is a really converted identity. John Paul II showed us with many gestures and actions during his pontificate what this conversion of our identity should be.

FR

Artykuł jest prezentacją idei Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II, które stanowią podstawę dialogu międzyreligijnego. Autor przedstawia kilka tekstów Doktora Anielskiego, stanowiących bardziej wyzwanie niż pomoc dla wszystkich, którzy chcieliby rozwijać dialog międzyreligijny w duchu II Soboru Watykańskiego. Jak się jednak okazuje, uważna lektura dzieła Tomasza pozwala wskazać kilka elementów doktrynalnych, które wciąż zachowują swoją aktualność – podstawą do spotkania z wyznawcami innych religii jest silna tożsamość i szacunek dla nadprzyrodzonego daru wiary, uczestnicy dialogu powinni odwoływać się w dyskusjach wyłącznie do akceptowanych przez drugą stronę autorytetów. Sięgnięcie po dzieło Jana Pawła II pozwala dostrzec wspólne rysy z myślą Akwinaty, choć polski papież wzbogaca tomistyczną propozycję o inspirowaną filozofią M. Bubera i E. Levinasa koncepcję dialogu. Postulowana zarówno przez Tomasza z Akwinu, jak i Jana Pawła II, silna tożsamość jako podstawa spotkania z wyznawcami innych religii spełni swoją rolę, pod warunkiem że będzie – na sposób, który podpowiadał Jan Paweł II swoimi gestami i działaniami wobec wyznawców innych religii – tożsamością nawróconą.

5

Alexander Men’s views on doctrinal, moral and ritual content of world religions in light of the teaching of the magisterium of the church

51%

Lukaševičius A.

Rocznik Lubuski

|

2018

|

vol. 44

|

issue 2

195-213

EN

This article presents the analysis of Alexander Men’s views on the doctrinal, moral and ritual content of world religions. His position is assessed in light of the teaching of the Magisterium of the Church on these issues. Working as a priest of the Russian Orthodox Church, Men devoted significant attention to world religions. His most important work in this area is a six-volume history of religions, entitled In Search of the Way, the Truth and the Life. While describing world religions, Men indicates the presence of the semina Verbi, mixed with various religious errors. According to Men, positive religious elements in world religions come from God and serve as a preparation for receiving the Gospel. For him, the semina Verbi in world religions are not complementary to God’s revelation in Christ as the fullness of the revealed truth. Men views the history of religions as humankind’s search for Christ. Therefore, this study demonstrated that Men developed an explicitly Christian approach to the content of world religions, which is in line with the guidelines of the Magisterium of the Church on these issues.

PL

W artykule przeprowadzono analizę poglądów Aleksandra Mienia na temat doktrynalnej, moralnej i rytualnej treści religii światowych. Jego stanowisko zostało ocenione w świetle nauczania Magisterium Kościoła, odnoszącego się do tych kwestii. Pracując jako kapłan Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, Mień poświęcał znaczącą uwagę religiom światowym. Jego najważniejszą pracą w tym obszarze jest sześciotomowa historia religii pt. W poszukiwaniu Drogi, Prawdy i Życia. Opisując światowe religie, Mień wskazuje na obecność w nich semina Verbi, które wymieszane są z rożnymi błędami religijnymi. W opinii Mienia, pozytywne elementy religijne w religiach światowych pochodzą od Boga, służąc jako przygotowanie do przyjęcia Ewangelii. Dla niego semina Verbi tkwiące w światowych religiach nie stanowią uzupełnienia do objawienia Bożego w Chrystusie, stanowiącego pełnię objawionej prawdy. Mień postrzega historię religii jako poszukiwanie Chrystusa przez ludzkość. Niniejsze studium dowiodło, że Mień rozwinął wyraźnie chrześcijańskie podejście do treści światowych religii, które idzie w parze z wytycznymi Magisterium Kościoła, odnoszącymi się do tych kwestii

6

Chrystus i Kościół a Inne religie

51%

Maciak M.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 2

PL

Artykuł podejmuje problematykę dialogu międzyreligijnego, zainicjowanego przez Sobór Watykański II. Omawiane dokumenty Kościoła wskazują na „zarodki Słowa” oraz elementy prawdy i świętości obecne w innych religiach. Jednakowoż działanie Ducha Świętego wśród wyznawców innych religii (teksty święte, doktryna, obrzędy) zakłada powszechną wolę zbawczą Boga oraz uniwersalizm jedynego Pośrednika pomiędzy Bogiem i ludźmi – Jezusa Chrystusa. Dlatego też otwarcie się na religie, zwłaszcza judaizm i islam, nie zwalnia chrześcijan od obowiązku dawania świadectwa wiary, prowadzenia misji ad gentes oraz systematycznej ewangelizacji świata. Wychodząc od analizy najważniejszych dokumentów Kościoła traktujących o innych religiach autor próbuje określić: (1) relację pomiędzy teologią religii a misjologią, (2) związek pomiędzy wartościami duchowymi innych religiach a dziełem zbawczym Jezusa Chrystusa, głoszonym przez Kościół.

EN

Many documents of the Church, especially issued by and since the Second Vatican Council, recognise ”the seeds of the Word” and elements of truth and holiness present in various religions. Workings of the Holy Spirit in their scriptures, doctrines and rituals presuppose the universal nature of Christ’s mediation between God and human race. While being open to various religious traditions, especially Judaism and Islam, Christians may not relax on giving witness to their faith, mission ad gentes and systematic evangelisation of the world. Based on his reading of the Church’s most important documents on other religions, the author of the essay undertakes to establish (1) relationship between theology of religion and missiology, and (2) connection between spiritual values of other religions and the salvific work of Jesus Christ as proclaimed by the Catholic Church.

7

Działalność Rajmunda Llulla w Afryce Północnej (XIII i XIV wiek). Początki dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego

51%

Hryszko R.

Nurt SVD

|

2015

|

issue 2

56-85

PL

Artykuł został poświęcony okolicznościom trzech wypraw misyjnych Rajmunda Llulla do Afryki (kolejno do: Tunisu w latach 1292–1293, Bidżaji w 1307 r. i ponownie Tunisu w latach 1314–1315). W pierwszej części artykułu, po sumarycznym zaprezentowaniu życia i dokonań Llulla, zostało nakreślone tło relacji Korony Aragonii z północnoafrykańskim państwem Hafsydów, które stało się terenem jego aktywności misyjnej. Na podstawie wybranych pism uczonego przedstawiono motywy, jakimi kierował się przy pracy chrystianizacyjnej. Osobne miejsce zajmuje analiza proponowanych przezeń metod konwersji muzułmanów na tle XIII-wiecznej myśli misjologicznej. W artykule ukazano także wpływ wydarzeń związanych z kolejnymi podróżami do Afryki na modyfikację refleksji nad problemem nawracania muzułmanów na chrześcijaństwo w oparciu o dialog. Llull, uciekając się do rozumu i używając argumentów filozoficznych, odwoływał się do wspólnych elementów łączących obie religie jako płaszczyzny porozumienia. W ten sposób wytyczał nowe zasady postępowania na styku świata chrześcijaństwa zachodniego i domeny islamu.

EN

The article is focusing on the circumstances of three missionary trips of Raimund Llull to Africa (to Tunisia in the years 1292-1293, Bejaia in 1307 and again to Tunisia between 1314 and 1315). In the first part of the article, after a brief presentation of the life and achievements of Raimund Llull, the background of mutual relations between Aragon and the North-African state ruled by the Hafsids, which became an area of missionary activity in that part of the world, was presented. Pursuant to the selected writings of the scholar, motives were presented, on which he based his missionary activity. Some special focus is directed on the activity among the Moslems and the methods he suggested in that type of work according to the mission-theological thought of the 13th century. The article also shows the influence of the events connected with his subsequent travels to Africa on the modification of the reflection on the problem of converting the Moslems on the basis of a dialogue. Llull, resorting to the reason and using philosophical arguments, referred to the common elements of the both religions as the common ground for agreement and mutual understanding. In this way he pointed to some new principles of acting on the meeting point of the western Christian world and the Islam domain.

8

Naukowe pasje misyjne. Odchodzący nestorzy misjologii z kręgu księży werbistów

51%

Pawlik J. J.

Nurt SVD

|

2022

|

issue 1

20-35

PL

Artykuł przedstawia sylwetki trzech (zmarłych w 2021 roku) werbistów, którzy wsławili się w dziedzinie szeroko pojmowanej misjologii. Są to: ks. Lawrence Nemer SVD – historyk Kościoła i ekumenista, wykładowca w Catholic Theological Union w Chicago oraz Yarra Theological Union w Melbourne, rektor Londyńskiego Instytutu Misyjnego; ks. Andreas Bsteh SVD – promotor dialogu międzyreligijnego w Austrii, wykładowca w Philosophisch-Theologische Hochschule St. Gabriel w Mödling pod Wiedniem, organizator konferencji z wyznawcami religii niechrześcijańskich i redaktor kilkunastu monografii związanych z dialogiem; ks. Franz-Josef Eilers SVD – specjalista w zakresie komunikacji, założyciel i redaktor czasopisma Communicatio Socialis, wykładowca w Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Tagaytay koło Manili i innych instytucjach akademickich Filipin, sekretarz ds. komunikacji w FABC, autor kilku podręczników. Zaprezentowani werbiści rozpoczęli działalność naukową po Soborze Watykańskim II, włączając się w odnowę misyjnej działalności Kościoła.

EN

This article presents the profiles of SVD missionaries who died in 2021 and became famous in the field of missiology in its broadest sense. They are: Fr Lawrence Nemer SVD – Church historian and ecumenist, lecturer at the Catholic Theological Union in Chicago and at the Yarra Theological Union in Melbourne, rector of the London Missionary Institute, Fr. Andreas Bsteh SVD – a tireless propagator of interreligious dialogue in Austria, long-time lecturer at the Philosophisch-Theologische Hochschule St. Gabriel in Mödling near Vienna, organizer of numerous conferences with non-Christian believers and editor of several monographies on dialogue, and Fr. Franz-Josef Eilers SVD – a specialist in communication, founder and editor of the journal “Communicatio Socialis”, lecturer at the SVD Theological Seminary in Tagaytay near Manila and at several other academic institutions in the Philippines, secretary for communication at the FABC, and author of numerous textbooks. These figures began their scholarly activities immediately after the Second Vatican Council and were actively involved in the work of renewing the missionary activities of the Church.

9

Modlitwa międzyreligijna w perspektywie dialogu doświadczenia religijnego

51%

Ledwoń I. S.

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii

|

2012

|

vol. 4

143-161

EN

In context of interreligious dialogue development, especially the meetings of the representatives of different religions led by the Pope in Assisi and criticized by various ecclesiastical circles, an essential question appears concerning theological ground for Christians’ participation in interreligious prayer. The author of the article indicates the origins of the above mentioned criticism, refutes charges of syncretism and relativism aimed at Assisi, and gives the reasons for the possibility of such a prayer within the so-called dialogue of religious experience. The possibility is grounded, above all, on such facts as common origin and destiny of mankind, unity of God’s economy of salvation, uniqueness of Jesus Christ’s saving mediation, universality of the action of the Holy Spirit in the world and in religions, and uniting role of the Church toward mankind. The practical aspect of the problem resolves mainly to the necessity for taking into consideration the principle lex orandi - lex credendi and sensibly avoiding all appearances of syncretism and proselytizing.

10

Orthodoxy and Islam

51%

Boldişor A.

Studia Oecumenica

|

2016

|

vol. 16

401-419

EN

Within the historical approach on interreligious dialogue, it should not be overlooked that the representatives of Orthodox Churches were actively involved in promoting and supporting interreligious dialogue by participating in the meetings that have focused on relations with people of other religions. In this context, the Orthodox Churches come with a whole tradition that stretches to the early centuries, the relations with Jews and Muslims being an integral part of the history of Orthodox Christianity. The Orthodox Christians, with their bi-millennium tradition, where there are different interpretations of other religions, bring to the modern world an approach that takes into account personal relationship with people of other religions. Analyzing how the representatives of the Orthodoxy and the Islam in Romania are trying to find solutions to the many problems facing the world today, we can say that lately in Romania, the interreligious, intercultural and interethnic dialogue increased both quantitatively and qualitatively. Among the followers of the two religions that live in these territories for centuries, the relations have varied over the time, reaching today to a situation in which the believers live in peace, protected by the laws of the Romanian state which guarantee the freedom of thought and religious expression. Moreover, lately it has been attempted to find solutions to the global crises which are, not infrequently, religious.

PL

Dokonując historycznego spojrzenia na przebieg dialogu międzyreligijnego, nie można przeoczyć udziału w nim przedstawicieli Kościołów prawosławnych, uczestniczących aktywnie w spotkaniach z reprezentantami innych religii. Kościoły prawosławne angażują się w ten proces, niosąc w sobie całą swoją tradycję, sięgającą pierwszych wieków, oraz doświadczenie relacji z Żydami i muzułmanami, będące integralną częścią historii prawosławnego chrześcijaństwa. Chrześcijanie prawosławni z ich dwutysiącletnią tradycją, w której podejmowano zróżnicowane interpretacje innych religii, wnoszą we współczesny kontekst bogactwo osobistych relacji z osobami wywodzącymi się z innych religii. Analizując sposób rozwiązywania aktualnych problemów przez prawosławnych i muzułmanów w Rumunii, można stwierdzić, że zarówno w wymiarze ilościowym, jak i jakościowym następuje wyraźne ożywienie dialogu międzyreligijnego, międzykulturowego i międzyetnicznego w tym kraju. Relacje pomiędzy wyznawcami tych religii, zamieszkującymi od wieków terytorium Rumunii, zmieniały się w różnych okresach, osiągając obecnie poziom, w którym wierni żyją w pokoju, strzeżonym przez rumuńskie prawo państwowe, gwarantujące wolność myśli i wyznania. Co więcej, ostatnio podjęto próby rozwiązania globalnych kryzysów, które nierzadko mają charakter religijny.

11

‘Plurality-Empathetic’ Christians: Rethinking Religious Education in Poland

51%

Chrostowski M.

Paedagogia Christiana

|

2021

|

vol. 1/47

251-275

EN

Presently, Poland appears to be a vital stronghold of Catholicism in the international arena. It appears to be a homogeneous society, that remains to be hermetically sealed and not available for people from other countries with different cultural and religious background (e.g. fear of Muslim immigrants from the Middle East). However, it does not change the fact that the processes taking place in the deepest structures of the Polish society, not only has a strong secularisation tendency, but also indicates the fact that pluralism is not a new or marginal phenomenon but rather increasing annually. From this perspective, this paper will highlight not only a better and more effective operationalisation of the practical theology assumptions with regards to the socio-cultural and religious pluralism, but also it indicates the new ways of implementing interreligious education, within the formal religious education in Poland. The paper presents a conceptual sketch of the changes in the religious education in Poland, in that religious education should meet the children and young people’s needs. Furthermore, religious education should be deeply anchored in their everyday life and shape the ‘pluralist-emphathetic’ young Christians and citizens who will support the religious dialogue and the functioning of the state, Europe and the world ‘without stakes’.

PL

Polska na arenie międzynarodowej jawi się nadal jako żywotna twierdza katolicyzmu. Wydaje się, że jest to społeczeństwo homogeniczne, które pozostaje hermetycznie zamknięte i niedostępne dla osób z innych krajów, o odmiennym pochodzeniu kulturowym i religijnym (np. strach przed muzułmańskimi imigrantami z Bliskiego Wschodu). Nie zmienia to jednak faktu, że procesy zachodzące w najgłębszych strukturach polskiego społeczeństwa mają nie tylko silną tendencję do sekularyzacji, ale także wskazują na to, że pluralizm nie jest zjawiskiem nowym czy marginalnym, ponieważ z każdym rokiem przybiera na sile. Z tej perspektywy niniejszy artykuł zwraca uwagę na lepszą i skuteczniejszą operacjonalizację założeń teologii w odniesieniu do pluralizmu społeczno-kulturowego i religijnego, a także wskazuje nowe sposoby wdrażania edukacji międzyreligijnej w ramach formalnej edukacji religijnej w Polsce. W artykule przedstawiono koncepcyjny zarys przemian, jakie powinny zajść w nauczaniu religii w Polsce w taki sposób, aby edukacja religijna odpowiadała na aktualne potrzeby dzieci i młodzieży. Ponadto edukacja religijna powinna być głęboko zakorzeniona w codziennym życiu uczniów i kształtować „pluralistycznie empatycznych” młodych chrześcijan i obywateli, którzy będą wspierać dialog religijny oraz funkcjonowanie państwa, Europy i świata „bez stosów”.

12

Wkład św. Jana Pawła II w dialog międzyreligijny w perspektywie teologii soborowej, a zwłaszcza deklaracji Nostra aetate. W 100 rocznicę urodzin Karola Wojtyły (1920-2005)

51%

Kubacki Z.

Studia Oecumenica

|

2020

|

vol. 20

EN

In the context of the 100th anniversary of the birth of Karol Wojtyła the Author attempts to assess his contribution to the evangelizing mission of the Church in the spirit of the Second Vatican Council regarding interreligious dialogue. The thesis and, at the same time, the starting point of the article is the belief that the teaching of the Declaration Nostra aetatewas an inspiration for the genuine commitment of the Polish Pope to interreligious dialogue with its goal to build peace and justice in the world, in which world religions should play a significant role. The Author justifies his thesis by referring to the papal teaching contained in the encyclical letter Redemptoris missio as well as in his numerous declarations, homilies and speeches to the representatives of Judaism, Islam and Eastern religions. Contrary to some critics who believe that by his teaching and behavior John Paull II broke with the Tradition of the Church, the Author argues that, being inspired by the teaching of the Second Vatican Council, the Pope continued it creatively.

PL

W kontekście 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II Autor podejmuje próbę oceny wkładu papieża w misję ewangelizacyjną Kościoła w duchu Soboru Watykańskiego II w aspekcie dialogu międzyreligijnego. Tezą, a zarazem punktem wyjścia artykułu jest przekonanie, że inspiracją dla podjętego przez Papieża-Polaka zaangażowania na rzecz dialogu międzyreligijnego było nauczanie deklaracji Nostra aetate, a jego celem budowanie pokoju i sprawiedliwości na świecie, w którego to procesie religie świata odgrywają i odgrywać powinny znaczną rolę. Autor uzasadnia swoją tezę odwołując się do nauczania papieskiego zawartego w encyklice Redemptoris missio oraz w licznych przemówieniach, homiliach i wystąpieniach do przedstawicieli judaizmu, islamu oraz religii Wschodu. Wbrew krytykom uważającym, że swoim nauczaniem i postępowaniem Jan Paweł II zerwał z Tradycją Kościoła, Autor dowodzi, iż był on twórczym jej kontynuatorem inspirowany nauczaniem Soboru Watykańskiego II.

13

Benedykta XVI modlitwa za Żydów w dawnej wielkopiątkowej modlitwie powszechnej – implikacje dla dialogu międzyreligijnego

51%

Beyga P.

Studia Oecumenica

|

2021

|

vol. 21

195-209

EN

According to the will of pope Benedict XVI the roman rite has two forms: ordinary and extraordinary. The Holy Week and Triduum Sacrum can be celebrated in the Extraordinary Form of the Roman Rite. In 2008 pope Benedict XVI has changed form of the special prayer for Jewish People in Good Friday’s liturgy. The article shows history of changes of this prayer, theology of this text and theological implications for the interreligious dialogue between Catholic Church and Judaism. The Catholic liturgy can be a special space in which theology expresses itself. Therefore every theological dialogue has to look at the liturgy as a very important place for root of Catholic doctrine and theological position. Very helpful for understanding of modern thought of Catholic Church on the Jewish People and Judaism was an essay of papa emeritus on relationship of the Church and Judaism

PL

Zgodnie z wolą papieża Benedykta XVI ryt rzymski posiada dwie formy: zwyczajną i nadzwyczajną. Wielki Tydzień i Triduum Sacrum można obchodzić w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. W 2008 roku papież Benedykt XVI zmienił formułę specjalnej modlitwy za żydów w liturgii Wielkiego Piątku. Artykuł ukazuje historię zmian tej modlitwy, teologię tekstu oraz implikacje teologiczne dla dialogu międzyreligijnego pomiędzy Kościołem katolickim a judaizmem. Liturgia katolicka może stanowić przestrzeń szczególną, w której wyraża się teologia. Dlatego każdy dialog teologiczny musi traktować liturgię jako bardzo ważne miejsce źródeł katolickiej doktryny i stanowiska teologicznego. Niezwykle pomocny w zrozumieniu współczesnej myśli Kościoła katolickiego na temat żydów i judaizmu był esej emerytowanego papieża na temat relacji między Kościołem a judaizmem.

14

Pojęcie niewiedzy w Tipiṭaka i Nowym Testamencie – studium porównawcze buddyzmu i chrześcijaństwa

51%

Goniszewski P.

Studia Oecumenica

|

2020

|

vol. 20

EN

The purpose of this article is "theological and spiritual reading" of the sacred texts of two great world religions, namely Christianity and Buddhism. In the case of Buddhism, our analysis will focus on selected fragments of theravāda canonical collection of Buddhist texts, i.e. Tipiṭaka: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35.80) and Avijjā Sutta (SN 45.1). In the case of Christianity, we will focus on six New Testament pericopes, in which the Greek noun ignorance appears: agnoia (Acts 3:17; 17.30; Eph. 4.18; 1 Peter 1:14), agnosia (1 Corinthians 15:34; 1 Peter 2:15). After exegetical research, we will proceed to theological and comparative analysis. In other words, we try to look at the Buddhist idea of ignorance (avijjā) from the perspective of Christian theology. We put forward the thesis that between the notion of ignorance in theravāda Buddhism and New Testament literature there is no full symmetry as to their place within the entire philosophical and theological system of a given religion. In Buddhism, ignorance (avijjā) is a fundamental element and characterizes the condition of a person caught up in death and suffering. On the other hand, in the NT, the way of describing the ignorance of the one God and Christ does not have a central function but is only secondary and complementary to the basic soteriological models. If we wanted to find a more adequate analogy in Christianity with the idea of ignorance in theravāda Buddhism, it would be the doctrine of original sin.

PL

Celem niniejszego artykułu jest próba „teologicznej i duchowej lektury” świętych tekstów dwóch wielkich światowych religii, czyli chrześcijaństwa i buddyzmu. W przypadku buddyzmu, nasze analizy skupią się na wybranych fragmentach kanonicznego zbioru tekstów buddyzmu theravāda, czyli Tipiṭaka. Będą to: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35,80) oraz Avijjā Sutta (SN 45.1). Jeżeli chodzi o chrześcijaństwo to skoncentrujemy się na sześciu nowotestamentalnych perykopach, w który pojawia się rzeczownik agnoia (Dz 3,17; 17,30; Ef 4,18; 1P 1,14) lub agnosia (1Kor 15,34; 1P 2,15). Po przeprowadzeniu badań o charakterze egzegetycznym przejdziemy do analizy teologiczno-komparatywnej. Innymi słowy, staramy się spojrzeć na buddyjską ideę niewiedzy (avijjā) z perspektywy teologii chrześcijańskiej. Stawiamy tezę, że pomiędzy pojęciem niewiedzy w buddyzmie theravāda a literaturze nowotestamentalnej nie ma pełnej symetrii co do ich miejsca w ramach całego systemu filozoficzno-teologicznego danej religii. W buddyzmie niewiedza (avijjā) jest elementem fundamentalnych dla charakterystyki kondycji człowieka. Z kolei w NT ten sposób opisywania nieznajomości jedynego Boga i Chrystusa nie pełni centralnej funkcji, ale ma jedynie charakter drugorzędny i uzupełniający. Gdybyśmy chcieli w chrześcijaństwie znaleźć bardziej adekwatną analogię z ideą niewiedzy w buddyzmie theravāda będzie to doktryna o grzechu pierworodnym.

15

Dialog z judaizmem w nauczaniu papieża Franciszka

51%

Górzna S.

Nurt SVD

|

2017

|

issue 2

516-535

PL

W niniejszym artykule zaprezentowano nauczanie papieża Franciszka, które podejmuje problematykę dialogu z wyznawcami judaizmu. Ukazano różne formy dialogu międzyreligijnego, jego znaczenie, a także program dialogu Kościoła katolickiego z judaizmem. Podkreślono, że papież nawiązywał do znaczenia Soboru Watykańskiego II oraz dokumentów soborowych, m.in. Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate.

EN

The author of the article presents documents, messages, speeches, homilies, reflections and apostolic journeys of pope Francis concerning dialogue with the adherents of Judaism. She examines various forms of interreligious dialogue, its importance, programme of dialogue of the Catholic Church with Judaism. She notices pope’s references to the relevant documents of the Second Vatican Council, like Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions, Nostra aetate.

16

Ruch Świadomości Kryszny – gaudija wisznuizm w kulturze Zachodu

51%

Fic L.

Nurt SVD

|

2021

|

issue 2

187-200

PL

Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny jest ruchem misyjnym, wywodzącym się ze szkoły bengalskiego wisznuizmu. Powstało ono w 1966 roku na terenie Stanów Zjednoczonych. W swoich początkach fascynowało niezwykle ludzi młodych, wywodzących się z kręgów hipisowskiej kontrkultury, poszukujących duchowego oświecenia. Artykuł przedstawia w zarysie historię tego ruchu, postać jego założyciela, naukę, którą głosił oraz praktyki religijne jego adeptów. Wskazuje także na różnice doktrynalne między chrześcijaństwem a krysznaizmem. Ich znajomość jest niezbędna w dialogu między tymi religiami.

EN

The International Society for Krishna Consciousness is a missionary movement originating from the Bengali school of Vaishnavism. It was founded in 1966 in the United States. In its beginnings it fascinated young people coming from the hippie counterculture who were looking for spiritual enlightenment. The article outlines the history of the movement, the figure of its founder, the doctrine he preached and the religious practices of his followers. It also points out the doctrinal differences between Christianity and Krishnaism. Knowledge of these is essential in the dialogue between these religions.

17

Obraz Boga islamu w interpretacji polskich publikacji katolickich

51%

Rzym M.

Nurt SVD

|

2017

|

issue 1

195-215

PL

Niniejszy artykuł poddaje analizie obraz Boga islamu dominujący w polskiej literaturze i prasie katolickiej. Stanowisko Kościoła, wyrażone poprzez Sobór Watykański II i nauczanie papieży, ukazuje islam jako religię Jedynego Boga, odwołującą się do objawienia danego Abrahamowi i respektującą podobne zasady moralne. Jednakże obecny w polskich publikacjach katolickich obraz islamu i Boga, któremu cześć oddają muzułmanie, zdominowany jest przez negatywne stereotypy. Allah przedstawiany jest jako Bóg nieracjonalny, absolutnie transcendentny, niedostępny, odległy i pozbawiony miłości do człowieka. Obecne są opinie, według których jest to bóg pogański, niemający nic wspólnego z Bogiem chrześcijan, pojawiają się także publikacje przypisujące objawieniu koranicznemu charakter satanistyczny. Zdania te, wyrażane przez znanych katolickich autorów, publikowane w poczytnych czasopismach katolickich oraz na portalach internetowych, pełnią rolę opiniotwórczą, gdyż trafiają do szerokiej grupy odbiorców i często stanowią dla nich jedyne źródło wiedzy o islamie. W artykule opinie polemistów zestawione zostają ze zdaniami religioznawców, islamologów i teologów oraz tekstem Koranu i tradycją muzułmańską.

EN

The position of the Catholic Church on Islam, endorsed by the Second Vatican Council and the popes, shows Islam as the religion of the One God, invoking the support of the revelation received by Abraham and adhering to similar moral codes. However, the picture of Islam and its God, painted in Polish Catholic publications, is dominated by negative stereotypes. They show Allah as irrational, utterly transcendental, inaccessible, remote and unloving God. Some authors maintain that he is a pagan god, having nothing in common with the God of the Christians, and charge Koran as a devilish revelation. Such beliefs, published by popular Catholic authors in widely read Catholic papers and websites, are often the only source of information about Islam for many people and shape their perception of it. This article presents some of the opinions of the polemicists and contrasts them with the views of the scholars specialising in religious studies, Islam and theology, as well as with Islamic tradition and the Koranic texts.

18

Średniowieczna apologia chrześcijaństwa wobec islamu

51%

Ledwoń I. S.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2015

|

issue 29

197-212

EN

The paper focuses on the issue of Christian apology vis-à-vis Islam in the Middle Ages. The author points out that the Christian attitude towards Islam evolved from associating it with an apocalyptic Antichrist, through seeing it as the fulfillment of Abraham’s promise given to Ishmael and a Christian heresy, up to the approval of Islam as a religion – initially deemed a false one, however with time, recognized as containing elements of the authentic truth revealed by God. Nicholas of Cusa’s original approach towards Islam failed to find followers and sank into oblivion. Over the next centuries the perception of Islam had been dominated by the Turkish threat to Europe and the era of European colonialism in Asia.

PL

W artykule, podejmującym zagadnienie chrześcijańskiej apologii wobec islamu w średniowie- czu, autor zwraca uwagę, że chrześcijańskie nastawienie do islamu zmieniało się od patrzenia nań jako na apokaliptycznego Antychrysta, przez wypełnienie obietnicy Abrahama danej Izmaelowi oraz chrześcijańską herezję, aż po dostrzeżenie w nim religii, początkowo uznawanej za fałszywą, z czasem jednak za zawierającej też elementy autentycznej prawdy objawionej przez Boga. Orygi- nalne podejście Mikołaja z Kuzy do islamu nie znalazło kontynuatorów i odeszło w zapomnienie. W kolejnych wiekach sposób postrzegania islamu został zdominowany przez tureckie zagrożenie dla Europy, następnie przez epokę kolonializmu krajów azjatyckich.

19

Interreligious Dialogue in Practice. Letter to a New Bishop

51%

Körner F.

Nurt SVD

|

2015

|

issue 2

325-337

EN

How can a local Church be, at the same time, a credible, convincing witness to Christ’s Kingdom and pro-active in the attitude of openness, reconciliation, understanding and collaboration? In other words, how to be God’s people in mission and in dialogue? Letter to a New Bishop offers theological grounds and provides some suggestions and material for a truly Catholic encounter with other believers. It begins with a brief overview of the relevant terminology: mission, evangelisation, interreligious dialogue and proclamation. It then proposes several concrete propositions of how to set up and run a diocesan office, or an organisation, charged with interreligious dialogue and related matters. The Letter addresses also some common misconceptions about the idea of interreligious dialogue, and encourages its advocates to carry on this difficult, but so desperately needed, work.

PL

W jaki sposób Kościół może praktykować postawę otwartości, pojednania, zrozumienia i współpracy, niosąc zarazem wiarygodne i przekonujące świadectwo o Królestwie Bożym? Innymi słowy, w jaki sposób winniśmy być chrześcijanami, a przy tym ludźmi misji i dialogu? List do Nowego Biskupa, teologicznie spójny, stanowi zaproszenie do skorzystania z kilku propozycji w tym względzie. Po krótkim przeglądzie terminologii tematu jak misja, ewangelizacja, dialog międzyreligijny i proklamacja, jego autor przechodzi do konkretnych sugestii dotyczących ustanowienia i prowadzenia specjalnej komórki, lub organizacji diecezjalnej, obarczonej zadaniem prowadzenia dialogu międzyreligijnego i zajmowania się wszelkimi innymi związanymi z nim tematami. W dalszym ciągu Listu jego autor zmierza się z kilkoma najbardziej rozpowszechnionymi błędnymi mniemaniami na temat dialogu międzyreligijnego, oraz zachęca jego zwolenników do kontynuowania tego trudnego, ale jakże potrzebnego, dzieła.

20

An Indian Christian Prophet: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)

51%

Steffen P. B.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 1

209-225

EN

Fr. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) was one of the most important Indian theologians of the twentieth century. He became involved in the renewal of the Catholic Church in India in accordance with the vision and spirit of Vatican II. In 1967, he founded the National Biblical, Catechetical and Liturgical Centre (NBCLC) in Bangalore, and then headed it until 1980. The way he shaped them showed his spiritual imagination, commitment and tireless dedication. In the years 1967-1982 he was the editor of the magazine “Word and Worship”, published by NBCLC. In 1981, at the initiative of Fr. Amalorpavadass at the State University of Mysuru the Department of Christianity was established. He developed an authentic Indian and Christian spirituality, liturgy and theology of evangelization and inculturation. In catechesis he advocated a newly developed anthropological method. In turn, interreligious dialogue, in which he presented the inclusivist position, gained with his help an Indian figure: all religions have a special role in the history of salvation, but this does not diminish the special contribution of the salvific mission of Jesus Christ.

PL

Ks. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) był jednym z najważniejszych indyjskich teologów ostatniego stulecia. Zaangażował się w odnowę Kościoła katolickiego w Indiach zgodnie z wizją i duchem Vaticanum II. W 1967 roku założył Narodowe Centrum Biblijne, Katechetyczne i Liturgiczne (NBCLC) w Bangalore, a następnie kierował nim do 1980 roku. Sposób, w jaki je kształtował (bez korzystania z jakiegokolwiek wzoru), pokazał jego duchową wyobraźnię, zaangażowanie oraz niestrudzone poświęcenie. W latach 1967-1982 był redaktorem czasopisma “Word and Worship”, wydawanego przez NBCLC. W 1981 roku z inicjatywy ks. Amalorpavadassa na Uniwersytecie Stanowym w Mysuru utworzono Wydział Chrześcijaństwa. Omawiany autor należał do licznych organizacji międzynarodowych, był na przykład członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Misyjnych (IAMS). Ks. Amalorpavadass rozwijał autentyczną indyjską i chrześcijańską duchowość, liturgię oraz teologię ewangelizacji i inkulturacji. W katechezie opowiadał się za nowo opracowaną metodą antropologiczną. Z kolei dialog międzyreligijny, w którym prezentował stanowisko inkluzywistyczne, zyskał z jego pomocą indyjską postać: wszystkie religie pełnią szczególną rolę w historii zbawienia, jednakże nie umniejsza to szczególnego wkładu zbawczej misji Jezusa Chrystusa.

Refine search results

CHRISTOPHER GRZELAK SCJ, The ”Inclusive pluralism” of Jacques Dupuis, its contribution to a Christian theology of religions, and its relevance to the South African interreligious context, Lublin 2010, ss. 348.

Jan Paweł II – kontynuator czy prekursor idei dialogu z islamem? Zestawienie dorobku Papieża-Polaka w kontaktach z przedstawicielami muzułmańskiego świata

Mariusz Rosik, Kościół a Synagoga (30-313 po Chr.). Na rozdrożu (Wrocław: Wydawnictwo Chronicon, 2016)

Refléter les rythmes du Jardinier divin1 : La rencontre des religions selon Thomas d’Aquin et Jean Paul II

Alexander Men’s views on doctrinal, moral and ritual content of world religions in light of the teaching of the magisterium of the church

Chrystus i Kościół a Inne religie

Działalność Rajmunda Llulla w Afryce Północnej (XIII i XIV wiek). Początki dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego

Naukowe pasje misyjne. Odchodzący nestorzy misjologii z kręgu księży werbistów

Modlitwa międzyreligijna w perspektywie dialogu doświadczenia religijnego

Orthodoxy and Islam

‘Plurality-Empathetic’ Christians: Rethinking Religious Education in Poland

Wkład św. Jana Pawła II w dialog międzyreligijny w perspektywie teologii soborowej, a zwłaszcza deklaracji Nostra aetate. W 100 rocznicę urodzin Karola Wojtyły (1920-2005)

Benedykta XVI modlitwa za Żydów w dawnej wielkopiątkowej modlitwie powszechnej – implikacje dla dialogu międzyreligijnego

Pojęcie niewiedzy w Tipiṭaka i Nowym Testamencie – studium porównawcze buddyzmu i chrześcijaństwa

Dialog z judaizmem w nauczaniu papieża Franciszka

Ruch Świadomości Kryszny – gaudija wisznuizm w kulturze Zachodu

Obraz Boga islamu w interpretacji polskich publikacji katolickich

Średniowieczna apologia chrześcijaństwa wobec islamu

Interreligious Dialogue in Practice. Letter to a New Bishop

An Indian Christian Prophet: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)