Search results

1

Diagnoza w postępowaniu karnym wobec nieletnich przestępców we Francji

100%

Perska-Gradowska P.

Nowa kodyfikacja prawa karnego

|

2019

|

vol. 53

199 - 209

EN

The purpose of the article is to analyse the role of diagnosis in criminal proceedings against juvenile offenders. Firstly, the conditions of juvenile criminal liability in France are presented. It is emphasised that the basic condition is being able to discern the act committed. The second part concerns the measures ordered by a judge for minors to gather information about the minor, their family situation and functioning environment. In the conclusion, the role of diagnosis in criminal proceedings is described. It is worth emphasising that the diagnosis in the French system provides support for a judge and conditions the juvenile criminal liability.

2

The Understanding of Ascesis in Christianity

89%

Platovnjak I., Prijatelj E., Zovko V.

Studia Gdańskie

|

2023

|

vol. 52

46-58

PL

Tak jak wszystkie religie świata znają ascezę, tak i chrześcijaństwo. Fakt ten rodzi różne pytania: Czy asceza w chrześcijaństwie jest taka sama jak w innych religiach? Jak chrześcijanie rozumieją ascezę? Czy możemy powiedzieć, że istnieje chrześcijańska asceza? W niniejszym artykule autorzy starają się odpowiedzieć na te pytania. Najpierw krótko definiują termin „asceza”, a następnie przedstawiają biblijne podstawy ascezy i jej historię. Następnie pokazują, jak chrześcijanie rozumieją ascezę i w jakim sensie jest to asceza chrześcijańska oraz jej różne formy. Na koniec przedstawiają kryteria rozeznawania, których należy przestrzegać, aby asceza była autentycznie chrześcijańska i umożliwiała życie w wolności w Chrystusie oraz w pełni życia w miłości Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym.

EN

Just as all the world's religions know ascesis, so does Christianity. This fact raises different questions: Is ascesis the same in Christianity as in other religions? How do Christians understand ascesis? Can we say that there is a Christian ascesis? In this article the authors try to answer these questions. First, they briefly define the term ascesis, and then they outline the biblical foundations of ascesis and its history. Then they show how Christians understand ascesis and in what sense it is Christian ascesis, and its various forms. Finally, they show the criteria of discernment that must be observed in order for ascesis to be authentically Christian and to enable one to live freedom in Christ and the fullness of life in the love of God the Father through Jesus Christ in the Holy Spirit.

3

Synodalne doświadczenie Kościoła katowickiego w trakcie trwania II Synodu Archidiecezji Katowickiej w latach 2012-2016

88%

Jóźwik M.

Studia Pastoralne

|

2022

|

vol. 18

86-100

EN

In the document Synodality in the Life and Mission of the Church published in 2018 International Theological Commission presents synodality as a way of life and activities of the Church. In the light of this document one can see how intuitions regarding the synodal process were realized in the Church of Katowice during II Synod of Archdiocese of Katowice in 2012-2016. These intuitions refer maily to two basic spheres: spiritual experience of the Church as a community of faith where everyone is exhorted to participate and share responsibility, as well as an institutional organization that allows the voice of everyone eager to participate in the discussion about the local church to be heard. This article presents the stages of community-based discernment of the Spirit of God (the process of synodal work) as well as particular formative and organizational activities undertaken during II Synod.

4

Synodality, Discernment, Catholic Movements

88%

Sawa P.

Ecumeny and Law

|

2019

|

vol. 7

115-141

PL

One of the basic categories used to describe the nature of the Church is communion with its spiritual, structural, and legal dimensions. On the basis of their aptism, all the faithful should undertake common responsibility and real care for the life and particular areas of the Church. This also includes discernment within the Church. Synods and synodality are a special case which expresses the communal character of the Church. However, synodality and communal discernment cannot be understood similarl to a parliament where the majority decides. It is about recognising contemporary needs and searching for the place of the Church in the world while preserving the Revelation. In recognising the ways for the Church, her movements are important as they form Catholics who increasingly identify with the mission of the baptised. Deepening their meaning and determining the degree of their influence on discernment in the Church, both universal and local, remains a challenge.

5

Zasady wspierania rodzin w posynodalnej adhortacji Amoris laetitia papieża Franciszka

63%

Szpoton S.

Studia Paradyskie

|

2021

|

issue 31

203-220

PL

Celem opracowania było przedstawienie sposobu, w jaki przesłanie adhortacji Amoris laetitia pomaga towarzyszyć rodzinie na drodze realizowania jej powołania. Refleksja ta obejmowała trzy zagadnienia. Po pierwsze, zostało przeanalizowane zjawisko kryzysu związane z fazami rozwoju więzi małżeńskiej, kryzysami osobistymi, kryzysami natury zewnętrznej i tzw. kryzysami niepokonalnej niesakramentalności – zagadnieniem szeroko dyskutowanym w adhortacji papieża Franciszka. Po drugie, omówiliśmy zasady wspierania rodzin obciążonych kryzysem, wypływające wprost z tekstu adhortacji. Do najważniejszych zaliczyliśmy: zajmowanie centralnego miejsca przez sakramenty, wrażliwość i szacunek, akceptację cierpienia, szacunek dla Bożej autonomii, samodzielność i upodmiotowienie, świadomość dynamiki zła oraz zasadę pokornego wydobywania z ludzi tego, co Bóg w nich zdeponował. Wszystkie ww. zasady uświadamiają wielokształtność i złożoność szeroko pojętych problemów życia małżeńskiego. Po trzecie, naświetliliśmy rolę trzech grup, które są wezwane do towarzyszenia rodzinom w „oswajaniu ich kryzysu”, a są nimi: duszpasterze, specjaliści oraz inni doświadczeni małżonkowie. Ich zadanie polega głównie na udzielaniu duszpasterskiej i specjalistycznej pomocy w dojrzewaniu w wierze. Wymaga to od nich nade wszystko umiejętnego rozeznawania, słuchania i ukazania, że to, co spotyka rodziny w kryzysie, jest okazją do bardziej świadomego i dojrzalszego życia małżeńskiego. Ci, którzy podejmują się towarzyszenia, starają się przede wszystkim doprowadzić osoby przeżywające trudności i kryzysy do pojednania: z sobą samym, ze swoimi bliskimi oraz z Bogiem.

EN

The purpose of this dissertation was to present the way in which the message of the exhortation Amoris laetitia helps to accompany a family on the way of its vocation. The reflection consisted of three issues. At first, the phenomenon of the crises connec ted with the levels of the development of the marriage bonds has been scrutinised; the personal crisis, the crises of external nature, and so called the crisis of the invincible non-sacramentality - widely discussed in the exhortation of Pope Francis. Secondly, the rules of delivering support to the families burdened with crisis arising directly from the text of the exhortation have been discussed. As the most important we admitted to be: giving the rfist place to the sacraments, tenderness and respect, accepting suefring, respect for the God's autonomy, awareness of the dynamic od the evil, and the principle of the humble deriving from the people of what God had implemented in them. All these rules make us aware of diversity and complexity of the problems of married life in a broad sense. Thirdly, the role of three groups called to accompany the families on their way of “taming their crisis” has been exposed. They are: pastors, experts and other experienced married people. Their task is to deliver pastoral and professional help with growing in faith. That requires from them a skilful discernment, listening and showing that what married families struggle with is an opportunity to a more aware and mature married life. Those who undertake the task basically try to lead the families experiencing difi culties to reconciliation with themselves, with their close relatives and with God.

6

Implementacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" papieża Franciszka w duszpasterstwie związków nieregularnych w diecezji płockiej

63%

Kućko W.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2020

|

vol. 36

197-219

EN

The publication of the post-synodal Apostolic Exhortation "Amoris laetitia" in the spring of 2016 met with a response in the Diocese of Płock. The main purpose of the article is to describe how the papal guidelines were implemented in the diocese regarding non-sacramental relationships and marriages. The text briefly presents the history of the pastoral care of non-sacramental marriages in Mazovia and then discusses the contemporary forms of accompanying people in irregular situations in light of the paradigm of Pope Francis, expressed in the verbs: accept – accompany – discern – integrate. In the Diocese of Płock, this was expressed not only in the establishment of a new Department for Families in the diocesan curia and the creation of new pastoral structures for non-sacramental marriages, which the pope called “irregular” situations or relationships but also in theological and pastoral reflection undertaken among pastors and laypeople. This issue was developed in a special way in the document Vademecum of Pastoral Care of People Living in Irregular Unions in the Diocese of Płock from 2018, prepared by those responsible for the pastoral care of families and signed by the bishop of Płock. The document was an attempt to implement the teaching of the pope in the conditions of the Church of Płock. The Diocese of Płock is the only diocese in Poland to date to undertake the task of a practical, pastoral confrontation of the indications of the "Amoris laetitia" exhortation in the pastoral reality. The Vademecum text contains numerous specific answers to the questions of how people living in various types of irregular relationships can participate in the life of the parish and what forms of participation in the community of the Church are unavailable to them for various reasons.

PL

Publikacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" wiosną 2016 roku spotkała się z odzewem w diecezji płockiej. Głównym celem artykułu jest opisanie, w jaki sposób papieskie wskazania w kwestii związków niesakramentalnych zostały wprowadzone w życie diecezji. W tekście została ukazana krótko historia duszpasterstwa związków niesakramentalnych na Mazowszu, a następnie omówiono współczesne formy towarzyszenia osobom w sytuacjach nieregularnych w świetle paradygmatu papieża Franciszka, wyrażonego słowami: przyjąć – towarzyszyć – rozeznać – zintegrować. W diecezji płockiej zostało to wyrażone nie tylko w powołaniu nowego Wydziału ds. Rodzin w kurii diecezjalnej, w tworzeniu nowych struktur duszpasterstwa związków niesakramentalnych, nazywanych przez papieża sytuacjami lub związkami „nieregularnymi”, ale także w refleksji teologiczno-duszpasterskiej podejmowanej w gronie duszpasterzy i świeckich. W szczególny sposób zagadnienie to zostało rozwinięte w opracowanym przez duszpasterstwo rodzin i podpisanym przez biskupa płockiego dokumencie Vademecum duszpasterstwa osób żyjących w związkach nieregularnych w diecezji płockiej z 2018 roku, stanowiącym próbę wcielenia w życie nauczania Kościoła w warunkach Kościoła płockiego. Diecezja płocka jako dotychczas jedyna w Polsce podjęła zadanie praktycznego duszpasterskiego skonfrontowania wskazań adhortacji "Amoris laetitia" z rzeczywistością duszpasterską. W tekście Vademecum znalazły się liczne konkretne odpowiedzi na pytania, w jaki sposób osoby żyjące w różnego rodzaju związkach nieregularnych mogą uczestniczyć w życiu parafii, a jakie formy ich udziału we wspólnocie Kościoła z różnych względów nie są dla nich dostępne.

7

Rozeznawanie i interpretowanie znaków czasów: egzegeza homilijna działania Ducha Świętego w życiu Ludu Bożego

63%

Cygański A.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 3(57)

103-122

PL

Artykuł przedstawia zagadnienie rozeznawania i interpretacji znaków czasów w liturgicznym przepowiadaniu słowa Bożego. Zwraca uwagę, że w przygotowaniu homilii poza egzegezą biblijną i hermeneutyką liturgiczną ważna jest również analiza antropologiczna życia słuchaczy homilii. Jest to swoista egzegeza homilijna działania Ducha Świętego w Ludzie Bożym. W znakach czasów ujawnia się bowiem Jego inspiracja i działanie. Choć nie są one jakościowo równe z Pismem Świętym, są jednak specyficzną mową świata do Kościoła i swoistym głosem Bożym do Kościoła, wypowiadanym przez świat. Wyrażają potrzeby i oczekiwania aktualnego pokolenia wobec Boga. W związku z tym, postulując ewangeliczne rozeznawanie znaków czasów, zaproponowano paradygmat personalistyczno-chrystocentryczny, metodę i konkretne wyznaczniki tego procesu oraz wskazano wnioski wobec praktyki homilijnej i dydaktyki homiletycznej.

EN

The article presents the issue of discernment and interpretation of the signs of the times in the liturgical proclamation of the word of God. He points out that in the preparation of the homily, apart from biblical exegesis and liturgical hermeneutics, it is also important to analyze the anthropological life of the homilies’ listeners. It is a homily exegesis of the Holy Spirit’s action in the People of God. The signs of the times reveal His inspiration and action. Although they are not qualitatively equal to the Scriptures, they are, however, a specific speech of the world to the Church and a specific God’s voice to the Church expressed by the world. They express the needs and expectations of the current generation for God. In connection with this, postulating the evangelical discernment of the signs of the times, a personalisticChristocentric paradigm, a method and concrete determinants of this process are proposed, and conclusions for homily practices and homiletic didactics are suggested.

8

Pastoral discernment, imagination and ekphrases in Pope Francis’ apostolic exhortation Amoris laetitia

63%

Abram A.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2017

|

vol. 37

|

issue 1

141-162

PL

Artykuł podejmuje próbę określenia pojęcia „rozeznania duszpasterskiego” w oparciu o ekfrazy (obrazy słowne, które mają na celu mobilizację wyobraźni i unaocznianie tego, co ważne) w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia. Zawiera ogólną refleksję na temat języka adhortacji i kluczowych sformułowań na temat rozeznania jako praktyki osobistej i eklezjalnej. Praktyka ta w kontekście modlitwy ma na celu przybliżyć znaki, symbole, pomóc zrozumieć uczucia, myśli i spełnić rolę „wglądu” w poszczególne sytuacje osoby podejmującej decyzje. W zgłębieniu pojęcia „rozeznania” służą pomocą myśli trzech teologów moralistów: Williama Spohna, Jamesa Gustafsona i Edwarda Vacka. Główna dyskusja toczy się wokół relacji pomiędzy prawem i przepisami a rzeczywistością, której nie da się opisać w kolorach czarno-białych, a która jest często wieloznaczna. Przytoczone zostały podejścia papieża Franciszka, który w oparciu o zasadę „stopniowości” oraz cnoty miłości miłosiernej, przypatrywania i przywiązywania uwagi, nawołuje do „cierpliwego realizmu”, postrzegania rozeznającego Kościoła jako „szpitala polowego”, „schroniska” i rodziny, która nie waha się wyjść poza literę prawa.

EN

This paper examines the notion of “pastoral discernment” in the post-synodal exhortation Amoris laetitia. It attempts to find out what Pope Francis means by his frequently used term “discernment” and how he sees the role of discernment in the lives of individuals as well as an ecclesial practice. This practice, which takes place in prayer, aims at reading signs, symbols, emotions, thoughts; it seeks to acquire an insight or a set of insights into the specific situation of the discerning person. To illuminate further the practice of discernment, three moral theological works, by William Spohn, James Gustafson and Edward Vacek, will be briefly explored. The article examines the language and ekphrases (verbal images) and argues that Pope Francis in this document reclaims imagination as an important tool for pastoral discernment. The main discussion touches upon the relationship between moral norms and regulations on the one hand and the human reality that is seldom black and white and cannot be adequately captured by legalistic approaches. Attention will be drawn to Pope Francis’ endorsement of the principle of graduality and qualities of mercy, gazing, attentiveness and “patient realism” as well as to the possibility of the discerning Church model, which is best captured in such images as “field hospital”, “shelter”, and “family”.

9

Duszpasterskie rozeznawanie wspólnotowe: od rozeznawania wspólnotowego do wspólnoty rozeznającej

63%

Cygański A.

Polonia Sacra

|

2020

|

vol. 24

|

issue 3

EN

The article presents the pastoral aspect of community discernment inspired by the principles of the Society of Jesus. It presents the basic assumptions of this process and describes his dialogical process. Indicates the need to recognize and interpret the signs of the times. Discernment, treated as a pastoral method, helps to sensitize the church community to God’s will and people’s experience, to make an evangelical review of life, and to recognize and realize God’s plan for the community.

PL

Artykuł przedstawia duszpasterski aspekt rozeznawania wspólnotowego inspirowanego zasadami Towarzystwa Jezusowego. Prezentuje podstawowe założenia tego procesu i opisuje jego dialogiczny przebieg. Wskazuje na potrzebę rozeznawania i interpretacji znaków czasów. Rozeznawanie potraktowane jako metoda duszpasterska pomaga uwrażliwić wspólnotę kościelną na wolę Bożą i doświadczenia ludzi, aby dokonać ewangelicznej rewizji życia oraz rozpoznać i zrealizować zamysł Boży wobec wspólnoty.

10

Wybrane aspekty rozeznawania duchów na podstawie pism św. Faustyny

63%

Pochwat J.

Polonia Sacra

|

2020

|

vol. 24

|

issue 3

EN

Sister Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) is one of the greatest mystics of the twentieth century. Her texts recorded in the Diary and Letters are testimony to inner life and mystical experiences. The Secretary of Divine Mercy gave clear criteria for discerning of spirits and dealing with Satan – the opponent of human salvation. The Saint presented the need and depth of the sacrament of penance and reconciliation, which is also the most effective remedy for the destructive power of the evil spirit. She saw the extraordinary action of the Holy Trinity in this sacrament, which was for her a natural and true reality she was experiencing in all her life.

PL

Siostra Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) jest jedną z największych mistyczek dwudziestego wieku. Jej teksty zanotowane w Dzienniczku i Listach są świadectwem życia wewnętrznego i przeżyć mistycznych. Sekretarka Bożego Miłosierdzia podała jasne kryteria rozeznawania duchów i postępowania wobec szatana – przeciwnika zbawienia człowieka. Święta ukazała potrzebę i głębię sakramentu pokuty i pojednania, który jest zarazem najskuteczniejszym remedium na niszczycielską siłę ducha złego. Ona dostrzegała niezwykłe działanie Trójcy Przenajświętszej w tym sakramencie, co było dla niej naturalną i realną rzeczywistością, której doświadczała w całym swoim życiu.

11

Beauty as a Criterion of Spiritual Discernment: an Outline of a Theory and Practice

63%

Sawicki B. Ł.

Polonia Sacra

|

2020

|

vol. 24

|

issue 3

EN

The goal of this paper is to indicate some possible ways of enriching the traditional approach to discernment by some new forms taken from fine arts. To achieve it, firstly different definitions of discernment are presented. Then, follows the presentation of some theological reasons for analogy between discernment and art. The next section develops the hypothesis resulting from the above analogy, in reference to some texts approaching discernment from the perspective of arts. The conclusion brings some practical indications.

PL

Celem niniejszego artykułu jest wskazanie pewnych możliwych dróg wzbogacenia tradycyjnego podejścia do rozeznania, przez niektóre nowe formy zaczerpnięte ze sztuki. Aby to osiągnąć, najpierw zostają podane rozmaite definicje rozeznania, po czym zostaje przedstawione teologiczne uzasadnienie analogii między rozeznaniem i sztuką. Następna sekcja rozwija hipotezę wynikającą z powyższej analogii, w odniesieniu do pewnych tekstów opisujących rozeznanie z perspektywy sztuki. Zakończenie oferuje kilka praktycznych wskazań.

12

Towarzyszenie duchowe małżonkom i osobom w sytuacjach nieregularnych w świetle adhortacji Amoris laetitia

63%

Kmiecik B.

Family Forum

|

2017

|

issue 7

107-124

EN

In the paper, a source analysis of the spiritual counseling of accompaniment to sacramental spouses and people in irregular situations has been taken up on the basis of post-synodal Apostolic Exhortation, Amoris laetitia by Pope Francis. The concept of accompaniment is a leading term in subsequent chapters of the document. The meaning of the concept of accompaniment and the character of counsel presented by the Pope are introduced. Then, subsequent contexts of the counsel taken up in the exhortation were characterized. The issue of the accompaniment is discussed in relation to spouses and it involves subsequent stages of the development of love and situations requiring special attention. The key to caring for children and integrating with the Church community also includes the issue of accompanying and discerning those who are in non-sacramental relationships, defined as irregular situations and in complex situations as well. The relation of the accompanying counsel to the moral evaluation of the conducted people was also defined. Discussing the forms of pastoral practice, the purpose, scope, competence and means of providing community and individual assistance that are adapted to needs and life-sustaining problems, were identified.

PL

W artykule podjęto źródłową analizę posługi towarzyszenia duchowego małżonkom sakramentalnym i osobom w sytuacjach nieregularnych na podstawie posynodalnej adhortacji apostolskiej Amoris laetitia papieża Franciszka. Pojęcie towarzyszenia jest wiodącym terminem w kolejnych rozdziałach dokumentu. Przybliżony został zakres znaczeniowy pojęcia towarzyszenia oraz charakterystyka posługi przedstawiona przez papieża. Następnie scharakteryzowano kolejne konteksty towarzyszenia podejmowane w adhortacji. Kwestia towarzyszenia jest omówiona w odniesieniu do małżeństw i obejmuje kolejne etapy rozwoju miłości oraz sytuacje wymagające szczególnej uwagi. W kluczu troski o dzieci i integracji ze wspólnotą Kościoła w dokumencie podjęto również problem towarzyszenia i rozeznawania wobec osób trwających w związkach niesakramentalnych, określanych jako sytuacje nieregularne oraz w sytuacjach skomplikowanych. Określono również relację posługi towarzyszenia do oceny moralnej prowadzonych osób. W omawianiu form praktyki wsparcia duszpasterskiego wskazano cel, zakres, kompetencje i sposoby udzielania pomocy wspólnotowej oraz indywidualnej, dostosowane do potrzeb i niesionych w życiu problemów.

13

Searching for People and Accompanying them on their Journey Back

63%

Wanat Z.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

187-202

EN

The post-synodal exhortation Amoris laetitia of Pope Francis provoked the most heated theological dispute since the Second Vatican Council. They also awakened new hopes and expectations of the faithful, especially those living in non-sacramental relationships. Because of objective spiritual obstacles, they cannot receive absolution and receive Holy Communion. Now, because of these aroused hopes, they turn again to priests, especially to confessors. It is a great challenge for them to meet all those who need help and accompaniment on their way back to full integration with the community of the Church. An important impulse for reflection on this challenge is Pastoral Guidelines for Exhortation Amoris laetitia adopted by the Polish Episcopal Conference at its 379th plenary meeting on 8 June 2018. This document was long awaited by the priests. He have provided answers to some questions concerning the pastoral practice of the Church, in particular concerning the giving of Holy Communion to people living in non-sacramental relationships. Bishops reminded the already existing indications, which have not changed. On the other hand, they placed a strong emphasis on a renewed evangelical attitude towards people in an irregular situation. They emphasized that the pastoral ministry should be characterize “with closeness, respect and compassion, which at the same time heal, liberate and encourage adolescence in the Christian life”. With regard to this pastoral goal, the author of the article will focus on the role and selected tasks of the priest. This will be a welcoming reception, accompaniment in the discernment of situations and a gradual integration with the community of the Church.

PL

Posynodalna adhortacja Amoris laetitia papieża Franciszka sprowokowała najbardziej gorący spór teologiczny od czasu Soboru Watykańskiego II. Rozbudziła także nowe nadzieje i oczekiwania wiernych, zwłaszcza żyjących w związkach niesakramentalnych. Z powodu obiektywnych przeszkód natury duchowej nie mogą oni otrzymać rozgrzeszenia i przystępować do Komunii świętej. Teraz – ze względu na owe rozbudzone nadzieje – na nowo zwracają się do duszpasterzy, w szczególności do spowiedników. Jest to dla nich wielkie wyzwanie, by wyjść na spotkanie tym, którzy potrzebują pomocy i towarzyszenia w drodze powrotu do pełnej integracji ze wspólnotą Kościoła. Ważnym impulsem do refleksji na tym wyzwaniem są Wytyczne pastoralne do adhortacji Amoris laetitia przyjęte przez Konferencję Episkopatu Polski na 379. zebraniu plenarnym w dniu 8 czerwca 2018 r. Dokument ten był długo oczekiwany przez duszpasterzy. Przyniósł on odpowiedź na niektóre pytania dotyczące duszpasterskiej praktyki Kościoła, w szczególności dotyczące udzielania Komunii świętej osobom żyjącym w związkach niesakramentalnych. Biskupi przypomnieli istniejące już wskazania, które nie uległy zmianie. Natomiast mocny akcent położyli na odnowioną, ewangeliczną postawę wobec osób, które znalazły się w sytuacji nieregularnej. Podkreślili, by pasterską posługę „naznaczyć bliskością, spojrzeniem pełnym szacunku i współczucia, które jednocześnie leczą, wyzwalają i zachęcają do dojrzewania w życiu chrześcijańskim”. W odniesieniu do tego pastoralnego celu autor artykułu skupi się na roli i wybranych zadaniach kapłana. Będą to życzliwe przyjęcie, towarzyszenie w rozeznawaniu sytuacji oraz stopniowa integracja ze wspólnotą Kościoła.

14

Rola kierownictwa duchowego w uświęceniu człowieka

63%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2018

|

issue 2(35)

115-128

PL

Kierownictwo duchowe oznacza prowadzenie człowieka do doskonałości chrześci-jańskiej. Chociaż rolę kierownika duchowego mogą wypełniać osoby świeckie, jed-nak w sensie ścisłym kierownikami duchowymi mogą być jedynie kapłani ze względu na święcenia prezbiteratu, które otrzymują oraz związaną z nimi funkcję uświęcania człowieka. Do istotnych celów kierownictwa duchowego należą: pogłębienie relacji z Bogiem, troska o rozwój życia duchowego i rozeznawanie duchowe. Kierownictwo duchowe jest niezastąpioną pomocą dla wszystkich, którzy pragną wzrostu duchowego.

EN

The Spiritual direction means leading a human being towards Christian perfection. Even though the role of a spiritual director can be entrusted to a lay person, strictly speaking the spiritual directors are understood to be priests considering their priestly ordination, which should serve as the tool towards one’s holiness. Among the rele-vant objectives of the spiritual direction are the deepening of the relationship with God, taking care of the development of the spiritual life and spiritual discernment. The spiritual direction is an irreplaceable help for all who have the desire for spiritual growth.

15

Charyzmat instytucji i instytucjonalna struktura charyzmatów

63%

Sawa P.

|

2018

|

vol. 65

|

issue 5: Teologia duchowości

79-91

EN

The Church has both institutional and charismatic structure. Hierarchy provides the Church with stability and faithfulness simultaneously allowing it to open for the new. On the other hand, charisms refresh the Church and embellish it through various forms of deeds, services, evangelisation. The Holy Spirit is the source of both structures. Thus, it is necessary to see the charismatic nature of the hierarchical service. Bishops fulfill their role based on their Holy Orders and are led by the Holy Spirit. They also have a biblical charism of power. This constitutes a real challenge for the clergy − to be truly open to the Paraclete and make use of the spiritual gifts. On the contrary, charismatic gifts cannot exist without the hierarchy as it would become too easy to make mistakes or even imitate real charisms which would consequently lead to a spiritual anarchy. Abundance of charisms is therefore put under bishops and presbyters' who also guard their right exercising. Still, it is also the nature of charisms that includes being directed on the institutionalisation, which displays itself in an emergence of some constant structure allowing for a constant service.

PL

Kościół ma strukturę instytucjonalną i charyzmatyczną. Hierarchia nadaje Kościołowi stabilność i wierność przez wieki przy jednoczesnym otwarciu na „nowe”. Z kolei charyzmaty odświeżają Kościół i przyozdabiają go przez różne formy działania, służby, ewangelizacji. Źródłem obu porządków jest Duch Święty. W związku z tym trzeba widzieć w strukturze i posłudze hierarchicznej jej charyzmatyczny charakter. Biskupi pełnią swoją funkcję na bazie święceń oraz są prowadzeni przez Ducha Świętego. Oni też mają biblijny charyzmat prawdy, pasterzowania i władzy. Dlatego winni być otwarci na działanie Parakleta. Z kolei dary charyzmatyczne nie mogą istnieć bez hierarchii, bo wtedy łatwo byłoby o błąd czy imitację charyzmatów, a to prowadziłoby do duchowej anarchii. Bogactwo charyzmatów poddane jest więc ocenie biskupów i prezbiterów; oni też strzegą właściwego korzystania z nich. Jednocześnie w samej naturze charyzmatów jest ukierunkowanie na zinstytucjonalizowanie, co objawia się powstaniem jakiejś trwałej struktury umożliwiającej stałą posługę.

16

Dottrina e pastorale: una storia infinita

63%

Seveso B.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 6: Teologia pastoralna

227-242

EN

Images and words, Pope Francis describes the essence of the Christian life, call to explore new initiatives and models of life in the faith. The call to pastoral renewal, which is currently being formulated by Pope Francis refers to the relationship between doctrine and pastoral practice, between theory and activity of the Church. This article is an analysis of the current challenges related to this issue. But also refers to a centuries-old tradition of the Church. In the last part of the article an attempt was made to develop the principles of dialogue between doctrine and pastoral activity of the Church.

PL

Obrazy i słowa, którymi papież Franciszek opisuje istotę życia chrześcijańskiego, wzywają do poszukiwania nowych inicjatyw i modeli życia w wierze. Wezwanie do odnowy duszpasterskiej, które aktualnie formułuje papież Franciszek, nawiązuje do relacji pomiędzy doktryną a praktyką pastoralną, teorią a działalnością Kościoła. W niniejszym artykule podjęto analizę aktualnych wyzwań dotyczących tego problemu. Odwołano się jednak także do wielowiekowej tradycji Kościoła. Podjęta została także próba wypracowania zasad dialogu pomiędzy doktryną a działalnością pastoralną Kościoła.

17

Misja Kościoła - niezwykła zwykłość nauczania papieża Franciszka

54%

Gardocki D.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2019

|

issue 34

107-129

EN

With Pope Francis a new chapter has begun in the history of the Church. This newness refers to the new internal situation of the Church, new “signs of time”, and new challenges which the Church has to face. Through the symbolic gestures of his pastoral practice and the directions indicated in his homilies and encyclical letters Francis responds to these challenges in the spirit of the Gospel. His whole pontificate is characterized by the profound desire to impart the newness and fresh- ness of the Gospel as well as what constitutes the core of its teaching. In this endeavor of returning to the sources, he sees the possibility of renewal of the Church. This entails a discernment of what constitutes the center and core of the Christian proclamation versus what is secondary, as well as how Jesus’ teaching has been distorted and deformed over the centuries. Francis speaks about the necessity of the apostolic and pastoral conversion of the Church. The Church has to undertake the “option for mission” and “apostolic dynamism”. She must go to the peripheries. In his teaching Pope Francis imparts the traditional doctrine of the Church. But he does it in a new way, using new language, new gestures and a new way of life. Like his predecessors, he wants to serve the faith. He does not wish to change what constitutes the core of the Christian faith. But he wants the Church to grow in the understanding of the Gospel as well as in the discernment of the ways of the Spirit. Therefore, he emphasizes the constant need for the attitude of discernment. This is what he has learned above all from Ignatian spirituality and his pastoral experience: “the discernment of the spirits”.

18

Droga rozeznawania. Pomoc dla osób rozwiedzionych żyjących w nowych związkach

51%

Krajczyński J.

Ius Matrimoniale

|

2017

|

vol. 28

|

issue 2

17-46

EN

The author of the paper raises the question touched on by Pope Francis in his Amoris laetitia Apostolic Exhortation i.e. the way of discernment for divorced people living in new relationships.He restricts his argument to three fundamental issues which are: 1) discernment of incorrect situations with their character, motives and aims, 2) human and Christian rules; which are to be respected while discerning incorrect situation, 3) ways for providing answer to God and developing among restrictions, suitable to effects of discernment.The content of the presentation was rendered during the 375 Polish Episcopal Conference in Warsaw on 13 March 2017. This conference was attended not only by Polish bishops but also by 17 bishops from abroad and representatives of 15 Bishop Conference.

19

Compositions of Being: Metaphysical and Non-Metaphysical Ways of Understanding and Discerning Them

51%

Maryniarczyk A.

Studia Gilsoniana

|

2017

|

vol. 6

|

issue 2

269-286

EN

This article discusses different ways of understanding compositions of being, and different methods for discerning them. It considers non-metaphysical (physical, scientistic, phenomenological, abstractionist) interpretations in order to decide whether metaphysics can use them to discover and gain knowledge of the elements that determine the deepest structure of beings, and which set their mode of being. The paper also shows how much the metaphysical method for discerning the compositions of being is different from non-metaphysical methods.

20

Modlitwa o dar rozeznawania woli Boga (Flp 1, 9–11)

51%

Klich A. E.

Polonia Sacra

|

2020

|

vol. 24

|

issue 3

EN

The purpose of this article is to investigate how Saint Paul understands the discernment of God’s will in the life of believers. The exegesis of the intercessory prayer of the Apostle addressed to God for the Philippians (1:9-11) indicates that discernment is above all a gift, a grace of God, worth asking for, for oneself and for others, and for the Church.The Apostle of Nations emphasizes that discernment is closely connected with growth in love, but also with opening to the knowledge of the God who makes himself known.The key issue in discernment, for Paul, is to discover what is actually of true value.Reading this principle in the light of Rom 12:2 one can assume that it is about what is good, in the sense of helpful to salvation, about what pleases God, that is, purity of heart and total sacrifice to Him, and about what is perfect, mature.The content of this intercessory prayer seems to sensitize believers to the God at work within them, the God from whom comes the gift of love, and the gift recognizing and choosing what makes the likeness of believers to Christ more clearly manifest.

PL

Celem tego artykułu było zbadanie, jak św. Paweł rozumie rozeznawanie woli Boga w życiu wierzących. Egzegeza modlitwy wstawienniczej apostoła zanoszonej do Boga za Filipian (1, 9–11) wskazuje na to, że rozeznawanie jest przede wszystkim darem, łaską Boga, o którą warto prosić dla siebie i dla innych, dla Kościoła.Apostoł Narodów podkreśla, że rozeznawanie łączy się ściśle ze wzrostem w miłości, ale też z otwieraniem się na poznanie objawiającego się Boga. Kluczową kwestią w rozeznawaniu – dla Pawła – jest odnajdywanie tego, co jest faktycznie wartościowe. Odczytując tę zasadę poprzez Rz 12, 2 można przyjąć, że chodzi o to, co dobre – w znaczeniu – pomocne do zbawienia, o to w czym Bóg ma upodobanie, czyli o czystość serca i całkowite ofiarowanie się Jemu oraz o to, co doskonałe, dojrzałe.Treść tej modlitwy wstawienniczej zdaje się uwrażliwiać wierzących na dzia-łającego Boga, od którego pochodzi dar miłości, rozpoznawania i wybierania tego, co sprawia, że podobieństwo wierzących do Chrystusa coraz wyraźniej się uwidacznia.

Refine search results

Diagnoza w postępowaniu karnym wobec nieletnich przestępców we Francji

The Understanding of Ascesis in Christianity

Synodalne doświadczenie Kościoła katowickiego w trakcie trwania II Synodu Archidiecezji Katowickiej w latach 2012-2016

Synodality, Discernment, Catholic Movements

Zasady wspierania rodzin w posynodalnej adhortacji Amoris laetitia papieża Franciszka

Implementacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" papieża Franciszka w duszpasterstwie związków nieregularnych w diecezji płockiej

Rozeznawanie i interpretowanie znaków czasów: egzegeza homilijna działania Ducha Świętego w życiu Ludu Bożego

Pastoral discernment, imagination and ekphrases in Pope Francis’ apostolic exhortation Amoris laetitia

Duszpasterskie rozeznawanie wspólnotowe: od rozeznawania wspólnotowego do wspólnoty rozeznającej

Wybrane aspekty rozeznawania duchów na podstawie pism św. Faustyny

Beauty as a Criterion of Spiritual Discernment: an Outline of a Theory and Practice

Towarzyszenie duchowe małżonkom i osobom w sytuacjach nieregularnych w świetle adhortacji Amoris laetitia

Searching for People and Accompanying them on their Journey Back

Rola kierownictwa duchowego w uświęceniu człowieka

Charyzmat instytucji i instytucjonalna struktura charyzmatów

Dottrina e pastorale: una storia infinita

Misja Kościoła - niezwykła zwykłość nauczania papieża Franciszka

Droga rozeznawania. Pomoc dla osób rozwiedzionych żyjących w nowych związkach

Compositions of Being: Metaphysical and Non-Metaphysical Ways of Understanding and Discerning Them

Modlitwa o dar rozeznawania woli Boga (Flp 1, 9–11)