Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: divine pedagogy

Sort By:

Limit search:

Problem pedagogii Bożej w praktyce wychowawczej. Refleksja filozoficzna

100%

Boużyk M. M.

Roczniki Pedagogiczne

2012

vol. 4(40)

issue 4

23-37

This article attempts to theoretically define the term “divine pedagogy”, which is very important for Christian education practices. On the basis of natural cognition the meaningfulness of this term is based on the view on the existence of personal God, which decontradictifies the existence of a being composed of the act of existence and essence. The human person participates in God. This vertical dimension of human life may also be regarded metaphysically as a continuous keeping in existence. Also, the issue of the personal being of man, his/her natural religiosity are important components that create the intellectual climate of philosophy open to faith. In contemporary culture, this lack of such openness is visible in, which does not facilitate a perception of the place of Christian pedagogy in academic discourse. Philosophical solutions are responsible for this state of affairs. Overall, the point is whether man can cognitively ascertain the reality of the religious relationship on the part of its object, i.e. personal God, and thereby integrate the horizontal dimension of education with vertical one whereby the act of upbringing, human pedagogy is performed in the perspective of divine pedagogy. Therefore, the article recalls the Thomistic metaphysics and its thesis that reason and faith are complementary.

Divine Pedagogy in the Face of Educational Crisis. On the Approach of Joseph Ratzinger/Benedict XVI

70%

Górecka M.

Kościół i Prawo

2023

vol. 12

issue 2

61-75

Joseph Ratzinger – Benedykt XVI, jeden z najwybitniejszych myślicieli ludzkości i największy Papież-teolog w historii współczesnego Kościoła, bardzo wiele uwagi poświęcił krytycznej analizie ducha epoki i naznaczonej nim kondycji duchowej współczesnego człowieka, żyjącego tak, jakby Bóg nie istniał. Papieska diagnoza jest jednoznaczna i nader pesymistyczna. Pisze on otwarcie o duchowej pustyni, dramaturgii czasu, a wręcz tunelu, w jakim znalazła się ludzkość. U podłoża takiego stanu rzeczy leżą, według Benedykta XVI, dwa postmodernistyczne fenomeny: relatywizm i sekularyzm, prowadzące człowieka – w pierwszej kolejności człowieka młodego – do duchowego regresu i deformacji. W obliczu tychże zagrożeń i ich zgubnych skutków, Papież z Niemiec postuluje, by duchowy rozwój młodych ludzi potraktować jako najpilniejsze wyzwanie i priorytetowe zadanie, realizowane wspólnie przez poszczególne grupy osób wychowujących: rodziców, wychowawców, pedagogów, katechetów i duchownych. Z wielu zadań i służących ich osiągnięciu środków zaradczych, jakie Benedykt XVI w swoich przemowach i pismach nakreślił przed wychowawcami, trzy wskazania są fundamentalne: personalizm, teo- i chrystocentryzm oraz integralność i odniesienie do sumienia. Podmiotowe postrzeganie młodej osoby przez pryzmat jej ontologicznej relacji z żywym Bogiem objawionym w Chrystusie Jezusie i formowanie sumienia, poprzez które młody człowiek bierze odpowiedzialność za siebie i współodpowiedzialność za innych, są warunkami autentycznego wychowania, które może na nowo przywrócić współczesnemu człowiekowi i światu nadzieję.

Joseph Ratzinger – Benedict XVI, one of the greatest thinkers of mankind and the greatest Pope-theologian in the history of the modern Church, has devoted much attention to a critical analysis of the spirit of the age and the spiritual condition of modern people, living as if God did not exist. The Pope’s diagnosis is unequivocal and utterly pessimistic. He writes openly about the spiritual void, the drama of the times and even the tunnel in which humanity has found itself. At the core of this condition, according to Benedict XVI, there are two postmodern phenomena: relativism and secularism, leading people, above all young people, into spiritual regress and deformation. In the face of these threats and their disastrous consequences, the Pope from Germany proposes that the spiritual development of young people become the most urgent challenge and priority task to be carried out jointly by all the different groups of educators: parents, teachers, pedagogues, catechists, and the clergy. Of the many tasks and remedies needed to achieve success, which Benedict XVI outlined for educators in his speeches and writings, three aspects are particularly fundamental: personalism, theo- and Christocentrism, and integrity and reference to conscience. The perception of a young person as a subject through his or her ontological relationship with the living God revealed in Jesus Christ and the formation of a conscience, through which a young person may take responsibility for himself or herself and co-responsibility for others, guarantee authentic education and can restore hope to contemporary people and the world.

Refine search results

1 Kościół i Prawo

1 Roczniki Pedagogiczne

1 Boużyk M. M.

1 Górecka M.

1 2023

1 2012

Search results

Problem pedagogii Bożej w praktyce wychowawczej. Refleksja filozoficzna

Divine Pedagogy in the Face of Educational Crisis. On the Approach of Joseph Ratzinger/Benedict XVI