Edukacja zdalna realizowana w czasach kryzysu, wprowadzana w sposób nagły, bez uprzedniego przygotowania nauczycieli akademickich i uczelni, stanowiła dla wszystkich wykładowców nowe, nierzadko trudne doświadczenie. Konieczność korzystania z własnego sprzętu i domowego dostępu do internetu oraz brak czasu na przygotowanie realizowanych zajęć adekwatnie do wymogów technicznych i merytorycznych dydaktyki zdalnej sprawiły, że jakość edukacji uzależniona była od kompetencji i pomysłowości poszczególnych wykładowców. Proces nauczania utrudniał także brak gotowości studentów do podjęcia nauki w trybie zdalnym. Doświadczenia związane z kryzysową edukacją zdalną stały się udziałem nauczycieli akademickich większości uczelni, w których dotychczas taki tryb nauczania stanowił niewielki procent aktywności dydaktycznej. Celem podjętych w tym artykule analiz było poznanie i porównanie doświadczeń związanych z kryzysową edukacją zdalną zdobytych przez nauczycieli akademickich z dwóch uczelni, polskiej i ukraińskiej.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.