Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  dzień Pański
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Nadzieja Zbawienia dla wzywających imienia Pana (Jl 3,1-5)

100%
Lemański J.
Verbum Vitae
|
2006
|
vol. 9
33-47
PL
La pericope di Gl 3,1-5 viene vista qui come un puncto focale del'intero libro del profeta. Un posto particolare viene occupato dal verso 5, che puo essere una chiave teologica per comprendere il messaggio di Gioele: la salvezza essige da un lato la permenenza nel rendere culto a Dio e da un altro necessaria e la grazia divina. Tutti e due aspetti sono indispensabili per nutrire la speranza delia salvezza nel giorno del Signore. Nei tempi delia chiesa apostolica la profezia viene reinterpretata nella chiave messianica e il suo compimento si indica nel giorno di Pentecoste e nel nome di Gesu Cristo.
2
Publication available in full text mode
Content available

Wylanie Ducha w dzień Pański początkiem dzieła zbawienia (Jl 3, 3-5)

86%
Witaszek G.
The Biblical Annals
|
1999
|
vol. 46
|
issue 1
21-35
PL
Nel libro di Gioele l’effusione dello Spirito di Dio é messo in relazione al Giorno del Signore. Quel Giorno é un avvenimento che succedera nel futuro e che si realizzera nella teofania di Dio e nella distruzione dei nemici.
3

Terminological Dichotomy in the Eschatological Conception of the Letters to the Thessalonians

72%
Kucicki J.
Roczniki Biblijne
|
2009
|
vol. 1(56)
47-67
XX
Niniejszy artykuł, bazując na analizie dwóch tekstów z Listów do Tesaloniczan (1 Tes 4, 13-5, 11; 2 Tes 2, 1-12), dokonuje próby wyjaśnienia przyczyn i celu występowania w 1-2 Tes dwóch terminów („paruzja”; „dzień Pański”) określających koniec czasów. Termin „paruzja” dominuje w 1 Tes, natomiast wyrażenie „dzień Pański” w 2 Tes. Dla osiągnięcia zamierzo¬nego celu w części pierwszej artykułu dokonano analizy motywów eschatologicznych i apoka¬liptycznych występujących w tych fragmentach. Klasyfikacja, systematyzacja i analiza tych motywów pozwoliła wykazać, że eschatologia w ścisłym tego słowa znaczeniu występuje jedynie w 1 Tes 4, 13-5, 11. W przypadku 2 Tes 2, 1-12 mamy do czynienia jedynie z apoka¬liptycznym apendyksem dotyczącym motywu eschatologicznego „czasy i pory”. Wniosek ten pozwolił nam traktować materiał eschatologiczny 1-2 Tes jako jednorodny, czyli pochodzący od tego samego autora. Dzięki temu możemy szukać przyczyn i celu użycia przez apostoła Pawła dwóch odmiennych wyrażeń. Wniosek, do jakiego doprowadzają analizy dokonane w części drugiej artykułu, zawrzeć można w stwierdzeniu, że chociaż koniec świata jest jedną rzeczywistością dla wszystkich ludzi i całego stworzenia, to jednak dla chrześcijan będzie miał on mamiona paruzji, czyli radosnego przyjścia w chwale Jezusa Chrystusa, podczas gdy dla niechrześcijan będzie miał on wymiar „dnia Pańskiego”, czyli sprawiedliwego sądu i kary.
4
Publication available in full text mode
Content available

Terminological Dichotomy in the Eschatological Conception of the Letters to the Thessalonians

72%
Kucicki J.
The Biblical Annals
|
2009
|
vol. 1
|
issue 1
47-67
PL
Niniejszy artykuł, bazując na analizie dwóch tekstów z Listów do Tesaloniczan (1 Tes 4, 13-5, 11; 2 Tes 2, 1-12), dokonuje próby wyjaśnienia przyczyn i celu występowania w 1-2 Tes dwóch terminów („paruzja”; „dzień Pański”) określających koniec czasów. Termin „paruzja” dominuje w 1 Tes, natomiast wyrażenie „dzień Pański” w 2 Tes. Dla osiągnięcia zamierzo¬nego celu w części pierwszej artykułu dokonano analizy motywów eschatologicznych i apoka¬liptycznych występujących w tych fragmentach. Klasyfikacja, systematyzacja i analiza tych motywów pozwoliła wykazać, że eschatologia w ścisłym tego słowa znaczeniu występuje jedynie w 1 Tes 4, 13-5, 11. W przypadku 2 Tes 2, 1-12 mamy do czynienia jedynie z apoka¬liptycznym apendyksem dotyczącym motywu eschatologicznego „czasy i pory”. Wniosek ten pozwolił nam traktować materiał eschatologiczny 1-2 Tes jako jednorodny, czyli pochodzący od tego samego autora. Dzięki temu możemy szukać przyczyn i celu użycia przez apostoła Pawła dwóch odmiennych wyrażeń. Wniosek, do jakiego doprowadzają analizy dokonane w części drugiej artykułu, zawrzeć można w stwierdzeniu, że chociaż koniec świata jest jedną rzeczywistością dla wszystkich ludzi i całego stworzenia, to jednak dla chrześcijan będzie miał on mamiona paruzji, czyli radosnego przyjścia w chwale Jezusa Chrystusa, podczas gdy dla niechrześcijan będzie miał on wymiar „dnia Pańskiego”, czyli sprawiedliwego sądu i kary.
5
Publication available in full text mode
Content available

Motyw zwycięskiej modlitwy w narracji Joz 10,1-27

72%
Jasinski M.
Verbum Vitae
|
2012
|
vol. 22
15-46
EN
Taking the subject of “victorious prayer”, author shows in detail the literary structure of the pericope Josh 10:1-27, and draws attention that the central point of the story is verse 14a: “There was no day like that before it or after it, when the Lord listened to the voice of a man”. These words, according to the author, are important hagiograph’s indication for the proper reading of the entire pericope’s message. After analyzing the main literary issue of the story, the article presents hallmarks and fruits of the “victorious prayer” of Joshua. As motivated by trust, backed by commitment and consistent with God’s plan, resulted in a deepening Joshua’s ties with the Lord, strengthen authority both of them and complete victory over a coalition of Canaanite kings. Author suggests that “the day of Joshua” described in Josh 10:1-27, later became for the biblical authors, a kind of model using to description of the “day of the Lord”. Recognizing the pericope as “praeparatio evangelica remota”, author encourages to typological interpretation of the Book of Joshua.
6
Publication available in full text mode
Content available

Nadchodzący dzień Jahwe (Iz 2, 6-22) (refleksje egzegetyczne)

72%
Stachowiak L.
The Biblical Annals
|
1979
|
vol. 26
|
issue 1
25-34
PL
Jesaja 2,6-22 gehört bekanntlich zu den schwierigsten Texten des grossen Propheten. Von der lückenhaften Textüberlieferung abgesehen bietet dieser Abschnitt mannigfache literarischen Probleme, die sehr verschieden beantwortet bzw. gelöst werden. Ist der genze Passus des zweiten Kapitels einheitlich? Wie sind die Komponente dieser Einheit? Rührt sie vom Propheten her oder ist sie das Werk der späteren Redaktion? In der gegenwärtigen Exegese herrscht die Tendenz vor, in dem behandelten Abschnitt mehrere unabhängige literarischen Einheiten zu finden, die mit Kehrversen getrennt bzw. zusammengefügt werden. Der Kern von Jes 2,6-22 wird zwar auf Jesaja selbst zurückgeführt, doch man beschränt ihn auf 2,10-19, worin man überigens noch einige redaktionelle Verse findet. Wenn auch der philologische und literarische Befund auf eine eingehende redaktionele Arbeit hinweist, führt das vorherrschende Thema („der Tag Jahwes") möglicherweise in die Zeit des Jesaja und erlaubt es, dem Propheten den weitaus grössten Teil in 2,6-22 überlieferten Stoffes zuzuschreiben. Es darf nicht übersehen werden, dass der „Tag Jahwes" von den späteren Redaktoren eschatologisch verstanden wurde, ohne dass die ganze Droh- und Scheltrede einen technisch-eschatologischen Sinn erhalten hätte. Auch die anthropologischen Begriffe des Abschnitts sowie der ausgeprägte Universalismus scheinen auf den Propheten selbst hinzuweisen. Die vom Redaktor beigelegten Verse bieten einen wertvollen Einblick in die theologische Ueberlieferungsgeschichte des Textes, der auch die heterodoxe Gruppe von Qumran stark beeinflusst zu haben scheint.
7
Publication available in full text mode
Content available

Dzień zgromadzenia w islamie a świętowanie chrześcijańskiej niedzieli

72%
Łysik B.
Nurt SVD
|
2017
|
issue 1
238-255
PL
Artykuł porusza temat świętowania piątku w islamie w porównaniu z chrześcijańskim świętowaniem niedzieli. Zagadnienie to nie jest zbyt często podejmowane w polskojęzycznych opracowaniach. Dzień zgromadzenia, bo tak nazywany jest piątek w Koranie, nie stanowi dnia świątecznego dla wyznawców islamu. Jest to dzień, w którym w godzinach południowych odbywa się wspólna modlitwa w meczecie. W artykule przedstawiono najpierw, czym jest ów dzień zgromadzenia, a następnie omówiono kwestię chrześcijańskiej niedzieli, czyli dnia Pańskiego. W dalszej części opracowania ukazano modlitwę piątkową w islamie i niedzielną celebrację liturgii eucharystycznej u chrześcijan. Kolejnym podjętym zagadnieniem stała się rola przewodnika tych modlitw: w islamie imama, a w chrześcijaństwie kapłana. W końcowej fazie artykułu zasygnalizowane zostało zjawisko ewolucji form świętowania. Szczególnie dotyczy ono obchodzenia niedzieli jako dnia świętego chrześcijan.
EN
There is ever growing vagueness and inaccuracy about Islam, especially in the Western world with its Christian foundations. The article addresses the issue of Muslim Friday Worship in comparison with the Christian celebration of Sunday. Koran prescribes Friday as the Day of Congregation. But it is not a day off for Muslims. They gather together in the mosque at noontime to pray. The opening sections of the article describe the Day of Congregation and the relevant Islamic prayers, and the celebration of the Christian Sunday, called the Lord’s Day. The middle segment presents the place and role of the imam and priest in their respective communities. The closing paragraphs draw the reader’s attention to the evolving nature of the celebrations, especially those of the Christian Sunday.
8
Publication available in full text mode
Content available

Biskupi katowiccy o świętowaniu niedzieli podczas pielgrzymek stanowych do Piekar Śląskich po II wojnie światowej

72%
Szlachta D.
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
|
2021
|
vol. 28
41-68
EN
A particularly important issue that needs to be presented is the topic of celebrating Sunday as the Lord’s Day. Contrary to appearances, this topic is still relevant, therefore an attempt has been made to include teaching from the pilgrimages to Piekary Śląskie. This term should be understood as the state pilgrimages of adult and young men which takes place on the last Sunday of May and the pilgrimages of women and girls that takes place on the Sunday after August 15. The subject of the sacred character of Sunday was discussed by the subsequent bishops of Katowice Herbert Bednorz, Damian Zimoń and Victor Skworc. This was the result of many years of industrial development in this area and the actions of the authorities during the People’s Republic of Poland, which aimed at enslaving people. As was evidenced by the implementation of the four-tiered system of work in the mines, which was officially introduced in 1977. Therefore, during the pilgrimages, the famous slogan „God’s Sunday and Ours” was created. After the transformations of 1989, the archbishops Damian Zimoń and Victor Skworc continued to recall this slogan, opposing the practice of conducting business on Sunday and the creation of new shopping centers. Therefore, they often spoke on behalf of those employed in commerce who did not have time for their family and rest, and were prevented from participating in the Sunday Mass. Despite the enforcement of the Sunday trading ban, this issue is still relevant, as many are looking for ways to circumvent it.
PL
Ważnym zagadnieniem wymagającym omówienia jest wątek świętowania niedzieli jako dnia Pańskiego. Wbrew pozorom temat ten nie stracił na aktualności, dlatego też podjęto próbę opracowania uwzględniającą nauczanie biskupów podczas pielgrzymek do Piekar Śląskich. Należą do nich pielgrzymki stanowe mężczyzn i młodzieńców odbywające się w ostatnią niedzielę maja oraz pielgrzymki kobiet i panien organizowane w niedzielę po 15 sierpnia. Temat sakralnego charakteru niedzieli poruszali kolejni biskupi katowiccy: Herbert Bednorz, Damian Zimoń i Wiktor Skworc. W okresie PRL przymus pracy w niedzielę był skutkiem wieloletniego rozwoju przemysłu na Górnym Śląsku oraz działań ówczesnych władz, które dążyły do zniewolenia człowieka. Miał temu służyć czterobrygadowy system pracy w kopalniach, który wprowadzono oficjalnie w 1977 r. W odpowiedzi powstało słynne hasło pielgrzymkowe: „niedziela Boża i nasza”. Po przemianach 1989 r. abp Damian Zimoń i abp Wiktor Skworc nadal przypominali to hasło, sprzeciwiając się praktyce handlu niedzielnego oraz powstawania nowych centrów handlowych. Często przemawiali w imieniu osób zatrudnionych w handlu, które nie miały czasu dla rodziny i na odpoczynek oraz nie mogły uczestniczyć w niedzielnej Mszy Świętej. Mimo wejścia w życie zakazu handlu niedzielnego zagadnienie to nadal jest aktualne, wielu bowiem szuka sposobów jego obejścia.
9
Publication available in full text mode
Content available

Interpretacja mesjańska wyrażenia „słońce sprawiedliwości” (Ml 3,20)

58%
Dogondke D.
Verbum Vitae
|
2014
|
vol. 26
33-47
EN
Christian tradition reads the words of the prophet Malachi on „the sun of righteousness” (Mal 3:20) as Messianic, calling Jesus Christ the sun of righteousness. This paper is an attempt to justify this belief in the context of the Old Testament, especially of the Book of Malachi. Indeed, the Messianic nature of this expression is indicated by the closest context, in which the image of rising sun has been contrasted with the image of the lack of root and branch. The total destruction of „root and branch” means no messianic hope for the wicked (Mal 3:19), but for the God fearing the rising of the sun of righteousness is prelude to the fulfillment of this hope, about which the prophet Malachi convinces us also in these words: the sun of righteousness will rise „with its heeling rays” (Mal 3:20). On the basis of the Old Testament exegesis, the Messianic interpretation of the expression „the sun of righteousness” is fully justified.
10
Publication available in full text mode
Content available

Gioele e Amos in dialogo secondo Massimiliano Scandroglio

51%
Zawadzki A.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2014
|
vol. 23
|
issue 4
121-127
PL
Artykuł jest próbą zrecenzowania książki Massimiliano Scandroglio Gioele e Amos in dialogo. Inserzioni redazionali di collegamento e aperture interpretative, opublikowanej nakładem Gregorian&Biblical Press w 2011 r. Książka wpisuje się w dość popularny w dzisiejszej biblistyce nurt egzegezy intertekstualnej, która jest nową odsłoną starej metody porównawczej, badającej związki i zależności pomiędzy poszczególnymi księgami biblijnymi i tym samym proces ich powstawania. Scandroglio skupia swoją uwagę przede wszystkim na rozdziale 4. Księgi Joela i konfrontuje go z rozdziałami 1. i 9. Księgi Amosa. De facto, wnikliwej analizie intertekstualnej zostają poddane następujące perykopy: Jl 4, 1–3/Am 9, 13–15; Jl 4, 4–8/Am 1, 3–2,16; Jl 4, 9–17/Am 1, 2; Jl 4, 18–2/Am 9, 13–15. Ponadto wychodząc od literackich związków między dwoma prorokami, Autor stara się uchwycić podobieństwa i różnice w ich przesłaniu teologicznym, czemu poświęcona jest druga część książki. Na uwagę czytelnika zasługuje przede wszystkim obszerna analiza dwóch teologicznych tematów, a mianowicie motyw „Dnia Pańskiego” i relacja Izraela z obcymi narodami. W Zakończeniu Autor stara się ukazać metodę intertekstualną w jej historycznym rozwoju i wpływ, jaki ma ona obecnie na egzegezę Księgi Joela i Amosa.
IT
La tesi dottorale di Massimiliano Scandroglio Gioele e Amos in dialogo. Inserzioni redazionali di collegamento e aperture interpretative, difesa al Pontificio Istituto Biblico di Roma il 4 giugno 2010, è uno studio articolato in due parti: nella prima parte il capitolo 4 di Gioele viene messo a confronto con alcuni versetti dei capitoli 1 e 9 del libro di Amos. I titoli dei rispettivi capitoli si riferiscono alle seguenti pericopi: Gl 4, 1–3 → Am 9, 13–15; Gl 4, 4–8 → Am 1, 3–2, 16; Gl 4, 9–17 → Am 1, 2; Gl 4, 18–21 → Am 9, 13–15, sebbene de facto ne vengano studiati soltanto alcuni versetti o espressioni. Dopo l’analisi dei versetti scelti, fatta nella prima parte del libro, l’Autore – nella seconda – propone una serie di riflessioni su due temi (il Giorno di JHWH in Gl 1, 15–20; 2, 1–11; 3, 1–5; 4, 1–3.9–17 e in Am 2, 6–16; 6, 1–7; 9, 1–4; 5, 18–20; e il rapporto tra Israele e le nazioni in Gl 4 e in Am 1–2; 3, 1–2; 6, 1–7; 9, 7–10), che costituiscono, a suo dire, “la base tematica”, su cui Gioele entra in dialogo con Amos. Nella Conclusione (pp. 339–367) viene offerta la panoramica generale sul cosiddetto “approccio intertestuale” e sulle conseguenze che esso ha per l’esegesi di Gioele ed Amos. Alla fine si trovano Bibliografia, Indice biblico e Indice degli autori.
EN
This article attempts to review a book by Massimiliano Scandroglio Gioele e Amos in dialogo. Inserzioni redazionali di collegamento e aperture interpretative which was published by Gregorian&Biblical Press w 2011. This book forms a part of the trend of intertextual exegesis which is popular in contemporary Bible studies. It is a new version of the old comparative method which researches the relations and interdependencies between individual books of the Bible and consequently the process of their formation. Scandroglio focuses mostly on the chapters 4 of the book of Joel and 1 and 9 of Amos. He thoroughly analyses the following excerpts: Jl 4, 1–3/Am 9, 13–15; Jl 4, 4–8/Am 1, 3–2, 16; Jl 4, 9–17/Am 1, 2; Jl 4, 18–2/Am 9, 13–15. Starting from literary connections between the two prophets, the author tries to find similarities and differences in their theological message and he devotes the second part of his book to this subject. Two theological subjects are particularly noteworthy: the topic of the Day of the Lord and the relation between Israel and gentile nations. In conclusion the author tries to present the intersexual method, its historic development and the influence which it currently has on the exegesis of the books of Joel and Amos.
11
Publication available in full text mode
Content available

Dzień Pański w nauczaniu św. Cezarego z Arles w świetle studium jego "Kazań do ludu"

51%
Pochwat J.
Vox Patrum
|
2013
|
vol. 60
245-262
EN
Speaking about the Lord’s Day, saint Caesar of Arles († 543) explains to the faithful the importance of this day and other religious holidays. Going to church has a social dimension and clearly distinguishes Christians from Pagans. Bishop of Arles attaches much importance to the fact that Christians systematically and regularly attend church services, care about punctuality and do not leave the church before the end of the Mass. St Caesar, being an experienced pastor, ins­tructs the faithful how to behave in the church. He shows the difference between Christianity and Paganism. Christians celebrate on Sunday, Pagans on Thursday in honour of Jupiter. He asks the faithful not to conduct any court cases on Sunday and abstain from work. Bishop of Arles put the Eucharist in the centre of the Lord’s Day. He teaches that the Eucharist is true Body and Blood of Christ. He points out that the Holy Communion is like medicine for a human being, for his body and his soul, hence the concern of the Bishop so that faithful receive the Eucharist with a pure heart. A necessary condition for receiving of the Eucharist is to forgive a neighbour.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.