Search results

1

Economic and history timeline of the consecutive events of the progressive development of the national economic education at western Ukrainian territory in a period of the early XIX – XX centuries: educational institutionalization of economic systems

100%

Holubka M.

Path of Science

|

2016

|

vol. 2

|

issue 6(11)

1.45-1.58

EN

In scientific work, the economic and historical chronology of events of the consistent progressive development of national economic education in Western Ukraine in the early XIX and XX centuries is reviewed. The research is structured within the economic and historical chronology, and attention is paid to Western Ukrainian intelligentsia in terms of their influence on the further successful development of economic education in the western region in a designated period.

UK

У науковій роботі розглянуто економіко-історичну хронологію послідовних подій поступального розвитку національної економічної освіти на західноукраїнських землях на початку ХІХ-ХХ століття. Дослідження структуризоване в рамках економіко-історичної хронології, та приділена увага західноукраїнській інтелігенції в частині їх впливу на подальший успішний розвиток економічної освіти у Західному регіоні в означений період.

2

Institutional education of blind, deaf and speech-disabled children in Slovenia until World War II

100%

ŠORN M., Dobaja D.

Wychowanie w Rodzinie

|

2018

|

vol. XVIII

|

issue (2/2018)

225-240

EN

Aim: The purpose of the following contribution may be somewhat atypical, as it deals with the so-called substitute families of the blind, visually impaired, deaf, and hearing-impaired children in Slovenia in the period between the world wars. In Slovenia, substitute families were represented by the institutes that also encompassed boarding facilities with an educational-developmental programme apart from the educationalpractical component of schooling. The expert teachers strived to ensure that as many as possible blind and deaf children could benefit from this special treatment. Methods: Based on the accessible archive materials and appropriate literature, the authors follow the path of blind and deaf children from their early years to the gaining of their professions, which guaranteed the individuals’ independence in their future life and ensured their integration into the intergenerational relations. Results: The authors have ascertained that the blind, deaf, and speech-disabled children who were included in suitable educational and schooling processes during the first decades of the 20th century had a better chance of taking an independent part in the society. Most of them were aware that the institutes had given them excellent life lessons that transcended the mere acquisition of knowledge and physical skills. Conclusions: Despite the legislation that prescribed compulsory education also for the deaf, speech-disabled, and blind children, less than a half of these children received any special education and schooling before the end of World War II. The main reason for this was the ignorance of many parents, who were unaware that the possibility for the schooling of their children even existed. In this regard it should be pointed out that the leading cause of this was the limited capacity of both institutes: as it happened, soon after their establishment, it turned out that they were appropriate only in the sense of their programme. The management staff was aware that the specialised educational and social tasks should be carried out to the greatest extent possible, but their efforts to ensure this kept falling on deaf ears with the state until as late as the second half of the 1940s. The pupils who were in dire need of special skills would receive equal education and schooling opportunities only after World War II, when the spatial constraints of both institutes were addressed, among other issues.

PL

Cel: Cel artykułu może wydawać się dość nietypowy, ponieważ są nim tak zwane rodziny zastępcze osób niewidomych, niedowidzących, głuchych i niedosłyszących w Słowenii w okresie międzywojennym. W Słowenii rodziny zastępcze reprezentowane były przez instytucje, które zajmowały się również utrzymaniem oraz edukacją do rozwoju i edukacją praktyczną. Nauczyciele–eksperci starali się umożliwić niewidomym i głuchym dzieciom korzystanie z tego specjalnego traktowania. Metody: W oparciu o dostępne materiały archiwalne i odpowiednią literaturę autorzy śledzą ścieżki niewidomych i głuchych dzieci od wczesnej młodości do zdobycia zawodu, co umożliwiało im bycie niezależnym w ich przyszłym życiu i pozwalało na integrację w ramach relacji międzypokoleniowych. Wyniki: Autorzy upewnili się, że niewidome i głuche dzieci, jak również dzieci z wadami mowy, umieszczone w odpowiednich edukacyjnych i szkolnych procesach w pierwszej dekadzie dwudziestego wieku miały lepsze szanse na to, by stać się niezależnymi członkami społeczeństwa. Większość z nich zdawała sobie sprawę z tego, że instytucje te dawały im doskonałą życiową lekcję, która wykraczała poza aspekty samej tylko wiedzy i umiejętności. Wnioski: W podsumowaniu autorzy podkreślają, że pomimo ustaw, które obejmowały obowiązkową edukacją również dzieci niewidome, głuche i te z wadami mowy, tylko połowa z nich korzystała z kształcenia i szkolnictwa specjalnego przed końcem II wojny światowej. Główną przyczyną tego stanu rzeczy był brak wiedzy rodziców o możliwości otrzymania przez ich dzieci takiej edukacji. W związku z tym wskazać należy, że główną przyczyną tego stanu rzeczy były ograniczone możliwości instytucji: krótko po ich założeniu okazało się, że jedynie ich program nauczania jest odpowiedni. Kierownictwo nie zdawało sobie sprawy z tego, że edukacja specjalna i zadania społeczne muszą być realizowane tak szeroko jak to tylko możliwe, jednak ich wysiłki, aby tego dokonać nie były wysłuchane aż do drugiej połowy lat 40. XX wieku. Uczniowie w ogromnej potrzebie zdobycia specjalnych umiejętności otrzymali równą edukację dopiero po II wojnie światowej, kiedy to poradzono sobie z ograniczoną przestrzenią dostępną dla obu instytucji, jak również innymi problemami.

3

Wybrane elementy polityki zatrudnienia w RFN w okresie powojennym

71%

Klimiuk Z.

Roczniki Ekonomii i Zarządzania

|

2015

|

vol. 7(43)

|

issue 1-2

21-54

PL

W RFN po II wojnie światowej istniały poważne niedociągnięcia w zakresie edukacji, natomiast struktura zatrudnienia była zgodna z ogólną tendencją. Sytuacja na rynku pracy podczas recesji należała do najkorzystniejszych. Niskiej stopie bezrobocia towarzyszył stosunkowo wysoki poziom zasiłków dla bezrobotnych, co wraz z niską stopą inflacji stawiało bezrobotnych w korzystnej sytuacji bytowej. Wysoko kwalifikowani pracownicy w połączeniu z nowoczesnymi środkami pracy pozwalały na osiągnięcie dużego przyrostu dochodu narodowego. Wydajność pracy w RFN odgrywała wówczas nadrzędną rolę wśród czynników wzrostu gospodarczego. Stosowanie wydajności pracy jako głównego czynnika tworzącego dochód narodowy charakteryzowało intensywną strategię wzrostu gospodarczego. Nacisk ze strony nowoczesnych technologii i chęć kontynuowania wysokiego tempa wzrostu gospodarczego w przyszłości zmusiło rządy krajów kapitalistycznych do nadrobienia zaległości w zakresie rozwoju systemu oświaty. Większości krajów kapitalistycznych udało się to uczynić w stosunkowo krótkim czasie podczas, gdy RFN zainteresowała się tym problemem stosunkowo późno, bo dopiero na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku.

XX

In the Federal Republic of Germany of the post-war period the educational system had major deficiencies while the employment structure was in line with the general trend. The labour market under recession was among the best. Given a low unemployment rate, relatively high unemployment benefits combined with a low inflation rate all provided the jobless with a decent living standard. Highly qualified workers and modern work methods allowed the country to grow its GDP quickly. Work efficiency in West Germany played a superior role among other economic factors. The reliance on work efficiency as a vehicle for increased national income was the mainstay of the strategy of economic growth. The increasing importance of modern technologies and a desire to maintain a high growth rate in the future forced the governments of capitalist countries to make up for educational deficiencies of previous years. Most of the capitalist countries managed to achieve that in a relatively short period of time while West Germany dealt with this issue quite late, i.e. only in the late 1960s and early 1970s.

Refine search results

1 Path of Science

1 Roczniki Ekonomii i Zarządzania

1 Wychowanie w Rodzinie

1 Dobaja D.

1 Holubka M.

1 Klimiuk Z.

1 ŠORN M.

1 2018

1 2016

1 2015

Economic and history timeline of the consecutive events of the progressive development of the national economic education at western Ukrainian territory in a period of the early XIX – XX centuries: educational institutionalization of economic systems

Institutional education of blind, deaf and speech-disabled children in Slovenia until World War II

Wybrane elementy polityki zatrudnienia w RFN w okresie powojennym