Search results

1

Ruchy społeczne jako przestrzeń edukacji dorosłych: ruch kobiet w Polsce

100%

Kosińska M.

|

2020

|

vol. 2(83)

|

issue 2

13-26

PL

Ruchy społeczne mają szczególną wartość dla nieformalnej edukacji dorosłych. Można je postrzegać jako organizacje uczące zarówno swoich członków, jak i opinię publiczną, a główne cele tej edukacji są z jednej strony krytyczne, z dru- giej uspołeczniające. W Polsce po 2015 roku wraz z rozwojem Czarnych Protestów oraz Ogólnopolskiego Strajku Kobiet nastąpiło uspołecznienie feminizmu. Walka kobiet w Polsce o prawa reprodukcyjne i utrzymanie kompromisu aborcyjnego zdemokratyzowała społeczny ruch feministyczny i zdynamizowała obecne w nim procesy edukacyjne. Niniejszy artykuł analizuje nieformalną edukację dorosłych we współczesnym ruchu kobiecym jako sytuującą się pomiędzy reprodukcją porządku społecznego a jego kontestacją i bada ją jako przestrzeń kontrhegemonii: rozpoznawaną za pedagogiką Paulo Freirego, filozofią praktyczną Antonia Gramsciego, krytyczną pedagogiką, założeniami i praktyką Nowej Lewicy, studiów kulturowych oraz feminizmu.

2

Stanley Aronowitz – ten, który uczył nas, że nauczanie musi być polityczne

86%

Czerepaniak-Walczak M.

Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja

|

2021

|

vol. 23

|

issue 2(90)

125-127

3

The change of symbolic policy in the academic pedagogical education: introduction to the plan of research on „possible education”

58%

Studia Pedagogiczne

|

2017

|

vol. LXX

4

History Education in Conflict Contexts: Toward Transitional Justice and Emancipation

58%

Muhammad S.

Forum Oświatowe

|

2016

|

vol. 28

|

issue 2(56)

11-29

PL

Strategie przejściowe stosowane podczas konfliktów często skupiają się na reformach politycznych i gospodarczych. Cole (2007) uwypukla inną ścieżkę reformy, a mianowicie edukację historyczną i jej związek z osiąganiem takich celów, jak sprawiedliwość okresu przejściowego i pokój. Badania (Foster, 2012) wskazują, że w wielu krajach podręczniki nadal przedstawiają jednotorową, nacjonalistyczną narrację o przeszłości, która propaguje pewne punkty widzenia, tłumiąc przy tym lub ignorując inne. Nasze badania stosują krytyczne podejście do edukacji historycznej, jej wpływów na konstruowanie tożsamości, jej możliwych powiązań z emancypacją i społecznymi celami edukacji oraz dyskursywnego wytwarzania oficjalnych narracji. Przedstawiamy konkretny przypadek podręczników historii w targanej konfliktami Syrii, aby uwypuklić potrzebę krytycznego kształcenia historycznego w procesie wprowadzania sprawiedliwości okresu przejściowego i demokratyzacji.

EN

The international education agenda for post-conflict contexts is often focused on Education For All development goals and is influenced by an economic rationale and efficiency, whereas such contexts demand more focus on education for inclusion and reconciliation. Cole (2007) draws attention to an important path of reform: history education, and its relation with the goals of transitional justice and peace. Research (Foster, 2012) shows that in many countries, textbooks continue to adopt a single nationalistic narrative of the past that promotes some perspectives and ignores and silences others. The study critically approaches history education, its implications for identity formation, its potential relation to emancipation and the social aims of education, and the discursive production of official narratives. The case of history textbooks in conflict-ridden Syria is presented to highlight the need for critical history education in the transitional justice and democratization process.

5

Od demaskacji ku budowaniu. Po-krytyczna perspektywa badań pedagogicznych

58%

Zamojski P.

Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja

|

2014

|

vol. 17

|

issue 3(67)

7-22

EN

The article aims at questioning the critical paradigm in social sciences, and within, in educational research. Starting from the reconstruction of its main assumptions and the critical arguments against this paradigm I try to conceptualise a possibility of post-critical perspective in educational research with reference to the work of J. Rancière, A. Badiou and G. Biesta. The essence of this post-critical perspective I claim to be the practice of building, which requires a shift from philosophy of emancipation to philosophy of responsibility to be undertaken. The practice of building is understood as an intervention of a pedagogue into a social status quo, and is conceptualised with reference to the radical social constructivism of symbolic interactionism.

PL

Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest problematyzacja krytycznego paradygmatu nauk społecznych i humanistycznych, w tym krytycznego paradygmatu uprawiania badań edukacyjnych, który – jak sądzę – przeżywa istotny szeroko komentowany na świecie kryzys. Następnie chciałbym wskazać rysującą się możliwość po-krytycznego ujmowania humanistyki, w tym badań społecznych i edukacyjnych.

Refine search results

2 Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja

1 Edukacja Dorosłych

1 Forum Oświatowe

1 Studia Pedagogiczne

1 Czerepaniak-Walczak M.

1 Kosińska M.

1 Muhammad S.

1 Zamojski P.

1 2021

1 2020

1 2017

1 2016

1 2014

Ruchy społeczne jako przestrzeń edukacji dorosłych: ruch kobiet w Polsce

Stanley Aronowitz – ten, który uczył nas, że nauczanie musi być polityczne

The change of symbolic policy in the academic pedagogical education: introduction to the plan of research on „possible education”

History Education in Conflict Contexts: Toward Transitional Justice and Emancipation

Od demaskacji ku budowaniu. Po-krytyczna perspektywa badań pedagogicznych