Search results

1

Amerykańska ekopoezja – nowa odmiana tradycyjnej poezji natury

100%

Marszalski M.

Przestrzenie Teorii

|

2011

|

issue 16

51-68

EN

American ecological poetry is a relatively recent literary phenomenon that has marked its existence within the tradition of nature poetry. It is represented by such poets as Robinson Jeffers, Gary Snyder, Archie R. Ammons, Denise Levertov, Mary Oliver and Wendell Berry. The major feature that distinguishes ecopoetry from traditional nature poetry is its distinct biocentrism that is manifested in the attitude of humility towards the world of nature and a critical approach to technological civilization posing danger to Earth’s eco-community. On the level of the ecological consciousness that it promotes, ecopoetry is inspired by such ecosophies as Benedict Spinoza’s monistic pantheism, Aldo Leopold’s earth ethics, Arne Naess’s deep ecology and James Lovelock’s concept of Gaia.

2

The Multitudinous Sparseness of Space in Harry Thurston’s Broken Vessel

54%

Martínez Serrano L. M.

Roczniki Humanistyczne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 11

161-179

EN

In January and February 2000, Canadian poet-naturalist Harry Thurston (b. 1950) spent 35 days in the Sahara with a team of archaeologists conducting research at the Egyptian oasis of Dakhleh in the Western Desert. Confronted with the vastness of a territory at once foreign and familiar, he decided to respond to the experience of living in the desert with poems of haiku-like brevity he would write each day he spent on camp. The fruit of this spiritual experience was Broken Vessel (2007), a book that seeks to capture the mystery of the desert, a space that has held a century-long fascination for the human imagination. Following Tuan’s dichotomy of space vs. place, Bennett’s notion of vibrant matter, and ecocritical concepts concerning ecopoetry as place-making, this article examines Thurston’s insights into the more-than-human world embodied by the desert, based on his firsthand observations and his imaginings of the known and revealed history of the Sahara.

PL

Nieprzebrana ubogość przestrzeni w Broken Vessel Harrego Thurstona W styczniu i lutym 2000 roku kanadyjski poeta-naturalista Harry Thurston (ur. 1950) spędził 35 dni na Saharze, towarzysząc grupie archeologów badających Oazę Dachla. Skonfrontowany z bezmiarem terytorium jednocześnie obcego i znajomego, postanowił odpowiedzieć na doświadczenie życia na pustyni za pomocą serii krótkich wierszy, które pisał każdego dnia pobytu na Saharze. Owocem tego duchowego doświadczenia jest tom Broken Vessel (2007), w którym autor próbuje oddać tajemnicę pustyni – przestrzeni, która fascynuje ludzką wyobraźnię od stulecia. Odwołując się do rozróżnienia przestrzeń-miejsce (Tuan), koncepcji tętniącej materii (Bennett), oraz ekokrytycznej idei, w myśl której ekopoezja może być postrzegana jako tworzenie miejsca, artykuł omawia spostrzeżenia Thurstona na temat świata bardziej-niż-ludzkiego, którego przykładem jest pustynia.

3

„Za mało na ślad”. O Spisie z natury i innych wczesnych wierszach Krystyny Miłobędzkiej

51%

Bogalecki P.

Forum Poetyki

|

2021

|

issue 24

62-83

EN

The paper is an attempt at reconstructing the poetics of early texts by Krystyna Miłobędzka, mostly the book of poems Spis z natury, written in 1960s – Miłobędzka’s poetic debut, unpublished at the time. By reading together the two poetic cycles comprising it – Anaglify and Małe mity – the author stresses the need to extend the non-anthropocentric reading to Anaglify with a postsecular interpretation implied by the multilevel structure of Małe mity. The paper also discusses four poems by Miłobędzka – Małże, Widziane w ogniu, Patrzące chwytliwe and Klee – published in 1960s in “Twórczość” magazine, not included in any book of poems. This allowed to identify possible relations between Miłobędzka’s early poetry and works by Francis Ponge and Paula Klee.

PL

Artykuł stanowi próbę rekonstrukcji poetyki wczesnych tekstów Krystyny Miłobędzkiej. Głównym przedmiotem zamieszczonych w nim analiz jest tom Spis z natury, powstający w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych XX wieku jako poetycki debiut, lecz wówczas nieopublikowany. Podejmując łączną lekturę dwóch składających się na niego cykli poetyckich – Anaglifów i Małych mitów – autor wskazuje na konieczność uzupełnienia nasuwającego się w lekturze tego pierwszego odczytania nieantropocentrycznego o implikowaną przez wielopoziomową strukturę tego drugiego interpretację postsekularną. Analizie poddano również cztery wiersze Miłobędzkiej – Małże, Widziane w ogniu, Patrzące chwytliwe oraz Klee – opublikowane w latach sześćdziesiątych w miesięczniku „Twórczość” i niewłączone w żaden jej tom. Pozwoliło to wskazać na możliwe związki wczesnej poezji autorki Wykazu treści z twórczością Francisa Ponge’a i Paula Klee.

Refine search results

1 Forum Poetyki

1 Przestrzenie Teorii

1 Roczniki Humanistyczne

1 Bogalecki P.

1 Marszalski M.

1 Martínez Serrano L. M.

1 2021

1 2020

1 2011

Amerykańska ekopoezja – nowa odmiana tradycyjnej poezji natury

The Multitudinous Sparseness of Space in Harry Thurston’s Broken Vessel

„Za mało na ślad”. O Spisie z natury i innych wczesnych wierszach Krystyny Miłobędzkiej