Search results

1

Uwagi ikonograficzne na temat medali ślubnych Fryderyka Augusta Wettyna i Marii Józefy Habsburg z okazji Festiwalu Planet w Dreźnie (od 10 do 26 września 1719 roku)

100%

Rokita J. G.

Studia Europaea Gnesnensia

|

2022

|

issue 24

115-152

EN

In the course of preliminary research, the author managed to locate most of the engravings by artists associated with the Dresden court: Oluf Wif, Johann August Corvinus and Carl Heinrich Jacob Fehling, whose work drew thematically on the reverses of the medals which commemorated the Festivaof the Planets in Dresden. These finds are the main subject of interest in this paper. The compositional relationship between medallic art and engraving is, in most cases, indisputable. It should be noted, however, that the medallist, having to reproduce a much larger engraving on a medal disc, was compelled to reduce many details that the engraver had so meticulously captured. Nevertheless, the inspiration with the engraving yielded works which are unique and extraordinary in terms of expression and content.

2

Medale Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Uwagi ikonograficzne

63%

Rokita J. G.

Studia Europaea Gnesnensia

|

2023

|

issue 25

59-107

EN

The author of this article discusses a series of works of art which include medals, portrait engravings, paintings and emblems. In addition to a detailed analysis of Michał Korybut Wiśniowiecki’s medallic legacy, the aim of this study was to find and describe those works of art that a medallist might have had contact with when undertaking commission from the king or his immediate circle. Identification of direct sources of inspiration for artists working in the 17th century, offers an answer the question of how Michał Korybut Wiśniowiecki promoted his own undisputed political or military achievements.

PL

Autor artykułu pt. „Medale Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Uwagi ikonograficzne” opisuje dwadzieścia osiem dzieł sztuki wśród których wymienić należy medale, ryciny portretowe, obrazy i emblematy. Celem niniejszej pracy, prócz szczegółowej analizy spuścizny medalierskiej pozostałej po Michale Korybucie Wiśniowieckim było odnalezienie i opisanie dzieł sztuki, z którymi mógł mieć styczność medalier podejmujący się wykonania medalu na zlecenie króla lub jego najbliższego otoczenia. Identyfikacja bezpośrednich źródeł inspiracji dla działających w XVII wieku artystów pozwoliła lepiej odpowiedzieć na pytanie, jak Michał Korybut Wiśniowiecki propagował własne, bezsprzeczne osiągnięcia polityczne czy militarne.

3

Religione pro Deo, Sapientia pro Patria. Kreacja wizerunku biskupa wileńskiego Konstantego Kazimierza Brzostowskiego w grafice okolicznościowej

63%

Stankiewicz A.

Artifex Novus

|

2020

|

issue 4

162-180

EN

The article presents the image creation of Konstanty Kazimierz Brzostowski (1644–1722), bishop of Vilnius, in the light of dedicated to him engravings and panegyrics. Part of the engraved portraits presented him as the bishop of Vilnius and the first ecclesiastic in the Grand Duchy of Lithuania. Some of the engravings were adorned with a graphic decoration conforming with the allegoric meaning of the Strzemię coat-of-arms of Brzostowski and coat-of-arms of other Lithuanian families. This determined not only individual virtues but also, together with the relevant quotations, became a manifestation of his political position in the Grand Duchy of Lithuania. This strategy was very important in the case of the conflict between the bishop of Vilnius and family of Sapieha, especially Kazimierz Jan Sapieha (1642–1720).

PL

W artykule omówiono kreację wizerunku biskupa wileńskiego Konstantego Kazimierza Brzostowskiego (1644-1722) w świetle dedykowanych mu rycin i panegiryków. Część portretów graficznych ukazywała go jako biskupa wileńskiego i pierwszego duchownego w Wielkim Księstwie Litewskim. Niektóre ryciny zdobiące panegiryki zostały ozdobione dekoracją zgodną z symbolicznym znaczeniem herbu Brzostowskiego Strzemię i herbów innych litewskich spokrewionych z duchownym. Symbolika herbu traktowanego jako emblemat nie tylko odwoływała się do przypisywanych duchownemu cnót, ale także, wraz z odpowiednim programem inskrypcji, manifestowała jego rolę polityczną w Wielkim Księstwie Litewskim, co miało duże znaczenie w konflikcie między biskupem wileńskim a rodziną Sapiehów, zwłaszcza Kazimierzem Janem Sapiehą (1642–1720).

4

Św. Jerzy z Wielkopolski. Meandry recepcji miedziorytu Albrechta Dürera

51%

Sikorska J.

Biuletyn Historii Sztuki

|

2019

|

vol. 81

|

issue 1

5-28

EN

Research into the reception of Albrecht Dürer’s art is one more means of investigating the phenomenon of the artist who already in his lifetime enjoyed extraordinary reputation. Interestingly, the analysis of the artistic reflections of his works occasionally uncovers new aspects of the very works. Such are the conclusions that can be reached when the echoes of the 16th century copperplate by Albrecht Dürer showing St George (B. 53) are investigated. Identifying the sign placed on the Saint’s standard as the emblem of the Chivalric Order of the Knights of St George, Campbell Dodgson revealed the peculiar historical and political context of the print. In the light of this observation, the discussed work did not prove to be an ahistorical presentation of the legendary vanquisher of the dragon, but a reference to the contemporary dimension of the cult of the patron of Christian knighthood. The historic importance of St George as the patron of crusaders and defenders of the faith caused that in the 15th century it was to him that in view of the intensifying conflict with the Ottoman Empire appeals were made. That is exactly what Emperor Frederick III Habsburg did when establishing in 1467 the Order of the Knights of St George. Furthermore, St George became a special patron for his son Maximilian I who made the figure of St George an important instrument of political and artistic propaganda. The question can be asked whether Albrecht Dürer did not demonstrate in his print the exquisite sense of attractiveness and topicality of the theme, creating the effigy of contemporary St George who could be interpreted as a Germanic miles christianus. Moreover, showing St George as an advanced in years and bearded knight could demonstrate a conscious archaization (justified in view of the print’s theme), as well as persuade, through the ‘realism’ of the effigy, to perceive in it the potential of portrayed stylization. The reception of Dürer’s copperplate shows that this ‘realistic’ potential was treated as a kind of an encouragement to portraying and quasi-portraying formulas. This was taken advantage of by e.g. Lucas Cranach the Elder, perfectly familiar with Dürer’s oeuvre, and willingly referring to his works in a creative manner. An interesting instance of the reception of Dürer’s St George which is not limited only to the automatic repetition of the composition or putting together its fragments can be found in the tomb of Ambroży Pampowski, General Greater Poland and Prussia Starost, an agile diplomat and administrator under subsequent Jagiellons at the turn of the 16th century, the tomb located in the Collegiate Church in Środa Wielkopolska. It can be read from Pampowski’s last will that the tomb had been put in place still during his lifetime, and he was really meticulous with the form of his commemoration. Until now researchers have focused on the manner of rendering the figure versus its print model; however, no questions have been asked whether there was any closer relation between the commemoration form and Pampowski’s life story. Meanwhile, several facts from his biography allow to assume that modelling his own tomb on the effigy of St George could have been a purposeful measure testifying to the political awareness of the Greater Poland dignitary. It cannot be eliminated, either, that Pampowski was also aware of the prestige of the print model’s author. The experience he gained while studying at the Cracow Academy and while working for the Crown Chancellery and at court may have all broadened Pampowski’s cultural horizons and his interests in artistic culture. As a consequence, his activity in the field went beyond a customary care for the prestige of his family and his own person. As seen against the then reception of Dürer’s print in the Kingdom of Poland, Pampowski’s tomb stands out with the fact that it is a rare example of a work whose print model was consciously picked by the founder.

PL

Badanie recepcji sztuki Albrechta Dürera jest kolejnym sposobem zgłębiania fenomenu twórczości artysty, który już za życia osiągnął wyjątkowy status. Co istotne, analiza artystycznych refleksów jego dzieł ujawnia niekiedy nowe aspekty ich samych. Do takich wniosków można dojść badając XVI-wieczne echa miedziorytu Albrechta Dürera przedstawiającego św. Jerzego (B.53). Campbell Dodgson rozpoznając w znaku umieszczonym na chorągwi tego świętego insygnium Zakonu Rycerzy św. Jerzego ujawnił szczególny kontekst historyczno-polityczny tej ryciny. W świetle jego spostrzeżenia praca ta okazała się nie ahistorycznym przedstawieniem legendarnego pogromcy smoka, ale odwołaniem do ówczesnego, specjalnego wymiaru kultu patrona chrześcijańskiego rycerstwa. Historyczna ranga św. Jerzego jako patrona krzyżowców i obrońców wiary sprawiła, że w XV wieku do jego osoby nawiązywano wobec narastającego konfliktu z imperium otomańskim. Tak uczynił cesarz Fryderyk III Habsburg zakładając w 1467 roku Zakon Rycerzy św. Jerzego. Św. Jerzy stał się również szczególnym patronem jego syna, Maksymiliana I, który uczynił z osoby św. Jerzego ważny instrument propagandy politycznej i artystycznej. Można postawić pytanie, czy Albrecht Dürer nie zademonstrował w swej rycinie znakomitego wyczucia atrakcyjności i aktualności tematu, tworząc wizerunek współczesnego św. Jerzego, który mógł być interpretowany jako germański miles christianus. Również ukazanie św. Jerzego jako niemłodego, brodatego rycerza mogło stanowić przejaw świadomej archaizacji (uzasadnionej w kontekście tematu ryciny), jak i skłaniać – poprzez „realizm” tego wizerunku – do dostrzegania w nim potencjału portretowej stylizacji. Recepcja Dürerowskiego miedziorytu pokazuje, że ten jego „realistyczny” potencjał był traktowany jako swoiste zaproszenie do formuł portretowych i quasi-portretowych, Wykorzystał to np. Lucas Cranach Starszy, doskonale znający oeuvre Norymberczyka i chętnie odnoszący się do jego prac w twórczy sposób. Ciekawym przykładem recepcji Dürerowskiego Św. Jerzego, która nie sprowadza się jedynie do automatycznego powtórzenia kompozycji lub zestawiania jej fragmentów, jest znajdujący się w kościele kolegiackim w Środzie Wielkopolskiej nagrobek Ambrożego Pampowskiego, starosty generalnego wielkopolskiego i pruskiego, sprawnego dyplomaty i administratora za panowania kolejnych Jagiellonów na przełomie XV i XVI wieku. Z testamentu Pampowskiego wiadomo, że nagrobek ten został wystawiony jeszcze za jego życia, a zleceniodawca wykazał się dużą dbałością o formę swej komemoracji. Uwagę badaczy zwracał dotąd sposób przedstawienia postaci i jego graficzny pierwowzór, nie zastanawiano się natomiast, czy między formą komemoracji a życiorysem Pampowskiego zachodzą głębsze związki. Tymczasem kilka faktów z biografii Pampowskiego pozwala wysunąć przypuszczenie, że wzorowanie własnego nagrobka na wizerunku św. Jerzego mogło być zabiegiem celowym, mówiącym o świadomości politycznej wielkopolskiego dostojnika. Nie można wykluczyć, że Pampowski był również świadomy rangi autora graficznego pierwowzoru. Doświadczenia zdobyte podczas studiów na Akademii Krakowskiej i w trakcie pobytu w kancelarii koronnej i na dworze królewskim wywarły znaczący wpływ na horyzonty intelektualne Pampowskiego i jego zainteresowania związane z kulturą artystyczną. W efekcie jego działania na tym polu wykraczały poza zwyczajową dbałość o prestiż rodu i własnej osoby. Na tle ówczesnej recepcji grafiki Dürera w Królestwie Polskim nagrobek Pampowskiego wyróżnia się tym, że jest stosunkowo rzadkim przykładem dzieła, którego graficzny wzór został świadomie wybrany przez fundatora.

5

Veduta dell’Anfiteatro Flavio detto il Colosseo Giovanniego Battisty Piranesiego

51%

Trygar B.

Wieki Stare i Nowe

|

2021

|

vol. 16

|

issue 21

93-105

EN

In this article, Barbara Trygar analyses Giovanni Battista Piranesi’s The Veduta dell’Anfiteatro Flavio drawing detto il Colosseo. The Colosseum is one of world’s greatest buildings and for centuries it has inspired artists all over the world. This symbolic place reminds man about the drama of life: the fight between “to be” and “not to be” and the struggle for the values of freedom, truth, and the good. The drawing (engraving) by the Italian printmaker is a provoking reflection on the axiological and metaphysical dimensions of human life.

PL

W artykule poddano analizie rycinę Veduta dell’Anfiteatro Flavio detto il Colosseo Giovanniego Battisty Piranesiego w kontekście badań nad „miejscami pamięci”, których prekursorem był Pierre Nora. Dzieło artystyczne jest wytworem materialnym, jednocześnie zawiera w sobie ideę i odnosi się do świata wartości. Pozwala to odbiorcy przejść w procesie jego percepcji od poziomu realnego do metafizycznego.

6

Bronze Age Belt-Bowls in Poland and Latvia

51%

Höckmann O.

Materiały Zachodniopomorskie

|

2021

|

vol. 17

277-347

PL

Przedmiotem artykułu są misy do zawieszania przy pasie (lub tzw. wiszące misy) z epoki brązu znane z terenu Polski i Łotwy. Omówiono ich funkcję, pochodzenie, produkcję oraz formy i ornamentykę jako elementy kluczowe w studiach nad tradycją i interakcjami kulturowymi.

EN

The article focuses on bronze Bronze Age belt-bowls (or hanging vessels) from Poland and Latvia. It examines their role, provenance, production, and especially form and decoration as keys to understand their cultural interactions and tradition.

7

Nadzwyczajna zwyczajność. Rembrandt rytownik. Nowatorstwo wobec tradycji

51%

Tomicka J. A.

Artifex Novus

|

2019

|

issue 3

114-129

EN

The scientific interests of Rev. Professor Janusz Pasierb revolved mostly around questions related to Polish art, often in the perspective of European interconnections, inspirations, as well as differences. The present study has been inspired by an observation by Rev. Professor Pasierb made in reference to a sphere of human activity unrelated to art. Describing in one of his papers the figure of Bishop Konstantyn Dominik (1870–1942), Professor Pasierb employed the phrase extraordinary ordinariness17. In the present text, this term will be used to discuss an artist whose oeuvre depicts ‘extraordinary ordinariness’ in the most multi-aspected and spectacular way. Rembrandt van Rijn was at once a traditionalist and innovator, both in regard to the range of employed subjects and compositional schemes and his craftsmanship. His knowledge of the achievements of his forerunners, continuously developed, inspired his own artistic quest. Despite the fact that he was a painter in the period when elaborated allegory was universally employed, he insisted on the realism of scenes and directness of compositions in order to bring out the extra-sensual dimension, based on symbolism hidden in prosaic life. His works open spaces of universal experiences and feelings, at the same time inclining us to pose questions concerning their complex intellectual interpretation or Rembrandt’s technique. His mastery is equally palpable in his biblical compositions, landscapes or brilliant psychological portraits, while each of the genres was depicted by him both in painting and in graphic arts, which was rare in the times when most artists specialized in only one medium, or even in one genre, like portraits or landscapes, in one medium. Rembrandt is one of the artists referred to as painters-engravers (peintre-graveur), like Albrecht Dürer or Lucas van Leyden before him. In graphic arts in particular, he introduced new technical and compositional solutions, issuing works that often astound with their innovative approach and extremely individual interpretation. Rembrandt’s versatility in terms of addressing various genres is particularly visible in his prints. Certain subjects were resumed by him as he looked for ever new solutions. Several chosen examples of graphic works depicting religious themes combining in various aspects traditionalism and innovation will be discussed to illustrate Rembrandt’s iconographic, compositional and technical concepts and search.

PL

Zainteresowania naukowe ks. prof. Janusza Pasierba koncentrowały się głównie wokół zagadnień sztuki polskiej, często w perspektywie jej europejskich powiązań, inspiracji, a także różnic. Niniejszy artykuł powstał z inspiracji uwagą ks. Prof. Pasierba odnoszącą się do sfery działalności człowieka niezwiązanej ze sztuką. Profesor Pasierb, opisując w jednym ze swoich referatów postać biskupa Konstantyna Dominika (1870–1942), użył określenia „nadzwyczajna zwyczajność”. W niniejszym artykule termin ten zostanie zastosowany wobec artysty, którego twórczość przedstawia „nadzwyczajną zwyczajność” w najbardziej wieloaspektowy i spektakularny sposób. Rembrandt van Rijn był zarazem tradycjonalistą i innowatorem, zarówno jeśli chodzi o zakres tematyczny, schematy kompozycyjne, jak i warsztat. Nieustannie pogłębiana wiedza o poprzednikach była inspiracją dla jego własnych artystycznych dokonań. Choć działał w okresie, gdy powszechnie stosowano rozbudowane alegorie, kładł nacisk na realizm scen i bezpośredniość kompozycji, aby dosięgać wymiaru pozazmysłowego dzięki symbolice ukrytej w przejawach życia codziennego. Jego prace otwierają przestrzeń uniwersalnych przeżyć i uczuć, jednocześnie skłaniając nas do stawiania pytań o ich złożoną intelektualną interpretację czy technikę. Jego mistrzostwo znajduje wyraz zarówno w kompozycjach biblijnych, pejzażach i błyskotliwych portretach psychologicznych, a każdy z tych gatunków uprawiany był przez niego tak w malarstwie, jak i grafice, co w czasach, gdy większość artystów specjalizowała się w jednym tylko medium – a nawet gatunku jak portret czy krajobraz – należało do rzadkości. Rembrandt jest jednym z artystów zaliczanych do malarzy-rytowników (peintre-graveur), jak przed nim Albrecht Dürer czy Lucas van Leyden. To właśnie w grafice wprowadzał nowe rozwiązania techniczne i kompozycyjne, tworząc prace, które często zachwycają nowatorskim podejściem i niezwykle indywidualną interpretacją. Szczególnie widoczna w jego grafikach jest także wszechstronność w odwoływaniu się do różnych gatunków. Poszukując coraz to nowych rozwiązań, powracał do pewnych tematów. W niniejszym artykule zostanie omówionych kilka wybranych przykładów prac graficznych przedstawiających tematy religijne, łączących w różnych aspektach tradycjonalizm i innowacje, w celu zilustrowania koncepcji i poszukiwań ikonograficznych, kompozycyjnych i technicznych Rembrandta.

Refine search results

2 Artifex Novus

2 Studia Europaea Gnesnensia

1 Biuletyn Historii Sztuki

1 Materiały Zachodniopomorskie

1 Wieki Stare i Nowe

2 Rokita J. G.

1 Höckmann O.

1 Sikorska J.

1 Stankiewicz A.

1 Tomicka J. A.

1 Trygar B.

1 2023

1 2022

3 2021