Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  entitlement
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Gospodarz etyczny, gospodarz roztropny. Czy wolno okradać złodzieja?

100%
Rotengruber P.
Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym
|
2009
|
vol. 12
|
issue 2
EN
Two parallel problems come under close scrutiny in my paper. First of them concerns the question whether victims of a (politically or economically) stronger thief are ethically entitled to steal their property in revenge? I argue that this kind of theft could be seen as a hidden form of protection because the symbolic relation between the first aggressor and his victim is extremely unequal. An ordinary man usually has no public means to oppose corporation or political institution. He has then to decide whether he chooses ethical perfection, which would stop him from doing anything; or he is ready, by himself, to inflict punishment on an (institutionalized) thief. The other problem concerns the consequences of the acceptance of ‘the balancing strategy’. The case of modern state shows how hidden fighting against a stronger thief brings about opposite results. On one hand, an unfair political institution is deprived of its rights. But, on the other hand, the insubordinate citizen, who plays the part of the only owner of the criterion of fairness, destroys the rules of common life.
2
Content available remote

Kwestionariusz Roszczeniowości

100%
Piotrowski J., Żemojtel-Piotrowska M.
Roczniki Psychologiczne
|
2009
|
vol. 12
|
issue 2
151-177
PL
Niniejszy artykuł przedstawia Kwestionariusz Roszczeniowości (KR). Mierzy on postawy roszczeniowe, rozumiane jako gotowość do wysuwania żądań i koncentrowanie się na obronie własnych praw. W skład kwestionariusza wchodzą trzy skale: skala walki o swoje - mierząca skłonność do walki o swoje prawa, skala wiary w obligacje - mierząca przekonanie, że świat to sieć wzajemnych obligacji między jednostkami i instytucjami, oraz skalę mściwości - mierzącą trudność w darowywaniu krzywd. Badania (N = 767) wskazują, że metoda cechuje się wysoką spójnością i zadowalającą stabilnością. Roszczeniowość właściwa korelowała dodatnio z samooceną, zadowoleniem z życia, indywidualizmem, narcyzmem i wewnętrznym umiejscowieniem kontroli. Wiara w obligacje korelowała dodatnio z kolektywizmem i zewnętrznym umiejscowieniem kontroli, a ujemnie z samooceną i zadowoleniem z życia. Mściwość korelowała dodatnio z narcyzmem; nie korelowała ani z samooceną, ani z zadowoleniem z życia.
EN
This article presents the development of the Entitlement Questionnaire (EQ), designed to measure entitlement attitudes, understood as proneness to raising claims and to concentrating on defending one's own rights. The Questionnaire consists of three scales: Fighting Rights - measuring proneness to fighting for one's own rights, Belief in Obligations - measuring a conviction that the world is a net of mutual obligations between individuals and institutions, and Vindictiveness - measuring difficulties with forgiving wrongs. The study (N = 767) indicated that this method is characterized by high consistency and satisfactory stability. The pure entitlement attitude correlated positively with self-esteem, life satisfaction, individualism, narcissism and internal locus of control. Belief in obligations correlated positively with collectivism and external locus of control, and negatively with self-esteem and life satisfaction. Vindictiveness correlated positively with narcissism, however, it did not correlated neither with self-esteem nor with life satisfaction.
3
Publication available in full text mode
Content available

Narcissism and its relationship with counterproductive work behavior: Mediational effects of psychological entitlement and subjective well-being

75%
Żemojtel-Piotrowska M. A., Piotrowski J., Pers P., Tomiałowicz E., Clinton A.
Polish Psychological Bulletin
|
2018
|
vol. 49
|
issue 4
4
Publication available in full text mode
Content available

Employee Entitlement: Is There a Universal Approach that We Can Use in the Organizational Settings?

75%
Piotrowski P., Besta T.
Roczniki Psychologiczne
|
2022
|
vol. 25
|
issue 3
209-222
EN
Employee entitlement has been studied over the years, yet few human resources management scholars and managers expected it to be a common phenomenon, especially among younger employees. Therefore, there is a need for deeper insight into employee entitlement as it has been analyzed in different ways over the last years. Due to dynamically and rapidly changing organizational settings, employee entitlement should be considered as a context-dependent variable. Additionally, it does not have to be perceived explicitly as a negative factor, as there are certain circumstances in which employee entitlement may be beneficial for the organization. Proper understanding of it will be possible through studying the interactions between employee entitlement and other variables, such as organizational identification, identification with coworkers, organizational justice, leader-member exchange, team–member exchange, organizational citizenship behavior, and counterproductive behavior. Factors that might affect the intensity of entitlement are discussed, as well as what we know about methods that can increase or decrease it. This article indicates the gaps and inconsistencies in existing research, simultaneously trying to find solutions and ideas for the difficulties encountered.
5

Terminy zawite w projekcie księgi pierwszej Kodeksu cywilnego

63%
Kukuryk P.
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie
|
2017
|
issue 2(962)
121-139
PL
W przeciwieństwie do terminów przedawnienia, w Kodeksie cywilnym brak de lege lata ogólnych zasad rządzących terminami zawitymi. Ich fragmentaryczna regulacja sprowadza się z reguły do określenia tzw. essentialia danego terminu zawitego, a więc jego długości oraz początku biegu. Brak ogólnej regulacji kodeksowej jest źródłem licznych kontrowersji. W związku z tym w doktrynie od dawna zgłaszano postulat uregulowania w ramach części ogólnej wybranych zagadnień z zakresu terminów zawitych. Postulat ten urzeczywistniono dopiero w ogłoszonym w październiku 2008 r. projekcie księgi pierwszej Kodeksu cywilnego, regulując w ostatnim, VII tytule kolejno w dwóch odrębnych działach przedawnienie (dział I, art. 181–191) i terminy zawite (dział II, art. 192–195). W artykule dokonano zwięzłej analizy tych przepisów. Podjęto w szczególności próbę odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu ich ewentualne uchwalenie przyczyni się do wyeliminowania istniejących wątpliwości. W podsumowaniu dokonano pozytywnej oceny projektowanej regulacji. Po części wynika to z faktu, że odzwierciedla ona w zasadzie utrwalone poglądy doktryny i judykatury na istotę terminów zawitych.
EN
Contrary to limitation periods, the Civil Code lacks de lege lata general principles governing time-barred periods. Their fragmentary regulation usually comes down to the determination of the so-called essentialia of a given time-barred period, namely its duration and the beginning of its run. The lack of a general code regulation is the source of numerous controversies. Therefore, in the doctrine, there has been a long-standing postulate to regulate selected aspects of the time-barred periods within the general part. This demand materialised only in the drafting of the First Book of the Civil Code, announced in October 2008, which regulates in the VII title, successively in two separate chapters, the issues of limitation periods (chapter I, Art. 181–191), and the time-barred period (chapter II, Art. 192–195). This article presents a concise analysis of these regulations. In particular, an attempt has been made to answer the question of to what extent their possible adoption will help to eliminate existing doubts. In conclusion, a positive assessment of the proposed legislation has been made. This is partly due to the fact that, in principle, the legislation reflects the established views of the doctrine and jurisprudence on the nature of time-barred periods.
6
Publication available in full text mode
Content available

“Poczucie uprawnienia” zakodowane w gramatyce angielskiej

63%
Wierzbicka A.
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
|
2018
|
vol. 30
EN
The study claims that in English there is a grammatical construction, or even a family of constructions, that expresses the notion of a ‘sense of entitlement’. In sentences like Can I have my apple and cheese, please?, this notion is expressed with the pronoun my. In order to describe the meaning of this construction in a way that would be understandable not only to speakers of English but also those whose languages do not contain the word for ‘entitlement’, Natural Semantic Metalanguage is used. NSM, in the intention of its creators, allows for descriptions of languages and cultures with the use of universal and semantically simple concepts, present in all languages as lexemes or similar units.The ‘sense of entitlement’ is expressed when everyday rituals are violated, which disturbs the speaker, e.g. Would you leave me finish my breakfast?. The assumption here is that everyone has the right and wants to perform these regular, ritualistic activities. The range of potential obstacles has not been established at this stage of research but can be captured in the formula “I cannot do now what I always do at this time; this is bad; everybody can know this”.The meaning of a ‘sense of entitlement’ is connected with such words and expressions as have the right to, be entitled to, personal space, privacy, violate/disturb/interfere, which express some of the major assumptions and concerns of contemporary Anglo-culture. Especially interesting is the connection between the ‘sense of entitlement’ and justice because both are grounded in the existence of voluntarily obeyed principles. It appears that the English grammar contains an implicit understanding that everybody has the right to their personal routine that involves having breakfast (my breakfast) or dinner (my dinner) in a particular way, or e.g. reading (my newspaper). It is bad when the routine is disturbed by others.
PL
Autorka zauważa, że język angielski ma konstrukcję, a być może nawet rodzinę konstrukcji gramatycznych, pozwalającą wyrażać specyficzne dla angielskiej kultury znaczenie „poczucia uprawnienia” („poczucie bycia uprawnionym do”). W zdaniach takich jak Can I have my apple and cheese, please? nośnikiem owego „poczucia uprawnienia” jest zaimek my ‘mój’. Aby opisać znaczenie tej konstrukcji w sposób zrozumiały nie tylko dla użytkowników języka angielskiego, ale także dla tych, których języki nie mają odpowiedników ang. słowa entitlement ‘uprawnienie’, zastosowany został Naturalny Metajęzyk Semantyczny. W intencji jego twórców, ten minijęzyk pozwala opisywać języki i kultury za pomocą wspólnych wszystkim językom, uniwersalnych i semantycznie prostych pojęć, które w tych językach mają wykładniki bądź w postaci słów, bądź w postaci elementów podobnych do słów.„Poczucie uprawnienia” wyrażane jest wówczas, gdy dochodzi do zakłócenia codziennych rutynowych zachowań, do których mówiący jest przyzwyczajony, np. Would you leave me finish my breakfast? (‘Czy pozwolisz mi skończyć moje śniadanie?’). Zakłada, że każdy ma prawo do wykonywania rutynowych czynności, do których przywykł i które chce wykonywać. Zakres przeszkód, które uniemożliwiają mówiącemu robienie tego, co chce w danym momencie, nie został na tym etapie badań sprecyzowany. W przybliżeniu można go ująć formułą: „Nie mogę teraz robić czegoś, co zawsze robię w tej chwili; to jest złe; każdy może to wiedzieć”.Znaczenie „poczucia uprawnienia” wiąże się z takimi słowami i wyrażeniami, jak mieć prawo, być uprawnionym, przestrzeń osobista, prywatność, naruszać/przeszkadzać/zakłócać, które wyrażają niektóre z głównych założeń i trosk współczesnej kultury anglojęzycznej. Szczególnie interesujący jest związek między „poczuciem uprawnienia” a sprawiedliwością, ponieważ oba pojęcia zakładają istnienie zasad i zgodę na ich przestrzeganie. Wydaje się, że w gramatyce angielskiej zakodowany jest konsensus co do tego, że wszyscy mają prawo do osobistej rutyny, na którą składają się czynności takie, jak między innymi jedzenie w określony sposób śniadania (my breakfast) czy obiadu (my dinner) albo czytanie gazety (my newspaper) i jest źle, kiedy procedury te są zakłócane przez inne osoby.
7
Publication available in full text mode
Content available

The Legal Nature of the Act of Celebrating the Holy Mass

51%
Kasperowicz P.
|
2023
|
vol. 18
|
issue 20 (2)
109-122
EN
The work aims to show the relationship that occurs between the church authority and the celebration of the Eucharist. It is worth emphasizing that concepts such as potestas, auctoritas or iurisdictio are still at an early stage of research development, and are inextricably linked to the mission of preaching the Gospel and administering the sacraments, and constitute a specific heritage of the legal doctrine of the Church from which it is difficult to cut off when wanting to describe the issue in a canonical manner celebration of the sacrament of the Eucharist. In addition, canonical concepts such as bring, right, authorization, or duty allow a better understanding of the nature of the power necessary to celebrate the Holy Mass.
PL
Praca ma na celu pokazanie relacji, jaka zachodzi pomiędzy władzą kościelną a celebrowaniem Eucharystii. Warto podkreślić, że takie pojęcia jak potestas, auctoritas czy iurisdictio są wciąż we wczesnym stadium rozwoju badań, a nieodłącznie wiążą się z misją głoszenia Ewangelii i sprawowania sakramentów oraz stanowią specyficzne dziedzictwo doktryny prawnej Kościoła, od którego trudno się odcinać chcąc opisywać na sposób kanoniczny zagadnienie celebracji sakramentu Eucharystii. Ponadto kanoniczne pojęcia takie jak przywiej, uprawnienie, upoważnienie czy obowiązek umożliwiają lepsze zrozumienie natury władzy niezbędnej do sprawowania Mszy św.
8
Publication available in full text mode
Content available

Nowy impuls dla kreatywności – uwagi na tle nowelizacji niemieckiego prawa autorskiego z 20.12.2016 r. w zakresie prawa do wynagrodzenia twórców

45%
Giesen B.
Zeszyty Naukowe KUL
|
2018
|
vol. 61
|
issue 1
3-16
EN
The reliance between legal guarantee of author renumeration, innovation and creativity of society is nowadays undeniable. This persuasion inspired German legislator for many years. It is conveyd by the series of modifications introduced in German Copyright Law. The latest laws have entered into force, in March 2017. The implemented changes can be presented in the following way: § 32 d of the amended copyright law enables the author to demand information and equips him with the right to be submitted appropriate report on the scope of the use of his piece of work and extent of attained profits from his work. Performers dispose of the same privilege. Discussed entitlement is granted when concluded contract is for pecuniary interest. However, the character of contractually set payment is of no significance. The author can only demand such information, which „normally, as it is customary ”, can be submitted on the scope of his business activity. This material cannot be demanded by one of the authors, whose contribution to the whole work was minor. Raising a claim by the author is also impossible, if such a claim is not eligible due to divers other reasons, as well as when the request for information is unauthorized. Such request is for example unauthorized when the transfer of material could possibly put the other side of the contract at risk of breaching business secrecy. The author can be exclusively stripped of his powers of entitlement only through collective agreements clauses, which are understood as contracts that are not individually concluded. Therefore this concerns contracts, in which authors are represented by an organization, which incorporates the authors operating in their concrete industry. A vital change in comparison with the state before amendment is broadening of group of entities obliged to provide the information requested by the author about the factual scope of use of his piece of work and extent of attained income from his work. This obligation burdens not only the entity with whom the author concluded a licence agreement but also subsequent licencees, i.e. further entities in the licence chain deriving their right from the author, but are not his contractual partners (§ 32 e). Aside from these two groups obliged to supply information, the responsibility has also been imposed on other different entities. These are namely third parties that participate differently in the economic process of work exportation and are not included in the group of licencees (§32 c I Nr 2 of the Copyright Law). § 32 of German Copyright Law equips the author with the right to apply to the court with the demand to change contractually agreed payment. In accordance with this provision, the author can demand to obtain „adequate” remuneration. The amendment of 20th December 2016 signalizes criteria helpful in determining that salary. These are „frequencies” and scope of use. The amendment of the Copyright Act of 200226 introduced an institution known as „collective regulation rates of renumeration for a certain group of authors”. In practice, these previously mentioned collective agreements had not gained popularity. One of the reasons for such behavior was the fact that arrangements made with this procedure were exhibiting the character of recommendations, i.e. they were not binding for partners, which later concluded contracts individually. The amendment of 20 December 2016 keeps this method of determining renumeration of authors, however, it does try to remove its disadvantages. First of all, the time to carry them out was drastically cut. A legal presumption, which allowed to accept a priori that particular associations are entitled to implement the negotiations on behalf of certain group of authors, was introduced. This legal presumption is applicable if the association represents „substantial number” of authors of specific category of pieces of work on the one hand and entities making use of them on the other hand. Despite the above mentioned legal presumption, the association members keep the right to adopt different resolution in this regard. Prefigured term to questioning adopted proposition of height of salaries was also cut. It is currently six weeks27. The copyright law will equip the authors with claim for omission, in case if the other party – entity directly bound with arrangements, breaks previously made arrangements. The latest amendment introduced in § 40a is the so-called right of second use. Its significance is based on the fact that after 10 years from the moment of transferring entitlement to exploitation of work to the holder of an exclusive licence, the right returns to the author. As a consequence, the author again gains the possibility of disposing of this right. The reason for the introduction of the above mentioned solution was a practice known as „Total Bay Outs”- the so-called „sell” complete, which strictly speaking, relies on purchasing licence authorisation just in case for a one-time payment. In order to help the author to break free of this sort of trap, the possibility of demanding the return of the right to use his own piece of work was guaranteed. If the author executes his entitlement, the right of financial exploitation will return to him. What is essential though, the previous licencee is not losing his entitlement to use piece of work. He stops to be an only exclusive licencee. Differently speaking, the exclusive licence transforms into a non-exclusive licence. The law also provides for the possibility of waiving the entitlement by the author. He cannot proceed with that instantly though, but only after five years from the moment of signing a contract.
PL
Zależność pomiędzy gwarancją prawną wynagrodzenia autorskiego a innowacyjnością i kreatywnością społeczeństwa jest dzisiaj niepodważalna. Przekonanie to przyświeca od lat niemieckiemu ustawodawcy. Wyrazem tego jest seria zmian wprowadzonych w minionym czasie w Niemczech do prawa autorskiego. Ostatnia z nich weszła w życie niedawno, bo w marcu tego roku. Wprowadzone zmiany przedstawiają się w sposób następujący: § 32 d znowelizowanej ustawy o prawie autorskim wyposaża twórcę w prawo żądania udzielenia informacji oraz w prawo żądanie przedłożenia mu stosowanego sprawozdania na temat zakresu wykorzystania jego utworu oraz rozmiarów osiąganych z tego tytułu dochodów. Tym samym uprawnieniem dysponują artyści wykonawcy. Wspomniane uprawnienie przysługuje wówczas, gdy zawarta umowa miała charakter czynności odpłatnej. Bez znaczenia natomiast pozostaje charakter ustalonego umownie wynagrodzenia. Autor może żądać przekazania jedynie takich informacji, które „normalnie rzecz biorąc, niejako zwyczajowo”, mogą być udzielane w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Z żądaniem tym nie może przy tym wystąpić twórca, którego wkład w stworzenie całości utworu był niewielki. Podniesienie przez twórcę omawianego roszczenia jest niemożliwe także wówczas, gdy z innych powodów jest nieuprawnione żądanie udzielenia informacji, np. jeśli przekazanie informacji twórcy narażałoby drugą stronę na niebezpieczeństwo naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa. Twórca może mianowicie być pozbawiony ww. uprawnienia jedynie poprzez postanowienia umów zbiorowych, a zatem umów, które nie są zawierane indywidualnie. Chodzi zatem o takie umowy, w których twórców reprezentuje organizacja zrzeszając twórców działających w określonej branży. Istotną zmianą, w stosunku do stanu sprzed nowelizacji, jest poszerzenie kręgu podmiotów zobowiązanych do udzielenia twórcy informacji o faktycznym zakresie korzystania z utworu oraz o dochodach osiąganych z tego tytułu. Obowiązek ten obarcza obecnie już nie tylko podmiot, z którym sam twórca zawarł umowę licencyjną, ale również dalszych licencjobiorców, tzn. kolejne podmioty w łańcuchu licencji, wywodzące wprawdzie swoje prawo od twórcy, ale nie będące jego partnerami umownymi (§ 32 e). Prócz tych dwóch grup zobowiązanych do udzielenia informacji, obowiązek ten został nałożony również na inne podmioty. Są to mianowicie osoby trzecie, a zatem osoby spoza grona licencjobiorców, które w inny sposób uczestniczą w gospodarczym procesie eksploatacji utworu (§32 c I Nr 2 ustawy o prawie autorskim). § 32 niemieckiej ustawy o prawie autorskim wyposaża twórcę w prawo wystąpienia do sądu z żądaniem zmiany ustalonego umownie wynagrodzenia. Zgodnie z treścią powołanego przepisu, autor może żądać zapłaty „odpowiedniego” wynagrodzenia. Nowelizacja z 20.12.2016 r. wskazuje na kryteria pomocne w ustaleniu tegoż wynagrodzenia. Są nimi „częstotliwości” oraz zasięg korzystania. Nowelizacja prawa autorskiego z 200224 wprowadziła instytucję znaną pod nazwą „zbiorowe ustalania stawek wynagrodzeń dla danej grupy twórców”. W praktyce wspomniane układy zbiorowe nie cieszyły się nadmierną popularnością. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy był fakt, że dokonane w tym trybie uzgodnienia miały charakter wyłącznie pewnych zaleceń, tzw. nie były wiążące dla partnerów zawartej w dalszym toku czynności, już indywidualnie, umowy. Nowelizacja z 20.12.2016 r. zachowuje wspomnianą metodę ustalania wynagrodzenia twórców, podejmuje jednak próbę usunięcia jej słabych stron. Przede wszystkim został znacznie skrócony czas przewidziany dla ich prowadzenia. Wprowadzono bowiem domniemanie pozwalające na przyjęcie, niejako a priori, że poszczególne związki są uprawnione do prowadzenia negocjacji w imieniu określonej grupy twórców. Domniemanie to znajduje zastosowanie wówczas, gdy wspomniany związek reprezentuje „istotną liczbę” twórców określonej kategorii dzieł z jednej strony oraz podmiotów z nich korzystających z drugiej. Pomimo wspominanego domniemania członkowie związku zachowują prawo do podjęcia w tym względzie odmiennej uchwały. Skrócony został również termin przewidziany do zakwestionowania uchwalonej propozycji wysokości wynagrodzeń. Obecnie wynosi on 6 tygodni25. Prawo autorskie wyposaża też obecnie twórców w roszczenie o zaniechanie na wypadek, gdyby druga strony umowy – podmiot bezpośrednio związany dokonanymi w ten sposób uzgodnieniami, naruszał dokonane ustalenia. Ostatnia nowelizacja wprowadza w § 40 a tzw. prawo drugiego korzystania. Jego sens przejawia się w tym, że po 10 latach od przekazania uprawnienia do eksploatacji licencjobiorcy wyłącznemu, prawo to powraca do twórcy. W konsekwencji, twórca zyskuje na powrót możliwość dysponowania nim. Bezpośrednim powodem wprowadzenia ww. rozwiązania była praktyka znana pod nazwą „Total Bay Outs”- tzw. „sprzedaży” całkowitej, a dokładnie mówiąc na nabywaniu upoważnienie licencyjnych niejako na wszelki wypadek, w zamian za wynagrodzenie jednorazowe. Aby wydostać twórcę z tej, swojego rodzaju pułapki, zagwarantowano twórcy możliwości żądania powrotu prawa do korzystania ze stworzonego przez siebie utworu. Jeśli twórca wykona przysługujące uprawnienie, prawo eksploatacji majątkowej powraca do niego. Co istotne jednak, dotychczasowy licencjobiorca nie traci swoich uprawnień do korzystania z utworu. Przestaje on być jedynie licencjobiorcą wyłącznym. Inaczej mówiąc, licencja wyłączna ulegnie przekształceniu w licencję niewyłączną. Ustawa przewiduje również możliwość zrzeczenia się przez twórcę z tego uprawnienia. Nie może on tego jednak uczynić od razu, lecz dopiero po upływie pięciu lat od momentu zawarcia umowy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.