Search results

1

Jerzy Stempowski i dziedzictwo oświecenia

100%

Chachulski T.

Colloquia Litteraria

|

2013

|

vol. 14

|

issue 1

7-28

PL

Artykuł zgłębia problematykę obecności w pismach Jerzego Stempowskiego wątków oświeceniowych.

2

k. Stasiewicz, Barbara Sanguszkowa i Eżbieta Drużbacka w świetle nowych źródeł, Olsztyn 2010.

100%

Kicińska U.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2013

|

vol. 15

248-252

3

Nieznane listy Stefana Garczyńskiego do Antoniego Edwarda Odyńca

100%

Myszor-Ciecieląg M.

Colloquia Litteraria

|

2009

|

vol. 7

|

issue 2

79-108

PL

W artykule opublikowane zostały nieznane wcześniej listy Stefana Garczyńskiego do Antoniego Edwarda Odyńca wraz z niektórymi podobiznami autografów.

4

Listy Antoniego Prochaski do Aleksandra Semkowicza (1876–1887) w zbiorach prywatnych Teofila Emila Modelskiego

88%

Sierżęga P.

Galicja. Studia i materiały

|

2020

|

issue 6

527-593

PL

W artykule przedstawiono korespondencję prywatną Antoniego Prochaski do Aleksandra Semkowicza ze zbiorów prywatnych Teofila Emila Modelskiego, przechowywanych w Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dokumentuje ona pobyt A. Prochaski na kwerendach archiwalnych i bibliotecznych w Königsbergu, Petersburgu i Moskwie (1876–1882). Listy dają wgląd w środowisko naukowe luminarzy niemieckiej, polskiej i rosyjskiej nauki historycznej, przybliżają warunki codziennej pracy archiwalnej, wprowadzają w tematykę prac Prochaski skoncentrowanych na dziejach Polski XIV–XV w.

EN

The article presents Antoni Prochaski’s private correspondence to Aleksander Semkowicz from Teofil Emil Modelski’s private collection, stored in the Archive of the Jagiellonian University. The letters document A. Prochaski’s search queries in archives and libraries in Konigsberg, Petersburg and Moscow (1876–1882). The correspondence allow insight into the scientific environment of the luminaries of the German, Polish and Russian historical science, describe the conditions of everyday archival work and introduce the topics of Prochaski’s works focused on the history of Poland in the 14th and 15th century.

5

Nieznane listy Wincentego Pola

88%

Myszor-Ciecieląg M.

Colloquia Litteraria

|

2009

|

vol. 6

|

issue 1

73-99

PL

W artykule zawarta jest publikacja nieznanych wcześniej listów Wincentego Pola do Antoniego Edwarda Odyńca i Aleksandry Borkowskiej z lat 1867 i 1869.

6

Damnosa tarditas. Ślady lektury Biblii w listach Francesca Petrarki

84%

Gorzkowski A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

|

2020

|

vol. 20

31-42

RU

The following paper is dedicated to the topic of biblical motifs in Francesco Petrarca’s letters, which belong to an ubi leones sphere in historical literary research both in Poland and the whole of Europe. If we are to believe the modest and critical confessions made by Petrarca in his writings, the author of Canzoniere was rather slow in realising the importance of an in‑depth study of the Bible, and he regarded the awareness of this ignorance as gross negligence (damnosa tarditas), which made him blind for the inestimable value of the holy books. References to various biblical passus and pericopes in Familiares and Seniles are rarely used by Petrarca as purely elocutive ornaments or testimonies of his erudition, more frequently playing the role in the area of inventionis of an epistolary structure. From among all the biblical books, Petrarca most frequently and most willingly reached in his letters for The Book of Psalms, which he used (like Saint Augustine) in a very specific argumentation as an authoritative testimony of sapiential character. Biblical characters and motifs, as well as ‘winged words’, derived from prophetic books, the Gospels and Saint Paul’s letters are often found in Petrarca’s letters, which are deeply imbued with thoughts on ultimate matters, painful struggles with one’s own weaknesses, and a dramatical relationship between man and God.

7

O roli gestu i spójności w polskich listach śląskich z XVI wieku

75%

Francuz A.

Socjolingwistyka

|

2013

|

issue 27

163-167

EN

In the article I focused on three among twenty-eight Polish Silesian letters from the sixteenth century published by Władysław Nehring in 1902. In order to describe them I concentrated on the letters as an example of individual languages. The function of gesture and cohesion were the subjects of my research. The analysis showed that epistolography was directly influenced by social conditions. It was the social status that determined the models of verbal and nonverbal behavior and forms of communication. The form nawiedzam zdrowie analysed in the article depicts the role of gesture which was important not only in the culture. The gesture is an essential element of writing. It has got a sufficient power to initiate indirect contact — through the letters. The analysis of Polish Silesian letters from the sixteenth century allowed me to discover cohesion. The sender of the letter could not express his thoughts. He had to follow the rules of writing a letter.

8

Pięć listów ks. Bolesława Kumora do ks. Tadeusza Glemmy z lat 1952-1957

75%

Prokop K. R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2006

|

vol. 85

379-387

9

Kilka uwag o listach dyktowanych Wincentego Pola z lat 1867 i 1869

75%

Myszor-Ciecieląg M.

Colloquia Litteraria

|

2012

|

vol. 13

|

issue 2

185-205

PL

Some Remarks on Wincenty Pol’s dictated letters from 1867 and 1869 The article deals with the issue of ‘the dictated letter’ in scholarly editing practice. The author presents the background of the letters mentioned in the title and examines the question of letters dictated by blind people in terms of their credibility as a means of communication. She points to various difficulties an editor has to face when preparing similar texts for printing.

10

Listy Zygmunta Sarneckiego do Franciszka Rawity-Gawrońskiego (1887–1920)

75%

Koko E.

Galicja. Studia i materiały

|

2015

|

issue 1

309-327

EN

The published letters of Z. Sarnecki illustrate contacts of both representatives of Polish literature at the turn of the 19th and 20th century. Their beginning was connected with Z. Sarnecki’s proposal given to F. Rawita-Gawronski to cooperate in the journal “Swiat” (The World) issued in 1888–1895. Relations initiated then lasted almost until the end of Sarnecki’s life being characterized by mutual respect and kindness. These letters complement the state of knowledge on Sarnecki’s problems connected with editing the journal. They also bring information on his reaction to F. Rawita-Gawronski’s publications and certain details connected with Z. Sarnecki’s biography, especially in years 1917–1920.

PL

Korespondencja Z. Sarneckiego i Franciszka Rawity-Gawrońskiego obrazuje kontakty obu tych przedstawicieli polskiej literatury na przełomie XIX/XX w. Jej początek był związany z przedłożoną F. Rawicie-Gawrońskiemu przez Z. Sarneckiego propozycją współpracy w piśmie „Świat”, wydawanym w latach 1888–1895. Zadzierzgnięte wówczas relacje przetrwały niemal do końca życia Sarneckiego. Cechowały je wzajemny szacunek i życzliwość. Listy uzupełniają dotychczasowy stan wiedzy o kłopotach Z. Sarneckiego związanych z redagowaniem pisma. Przynoszą również informacje o jego reakcjach na publikacje F. Rawity- -Gawrońskiego oraz pewne szczegóły związane z biografią Z. Sarneckiego, zwłaszcza w odniesieniu do lat 1917–1920.

11

„Artysta największy”. Eliza Orzeszkowa o Sienkiewiczu

75%

Sikora I.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2017

|

vol. 3

215-228

EN

This article aims to reconstruct – on the basis of Eliza Orzeszkowa’s letters – the relationship between the authoress and Henryk Sienkiewicz. Information about his artistic and personal biography as well as his works appears in Orzeszkowa’s epistolography since 1877, and returns until March 1909. Several years’ period of admiring Sienkiewicz’s works by Orzeszkowa and a distance on his part ended in 1880 as a result of the fact that Sienkiewicz questioned Orzeszkowa’s Vilnius editorial works. Lack of mutual liking between the writers did not prevent Orzeszkowa to see Sienkiewicz’s artistic mastery. She emphasized that he introduces a philosophical and spiritual essence of the human condition. In 1903, during the anti-Sienkiewicz campaign, she made an unambiguous defense of his works calling him “the greatest artist”.

PL

Celem artykułu jest rekonstrukcja – na podstawie listów Elizy Orzeszkowej – relacji pomiędzy pisarką a Henrykiem Sienkiewiczem. Informacje o artystycznej i prywatnej biografii Sienkiewicza oraz jego utworach pojawiają się w epistolografii Orzeszkowej od roku 1877 i powracają aż do marca 1909 roku. Kilkuletni okres admirowania dzieł pisarza przez Orzeszkową i dystansu z jego strony kończy się w roku 1880 wskutek zakwestionowania przez Sienkiewicza wartości wileńskich wydawnictw autorki. Brak wzajemnej sympatii między pisarzami nie przeszkodził Orzeszkowej dostrzegać artystycznej maestrii Sienkiewicza. Podkreślała wszakże, że zapoznaje on filozoficzno-duchową istotę ludzkiego losu. W roku 1903, w czasie trwania antysienkiewiczowskiej kampanii, dokonała jednak jednoznacznej obrony wartości twórczości Sienkiewicza, nazywając go „artystą największym”.

12

Korespondencja Lwa Sapiehy do Radziwiłłów (w latach 1586–1622). Przyczynek do postrzegania na Litwie Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy

75%

Fesser D.

Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura

|

2015

|

vol. 2(3)

57-66

EN

The topic of this paper is the representation of the two kings of Poland – Stephen Báthory and Sigismund III Vasa – emerging from the correspondence of Lew Sapieha addressed to the Radziwiłłs of Birża: Krzysztof ‘the Thunder’ and his son Krzysztof (d. 1640), as well as Mikołaj Krzysztof Sierotka of the Nieśwież line of the family. A look at Sapieha’s writings allows to capture the differences in his descriptions of the two monarchs and also enables identifying the rhetoric tools aimed at making the king’s policies favourable in the eyes of the addressees. Sapieha’s letters are testaments of his unusual ability to depict reality colourfully; most of all, however, they enrich the knowledge on the art of epistolography in the past centuries, a topic which remains not fully explored by literary historians.

13

Apostolska posługa pojednania (2 Kor 5,14-21)

75%

Kręcidło J.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 17

191-222

PL

Tematyka pojednania w 2 Kor 5,14-21 wpisana jest w szerszy kontekst Pawłowej argumentacji zmierzającej do obrony jego apostolskiego autorytetu. Kontekst ten stanowi retorycznie i epistolarnie koherentna jednostka 2,14–7,4 (list apologetyczny), której przewodnią myślą jest ukazanie tożsamości Pawła jako apostoła Chrystusa Jezusa oraz tego, czym jest posługa apostolska i jaki jest status głosicieli Ewangelii. By to osiągnąć, Paweł przedstawia kolejno: źródła swojego apostolskiego autorytetu, cierpienia i nadzieje życia apostolskiego, swoje życie jako reprezentanta Chrystusa w pełnieniu posługi pojednania. W końcu zaś wzywa adresatów do przyjęcia jego apostolskiej misji. Fragment 5,14-21 ma charakter teologicznego wywodu. Paweł przedstawia w nim swoją posługę apostolską na tle zbawczego planu Boga, w perspektywie dzieła pojednania ludzkości z Nim, dokonanego przez Chrystusa. Istotą apostolskiej posługi pojednania wg Pawła jest proklamacja kerygmatu o zbawieniu. Celem tej proklamacji jest aktualizacja tego, co dokonało się poprzez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa i doprowadzenie ludzi do pojednania z Bogiem, tzn. do tego, by stali się „Bożą sprawiedliwością”.

14

„Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994”, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018 Musica Iagellonica, ss. 953. ISBN 978-83-7099-229-3

75%

Sieradz M.

Muzyka

|

2021

|

vol. 66

|

issue 4

148-154

EN

Book Review of: Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994, ed. Zbigniew Skowron, vol. 1–2, Kraków 2018. The reviewed publication is an edition of nearly a thousand letters written by Witold Lutosławski and people associated with publishing houses involved in both editing the composer's work and organizing his artistic undertakings (conducting activities, lectures and public appearances). Letters that can be described as 'business' correspondence, kept, like most of the composer's legacy, in the Paul Sacher Archive in Basel (Sammlung Lutosławski), originated from 1966–94. The book is equipped with a rich apparatus of comments and footnotes.

PL

Recenzja książki: Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018. Omawiana publikacja stanowi edycję blisko tysiąca listów pisanych przez Witolda Lutosławskiego i osoby związane z oficynami wydawniczymi zajmującymi się zarówno edycją twórczości kompozytora, jak i organizowaniem jego artystycznych przedsięwzięć (działalność dyrygencka, wykłady i wystąpienia publiczne). Listy, które określić można mianem korespondencji „biznesowej”, przechowywane, jak większość spuścizny kompozytora, w zbiorach Paul Sacher Archive w Bazylei (Sammlung Lutosławski), datowane są na lata 1966–94. Całość opatrzona jest bogatym aparatem komentarzy i przypisów.

15

Prawda i prostota a dziwactwa mody. Nieznany list Orzeszkowej do NN – anegdota kostiumowa

75%

Iwona Wiśniewska I.

Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

|

2017

|

vol. 23: List jako szczególny gatunek literacki

202-214

EN

Found in the Lithuanian State Historical Archives, an unpublished letter of Eliza Orzeszkowa about women’s outfit (to an unknown addressee) served to – partially anecdotal – reflection whether Orzeszkowa herself followed the rules of a women’s dress code which she enlists in the abovementioned letter. On the basis of several prose pieces of the author of Dwa bieguny an attempt was made to answer a question to which extent the outfit of Orzeszkowa’s protagonists met these requirements and if it had any meaning during the process of creating the character.

16

Krzemieniec w oczach Słowackiego. Reminiscencje epistolarne

75%

Bojko P.

Świat i Słowo

|

2022

|

vol. 38

|

issue 1

191-205

EN

For Julius Slovacki, Krzemieniec [a town in Ucraine] is primarily his hometown. In his letters to his mother, the poet often mentions this city and does it not from the point of view of a historic or educator. With his letters lurks a very different picture of Krzemieniec, subjective image, created with reminiscences of individual motives, places and people. It is in fact one of the many romantic scenes of the country of his childhood, with elements of custom, nostalgia for home and everything home grown.

17

„Otóż moja Urszulko tak szczegółowy masz opis mojego tu życia, że sądzę J. J. Rousseau z równą szczerością nie pisał swoich spowiedzi” – obrazy życia prywatnego i kulturalnego w latach czterdziestych XIX wieku na podstawie korespondencji Gustawa Zieliński

71%

Król M.

Roczniki Humanistyczne

|

2021

|

vol. 69

|

issue 1

125-138

EN

Gustaw Zieliński was a poet, novelist, November Insurgent, exile, landowner, social worker, bibliophile and patron of culture, who is nowadays most often associated with his most popular text, the poetic novel titled Kirgiz, or else as an entry in encyclopaedias. It is known that he was a patron and lover of culture, but nothing more can be said. This article is an attempt to present a broader view, based on epistolography, going beyond the bare facts, presenting the realities of a colourful, but also difficult, life in mid-19th century Warsaw and Mazovia. It is an attempt to remind us of the original epistologist, whose correspondence presents economic and social relations, and the cultural realities, not only of the capital of that time, but of the whole Mazovian region, and, with the passage of time and the changing personal life of the author, of both the country [Poland] and Europe of that time.

PL

Gustaw Zieliński to poeta, powieściopisarz, powstaniec listopadowy, zesłaniec, ziemianin, społecznik, bibliofil, mecenas kultury, który współcześnie najczęściej kojarzony jest z najpopularniejszym swym tekstem, powieścią poetycką pt. Kirgiz albo encyklopedycznie, hasłowo. Wiadomo, że był mecenasem i miłośnikiem kultury, ale niewiele nadto. Artykuł jest próbą wyjścia, na podstawie epistolografii, poza suche fakty. Oddania realiów barwnego, ale też niełatwego życia w połowie XIX wieku w Warszawie i na Mazowszu. Próbą przypomnienia niebanalnego epistolografa, którego zapisy korespondencyjne przybliżają stosunki gospodarczo-społeczne, realia kulturalne nie tylko ówczesnej stolicy, ale i Mazowsza, a wraz z upływem czasu i zmieniającym się życiem osobistym autora – kraju i ówczesnej Europy.

18

Epistolarne kreowanie wspólnoty. O listownych rozmowach Cypriana Norwida

63%

Ziołowicz A.

Studia Norwidiana

|

2014

|

vol. 32

3-23

EN

The article is concerned with the meta-epistolary layer of Cyprian Norwid’s correspondence and the author’s original conception of the letter and letter-writing resulting from it. It proves the poet’s knowledge of genology, his sound expertise in history and poetics of the letter, as well as his need to transgress the conventions petrified by them, the conventions that are associated with this form of expression. In Norwid’s interpretation the letter is situated in the borderland of various fields of human activity and experience; it is created in the point where realities of life, interpersonal and social communication and the art of the word cross; it forms esthetic and extra-esthetic, extra-text values; it interferes with the course of events (that form biographies of individuals, history of nations, history of man), and first of all with the world of worth. Epistolography proves to be a significant area of Norwid’s experiments with prose; the poet joins narrative with discursive prose here, as well as with poetical and dramatic forms. However, the idea of a letter as a conversation is the key one for the poet. It is developed in numerous creative decisions made by Norwid-epistolographer, such as e.g. blurring the line between the spoken and written word; the inner conversation character of the letter; de-conventionalization of the apostrophes to the addressees and of the farewell formulas, which makes the letter close to the situation of a live conversation; exhibiting the formal imperfection of the letter and its sketchy character; limiting the role of the epistolary subject as a subject of an intimate confession, in favor of the I – You relation, a close connection between the letter and life as well as the letter and the truth. In an epistolary expression understood in this way the center of gravity rests on its inter-subjectivity, on the social value of the letter, on the inter-personal bond and its quality. Hence Norwid favors the conception of epistolary communication as symbolic actions, among which creating a community that has the Truth in its center comes to the fore. In the context of the 19th century transformations of epistolography directed to its autobiographization and, as a result, also to a communication crisis, Norwid’s conception of the letter maintains its separate identity. Preferring the conversation model of the letter, treating it as a part of life, a social form, a means of inter-human communication, of creating a community of thought, emotions and values, Norwid-epistolographer resists the tendencies typical of his times.

19

Moje najdroższe kobiety (o kobietach w życiu Adolfa Dygasińskiego na podstawie epistolografii)

63%

Niekra M.

Tematy i Konteksty

|

2015

|

issue 5(10)

258--272

EN

Dygasiński’s image created on the basis of his writing seems to be quite schematic. The paper is an attempt to look at the writer from a different perspective. We focus on the relationships between the writer and women who were most important in his life, namely his mother, sisters, lover, wife and daughter. Dygasiński’s private epistolography, which serves as research material, allows us to present both the portraits of the above-mentioned women and the writer’s opinions on women’s issues. It turns out that experiences connected with women had a considerable influence on Dygasiński’s life and it is possible that they influenced on the way the writer created the heroines in his novels. However, this problem needs further examination.

20

Orzeszkowej dialogi z tradycją: europejska literatura dawna

63%

Sikora I.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2018

|

vol. 4

67-86

EN

The synthetic study brings effects of thorough analysis of Eliza Orzeszkowa’s letters (gathered and published by Edward Jankowski in nine volumes) containing information on her reading experiences. As it appears, she read a lot and of course she was familiar with many outstanding literary or philosophical masterpieces. Her correspondences become a durable proof of reading passion. Orzeszkowa had in her hands texts written in the middle of the first millenium. Her own words document she knew Augustine’s of Hippo Coneffesiones and scholastic philosopher’s fameous Letters of Abelardto Heloise. She studied Francis’ of Assisi Fioretti and Thomas à Kempis’s The imitation of Christ. Her didactic activities reveal she wanted to enrich the educational programme with Poetic Edda or The Nibelungenlied (The song of Nibelungs). La Divina Commedia by Dante Alighieri was highly valued by the authoress of On The Niemen. Orzeszkowa remembered biography and works of Torquato Tasso. What is more, she even translated into Polish Hyppolyte Taine’s Histoire de la littérature anglaise (History of English literature), therefore the presence of William Shakespeare in her epistolography cannot be surprising. Commonly known “to be or not to be” or “something is rotten in the state of Denmark” may be found in some of her texts. She was also interested in French literature and acquainted with i.a. Molière’s plays and François Rabelais’ Gargantua and Pantagruelor Fables by Jean de La Fontaine. The article seems to be an important contribution to our knowledge on Orzeszkowa readings and her erudition.

PL

Syntetyczne studium przynosi rezultaty wnikliwej analizy listów Elizy Orzeszkowej (zebranych i opublikowanych przez Edwarda Jankowskiego w dziewięciu tomach), zawierających dane o lekturowych jej doświadczeniach. Jak się okazuje, czytała wiele i oczywiście znała sporo wyróżniających się arcydzieł literackich czy filozoficznych. Jej korespondencja stanowi trwały dowód czytelniczej pasji. Orzeszkowa miała w rękach teksty spisane w połowie pierwszego millenium. Wypowiedziane przez nią słowa dokumentują, że znała Wyznania Augustyna z Hippony, a także słynne Listy Abelarda i Heloizy scholastycznego filozofa. Studiowała Kwiatki Franciszka z Asyżu i Tomasza à Kempis O naśladowaniu Chrystusa. Jej dydaktyczne zajęcia ujawniają, że pragnęła wzbogacić edukacyjny program o Eddę poetycką czy Pieśń o Nibelungach. Autorka Nad Niemnem wysoko ceniła Boską komedię Dantego Alighieri. Orzeszkowa pamiętała biografię i prace Torquata Tassa. Co więcej, przekładała na język polski Historię literatury angielskiej Hipolita Taine’a, dlatego też nie może dziwić obecność Williama Shakespeare’a w jej epistolografii. Powszechnie znane „być albo nie być” czy „źle dzieje się w państwie duńskim” zjawiają się w jej tekstach. Interesowała się także literaturą francuską i przyswoiła między innymi komedie Molièra, Gargantuę i Pantagruela Françoisa Rabelais’ego czy Bajki Jeana de la Fontaine’a. Artykuł wydaje się ważnym przyczynkiem do naszej wiedzy o lekturach Orzeszkowej oraz jej erudycji.

Refine search results

Jerzy Stempowski i dziedzictwo oświecenia

k. Stasiewicz, Barbara Sanguszkowa i Eżbieta Drużbacka w świetle nowych źródeł, Olsztyn 2010.

Nieznane listy Stefana Garczyńskiego do Antoniego Edwarda Odyńca

Listy Antoniego Prochaski do Aleksandra Semkowicza (1876–1887) w zbiorach prywatnych Teofila Emila Modelskiego

Nieznane listy Wincentego Pola

Damnosa tarditas. Ślady lektury Biblii w listach Francesca Petrarki

O roli gestu i spójności w polskich listach śląskich z XVI wieku

Pięć listów ks. Bolesława Kumora do ks. Tadeusza Glemmy z lat 1952-1957

Kilka uwag o listach dyktowanych Wincentego Pola z lat 1867 i 1869

Listy Zygmunta Sarneckiego do Franciszka Rawity-Gawrońskiego (1887–1920)

„Artysta największy”. Eliza Orzeszkowa o Sienkiewiczu

Korespondencja Lwa Sapiehy do Radziwiłłów (w latach 1586–1622). Przyczynek do postrzegania na Litwie Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy

Apostolska posługa pojednania (2 Kor 5,14-21)

„Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994”, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018 Musica Iagellonica, ss. 953. ISBN 978-83-7099-229-3

Prawda i prostota a dziwactwa mody. Nieznany list Orzeszkowej do NN – anegdota kostiumowa

Krzemieniec w oczach Słowackiego. Reminiscencje epistolarne

„Otóż moja Urszulko tak szczegółowy masz opis mojego tu życia, że sądzę J. J. Rousseau z równą szczerością nie pisał swoich spowiedzi” – obrazy życia prywatnego i kulturalnego w latach czterdziestych XIX wieku na podstawie korespondencji Gustawa Zieliński

Epistolarne kreowanie wspólnoty. O listownych rozmowach Cypriana Norwida

Moje najdroższe kobiety (o kobietach w życiu Adolfa Dygasińskiego na podstawie epistolografii)

Orzeszkowej dialogi z tradycją: europejska literatura dawna