Search results

1

Retoryka zakończenia kryminału na przykładzie wybranych powieści Stefana Kisielewskiego

100%

Ryszkiewicz M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2023

|

vol. 66

|

issue 1

213-245

EN

The primary topic of the article is the analysis of three detective novels by a columnist Kisiel: Zbrodnia w Dzielnicy Północnej (1948), Wszystko inaczej (1986) and Zanim nadejdzie śmierć (1995). The first one represents “a classical crime novel”; the second one – “an open work”, “postmodern”, “anti-crime novel”; the third one – an allegedly uncompleted crime novel. Each of these works, referring to a linear-regressive narrative and a plot scheme of a crime story in a different way, uses the structure of a crime novel for slightly different purposes, which is mostly enhanced by final sequences of events. Hence the title of the article and the adopted method of analysis as both theory of a (crime) novel and theory of (classical) rhetoric as well, emphasize the key importance of the narrative and plot ending, and rhetoric enables to clarify its relevance, i.e. fulfilling various functions, thanks to evoking contexts and con-situations significant in (also literary) communication. The cognitive, educational and aesthetic, and therefore persuasive, functions of a crime novel depend, among other things, on the “open” or “closed” shape of the endings of the narrative and plot. These endings in case of each of the original, unconventional and valuable works are in fact unique.

PL

Zasadniczy przedmiot artykułu stanowi analiza trzech powieści kryminalnych Stefana Kisielewskiego: Zbrodnia w Dzielnicy Północnej (1948), Wszystko inaczej (1986) i Zanim nadejdzie śmierć (1995). Pierwsza reprezentuje „klasyczną powieść kryminalną”; druga – „dzieło otwarte”, „postmodernistyczne”, „antykryminał”; trzecia – kryminał rzekomo niezakończony. Każdy z tych utworów, odmiennie odwołując się do kryminalnej narracji linearno-powrotnej i kryminalnego schematu fabularnego, do odmiennych też nieco celów strukturę powieści kryminalnej wykorzystuje, co najbardziej uwydatniają finałowe sekwencje zdarzeń. Stąd tytuł artykułu oraz przyjęta w nim metoda analizy, gdyż zarówno teoria powieści (kryminalnej), jak też teoria retoryki (klasycznej), obie podkreślają duże znaczenie narracyjnego i fabularnego finiszu, a retoryka pozwala dookreślić jego celowość, czyli pełnienie przezeń różnorakich funkcji, dzięki przywołaniu istotnych w komunikacji (także literackiej) kontekstów oraz konsytuacji. Poznawcze, wychowawcze i estetyczne, a więc perswazyjne funkcje powieści kryminalnej zależą m.in. od „otwartego” bądź „zamkniętego” kształtu zakończeń narracji i fabuły. Te zakończenia w przypadku każdego z oryginalnych, niesztampowych i wartościowych dzieł są w istocie niepowtarzalne.

2

Поэтика вкусовых характеристик в русской лирике

100%

Liapina L.

Slavica Wratislaviensia

|

2015

|

vol. 161

45 - 53

EN

The article presents a study of taste epithets in the Russian poetry, their forms and image-creating function, especially in the 19th–20th centuries. Beginning in Romanticism, poets prefer direct and diverse taste epithets to present the sensual experiences of personality. Yet, they use metaphorical versions to form compound images and lyric plots. Different ways of connecting the direct and the metaphorical are illustrated in the article based on the example of poems of N. Nekrasov, I. Bunin, O. Mandelstam, A. Voznesensky, D. Samoilov and others.

3

Luka lekturowa - lektury szkolne a cyfrowe lektury domowe w edukacji polonistycznej

80%

Wobalis M.

Polonistyka. Innowacje

|

2023

|

issue 17

121-134

EN

In the realities of the turn of the second and third decades of the 21st century, interactivity, virtuality and multimedia have become the main formal determinants of messages for hybrid and digital generations (generations X, Y, Z). The most popular “domestic” cultural texts are mostly interactive and disseminated in the form of video games and interactive plots growing out of games. These forms, according to the author, not only become the basic spontaneous ‘home reading’ of digital generations today but will become the ‘dominant reading’ in the third decade of the 21st century. The article will characterize the phenomenon of the reading gap, the reading preferences of young people will be discussed along with the analysis of the new paradigm of plot reception defined inthe article as the performative turn in reading.

PL

W realiach przełomu drugiego i trzeciego dziesięciolecia XXI wieku interaktywność, wirtualność i multimedialność stały się głównymi wyznacznikami formalnymi przekazów bliskich pokoleniom hybrydowym i cyfrowym (pokolenia X, Y, Z). Najpopularniejsze „domowe” teksty kultury są w zdecydowanej większości interaktywne i upowszechniane w formie gier wideo oraz wyrastających z gier fabuł interaktywnych. Formy te, zdaniem autora, nie tylko stają się współcześnie podstawowymi spontanicznymi lekturami domowymi pokoleń cyfrowych, ale staną się dominującymi lekturami w trzecim dziesięcioleciu XXI wieku. W artykule scharakteryzowane zostanie zjawisko luki lekturowej, omówione zostaną preferencje lekturowe młodych wraz z analizą nowego paradygmatu odbioru fabuł określonego w artykule jako lekturowy zwrot performatywny.

4

Три варианта сюжета «возвращение в советское прошлое» (Николай Коляда, Ярослава Пулинович, Юлия Тупикина)

80%

Nepomnyashchikh N.

Przegląd Rusycystyczny

|

2022

|

issue 4

39-54

PL

Artykuł rozważa, w jaki sposób autorzy współczesnych dramatów o sowieckiej przeszłości modelują minioną rzeczywistość. Trzy różne strategie autora podyktowane są nie tylko przepaścią pokoleniową, ale także pragmatycznymi zadaniami do rozwiązania na scenie Jeśli sztuka Kapsuła czasu Nikołaja Kolady przesiąknięta jest nostalgiczno-sentymentalnym patosem i przeznaczona jest dla pewnego kręgu widzów tęskniących za dawną młodością, to Julia Tupikina miała za zadanie napisać na zamówienie sztukę o historii budowy Brackiej elektrowni wodnej Teatru Dramatycznego miasta Brack i Jarosława Pulinowicza w „Niekończącym się kwietniu” na temat historycznej, powtarzalnej traumy. .

RU

В статье рассмотрено, каким образом авторы современных пьес о советском прошлом моделируют ушедшую реальность. Три разных авторских стратегии диктуются не только поколенческим разрывом, но и теми прагматическими задачами, которые предстоит решить на сцене. Если пьеса Капсула времени Николая Коляды пронизана ностальгическо-сентиментальным пафосом и рассчитана на определенный круг зрителей, тоскующих по ушедшей молодости, то перед Юлией Тупикиной стояла задача написать пьесу об истории строительства Братской ГЭС по заказу драматического театра города Братска, а Ярослава Пулинович в Бесконечном апреле обратилась к теме исторической повторяющейся травмы. В результате обнаруживается, что в этих трех пьесах авторы строят сюжет как попытку героев метафорически вернуться в прошлое, но она заведомо обречена на провал.

EN

The paper focuses on how modern playwrights portray the reality of the Soviet past which does not exist any longer. The choice of different approaches is not solely determined by the generation gap; it also depends on the practical purpose that a play is to fulfill on stage. For example, Nikolai Kolyada’s Time Capsule is nostalgic and sentimental in order to appeal to the viewers that long for the long-passed time when they were young. Yulia Tupikina had a specific task to write a play about building the Bratsk Hydroelectric Power Station ordered by the Bratsk Drama Theater, while Yaroslava Pulinovich’ Endless April focuses on the historical repeating trauma. What do these different texts and authors have in common?

5

Quidam wobec poetyki żywych obrazów. Przyczynek do genologii poematu

80%

Chlebowski P.

Studia Norwidiana

|

2013

|

vol. 31

117-135

EN

The article points to a genological clue that has not yet been noticed in studies of Quidam. The clue – situating the pictorial art of description on the side of tableaux vivants – leads genological findings in a direction that is different from the one that has been followed up till now: it allows one to see the structure of the work in a different perspective, first of all connected with the idea of a synthesis of arts, with a strong visual and theatrical emphasis. The author, pointing to a connection between Quidam and the poetics of tableaux vivants, not only wants to broaden the genological spectrum by adding new, unknown areas, but also tries to understand its enigmatic plot structure, within which there are two contradictory factors: power and atrophy, synthesis and analysis, fragmentation of the plot and concentration on one event, reduction and excess.

6

Quidam wobec poetyki żywych obrazów. Przyczynek do genologii poematu

80%

Chlebowski P.

Studia Norwidiana

|

2013

|

vol. 31

117-135

EN

The article points to a genological clue that has not yet been noticed in studies of Quidam. The clue – situating the pictorial art of description on the side of tableaux vivants – leads genological findings in a direction that is different from the one that has been followed up till now: it allows one to see the structure of the work in a different perspective, first of all connected with the idea of a synthesis of arts, with a strong visual and theatrical emphasis. The author, pointing to a connection between Quidam and the poetics of tableaux vivants, not only wants to broaden the genological spectrum by adding new, unknown areas, but also tries to understand its enigmatic plot structure, within which there are two contradictory factors: power and atrophy, synthesis and analysis, fragmentation of the plot and concentration on one event, reduction and excess.

7

Stawka i konflikt jako mechanizmy budowania suspensu w filmach o Jamesie Bondzie. Raport z badań

80%

Dunin-Wilczyński S.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2020

|

vol. 48

|

issue 4

39-50

EN

The stakes play an important role in intensifying the conflict between the protagonist and the antagonist, and thus, the emotional reaction of the target audience. The James Bond film series often follow a plot pattern of „preventing atrocity”, in which the main character is supposed to stop the villain from implementing a morally evil plan. Stakes modification is done through various techniques: by masking the actual stakes, by increasing the negative consequences of a failure, by increasing the positive consequences of winning and by reducing the possibility of achieving the goal. Moreover, these films are characterized by the global nature of the conflict, which is emphasized on two levels. At the level of the threat scale, where public goals (political, economic, social, humanitarian consequences) are more important than private goals (emotional, moral consequences). And at the level of the form of the threat, where the stakes of the conflict are embedded in fantastic fear. The absurdity and caricatural nature of threats is realized by presenting them in the context of a conflict of values (e.g. good versus evil).

PL

Stawka odgrywa istotną rolę przy intensyfikowaniu konfliktu pomiędzy protagonistą a antagonistą, a co za tym idzie: emocjonalnej reakcji odbiorcy na ten konflikt. W filmach o Jamesie Bondzie stosowany jest schemat fabularny zapobiegania tragedii, gdzie główny bohater ma powstrzymywać złoczyńcę przed realizacją moralnie złego planu. Modyfikowanie stawki odbywa się przez maskowanie stawki rzeczywistej, zwiększanie negatywnych konsekwencji porażki, zwiększanie pozytywnych konsekwencji zwycięstwa oraz zmniejszanie możliwości osiągnięcia celu. Ponad to filmy te cechuje globalny charakter konfliktu, który uwydatnia się na dwóch poziomach − na poziomie skali zagrożenia, gdzie cele publiczne (konsekwencje polityczne, ekonomiczne, społeczne, humanitarne) są ważniejsze niż cele prywatne (konsekwencje emocjonalne, moralne), oraz na poziomie formy zagrożenia, gdzie stawka konfliktu jest osadzona na lęku fantastycznym. Absurdalność i karykaturalność zagrożeń jest urzeczywistniana przez przedstawianie ich w kontekście konfliktu wartości (np. dobro kontra zło).

8

Фyнкцыйныя пары “барацьба – перамога”, “задача – рашэнне” ў кнізе Яна Баршчэўскага Шляхціц Завальня, або Беларyсь y фантастычных апавяданнях

80%

Krofta H.

Acta Albaruthenica

|

2022

|

issue 22

241-250

PL

Artykuł poświęcony jest badaniu roli par funkcjonalnych “walka – zwycięstwo” i “zadanie – decyzja” w strukturze 14 opowiadań Jana Barszczewskiego z książki Szlachcic Zawalnia, czyli Białoruś w fantastycznych opowiadaniach. Stwierdza się, że w pracy autora struktura kanoniczna baśni magicznej, w której obecność jednej z tych par jest obowiązkowa, ulega znacznej modyfikacji: korelacja funkcjonalna zostaje zerwana na poziomie poszczególnych opowiadań, zdarzają się przypadki podwójnego znaczenia funkcji, autor stosuje technikę minus-odbiór, w której funkcje nie są realizowane, ale wskazane jest ich prawdopodobieństwo. Na poziomie całego dzieła równowaga fabuły została osiągnięta, a w ostatnim opowiadaniu Dziwna kij budowany jest romantyczny mit, w którym elementy baśniowe są sukcesywnie reprodukowane, nasycone nowym, metaforycznym znaczeniem.

BE

Артыкул прысвечаны даследаванню ролі функцыйных пар “барацьба – перамога” і “задача – рашэнне” ў структуры 14 апавяданняў Яна Баршчэўскага з кнігі Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях. Робяцца высновы аб тым, што ў аўтарскім творы кананічная структура чарадзейнай казкі, у якой наяўнасць адной з гэтых пар з’яўляецца абавязковай, істотна мадыфікуецца: на ўзроўні асобных апавяданняў парушаецца функцыйная суадноснасць, назіраюцца выпадкі дваістага марфалагічнага значэння функцый, аўтар выкарыстоўвае мінус-прыём, пры якім функцыі не рэалізуюцца, але абазначаецца іх верагоднасць. На ўзроўні ж усяго твора ў цэлым cюжэтны баланс дасягаецца, і ў апошнім апавяданні Дзіўны кій выбудоўваецца рамантычны міф, у якім узнаўляецца паслядоўнасць казкавых элементаў з новым, метафарычным значэннем.

EN

The article is devoted to the study of the role of functional pairs “struggle – victory” and “problem – solution” in the structure of 14 short stories by Yan Barshcheuski from the book Zavalnya, Esqire, or Belarus in Fantastic Stories. The conclusions are made that in the author's work the canonical structure of a fairy tale in which the presence of one of these pairs is mandatory, is significantly modified: at the level of individual stories, the functional correlation is violated, cases of dual morphological meaning of functions are observed, the author uses a minus technique in which functions are not implemented but their probability is denoted. At the level of the entire work as a whole, the plot balance, however, is achieved, and in the last story Marvelous Staff a romantic myth is built, in which a succession of fairy-tale elements is reproduced with new metaphorical meanings.

9

Маловідома казкова проза Євгена Гребінки: проблематика й поетика

80%

Terechowa I.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2022

|

vol. 10

|

issue 1

213-223

EN

The article considers the basic principles of the development of a literary fairy tale in the epoch of Ukrainian romanticism. With the help of genetic, comparative, typological methods, and methods of analysis and synthesis, it is proved that Eugene Hrebinka’s fairy-tale prose is an original and innovative phenomenon in 19th-century Ukrainian literature, the artistic specificity of which consists in the synthesis of signs of magic story and lyricism, moral-didactic principles and folklore. The specificities of the problems and poetics of such stories by this author as The Terrible Beast, The Moon and the Sun, Stepmother and Young Lady are analyzed. It is determined that the fairy-tale works of Eugene Hrebinka are a holistic artistic unity, built on a common plot model, and on realizing the same type of artistic conflict, which is manifested in the clash of positive and negative characters.

PL

W artykule omówiono podstawowe zasady rozwoju baśni literackiej w dobie romantyzmu ukraińskiego. Za pomocą metod genetycznych, porównawczych, typologicznych oraz analizy i syntezy udowodniono, że baśniowa proza Jewhena Hrebinki jest oryginalnym i nowatorskim zjawiskiem w literaturze ukraińskiej XIX wieku, którego specyfika artystyczna polega na syntezie cech opowieści magicznej i liryzmu, zasad moralno-dydaktycznych i folkloru. W opracowaniu przeanalizowano cechy problematyki i poetyki takich opowiadań autora, jak Straszna bestia, Księżyc i słońce, Macocha i panna. Ustalono, że baśniowe dzieła Jewhena Hrebinki stanowią całość artystyczną, zbudowaną na wspólnym modelu fabularnym i realizacji takiego rodzaju konfliktu artystycznego, który przejawia się w zderzeniu postaci pozytywnych i negatywnych.

10

Мотив греха в романах Ф.М. Достоевского

61%

Padsasonny S.

Studia Rossica Gedanensia

|

2014

|

issue 1

303-318

RU

В статье раскрывается смысл диалектики греха как литературного мотива в творческом наследии Ф.М. Достоевского. Объектом исследования послужили романы писателя Преступление и наказние, Идиот, Подросток, Бесы, Братья Карамазовы. Прослеживается связь мотива греха с темой и сюжетом произведений писателя. Дан анализ мотивов-вариантов, а также смежных мотивов. Герои художественного пространства автора через анализ мотива греха разделены на типы.

EN

The article explains the meaning of the dialectic of sin as a literary motif in Dostoevsky's creative heritage. The object of study is based on the writer's novels Crime and Punishment, The Idiot, The Adolescent, The Devils, The Brothers Karamazov. We analyze the connection between the motif of sin and the theme and plot of the writer`s novels. The variant motifs and the related motifs are explored in the article. All the characters of Dostoyevsky`s art space are divided into types through the analysis of the motif of sin.

PL

W artykule rozważany jest sens dialektyki grzechu jako motywu literackiego w twórczości Fiodora Dostojewskiego. Przedmiotem badań są powieści "Zbrodnia i kara", "Idiota", "Młodzik", "Biesy", "Bracia Karamazowy". Dokonano analizy motywów-wariantów oraz motywów powiązanych. Autor wyodrębnia typy bohaterów przestrzeni literackiej na podstawie analizy motywu grzechu.

11

Апавяданне аб іконніку і залатару ў станаўленні паэтыкі беларускага літаратурнага сюжэта

61%

Chukichova N.

Acta Albaruthenica

|

2022

|

issue 22

219-227

PL

W artykule podjęto próbę zrekonstruowania strukturalnych podstaw fabuły Opowiadania o ikonografie i złotniku – jednej z najbardziej artystycznych opowieści Maksima Bogdanowicza, w której archetypiczny trójdzielny schemat wątku cyklicznego, choć zachowany, został znacząco zmieniony i na nowo zinterpretowany. Kanoniczna jego „strata” przejawia się w makrofabule jako model artystyczny sytuacji indywidualnej i konkretno-historycznej, archetypowe „poszukiwanie” przedstawia punktowe linie możliwych rozwiązań fabularnych, a otwarty finał pojawia się po raz pierwszy w miejscu „zysku”. Oczywista modyfikacja uniwersaliów fabularnych, która następuje w toku tego rodzaju wtórnego rozgrywania artystycznych kodów wypowiedzi, może hipotetycznie oznaczać jeden punkt chronologiczny fundamentalnie ważny dla zrozumienia ewolucji białoruskiego narodowego myślenia artystycznego – początek formowania się kolejnego historycznego typu fabuły w literaturze białoruskiej.

BE

У артыкуле здзейснена спроба рэканструявання структурнай праасновы сюжэта Апавядання аб іконніку і залатару – аднаго з самых высокамастацкіх апавяданняў Максіма Багдановіча, у якім хоць і захавана, але істотна перайначана і пераасэнсавана архетыпная трохчленная схема цыклічнага сюжэта. Кананічная для яе “страта” ўвасабляецца ў макрасюжэце як мастацкая мадэль індывідуальнай і канкрэтна-гістарычнай сітуацыі, архетыпны “пошук” уяўляе пункцірныя лініі магчымых сюжэтных рашэнняў, а на месцы “набытка” ўпершыню паўстае адкрыты фінал. Відавочная мадыфікацыя сюжэтных універсалій, якая адбываецца ў ходзе такога кшталту другаснага разыграння мастацкіх кодаў выказвання, гіпатэтычна можа азначаць адзін прынцыпова важны для разумення эвалюцыі беларускага нацыянальнага мастацкага мыслення храналагічны пункт – пачатак фармавання ў беларускай літаратуры яшчэ аднаго гістарычнага тыпу сюжэта.

EN

In the article, an attempt has been made to reconstruct the archaic plot structure of Story about the Iconographer and the Goldsmith – one of the most highly artistic of Maksim Bogdanovich’s stories, in which the archetypal tripartite scheme of the cyclical plot has been significantly changed and reinterpreted. The canonical for its “loss” is embodied in the macroplot as an artistic model of an individual and historical situation, the archetypal “search” is represented as dotted lines of possible plot solutions, and for the first time instead of “gain” an open finale appears. The obvious modification of plot universals, which occurs in the process of this kind of secondary playing of artistic codes of expression, hypothetically can mean one chronological point that is fundamentally important for understanding the evolution of Belarusian national artistic thinking - the beginning of the formation of one more historical plot type in Belarusian literature.

12

Felietonowe gry z konwencjami gatunkowymi w „Rzucie z autu” Waldemara Lodzińskiego

51%

Iwańczyk P.

Językoznawstwo

|

2014

|

issue 8

31-38

EN

The purpose of the present article is to fill up a distinct gap in the state of media studies research by characterising selected columns written by Waldemar Lodziński. The texts were published as a part of „Rzut z autu” cycle (1994–1998) in the „Piłka Nożna” weekly. The text contains conclusions from linguistic analysis of gathered press material made from an angle of interesting genre adaptations present in the texts. Numerous examples of original references can be found in Lodziński’s columns: to other press genres (a letter to the editor, commentary, editorial), various forms characteristic of literature (story, fable, riddle) and usable texts (instructions, regulations, declaration). Conclusions from three sport columns are presented in the present article, stylised to be a folk fable, school descriptive evaluation and a riddle.

PL

Celem niniejszego artykułu jest wypełnienie wyraźnej luki w badaniach nad mediami poprzez scharakteryzowanie wybranych felietonów autorstwa Waldemara Lodzińskiego. Teksty te były publikowane w cyklu „Rzut z autu” (1994–1998) w tygodniku „Piłka Nożna”. Artykuł zawiera wnioski z analizy językowej zgromadzonego materiału prasowego, przeprowadzonej pod kątem interesujących adaptacji gatunkowych obecnych w tych tekstach. W felietonach Lodzińskiego można znaleźć liczne przykłady oryginalnych odniesień do innych gatunków prasowych (list do redakcji, komentarz, artykuł wstępny), różnych form charakterystycznych dla literatury (opowiadanie, bajka, zagadka) oraz tekstów użytkowych (instrukcje, regulaminy, deklaracje). W artykule przedstawiono wnioski z analizy trzech felietonów sportowych, stylizowanych na ludową bajkę, szkolną ocenę opisową i zagadkę.

13

Układanie niebka. Rola opisu w mojej twórczości prozatorskiej

41%

Helbig-Mischewski B.

Forum Poetyki

|

2020

|

issue 20

74-85

EN

The paper is devoted to the creation and function of description in the prose by the author, as well as about the mutual relations between the categories of description and storytelling. The function and structure of description is compared to the childhood game niebko (also known as a sekret), referring to the title of one of her novels (Niebko, 2013). The author considers the (not only artistic, but also psychological) genesis of the dominance of description in her prose. She points out the methods which she used to “liven up” descriptions in her prose, so that it is not too static and “boring”. She considers descriptions as a tool to “deepen” experiencing her own existence, as well as that of the reader – and so their mystical and therapeutic aspect.

PL

Artykuł traktuje o powstawaniu i funkcji opisu we własnej twórczości prozatorskiej autorki, a także o wzajemnym stosunku kategorii opisu i opowiadania. Funkcję i strukturę opisu w swojej prozie autorka porównuje do zabawy dziecięcej w „niebko” (nazywanej także „sekretem”), nawiązując do tytułu jednej ze swoich powieści (Niebko, 2013). Rozpatruje (nie tylko artystyczną, ale i psychologiczną) genezą dominacji opisów w swojej twórczości. Wskazuje na metody, którymi „ożywia” opis w swojej prozie, aby nie był zbyt statyczny i „nudny”. Zastanawia się nad opisem jako narzędziem „pogłębienia” przeżywania egzystencji własnej i czytelnika/czytelniczki, a więc nad jego aspektem mistycznym i terapeutycznym.

Refine search results

Retoryka zakończenia kryminału na przykładzie wybranych powieści Stefana Kisielewskiego

Поэтика вкусовых характеристик в русской лирике

Luka lekturowa - lektury szkolne a cyfrowe lektury domowe w edukacji polonistycznej

Три варианта сюжета «возвращение в советское прошлое» (Николай Коляда, Ярослава Пулинович, Юлия Тупикина)

Quidam wobec poetyki żywych obrazów. Przyczynek do genologii poematu

Quidam wobec poetyki żywych obrazów. Przyczynek do genologii poematu

Stawka i konflikt jako mechanizmy budowania suspensu w filmach o Jamesie Bondzie. Raport z badań

Фyнкцыйныя пары “барацьба – перамога”, “задача – рашэнне” ў кнізе Яна Баршчэўскага Шляхціц Завальня, або Беларyсь y фантастычных апавяданнях

Маловідома казкова проза Євгена Гребінки: проблематика й поетика

Мотив греха в романах Ф.М. Достоевского

Апавяданне аб іконніку і залатару ў станаўленні паэтыкі беларускага літаратурнага сюжэта

Felietonowe gry z konwencjami gatunkowymi w „Rzucie z autu” Waldemara Lodzińskiego

Układanie niebka. Rola opisu w mojej twórczości prozatorskiej