Search results

1

Medical consultation and communication with a family doctor from the patients’ perspective – a review of the literature

100%

Marcinowicz L., Górski S.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2016

|

issue 3

387-390

2

Is home care an issue for primary health care? Expert views from Poland and Estonia

88%

Põlluste K., Marcinowicz L., Chlabicz S.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2016

|

issue 4

455-459

3

Opinions and behavior of family doctors concerning vaccinating against influenza

75%

Gutknecht P., Winiarski T., Trzeciak B., Molisz A., Pietrzykowska M., Nowicka-Sauer K., Siebert J.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2016

|

issue 3

241-243

4

Leczenie otyłości w praktyce lekarza rodzinnego

75%

Olszanecka-Glinianowicz M.

Gabinet Prywatny

|

2019

|

vol. 28 (274)

|

issue 01

32-38

EN

Obesity is a chronic disease of a progressive nature, with no tendency to self-relapse and atendency to relapse, resulting in numerous other diseases that are the cause of disability and premature death. Every fourth adult Pole suffers from obesity. The treatment of all obesity complications was found in the system of specialized health care. However, the treatment of obesity is included in the duties of the family doctor, who currently has no possibility of referring the patient to a specialist center. The therapeutic team consisting of a doctor, psychologist, dietitian, physiotherapist should take part in the treatment of obesity, and in the case of patients with II degree obesity and complications and third-degree of obesity, also a bariatric surgeon. A family doctor left behind has a difficult task ahead of him, which is why he often does not diagnose obesity and does not raise this topic with the patient or directs him to the dietician. The manuscript aims to show family doctors how to take obesity treatment within a limited time and lack of support from other members of the therapeutic team.

PL

Otyłość jest chorobą przewlekłą o postępującym charakterze, bez tendencji do samoistnego ustępowania i z tendencją do nawrotów, powodującą liczne inne choroby, które są przyczyną niepełnosprawności i przedwczesnej śmierci. Co czwarty dorosły Polak choruje na otyłość. Leczenie wszystkich powikłań otyłości znalazło miejsce w systemie specjalistycznej opieki zdrowotnej. W leczeniu otyłości powinien brać udział zespół terapeutyczny złożony z lekarza, psychologa, dietetyka, fizjoterapeuty, a w przypadku chorych z otyłością II stopnia i występującymi powikłaniami oraz otyłością III stopnia, również chirurga bariatry. Pozostawiony sam lekarz rodzinny ma przed sobą trudne zadanie, dlatego często nie diagnozuje otyłości i nie porusza tego tematu z pacjentem lub kieruje go do dietetyka. Celem niniejszego opracowania jest wskazanie lekarzom rodzinnym, jak można podjąć leczenie otyłości w ramach ograniczonego czasu i braku wsparcia innych członków zespołu terapeutycznego. Pozostawiony sam lekarz rodzinny ma przed sobą trudne zadanie, dlatego często nie diagnozuje otyłości i nie porusza tego tematu z pacjentem lub kieruje go do dietetyka. Celem niniejszego opracowania jest wskazanie lekarzom rodzinnym, jak można podjąć leczenie otyłości w ramach ograniczonego czasu i braku wsparcia innych członków zespołu terapeutycznego. Otyłość nie jest wstydliwym problemem, tylko chorobą taką jak każda inna i bardzo ważne jest, żeby lekarz tak do niej podchodził. Ponadto istotne jest, żeby nie mówić o odchudzaniu, tylko o leczeniu otyłości. Większość chorych na otyłość od lat się odchudza, czego efektem jest postęp choroby i rozwój jej powikłań. Odchudzanie to działania, które nie są oparte na aktualnej wiedzy medycznej, a ich celem jest uzyskanie ubytku jak największej liczby kilogramów w jak najkrótszym czasie. Natomiast leczenie otyłości ma na celu uzyskanie trwałego ubytku masy ciała, powodującego ogólną poprawę stanu zdrowia, a stosowane metody są zgodne z aktualnymi rekomendacjami towarzystw naukowych, opartych na wynikach przeprowadzonych badań (medycyna oparta na dowodach naukowych)

5

Całościowa ocena geriatryczna a opieka medyczna nad osobą w wieku podeszłym

63%

Kumięga P. B., Grata-Borkowska U. T., Bujnowska-Fedak M. M., Drobnik J.

Puls Uczelni

|

2016

|

issue 2

44-48

PL

Prognozy demograficzne wskazują, że najszybciej rosnącą grupą wiekową pacjentów na świecie są osoby powyżej 65. roku życia. Szacuje się, że ich odsetek w 2050 r. osiągnie ok. 31,3% populacji Polski. Oznacza to, że ludzie w wieku podeszłym będą dominować wśród pacjentów zgłaszających się do lekarzy wszystkich specjalności. Opieka medyczna w okresie starości powinna być ukierunkowana na indywidualne potrzeby pacjenta. Prawidłowe zdiagnozowanie objawów, określenie potrzeb zdrowotnych seniora we wszystkich wymiarach determinuje dalsze postępowanie medyczne. Narzędziem ułatwiającym to zadanie jest całościowa ocena geriatryczna (COG). To wielodyscyplinarne narzędzie, a zarazem złożony proces diagnostyczny, składający się z szeregu skal, którego celem jest określenie zakresu zaburzeń zdrowia seniora, jego zdolności do samodzielnego funkcjonowania, potrzeb i problemów na płaszczyźnie fizycznej, psychicznej, socjoekonomicznej oraz środowiskowej. Główne skale znajdujące zastosowanie w COG to: ADL, IADL, Barthel i inne służące do oceny stanu funkcjonalnego seniora. W ramach COG ocenia się także stan psychiczny chorego, stosując skalę MMSE , skrócony test sprawności umysłowej Hodgkinsona, test rysowania zegara, skalę Yesavage’a i inne. Z kolei ocena socjalno-środowiskowa ma na celu zdefiniowanie potrzeb osoby w wieku podeszłym w zakresie opieki doraźnej oraz długoterminowej.

EN

Demographic projections show that the fastest growing age group of patients in the world are people over 65 years of age. For instance, it is estimated that in 2050 their share will reach approximately 31.3% of the Polish population. This means that the elderly will certainly dominate among patients visiting doctors of all specializations. Health care at old age should be focused on individual needs of the patient. A right diagnosis of symptoms, identifying the health needs of seniors in all dimensions, determines application of further medical procedures. A tool that facilitates this task is Comprehensive Geriatric Assessment (CGAGA). CGAGA is a multidisciplinary tool and also a complex diagnostic process, consisting of a series of scales, the aim of which is to determine the scope of seniors’ health disorders, their ability to operate independently, their needs and problems encountered in the physical, psychological, socio-economic and environmental spheres. The main scales which apply in the CGAGA are: ADL, IADL, Barthel and others which serve to assess the functional capacity of the senior. As part of the CGAGA one can also evaluate the psychological state, using MMSE , Hodgkinson test, CDT, scale of Yesavage and others. In turn, the social-environmental assessment is meant to define the needs of elderly patients, which are connected with emergency interventions and long-term care.

Refine search results

3 Family Medicine & Primary Care Review

1 Gabinet Prywatny

1 Puls Uczelni

2 Marcinowicz L.

1 Bujnowska-Fedak M. M.

1 Chlabicz S.

1 Drobnik J.

1 Grata-Borkowska U. T.

1 Gutknecht P.

1 Górski S.

1 Kumięga P. B.

1 Molisz A.

1 Nowicka-Sauer K.

1 Olszanecka-Glinianowicz M.

1 Pietrzykowska M.

1 Põlluste K.

1 Siebert J.

1 Trzeciak B.

1 Winiarski T.

1 2021

4 2016

Medical consultation and communication with a family doctor from the patients’ perspective – a review of the literature

Is home care an issue for primary health care? Expert views from Poland and Estonia

Opinions and behavior of family doctors concerning vaccinating against influenza

Leczenie otyłości w praktyce lekarza rodzinnego

Całościowa ocena geriatryczna a opieka medyczna nad osobą w wieku podeszłym