Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: filozofowie

Sort By:

Limit search:

Odwołania do filozofów w polskim orzecznictwie

100%

Maroń G.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

2019

vol. 11

issue 4

262-280

The article deals with the practice of invoking philosophers in the reasons for judgments of the Polish courts. A quantitative and qualitative analysis of the case law of the common courts, administrative courts, the Supreme Court and the Constitutional Tribunal allowed for the formulation of several main conclusions. First, although judgments containing references to philosophers constitute only a small fraction of all the case law, at the same time, when measured in absolute numbers, cases of quoting philosophers are not marginal. Second, in the two last decades there has been a clear intensification in the use of philosophical references in judgments. Third, references to philosophers exercise a number of different functions falling within the clarification and persuasive purposes of grounds of judgments. Fourth, there is no one attitude among courts and the parties towards the presence of philosophical arguments in the judicial process. The titular issue is not the further stage of the legal scholarship’s discourse on “judges as philosophers” in the likeness of Dworkin’s “Judge Hercules”. The practice of referring to philosophers by the courts is primarily an issue of the style of reasons for judgment and the role of non-legal sources in the rationalisation of judicial decisions – and not so much in the making of them. In the author’s view, the case law study reveals the utilitarian potential of philosophy for judicial argumentation.

W artykule omówiono praktykę odwoływania się do filozofów w uzasadnieniach orzeczeń polskich sądów. Kwantytatywne i kwalitatywne studium orzecznictwa sądów powszechnych, sądów administracyjnych, Sądu Najwyższego oraz Trybunału Konstytucyjnego pozwoliło na sformułowanie kilku głównych wniosków. Po pierwsze, jakkolwiek odniesienia do filozofów w orzeczeniach są w ujęciu proporcjonalnym czymś rzadkim, to zarazem mierzone w liczbach bezwzględnych nie stanowią przypadków sporadycznych. Po drugie w ostatnich dwóch dekadach nastąpiła wyraźna intensyfikacja przywoływania filozofów w judykatach. Po trzecie odwołania do filozofów realizują szereg różnych funkcji wpisujących się w klaryfikacyjne i perswazyjne cele uzasadnienia orzeczenia. Po czwarte stosunek judykatury i stron postępowania do obecności racji filozoficznych w procesie orzeczniczym jest niejednolity. Tytułowe zagadnienie nie stanowi kolejnej odsłony doktrynalnego dyskursu o „sędziach filozofach” na podobieństwo Dworkinowskiego „sędziego Herkulesa”. Przywoływanie filozofów przez sądy w pierwszej kolejności przynależy do problematyki stylu uzasadnienia orzeczeń oraz roli źródeł pozaprawnych w racjonalizacji – a nie tyle w podejmowaniu – sądowych rozstrzygnięć. W przekonaniu autora przeprowadzone studium orzecznictwa ukazuje utylitarny potencjał filozofii dla sądowej argumentacji.

O Kościele katolickim bez namaszczenia

100%

Drozdowicz Z.

Przegląd Religioznawczy

2018

issue 1/267

In these considerations, I refer to examples of such a statement about the Catholic Church without anointing, which is not only a testimony of a lack of faith in his help in achieving salvation, but also a deep conviction that he is aﬀected by serious illnesses. This expression was diﬀerently motivated, and it had and has very diverse consequences – both for those expressing their words and for the addressees. In each case, however, it meant and signifes the specifc votum of the former separatum towards the Catholic Church, and put in the role of complicit all those who, despite revealing serious ills, agree to remain in this community, and even express their tacit acceptance of the irregularities occurring in it.

Kościół katolicki nie jest jedyną instytucją wrażliwą na to, co się o nim mówi oraz jak się o nim mówi. W tym jednak przypadku ma to szczególnie duże znaczenie, bowiem wiąże się nie tylko z budowaniem lub rujnowaniem jego pozycji społecznej, ale także z wiązaniem przez członków tej wspólnoty nadziei na takie życie, które będzie pozbawione nieszczęść i niedogodności tego świata, a mówiąc językiem wierzących – na zbawienie duszy. Stąd formułowana przez Ojców Kościoła (takich jak św. Augustyn czy św. Cyprian) i powtarzana później przez wieki z namaszczeniem zasada: „poza Kościołem nie ma zbawienia”.

Refine search results

1 Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

1 Przegląd Religioznawczy

1 Drozdowicz Z.

1 Maroń G.

1 2019

1 2018

Search results

Odwołania do filozofów w polskim orzecznictwie

O Kościele katolickim bez namaszczenia