Search results

1

Функции ссылочно-сносночного аппарата в поэзии Льва Лосева

100%

Павловец М.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica

|

2012

|

issue 5

142-148

EN

Poems which contain footnotes, including those with references, are paramount in the poetry by Lev Loseff. They add “philologism” to his poetry and determine the special ways which the poet uses to create the lyrical subject in his works. The lyrical subject in Loseff's poetry has two hypostases: the one of a poet and the one of a commentator. Lyrical discourse is organically combined with the philological one, and the subject’s selfreflection is combined with meta-reflection of the text.

2

Przekład tekstu naukowego i rola paratekstów

86%

Piechnik I.

Między Oryginałem a Przekładem

|

2013

|

vol. 21

109-125

EN

The article analyses translator’s problems and the role of different paratexts (such as footnotes, comments, forewords, afterwords and text on the cover of books) in the translation of specialized texts (scientific ones in particular). In this type of texts, the information is imperative to the reader, so every intervention of a translator makes the sense more clear in the translated work.

3

Przypisy rzeczowe a tekst główny w publikacjach naukowych

86%

Szkudlarek-Śmiechowicz E.

Rozprawy Komisji Językowej ŁTN

|

2015

|

vol. LXI

251-265

PL

Obecność przypisów w publikacji naukowej powoduje rozbicie przekazu na tekst zasadniczy i jego odautorskie uzupełnienia, co w płaszczyźnie formalnej prowadzi do swoistego zakłócenia spójności i recepcji tekstu, ale w płaszczyźnie semantyczno-funkcjonalnej odwrotnie – zwiększa szansę na właściwe zrozumienie wypowiedzi naukowej. Celem artykułu jest ustalenie relacji spójnościowych (formalnych i pojęciowo-funkcjonalnych) między tekstem zasadniczym publikacji naukowych a stosowanymi w nich przypisami rzeczowymi. Materiał egzemplifikacyjny obejmuje wybrane prace naukowe z zakresu humanistyki wybitnych współczesnych polskich językoznawców. Przypisy rzeczowe, podobnie jak tekst zasadniczy publikacji naukowej, mają bardzo wyraziste, eksplicytne środki więzi, mimo to w warstwie strukturalnej dekomponują wypowiedź na tekst zasadniczy i tekst poboczny. Formalna więź między nimi wyraża się przede wszystkim za pomocą leksykalnych środków kohezji oraz środków metatekstowych, wzmacnianych bardzo często nawiązaniem zaimkowym. Przypis rzeczowy jest zawsze niesamodzielny pod względem poznawczo-pragmatycznym, łączy go z tekstem zasadniczym treściowy stosunek włączający, choć nie zawsze stosunek włączający ma charakter formalny, czego przykładem są przypisy dekomponujące wypowiedzenie. Tekstowe funkcje przypisów: definiowanie, wyjaśnianie, komentowanie, uzupełnianie, polemika, dygresja, są składowymi ich funkcji dyskursywnej: łączenia członków wspólnoty naukowej, oddziaływania na nią, ustanawiania hierarchii w jej obrębie i kompetencji badawczych autora publikacji.

EN

The presence of footnotes in a scientific publication divides the message into the main text and supplementations provided by the author, which, on the formal plane, leads to specific disruptions of the cohesion and reception of the text and has the opposite effect on the semantic and functional plane – it increases the chances on proper understanding of a scientific text. The aim of the article is to define cohesion relationships (formal as well as notional-functional) between the main text of a scientific publications and footnotes used in them. Examples include selected scientific works in humanities by eminent contemporary Polish linguists. Footnotes, just as the main text of a scientific publication, have very distinct, explicit relating means, but despite this, it still divides the message into the basic and additional texts at the structural level. The formal relation between them is mostly expressed lexical means of cohesion and by metatext means, which are very frequently enhanced by the use of pronouns. A footnote is never independent in cognitive and pragmatic terms, there exists an inclusive relation between it and the main text; however, this relation does not always have a formal character, which is exemplified by footnotes dividing the text. Text functions of footnotes: defining, explaining, commenting, supplementing, arguing, digressions are components of their discursive function: connecting members of the scientific community, influencing it, establishing a hierarchy within it and research competences of the author of the publication.

4

Obecność przypisu w edycji cyfrowej – rekonesans

86%

Niciński K.

Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

|

2019

|

vol. 25: Pamiątka, hołd, laudacja w literaturze i kulturze

196-208

EN

The objective of this paper is to show how the solutions suitable for traditional scholarly editing may work in the digital environment. The central issue of the article is to present the ways of adjusting the annotations (the footnotes in parti- cular) to the rules of scholarly digital editing, and especially to the TEI technical standard. The paper aims to answer the following questions: – how to make use of the possibilities offered by TEI elements and attributes? – can the descriptions associated with TEI elements replace traditional foot- or endnotes? – why do traditional footnotes, once incorporated into digital editing, require further reworking, sometimes both editorial and factual?

5

Trembecki i pani de Graffigny

72%

Ryba J.

Prace Polonistyczne

|

2013

|

vol. 68

63-71

EN

The sketch presents the poem by Stanislaw Trembecki entitled Do Wojciecha Miera bawiącego na wsi (For Wojciech Mier Away in the Country), in which the author encourages the addressee of the poem to return to Warsaw, when he gets tired of country life, by balloon. In the rhyming footnote attached to the poem, Trembecki provided humorous origins (myth) explaining why it was the French that invented the balloon. In his sketch, Ryba shows interest in the myth borrowed by the author of the poem from the epistolary novel of Madame de Graffigny’s Lettres d’une Peruvienne. The French writer and her work (as a source of inspiration for Trembecki) have also become the subject of research.

6

Poezja przypisów. Czesława Miłosza „Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada”

61%

Okulicz-Kozaryn R.

Porównania

|

2012

|

vol. 10

141-146

EN

Miłosz’s poem From the Rising of the Sun is said to encapsulate the most important features of his poetry. In his paper entitled The poetry of footnotes, Radosław Okulicz-Kozaryn shows that this opinion about the poetry of Miłosz is based rather on the critics’ intuition than contextual interpretation, thorough analysis or even close, comprehensive reading of his poem. Moreover, the closer the reading the more troublesome the question of understanding the poem becomes, as in some fragments (which do not have editorial notes) the Polish language is interwoven with excerpts in Lithuanian or old Balto-Russian. Leaving some of them only in their original form as an irreducible lyrical value, he also quotes from other minor Polish-Lithuanian authors and provides information about them. Milosz also includes some detailed explanation of the forgotten region of Lauda. The word “footnotes” is marked out with caps, thus being imbued with the importance of the constructional element of his work. Besides, Miłosz adapts an old form of silva rerum and meanwhile, by mentioning Mickiewicz’s poem Grażyna, he evokes the tradition of romantic tales in which notes were originally conceived as an integral part of the poetical work.

PL

Poemat Cz. Miłosza Gdzie słońce wschodzi i kędy zapada uznawany jest za summę twórczości poety. R. Okulicz-Kozaryn w artykule zatytułowanym Poezja przypisów dowodzi, że ta skądinąd trafna opinia ma podstawy raczej intuicyjne niż interpretacyjne, brak bowiem pełnej kontekstowej interpretacji, szczegółowej analizy, a nawet próby linearnej lektury poematu, który nie doczekał się dotąd krytycznego, komentowanego wydania. Tymczasem im uważniej próbuje się odczytywać znaczenia, tym więcej trudności sprawia jego rozumienie, choćby z tego powodu, że autor wplótł w swój utwór fragmenty po litewsku i staro-białorusku. Umyślnie pozostawiając część przytoczeń bez tłumaczenia – jako swego rodzaju naddatek liryczny – Miłosz cytuje też pisarzy polsko-litewskich i wprowadza do poematu wiadomości o tych twórcach, uważanych w Polsce za pomniejszych, a najczęściej w ogóle nie znanych. Ponadto dołącza różne objaśnienia na temat litewskiej krainy historycznej – Laudy. W ten sposób „PRZYPISY” – słowo to zostało wyróżnione przez autora wersalikami – otrzymują wartość poetycką i znaczenie elementu konstrukcyjnego dzieła. Miłosz adaptuje staropolską formę silva rerum, a jednocześnie, przywołując bezpośrednio Mickiewiczowską Grażynę, korzysta z tradycji romantycznej powieści poetyckiej, której istotny składnik stanowiły przypisy.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica

1 Między Oryginałem a Przekładem

1 Napis. Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej

1 Porównania

1 Prace Polonistyczne

1 Rozprawy Komisji Językowej ŁTN

1 Niciński K.

1 Okulicz-Kozaryn R.

1 Piechnik I.

1 Ryba J.

1 Szkudlarek-Śmiechowicz E.

1 Павловец М.

1 2019

1 2015