Search results

1

Kilka refleksji o miejscu wykonywania śpiewu po czytaniu, wymienności tekstów i o formach

100%

Białkowski M.

Musica Ecclesiastica

|

2021

|

issue 16

61-66

EN

Liturgical rules concerning the performance of singing after a reading clearly indicate a pulpit, however they allow for a different place which should always be in the presbyterium in case there is no pulpit. The interchangeability of a text after a reading suggested by the Lectionary in order to facilitate singing, however, it does not apply to the Polish area, due to the standardized text of a refrain. In the case of single-line melodies, a refrain of a responsorial psalm can be repeated every verse.

PL

Przepisy liturgiczne dotyczące wykonawstwa śpiewu po czytaniu wskazują jednoznacznie na ambonę, dopuszczając jednak inne miejsce, które w przypadku braku ambony powinno być zawsze w prezbiterium. Sugerowana przez Lekcjonarz mszalny wymienność tekstu po czytaniu w celu ułatwienia śpiewu nie dotyczy obszaru polskiego ‒ z racji ustandaryzowanego tekstu refrenu. W przypadku melodii jednowersowych refren psalmu responsoryjnego można powtarzać co wers.

2

Rękopis liturgiczny ze zbiorów Zygmunta Glogera

100%

Grajewski C.

Hereditas Monasteriorium

|

2016

|

vol. 8

137-143

PL

Autor stara się ustalić czas powstania i proweniencję 29 kart z repertuarem liturgicznym z tzw. zbioru Zygmunta Glogera. Zabytek znajduje się w Archiwum Narodowym w Krakowie pod sygnaturą 29/678/0/13/797. Okazuje się, że dwie pierwsze karty są fragmentem antyfonarza wydrukowanego w krakowskiej oficynie Piotrkowczyka w 1614 r., pozostałe 27 kart to fragment najprawdopodobniej franciszkańskiego graduału napisanego w pierwszej połowie XVII w. Zawiera kompletne śpiewy mszalne okresu adwentu i dużej części okresu Bożego Narodzenia.

EN

The author tries to establish the period of origin and the provenance of twenty nine leaves with liturgical repertoire from the so-called Zygmunt Gloger’s collection, kept in the National Archives in Cracow under no. 29/678/0/13/797. It turns out that the first two leaves are a fragment of an antiphonary printed in Piotrkowczyk’s Cracow printing house in 1614, while the remaining twenty seven leaves come most likely from a Franciscan gradual written in the first half of the 17th century. They contain complete mass chants for the Advent season and a large part of the Christmas season.

3

KILKA REFLEKSJI O MIEJSCU WYKONYWANIA ŚPIEWU PO CZYTANIU, WYMIENNOŚCI TEKSTÓW I O FORMACH

100%

Białkowski M.

Musica Ecclesiastica

|

2021

|

issue 16

61-66

PL

Przepisy liturgiczne dotyczące wykonawstwa śpiewu po czytaniu wskazują jednoznacznie na ambonę, dopuszczając jednak inne miejsce, które w przypadku braku ambony powinno być zawsze w prezbiterium. Sugerowana przez Lekcjonarz mszalny wymienność tekstu po czytaniu w celu ułatwienia śpiewu nie dotyczy obszaru polskiego ‒ z racji ustandaryzowanego tekstu refrenu. W przypadku melodii jednowersowych refren psalmu responsoryjnego można powtarzać co wers.

EN

Liturgical rules concerning the performance of singing after a reading clearly indicate a pulpit, however they allow for a different place which should always be in the presbyterium in case there is no pulpit. The interchangeability of a text after a reading suggested by the Lectionary in order to facilitate singing, however, it does not apply to the Polish area, due to the standardized text of a refrain. In the case of single-line melodies, a refrain of a responsorial psalm can be repeated every verse.

4

Nierozpoznany graduał z kościoła świętojańskiego w Toruniu – przyczynek do badań nad księgami muzycznymi diecezji chełmińskiej w średniowieczu

100%

Jakubek-Raczkowska M., Raczkowski J.

Muzyka

|

2020

|

vol. 65

|

issue 1

95-111

EN

This article presents preliminary results of codicological, historical and technological research into a medieval liturgical manuscript from the collection of the Diocesan Museum in Toruń (inv. no. MDT-K-003), carried out thanks to grant no. 0122/NPRH6/H11/85/2018, ‘An Inventory of Toruń’s Art’, part 1, ‘Sacred Art Heritage, Old Town Complex’. In the scant subject literature, this codex is identified as an antiphonary compiled for the parish church of SS John the Baptist and John the Evangelist in Toruń (in the archive of which it remained until recently) and dated to the turn of the sixteenth century. In the present article, this book is identified as a Graduale de tempore used by the Teutonic Knights. The authors analyse the contents of the codex, discuss codicological issues related to its material structure and use, present a study of its decoration and draw new conclusions concerning its provenance. The book demonstrates very close analogies, with respect to both its original structure and the character of the later entries, to an incomplete Graduale de sanctis held in the Diocesan Museum in Pelplin (shelf mark L2). Both these manuscripts probably originated in the environment of Chełmża (Kulmsee) Cathedral Chapter (as is confirmed by comparative analysis with the decoration in the Pelplin Antiphonary L5–L6, compiled in 1419 at the request of Iohannes Copetz, dean of the chapter, in Chełmża (Kulmsee)). The two volumes can probably be dated to the second quarter of the fifteenth century. Our reinterpretation of an important but little-known handwritten source from the Toruń collection shows considerable potential. Comparative studies may lead to the identification of a scriptorium operating in the first half of the fifteenth century at Chełmża (Kulmsee) Cathedral.

PL

Artykuł referuje wstępne wyniki badań kodykologicznych, zabytkoznawczych i technologicznych przeprowadzonych przy średniowiecznej księdze muzycznej ze zbiorów Muzeum Diecezjalnego w Toruniu (nr inw. MDT-K-003) w ramach grantu 0122/NPRH6/H11/85/2018, Inwentarz Sztuki Torunia, cz. 1, Dziedzictwo sakralne, zespół staromiejski. W skąpej literaturze przedmiotu kodeks rozpoznany został jako antyfonarz, wykonany dla kościoła parafialnego pw. św. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty w Toruniu, (do którego zasobów archiwalnych do niedawna należał), datowano go na przełom XV i XVI wieku. W prezentowanym artykule księga została rozpoznana jako Graduale de tempore o uzusie krzyżackim: autorzy analizują zawartość kodeksu, omawiają zagadnienia kodykologiczne, związane z jego strukturą materialną i użytkowaniem, prezentują studium zdobień i nowe wnioski proweniencyjne. Księga wykazuje bardzo bliskie analogie – zarówno pod względem oryginalnej struktury, jak i charakteru dopisów – wobec niekompletnego woluminu Graduale de sanctis ze zbiorów Biblioteki Diecezjalnej w Pelplinie (sygn. L2). Oba woluminy pochodzą prawdopodobnie z kręgu kapituły chełmińskiej (co potwierdza także analiza porównawcza zdobień w pelplińskim antyfonarzu L5–L6 wykonanym na zlecenie dziekana kapituły w Chełmży, Iohannes Copetz w 1419 r.) i powstały najpewniej w 2. ćwierci XV wieku. Dokonana tu identyfikacja ważnego, ale mało znanego dzieła rękopiśmiennego, przechowywanego w zbiorach toruńskich, ma duży potencjał i w ujęciu porównawczym może prowadzić do wyłonienia konkretnego skryptorium, czynnego w I poł. XV w. przy katedrze w Chełmży.

5

Przekształcenia melodyczne… w notacji rękopisu nr 44 Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej na przykładzie introitu Introduxit vos

80%

Głuchowski T.

Pro Musica Sacra

|

2019

|

vol. 17

EN

The article discusses the melodic transformations of the introit of Introduxit vos originatingfrom the Krakow gradual of Jan Olbracht (1499–1506). For this purpose, a comparisonwas made between the work recorded in the line notation and the records ofadiastematic notations (Sanktgallen and Metzene) and diastematic notation (Aquitainenotation). When analyzing the Krakow version of the introit, were also taken into accountthe historical-liturgical background, the text context with its literary structure, themelodic-rhythmic and melodic-verbal layers. The melodic identity of the introit and itsmodifications have been described in both cases.The article uses source materials (4) and other bibliographic items.

PL

W artykule omówiono przekształcenia melodyczne introitu Introduxit vos pochodzącegoz krakowskiego graduału Jana Olbrachta (1499–1506). W tym celu dokonanoporównania utworu zapisanego w notacji liniowej z zapisami notacji adiastematycznych(sanktgalleńskiej i metzeńskiej) oraz diastematycznej (notacja akwitańska). Analizująckrakowską wersję introitu, uwzględniono również tło historyczno-liturgiczne, konteksttekstowy wraz z jego konstrukcją literacką, warstwę melodyczno-rytmiczną i melodyczno-słowną. W obu przypadkach opisane zostały zarówno tożsamość melodyczna introitu,jak i jej modyfikacje.W artykule wykorzystano materiały źródłowe (cztery) i inne pozycje bibliograficzne.

6

O trzech zabytkach muzyczno-liturgicznych z kolekcji Baworowskich przechowywanych w Bibliotece Narodowej

71%

Chachulska I.

Muzyka

|

2021

|

vol. 66

|

issue 1

49-80

EN

My research into three musical-liturgical manuscripts from the Baworowski collection, now kept in the National Library (the gradual PL-Wn 12496 IV and the fragments PL-Wn 12497 IV and PL-Wn 12498 IV) revises our knowledge about them and sheds light on doubts and contradictions resulting from the oldest descriptions of these sources. These three palaeographically different sources from periods very distant from one another turn out to have once formed a single volume. The two fragments as a whole represent a later addition to the gradual, one that was separated from the main section probably during the first half of the nineteenth century. The gradual itself, or rather its main, original part, was compiled around 1250 at the Lubiąż scriptorium for the Cistercian nuns of Trzebnica, possibly as a gift for St Hedwig of Silesia’s daughter Gertrude. Owing to the secularisation of the Silesian monasteries (in 1810), the manuscript was most likely taken from Trzebnica to Wrocław, but it did not end up in the University Library. Instead, like the bulk of the monastic collection, it became the private property of Wrocław-based musician J.T. Mosewius. After his death, with the fragments already separated from the body of the gradual, it joined Wiktor Baworowski’s collection in Lviv, where the three parts of the volume received separate shelf marks. Following the Second World War (in 1945), the gradual and the two fragments arrived at the National Library, already as three separate sources unrelated in any way except for their Lviv provenance. In the light of research, the manuscript, although prepared at the Lubiąż scriptorium, may be called the ‘Trzebnica Gradual’. It belongs to the oldest musical-liturgical sources preserved in Poland and contains the oldest surviving source of the Alleluia verse O felix Hedwigis (PL-Wn 12496, fol. 1r), as well as one of the oldest sources of the sequence to St Hedwig Consurge jubilans (PL-Wn 12498).

PL

Badania nad trzema muzyczno-liturgicznymi źródłami pochodzącymi z kolekcji Baworowskich, a przechowywanymi obecnie w Bibliotece Narodowej – graduałem PL-Wn 12496 IV oraz fragmentami PL-Wn 12497 IV i PL-Wn 12498 IV – zarówno weryfikują dotychczasowy stan wiedzy na ich temat jak też rozjaśniają wątpliwości i sprzeczności wynikające z najstarszych opisów rękopisów. Trzy różnorodne pod względem paleograficznym źródła, których zapisy pochodzą z odległych od siebie czasów, okazały się tworzyć niegdyś jedną księgę. Oba fragmenty w całości stanowią późniejsze dodatki do graduału, które odłączono od zasadniczej części najprawdopodobniej w I poł. XIX wieku. Graduał – a właściwie jego zasadnicza, oryginalna część – powstał w skryptorium lubiąskim ok. 1250 r. dla sióstr cysterek w Trzebnicy, bardzo możliwe iż był darem dla córki św. Jadwigi – Gertrudy. Wskutek sekularyzacji klasztorów na Śląsku (1810 r.) rękopis najprawdopodobniej został wywieziony z Trzebnicy do Wrocławia, jednak ostatecznie nie zasilił zbiory Biblioteki Uniwersyteckiej, tak jak zasadnicza część biblioteki klasztornej, lecz znalazł się w prywatnym posiadaniu wrocławskiego muzyka J.Th. Mosewiusza. Po jego śmierci rękopis, już z odseparowanymi fragmentami, wzbogacił kolekcję Wiktora Baworowskiego we Lwowie, gdzie trzy części księgi otrzymały odrębne sygnatury. Po wojnie (1945 r.), już jako trzy nie związane ze sobą źródła – poza ich lwowską proweniencją – graduał z fragmentami trafił do zbiorów Biblioteki Narodowej. W świetle przeprowadzonych badań rękopis, choć powstały w skryptorium lubiąskim, wolno nazwać „Graduałem Trzebnickim”. Księga należy do grupy najdawniejszych zabytków muzyczno-liturgicznych przechowywanych w Polsce i dokumentuje najstarszy zachowany przekaz wersetu allelujatycznego O felix Hedwigis (PL-Wn 12496, f. 1r) jak też jeden z najstarszych zapisów sekwencji o św. Jadwidze Consurge jubilans (PL-Wn 12498).

7

The Origin of Square Notation

61%

Olejarczyk M.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 13. Muzykologia

113-135

EN

In this article the evolution of two French notations is presented: North-French and Aquitaine notations. On the basis of selected sources in a chronological order investigation of selected neumatic elements of these notations was conducted and at the final stage conclusions how evolved of the particular neumes was drawn. The evolutionary process of the musical scripture proved to be more distinct in the northern French notation. Step after step, the formation of the classic shapes of the square notation, can be observed with the characteristic junctures of elements (ligature). In the case of Aquitaine notation, one can speak only in a very limited manner of the graphical form evolution, because the important elements of this notation were modified only slightly in the course of tree hundred years. Thereby it is proven that the contemporary choral notation stems from the northern French form.

PL

W prezentowanym artykule przedstawiliśmy ewolucję dwóch notacji francuskich: północnofrancuskiej i akwitańskiej. Na podstawie wybranych źródeł, w porządku chronologicznym zbadaliśmy wybrane elementy neumatyczne tych notacji i w końcowym etapie zaprezentowaliśmy wnioski, w jakim kierunku ewoluowały poszczególne neumy. Proces ewolucji okazał się wyraźniejszy w notacji północnofrancuskiej. Krok po kroku mogliśmy zaobserwować formowanie się klasycznych kształtów kwadratowego pisma muzycznego, z charakterystycznymi łączeniami poszczególnych elementów (ligatury). W przypadku notacji akwitańskiej o ewolucji form graficznych możemy mówić tylko w niewielkim stopniu, gdyż istotne elementy tej notacji w ciągu trzech wieków zostały zmodyfikowane tylko nieznacznie. Wykazaliśmy, że współczesna notacja chorałowa wywodzi się z notacji północnofrancuskiej.

8

Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jako przykład recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego w polskim obrządku liturgicznym.

57%

Sobczak A.

Biblioteka

|

2015

|

issue 19(28)

7-30

EN

The gradual MS 7021 (kept at Poznań University Library) is one of the earliest examples of the reception of post-Trent reform of Gregorian plainchant in the seventeenth century Poland. The volume comes from the scriptorium of Benedictine convent in the Chełmno congregation. The article’s aim is to present the liturgical alterations and changes that occurred in the Polish Republic in the early seventeenth century with the example provided by an analysis of the content of the Benedictine manuscript as well as other available sources. Additionally, the article examines the problem of the reform of the Georgian repertoire introduced by the Apostolic See and the its subsequent reception in Poland. In the liturgy of the Western World, the most significant outcome of the post- Trent reform was the introduction of standarised principal liturgical books, which in consequence led to a unification of liturgy in the whole of the Church’s life. The Polish–Lithuanian Commonwealth adopted the breviary and the Roman Missal, the liturgical book that contains the texts and rubrics for the celebration of the Mass in the Roman Rite of the Catholic Church, as well as the antiphonary and gradual. Local traditions, however, were attempted to be retained in these liturgical books, so that the proper Roman rite could not have been implemented to the full. However, the gradual, MS 7021 BU UAM, from the Toruń scriptorium of the Benedictine convent, is an example of the implementation the Trent reform in the seventeenth century Polish-Lithuanian Commonwealth that has no connections with any local or locallybased monastic tradition. The Benedictine nuns from the Chełmno congregation were undoubtedly prominent in the history of the Trent reform in the Republic of Both Nations. By dissenting from the spirit of St. Benedict’s rule professed by the Tyniec Benedictines, and by creating their own rule based on the resolutions of the Council of Trent, the convent adopted an innovative and attractive stance. The cooperation of the nuns with the Jesuits from the Society of Jesus, who were also promoters of the liturgical reform, was also instrumental. The article shows how important it is to carry on with research studies on Polish music and liturgical sources from the post-Trent period. The article is also an important contribution to the investigation and description of a source that, as yet, has not been satisfactorily addressed.

PL

Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jest jednym z wczesnych przykładów recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej. Księga pochodzi z toruńskiego skryptorium benedyktynek kongregacji chełmińskiej. Celem artykułu jest ukazanie przemian liturgicznych, jakie zaszły w Rzeczypospolitej na początku XVII wieku, na przykładzie analizy zawartości rękopisu benedyktynek i innych dostępnych źródeł, a także nakreślenie problemu reformy repertuaru gregoriańskiego wprowadzonego przez Stolicę Apostolską i jego polskiej recepcji. Dla liturgii Kościoła zachodniego najważniejszym osiągnięciem reformy potrydenckiej było ujednolicenie ksiąg liturgicznych, co prowadziło do unifikacji liturgicznej całego Kościoła. W Rzeczypospolitej przyjęto brewiarz i mszał rzymski oraz mające z nimi ścisły związek – antyfonarz i graduał. W księgach tych starano się jednak zachowywać tradycje lokalne, co nie pozwoliło na całkowite przyjęcie rytu rzymskiego. Graduał rkp 7021 BUAM pochodzący z toruńskiego skryptorium zakonu benedyktynek kongregacji chełmińskiej i będący przykładem wprowadzania przez zakonnice reformy trydenckiej na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej nie ma powiązania z tradycją lokalną czy zakonną. W historii recepcji reformy trydenckiej na terenie Rzeczypospolitej benedyktynki kongregacji chełmińskiej mają niewątpliwie wiele zasług. Odcinając się od reguły benedyktynów tynieckich i tworząc własną, opartą na postanowieniach soboru trydenckiego, okazały się zakonem nowatorskim i atrakcyjnym. Nie bez znaczenia jest tu ich współpraca z zakonem jezuickim, który był również propagatorem reformy liturgicznej. Artykuł ukazuje, jak ważne są badania polskich źródeł muzyczno-liturgicznych okresu potrydenckiego. Stanowi też ważny wkład w rozpoznanie i opisanie źródła, które do tej pory nie było powszechnie znane.

Refine search results

2 Musica Ecclesiastica

2 Muzyka

1 Biblioteka

1 Hereditas Monasteriorium

1 Pro Musica Sacra

1 Roczniki Teologiczne

2 Białkowski M.

1 Chachulska I.

1 Grajewski C.

1 Głuchowski T.

1 Jakubek-Raczkowska M.

1 Olejarczyk M.

1 Raczkowski J.

1 Sobczak A.

3 2021

1 2020

1 2019

1 2016

2 2015

Kilka refleksji o miejscu wykonywania śpiewu po czytaniu, wymienności tekstów i o formach

Rękopis liturgiczny ze zbiorów Zygmunta Glogera

KILKA REFLEKSJI O MIEJSCU WYKONYWANIA ŚPIEWU PO CZYTANIU, WYMIENNOŚCI TEKSTÓW I O FORMACH

Nierozpoznany graduał z kościoła świętojańskiego w Toruniu – przyczynek do badań nad księgami muzycznymi diecezji chełmińskiej w średniowieczu

Przekształcenia melodyczne… w notacji rękopisu nr 44 Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej na przykładzie introitu Introduxit vos

O trzech zabytkach muzyczno-liturgicznych z kolekcji Baworowskich przechowywanych w Bibliotece Narodowej

The Origin of Square Notation

Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jako przykład recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego w polskim obrządku liturgicznym.