Search results

1

The relationship between Hellenism and Christianity in St. Basil’s "Speech to the young..."

100%

Boura T.

Vox Patrum

|

2012

|

vol. 57

53-57

PL

brak

2

Historia nauki jako historiozofia. Lucio Russo i koncepcja rozwoju naukowego

75%

Wasyluk P.

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

|

2011

|

issue 17

3

O Norwidowskim Sokratesie

75%

Junkiert M.

Studia Norwidiana

|

2013

|

vol. 31

183-191

EN

The article is a review of Tomasz Mackiewicz’s book devoted to the figure and activities of Socrates in Norwid’s work. Mackiewicz’s book takes up an extremely important issue in the studies of the poet’s work. It has been present in the tradition of studies for many decades and Mackiewicz’s publication surely opens a new chapter in the reflection over Norwid. It is the more so because Norwid’s Socratism is concerned with so important problems as: Socrates’ irony, maieutics and poetry, self-creations and biographic myth-making, moral duties of poetry.

4

Święty Paweł w kontekście świata żydowskiego, greckiego i rzymskiego

63%

Wróbel M. S.

The Biblical Annals

|

2010

|

vol. 2

|

issue 1

153-163

EN

In the present article the author shows the Paul’s phenomenon of life in the context of Judaism, Hellenism and Roman culture. The influence of different backgrounds shapes his rich personality and effective activity as Apostle of Christ and Messenger of universal salvation. St. Paul in the power of Holy Spirit unites Jewish, Greek and Roman world in universal space determined by the cross of Jesus - Saviour of all nations

5

Rodzące się chrześcijaństwo wobec filozofii

63%

Starowieyski M.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 30

|

issue specjalny

186-205

6

Metafora i piękno w Iliadzie Homera

63%

Grzybowski W.

Nurt SVD

|

2017

|

issue 1

309-324

PL

Iliada Homera jest wielowarstwową opowieścią o heroicznej przeszłości achajskiej arystokracji. Choć skażeni winą, ate, choć zaangażowani w niesprawiedliwą, łupieżczą wojnę, bohaterowie achajskiej historii dosięgają wzoru cnoty, arete – męstwa połączonego z mądrością. Wina zarówno Achajów – Achillesa i Agamemnona, jak i Trojan – Parysa i Hektora, przesłania oraz odbiera im część chwały, jaka winna wypływać z mądrego męstwa połączonego z szacunkiem dla zwyciężonych. Wina zrodzona z pokusy, której nie mogą się oprzeć jako śmiertelni, paradoksalnie obarcza ich odpowiedzialnością za zło, nad którym nie panują. Jednak spadająca na nich kara staje się ekspiacją i aktem odzyskania heroicznej cnoty. Znaczenia te zawarte są w przenośniach zastosowanych przez Homera, a także w złożonej strukturze Iliady. Zarówno homeryckie metafory, jak i przedstawianie postaci oraz narracja budują kompozycję znaczeń i harmonii, która w sposób naturalny poddaje się wytłumaczeniu za pomocą scholastycznych pojęć proportio, integritas i claritas, trzech podstawowych cech piękna. Tak pojęta kompozycja Iliady stanowi ważny krok w tworzeniu antycznej tradycji wyznaczonej przez kalokagathię, poszukiwanie prawdziwego piękna i dobra.

EN

The Illiad, traditionally attributed to Homer, is a multilayered story about the heroic past of the Achaean aristocracy. Though engaged in an unjust war and plunder, thus contaminated by guilt, ate, the Achaeans strive for the very model of virtue, arete – courage and wisdom paired with respect shown towards the defeted enemy. The glory of arete is compromised on both sides of the conflict, the Acheans (Achilles and Agamemnon) and the Trojans (Paris and Hector). Their guilt, born of temptation which they – as mortals – cannot resist, paradoxically makes them responsible for the evil they have no power to contain. Their punishment thus becomes their atonement for their wrongdoing and their chance to redeem their discredited heroism and virtue. All these ideas are conveyed by the metaphors employed by Homer throughout his complex masterpiece. His way of presenting the protagonists and narrating their stories creates a brilliant composition of meanings and harmony, which the European scholastics many centuries later described as the constituent elements of beauty: proportio, integritas and claritas. The Illiad marks an enormously important stage in the development of the ancient search of the true goodness and beauty, kalokagathia (Ancient Greek: nobility, goodness, from kalos: beautiful, kai: and, agathos: good).

7

Fides quaerens veritatem historicam. Klucz do interpretacji teologii Martina Hengela (1926-2009)

63%

Olek G.

Rocznik Teologiczny

|

2014

|

vol. 56

|

issue 2

17-54

PL

Artykuł traktuje o tezach Martina Hengela z roku 1979, które są załącznikiem do artykułu pt. Zur urchristlichen Geschichtschreibung. Załącznik nosi tytuł: Historische Methoden und theologische Auslegung des Neuen Testaments (Thesen) i wydaje się być, wraz z załączonym artykułem, możliwym kluczem do interpretacji teologii biblisty z Tybingi. Celem niniejszego artykułu jest wykazanie wyjątkowego i reprezentatywnego (naszym zdaniem) charakteru wspomnianych powyżej tez dla teologii M. Hengela. W tym celu tezy zostały zanalizowane w kontekście artykułu z 1979 roku, wybranych faktów z biografii autora i selektywnego odniesienia idei zawartych w tezach do jego dorobku. Celem jest wykazanie ciągłości zainteresowań Hengela badaniem i interpretacją źródeł historycznych, jako biblisty, historyka starożytności oraz znawcy judaizmu okresu drugiej świątyni. Zdecydowana i ostra w tonie polemika z zasadniczymi założeniami „historyczno-krytycznej metody” w biblistyce, zarzut dogmatycznego zafiksowania i niedostatecznego samokrytycyzmu pod jej adresem, wydają się odgrywać szczególną rolę w całej teologii M. Hengela. Wspomniane tezy są poświęcone tej właśnie kwestii, co wskazuje na ich szczególny status w dorobku Hengela. Artykuł składa się z pięciu części – pierwsza ma charakter wprowadzający, druga przedstawia istotne dla analizy fakty z biografii Hengela, trzecia poświęcona jest genezie artykułu i tez oraz analizie samego artykułu, część czwarta traktuje o samych tezach, porządkując je tematycznie i podsumowując idee w nich zawarte, a piąta odnosi główne punkty koncepcji teologa z Tybingi do jego dorobku.

EN

The article deals with theses of Martin Hengel from 1979 which are annexed to the article Zur urchristlichen Geschichtschreibung. The appendix is titled Historische Methoden und Theologische Auslegung des Neuen Testaments (Thesen) and appears to be, along with the accompanying article, a possible key to the interpretation of the theology of the scholar from Tübingen. The purpose of this article is to demonstrate the unique and (in our opinion) representative character of the mentioned theses of Hengel`s theology. The thesis has been analyzed in the context of the article from 1979, some of the facts from the biography of their author, and selective reference the ideas contained in his other works. The aim is to demonstrate the continuity of Hengel`s interests to study and interpret historical sources as a biblical scholar, historian of antiquity, and expert in Second Temple Judaism. The vast and fierce polemic tone about the essential assumptions of the "historical-critical method" in biblical studies, with objections about its dogmatic fixation and insufficient self-criticism towards itself, seem to play a special role in Hengel`s entire theology. The mentioned theses are devoted to this very issue, which indicates their special status in the works of Martin Hengel. The article consists of five parts - the first is an introduction, the second presents the facts of Hengels´s biography which are relevant for the analysis, the third is devoted to the genesis as well as to the analysis of the article, the fourth part deals with the thesis, ordering them thematically and summarizing the ideas contained in them, and the fifth relates the main points of the concept of theTübingen theologian to his achievements.

8

Wpływ hellenizmu na chrystologię

63%

Liszka CMF P.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2018

|

vol. 38

|

issue 1

69-84

EN

Hellenism held that man had no worth in relation to God; it recognised the worth of human deeds, and it assumed them to be ultimately determined by the Absolute. Within the scope of doctrine, it was Christology that was most important; it held Christ combined in one person two natures: the divine and the human. Hellenism looked upon man as part of matter that happened to be enlivened by spirit. This led to the conclusion that the incarnation of God’s son could not have a redeeming function. Hellenism directly and indirectly influenced the life of Christians. Indirectly through the way of expressing the essence of the faith that shaped the mode of activities, and directly through the environment in which Christians lived. The struggle of the Church with Hellenism, which negated the worth of man as a being in relation to God, lasted over a long time or, to be exact, it has lasted ever since. Contemporary historical and exegetic research are often influenced by a Hellenistic and Gnostic way of thinking. The hypotheses put forward by present-day scholars make sometimes an impression that it is not the first Christians but the scholars themselves who make up their own Christology, divergent from the one preached by the Magisterium of the Church.

PL

Chrystologia kształtowała się w kulturze judaistycznej i hellenistycznej. Już w Nowym Testamencie, a także w późniejszych pismach chrześcijańskich dostrzec można, że sposób mówienia i ukazywania postaci Chrystusa ma w sobie coś zaczerpniętego ze środowiska greckiego. Rozwój refleksji nad misterium Chrystusa, widoczny w chrześcijańskim piśmiennictwie, a także w sformułowaniach dogmatycznych nie był efektem ulegania wpływom hellenizmu, lecz świadczy o ich przezwyciężeniu i umacnianiu się ortodoksyjnej treści objawionej. Chrystologia tworzona w łączności z życiem Kościoła i uwzględniająca oficjalne ustalenia ukazywała coraz wyraźniej swoją oryginalność i niezależność.

9

Chrześcijański proces formacyjny na podstawie wybranych pism Ojców Kościoła

63%

Narewska I.

Studia Elbląskie

|

2019

|

vol. 20

389-402

EN

The vision of Christian formation in the works of the Fathers of the Church is most fully evident in the doctrine of Clement of Alexandria. It has a theocentric, Christocentric and ecclesiastical character. It is the “Pedagogy of God’s Wisdom”, which aims at “God-Centered Education”, “Education in Christ”. The whole process of pedagogical formation is carried out within the Church, which is the school of the Divine Logos. The Son of God – the Logos leads to perfection. Within this process there applies diverse educational methods. The program of intellectual and moral formation is based od God’s wisdom contained in the worksof poets, philosophers, historians or Hellenic speakers as well as on the revealed Word of God. The classical formation is not therefore denied, but treated as carrying virtues. It is recommended only criticism and caution in its acquisition. Acquiring virtues occupies an important place in the whole process of Christian improvement. The Christ is both the source,the beginning and the pattern of all virtues. The concept of Christian education is gains only in Christ – the true Logos of the Father – the solution to all relevant questions of the humanspirit, which neither Greek nor Roman pedagogy has met, because the Triune God is a gift of the grace of revelation to the human intellect.

PL

Wizja chrześcijańskiej formacji w twórczości Ojców Kościoła najpełniej widoczna jest w doktrynie Klemensa Aleksandryjskiego. Ma ona charakter teocentryczny, chrystocentryczny i eklezjalny. Jest to „pedagogia Bożej mądrości”, której celem jest „wychowanie Boże”, „wychowanie w Chrystusie”. Cały proces formacji pedagogicznej realizuje się w ramach Kościoła, który jest szkołą Boskiego Logosu. Syn Boży – Logos prowadzi do osiągnięcia doskonałości. Stosuje zróżnicowane metody wychowawcze. Program formacji intelektualnej oraz moralnej oparty jest zarówno na Bożej mądrości zawartej w twórczości poetów, filozofów, historyków czy też retorów jak też na objawionym Słowie Bożym. Formacja klasyczna nie jest zatem negowana, ale traktowana jako niosąca określone wartości wśród pogan. Zaleca się jedynie krytycyzm i ostrożność w jej przyswajaniu. Nabywanie cnót zajmuje istotne miejsce w całym procesie doskonalenia chrześcijanina. Chrystus zaś jest zarówno źródłem, początkiem jak i wzorem wszystkich cnót. Koncepcja wychowania chrześcijańskiego zyskuje dopiero w Chrystusie – prawdziwym Logosie Ojca – rozwiązanie wszelkich istotnych pytań ludzkiego ducha, czego nie poznała ani pedagogika grecka ani rzymska, bo Bóg Trójosobowy jest dla intelektu ludzkiego darem łaski objawienia.

10

Święty Paweł w kontekście świata żydowskiego, greckiego i rzymskiego

63%

Wróbel M.

Roczniki Biblijne

|

2010

|

vol. 2(57)

153-163

XX

In the present article the author shows the Paul’s phenomenon of life in the context of Judaism, Hellenism and Roman culture. The influence of different backgrounds shapes his rich personality and effective activity as Apostle of Christ and Messenger of universal salvation. St. Paul in the power of Holy Spirit unites Jewish, Greek and Roman world in universal space determined by the cross of Jesus - Saviour of all nations.

11

Dzieje oddziaływania hellenizmu na chrześcijaństwo

54%

Liszka P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2017

|

vol. 70

|

issue 1

EN

The impact of Hellenism on Christianity has been present right from the start up to the present day, and it will certainly remain so till the end of the world. It poses a threat, since the phenomenon is all-encompassing, difficult to pinpoint, and hence hard to deal with. Not everything in this cultural amalgamation is bad, however. The danger arises when cultures are mixed, which leads up to the contention that everything is good and what we call evil may, as it is argued, be regarded as good when coupled with the good as a complementary element. Hellenism poses a threat to Christianity. Some of its elements may only be useful when Christian principles are not compromised, and when full orthodoxy is preserved.

PL

Oddziaływanie hellenizmu na chrześcijaństwo istniało od początku do dziś i z pewnością będzie aż do końca świata. Zagrożenie stąd płynące jest poważne dlatego, że zjawisko to jest totalne, ogarnia wszelkie zakresy życia ludzkiego, a ponadto jest trudne do uchwycenia i trudno się przed nim ustrzec. Nie wszystko w tej kulturowej mieszance jest złe. W poszczególnych kulturach zawarte są jakieś wartości. Niebezpieczne jest mieszanie kultur, prowadzące do stwierdzenia, że wszystko jest dobre, a to, co nazywamy złem, może być wartością wtedy, gdy jest zespolone z dobrem, jako czynnik uzupełniający. Hellenizm dla chrześcijaństwa jest zagrożeniem. Niektóre jego elementy mogą być użyteczne wtedy, gdy zachowana jest wierność podstawowym zasadom chrześcijańskim, czyli w sytuacji zachowania pełnej ortodoksji.

12

Jesus Christ, Glory and Cognition. Is Eph 1:15–23 a Judaistic and/or Hellenistic Christian Text?

51%

Linke W.

Verbum Vitae

|

2021

|

vol. 39

|

issue 3

807-829

EN

The paper is an interpretation of Eph 1:15-23 which is a consequence of the shorter version of Eph 1:15 (without the words: τὴν ἀγάπην). It is an attempt to answer the question of who the “saints” are in this verse and the entire pericope, what background (Hellenistic or Judaic) this concept has, and what was the character of the church community in this city in the post-Pauline period. The method used in this paper consists of historical and contextual analysis of lexicographical end ideological material used in the pericope. The first step is a study of the rhetorical structure of Eph as the instrument for interpretation of the role of the pericope in the meaning of the text. The second part of the paper is presented the binary way of exposition: in the language of Judaism and in the Hellenistic terms. From this perspective the category of “saints” is described. From this analysis it is concluded: “saints” are the group belonging to the Judeo-Christian component of the Church, the political substructure of the Church but not in terms of the separation, but of the pluralistic unity.

13

„Nie znalem was – Żydy". Powstanie judejskie i postać Barchoba w Quidamie Norwida

51%

Fieguth R., Karłowicz T.

Studia Norwidiana

|

2008

|

vol. 26

49-68

EN

The action of Quidam is set in Hadrian's Rome. Public and private hysteria rises due to the Jewish war 132-135 p. Chr., but also to a conflict between Hadrian's religion policy and its Greek, Jewish and Christian opponents. The Jewish uprising is confronted to Greek non opposition and to the Christian way of opposition by public faithwitnesses. It is raised to the role of a `motor' in a ruined epic machine, and hints to modern Polish (or other nations') uprisings. Barchob (Bar-Kokhba?) is shown as a Roman Jew's disciple, secret admirer of Christian courage, friend of Alexander, the poem's main person; as a messianic fighter in Judea; and finally as an advocate of interreligious solidarity. Quidam is a „przy-powieść”, a „para-novel” with a ruined narrative time and action structure, and a „parable” which answers strangely to Chateaubriand's demand for Christianity epics, forming an allegory also of modern civilisation, police state, public opinion, modern conflictual cultural and religious pluralism, modern individualism, scepticism and altruism.

14

O pojęciu hellenizacji

45%

Mrugalski D.

Verbum Vitae

|

2021

|

vol. 39

|

issue 3

639-657

EN

The term Hellenization refers to the spread of Greek culture and its adoption by non-Greek peoples, in the era that begins with the conquests of Alexander the Great (i.e. from the second half of the 4th century BC onwards). The term is defined likewise or similarly in many modern dictionaries and encyclopedias of antiquity. The term became problematic when, in the second half of the 19th century and the first half of the 20th century, historians of religion associated it with certain kinds of value judgements and sometimes even ideology. Therefore, some contemporary scholars propose abandoning the concept of ‘Hellenization’ in the study of antiquity, or to replace it with others that would describe the phenomena occurring in the Hellenistic era neutrally. This article shall present an overview of selected positions with regard to the notion of ‘Hellenization’ itself, and attempt to answer the question whether this ideologically loaded term can be avoided in contemporary research on the Hellenistic Age

PL

Pojęcie hellenizacji odnosi się do rozprzestrzeniania się greckiej kultury i przejmowania jej przez ludy niebędące Grekami w czasach, które zapoczątkowują podboje Aleksandra Wielkiego (czyli od drugiej połowy IV w. p.n.e.). W taki lub podobny sposób termin ten zostaje zdefiniowany w wielu współczesnych słownikach i encyklopediach dotyczących starożytności. Pojęcie to stało się problematyczne, gdy w drugiej połowie XIX w. i pierwszej połowie XX w. historycy religii powiązali je z pewnego rodzaju sądami wartościującymi, a niekiedy nawet ideologicznymi. Dlatego też niektórzy współcześni uczeni proponują porzucenie pojęcia „hellenizacja” w badaniach nad antykiem bądź zastąpienie go innymi, które w sposób neutralny opisywałyby zjawiska zachodzące w epoce hellenistycznej. W niniejszym artykule przedstawiono przegląd wybranych stanowisk w odniesieniu do samego pojęcia „hellenizacja”, a także podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy we współczesnych badaniach dotyczących epoki hellenistycznej można uniknąć tego obciążonego ideologicznie terminu.

15

Oddziaływanie hellenizmu na antropologię chrześcijańską

38%

Liszka P.

Studia Warmińskie

|

2016

|

issue 53

145-160

PL

Bezsporny jest fakt oddziaływania hellenizmu na antropologię chrześcijańską. Dyskusja dotyczy tego, czy antropologia chrześcijańska odstąpiła od tradycji hebrajskiej i przyjęła wizję człowieka, proponowaną przez myśl grecką, czy tylko przyjęła słownictwo i w jakimś zakresie metodologię. Autor broni oryginalności antropologii Nowego Testamentu, zarówno w odniesieniu do myśli hebrajskiej, jak też myśli greckiej. Chrześcijanie korzystali z hellenistycznych źródeł, ale nieustanne starali się zachowywać ortodoksyjność, szczególnie w sytuacji korzystania z dorobku nurtu hellenistycznego. Konsekwencje soteriologiczne antropologii chrześcijańskiej idą dalej niż konsekwencje soteriologiczne antropologii hebrajskiej, ale też różnią się od tego, co oferuje soteriologia hellenistyczna.

EN

What makes Hellenism valuable is its attempt to adequately express the same contents in different cultures and languages. Hellenism imposed its own meanings on the terms used in other cultures and in scientific reflection. Hellenism as a cultural phenomenon means coexistence, or even mixture of various thoughts and expressions of various creeds. Not only may different patterns of thinking may impose a hindrance, but also become an opportunity for expressing new topics that could not be expressed in the former culture in full, or at all. That is why Hellenism may play an important role in understanding the Christian faith and transferring it to various differing cultural backgrounds. God makes use of human language and of human thinking for putting the truth across to people, a truth that by its essence is incomprehensible for man. The Hebrew language and Israel, descendants of Abraham were chosen to become the beginning of historical Revelation, which was a fundamental, but not necessarily sole stage. For the comprehension of the revealed message all instruments are useful in the form of different schools of thought, languages, cultures and specific sciences. The theologian applies all accessible tools for reading and understanding the contents of the faith. Thanks to this he enriches the reflection in light of the faith on the reality of the world.

DE

Der Wert des Hellenismus steckt in der Suche nach adäquater Weise des Ausdrucks derselben Inhalte in verschiedenen Kulturen und Sprachen. Der Hellenismus gab eine eigene Bedeutung von Begriffen aus anderen Kulturgebieten sowie in der wissenschaftlichen Reflexion. Hellenismus bedeutet eine kulturelle Erscheinung, die auf der Koexistenz basiert, aber auch auf Vermischen verschiedener Denk- und Ausdruckweisen religiöser Überzeugungen. Diese verschiedenen Denk-Modelle können zum Hindernis werden, aber gleichzeitig bieten sie eine Möglichkeit, die Probleme anders anzugehen, die in der vorherigen Kultur nicht vollständig ausgedrückt werden konnten oder auch gar keinen Platz gefunden hatten. Aus diesem Grund kann Hellenismus eine wichtige Rolle in dem Streben nach richtigem Verständnis des christlichen Glaubens und seines Weitertragens in andere von Grund aus verschiedene kulturelle Umgebungen spielen. Gott bedient sich der menschlichen Sprache und menschlicher Denkweise bei der Vermittlung der Wahrheit, die in ihrem Wesen für die Menschen unmöglich zu begreifen ist. Es wurden die hebräische Sprache wie auch Israel als Nachfahren von Abraham ausgewählt, um den Anfang der historischen Offenbarung zu bilden. Es warden bei derInterpretation wie auch besserem Verständnis des offenbarten Inhalts diverse Denkweisen, Sprachen, Kulturen, wie auch detaillierte Studien zu einem nützlichen Werkzeug. Ein Theologe wendet alle möglichen und erreichbaren Methoden zwecks Interpretation und Verstehens des Glaubensinhalts an. Dank dessen bereichert er im Licht des Glaubens die Reflexion über die Realität dieser Welt. Alle diese Probleme treten deutlich in der christlichen Anthropologie auf.

16

Embracing Greek philosophical thinking in the fathers of the 2nd - 5th centuries

38%

Artemi E.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 65

31-47

PL

Ojcowie Kościoła nie byli ani nieprzejednanymi wrogami greckiej myśli ani nie odnosili się z nienawiścią do dzieł starożytnych pisarzy greckich. Bazyli Wielki nie wahał się pokazywać ludzi, o których mowa w dziełach literatury świeckiej, jako przykłady cnoty. Podkreślał on – podobnie jak inni autorzy – że nie wszystko w literaturze antycznej jest godne przejęcia, ale należy zachować to, co jest przydatne dla chrześcijaństwa, pomijając szkodliwą resztę. Cyryl Aleksandryjski nie odrzucał starożytnej myśli greckiej jako filozofii, ale jedynie jako teologię. Kontrast pomiędzy chrześcijańską teologią i grecką filozofią istniał tylko wtedy, gdy ta ostatnia była przedstawiana jako teologia. Ojcowie greccy szanowali grecki sposób myślenia i grecki język, i używali ich w swoich pismach, ale zwalczali greckie praktyki związane z kultem. Artykuł prezentuje stosunek do filozofii pogańskiej, jej akomodację do myśli chrześcijańskiej oraz idee dotyczące edukacji świeckiej, reprezentowane przez wybranych Ojców i pisarzy wczesnochrześcijańskich z okresu od II do V wieku. Przede wszystkim omawia poglądy Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nyssy, Grzegorza z Nazjanzu, Jana Chryzostoma, Cyryla Aleksandryjskiego oraz Izydora z Peluzjum, gdyż im właśnie udało się zbudować most między hellenizmem i chrześcijaństwem bez ich zmieszania. Cyryl i Izydor reprezentują neutralną postawę pisarzy chrześcijańskich V wieku wobec filozofii pogańskiej.

EN

Christianity adopted Greek language and thought it existed within a Greek cultural milieu and Hellenic historical setting. As a whole, however, the Fathers of the Greek Church did not seek to borrow either the essence or content from ancient Greek thought, for those they possessed in their sacred Scriptures. The Church Fathers put together the best parts of Greek classical antiquity with the best of the teaching of Christian theology. Nevertheless, in this effort Christian revelation did not escape infiltration by Greek thought, and Greek cultural and intellectual influences became interwoven with Christian faith. It was Christianity’s encounter with Hellenism that made the former a cosmopolitan religion. This relationship, not without periodic tensions, prevailed throughout the Byzantine millennium and centuries beyond. Long before modern anthropologists, philosophers, and theologians, these Church fathers confirmed that Greek culture is the outer garment of religion and religion is the heart of culture, and that the two are inseparable. In this manner, the Hellenic heritage of literal texts can be considered a part of our Church’s heritage. Christianity embraced Greek classical heritage while rejecting pagan cults.

Refine search results

The relationship between Hellenism and Christianity in St. Basil’s "Speech to the young..."

Historia nauki jako historiozofia. Lucio Russo i koncepcja rozwoju naukowego

O Norwidowskim Sokratesie

Święty Paweł w kontekście świata żydowskiego, greckiego i rzymskiego

Rodzące się chrześcijaństwo wobec filozofii

Metafora i piękno w Iliadzie Homera

Fides quaerens veritatem historicam. Klucz do interpretacji teologii Martina Hengela (1926-2009)

Wpływ hellenizmu na chrystologię

Chrześcijański proces formacyjny na podstawie wybranych pism Ojców Kościoła

Święty Paweł w kontekście świata żydowskiego, greckiego i rzymskiego

Dzieje oddziaływania hellenizmu na chrześcijaństwo

Jesus Christ, Glory and Cognition. Is Eph 1:15–23 a Judaistic and/or Hellenistic Christian Text?

„Nie znalem was – Żydy". Powstanie judejskie i postać Barchoba w Quidamie Norwida

O pojęciu hellenizacji

Oddziaływanie hellenizmu na antropologię chrześcijańską

Embracing Greek philosophical thinking in the fathers of the 2nd - 5th centuries