Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: hepatitis

Sort By:

Limit search:

Wiek i staż zawodowy pracowników ochrony zdrowia z zawodowym wirusowym zapaleniem wątroby typu B i C

100%

Parszuto J., Jaremin B., Zagożdżon P., Bardoń A., Obuchowska A.

Medycyna Pracy

2013

vol. 64

issue 1

19-28

Background: In this paper we present the study of the incidence of hepatitis B and C among health care workers in the Pomorskie voivodeship in the years 1999-2009. The aim of the study was to analyze the relationship between the certified occupational HCV and HBV infections and the age and duration of employment of infected health care workers. Material and Methods: To analyze the epidemiological situation of occupational hepatitis among health care workers in the Pomorskie voivodeship, the data from 338 occupational disease certificates were obtained. Results: Of the 338 certified cases of occupational viral hepatitis during this period 222 (65.7%) cases were diagnosed with hepatitis B, and 116 (34.3%) with hepatitis C. The total number of health care workers included 301 (89%) women, and 37 (11%) men. The majority of occupational hepatitis cases occurred in the following age groups 45-49, 40-44, 50-54 and 35-39 years. The mean age for the whole population was 46.20 years. The average duration of employment was 18.34 years, and it was lower for women than for men by 1.71 years (18.15 vs. 19.86). The cases of hepatitis mostly occurred during the periods of 15-19, 20-24 and 25-29 years of employment (50% of cases). Conclusions: These data suggest that the employees used to postpone the procedure of occupational disease certification. Short work experience confirms a higher risk of infection among employees of analytical laboratories and dental offices. The relationship between a higher risk of infection in workers and a shorter duration of employment (little work experience) was evidenced. Med Pr 2013;64(1):19–28

Wstęp: W artykule poruszony został problem zachorowań na wirusowe zapalenie wątroby typu B i C wśród pracowników ochrony zdrowia w latach 1999-2009 w województwie pomorskim. Celem pracy była analiza wieku i długości stażu zawodowego pracowników ochrony zdrowia w województwie pomorskim z potwierdzonym zawodowym zakażeniem wirusami HBV i HCV. Materiał i metody: W celu analizy wieku i stażu pracy pracowników ochrony zdrowia z zawodowym WZW w województwie pomorskim zgromadzono dane z 338 kart stwierdzenia choroby zawodowej. Wyniki: Na 338 stwierdzeń przypadków zawodowego wirusowego zapalenia wątroby w omawianym okresie 222 przypadki (65,7%) dotyczyły WZW B, a 116 (34,3%) - WZW C. Aż 301 przypadków (89%) zachorowań dotyczyło kobiet, a 37 (11%) - mężczyzn. Najwięcej przypadków zawodowego WZW ogółem występowało w grupach wiekowych 45-49 lat, 40-44 lata, 50-54 lata i 35-39 lat (średnia wieku dla całej populacji: 46,2 lat). Średni staż pracy dla całej badanej populacji wynosił 18,34 lat, średnia dla kobiet była mniejsza od średniej dla mężczyzn o 1,71 roku i wynosiła odpowiednio 18,15 vs 19,86. Najwięcej przypadków WZW wystąpiło u osób o stażu pracy: 15-19 lat, 20-24 lata i 25-29 lat (łącznie 50% przypadków). Wnioski: Uzyskane dane wskazują na odsuwanie w czasie rozpoczęcia procedury stwierdzenia choroby zawodowej przez pracowników. Krótki staż pracy potwierdza wyższe ryzyko infekcji wśród pracowników laboratoriów analitycznych i gabinetów stomatologicznych. Wykazano wyższe ryzyko zakażenia u osób z krótkim stażem pracy (o małym doświadczeniu zawodowym). Med. Pr. 2013;64(1):19–28

Pech czy powszechna rzeczywistość? Liczne ekspozycje pielęgniarki na materiał potencjalnie zakaźny: opis przypadku

100%

Bożejko M., Olech K.

Medycyna Pracy

2024

vol. 75

issue 2

173-179

Presented is the case of a nurse who had 4 occupational exposures to potentially infectious material between December 2020 and June 2022. In 2 of the cases, the source patient was unknown, so pharmacological HIV post-exposure prophylaxis was implemented (in 1 of these cases, the nurse developed weakness and increased dyspeptic symptoms, necessitating a change in the antiretroviral medications used). During the interview collection, the nurse reported that multiple exposures to potentially infectious material are common in her work environment, but most of these are not reported. This is supported by the results of several studies devoted to the problem of non-reporting of occupational exposures by health care workers. However, there is significant discrepancy in the results of these studies, which may be due to different methods. The authors of this article believe that after 10 years since the entry into force of the regulation of the Minister of Health standardizing procedures for dealing with injuries caused by sharp instruments used in the provision of health care services, a serious problem remains of non-reporting of cases by employees (resulting in a lack of post-exposure prophylaxis). The authors call for the introduction of a nationwide reporting system. There is also a need to increase the importance of prophylaxis of stabbings and to improve the quality of training of medical personnel in post-exposure prophylaxis procedures.

Opisano przypadek pielęgniarki, u której między grudniem 2020 r. a czerwcem 2022 r. czterokrotnie wystąpiła ekspozycja zawodowa na materiał potencjalnie zakaźny. W 2 przypadkach pacjent źródłowy był nieznany, więc wdrożono farmakologiczną profilaktykę poekspozycyjną HIV (w jednym z tych przypadków u pielęgniarki wystąpiło osłabienie i nasilone objawy dyspeptyczne, co spowodowało konieczność zmiany stosowanych leków przeciwretrowirusowych). W czasie zbierania wywiadu pielęgniarka zgłosiła, że wielokrotne ekspozycje na materiał potencjalnie zakaźny są powszechne w jej środowisku pracy, jednak większość z nich nie jest raportowana. Potwierdzają to wyniki kilku badań poświęconych problemowi niezgłaszania przypadków ekspozycji zawodowych przez pracowników ochrony zdrowia. Ich wyniki są znacząco rozbieżne, co może wynikać z różnej metodyki. Autorzy niniejszego artykułu uważają, że po 10 latach od wejścia w życie rozporządzenia Ministra Zdrowia ujednolicającego procedury postępowania po zranieniu ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych poważnym problemem pozostaje niezgłaszanie przypadków przez pracowników (skutkiem tego jest brak profilaktyki poekspozycyjnej). Autorzy postulują wprowadzenie ogólnopolskiego systemu raportowania. Konieczne jest również zwiększenie znaczenia profilaktyki zakłuć oraz poprawa jakości szkolenia personelu medycznego w zakresie procedur profilaktyki poekspozycyjnej.

Refine search results

2 Medycyna Pracy

1 Bardoń A.

1 Bożejko M.

1 Jaremin B.

1 Obuchowska A.

1 Olech K.

1 Parszuto J.

1 Zagożdżon P.

1 2024

1 2014

Search results

Wiek i staż zawodowy pracowników ochrony zdrowia z zawodowym wirusowym zapaleniem wątroby typu B i C

Pech czy powszechna rzeczywistość? Liczne ekspozycje pielęgniarki na materiał potencjalnie zakaźny: opis przypadku