Search results

1

THE SOCIAL METAPHOR OF THE HUMAN BODY: What Is Aesthetization?

100%

Rogoziecki R.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2015

|

vol. 16(1)

74-95

EN

Many scholars connected with so-called postmodernism have taken it for granted thatnowadays reality undergoes the process of aestheticization, so that reality becomes strangely unobligatory. It is reshaped in accordance with the mode of a work of art. In thepaper What is aestheticization? as a point of departure I took the concept of the aestheticizationby Wolfgang Welsh. But finding it unsatisfactory, I refer to that of Jean Baudrillard.He has assumed that aestheticization equals the transformation of reality into hyperreality– a reality that, in essence, is truer than the real itself. So now the question leads us toanother, namely that of reality. How is it possible for hyperreality to become truer thanreality itself? What was reality and what is hyperreality? What did the real existence ofthings consist of? Accordingly to Kant’s Critique of Pure Reason for a thing to exist inreality means that it has a place in time and space and is subjected to the laws of nature.These in turn are rooted in the unity of transcendental apperception that is introducedinto the world of appearances by the pure concepts of understanding. Today this unity hascollapsed because of modern industry, which produces things on a mass scale. Nothinghas its own place and everything is replaceable. So the Kantian order of nature has becomeimpossible. Nature was absorbed by culture, and then culture itself subordinated to themass production of objects. At the margin of the processes the masses came into existenceand created a proper type of art for themselves – mass art, which became typical for thefunctioning of all social reality. So aestheticization consists in the masses, mass media andmass art swallowing reality. This results in the loss of the obligatory character of reality. Ofcourse, that does not mean that reality does not exist any longer, only that it is includedand reaching its sense and meaning from the aesthetic domain of beautiful semblance,and this semblance is that of mass art.

2

SPOŁECZNA METAFORYKA CIAŁA: Co to jest estetyzacja?

100%

Rogoziecki R.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2015

|

vol. 16(1)

74-95

PL

Wielu myślicieli związanych z tak zwanym postmodernizmem za oczywiste przyjmuje, żerzeczywistość podlega dziś procesom estetyzacji, że staje się ona osobliwie nieobowiązująca,jest bowiem kształtowana wedle wzorca dzieła sztuki. W punkcie wyjścia eseju Co tojest estetyzacja? przyjąłem pojęcie estetyzacji w rozumieniu Wolfaganga Welscha. Uznawszyjednak, że pozostawia ono wiele do życzenia, postanowiłem odnieść się do Jeana Baudrillarda.Stwierdza on, że estetyzacja rzeczywistości polega na przekształceniu jej w hiperrzecztywistość– rzeczywistość, która okazuje się bardziej rzeczywista niż rzeczywistośćsama. Jak to możliwe, by hiperrzeczywistość stała się bardziej rzeczywista niż rzeczywistośćsama? Czymże są rzeczywistość i hiperrzeczywistość? Wedle Kantowskiej Krytyki czystegorozumu realne istnienie rzeczy oznacza posiadanie przez nią określonego miejsca w czasiei przestrzeni oraz podleganie prawom przyrody, to zaś zakorzenione jest w jedności apercepcjitranscendentalnej, która intelekt wprowadza do świata zjawisk. Dziś, kiedy nowoczesnyprzemysł produkuje rzeczy na masową skalę, jedność ta stała się niemożliwa od utrzymania,ponieważ nic nie ma już swojego miejsca i czasu. Wpierw kultura wchłonęła naturę,a następnie zaczęła masowo produkować rzeczy i znaki. Niejako na marginesie procesuumasowienia masy zaczęły produkować właściwą dla siebie sztukę – sztukę masową, czyliprodukowaną na masową skalę i adresowaną do masowego odbiorcy. Charakteryzuje onazarazem model typowy dla funkcjonowania społeczeństwa masowego. Estetyzacja polegazatem na wchłonięciu realności przez masy, media masowe i masową sztukę, co skutkujeutratą obligatoryjności rzeczywistości. Nie oznacza to oczywiście, że rzeczywistość już nieistnieje, ale że pozyskuje swój sens i znaczenie ze sfery pięknego pozoru, ta zaś nie jest jużsferą zdominowaną przez sztukę wysoką, ale przez sztukę masową.

3

Lyotard’s Libidinal Modernism

51%

Schollenberger P.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2016

|

vol. XVIII (XXVII)

55-65

EN

The article discusses Jean-François Lyotard’s conception of modernist-postmodernist shift and its dynamics in the light of Lyotard’s studies concerning the energetic, libidinal potential of art and artistic structure (or apparatus, dispositive). According to Lyotard, the postmodern would constitute a continuous “quasi-analytical” process of exploration of the elements “repressed” by the modernist project in a struggle to gain freedom from the mechanism of repetition. Only in such context will we be able to draw some serious artistic consequences from his analysis of the cultural and philosophical changes. The second part of the article focuses on Lyotard’s book The Assasination of Experience by Painting, Monory devoted to the French hyperrealist painter Jacques Monory with whom Lyotard collaborated in the late 1970s. The book was described by Lyotard as the ”contribution of the paintings of Jacques Monory to the understanding of the libidinal set-up, and vice versa”.

PL

W artykule została przedstawiona koncepcja autorstwa Jean-Françoisa Lyotarda dotycząca przełomu modernistyczno-postmodernistycznego w kontekście studiów Lyotarda nad energetycznym, libidinalnym potencjałem sztuki i struktury artystycznej (bądź arystycznego urządzenia, dispositive). Wedle Lyotarda, postmodernism wytwarza ciągły “quasi-analityczny” proces umożliwiający badanie elementów “zrepresjonowanych” przez projekt modernistyczny w celu wyzwolenia się od mechanizmów powtórzenia. Jedynie w takim kontekście uda się wywieść poważne artystyczne konsekwencje z analizy zmian kulturowych przedstawionych przez filozofa. W drugiej części artykułu skupiam się na książce Lyotarda poświęconej francuskiemu hiperrealistycznemu malarzowi Jacques’owi Monory, z którym współpracował w latach 1970-tych. Lyotard w książce The Assasination of Experience by Painting, Monory opisał “wkład dzieł malarskich Jacques’a Monory w rozumienie urządzeń libidinalnych i vice versa”.

Refine search results

2 Miscellanea Anthropologica et Sociologica

1 Art Inquiry. Recherches sur les arts

2 Rogoziecki R.

1 Schollenberger P.

1 2016

2 2015

THE SOCIAL METAPHOR OF THE HUMAN BODY: What Is Aesthetization?

SPOŁECZNA METAFORYKA CIAŁA: Co to jest estetyzacja?

Lyotard’s Libidinal Modernism