Search results

1

Les Hors nature et La Jongleuse de Rachilde : entre le réalisme du « donner à voir » et la représentation de l’impossible

100%

Staroń A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2016

|

issue 11

211-221

PL

Pełen obrazowych porównań styl Rachilde zachęca do przyjrzenia się występujących w jej powieściach hypotypozom. Ciekawe przykłady tej figury spotykamy w dwóch utworach: Les Hors nature i La Jongleuse. W obu przypadkach chodzi o sceny odważne erotycznie. Ze względu na cenzurę obyczajową Rachilde musi jednocześnie działać na wyobraźnię czytelnika siłą swoich obrazów, unikać jasnych sformułowań i uciekać się do sugestii. Liczne figury stylistyczne: elipsy, peryfrazy, metafory, zaburzają jasny przekaz, który, według Yves’a Le Bozeca, stanowi jeden ze składników hypotypozy. Artykuł stawia sobie zatem za cel omówienie budowy tej figury u Rachilde. - Z drugiej jednak strony wybrane sceny mają posłużyć jako demonstracja teorii miłości idealnej – niemożliwej – którą powieściopisarka zawarła w swoich powieściach. Wykraczając poza ramy teoretycznego dyskursu, bohaterowie reżyserują swoje wystąpienia na oczach zamarłych z oburzenia widzów. Ten rodzaj przestawienia teatralnego wzmacnia efekt hypotypozy, a reakcje świadków naocznych zastępują zwroty zachęcające do przyjrzenia się scenie, częste w hypotypozach teatralnych. Tego rodzaju połączenie ma głęboko wstrząsnąć czytelnikiem. - Ostatecznie warto się zastanowić, czy Rachilde, niezależnie od pierwotnych zamierzeń aksjologicznych, nie uległa pokusie prowokacji za pomocą szokujących obrazów i czy potęga stworzonych przez nią hypotypoz nie stanowi ostatecznie jednego z jej podstawowych osiągnięć.

EN

The style of Rachilde which abounds in picturesque comparison invites a reader to examine her use of hypotyposis. Two of her novels: Les Hors Nature and La Jongleuse offer particularly interesting examples of this figure, both of them mainly in erotically uninhibited scenes. Because of the bowdlerisation of the time, while impressing the reader's imagination with the power of images, Rachilde had to avoid clear wording and resort to suggestion. That’s why many rhetorical figures: ellipses, circumlocutions, metaphors blur the clarity of description, which according to Yves Le Bozec makes one of the formal features of hypotypose. The aim of this paper is to analyse the construction of this figure in Rachilde's literary output. - On the other hand, the scenes in question were designed to illustrate the concept of ideal love – the impossible one – that the novelist develops in her works. Crossing the limits of the theoretical discourse, the protagonists direct their own performances, watched by the stunned and outraged viewers. This way of presentation enhances the hypotypotique effect. The reactions of eyewitnesses replace the phrases designed to encourage the audience to observe the scene. Such phrases are common in theatrical hypotyposis. This interweaving is designed to impress the reader deeply. - However, the question arises whether Rachilde, despite her primary axiological intention, did not succumb to the temptation to provoke the public with shocking images, and whether the strength of her hypotyposis does not remain, in the end, one of her major achievements.

2

« Les concavités de la conscience » : l’hypotypose comme un lieu de persuasion dans la polémique autour de la conversion de Henri IV

75%

Wawrzyniak N.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2016

|

issue 11

103-117

PL

Konwersja Henryka IV w 1593 r. wywołała w społeczeństwie francuskim żywą debatę. W pamflecie z 1594 zatytułowanym Uczta u hrabiego d’Arète, Louis Dorléans powraca obsesyjnie do kwestii nieprzeniknionej świadomości ludzkiej. Nawołuje do wiwisekcji królewskiego umysłu, która pozwoli znaleźć ślady herezji: „zbadajmy jego wklęsłości aż do najgłębszych myśli”. Odpychające szczegóły anatomiczne obrazują „zepsutą świadomość” króla, aby wzbudzić odrazę czytelnika. Artykuł analizuje użycie hypotypozy w tekście polemicznym Louisa Dorléans. Ekfrastyczny opis umysłu świadczy o zainteresowaniu kwestią transformacji duchowej, emocjonalnej i mentalnej w końcowym okresie wojen religijnych. Wykorzystanie hypotypozy kieruje też uwagę na jedną z aporii perswazji, mianowicie jej autentyczność. Z retorycznego punktu widzenia, przemiana wewnętrzna pozostaje tajemnicą. Jak stwierdzić zwycięstwo retora i prawdziwość zmiany, która się dokonała?

EN

The conversion of Henry of Navarre in 1593 provoked a great debate in the French society. In The Banquet of Comte d’Arète (1594), Louis Dorléans focuses obsessively on the impenetrability of the human mind. He calls for a dissection of king’s consciousness in order to find traces of heresy : “let’s examine its concavities up to his deepest thoughts”. Monstrous anatomical details represent a “bad consciousness” of the king to arouse the disgust of the reader. The aim of this article is to analyse the practice of hypotyposis in this polemical text. The ekphrastic description of the human mind proves how vital the question of spiritual, emotional and mental transformation was at the time of religious wars. The use of hypotyposis illustrates as well one of the aporias of persuasion, namely the problem of authenticity. From rhetorical point of view, internal metamorphosis remains a mystery. How indeed one may judge the victory of the orator and decide about the sincerity of the change that has occurred?

3

L’hypotypose dans les Métamorphoses d’Ovide

75%

Koźluk M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2016

|

issue 11

9-24

PL

Metamorfozy Owidiusza stanowią doskonały materiał do badań nad figurami retorycznymi, a w szczególności nad hipotypozą (euidentia). Występująca bowiem często w towarzystwie innych figur (enumeratio, accumulare res, comparatio, gradatio) hipotypoza, odgrywa wyjątkową rolę w owidiańskiej narracji, a zwłaszcza w momencie kluczowym dla każdej przemiany, jakim jest płynne przejście jednego bytu w drugi. W niniejszej pracy zostały prześledzone głównie fragmenty, które zarówno w sposób dokładny (perspicuitas), jak i przekonujący (persuasio) ukazują zmieniające się ludzkie ciało z punktu widzenia fizjonomii i anatomii. Historie Dafne, Myrry, Ocyrhoé, Aglauros czy Niobe, to tylko niektóre przykłady, które posłużyły do analiz w celu zbadania, na czym polegała istota hypotypozy w momencie przemiany. Celem artykułu było również ukazanie, w jaki sposób łaciński poeta korzystał z tej silnej pod względem natury figury retorycznej (figura ad delectandum), aby wzbudzić u czytelnika jak najgłębsze przeżycia (mouere).

EN

Ovid’s Metamorphoses are an excellent text for the study of figures of speech, and in particular over hypotyposis (euidentia). Often hypotyposis, occurring in the company of other figures (enumeratio, accumulare res, comparatio, gradatio), plays a unique role in ovidian narrative form, especially at the key time of change – metamorphosis, which is the passage of one being to another. This article has traced mainly fragments that accurately (perspicuitas) and convincingly (persuasio) show the change of the human body, from the point of view of physiognomy and anatomy. Stories of Daphne, Myrrh, Ocyrhoé, Aglaulus or Niobe, are just some examples that were used for analysis to investigate what is the essence of hypotyposis at the time of change. The main aim of this article was to show the way, which was used by Ovid, the Latin poet, to stir in the reader the strongest of feelings (mouere).

4

Hypotypoza – zapoznana figura na mapie relacji werbalno-wizualnych

71%

Słodczyk R.

Ruch Literacki

|

2018

|

issue 2

5

Exemples atroces et atrocités exemplaires : l’hypotypose dans les canards sanglants en France aux XVIe et XVIIe siècles

63%

Giernatowska J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2016

|

issue 11

119-132

PL

Wpisując się w poetykę krótkich i krwawych form narracyjnych; tak popularnych we Francji nękanej wojnami religijnymi; canards sanglants z upodobaniem posługują się hypotypozą; aby ukazywać brutalne sceny przemocy w sposób niezwykle sugestywny. Wspomniana figura retoryczna; wkomponowana w strukturę formalną owych broszur okolicznościowych; nie tylko oddziałuje na wyobraźnię czytelnika; m.in. poprzez swoistą surowość w doborze środków stylistycznych i – często pozorną – neutralność opisu zbrodni; ale też ulega patetycznym amplifikacjom; dostosowuje się do charakteru szesnasto- i siedemnastowiecznej prozy. Adaptując środki wyrazu do potrzeby dobitnego; atrakcyjnego i odpychającego zarazem sposobu przedstawiania aktualnych wydarzeń czy też palącej problematyki; autorzy tym efektywniej manipulują emocjami czytelnika; by wpoić mu propagowane przez siebie wartości moralne; poddać krytyce naganne zachowania i zjawiska natury społecznej; politycznej lub religijnej. Kreślone przez nich obrazy przybliżają tym samym w interesujący sposób realia ówczesnej epoki.

EN

Canards sanglants fit squarely into the poetics of short, bloody stories, very popular in 16th and 17th century France which is tormented by the Wars of Religion. Those occasional booklets willingly have recourse to hypotyposis, in order to present the brutal scenes of violence in an exceptionally suggestive manner. The rhetorical figure, integrated with the narrative structure of canards, is supposed to have an influence on reader’s imagination, i.a. by means of restrained use of the stylistic devices and impartiality – which often turns out to be illusory – of the crime’s description. However, it can be subject to pathetic amplification and it adapts to the 16th and 17th century prose. By virtue of this approach, that consists in representing the recent events or the most important issues in a distinct, disturbing, but also attractive way, the authors attempt to manipulate emotions, to share their moralizing reflections and inculcate some ethical values into the public, to criticize the social, political or religious phenomena of the time.

Refine search results

4 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

1 Ruch Literacki

1 Giernatowska J.

1 Koźluk M.

1 Staroń A.

1 Słodczyk R.

1 Wawrzyniak N.

1 2018

4 2016

Les Hors nature et La Jongleuse de Rachilde : entre le réalisme du « donner à voir » et la représentation de l’impossible

« Les concavités de la conscience » : l’hypotypose comme un lieu de persuasion dans la polémique autour de la conversion de Henri IV

L’hypotypose dans les Métamorphoses d’Ovide

Hypotypoza – zapoznana figura na mapie relacji werbalno-wizualnych

Exemples atroces et atrocités exemplaires : l’hypotypose dans les canards sanglants en France aux XVIe et XVIIe siècles