Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  identyczność
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Implikacje narracyjnej koncepcji tożsamości Paula Ricoeura

100%
Huzarek T.
Studia Gdańskie
|
2017
|
issue 40
189-201
PL
Narracyjna koncepcja tożsamości, którą prezentuje Paul Ricoeur, ujmuje zdecydowanie szerszą perspektywę niż tylko perspektywa takożsamości osób w czasie rozumiana jako identyczność podmiotu x w czasie t1 i czasie t2. Koncepcja ta bowiem mówi nie tylko o byciu tym samym czy takim samym, ale również o byciu sobą. Bycie sobą to charakterystyczne jedynie dla człowieka wyzwanie rzucone czasowi, gdzie podmiot – mimo towarzyszących mu zmian – pozostaje sobą. Z myśli Ricoeura można jednak wydobyć jeszcze więcej, gdzie bycie sobą jest realizacją własnego, niepowtarzalnego etosu danego w ustanowieniu w byciu. To ustanowienie w byciu obejmuje kontekst zakorzenienia w historii, tradycji, kulturze, ale również najbardziej zindywidualizowane odniesienie do Boga.
EN
The narrative concept of identity presented by Paul Ricoeur places embraces a far wider perspective than the perspective of people’s identity in time alone, understood as the subject’s identity in time t1 and time t2. For Ricouer’s conception speaks not only of being the same or being exactly the same but also of being oneself. Being oneself is a challenge characteristic only of human beings, a challenge thrown down against time, by which the subject – despite the changes that accompany him or her – remains itself. Yet it is possible to take Ricoeur’s thought even further, and to say that being oneself is a realisation of a personal, unique ethos given in an enactment in being. This enactment in being includes the background of roots in history, tradition, culture and also, most of all, individualised reference to God.
2
Publication available in full text mode
Content available

Getting Straight on How Russell Underestimated Frege

80%
Lipski P., Kubiak A.
Roczniki Filozoficzne
|
2014
|
vol. 62
|
issue 4
121-134
PL
Reakcją na przełomowy dla dziejów filozofii analitycznej artykuł Gottloba Fregego pt. Sens i nominat [1892], był niemniej ważny esej Bertranda Russella pt. Denotowanie [1905]. Russell przedstawił w nim swoją teorię deskrypcji i dokonał jej porównań z koncepcją Fregego. Celem naszego artykułu jest zwięzłe i przejrzyste zaprezentowanie i skomentowanie błędów i zaniedbań, jakich dopuścił się Russell w swojej krytyce koncepcji Fregego. Błędy te pojawiają się w ramach poruszanych przez Russela problemów: rozróżnienia sens-nominat, denotacji dla zwrotów denotujących i nazw pustych, użycia zasady salva veritate i negatywnych twierdzeń egzystencjalnych. W pierwszej kolejności wskazujemy na dwa interpretacyjne błędy Russela związane z jego dwoma twierdzeniami odnośnie do teorii Fregego: tym, że gdy pragniemy mówić o znaczeniu zwrotu denotującego, naturalnym sposobem jest użycie cudzysłowów, oraz sugestii, że jedyne co zaproponował Frege, w przypadkach gdy (może się zdarzyć iż) wyrażeniu brak denotacji, to konwencjonalne zawarowanie jej przez zdefiniowanie desygnatu (np. w postaci zbioru pustego). Następnie wskazujemy na zaniedbanie Russella dotyczące braku omówienia Fregego możliwych rozwiyzań w przypadku łamigłówki pierwszej (Scott jest autorem Waverleya), drugiej (król Francji jest łysy) i trzeciej (różnica między A i B nie istnieje).
EN
Bertrand Russell in his essay On Denoting [1905] presented a theory of description developed in response to the one proposed by Gottlob Frege in his paper Über Sinn und Bedeutung [1892]. The aim of our work will be to show that Russell underestimated Frege three times over in presenting the latter’s work: in relation to the Gray’s Elegy argument, to the Ferdinand argument, and to puzzles discussed by Russell. First, we will discuss two claims of Russell’s which do not do justice to Frege: that we speak of a sense by means of quotation marks, and that all Frege does to cope with phrases that might denote nothing is define an arbitrary object as their reference. Second, we will show that Russell omitted the fact that Frege’s theory provided some answers for the puzzles presented by Russell in his essay.
3
Publication available in full text mode
Content available

IDENTYCZNOŚĆ, PEWNE ZAIMKI FUNKTOROWE I DESKRYPCJE

80%
Wojciechowski E.
Roczniki Filozoficzne
|
2013
|
vol. 61
|
issue 3
125-141
EN
From the logical point of view, the most interesting among the pronouns are demonstrative pronouns (especially: this/that), indefinite pronouns (a/an), definite pronoun (the) and quantifying pronouns (every, all, some). Unlike personal pronouns (e.g. I/you/he) they are in fact functors (of the n/n category). The differentiation between personal pronouns (n) and functor pronouns (n/n) is vital here. This differentiation does not exist in traditional grammar. The study is limited to determining functor pronouns with the use of logical properties of quantifying expressions, which are functor pronouns themselves – all (n) and some (cr) – formally expressed in the quantifier-less calculus of names (BRN). The calculus is properly enriched with demonstrative pronouns (demonstrativa), in connection to certain studies by Toshiharu Waragai (LID). An attempt to employ this system (BRND) in the analysis of some fragments of Ockham’s Summa Logicae is shown here. The work is concluded with the analysis of a functor pronoun the only (t), being a special case of a definite pronoun, which is characterised here by means of rules. The work reveals the connection between this pronoun and the operator of definite descriptions (marked in the same way) in relation to a certain Ludwik Borkowski’s conception.
4
Publication available in full text mode
Content available

Stanowisko nieredukcyjne w sporze o tożsamość osobową

80%
Grygianiec M.
Diametros
|
2018
|
issue 57
23-38
EN
In the debate on personal identity, different criteria of identity are proposed and defended. The criteria of identity have usually been taken to state the necessary and sufficient conditions of identity and are interpreted as providing truth conditions for relevant identity statements. The Simple View of personal identity is the thesis that there are no noncircular and informative metaphysical criteria of identity for persons. The paper intends to first deliver a precise and general formulation of the Simple View, and, second, to present the various arguments in favour of the doctrine in question. It argues that there are no other facts of the matter than identity itself which could serve as the truth-conditions of identity statements. The considerations presented in the paper lead to the conclusion that, although the Simple View is faced with many theoretical difficulties, it is still a lively intellectual position in the debate on personal identity.
5
Content available remote

Wyglądy, identyczność i przedmioty nieistniejące

80%
Sendłak M.
Diametros
|
2012
|
issue 31
56-87
PL
Przedmiotem prezentowanego tekstu jest teoria wyglądów (guise theory), której autorem jest Hector-Neri Castañeda. Koncepcja ta miała za zadanie pełnić rolę zunifikowanej teorii semantycznej, która mogłaby dać zadawalające wyjaśnienie problemów związanych m.in. z zagadnieniem identyczności oraz z odniesieniem nazw pustych. Celem artykułu jest przybliżenie samej teorii oraz wskazanie w jaki sposób przyczyniła się ona do renesansu koncepcji postulujących przedmioty nieistniejące. Przy okazji prezentacji głównych jej założeń wskazane zostało również to w jaki sposób Castañeda polemizuje z zarzutami Russella oraz jaki jest jej faktyczny związek z teoria przedmiotu. Część tekstu poświęcono głównym zarzutom kierowanym pod adresem teorii wyglądów.
EN
The article outlines the main motivations for the Guise Theory and its intriguing theses concerning identity, predication, existence, and fiction. The second part of the article is devoted to an assessment of Castañeda’s theory. It discusses the most influential critiques of the Guise Theory, as well as Russell’s objection (important from a historical point of view) to theories of nonexistent objects. The last section of the article contains a comparison of the Guise Theory with the Meinong’s Theory of Objects, and points out that despite various similarities, we should draw a distinction between original and moderate versions of Meinong’s theory. The main motivation for this distinction are differences between accounts of predications, which allow us to call the Guise Theory “quasi-Meinongian” rather than just “Meinongian”. This is because one of its main claims is taken from the work of Meinong’s pupil Ernst Mally, and not from Meinong himself.
6
Publication available in full text mode
Content available

The methodological strategy of architectonics of multicultural education in the postmodern era

80%
Saukh P.
Edukacja Międzykulturowa
|
2017
|
vol. 6
|
issue 1
36-49
EN
The article presents an attempt to interpret a new pluralistic type of civilization and the features of modern multicultural society in the context of educational space. On this basis, the substitution has been suggested of the concept of multicultural education with the term poli-ethnic education, which aims at harmonizing the relations between ethnic or national communities. Within thier limits, this refers also to different socio-cultural groups, with different cultural (political, regional, sexual, religious, age-related, professional, etc.) identities. A new architectonics of multicultural education is suggested and grounded, with a life-giving personality paradigm in the centre. In this regard, five major methodological principles of multicultural education, which serve as its guidelines and major sources, are justified.The issues of the implementation of the multicultural education project in Ukraine which inhibit the harmonization of public life and the process of intercultural dialogue and understanding are outlined.
PL
Celem artykułu jest próba interpretacji nowego pluralistycznego typu cywilizacji oraz właściwości współczesnego społeczeństwa wielokulturowego w kontekście przestrzeni edukacyjnej. Na gruncie tego zaproponowano zastąpienie pojęcia edukacji wielokulturowej terminem edukacji polietnicznej, która skierowana jest na harmonizację wzajemnego stosunku między etnicznymi lub narodowymi społeczeństwami, a w ich granicach – między różnymi grupami społeczno-kulturowymi, mającymi różną identyczność kulturową (polityczną, regionalną, płciową, religijną, wiekową, profesjonalną i in.). Zaproponowano i uzasadniono nową architektonikę edukacji wielokulturowej, w centrum której znajduje się życiowy paradygmat jednostki. W związku z tym udowadnia się pięć najważniejszych strategii metodologicznych edukacji wielokulturowej, które są jej punktem orientacyjnym oraz źródłem życiowym.W artykule zostały także zarysowane problemy implementacji projektu edukacji wielokulturowej na Ukrainie, które utrudniają harmonizację życia społecznego oraz procesy dialogu międzykulturowego i porozumiewania się.
7
Publication available in full text mode
Content available

Esencjalizm, antyhaecceityzm i haecceityzm

80%
Lenart K.
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
|
2019
|
issue 44 (1)
EN
A standard contemporary formulation essentialism defines essential properties with a help of a concept of possible worlds. It is often argued that in order to use possible worlds effectively, facts about transworld identity of individuals need to be determined. In this paper I discuss how essentialist might attempt the issue of transworld identity of individuals. Specifically, I analyze a connection between essentialism and the two theories that explain the transworld identity issue, that is, haecceitism and antihaecceitism. I provide a detailed analysis of different variants of antihaecceitism and argue, that all of them are incompatible with basic intuitions that stay behind essentialism. In contrast to that, I defend a position that essentialism ought to be combined with some form of haecceitism. In the remainder of this paper I provide the two ways through which essentialist might be a haecceitist.
8
Publication available in full text mode
Content available

Esencjalizm, antyhaecceityzm i haecceityzm

80%
Lenart K.
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
|
2019
|
vol. 44
|
issue 1
131-151
EN
A standard contemporary formulation essentialism defines essential properties with a help of a concept of possible worlds. It is often argued that in order to use possible worlds effectively, facts about transworld identity of individuals need to be determined. In this paper I discuss how essentialist might attempt the issue of transworld identity of individuals. Specifically, I analyze a connection between essentialism and the two theories that explain the transworld identity issue, that is, haecceitism and antihaecceitism. I provide a detailed analysis of different variants of antihaecceitism and argue, that all of them are incompatible with basic intuitions that stay behind essentialism. In contrast to that, I defend a position that essentialism ought to be combined with some form of haecceitism. In the remainder of this paper I provide the two ways through which essentialist might be a haecceitist.
9
Publication available in full text mode
Content available

Względna identyczność Petera Geacha a koncepcja różnicy w filozofii Gilles’a Deleuze’a

80%
Kociołek K., Sonek R.
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
|
2020
|
vol. 49
|
issue 2
28-41
EN
The area in which the philosophy attributed to the "analytic" tradition turns out to consider similar problems as the "continental" thinkers still seems to be too little explored. The aim of the work is to indicate such similarities between the Peter Geach’s concept of relative identity and the Gilles Deleuze’s concept of difference. According to Geach, identity is mediated in concepts. We think about the identity of "a" and "b" only in the sentence "a is the same X as b". The consequences of this observation are twofold: on the one hand, it shows the degree of our entanglement in conceptual grids; on the other, it shows a being as a dynamic, relational structure. In this aspects, this perspective agrees with Deleuze's proposal. A being is an ambiguous intersection of dynamic relations expressed in the sentence "a is different from b", whereas the identity is an effect of totalitarian thought movement which reduces differences by imposing static conceptual categories on their dynamic system. We are going to present the ontological view on identity question which synthesizes two mentioned conceptions and include a polemical characterization of difficulties implied by discussed perspective and their consequences for practical functioning in the world.
10
Publication available in full text mode
Content available

Pojęcie przedmiotu trwającego w czasie w rozumieniu przedstawicieli Szkoły Lwowsko-Warszawskiej

71%
Gryganiec M.
Folia Philosophica
|
2017
|
vol. 38
EN
There is considerable convergence between the views of many members of the Lvov-Warsaw School and the positions endorsed in the current debate on persistence through time. But there are some significant differences, too. In this paper, I am going to reconstruct and to analyse several positions of some representatives of the Lvov-Warsaw School on the issue in question. Then I shall identify and shortly describe those elements of the reconstructed accounts which are, on the one hand, specific to the Lvov-Warsaw School and, on the other hand, mostly ignored in the present-day metaphysical dispute. The general message of the paper is the contention that although there were no systematic separate research within the Lvov-Warsaw School on persistence through time, some solutions and interpretations put forward by its members can serve as an interesting enrichment of the ongoing debate.
PL
W 1951 roku na łamach Sprawozdań Towarzystwa Naukowego w Toruniu ukazał się tekst Tadeusza Czeżowskiego Identyczność a indywiduum i jego trwanie. Tekst ten stanowi swoistą dokumentację poglądów przedstawicieli Szkoły Lwowsko-Warszawskiej na zagadnienia trwania i identyczności przedmiotów w czasie. Praca ta jest użytecznym drogowskazem w odszukaniu, identyfikacji i analizy wspomnianych stanowisk w dostępnym materiale historycznym. Tekst Czeżowskiego dostarcza bardzo interesujących szczegółów interpretacyjnych, dotyczących omawianych stanowisk, które są nieobecne we współczesnych dyskusjach na trwaniem w czasie.             Niniejsza praca stawia sobie za cel, po pierwsze, zanalizowanie wspomnianego tekstu Czeżowskiego, po drugie, identyfikację i opis stanowisk wybranych przedstawicieli Szkoły w odniesieniu do anonsowanej problematyki, po trzecie zaś – wychwycenie w rekonstruowanych stanowiskach tych wątków interpretacyjnych, które – z jednej strony – są nieobecne we współczesnych dyskusjach, a które – z drugiej strony – nawet dzisiaj mogą stanowić ich interesujące wzbogacenie. Ogólnym przesłaniem tekstu jest przekonanie, że choć w obrębie Szkoły Lwowsko-Warszawskiej nie prowadzono systematycznych analiz problematyki trwania w czasie, to jednak jej przedstawiciele, po pierwsze, byli świadomi tej problematyki, po drugie zaś, zaproponowali kilka rozstrzygnięć, które z dzisiejszego punktu widzenia zaskakują swoją odwagą i nowatorstwem.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.