Search results

1

O XVII-wiecznych ikonach warsztatu muszyńskiego w Muzeum Parafialnym w Grybowie

100%

Gronek A.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2022

|

vol. 118

127-140

EN

There is an interesting collection of icons in the Parish Museum in Grybów. Although their exact provenance is unknown, it is clear that they are here thanks to Jan Solak, the parish priest of St. Kateryna’s church in Grybów from 1921 to 1961, who moved them from nearby churches deserted after Operation Vistula. On the basis of stylistic analysis and comparative studies, it was possible to see that most of them came from workshops which operated in Lemkovyna during the 17th century. The studies presented here concern two previously unknown icons from the circle of Muszyna painters. These are two fragments of the apostolic tier from an unknown church. As a result of detailed research, it was possible to identify the stylistically closest works (from Matysowa, Banica, Brunary), assign the time of creation (c. 1640), find the next part of the described apostolic row in the Regional Museum in Nowy Sącz and determine its provenance (Brunary).

PL

W Muzeum Parafialnym w Grybowie znajduje się interesujący zbiór ikon. Choć ich dokładna proweniencja nie jest znana, wiadomo, że znalazły się tu dzięki proboszczowi kościoła św. Katarzyny w Grybowie w latach 1921-1961, Janowi Solakowi, który przeniósł je z pobliskich cerkwi opustoszałych po wysiedleńczej akcji „Wisła”. Na podstawie analizy stylistycznej i studiów porównawczych udało się większość z nich połączyć z warsztatami pracującymi na Łemkowszczyźnie w XVII wieku. Prezentowane tu badania dotyczą dwóch nieznanych wcześniej ikon pochodzących z kręgu malarzy muszyńskich, które stanowią fragmenty rzędu apostolskiego ikonostasu z nieznanej cerkwi. W wyniku szczegółowych badań udało się wskazać dzieła najbliższe stylistycznie (z Matysowej, Banicy i Brunar), określić czas ich powstania (ok. 1640 roku), odnaleźć w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu kolejną część opisywanego rzędu apostolskiego i ustalić miejsce jego pochodzenia (Brunary).

2

Zniewaga świętości i materialna wartość ikon

100%

Sulikowska-Bełczowska A.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2021

|

vol. Obraz - Słowo - Litera

|

issue 12

71-78

EN

This paper pertains to the relationship between the veneration of icons and the acts of their insult in nineteenth-century Imperial Russia, the starting point of which are fragments of the polemical writings of Fyodor Dostoevsky (about The Sealed Angel by Nikolai Leskov) and his novel Demons. Dostoevsky often touches on the subject of popular beliefs, reactions to inappropriate behaviour towards icons. He also deals with the issue of the material value of icons. The works of the writer (and other authors) contained descriptions of the feelings evoked by icons and the ways of handling with them among Russians. Therefore, these texts should be taken into account in future studies of nineteenth-century icons.

3

Problemy i tendencje ochrony zabytków sakralnych na Ukrainie

100%

Gerycz W.

Ochrona Zabytków

|

2010

|

issue 1-4

7-15

EN

Since time immemorial Ukraine has been the center of Eastern Christianity. Many temples were built in Kiev and towns nearby. The ones which survived until this day are treated as the most valuable national historic objects. In the whole country, despite the fact that religious life was being ruined in various periods, especially in the east during Soviet times, many religious historic objects exist. After Ukraine regained independence, the number of voices favoring the protection of cultural heritage began increasing. An appropriate legislation system was created, the state and individual regions readily started joining in to protect and restore historic objects, believers commenced helping with the work related with religious objects. Many good examples of church, orthodox church, monastery and wooden religious architecture restoration can be given. However, the consciousness of congregations and the representatives of the clergy is not always at theappropriate standard. Frequently, the urge to make a profit, the use of wrong technology, or the dishonesty of contractors lead historic objects – the witnesses of our history – to destruction. To improve the level of protection of historic religious objects, the dialogue between society and the clergy has to be broadened, specialists’ activity in the field must be supported, and legalregulations need to be refined.

4

Osobliwości ikonografii w twórczości Juwenaliusza Mokryckiego i Jerzego Nowosielskiego: aspekt filozoficzny i teologiczny

80%

Kostiv N.

Sztuka i Dokumentacja

|

2013

|

issue 8

27-33

EN

This article deals with the artistic work of two iconographers: Juvenaly Mokrystskyy, a monk belonging to the Studite order who was born in Lviv, and Jerzy Nowosielski, who was born in Krakow. Both artists are vivid representatives of sacred art from the second half of the 20th century. The works of these artists are kept in many European countries and also in the USA. In particular, the iconography by J. Mokrystskyy can be found in Greek Catholic temples in England, Italy, Germany, Argentina, USA, Canada, and Ukraine. The works by J. Nowosielski are situated in Catholic and Orthodox temples in Poland, Germany, France and also in private collections. This article deals with the interpretation of philosophical and theological themes within the icons of Juvenaly Mokrystskyy and Jerzy Nowosielski. The influence of Byzantine art which is reflected in the iconographers’ artistic individualities, is also analysed. Despite the differences, which occur in the icons of the two artists, many similar stylistic features can be found in their art. Biographic data and facts that influenced the development of the individual styles of the two artists are also considered in the article: for example the experience of visiting of the Museum named after Аndrey Sheptytsky in Lviv and the events of the Second World War. E xamples of the work of the two artists are considered and in addition, the basic directions in icon painting that prevailed in the second half of the 20th century and remain relevant until now.

5

FREE FORMS OF EUROPEAN SKYSCRAPERS

80%

Pietrzak J., Stefańska A.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2019

|

issue 66(3) Architektura

31-40

EN

One of the advantages of a modern skyscraper is its original form. The determinant of originality is freedom, a departure from rigid rules. The architects ‘play’ with the inspirations in the search for a free form, among others, by entering into dialogue with classic image of a skyscraper, which is reinterpreted or even negated. A large creative potential is associated with a way to define dependence of form and structure.

PL

Jednym z atutów współczesnego wieżowca jest oryginalna forma. Wyznacznikiem oryginalności jest swoboda, czyli odbieganie od reguł. Poszukując swobodnej formy architekci „bawią się” inspiracjami, m.in. „wchodzą” w dialog z klasycznym wyobrażeniem wieżowca, które zostaje zreinterpretowane lub wręcz zanegowane. Duży potencjał twórczy wiąże się ze sposobem zdefiniowania zależności formy i konstrukcji, która może prowadzić do wyeksponowania lub ukrycia struktury nośnej.

6

Зарваница – Марийский духовный центр Украинской греко-католической церкви

80%

Kordonskyy R., Mączka E.

Studia Warmińskie

|

2014

|

issue 51

323-339

PL

W artykule podjęto próbę przedstawienia fenomenu Zarwanicy (Ukraina) jako miejsca świętego, które jest ważnym ośrodkiem kultu maryjnego w Kościele greckokatolickim. Należy zwrócić uwagę, że miejsca odpustowe stanowią ogromną wartość duchową w ramach pobożności ludowej oraz całej wspólnoty kościelnej. Wierni pielgrzymują do tych miejsc, modlą się, a także mają czas na refleksję duchową. W pierwszej części pracy omówiono najbardziej znane miejsca odpustowe na Ukrainie. W drugiej części przedstawiono terminologię oraz historię pielgrzymowania, uwzględniając również jego wymiar teologiczny. W trzeciej części scharakteryzowano Zarwanicę w ujęciu historyczno-religijnym. Celem artykułu jest przedstawienie Zarwanicy jako miejsca, w którym „prawda” jest spojeniem wielu płaszczyzn, czyli: historii narodu ukraińskiego, dziejów kultury duchowej i materialnej, sztuki, a nade wszystko historii wiary, religii oraz duchowości. Pielgrzymi przybywający do tego świętego miejsca mogą odczuć wielowiekową historię oraz obecność Bożą. W Zarwanicy spotykają się tysiące chrześcijan obrządku wschodniego i nie tylko. Autorzy wyrażają nadzieję, że niniejszy artykuł przyczyni się do upowszechnienia tego miejsca odpustowego należącego do Kościoła grekokatolickiego, które naznaczone zostało cudownymi zjawiskami, uznanymi oficjalne przez Kościół, a wierni znajdą tam duchowe wzbogacenie.

EN

In the article an attempt was undertaken to present the phenomenon of Zarwanica (Ukraine) as a holy place, which is a very important Marian veneration center in the Greek-Orthodox Church. Attention should be paid to the fact that pilgrimage centers constitute a huge spiritual value within folk piety and the whole church community. The typical background for the folk piety is the existence of such a holy place which is the basis for the pilgrimage movement, prayer and spiritual reflection. In the first part of the thesis we get informed of the best known places like that in Ukraine. In the second part, the terminology and the history of pilgrimages, including their theological aspect is provided. In the third, Zarwanica is described in its historical and religious setting. The aim of the article is to present Zarwanica as a place, in which “the truth” is the focal point of several levels: the history of the Ukrainian nation, history of spiritual and material culture, art, and above all history of faith, religion, and spirituality. Pilgrims arriving at this holy place can feel the centuries-old history and God’s presence. Zarwanica is the meeting place of thousand of Christians representing the Eastern rite, yet not only them. Publishing the knowledge of Zarwanica aims at making this place popular with Orthodox Church believers, also because of miracles that have happened here, which are officially recognized by the Church, and where people can experience spiritual enrichment.

DE

In dem Artikel wurde versucht, das Phänomen Zarwanica (Ukraine) als eine heilige Stätte, die ein wichtiges Zentrum der Marienverehrung in der griechisch-orthodoxen Kirche ist, darzustellen. Man muss in Betracht ziehen, dass die Wallfahrtsorte einen großen spirituellen Wert im Rahmen der Volksfrömmigkeit und der ganzen Kirchengemeinschaft ausmachen. Die Basis, welche für die Gläubigen die heilige Stätte sicher ist, gibt ihnen auch den Grund für ihr Pilgern, Gebet und spirituelle Besinnung. Im ersten Teil lesen wir über die bekanntesten Wallfahrtsorte in der Ukraine. Im zweiten Teil des Artikels wird die Terminologie geliefert, sowie die Pilgerfahrtengeschichte in ihrem theologischen Aspekt. Im dritten Teil wird Zarwanica selbst auf dem historisch-religiösen Hintergrund charakterisiert. Das Ziel des Artikels ist es, Zarwanica als Ort darzustellen, wo „die Wahrheit“ viele Ebenen verbindet, solche wie die Geschichte des ukrainischen Volkes, die Geschichte der spirituellen und materiellen Kultur, der Kunst und vor allem die Geschichte des Glaubens, der Religion und der Spiritualität. Die Pilger, die hierher kommen, spüren die mehrere Jahrhunderte alte Geschichte und die Anwesenheit Gottes. Zarwanica ist ein Ort, wo tausende Christen nicht nur des östlichen Ritus zusammenkommen. Die Präsentation der mit Zarwanica zusammenhängenden Thematik soll dazu führen, diesen Ort, der zur griechisch-orthodoxen Kirche gehört, beliebt zu machen, und zwar auch deshalb, weil er mit wunderbaren Erscheinungen gekennzeichnet ist, die von der Kirche anerkannt worden sind und ein Ort ist, an dem man spirituell bereichert werden kann.

7

Joannesa Molanusa recepcja trydenckiego dekretu o obrazach

80%

Klejnowski-Różycki D.

Studia Oecumenica

|

2020

|

vol. 20

EN

Joannes Molanus, theologian, rector of the University of Louvain, wrote a comprehensive treatise to assist bishops and priests in the detailed application of the general decree on images of the Council of Trent. Molanus rejected those representations that are not based on the Bible but on the Apocrypha. He also broke up with some allegorical or eastern representations. He created the theological foundations for Catholic sacred art, which is present in the churches to this day. The article presents an analysis of the decree of the Council of Trent on images (1), the life and work of Molanus (2), the context of the Reformation times in which Molanus lived, especially in the aspect of iconoclasm (3), then the treatise on images of Molanus (4), important categories theological division, which he attributes to sacred works of art (5), and finally some examples illustrating the thought of Molanus are given (6). In Summary (7), the impact of the Molanus treaty on the sacred art of Catholic Europe will be assessed.

PL

Joannes Molanus, teolog, rektor Uniwersytetu w Louvain napisał obszerny traktat, który miał być pomocą dla biskupów i księży, w szczegółowym zastosowaniu ogólnego dekretu soborowego o obrazach. Molanus odrzucił te sposoby obrazowania, które nie są oparte na Biblii, a na apokryfach. Zerwał także z niektórymi przedstawieniami alegorycznymi czy wschodnimi. Stworzył teologiczne podstawy pod katolicką sztukę sakralną, która jest obecna w kościołach do dziś. Artykuł przedstawia analizę dekretu Soboru Trydenckiego o obrazach (1), życie i twórczość Molanusa (2), kontekst czasów Reformacji, w których żył Molanus, zwłaszcza w aspekcie obrazoburstwa (3), następnie zostaje omówiony traktat o obrazach Molanusa (4), istotne kategorie podziału teologicznego, które przypisuje sakralnym dziełom sztuki (5), a na koniec zostają przytoczone niektóre przykłady ilustrujące myśl Molanusa (6). W Podsumowaniu (7) zostanie dokonana ocena wpływu traktatu Molanusa na sztukę sakralną katolickiej Europy.

8

Bizantyńskie ikony nadbramne (kult i funkcja)

80%

Myśliński M.

Vox Patrum

|

2002

|

vol. 42

501-514

EN

Der Artikel behandlt Kult und Funktion byzantinischer Stadttorikonen und stutzt sich auf Quellentexte und die ikonographische Uberlieferung, wie zum Beispiel das Abbild des Christus Chalkites, das Mandylion, Darstellungen, die in Kontantinopel, Antiochia, Alexandria, und anderen Stadten der Orthodoxie verehrt wurden. Das angefuhrte Quellenmaterial belegt eindeutig das Vorhandensein von terartigen Ikonen schon fur die Halfte des 5. Jahrhunderts.

9

Historia konserwacji malowideł bizantyńsko-ruskich z kaplicy Trójcy Świętej w Lublinie

80%

Żuk-Orysiak J.

Roczniki Humanistyczne

|

2014

|

vol. 62

|

issue 7: Słowianoznawstwo

53-75

EN

The Holy Trinity Chapel in Lublin has a unique polychromy painted in the technique of Byzantine-Ruthenian frescoes, completed on 10 August 1418. It is the main and at the same time best preserved example of Byzantine-Ruthenian painting. Painters active in the Lublin church worked in accordance with the programs of treatises on painting dealing with materials and techniques, known in Byzantium and Ruthenia. Professor Anna Różycka-Bryzek has distinguished three main stylistic manners in the Lublin paintings. The first is the hieratic-iconic one, showing the figures on the basis of the features of the Novgorod schools icons; in the second narrative-painting manner in the shown scenes the Balkan wall painting was combined with the eclectic way of composing the subject-matter, characteristic of Ruthenian followers of the style. The third manner – an archaic one, has been ascribed to a master, most probably connected with the Galician-Volhynian or Kiev circles. Professor Stanisław Stawicki’s deliberations based on treatises on painting: “Księga z Góry Athos”, Russian handbooks, Tipika Niektarija (the most extensive one) and Greek Hermeneia are helpful in understanding the technical-technological principles. Studying the history of the chapel we learn that a lack of proper supervision and of current repairs led to covering the walls of the chapel with plaster in 1820. In 1897-1899 the foundation scene was uncovered by the Lublin painter Józef Smoliński, which was described in the press on 12 March 1897. This raised the interest of the Russian authorities. A Tsar’s Archeological Board in St Petersburg was established to study the discovered polychromy. The history of the conservation starts in 1897; the work was continued by teams led by Juliusz Makarewicz, Edward Trojanowski, Bohdan Marconi, and was concluded by the recent works. In the team of conservators who worked on the polychromy in the recent years Stanisław Stawicki, Maria Milewska, Magdalene Gawłowska and Leonard Bartnik should be mentioned. These people are qualified conservators of works of art. Their work should be appreciated because of its high professional level as well as of subordinating the restored values to the original.

PL

Kaplica Trójcy Świętej w Lublinie posiada unikatową polichromię wykonaną w technice fresku bizantyńsko-ruskiego ukończoną 10 sierpnia 1418 roku. To główny i zarazem najlepiej zachowany przykład malarstwa bizantyńsko-ruskiego. Malarze działający w lubelskiej świątyni pracowali zgodnie z programami traktatów malarskich, materiałowo-technicznych znanych w Bizancjum i na Rusi. Profesor Anna Różycka-Bryzek wyodrębniła w lubelskich malowidłach trzy główne maniery stylistyczne. Pierwsza to hieratyczno-ikonowa, ukazująca postaci w oparciu o cechy ikon ze szkół nowogrodzkich, w drugiej manierze narracyjno-malarskiej, gdzie w opracowanych scenach nastąpiło połączenie stylu bałkańskiego malarstwa ściennego z eklektycznym sposobem opracowań kompozycji charakterystycznym dla ruskich naśladowców. Trzecia maniera – archaiczna, przypisana została mistrzowi związanemu najprawdopodobniej ze środowiskiem halicko-wołyńskim lub kijowskim. Do zrozumienia zasad techniczno-technologicznych są pomocne rozważania profesora Stanisława Stawickiego przeprowadzone w oparciu o traktaty malarskie: „Ksiega z góry Athos”, ruskie podlinniki, Tipika Niektarija (najobszerniejszy) i greckie Hermeneje. Śledząc losy kaplicy wiemy, że brak właściwej opieki konserwatorskiej i bieżących remontów doprowadziły w 1820 roku do pokrycia ścian kaplicy tynkiem. Odsłonięcie w latach 1897 – 99, przez malarza lubelskiego Józefa Smolińskiego sceny fundacyjnej, opisane w prasie z datą 12 marca 1897 roku, wzbudziło zainteresowanie władz zaborczych rosyjskich. Do zbadania znaleziska powołano Cesarską Komisję Archeologiczną w Petersburgu. Historia konserwacji prac rozpoczyna się od 1897roku i prowadzi przez działalność zespołów Juliusza Makarewicza, Edwarda Trojanowskiego, Bohdana Marconiego i ostatnią konserwację. Z zespołu konserwatorów, którzy pracowali ostatnio, wymienić należy Stanisława Stawickiego, Marię Milewską, Magdalenę Gawłowską i Leonarda Bartnika. Wymienione osoby są dyplomowanymi konserwatorami dzieł sztuki. Prace wykonane przez nich zasługują na uznanie ze względu na wysoką fachowość i podporządkowanie wartości odtworzonych oryginałowi.

RU

Часовня св. Троицы в Люблине имеет уникальную полихромию, сделанную техникой византийско-древнерусского фреска, завершенную 10 августа 1418 года. Это главный иодновременно сохранившийся лучше других пример византийско-древнерусской живописи. Художники, действующие в люблинском храме, работали согласно программе живописных трактатов, материально-технических, известных в Византии и на Руси. Профессор Анна Ружицка-Брызек выделила в люблинских росписях три главные стилистические манеры. Первая – это иератически-иконописная, указывающая персонажей соответственно традиции иконописания новгородских школ. Во второй, нарративно-живописной манере, вразработанных изображениях произошло соединение балканского стенописного стиля и эклектического способа разработки композиции, характерной для древнерусских подражателей. Третья манера – архаическая, была приписана мастеру, вероятно связанному сгалицко-волынской или киевской средой. Для понимания технических и технологических правил, очень полезными являются рассуждения профессора Станислава Ставицкого, проведенные на основании художественных трактатов: Книги из горы Афон, древнерусских подлинников, Типика Нектария (самый пространный) и греческих Герменеи. Рассматривая историю часовни, можно узнать, что отсутствие соответствующего реставрационного ухода и текущих ремонтов привели в 1820 году к покрытию стен часовни штукатуркой. Открытие в 1897-1899 гг. люблинским живописцем Юзефом Смолинским фондовой сцены, описанное в прессе 12 марта 1897 года, вызвало интерес российских захватнических властей. К исследованию находки была назначена Императорская археологическая комиссия в Петербурге. История реставрации работ начинается с 1897 года и продолжается деятельностью реставраторских групп Юлиуша Макаревича, Эдварда Трояновского, Богдана Маркони, вплоть до последней реставрации. Из реставраторов, работающих в последнее время, стоит назвать Станислава Ставицкого, Марию Милевскую, Магдалену Гавловскую и Леонарда Бартника. Все они – дипломированные реставраторы художественных произведений. Сделанные ими работы заслуживают признания, благодаря высокому профессионализму и верности воссозданных произведений оригиналу.

10

Наброски к классификации изображения коней в восточно-европейской традиции иконописания

80%

Goroholinskaya A. N.

Studia Warmińskie

|

2017

|

issue 54

349-360

EN

The article is devoted to the peculiarities of the image of the horses in the iconographic plots. The author outlined the main ways to classify these animals in the Eastern European tradition of icon painting. The division of horses depends on the relationship and environment (transcendent or immanent) in which they have been depicted on the icons. Conducted a series of semantic parallels that demonstrate mapping latent connections (orthodox religion and national perception) in the iconography XII-XVIII centuries.

PL

Artykuł poświęcony jest osobliwościom obrazu koni w ikonograficznych przedstawieniach. Autorka nakreśliła główne sposoby sklasyfikowania tych zwierząt we wschodniej europejskiej tradycji malarstwa ikonowego. Podział koni zależy od relacji i otoczenia (transcendentnego lub immanentnego), w jakich zostały na ikonach przedstawione. Przeprowadzono także szereg semantycznych paralel, które demonstrują odwzorowanie ukrytych połączeń (religia ortodoksyjna i percepcja narodowa) w ikonografii XII-XVIII w.

Refine search results

O XVII-wiecznych ikonach warsztatu muszyńskiego w Muzeum Parafialnym w Grybowie

Zniewaga świętości i materialna wartość ikon

Problemy i tendencje ochrony zabytków sakralnych na Ukrainie

Osobliwości ikonografii w twórczości Juwenaliusza Mokryckiego i Jerzego Nowosielskiego: aspekt filozoficzny i teologiczny

FREE FORMS OF EUROPEAN SKYSCRAPERS

Зарваница – Марийский духовный центр Украинской греко-католической церкви

Joannesa Molanusa recepcja trydenckiego dekretu o obrazach

Bizantyńskie ikony nadbramne (kult i funkcja)

Historia konserwacji malowideł bizantyńsko-ruskich z kaplicy Trójcy Świętej w Lublinie

Наброски к классификации изображения коней в восточно-европейской традиции иконописания