Search results

1

Piękno i prawda – impresjonistyczny projekt świata. Festiwal „Normandie Impressionniste” 2010

100%

Góra S.

Estetyka i Krytyka

|

2011

|

issue 2(21)

199-202

EN

Review of the Festival: "Normandie Impressionniste”

2

Literatura a impresjonizm. Wrażenia świetlno-barwne w języku poetyckim Wincentego Byrskiego

100%

Olma M.

Świat i Słowo

|

2022

|

vol. 39

|

issue 2

187-207

EN

Literature and impressionism. The linguistic world of Wincenty Byrski’s poetic imagination The article concerns the poetry (poetic language) of Wincenty Byski. The author presents the affinity of Byrski’s literary work with the ways of impressionist writing. Linguistic analysis consists in identifying lexemes and poetic tropes excerpted from selected poems and poems. The author analyzes the units that relate to the sun (partly also to the moon) and light reflections, colors and their shades.

3

Intermedijalna korespondencija: A.G.M. – Ljudevit Šestić i Josip Leović

65%

Mrkonjić A.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2014

|

issue 7

EN

The content of the paper examines the intermediate dialogue of the poetic and artistic text on the paradigm of A.G. Matoš’s poetry and the painting created by Ljudevit Šestić and Josip Leović. The main thought derives from Miroslav Šincel’s ascertainment how the works of Matoš „mirror the most important features of our symbolical-impressionistic modernism”. Šestić’s continental landscape impressionist painting and Leović’s symbolism in his painting, open therefore the possibility of intermediate style, content and biographical link (Tovarnik, Osijek, Đakovo, Paris, music...), keeping in mind the different positioning on the map of national cultural heritage. And with Matoš’s pictorial construction of lyrical text and his artistic sensibility, that is very much possible. In the field of stylistic link, purity of style can be read out, but also stylistic impurities caused by a personal and Homeland fate. This paper is of culturological nature.

4

„Obrazy są jak kwiaty, ideałem, zamkniętym w linie i kolory”. Wiktora Gomulickiego wypowiedzi o sztuce ikonicznej

63%

Olkusz W.

Studia Slavica

|

2014

|

vol. 18

|

issue 2

11-26

EN

This article deals with the essayist and critical work by Wiktor Gomulicki who is best known for his literary fiction and poetry, as well as literary criticism, essays on history, and a rich collection of varsaviana. It is, however, less known that he was a keen observer of the changes which the Polish painting was undergoing at that time. He took part in the four most important debates of the day: “on the identity of national art”, “advocates of idealism versus advocates of realism”, “the episode of Warsaw impressionism”, “dispute about the values of symbolic and proto-expressionist art.” In each of them, Gomulicki unwaveringly expressed his favour for the superior role of “the idea” in painting, which translated into his adverse view of realist-naturalist tendencies and impressionism, while at the same time he supported academic idealist painting and, later, symbolism – whose traces he found in Władysław Podkowiński’s work. Gomulicki’s views on art are expressed in a number of literary forms (such as reports from exhibitions, reviews, polemics, whistle-blowing features) and characterised by the opalescence of function (from postulation to operation to cognition and assessment), cycle grouping, and the so-called literary style of reception, consisting in “reading” a painting as if it were a novel, with the “story” taking precedence over the “form.

5

Od emblematycznej alegorii do symbolicznej hypotypozy — z przemian obrazowania śmierci w liryce czeskiej końca XIX wieku

63%

Gwóźdź-Szewczenko I.

Slavica Wratislaviensia

|

2019

|

vol. 168

263-274

EN

From emblematic allegory to symbolic hypotyposis: On the changes of depicting death in Czech poetry at the close of the 19th century The paper is devoted to the analysis of depictions of death in Czech poetry created at the end of the 19th century. The author starts her deliberations from the poetry of the 1890s which was created in the spirit of realism. Then, she moves on to the deliberations about modernist poetry which — in this paper — is not considered as a homogenous whole. Starting from decadence, chronologically the earliest, through impressionism to mature modernism manifesting itself in symbolism, the author analyses the manners of depicting death and the figures of speech, pointing to the transition of portraying death from the emblematic and allegoric images of death to the symbolic hypotyposis. The author stresses the deconstruction of the traditional topos in modernism. This deconstruction involved a lack of references to an established set of images and thus to this linguistic ritual which had been active for ages. The Grim Reaper with a scythe could no longer be a simple symbol of death. In the times of modernism, poetry finally freed itself from those types of allegoric depictions. The deconstruction of the topos in its basic frameworks and in the most traditional ritualised formula forced poets to look for their individual languages, to create symbols which would not repeat the conventionalised allegories.

CS

Od emblematické alegorie k symbolické hypotypóze — proměny zobrazovánί smrti v české lyrice na sklonu 19. století Článek je věnován analýze zobrazování smrti v české poezii na sklonku 19. století. Autorka své úvahy otevírá poezií 80. let, která vznikala v duchu realismu, a následně přechází k pojednání o modernistické poezii, jíž však nevnímá jako monolitickou. Autorka chronologicky od nejranější dekadence, přes impresionismus až ke zralé moderně vyjadřující se symbolisticky analyzuje způsoby prezentace smrti a slovní figury poukazující na přechod od emblematicko-alegorických obrazů smrti k symbolickým hypotypózám v zobrazování smrti. Autorka ukazuje rozpad tradiční topiky v moderně, což s sebou nese skutečnost, že se básníci neodvolávají na ustálený soubor obrazů, tedy k takovému jazykovému uchopení, jež bylo po staletí živé. Smrtka s kosou již nemohla představovat jednoduchý symbol smrti. V době modernismu se poezie osvobozuje od tohoto druhu alegorických obrazů. Rozpad topiky v jejich základních rysech a jejích nejtradičnějších a ritualizovaných postav vybízel básníky k hledání individuálního jazyka, k vytváření takových symbolů, které nenásledovaly konvenční alegorii.

6

НОВЕЛІСТИКА ВАСИЛЯ ҐАБОРА: ТРАДИЦІЇ Й НОВАТОРСТВО

62%

ДАШКО Н.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2020

|

vol. 8

|

issue 1

217-227

EN

The article presents an attempt at interpreting Gabor’s works to disclose some ambiguities. The investigation is carried out within the research framework of modern Ukrainian novel varied by genre aspects and stylistic features. This determines the topicality of the paper, which aims to identify traditions and innovations in the writer’s novels. The investigation leadsto the conclusion that V. Gabor has contributed to further development of a classical novel genre and simultaneously has ventured to experiment. He recreates not only the form, but also the content. Works of the novelist are primarily marked with the modernist poetics features. Short stories Shchob ne byv bubon, Zvir, Shvonts (the collection Knyha ekzotychnykh sniv ta realnykh podii ) are dramatic and laconic in a Stefanyk style. The main dilemma of expressionism is realized in those novels - the confrontation of life and death, the tragedy of mental outlook, psychologism, important functional role of artistic detail. In the novels of the collection Pro shcho dumaie liudyna there are signs of impressionism, which brings V. Gabor to M. Kotsiubynskyi. Simultaneously key features of the modern modified novel appear when the internal action becomes the main one with profound associativity, metaphors, figures of speech highlighted. In addition, the components of Gabor’s style are both realism and romanticism, the combination of which becomes the basis for the fantastic realism (novel Pomynky).

PL

Artykuł poświęcony jest twórczości W. Gabora w kontekście zróżnicowanej gatunkowo i stylistycznie współczesnej ukraińskiej nowelistyki. Celem artykułu jest ukazanie twórczości wspomnianego pisarza w dialektyce tradycji i nowatorstwa. W wyniku dogłębnej analizy można dojść do wniosku, że W. Gabor kontynuuje gatunek klasycznej noweli i jednocześnie eksperymentuje, wprowadzając innowacje nie tylko w obrębie formy, ale i treści. Wczesne utwory prozaika wykazują cechy poetyki modernistycznej. Silnym dramatyzmem i lakonicznością w duchu W. Stefanyka wyróżniają się nowele Щоб не бив бубон, Звір, Швонц (tom Книга екзотичних снів та реальних подій), w których realizowane są główne postulaty ekspresjonizmu - konfrontacja życia i śmierci, tragiczny światopogląd, psychologizm, ważna rola szczegółu artystycznego. W nowelach ze zbioru Про що думає людина pojawiają się cechy impresjonizmu łączące W. Gabora z M. Kociubynskim. Jednocześnie można wyróżnić w powyższym tomie główne cechy współczesnej noweli modyfikowanej, gdy działania wewnętrzne bohaterów wychodzą na plan pierwszy, podobnie jak pogłębiona asocjatywność, metaforyczność, wyobrażenia. Ponadto w stylu W. Gabora można wyróżnić zarówno elementy realistyczne, jak i romantyczne, których połączenie stanowi podstawę fantastycznego realizmu pisarza (nowela Поминки).

7

Postać i dzieło św. Alberta Chmielowskiego widziane oczyma malarzy

51%

Pyczek E.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2018

|

vol. 61

|

issue 2

181-191

EN

Adam Chmielowski’s artistic output has not been made widely known up to now, although the reports of his contemporary artists as well as the ones of later generations prove that in many respects he was a precursor of impressionism and symbolism in the history of Polish art – both in his artistic works and the theoretical ones („About the Essence of Art”). He was an outstanding colourist focused upon the aesthetic and emotional aspects of scenery; his landscapes of pronounced synesthetic values ( rhythm, harmony, feeling; repeated motifs, colour schemes) invite the viewers to contemplation.

PL

Dzieła Adama Chmielowskiego do dziś nie są powszechnie znane, jakkolwiek relacje współczesnych mu i późniejszych malarzy dowodzą, iż pod wieloma względami był w historii polskiej sztuki prekursorem impresjonizmu i symbolizmu – zarówno w twórczości malarskiej, jak i teoretycznej („O istocie sztuki”). Był wybitnym kolorystą, koncentrował się na estetycznych i emocjonalnych aspektach krajobrazu, jego pejzaże o wyraźnych cechach synestetycznych (rytm, harmonia, nastrojowość; powtarzające się motywy, zestrojenia barwne) stanowią zaproszenie do kontemplacji.

8

Obraz Krakowa w języku poetyckim Wincentego Byrskiego

51%

Olma M.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica

|

2019

|

issue 14

142-156

EN

The material basis of the paper is an unpublished collection of 47 sonnets by Wincenty Byrski, a poet from Podbeskidzie region. The author of the study discusses the language level of the poems (mainly lexis) in order to reconstruct the picture of Cracow preserved in the texts. According to the analysis, the poet used vocabulary and morphological forms which were known in the Polish language in previous centuries, as well as pompous lexis. Description of architectonic objects and other urban landscape elements was accompanied by their evaluation, which reflected historiosophy and the system of moral values, preferred

9

Back to structures and signs – remarks on the possibilities of structural aesthetics of music

51%

Krupińska E.

Interdisciplinary Studies in Musicology

|

2020

|

issue 20

33-40

EN

Is it possible to talk of mental patterns underlying aesthetic reflections, and has the constant recurrence of particular ideas in the area of aesthetics some deeper explanation? Structural aesthetics of music is an authorial research conception which enables interpretation of phenomena from the area of history of music aesthetics, and in this way provides its systematised picture. The conception uses the ideas of structural linguistics: binary phonological opposition and the historicalliterary process in the approach of Jan Mukařovský. The article also contains an example of using this conception in relation to the aesthetics of antiquity (sophists, Plato, Aristotle), Descartes and impressionism.

10

Między autotematyzmem a eksperymentem artystycznym — motyw śmierci dziecka w twórczości Mychajła Kociubynskiego i Wołodymyra Wynnyczenki

51%

Kupidura R.

Slavica Wratislaviensia

|

2019

|

vol. 168

89-98

EN

Between self-reference and artistic experiment: The motif of a child’s death in the literary works of Mykhailo Kotsiubynsky and Volodymyr Vynnychenko Mykhailo Kotsiubynsky and Volodymyr Vynnychenko had two opposing types of creative personalities. According to many scholars, Kotsiubynsky was a representative of the Apollonian element of Ukrainian culture, while Vynnychenko embodied the Dionysian. The author of this article focuses on the role of the motif of a child’s death in their works and argues that in the case of Kotsiubynsky, the death of a child triggers his confession, while for Vynnychenko it functions as an opportunity to conduct an artistic experiment.

UK

Між автотематизмом та художнім експериментом — мотив смерті дитини у творчості Михайла Коцюбинського та Володимира Винниченка Михайло Коцюбинський та Володимир Винниченко належать до двох протилежних типів творчих особистостей. За деякими дослідниками, перший презентує аполлонійське начало української культури, водночас другий — діонісійське. У статті автор простежить, яку функцію в їхній творчості виконує тема смерті дитини. У випадку Коцюбинського вона буде поштовхом до авторської сповіді, натомість для автора Чесності з собою загибель безневинного немовляти стане приводом для художніх експериментів.

11

Образ героя-художника на матеріалі творів Володимира Винниченка

51%

Кобзей (Kobzei) Н. N.

Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe

|

2022

|

issue 4(1)

23-31

UK

Володимир Винниченко, довгі роки проживаючи серед творчого паризького бомонду і розділяючи погляди ідеологів «нового мистецтва», проявляв посилений інтерес до теми художника і його творчого процесу в своїх літературних творах. Дався в знаки його талант живописця, тісне спілкування з відомими художниками, участь в українській хвилі французької мистецької школи «Еколь де Парі» і швидкий ріст професіональної живописної майстерності. В образотворчому мистецтві Винниченкові імпонували революційні погляди імпресіоністів, поява яких спровокувала активні обговорення як самого напряму, так і різноманітних подій у живописі, пов’язаних з їх діяльністю. Цю полеміку письменник переніс в свої літературні твори, а образ художника став головним для частини його белетристики і драматургії. Винниченкові персонажі – протагоністи, що завжди конфліктують зі світом, хоч і не завжди перемагають в цих протистояннях. Вони часто самотні, позбавлені підтримки і розуміння, але сильні. Художники-новатори не бояться в повний голос заявити про рішучий розрив із традицією, закликати до вдосконалення техніки і зображати виключно людський матеріал, обирати емоційні і високо психологічні сюжети полотен, спостерігати і зображати почуття. Такий підхід у малярстві був цілком очевидний для Винниченка-художника, літературну ж творчість великого українця прийнято розглядати в контексті провідних світових психоаналітичних течій ХХ століття. Тож нічого дивного немає в тому, що психологізм у творчості письменника був визначальним. В аналізованих мистецьких творах Винниченка зустрічаємо різноманітні образи художників, спостерігаємо за їх роботою, чуємо їхні міркування про живопис, уявляємо епоху, в якій вони жили і творили. Розуміємо, що як і для них, так і для Винниченка, визначальною є орієнтація на безпосередню фіксацію вражень і спостережень, на глибокий психологізм і філософське осмислення дійсності. Тематика живописних творів Винниченкових героїв – різноманітна. Однак головне – щоб у ній панувала людина. Змін зазнають також й естетичні ідеали. Часто крізь зовнішню красу пробивається потворність, або потворне проявляє внутрішню красу. Поняття «естетика потворного» і «краса болю» стають тотожними з «новим мистецтвом». Введення в канву літературного твору образу художника можна розглядати, як спосіб філософського зображення дійсності і людини. Безперечно, поява нового напряму в літературі та живописі значно вплинула на розвиток художньо-естетичної системи Володимира Винниченка.

EN

In modern science of literature there is a growing interest in the subject of the artist and his creative process as one of the ways of self-expression of extraordinary personality in the real world in general and in the art world in particular, and to study the nature of the artist. Fine art occupied a significant place in the aesthetics and poetics of Vladimir Vynnychenko. The themes and issues of some of his literary works were influenced by the creative environment of Paris, where the writer spent many years, as well as personal acquaintance with individual Impressionist artists. Vynnychenko’s characters are the protagonists, they always conflict with the world, although they do not always win in these confrontations. They are often lonely, lacking support and understanding, but strong. Innovative artists are not afraid to loudly declare a decisive break with tradition, call for the improvement of technology and depiction of exclusively human material, choose emotional and highly psychological subjects of paintings, observe and depict feelings. This approach in painting was quite obvious for Vynnychenko, an artist, and the literary work of the great Ukrainian is considered in the context of the world’s leading psychoanalytic currents of the twentieth century. So it is not surprising that psychologism in the work of the writer was decisive. In Vynnychenko’s analyzed works of art we meet various images of artists, observe their work, hear their thoughts on painting, imagine the era in which they lived and worked. We understand that for both them and Vynnychenko, the focus is on the direct fixation of impressions and observations, on deep psychologism and philosophical understanding of reality. The themes of Vynnychenko’s paintings are diverse. However, unifying for all is the focus on the so-called “humanity” of the paintings. Artists focus on facial expressions, conveying expectations, hopes, inner anxiety. Psychological interpretation of images and expressiveness in the transfer of human character are welcome. The degradation of classical art with its primitive and stereotypical paintings focused on the rich bourgeoisie becomes obvious to all. Aesthetic ideals are also changing. Ugliness often breaks through external beauty, or the ugly manifests internal beauty. The concepts of “aesthetics of the ugly” and “beauty of pain” become identical with “new art”.

12

Імпресіонізм в поезії Любові Долик

51%

Korenowska L.

TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych

|

2023

|

vol. 6

|

issue 18

1-16

PL

Artykuł przedstawia analizę wierszy współczesnej lwowskiej poetki Lubowi Dołyk pod kątem integralnym: słowo poetyckie i malarstwo, tzn. impresjonizm. Autorka naświetla genezę imresjonalizmu, wymienia jego najważniejsze cechy oraz ilustruje na przykładach literackich przeniknięcie tego kierunku malartswa w wierszy takich poetów, jak Charles Baudelaire, Osip Mandelsztam oraz w prozę ukraińskich pisarzy (Iwan Franko, Mykhajło Kotsubyński, Olha Kobylańska). Wierszy z dwóch zbiorów poezji Leki na chaos oraz Szczęście Dołyk to najszczęściej są pejzaże liryczne przedstawione jak na obrazach artystów-impresjonistów: zima z akcentem na ulubiony przez poetkę motyw śniegu, etiudy wiosenne, deszczowa pogoda. Dołyk w deskrypcjach przyrody wykorzystuje gammę kolorów – czarno-biały z szarym pośrodku, różowy, śliwkowy, żółto-złoty, – które tworzą wizualny kontrast. Komponenty światu zewnętrznego, które trafiają w przestrzeń widzenia poetki, często są wplecione w stan psychologiczny nastroju, uczuć, myśli, marzeń, wrażeń Dołyk.

EN

The article presents an analysis of the poems of the contemporary Lviv poet Lubov Dolyk from an integral angle: the poetic word and painting, i.e. impressionism. The author sheds light on the origins of impressionism, lists its most important features and illustrates the penetration of this direction of painting into literature: the poems of such poets as Charles Baudelaire, Osip Mandelstam and the prose of Ukrainian writers (Ivan Franko, Mykhailo Kotsubyński, Olha Kobylańska). Poems from two books of poetry, Medicines for Chaos and Happiness, written by Dolyk are mostly lyrical landscapes depicted as in the paintings of impressionist artists: winter with an emphasis on the poetess' favorite motif of snow, spring etudes, rainy weather. The dimple in the descriptions of nature uses colors and shades – black and white with gray in the middle, pink, plum, yellow and gold – that create a visual contrast. Components of the external world that enter the poetess’ vision are often intertwined with the psychological state of mood, feelings, thoughts, dreams, impressions of Dolyk.

UK

У статті подано аналіз віршів сучасної львівської поетеси Любові Долик в інтегральному аспекті: поетичне слово та живопис, а точніше імпресіонізм. Автор насвітлює генезис імпресіонізму, називає його найважливіші риси та ілюструє проникнення цього напряму живопису в художню літературу: вірші таких поетів, як Шарль Бодлер, Осип Мандельштам, проза українських письменників (Іван Франко, Михайло Коцюбинський, Ольга Кобилянська). Вірші двох поетичних збірок Ліки від хаосу та Щастя Долик - це здебільшого ліричні пейзажі, зображені, як на картинах художників-імпресіоністів: зима з акцентом на улюблений мотив поетеси - сніг, весняні етюди, дощова погода. Долик в дескрипціях природи використовує конкретні кольори - чорний і білий із сірим посередині, рожевий, сливовий, жовтий і золотий, - які створюють візуальний контраст. Компоненти зовнішнього світу, що потрапляють у зорове поле поетеси, часто переплітаються із психологічним станом настрою, почуттями, думками, мріями, враженнями Долик.

13

Ukraińskie malarstwo XIX i XX wieku: zarys głównych nurtów

45%

Krawczenko S.

TECHNE. Seria Nowa

|

2019

|

issue 3

29-49

EN

In the article Ukrainian painting of the 19th and 20th centuries: an outline of the main trends were presented the most important tendencies in Ukrainian painting of the last two centuries. Key figures in the development of realistic trends have been shown in such directions as portraits, landscape paintings and genre scenes. The most known works of painters were presented. An important role for the development of Ukrainian painting was presented, as well as the role of painters – pieriedwiznik’s (representatives of the realistic direction in Ukrainian painting) and the specificity of their work. On concrete examples of artists, painters from the turn of the 19th and 20th centuries, the penetration of Impressionism in Ukrainian art and its gradual manifestations in creativity were documented. The figures of avant-garde painters and the specificity of their work have been portrayed. The influence of the socio-political situation on the condition and development of Ukrainian painting in the 19th and 20th centuries has been underlined.

PL

W artykule pt. Ukraińskie malarstwo XIX i XX wieków: zarys głównych nurtów zostały przedstawione najważniejsze tendencje w malarstwie ukraińskim ostatnich dwóch stuleci. Zaprezentowano sylwetki głównych artystów związanych z nurtem akademizmu, realizmu i impresjonizmu, tworzących portrety, pejzaże i sceny rodzajowe. Osobne miejsce poświęcono niezwykle istotnym dla rozwoju malarstwa ukraińskiego – pieriedwiżnikom (przedstawicielom kierunku realistycznego) i specyfice ich twórczości. Na konkretnych przykładach artystów i ich dzieł scharakteryzowano przenikanie impresjonizmu do sztuki ukraińskiej. Podkreślono wpływ sytuacji społeczno-politycznej na stan i rozwój malarstwa ukraińskiego w XIX i XX stuleciach.

14

BUDDENBROOKS AM SCHWARZEN MEER. VLADIMIR JABOTINSKYS ODESSA-ROMAN DIE FÜNF

45%

von der Lühe I.

Porównania

|

2019

|

vol. 24

|

issue 1

123-133

EN

Irmela von der Lühe, BUDDENBROOKS AT THE BLACK SEA. VLADIMIR JABOTINSKYS ODESSA-NOVEL THE FIVE. “PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. Vol. XXIV, P. 123-133. ISSN 1733-165X. When Jabotinksys novel first appeared in Germany (2012) it was celebrated as a spectacular literary event. Jobtinsky’s Jewish family novel is situated in the decades before the revolution of 1905; it deals with revolutionary hope and disappointment, with Jewish assimiliation and the idea of a new liberal and tolerant world. It ends with a complete decline of these visions into brutal antimodernism. This article describes special narrative strategies in producing spaces of memory as streets, places and special public locations. Thereby political events appear as analogies to theater plays and also in a symbolistic framework. By this Jabotinskys novel has become a controversial space of memory not only for political but also literary reasons.

DE

Irmela von der Lühe, BUDDENBROOKS AM SCHWARZEN MEER. VLADIMIR JABOTINSKYS ODESSA-ROMAN DIE FÜNF. „PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. T. XXIV, S. 123-133. ISSN 1733-165X. Vladimir Jabotinskys Roman Die Fünf ist bei seinem Erscheinen in Deutschland (2012) als eine literarische Entdeckung gefeiert worden. In der Familiengeschichte der Milgroms aus dem Odessa der Jahre vor der Revolution von 1905 spiegeln sich Hoffnungen und Enttäuschungen der Revolution und der jüdischen Assimiliation, des Aufbruchs in eine neue Welt der Moderne und des Absturzes in eine Welt der brutalen Antimoderne. Der Beitrag untersucht die besonderen literarischen Strategien einer Arbeit an der Erinnerung: des Erzählens von Straßen, Plätzen und Räumen, der Analogisierung des politischen Geschehens mit einem Bühnengeschehen, der symbolistischen Überhöhung der Realität durch Rückgriff auf literarische Texte. Nichtnur aus politischen, auch aus erzählerischen Gründen wird Odessa in Jabotinkskys Roman also zu einem umstrittenen Erinnerungsort.

Refine search results

Piękno i prawda – impresjonistyczny projekt świata. Festiwal „Normandie Impressionniste” 2010

Literatura a impresjonizm. Wrażenia świetlno-barwne w języku poetyckim Wincentego Byrskiego

Intermedijalna korespondencija: A.G.M. – Ljudevit Šestić i Josip Leović

„Obrazy są jak kwiaty, ideałem, zamkniętym w linie i kolory”. Wiktora Gomulickiego wypowiedzi o sztuce ikonicznej

Od emblematycznej alegorii do symbolicznej hypotypozy — z przemian obrazowania śmierci w liryce czeskiej końca XIX wieku

НОВЕЛІСТИКА ВАСИЛЯ ҐАБОРА: ТРАДИЦІЇ Й НОВАТОРСТВО

Postać i dzieło św. Alberta Chmielowskiego widziane oczyma malarzy

Obraz Krakowa w języku poetyckim Wincentego Byrskiego

Back to structures and signs – remarks on the possibilities of structural aesthetics of music

Między autotematyzmem a eksperymentem artystycznym — motyw śmierci dziecka w twórczości Mychajła Kociubynskiego i Wołodymyra Wynnyczenki

Образ героя-художника на матеріалі творів Володимира Винниченка

Імпресіонізм в поезії Любові Долик

Ukraińskie malarstwo XIX i XX wieku: zarys głównych nurtów

BUDDENBROOKS AM SCHWARZEN MEER. VLADIMIR JABOTINSKYS ODESSA-ROMAN DIE FÜNF