Search results

1

Rola inkulturacji w nowej ewangelizacji

100%

Nowicka J.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2017

|

issue 22

83-97

PL

The article includes an attempt to describe the relationship between inculturation and the new evangelization, focusing on inculturation as a method of the new evangelization. In the literature of the subject there are many studies on inculturation in indigenous cultures of Africa or Latin America. However, there is little scientific literature on contemporary culture, which is also the subject of missionary activities of the Church. Therefore there is a need to systematize and investigate this topic. As a result of the analysis, the article shows that it is possible to use analogies in the application of inculturation, and it is possible to speak of inculturation in the new evangelization. An outline of the areas of contemporary culture is also presented which particularly require evangelization and inculturation.

2

Wierni świeccy w ewangelizacji kultury. Zasady i pola działania

99%

Hajduk R.

Studia Elbląskie

|

2012

|

vol. 13

227-244

EN

The word “culture” refers to everything, “whereby man develops and perfects his many bodily and spiritual qualities; he strives by his knowledge and his labour, to bring the world itself under his control. He renders social life more human both in the family and the civic community, through improvement of customs and institutions. Throughout the course of time he expresses, communicates and conserves in his works, great spiritual experiences and desires, that they might be of advantage to the progress of many, even of the whole human family” (Gaudium et spes No. 53). The Gospel, which assumes the shape of a culture from the beginning, wants to penetrate the culture of today as well. By its nature, it creates such a culture that helps people to reach their full personal development and thus enables them to live peacefully in the community. In the evangelization of cultures, the laity plays a special role. The Church calls upon Catholics “to be present, as signs of courage and intellectual creativity, in the privileged places of culture, that is, the world of education-school and university-in places of scientific and technological research, the areas of artistic creativity and work in the humanities” (Christifideles laici No. 44). It depends on their involvement in the proclamation of Christ and his message of salvation whether people are aware of their dignity and as free beings create spaces where any human person can find the true meaning of life. The Christian laity should be present on “the contemporary Aeropagus” in order to show the people the Divine truth, goodness and beauty which were revealed in the Savior Christ Jesus in full glory. The lay faithful have the task to put into practice their personal charisma and to work in union with the Pastors of the Church.

3

„Wychodząc z duchowości inkulturowanej” (QA 79). Refl eksja nad duchowością w świetle Querida Amazonia

85%

Wasiutyńska K.

Teologia i Moralność

|

2021

|

vol. 1

|

issue 1(29)

183-191

EN

The article deals with the issue of the relationship between culture and faith, which is expressed, inter alia, in a specific form of spiritual experience. The starting point for this reflection is the post-synodal exhortation Querida Amazonia in the key of three concepts: inculturation, spirituality, and holiness. We find them primarily in the fourth chapter of the document, describing - along with the social, cultural and environmental - the church dream. Crossing the borders of the Amazon territory, the papal call to discern new paths of holiness, corresponding to the specificity of the present time and to the diverse contexts of local culture, touches the entire Church.

PL

Artykuł podejmuje zagadnienie relacji między kulturą a wiarą, która wyraża się, między innymi, w specyficznej formie doświadczenia duchowego. Punktem wyjścia dla tej refleksji jest lektura posynodalnej adhortacji Querida Amazonia w kluczu trzech pojęć: inkulturacja, duchowość, świętość. Znajdujemy je przede wszystkim w czwartym rozdziale dokumentu, opisującym – po społecznym, kulturowym i ekologicznym –marzenie kościelne. Przekraczając granice terytorium Amazonii, papieskie wezwanie do rozeznawania nowych dróg świętości, odpowiadających specyfice obecnego czasu oraz różnorodnych kontekstów kultury lokalnej, dotyka całego Kościoła.

4

Polskie kolędy – ich historia, rozwój i znaczenie w kulturze narodowej. Studium na wybranych przykładach z różnych okresów historycznych

85%

Katarzyńska A.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2017

|

vol. 8

|

issue 4

191-202

PL

Niniejszy tekst poświęcony kolędom w kulturze polskiej stanowi próbę krótkiej analizy wpływu tych szczególnych wytworów kultury na kształtowanie się zwyczajów związanych ze świętowaniem Bożego Narodzenia, a przez to na budowanie kultury narodowej. Kolęda jako muzyczny utwór religijny już sama w sobie stanowi wyraz przenikania się religii i sztuki. Dodatkowo jednak często przywodzi na myśl skojarzenie ze sztuką ludową, bliską człowiekowi, co podkreśla jeszcze jej szczególny wymiar jednoczący — tak w rodzinie, jak i we wspólnocie narodowej. W Polsce kultura, szczególnie ludowa, kształtowana była przede wszystkim przez religijność chrześcijańską, stąd też jej wpływ na rozwój tożsamości i odrębności narodowej jest bardzo znaczny. Ponadto pokazany został wpływ odwrotny, tj. w jaki sposób konkretna sytuacja polityczno-historyczna Polski oddziaływała na powstające w danych okresach nowe kolędy i jednocześnie w nich miała swoje odzwierciedlenie. W tekście przedstawione zostały jedynie wybrane przykłady kolęd, które obrazują przenikanie się religii i kultury, a także podkreślają kształtowanie przez kolędy postawy patriotycznej.

EN

The paper on carol in Polish culture is an attempt at a brief analysis of the influence of these particular cultural products on the development of the customs associated with Christmas celebrations and the building of national culture. Carol as a musical religious piece shows the penetration of religion and art. In addition, it is often associated with folk art, close to man. It also highlights its unique dimension of unity—in the family and in the national community. In Poland, especially folk culture, it was shaped primarily by Christian religiosity, and its influence on the development of identity and national identity is very significant. In addition, the opposite was shown—how the specific political and historical situation of Poland influenced the new Christmas carols created in specific periods and at the same time reflected in them. Only selected examples of carols were presented in the paper, which illustrate the interpenetration of religion and culture and also highlight the formation of attitude of patriotism by carol.

5

Jezus Chrystus w tradycyjnych religiach afrykańskich. Próba prezentacji

85%

Szuppe P.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 1

119-130

EN

Jesus Christ in traditional African religions. A short review

6

Modele inkulturacji liturgicznej

85%

Kołodziej M.

Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars

|

2023

|

vol. 61

|

issue 1

83-101

EN

The basic mission of the Church is carried out through munus docendi and munus sanctificandi. In fulfilling these tasks, the community founded by Christ meets with different cultures and becomes involved in the process of inculturation. The latter points to the need to build proper relationships between faith and culture. Its special expression is the liturgical inculturation, which can be defined as the process of introducing cultic texts and rites into the structure of local culture. This study presents the process of the inculturation in relation to the liturgical law, as well as models of inculturation, which are extremely important in the process of creating public worship and liturgical prayer.

PL

Realizacja podstawowej misji Kościoła dokonuje się poprzez munus docendi oraz munus sanctificandi. W ramach wypełniania tych zadań wspólnota założona przez Chrystusa spotka się z różnymi kulturami i zostaje włączona w proces inkulturacji. Ta ostatnia wskazuje na potrzebę budowania właściwych relacji pomiędzy wiarą i kulturą. Jej szczególnym wyrazem jest inkulturacja liturgiczna, którą można zdefiniować jako proces wprowadzania tekstów i obrzędów kultycznych do struktury kultury lokalnej. W niniejszym opracowaniu został ukazany proces inkulturacji w odniesieniu do prawa liturgicznego, jak również zaprezentowane modele inkulturacji, które są niezwykle ważne w procesie tworzenia publicznego kultu Bożego i przystosowanej modlitwy liturgicznej.

7

Kultura lokalna jako kontekst przepowiadania globalnego orędzia

85%

Sławiński H.

|

2019

|

vol. 66

|

issue 12: Homiletyka

95-106

PL

Głoszenie słowa Bożego dokonuje się zawsze w określonym kontekście kulturowym. Kultura zaś jest systemem znaczeń wyrażanych w symbolach. Jest ona dziełem człowieka, który jako istota symboliczna tworzy i interpretuje symbole. Człowiek jest też istotą społeczną, wraz z innymi tworzy społeczność lokalną. W niej przeżywa swoją codzienność, na którą składają się także nabożeństwa religijne i słuchanie słowa Bożego. Jednym ze współczłonków społeczności lokalnej jest kaznodzieja – duszpasterz. Aby jak najlepiej dostosować Dobrą Nowinę do swych słuchaczy powinien poznawać ich kulturę. Pomocą w tym przedsięwzięciu służą kaznodziei takie teksty kulturowe, jak: lokalne opowiadania; materiały archiwalne; dane demograficzne; architektura i sztuka wizualna; rytuały; wydarzenia i aktywności typowe dla wspólnoty; a także rozmowy z osobami uznawanymi za autorytety. Analiza i interpretacja tych tekstów kulturowych może pomóc kaznodziei w inkulturacji Ewangelii.

EN

The proclamation of God's word always takes place in a specific cultural context. Culture is a system of meanings expressed in symbols. It is the work of a man who, as a symbolic being, creates and interprets symbols. Man is also a social being, together with others he creates a local community. In it, he experiences his everyday life, which also includes religious services and listening to the word of God. One of the members of the local community is a preacher − a priest. In order to best adapt the Good News to the listeners, he should learn about their culture. The preachers are helped by such cultural texts as: local stories; archival materials; demographic data; architecture and visual art; rituals; events and activities typical of the community; as well as conversations with people considered to be authorities. Analyzing and interpreting these cultural texts can help the preacher to inculturate the Gospel.

8

Marian Devotion as a Form of Legitimization of the Imperial Authority

85%

Boicu D.

|

2014

|

vol. 6

|

issue 1

102-120

EN

The present research addresses matters concerning the relationship between Church and state during the reign of Theodosius II of Rome, analyzing especially the case of legitimization of the imperial authority found in the first half of the fifth century when the Empress Pulcheria tried to identify herself with the Virgin Mary before her subjects in order to further maintain control of the state alongside her brother, Theodosius II. This paper also attempts to connect the problem of the political experiment with the development of a Marian devotion in Constantinople as a solution for pagan cults’ inculturation, reassessing Nestorius’ reaction in parallel with the position of Epiphanius of Salamina.

9

Teaching Polish sign language as a foreign language to people who can hear

71%

Majkowski G., Garncarek M.

Językoznawstwo

|

2016

|

vol. 10

27-34

EN

Didactics of foreign phonic languages in Europe is often based on the Common European Framework of References for Languages. Teaching Polish Sign Language (PSL) to hearing people is substituted by teaching them Signed Polish, which results in many obstacles in the communication process between deaf and hearing. This article concentrates on different measures to make communication possible and emphasizes the need of teaching PSL to hearing people using standards of Common European Framework of References for Languages.

10

Chińskie Oblicza Jezusa Chrystusa. Wystawa autorstwa ojca Romana Malka SVD. Inskrypcja steli „nestoriańskiej” z Xi’an

71%

Szyszka T.

Nurt SVD

|

2014

|

issue 1

87-121

PL

Autor relacjonuje wydarzenia związane z wystawą zatytułowaną Chińskie Oblicza Jezusa Chrystusa zorganizowaną w 2005 roku w Polsce z inicjatywy ówczesnego dyrektora werbistowskiego Instytutu Sinologicznego Monumenta Serica w Niemczech, ojca prof. dr. hab. Romana Malka SVD. Motywem tej inicjatywy była 130. rocznica powstania Zgromadzenia Słowa Bożego. Wystawa została udostępniona publiczności w następujących instytucjach: Kolegium Europejskie im. Jana Pawła II w Gnieźnie, Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie, Muzeum Diecezjalne w Opolu oraz Muzeum Zamku Lubelskiego. W ciągu rocznej wędrówki wystawy po Polsce z tematyką chrześcijaństwa w Chinach zapoznało się kilkanaście tysięcy zwiedzających. Ojciec Malek był nie tylko pomysłodawcą, ale też zgromadził ponad 300 eksponatów, był autorem scenariusza wystawy, jak również programu sympozjów nt. sytuacji Kościoła w Chinach. Wystawa była szeroko komentowana w mediach; redaktorzy prasowi, radiowi i telewizyjni zabiegali o wywiad z ojcem Malkiem, sinologiem i religioznawcą. Szczególną wymowę zawierają wpisy w kronice pamiątkowej wystawionej podczas trwania wystawy w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie.

EN

The author recounts the events connected with the exhibition entitled The Chinese Faces of Jesus Christ, organised in 2005 in Poland, on the initiative of the then director of the Societas Verbi Divini Monumenta Serica Sinological Institute in Germany, Fr. prof. Roman Malek SVD. The 130th anniversary of the Divine Word Missionaries order foundation was the main theme of this initiative. The exhibition was made accessible to the public at the following institutions: the Pope John Paul II’s European College in Gniezno, State Ethnographic Museum in Warsaw, the Diocesan Museum of Opole and the Lublin Castle Museum. During the one-year tour of the exhibition around Poland, several thousands of visitors got acquainted with the theme of Christianity in China. Father Malek was not only the exhibition’s founder, but he also collected more than 300 exhibits, wrote the exhibition’s scenario as well as the symposia’s schedule on the Church in China. The exhibition was widely commented on in the media; journalists and radio and television presenters sought an opportunity to interview Fr. Malek, a sinologist and a specialist in religious studies. Selected entries in the chronicle, which was available during the Exhibition at the National Ethnographic Museum in Warsaw, contain entries and comments of a truly particular significance.

11

Wartości ludzkie i chrześcijańskie gidarskich obrzędów pogrzebowych (Północny Kamerun)

71%

Różański J.

Studia Włocławskie

|

2022

|

vol. 24

574-588

EN

The Gidar of northern Cameroon make a distinction between a good death and a bad one. As a rule, the death of a person of advanced years, who has children, who is prepared to pass on, is counted as a good death. Along with natural death, the death of a warrior is also counted as a good death. A bad death does not fulfill these conditions. There are three basic stages in funeral rites: burial preparations, the burial itself, and what is known as the second burial, or, day of mourning, usually designated from one month to a year after the actual burial. Funeral rites are a condition for entering the world of ancestors – the Gidar teda. These rites clearly show a spiritual vision of life. The Gidar see man as a being composed of material and spiritual elements, but treated as a single totality. Thanks to the funeral rites and to the purification rites following them, the deceased ceases to be a trememdum, as a taboo, and becomes an admirandum, as an ancestor. This is expressed by the installation of the deceased as an ancestor. The transition of the deceased to the world of ancestors does not separate him from his earthly family because he is continually present in their life. There are some points of contact between Gidar funeral rites and the traditional Christian approach. These encourage significant innovations in Church funeral rites.

PL

Gidar z północnego Kamerunu wyróżniają śmierć dobrą od złej. Do śmierci dobrej zaliczają z reguły śmierć człowieka w podeszłym wieku, mającego dzieci, przygotowanego do odejścia. Do śmierci naturalnej zaliczyć też można śmierć wojownika. Zła śmierć nie spełnia tych warunków. W obrzędach pogrzebowych można wyróżnić trzy zasadnicze etapy: przygotowanie do pochówku, pochówek właściwy oraz tzw. pochówek wtórny, czy też dzień żałoby, wyznaczany zwykle od miesiąca do roku po pochówku właściwym. Obrzędy pogrzebowe są warunkiem wejścia do świata przodków – gidarskie teda. Obrzędy te wskazują wyraźnie na duchową wizję życia. Gidar postrzegają człowieka jako istotę złożoną z pierwiastka materialnego i duchowego, chociaż traktowana jest ona jako jedna całość. Dzięki obrzędom pogrzebowym i następującym po nich obrzędom purifikacyjnym zmarły przestaje być tremendum jako tabu, a staje się admirandum – jako przodek. Wyraża to instalacja zmarłego jako przodka. Przejście zmarłego do świata przodków nie separuje go od jego ziemskiej rodziny, ponieważ jest on stale obecny w jej życiu. W gidarskich obrzędach pogrzebowych istnieją jednak pewne punkty styczne z tradycyjnym ujęciem chrześcijańskim. Zachęcają one do znacznych innowacji w kościelnych obrzędach pogrzebowych.

12

O Ewangelii i ewangelizacji we współczesnym dyskursie religijnym

71%

Sobczykowa J.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 2

67-84

PL

Niniejszy artykuł jest poświęcony rozumieniu pojęcia „ewangelizacja” przez ludzi Kościoła, którzy na różne sposoby angażują się w głoszenie Dobrej Nowiny. Autorka analizuje występowanie tego terminu w różnych kontekstach i aspektach, m.in. omawiając jego językową, teologiczną i potoczną semantykę, rozpatrując ewangelizację jako strategię komunikacji, prezentując werbalne i niewerbalne metody głoszenia Ewangelii. W tekście przedstawiono także wybrane źródła spośród publikacji zamieszczanych na łamach Agendy Liturgicznej Maryi Niepokalanej w latach 2013-2015, będące oficjalnymi wypowiedziami teoretyków i praktyków ewangelizacji. Wnikliwie omówiono ewangelizację jako akt komunikacji, używane przez ewangelizatorów środki językowe i pozajęzykowe oddziaływania na odbiorcę, a także rozpatrzono wyzwania stojące przed ewangelizatorami we współczesnym świecie, takie jak obecność innych kultur i systemów wartości (często rozbieżnych z aksjologią chrześcijańską), konieczność przemawiania w sposób otwarty i zrozumiały, znaczenie autentycznego dialogu między ludźmi. Tekst łączy konkretne wskazania i zalecenia dla chrześcijan, z których każdy jest powołany do ewangelizacji i dawania świadectwa swojej wiary.

EN

The author of this article examines the ways in which some representatives of the Church, engaged in evangelisation, understand and employ this term. She enquires into its linguistic, theological and popular meanings and analyses the contexts and aspects of its usage as verbal and non-verbal communication strategy in spreading the Good News. She enriches her inquiry by probing into writings of theoreticians and practitioners of evangelisation, published in Agenda Liturgiczna Maryi Niepokalanej in the years 2013-2015 [Liturgical Guide of the Immaculate Mary]. The author investigates in great depth the communicative aspect of evangelisation, verbal and non-verbal means of influencing listeners, modern challenges, multitude of cultures and value systems (often at odds with Christian axiology), need for open and comprehensible language and authentic dialogue. She includes concrete suggestions and recommendations for Christians, as they all are called to evangelise and give witness to their faith.

13

Chrystus i Kościół a Inne religie

71%

Maciak M.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 2

PL

Artykuł podejmuje problematykę dialogu międzyreligijnego, zainicjowanego przez Sobór Watykański II. Omawiane dokumenty Kościoła wskazują na „zarodki Słowa” oraz elementy prawdy i świętości obecne w innych religiach. Jednakowoż działanie Ducha Świętego wśród wyznawców innych religii (teksty święte, doktryna, obrzędy) zakłada powszechną wolę zbawczą Boga oraz uniwersalizm jedynego Pośrednika pomiędzy Bogiem i ludźmi – Jezusa Chrystusa. Dlatego też otwarcie się na religie, zwłaszcza judaizm i islam, nie zwalnia chrześcijan od obowiązku dawania świadectwa wiary, prowadzenia misji ad gentes oraz systematycznej ewangelizacji świata. Wychodząc od analizy najważniejszych dokumentów Kościoła traktujących o innych religiach autor próbuje określić: (1) relację pomiędzy teologią religii a misjologią, (2) związek pomiędzy wartościami duchowymi innych religiach a dziełem zbawczym Jezusa Chrystusa, głoszonym przez Kościół.

EN

Many documents of the Church, especially issued by and since the Second Vatican Council, recognise ”the seeds of the Word” and elements of truth and holiness present in various religions. Workings of the Holy Spirit in their scriptures, doctrines and rituals presuppose the universal nature of Christ’s mediation between God and human race. While being open to various religious traditions, especially Judaism and Islam, Christians may not relax on giving witness to their faith, mission ad gentes and systematic evangelisation of the world. Based on his reading of the Church’s most important documents on other religions, the author of the essay undertakes to establish (1) relationship between theology of religion and missiology, and (2) connection between spiritual values of other religions and the salvific work of Jesus Christ as proclaimed by the Catholic Church.

14

Ewangelizacja w kontekście kultury górskich rejonów Papui-Nowej Gwinei. Część 2

71%

Kajzer D.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2022

|

vol. 27

111-145

EN

The purpose of the article is to show the dynamics of evangelization in the context of the culture of the peoples living in the mountainous areas of Papua New Guinea. The starting point is the history of Christianization of these areas and the rooting of Churches of various denominations there. The analysis reveals the tools of evangelization used by Catholic missionaries to penetrate the culture and traditions of the local inhabitants, which resulted in the formation of new Christian communities.

15

Dzieło misyjne Kościoła w doświadczeniu wiary według kardynała Roberta Saraha

71%

Adamiak G.

Studia Gdańskie

|

2021

|

vol. 49

85-104

EN

Cardinal Robert Sarah is one of the most recognizable Catholic hierarchs today. In his publications and speeches, he boldly paints the image of the contemporary Church, not afraid to talk about its crisis. Among his reflections we can also find missionary topics. The latter is interesting and valuable in that it comes from a pupil of the French mission in Guinea, who became one of those responsible for the missionary work of the entire universal Church. The African Cardinal tells his readers about his childhood spent in communion with missionaries. He points to the beneficial influence of missionaries on the history of his country and people. He emphasizes the necessity of a supernatural understanding of the nature of the mission ad gentes, its dynamism and fruitfulness, which stem from prayer. Outlines the spiritual profile of the missionary. He shows with hope an opportunity for the renewal of the Church and salvation for the whole civilization in the missionary nature of the Church, which implies an exchange of gifts between local Churches. He points to specific areas that can be a leaven of renewal of the Church and Western culture. He is also not afraid to boldly and critically touch the issues of inculturation. Cardinal Sarah proves that even when experiencing a local crisis, in its universal dimension the Church is still in a state of mission.

PL

Jednym z bardziej rozpoznawalnych hierarchów katolickich jest obecnie kardynał Robert Sarah. W swych publikacjach i wystąpieniach odważnie kreśli obraz współczesnego Kościoła, nie bojąc się mówić takżeo jego kryzysie. Wśród jego refleksji znajdziemy również tematykę misyjną. Ta ostania jest o tyle interesująca i wartościowa, że pochodzi od wychowanka francuskiej misji w Gwinei, który stał się jednym z odpowiedzialnych za dzieło misyjne całego Kościoła powszechnego. Wskazuje na dobroczynne oddziaływanie misjonarzy dla historii jego kraju i ludu. Podkreśla konieczność nadprzyrodzonego rozumienia natury misji ad gentes, jej dynamizm i owocność wyrosłe na gruncie modlitwy. Kreśli duchową sylwetkę misjonarza. Z nadzieją ukazuje szansę na odnowę Kościoła i ratunek dla całej cywilizacji w misyjnej naturze Kościoła. Wskazuje na konkretne obszary, które mogą być zaczynem odnowy Kościoła i kultury zachodniej. Uważna lektura dzieł kard. Saraha pozwala odkryć ciągłą wymianę darów między Kościołami, wskazuje jednak na zmianę kierunków tej wymiany. Analiza myśli kardynała z Afryki potwierdza naukę o misyjnej naturze Kościoła a jednocześnie wewnętrzne zmiany, jakie w niej się dokonują.

16

Inkulturacja w nauczaniu papieża Jana Pawła II i w dokumentach Kurii Rzymskiej

71%

Górzna S.

Studia Elbląskie

|

2017

|

vol. 18

525-536

EN

The aim of the paper will be to explain a variety of notions, especially the notion of „inculturation” and to present its principles, dimensions, areas in the Pope’s teaching as well asin the documents of the Roman Curia. The paper will oscillate around the following issues: historical process of inculturation of Saint Paul, Saint Cyril and Saint Methodius; pontifical documents e.g. apostolic exhortation Catechesi tradendae (1979), encyclical Redemptoris missio (1990), post-synodal exhortation Ecclesia in Africa (1995); papal speeches and statements e.g. to the members of the Pontifical Council for Culture; documents of the RomanCuria e.g. the document of International Theological Commission entitled „Faith and Inculturation” (1988).

PL

Celem artykułu było wyjaśnienie zwłaszcza pojęcia „inkulturacja” oraz zaprezentowanie m.in. jej zasad, wymiarów, obszarów w nauczaniu papieskim, jak również w dokumentach Kurii Rzymskiej. Opracowanie oscyluje miedzy następującymi kwestiami: historycznym procesem inkulturacji, który występował od samego początku istnienia Kościoła; przykładami pracy inkulturacyjnej [św. Paweł apostoł, święci Cyryl i Metody]; dokumentami papieskimi [adhortacja apostolska Catechesi tradendae (1979), encyklika Redemptoris missio (1990), posynodalna adhortacja Ecclesia in Africa (1995); przemówieniami i wypowiedziami papieskimi np. do członków Papieskiej Rady do spraw Kultury; dokumentami Kurii Rzymskiej [dokument Międzynarodowej Komisji Teologicznej pt. „Wiara i inkulturacja” (1988).

17

Porządek i wolność liturgii w popkulturze

71%

Sałatka T.

Studia Paradyskie

|

2015

|

issue 25

181-200

PL

Liturgia to żywy organizm, w którym Bóg wychodzi do człowieka i zaprasza go do zaangażowanego w zbawczy dialogu. Tajemnica wolności Boga i wolności człowieka spotykają się w niej i osadzone na porządku i prawie tworzą wyjątkową przestrzeń, w której uczestniczący człowiek jest w wstanie wyrazić siebie w pełni i zrealizować drogę zbawienie. Przez to spotkanie tworzy się kultura wyrazu nowego człowieka, który doświadczając Boga opisuje świat, siebie i inne osoby w Bożym kluczu. Człowiek nie tylko tworzy ale i jest również tworzony w przestrzeni swojego życia religijnego, społecznego i domowego, czyli prze kulturę. Ale kiedy ten człowiek zaczyna odrzucać Boga i zaczyna tworzyć wszystko po swojemu, to wówczas ten zbawczy, liturgiczny dialog jest utrudniony a czasem nawet niemożliwy. Twórczość w takich wypadkach często już nie ma w sobie znamienia boskości ale totalne zabarwienie antropocentryczne. Trudno wówczas szukać w niej przestrzeni liturgicznej, a czasami nawet można wyczuć jakąś wrogą, agresywnie kontestującą aurę. Wydaje się, że dziś przychodzi nam żyć w rozwiniętym świecie, który już nie żyje kulturą, ale popkulturą o intensywnym antropocentrycznym kształcie. W tekście artykułu możemy odnaleźć refleksję dotyczącą relacji liturgii, jej porządku i wolności do popkultury, w której przychodzi nam żyć. Jest to też próba odpowiedzi na pytanie, bez uzurpowania sobie praw do ostatecznych wyjaśnień i rozwiązań, jaką postawę powinien podjąć Kościół w relacji do tej mało transcendentnej przestrzeni twórczości człowieka jaką jest popkultura.

EN

Liturgy is a living thing, in which God reaches people, and invites them to engage in a dialogue aimed at salvation. During the liturgy, the mystery of human and God’s freedom meet, and are based on law and order. Furthermore, they constitute an exceptional space, in which people are able to wholly express themselves and follow the way leading to salvation. This uncanny meeting initiates the creation of man’s cultural expressions. In fact, people who experience God describe themselves, the world around them and others through the prism of „God’s key”, and therefore they discern values and qualities praised by God. Moreover, not only do people create, but they are also created by culture in their religious, social, and family lives. Nevertheless, when someone starts to reject God and begins to devise everything by himself, the liturgical dialogue aimed at salvation becomes aggravated or even impossible. In that case, the act of creating is not influenced by God’s will, but becomes a purely anthropocentric act, which means that a person regards himself as if he was in the centre of the universe. Thereby, in such an act of creating, it is hardly possible to find an exceptional liturgical space in which God meets with a human. What is more, a hostile aura can be sensed, and it seems to call into question the almightiness of God. Hence, by looking at today’s developed world, it can be said that rather than being dominated by culture, it is controlled by pop culture, which is an expression of the contemporary people’s belief in their anthropocentricity. This article is a reflection concerning the relationship between pop culture and the liturgy, including its order and freedom. Without providing the readers with a definite answer, it also constitutes an attempt to cogitate on what the attitude of the church towards pop culture should be, considering the fact that it permeates the lives of contemporary people.

18

Ewangelizacja w kontekście kultury górskich rejonów Papui–Nowej Gwinei. Część 1

71%

Kajzer D.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2021

|

vol. 26

7-25

EN

The purpose of the article is to show the dynamics of evangelization in the context of the culture of the peoples living in the mountainous areas of Papua New Guinea. The starting point is the history of Christianization of these areas and the rooting of Churches of various denominations there. The analysis reveals the tools of evangelization used by Catholic missionaries to penetrate the culture and traditions of the locals, which resulted in the formation of new Christian communities.

19

An Indian Christian Prophet: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)

71%

Steffen P. B.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 1

209-225

EN

Fr. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) was one of the most important Indian theologians of the twentieth century. He became involved in the renewal of the Catholic Church in India in accordance with the vision and spirit of Vatican II. In 1967, he founded the National Biblical, Catechetical and Liturgical Centre (NBCLC) in Bangalore, and then headed it until 1980. The way he shaped them showed his spiritual imagination, commitment and tireless dedication. In the years 1967-1982 he was the editor of the magazine “Word and Worship”, published by NBCLC. In 1981, at the initiative of Fr. Amalorpavadass at the State University of Mysuru the Department of Christianity was established. He developed an authentic Indian and Christian spirituality, liturgy and theology of evangelization and inculturation. In catechesis he advocated a newly developed anthropological method. In turn, interreligious dialogue, in which he presented the inclusivist position, gained with his help an Indian figure: all religions have a special role in the history of salvation, but this does not diminish the special contribution of the salvific mission of Jesus Christ.

PL

Ks. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) był jednym z najważniejszych indyjskich teologów ostatniego stulecia. Zaangażował się w odnowę Kościoła katolickiego w Indiach zgodnie z wizją i duchem Vaticanum II. W 1967 roku założył Narodowe Centrum Biblijne, Katechetyczne i Liturgiczne (NBCLC) w Bangalore, a następnie kierował nim do 1980 roku. Sposób, w jaki je kształtował (bez korzystania z jakiegokolwiek wzoru), pokazał jego duchową wyobraźnię, zaangażowanie oraz niestrudzone poświęcenie. W latach 1967-1982 był redaktorem czasopisma “Word and Worship”, wydawanego przez NBCLC. W 1981 roku z inicjatywy ks. Amalorpavadassa na Uniwersytecie Stanowym w Mysuru utworzono Wydział Chrześcijaństwa. Omawiany autor należał do licznych organizacji międzynarodowych, był na przykład członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Misyjnych (IAMS). Ks. Amalorpavadass rozwijał autentyczną indyjską i chrześcijańską duchowość, liturgię oraz teologię ewangelizacji i inkulturacji. W katechezie opowiadał się za nowo opracowaną metodą antropologiczną. Z kolei dialog międzyreligijny, w którym prezentował stanowisko inkluzywistyczne, zyskał z jego pomocą indyjską postać: wszystkie religie pełnią szczególną rolę w historii zbawienia, jednakże nie umniejsza to szczególnego wkładu zbawczej misji Jezusa Chrystusa.

20

Nowa ewangelizacja w służbie wiary

71%

Offmański A.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2014

|

issue 1

75-100

PL

Rok Wiary był szczególną okazją do refleksji także katechetycznej nad drogami, po których winna dzisiaj zdążać katecheza, by spełnić swój podstawowy obowiązek „czynienia świadków Ewangelii aż po krańce świata”. W sytuacji przemian kulturowo-społecznych konieczne wprost staje się zdynamizowanie nowej ewangelizacji, opartej na kerygmacie eklezjalnym przepajającym całe życie chrześcijanina, który z wiary czerpać będzie moc apostolskiej posługi.

EN

Year of Faith was a special occasion for reflection on the catechetical ways that catechesis must try to fulfill its primary obligation “to deal with the witnesses of the Gospel to the ends of the world”. In the case of social – cultural changes it is necessary to activate new evangelization, based on the ecclesial Kerygma in Christian life to draw power from faith for apostolic ministry.

Refine search results

Rola inkulturacji w nowej ewangelizacji

Wierni świeccy w ewangelizacji kultury. Zasady i pola działania

„Wychodząc z duchowości inkulturowanej” (QA 79). Refl eksja nad duchowością w świetle Querida Amazonia

Polskie kolędy – ich historia, rozwój i znaczenie w kulturze narodowej. Studium na wybranych przykładach z różnych okresów historycznych

Jezus Chrystus w tradycyjnych religiach afrykańskich. Próba prezentacji

Modele inkulturacji liturgicznej

Kultura lokalna jako kontekst przepowiadania globalnego orędzia

Marian Devotion as a Form of Legitimization of the Imperial Authority

Teaching Polish sign language as a foreign language to people who can hear

Chińskie Oblicza Jezusa Chrystusa. Wystawa autorstwa ojca Romana Malka SVD. Inskrypcja steli „nestoriańskiej” z Xi’an

Wartości ludzkie i chrześcijańskie gidarskich obrzędów pogrzebowych (Północny Kamerun)

O Ewangelii i ewangelizacji we współczesnym dyskursie religijnym

Chrystus i Kościół a Inne religie

Ewangelizacja w kontekście kultury górskich rejonów Papui-Nowej Gwinei. Część 2

Dzieło misyjne Kościoła w doświadczeniu wiary według kardynała Roberta Saraha

Inkulturacja w nauczaniu papieża Jana Pawła II i w dokumentach Kurii Rzymskiej

Porządek i wolność liturgii w popkulturze

Ewangelizacja w kontekście kultury górskich rejonów Papui–Nowej Gwinei. Część 1

An Indian Christian Prophet: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)

Nowa ewangelizacja w służbie wiary