Search results

1

Jaworznickie „Chinatown” - trudne sąsiedztwo polsko-chińskie

100%

Matusiak G.

Studia Etnologiczne i Antropologiczne

|

2013

|

vol. 13

159-167

EN

The article brings the Polish-Chinese relations being the result of the economic cooperation between the authorities of Jaworzno and Chinese investors since 2010 closer. The biggest Poland International Trade Centre (SCC) in southern Poland was created in Jaworzno. The aim of the research was an attempt to answer the following questions: 1) how did the Polish-Chinese neighbourhood influence the reorganization of Jaworzno?, 2) what was the source of creating stereotypes and local legends?, 3) what influence did it have on the quality of the neighbourhood?, 4) how did the Chinese adapt to the local social system?, and 5) how do the inhabitants of Jaworzno evaluate and adjust to the changes taking into account their fears, and hopes connected with the appearance of the emigrants of the Chinese origin?

2

Przestrzenie polskiej imigracji w Holandii po 2004 roku: Polenhotels

100%

Kruk E.

Studia Etnologiczne i Antropologiczne

|

2013

|

vol. 13

168-177

EN

A conclusion deriving from an attempt at “inscribing” the phenomenon of immigration into a local space, is the existence of an inseparable relationship between them. Territory segregation is used as a tool levelling social tension against an ethnic background. Immigrants usually inhabit postindustrial, and poor districts offering low standard flats in the local structure. In the case of the Polish immigrants in Holland, it is reflected in the phenomenon called Polenhotels, namely housing estates created on the basis of former monasteries, institutions for the handicapped or army storehouses where they are accommodated. Ghettoization locates particular groups of people (not only in a physical, but also discursive dimension) in a marginal position.

3

Social and ethnic group membership among students in a Czech lower secondary school

100%

Vorlíček R.

Society Register

|

2022

|

vol. 6

|

issue 1

41-68

EN

This article examines social and ethnic group membership among sixth-grade students at a Czech lower secondary school whose student population is predominantly heterogeneous in terms of ethnicity. The main focus is on group membership in the sixth grade, which is considered as the worst class at school and which is attended by several Roma boys and girls. Special attention is paid to the boundary constructions in the groups of children from an anthropological perspective and interactionism. The article is based on qualitative, and ethnographic fieldwork. The central method of the fieldwork was observation. This method was partially supplemented by materials from the school evaluations and interviews with teachers and other respondents during the field research. Research findings derive from fieldwork conducted at the school that is perceived as problematic by local residents. The school is located near a socially excluded locality in the Czech Republic where a large number of the buildings are in deplorable condition, with many apartments unoccupied. Many city residents consider the locality to be a “Roma ghetto”. The article contributes to understanding the grouping and social and interethnic communication among twelve-year-old students. The article sheds light on the benefits of being in a group and how students and groups communicate with each other.

4

Ethnopolitics as Co-operation and Coexistence: The Case- Study of the Jewish Autonomous Region in Siberia

100%

Vitale A.

Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2015

|

issue 1(31/2)

123-142

EN

It would be a mistake to assume that ethnopolitics is only a matter of confrontation between different ethnic groups. On the contrary, there is a range of examples where it is pursued in a spirit of compromise and co‑operation. One of them is the case of the Jewish Autonomous Region of Birobidzhan, in Post‑Soviet Russia. Often ethnic groups realize that co‑operation and cultural coexistence are more profitable than conflict. Beginning in 1928 the Soviet Union set aside a territory the size of Belgium for Jewish settlement, located some five thousands miles east of Moscow along the Soviet‑Chinese border. Believing that Soviet Jewish people, like other national minorities, deserved a territorial homeland, the regime decided to settle an enclave that would become the Jewish Autonomous Region in 1934. In fact, the establishment of the JAR was the first instance of an officially acknowledged Jewish national territory since ancient times. But the history of the Region was tragic and the experiment failed dismally. Nevertheless, Birobidzhan’s renewed existence of today is not only a curious legacy of Soviet national policy, but after the break‑up of the Soviet Union and the definite religious rebirth, represents an interesting case‑study in respect to interethnic relations.

5

Reinterpretation of history as the identity-building tool. Case of Poleshuks in Belarus

86%

Shevchenko K.

Český lid: etnologický časopis (Český lid: Ethnological journal)

|

2010

|

vol. 97

|

issue 4

383-399

EN

In late 1980s – early 1990s part of local intelligentsia in Palesse region of Belarus (that is, South-Western part of the Republic of Belarus, which is also referred in English academic literature as Polesia, Polesie, Polesje and Polissya) propagated the idea of existence of independent East-Slavonic Poleshuk nationality different from neighboring Ukrainians and Belarusians. Trying to shape a new Poleshuk identity and spread it among the local population, Poleshuk identity-makers developed a wide range of activities. Alongside with the creation of Poleshuk literary language, reinterpretation of history became one of the most essential tools used by representatives of the local intelligentsia in their identity-building efforts. Poleshuk history-makers readdressed and reinterpreted the whole range of key events in the mediaeval, modern and contemporary history of Palesse tailoring them to their current ideological needs and using historical material for legitimizing alleged Poleshuk distinctiveness from their Ukrainian and Belarusian surroundings. Alternative model of history elaborated by Poleshuk ideologists often contradicted to traditional clichés of both Soviet historiography and national historiographies of independent Belarus and Ukraine and was not easily accessible for the general public.

6

Kształtowanie wyznaczników etniczności i redefinicja tożsamości w grupie etnicznej Wiślan z Ostojićeva (Banat, Serbia)

72%

Marcol K.

Łódzkie Studia Etnograficzne

|

2017

|

vol. 56

EN

The aim of this study is to show the contemporary transformations of identity of minority ethnic group whose ancestors came from Wisła (Silesia, Poland) to Ostojićevo (Banat, Serbia) in the 19th century. Those changes of identity are directly related to the organizational changes taking place in this ethnic group today. I show the aspects of the cultural and artistic associations, whose activities affect the redefinition of the identity of this minority community in a multiethnic environment. The village of Ostojićevo lies an area which has a diverse ethnic structure, so the boundaries between groups of people are constantly negotiated. Interactions between them lead in effect to changes both in the organizational group and, in the symbolic dimension, at the level of identification. The article is based on field research conducted in Ostojićevo in November 2016.

PL

Celem opracowania jest ukazanie współczesnych przemian tożsamości Wiślan z Ostojićeva (Banat, Serbia), które są bezpośrednio związane ze zmianami organizacyjnymi zachodzącymi w grupie etnicznej. Przedstawione są aspekty funkcjonowania stowarzyszeń kulturalno-artystycznych, których działalność wpływa na redefinicję tożsamości tej społeczności mniejszościowej w środowisku wieloetnicznym. Jako że wieś Ostojićevo jest obszarem o zróżnicowanej strukturze etnicznej, dochodzi do nieustannych negocjacji granic między grupami ludzi o różnej przynależności etnicznej. Interakcje pomiędzy nimi prowadzą w efekcie do przemian zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej grupy, jak i w wymiarze symbolicznym, na płaszczyźnie identyfikacji. Tekst został opracowany na podstawie badań terenowych przeprowadzonych w Ostojićevie w listopadzie 2016 roku.

7

Colonial heritage in multi-ethnic societies: undercover racism in twenty-first-century Peru

72%

Escobedo L., Uniwersytet Warszawski I. S. I. i. I.

Studia z Geografii Politycznej i Historycznej

|

2013

|

vol. 2

PL

Od początku XVI w. społeczeństwo Peru zostało poddane intensywnemu wymieszaniu pod względem etnicznym i kulturowym. Proces ten obejmował łączenie i godzenie różnorodności, jednakże odsłonił także liczne antagonizmy i konflikty, szczególnie widoczne pomiędzy regionami na Wybrzeżu (zwłaszcza w Limie) a Andami. Znacząca pozycja Limy jako ośrodka politycznego i ekonomicznego w okresie kolonialnym spowodowała faworyzowanie ludzi z Wybrzeża, kosztem mieszkańców Andów, głównie autochtonów. Ta dysproporcja utrzymywała się w czasach po odzyskaniu niepodleg- łości, pomimo że w obliczu nieobecności Hiszpanów, Kreole stali się klasą rządząca. Od początku XX w. ludność z Andów upatrywała szansę poprawy warunków życia dzięki migracji do miast lub na wybrzeże. Mimo że ludność napływowa z Andów oraz ich potomkowie zaczęli z czasem partycypować w sprawowaniu władzy, zyskując przy tym równy innym obywatelom status społeczny, nadal byli przedmiotem dyskryminacji rasowej. Razem z Peruwiańczykami o innym pochodzeniu, którzy byli w historii podobnie uznawani za obywateli niższej kategorii, jak np. afro-Peruwiańczycy, postrzegano i naznaczano ich jako przynależnych do nieoficjalnej kategorii nie-białych. I chociaż odbywało się to w skomplikowanej i ukrytej formie, społeczeństwo Peru przyznawało tej grupie niższą ocenę, a biali Peruwiańczycy byli oceniani wyżej. Czerpiąc z naukowych badań społecznych nad rasizmem, przeprowadzanych od lat 80. XX w., artykuł stanowi wyjaśnienie, jak rasizm funkcjonuje obecnie wśród Peruwiańczyków jako utajona forma dyskryminacji, oraz dlaczego i w jaki sposób ludzie o wyraźnie europejskich cechach są idealizowani, podczas gdy ci o mniej europejskich cechach są dyskredytowani.

EN

Since the beginning of the 16th century, Peruvian society has undergone an intense ethnic and cultural mixing. This process has involved fusion and diversity, whereby it has revealed a variety of antagonisms and conflict, especially found between the regions of the Coast – particularly, Lima – and the Andean Mountains. The importance of Lima as a political and economic center during the Colony, favored the people of the Coast over Andean people – predominantly indigenous. This disparity persisted after Independence, given that, in the absence of Spaniards, Creoles had become the ruling class. Since the beginning of the 20th century, however, Andean people have found in migration towards urban and Coastal areas an opportunity to improve their living conditions. Yet, even if Andean migrants and their descendants continue to grow in power and status, they are still subject to racial discrimination. Together with Peruvians of other origins who have similarly accumulated disadvantages throughout history, such as afro-Peruvians, they are perceived and stigmatized as part of an unofficial category of non-whites. Though in a complex and undercover manner, Peruvian society has given this grouping poor valuation. On the contrary, white Peruvians have been highly valuated. Drawing upon social scientific research on racism since the late 1980s, the present paper aims at explaining why and how people of more predominant European features are rather idealized whereas the ones with less European features are rather denigrated, and how racism works covertly within the daily social relations among Peruvians today.

8

„Trud zmagań o utrzymanie tożsamości narodowej...”. Polacy Galicji Wschodniej w czasach Monarchii Habsburskiej (koniec XVIII w. – 1914 r.)

72%

Monolatii I.

Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego

|

2017

|

vol. 9

s. 377-421

PL

Impulsem, który sprzyjał aktywizacji polskiej grupy etnicznej, zamieszkującej ziemie Galicji, była coraz większa aktywność ściśle powiązana z przynależnością do ruchu irredentystycznego, dzięki czemu „galicyjskie” doświadczenie odegrało szczególną rolę w przygotowaniach Polaków, zmierzających do odzyskania niepodległości. Dzięki zmianom w gospodarce i strukturze socjalnej odbywała się krystalizacja kierunków politycznych i ruchów wśród Polaków w Galicji. Potęga polskich ruchów narodowych spowodowała łańcuchową reakcję odrodzenia etnicznego, zaktualizowała ich pragnienie do zachowania własnej tożsamości. Zmianie charakteru ukraińsko-polskiego współdziałania sprzyjały i inne czynniki, mianowicie etniczne odrodzenie Ukraińców i Polaków. Polityczna orientacja obu obozów narodowych na państwowo-polityczne przekształcenie cesarstwa i kształtowanie, w jego granicach, podstaw polskiej i ukraińskiej państwowości tworzyła bazę dla porozumienia Polaków i Ukraińców.

EN

The impulse which conduced to the activation of the Polish ethnic group inhabiting the lands of Galicia, was an increasing activity closely associated with adhesion to the irredent movement. Thus, „Galician” experience played a crucial role in the preparation of Poles pursuing independence. Owing to the changes in the economy and social structure, the political trends and movements among the Poles in Galicia underwent crystalisation. The power of Polish national movements spawned a chain reaction into ethnic revival, and rekindled their desire desire to preserve their own identity. Among other favourable factors that contributed to the change in the nature of Ukrainian-Polish cooperation, was ethnic revival of Ukrainians and Poles. The political orientation of both camps nation-state-political transformation of the Empire and the formation, within its borders of basic Polish and Ukrainian statehood formed the basis for the understanding of Poles and Ukrainians.

9

Powstanie oraz działalność żydowskich partii politycznych i organizacji obywatelskich w Galicji Wschodniej na przełomie XIX i XX w.

72%

Monolatii I.

Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego

|

2018

|

vol. 10

333-357

EN

An indispensable component of the ethno-political mobilization of the Jews of Eastern Galicia stemmed from the search for their own national-cultural identity in the diaspora. In particular, the Zionist context became the main dominant feature of Jewish political life. The political figures of the Jewish community defended the interests of the group in various spheres of social life and did not oppose the group intentions of others. A distinctive factor that fostered the political identification and party structuring of Jews was their assessment of diversified perspectives regarding the place of residence of the ethnic group. All Jewish parties that were institutionalized in Eastern Galicia were the protectors of national-individual autonomy (i.e. the unity of representatives of the Jewish nation not according to the territorial principle, but as a result of an individual agreement without taking into account the place of residence), and the condition to receive it was affiliation to commune (kahal). The Jewish community was not left behind the structuring of the party, a condition which became the imperative of the national renaissance of the Jews. This imperative, firstly, set the tasks of rebirth of the historical homeland in Eretz-Israel, and secondly, it demanded equality for the Jews of Eastern Galicia. The noticeable factors that further separated the Jewish masses were their social ideals. Thus, it was national, social and class dilemmas that became a barrier that divided Jewish society seeking answers to numerous questions in various political camps.

PL

Niezbędnym składnikiem mobilizacji etnopolitycznej Żydów Galicji Wschodniej były poszukiwania własnej identyczności narodowo-kulturalnej w diasporze. W szczególności kontekst syjonistyczny stał się dominantą żydowskiego życia politycznego. Polityczne osobistości wspólnoty żydowskiej broniły interesów grupy w różnych sferach życia społecznego i nie przeciwstawiały się grupowym zamiarom innych. Charakterystycznym czynnikiem, który sprzyjał politycznej identyfikacji i partyjnej strukturalizacji Żydów były rozbieżności w ich ocenie perspektyw wobec miejsca przebywania grupy etnicznej. Wszystkie partie żydowskie, które instytucjonalizowały się w Galicji Wschodniej, były obrońcami narodowo-indywidualnej autonomii (czyli zjednoczenia przedstawicieli narodu żydowskiego, nie według zasady terytorialnej, lecz na skutek indywidualnego porozumienia, bez uwzględnienia miejsca zamieszkania), a warunkiem jej otrzymania była przynależność do gminy (kahału). Wspólnota żydowska nie pozostawała z dala od partyjnej strukturalizacji, warunkiem której stał się imperatyw narodowego renesansu Żydów. Imperatyw ten, po pierwsze, wyznaczał zadania odrodzenia historycznej ojczyzny w Eretz-Izrael, po drugie, wymagał równouprawnienia dla Żydów Galicji Wschodniej. Odczuwalnymi czynnikami, które dalej rozdzielały żydowskie masy, były ich ideały społeczne. Tak więc to właśnie dylematy: narodowy, społeczny i klasowy stały się barierą, która dzieliła społeczeństwo żydowskie, poszukujące odpowiedzi na liczne pytania w różnych politycznych obozach.

10

“Zbor imaat graǵanite”: The First Sociological Study, the Polish Sociological Expert Aid to Macedonia in the Mid-1960s and the Post-Earthquake History of Interethnic Relations in Skopje

58%

Trajanovski N.

Colloquia Humanistica

|

2021

|

issue 10

1-41

PL

Poranek w Skopje 26 lipca 1963 roku był momentem, kiedy miasto zostało dotknie katastrofalnym trzęsieniem ziemi, które przyniosło 1070 ofiar [wśród mieszkańców – JS], i zniszczyło dwie trzecie miasta. Należąca do bloku państw niezaangażowanych Jugosławia natychmiast poprosiła o pomoc dla zrujnowanego miasta, na którą odpowiedziało 80 państw z całego świata, z Organizacji Narodów Zjednoczonych i z innych organizacji międzynarodowych. Tak masowa reakcja [ze strony świata] zainspirowała miejscowe władze do wymyślenia [na nowo] Skopje po trzęsieniu ziemi jako „miasta solidarności” – symbolu współpracy ponad podziałami na bloki [polityczne] i „miasta otwartego” na migrację wewnętrzną [w ramach republiki] i w ramach Federacji [jugosłowiańskiej], wreszcie jako przykład [realizacji] ogólnojugosłowiańskiego państwowotwórczego hasła „braterstwo i jedność”. Jednakże rosnące od lat 80. XX wieku napięcia międzyetniczne, rozpad Jugosławii i konflikt z 2001 roku przyniosły dramatyczny zwrot na płaszczyźnie oficjalnej w kwestii odnowy [miasta] po trzęsieniu ziemi i w stosunku do polityki demograficznej. Ta narracja była szczególnie promowana poprzez praktyki upamiętniania w Macedonii po 2001 roku. Niniejszy artykuł zajmuje się całkiem zapomnianym epizodem z czasów przebudowy Skopje po trzęsieniu ziemi: [przedmiotem analizy będzie] pierwsze większe socjologiczne opracowanie obejmujące okres od grudnia 1964 do kwietnia 1965, które jest częścią polskiej pomocy eksperckiej dla Skopje po trzęsieniu ziemi w ramach przygotowań do tzw. planu generalnego dla miasta, finansowanego przez ONZ. Pomimo, że opublikowane studium zawiera wyjątkowe dane co do ekonomicznego i demograficznego poziomu życia miejscowych gospodarstw domowych i przegląd najważniejszych problemów międzyetnicznych w mieście, nie zyskało koniecznej uwagi ze strony władz, a do rozpadu Jugosławii nie było zauważane tak że w literaturze naukowej. Celem mojego artykułu jest zatem prezentacja głównych wyników badań tego międzynarodowego projektu, rekonstrukcja badań terenowych i pierwszych rezultatów socjologicznych [wywiadów] przy zastosowaniu metody triangulacyjnej [korzystającej z wielu technik badawczych]: analizy materiałów archiwalnych, nieustrukturyzowanych wywiadów z polskimi i macedońskimi badaczami zaangażowanymi w pracę nad projektem, opracowań dotyczących odnowy tkanki miejskiej Skopje. W konkluzji dowodzę, że opracowanie – jego realizacja, wyniki i prognozy – można czytać jako klucz do lepszego zrozumienia stosunków etnicznych i historii Skopje po trzęsieniu ziemi. archiwalnych, nieustrukturyzowanych wywiadów z polskimi i macedońskimi badaczami zaangażowanymi w pracę nad projektem, opracowań dotyczących odnowy tkanki miejskiej Skopje. W konkluzji dowodzę, że opracowanie – jego realizacja, wyniki i prognozy – można czytać jako klucz do lepszego zrozumienia stosunków etnicznych i historii Skopje po trzęsieniu ziemi.

EN

On the early morning of 26 July 1963, a calamitous earthquake struck the Macedonian capital of Skopje, taking the lives of 1,070 people and destroying more than two-thirds of the urban fabric. The politically non-aligned Yugoslav government immediately issued a call for help for the earthquake-torn city, which was picked up by more than eighty states across the globe, as well as the United Nations and other international organizations. The domestic authorities, in turn, sought to reimagine post-disaster Skopje as a “City of Solidarity,” a symbol of the trans-bloc cooperation, and an “Open City” – one open to domestic and intra-federal migrations and the epitome of the trans-Yugoslav state-building slogan of “brotherhood and unity.” However, the mounting interethnic tensions in the 1980s, the Yugoslav dissolution, and the 2001 insurgency dramatically shifted the public optics over the post-earthquake urban reconstruction and demographic politics – a narrative which found a particular stronghold in the memory politics of post-2001 Macedonia.construct their own interpretations of the social change. The present paper discusses one overlooked episode from the post-earthquake reconstruction of Skopje: from December 1964 to April 1965, the first ever large-scale sociological survey was conducted among Skopjans as part of the Polish expert aid and the preparations for the UN-sponsored Skopje Urban Project. Although the published study contained an exclusive portrayal of the economic and demographic features of the local households and revealed some of the major interethnic issues in the city, it never received proper treatment by the authorities and – up to the Yugoslav dissolution – in the scholarship. Thus, in order to present the major outcomes of this cross-national endeavor, I reconstruct the prehistory, the fieldwork and the immediate results of the survey by triangulating a set of archival materials, semi-structured interviews with its Polish and Macedonian conveners, and secondary literature on Skopje’s urban reconstruction. Finally, I argue that the survey – its realization, results and aftermath – can be read as a key to a better understanding of the post-earthquake history of Skopje and the interethnic relations in the city.

11

Polityka narodowościowa Ukrainy w latach 2000–2022

58%

Halakhova Y.

Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne

|

2023

|

vol. 9

|

issue 1

91-121

EN

The aim was to understand the conditions and little-known processes influencing the nationality policy of Ukraine. Learning about the order of socio-cultural development in Ukraine, where there are national minorities (their legal status and civic attitude were important). Ukraine's nationality policy is shaped and implemented in an extremely complex political situation. In this case, the prevailing socio-political realities influence the formation of inter-ethnic relations and the direction of development of the Ukrainian state in the context of nationality policy. The temporal scope covered the years 2000-2022. Studying the problem over a longer period of time allows us to determine the dynamics and ongoing changes in Ukraine's nationality policy. State documents regarding ensuring the protection of national minority rights in accordance with international standards are analyzed. It is worth noting that the activities of the ethnic communities influence the nature and content of programs and laws adopted by the state authorities. Separatist tendencies are treated as the main threat to the integrity and sovereignty of Ukraine. Along with this, mechanisms have been identified to prevent separatism in the context of influence from the international environment. It is worth emphasizing that a change in the nationality and language structure causes a change in consciousness by imposing different values and national interests that are beneficial to other ethnic groups. The national identity of Ukrainians has been a problematic phenomenon for a long time. An important premise was to indicate the main convergent goals and interests of Ukrainians and national minorities. The national attitude of Ukrainians was constantly changing as a result of external influences, including the Russian-Ukrainian war, but it contained unchanging manifestations rooted in historical consciousness - love for the Homeland, the spirit of unity, based on historical achievements and civic values.

PL

Celem było zrozumienie uwarunkowań i mało znanych procesów wpływających na politykę narodowościową Ukrainy. Poznanie ładu rozwoju społeczno-kulturowego Ukrainy, w której istnieją mniejszości narodowe (ważne były ich status prawny oraz postawa obywatelska). Polityka narodowościowa Ukrainy jest ukształtowana i realizowana w niezwykle złożonej sytuacji politycznej. W tym przypadku panujące realia społeczno-polityczne wpływają na kształtowanie się stosunków międzyetnicznych oraz kierunku rozwoju państwa ukraińskiego w kontekście polityki narodowościowej. Zakres temporalny objął lata 2000–2022. Badanie problemu w dłuższym czasie pozwala określić dynamikę i zachodzące zmiany w polityce narodowościowej Ukrainy. Analizowane są dokumenty państwowe do[1]tyczące zapewnienia ochrony praw mniejszości narodowej zgodnie z międzynarodowymi standardami. Warto zaznaczyć, że działania wspólnot etnicznych wpływają na charakter i treść programów oraz ustaw przyjmowanych przez organy władzy państwowej. Tendencje separatystyczne są traktowane jako główne zagrożenie dla integralności i suwerenności Ukrainy. Wraz z tym zidentyfikowano mechanizmy zapobiegające separatyzmowi w kontekście wpływu ze środowiska międzynarodowego. Warto podkreślić, że zmiana struktury narodowościowej i językowej powoduje zmianę świadomości przez narzucenie odmiennych wartości i interesów narodowych korzystnych dla innych grup etnicznych. Tożsamość narodowa Ukraińców przez długi czas była zjawiskiem problematycznym. Ważną przesłanką było wskazanie głównych zbieżnych celów oraz interesów Ukraińców i mniejszości narodowych. Postawa narodowa Ukraińców ciągle się zmieniała w wyniku zewnętrznych wpływów, w tym wojny rosyjsko-ukraińskiej, jednak zawierała niezmienne, zakorzenione w świadomości historycznej przejawy − miłość do Ojczyzny, ducha jedności, opartego na dorobku historycznym i wartościach obywatelskich.

12

Pomiędzy swojskością a obcością. Inni na terenie międzywojennej Galicji Wschodniej w narracjach biograficznych

58%

Jakimowicz M.

Wrocławski Rocznik Historii Mówionej

|

2022

|

vol. 12

74-96

EN

Based on biographical interviews with people with Polish roots, born in the Second Polish Republic, this article discusses constructing the image of the Others in interwar Eastern Galicia. Focusing on interethnic relations, it also describes the socio-cultural specificity of this area and presents it as a cultural borderland. Referring to these narratives, this article demonstrates the processes that affect the duality of how the Others – Jews and Ukrainians – have been remembered in Eastern Galicia.

PL

Artykuł przedstawia problematykę wizerunku Innych i stosunków międzyetnicznych w między wojennej Galicji Wschodniej. Materiałem badawczym są narracje biograficzne osób o polskich korzeniach, urodzonych w II RP, dziś obywateli polskich i ukraińskich. W tekście zarysowano także charakter społeczno-kulturowy tego pogranicza kulturowego. Na przykładzie narracji do tyczących Żydów i Ukraińców przedstawiono w tekście procesy wpływające na dwoistość pamięci rozmówców o Innych na obszarze Galicji Wschodniej.

Refine search results

Jaworznickie „Chinatown” - trudne sąsiedztwo polsko-chińskie

Przestrzenie polskiej imigracji w Holandii po 2004 roku: Polenhotels

Social and ethnic group membership among students in a Czech lower secondary school

Ethnopolitics as Co-operation and Coexistence: The Case- Study of the Jewish Autonomous Region in Siberia

Reinterpretation of history as the identity-building tool. Case of Poleshuks in Belarus

Kształtowanie wyznaczników etniczności i redefinicja tożsamości w grupie etnicznej Wiślan z Ostojićeva (Banat, Serbia)

Colonial heritage in multi-ethnic societies: undercover racism in twenty-first-century Peru

„Trud zmagań o utrzymanie tożsamości narodowej...”. Polacy Galicji Wschodniej w czasach Monarchii Habsburskiej (koniec XVIII w. – 1914 r.)

Powstanie oraz działalność żydowskich partii politycznych i organizacji obywatelskich w Galicji Wschodniej na przełomie XIX i XX w.

“Zbor imaat graǵanite”: The First Sociological Study, the Polish Sociological Expert Aid to Macedonia in the Mid-1960s and the Post-Earthquake History of Interethnic Relations in Skopje

Polityka narodowościowa Ukrainy w latach 2000–2022

Pomiędzy swojskością a obcością. Inni na terenie międzywojennej Galicji Wschodniej w narracjach biograficznych