Dla udokumentowanych badaniami związków pomiędzy stylem przywiązania osób dorosłych a samotnością (obiektywną i subiektywną) można wskazać kilka istotnych mediatorów, tj. jakość wewnętrznych modeli operacyjnych przywiązania, style regulacji emocjonalnej czy kompetencje społeczne. Badań nad tymi mediatorami jest jednak zdecydowanie mniej niż hipotez możliwych do wyprowadzenia z teorii. Poniższy tekst stanowi próbę przedstawienia teoretycznych ustaleń dotyczących powiązań pomiędzy stylem przywiązania a samotnością i osamotnieniem, zarysowuje czynniki pośredniczące w tych zależnościach oraz prezentuje wyniki wybranych badań weryfikujących część z przedstawionych propozycji teoretycznych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.