Search results

1

Kara ograniczenia wolności w świetle polityki kryminalnej w latach 1970-1998

100%

Melezini M., Szczygieł G. B.

Archiwum Kryminologii

|

2002

|

issue XXVI

133-159

EN

The subject of the article is an analysis of the non-custodial sentencje known in Poland as curtailment of liberty (and thus excluding fines) as an important instrument of penal policy in the 1970-1998, the main focus being on two strands or this policy–legislative policy and penal policy–to the exclusion of the latter’s administrative aspects. In the light of the guiding principles of the 1969 Criminal Code non-custodial sentences were intended to become an important penal policy measure for treatment of perpetrators of minor offenses and at the same time to provide a substitute for short terms of imprisonment, which had been found relatively ineffective as a means of achieving rehabilitation of convicted offenders. However, the normative extent of the code’s provision for non-custodial penalties proved to be relatively narrow. Within the range of alternatives to custodial punishment curtailment of liberty was an option available only under 17.5% of the defined offenses. Under Article 54 §1 sentencing to curtailment of liberty was admissible for 24% of all offenses and under Article 57 §1.3 for 27.9% of the total. The potential possibilities of non-custodial treatment of offenders were circumscribed by the provisions of Articles 54 §2, 52, 59 and 60. A significant influence on the frequency of sentencing to curtailment of liberty was the actual incidence of criminal acts punishable by alternative form of treatment. Based on an analysis of Ministry of Justice and judicial statistics it appears that such acts were not among the most frequently committed offenses, amounting to about 10% of all convictions. The systematic growth of the proportion of sentences to curtailment of liberty, from 6.2% in 1970 to l8% in 1980, should, therefore, be regarded as achievement of the maximum level of possible sentences of this kind. If we consider the share of curtailment of liberty in the structure of sentences for offenses punishable by alternative forms of treatment we will find that there was a judicial bias towards curtailment of liberty. The frequency of such treatment of offenders fluctuated between 32.83% and 56.54%, while the range for fines came to 21.26%‒5I,99 % and for imprisonment to 3,4%‒21.26%. It can, therefore, be said that in the first decade following the 1969 Criminal Code’s entry into force curtailment of liberty fulfilled the purpose envisaged by the lawmakers, that is as an alternative to short terms of imprisonment. Undoubtedly, a factor contributing to the increase in the proportion of non-custodial sentences in the structure of final and conclusive judgments was the jurisprudence of the Supreme Court, in particular its guidelines for the administration of justice and judicial practice issued on 30 May 1979 (VII KZP 31/1977) concerning sentencing policy with respect to offenses for which the prescribed punishment is, interchangeably, imprisonmet, curtailment of liberty or a fine. Imprisonment, these stated, should be a penalty imposed only in the last resort when non-custodial forms of treatment are deemed incapable of performing the function of protection of the legal order. If a salient characteristic of the 1970s was stability of legislative policy, which precluded the possibility of shaping penal policy by means of legislation, the 1980s, or more precisely the period from 12 December 1981 to 1989, saw the emergence of a tendency in the opposite direction. For it brought the adoption of numerous basic amendments in criminal legislation, the general thrust of which was towards severer difinition of criminal responsibility. This was reflected in a decrease in the proportion of non-custodial sentences in the structure of final and conclusive judgments (from 15.6% in 1981 to 8.2% in 1984) and a concurrent increase in the frequency with which courts sentenced offenders to imprisonment (from 25.3% in 1981 to 33.1% in 1984). During the years in which the rigorous provisions of the Special Criminal Responsibility Act were in force, that is in the period from 10 May 1985 to 30 June 1988, there was a systematic rise in the proportion of curtailment of liberty in the structure of sentences (from 10.1% in 1985 to 17.4% in 1987), which might have something to do with the introduction by the May legislation of provisions allowing for non-custodial treatment of offenders in summary proceedings. The 1988 amendments to the Criminal Code, aimed at relaxing definitions of criminal responsibility, included, albeit in only a limited degree, provisions relating to the applicability of curtailment of liberty. These changes reflected a desire to increase the significance of non-custodial treatment in penal policy. However, in judicial practice there ensued a decrease in sentencing to curtailment of liberty, from 10.5% in 1989 to 5.3% in 1990. The period of political, economic and social change in Poland which began in 1989 stimulated criminal law reform. The aim of numerous legislative change which followed was to reduce the punitive character of the Criminal Code. One reflection of this was greater provision for non-custodial treatment of offenders (introduced by the new Criminal Code enacted in 1995) through a broadening of the grounds for commuting sentences of imprisonment to curtailment of liberty or a fine under Article 54), reduction of the role of repeated criminality as an aggravating circumstance in punishment of offenders, and abolition of extended sentences for offenses classified as "hooligansm" or committed by repeat offenders. In 1991-1995 the share of curtailment of liberty in the structure of sentences held steady at a level of 3.5%‒3,9%, making it the lowest ever for the period in which the 1969 Criminal Code was in force. This was not a result of the greater repressiveness of the criminal justice system since we observed a drop in the frquency of sentences of imprisonment. The courts tended to favor the use of conditional suspension of custodial sentences (the share of which rose from 43.9% in 1989 to 55.1% in 1997) and fines (up from 4.9% in 1989 to 27.4% in 1997). The explanation should, rather, be sought in problems with execution of sentences to curtaiment of liberty, chief among them the job shrinkages caused by changes in the free-market economy. Analysis indicates that curtailment of liberty did not fulfill the expectations associated with this form of punishment. It did not become a significant instrument of penal policy nor did it contribute to reducing the scale of sentencing to terms of imprisonment. Even after a substantial widening of provision for punishment by curtailment of liberty its share of sentences ordered by the courts reached a level of only 5.2% (in 1977). The new Criminal Code has substantially expanded the possibilities of sentencing offenders to curtailment of liberty. This form of punishment is intended to be an important instrument of penal policy with respect to misdemeanors and minor offenses and to replace imprisonment and even fines if ordering the latter is thought to serve no purpose. At the same time the Criminal Code has introduced modifications in the legal shape of this punishment. By preserving, contrary to the intentions of the code’s original drafters, multivariate forms of punishment it gives curtailment of liberty some of the hallmarks of probation by introducing the possibility of imposing certain additional conditions and establishing supervision. The new elements in the design of curtailment of liberty have met with numerous criticisms of the doctrine (including by the authors of the article). How it will affect the functioning of the institution analyzed the immediate future will tell.

2

Kilka uwag w kwestii zaliczania okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności na podstawie art. 63 k.k.

100%

Piekut G.

|

2020

|

vol. 14

|

issue 3

50-66

EN

This article discusses certain issues relating to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty in accordance with Article 63 of the Polish Criminal Code. The author presents a method of rounding up the period of a sentenced person’s prior detention to be credited towards the penalty of restriction of liberty subsequently imposed upon him/her, which differs from the method adopted so far in the legal doctrine, while indicating that there are no grounds in the current legal state for rounding that period up to a full month and that the rounding up should only be to a full day. The paper also points to the difficulties related to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty resulting from the lack of coherence between the period of one year and the period of 12 months (Article 12c of the Polish Penal Enforcement Code). The article also discusses the impact that crediting of the sentenced person’s detention period under Article 63 Criminal Code has on the possibility of releasing such person from serving the remainder of his/her penalty under Article 83 Criminal Code.

PL

Artykuł dotyczy wybranych zagadnień związanych z zaliczaniem okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności w trybie art. 63 k.k. Autorka prezentuje odmienny od przyjmowanego dotychczas w doktrynie sposób zaokrąglania okresu uprzedniej izolacji skazanego na poczet orzeczonej następnie względem niego kary ograniczenia wolności, wskazując, że w aktualnym stanie prawnym brak jest podstaw do zaokrąglania tego okresu w górę do pełnego miesiąca, a zaokrąglenie powinno nastąpić w górę jedynie do pełnego dnia. W pracy zwrócono również uwagę na trudności związane z dokonywaniem zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawiania wolności na poczet kary ograniczenia wolności, wynikające z braku koherencji pomiędzy okresem jednego roku, a okresem 12 miesięcy (art. 12c k.k.w.). Omówiony został także wpływ zaliczenia skazanemu okresu izolacji, w trybie art. 63 k.k., na możliwość zwolnienia go od reszty kary na podstawie art. 83 k.k.

3

Kara ograniczenia wolności i jej resocjalizacyjny wymiar przez pracę

85%

Marczak M.

Resocjalizacja Polska

|

2012

|

issue 3/2012

63 - 72

PL

Założeniem przyświecającym opracowaniu niniejszego artykułu było podkreślenie resocjalizacyjnej roli kary ograniczenia wolności, która poza karą grzywny stanowi najlżejszą formę kary i pozostawia jednostkę w jej dotychczasowym środowisku, pozwalając jej na względnie normalne w nim funkcjonowanie. Podstawowym zadaniem tej kary poza ograniczeniem wolności jednostki jest wdrożenie jej do wykonywania pracy społecznie użytecznej, a ta z kolei w znacznej mierze przyczynia się do osiągnięcia celów kary, którymi są wzbudzenie w skazanych woli kształtowania społecznie pożądanych postaw poprzez przestrzeganie norm narzuconych przez system społeczny, a przede wszystkim poprzez przestrzeganie porządku prawnego.

EN

The underlining arguement in this article is to highlight the positive effect of comunity service as a form of punishment for criminal activity, which other than a fine is considered the lightest form of penalty. This is because it does not take the criminal out of thier current environment, thus not creating a change in their lifestyle and actions. Aside from the basic restriction of forcing the individual to do these jobs which are considered useful to society, the purpose of this community service is also to teach the criminal about how to behave responsibly in society. By helping the community the individual is not only following the law but also learning to conform to the norms and actions which are desirable in a successful social system.

4

Ewolucja w zakresie kary ograniczenia wolności w systemie polskiego prawa karnego

71%

Michałek A.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2013

|

vol. 23

|

issue 4

25-47

EN

The present article deals with the development of restriction of freedom under the Polish legal system. Its original formulation is presented as well as the changes has undergone, and finally its present form. This penalty was introduced into the Polish legal order by the act passed on 14 May 1969 (Penal Code). Further, it features as a sanction for offences in the Petty Offences Code (20 May 1971) and in the Fiscal Penal Act passed on 26 October 1971 – as a sanction for financial offences. The penalty of restriction of freedom in its current form was enacted on 10 September 1999 (Fiscal Penal Code). The presented article outlines the many distinctions between this kind of sanction under the Fiscal Penal Code and the one under the Criminal Code. Moreover, differences regarding this penalty in relation to soldiers are discussed. New prospects concerning restriction of freedom are presented in the light of planned changes to Penal Code Changes drafted by the Criminal Law Codification Commission on 9 November 2013.

5

Polityka karna sądów w sprawach o przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece w latach 2008–2018

71%

Dajnowicz-Piesiecka D.

Forum Polityki Kryminalnej

|

2021

|

issue 1

1-11

EN

The article concerns the criminal policy of courts in cases concerning offenses against the family and guardianship in 2008–2018. The study presents the results of the analysis of statistical data illustrating the judicial tendencies of criminal courts in cases of offenses specified in Chapter XXVI of the Penal Code. The text tries to answer the question: did the changes in criminal law that took place in 2015 and 2017 influenced to some extent the jurisprudence on crime against the family and care? In the article, the amendments from these two years were analyzed with particular attention, as one of them was essential for the entire criminal law system in Poland, while the other was extremely important, especially in the context of crimes harmingthe welfare of the family and care.

PL

Artykuł dotyczy polityki karnej sądów w sprawach o przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece w latach 2008–2018. W opracowaniu przedstawiono wyniki analizy sądowych danych statystycznych obrazujących tendencje orzecznicze sądów karnych w sprawach o przestępstwa określone w XXVI rozdziale kodeksu karnego. W tekście starano się przede wszystkim odpowiedzieć na pytanie, czy zmiany w prawie karnym, które miały miejsce w 2015 i 2017 r. – spośród których jedna miała istotne znaczenie dla całego systemu prawa karnego w Polsce, druga zaś okazała się niezwykle ważka zwłaszcza w kontekście przestępstw godzących w dobro rodziny i opieki – wpłynęły w jakimś zakresie na orzecznictwo skazujące sprawców przestępstw przeciwko rodzinie oraz opiece.

6

Selected issues concerning a new approach to the idea of punishment in the light of Act of 13 June 2019

70%

Melezini M.

|

2020

|

vol. 14

|

issue 2

38-54

PL

Artykuł podejmuje problemy rozległych zmian przepisów kodeksu karnego w ujęciu ustawy z 13 czerwca 2019 r. Przedmiotem rozważań uczyniono najważniejsze rozwiązania wprowadzone w części ogólnej kodeksu karnego w obrębie kar i instytucji wymiaru kary. Dotyczyły one: wyeliminowania kary 25 lat pozbawienia wolności z katalogu kar; wydłużenia z 15 lat do 30 lat górnej granicy terminowej kary pozbawienia wolności; podwyższenia dolnej granicy grzywny oraz kary ograniczenia wolności; modyfikacji treści art. 37a k.k. dopuszczającego możliwość orzeczenia grzywny lub kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności; ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących; orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zwolnienia skazanego. Przeprowadzona analiza doprowadziła do konkluzji, że przestawione rozwiązania nie zasługują na aprobatę.

EN

The article discusses the issues concerning extensive amendments to the provisions of the Criminal Code laid down in the Act of 13 June 2019. It considers the most important solutions introduced to the General part of the Criminal Code in the field of penalties and sentencing. These concern: elimination of the penalty of deprivation of liberty for 25 years from the catalogue of penalties; increasing the maximum limit of the penalty of deprivation of liberty for a period determined by court from 15 years to 30 years; modification of the content of Article 37a CC admitting a possibility of imposing a fine or the penalty of limitation of liberty instead of the penalty of deprivation of liberty; general directives on judicial sentencing decisions and the catalogue of aggravating and extenuating circumstances; and imposition of the penalty of life imprisonment without a possibility of conditional release. The analysis carried out leads to a conclusion that the proposed solutions do not deserve approval.

7

Orzekanie kary ograniczenia wolności przez Kolegium do spraw wykroczeń przy Prezydencie miasta Elbląga w latach 1972-1974

61%

Zarębska E.

Biuletyn Kryminologiczny

|

2017

|

issue 24

79-88

EN

The article is a concise presentation of assembled statistic data about predication restriction of liberty in Elblag in years 1972-1974. Data disclose, that restriction of liberty was rarely used and executing of this penalty elicit a lot of precariousness.

PL

Niniejszy artykuł jest zwięzłą analizą danych statystycznych dotyczących orzekania kary ograniczenia wolności za wykroczenia w Elblągu w pierwszych latach obowiązywania Kodeksu wykroczeń. Zostało to skonfrontowane z obecną praktyką orzeczniczą w Polsce. Celem tego opracowania jest ukazanie znaczenia kary ograniczenia wolności w polskim systemie karnym. The article is a concise presentation of assembled statistic data about predication restriction of liberty in Elblag in years 1972-1974. Data disclose, that restriction of liberty was rarely used and executing of this penalty elicit a lot of precariousness.

8

Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2019 rok

61%

Stefański R. A.

|

2021

|

vol. 15

|

issue 1

67-84

EN

The article carries out an analysis of resolutions and rulings of the supreme Court Criminal Chamber passed as a result of appellate courts’ requests for fundamental interpretation of a statute within the scope of substantive criminal law. the analysis covers: the method of extraordinary mitigation of a penalty for felonies carrying cumulative deprivation of liberty and a fine (article 60 § 2 CC); a conditionally suspended cumulative penalty of deprivation of liberty and a penalty of limitation of liberty (article 87 § 1 CC), and admissibility of cumulating the penalty of deprivation of liberty and the penalty of limitation of liberty that substitutes for a conditionally suspended penalty of deprivation of liberty (article 75a § 1 CC); liability for an offence of failing to pay alimony (article 209 § 1 CC) connected with the modification of its statutory features laid down in act of 23 March 2017; the issue of parents’ liability for the offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15 or a physically or mentally disabled person against the will of a person granted the rights of their caretaker or guardian (article 211 CC).

PL

W artykule została przeprowadzona analiza uchwał i postanowień izby karnej sądu Najwyższego podjętych w wyniku przedstawienia przez sądy odwoławcze zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy w zakresie prawa karnego materialnego. Przedmiotem rozważań są: sposób nadzwyczajnego złagodzenia kary za zbrodnie zagrożone kumulatywnie karą pozbawienia wolności i grzywną (art. 60 § 2 k.k.); kara łączna obejmująca karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę ograniczenia wolności (art. 87 § 1 k.k.), a także dopuszczalność połączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności, na którą została zamieniona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (art. 75a § 1 k.k.); odpowiedzialność za przestępstwo niealimentacji (art. 209 § 1 k.k.), związana z modyfikacją jego ustawowych znamion ustawą z dnia 23 marca 2017 r.; kwestia odpowiedzialności rodziców za przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania – wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru – małoletniego poniżej lat 15 albo osoby nieporadnej ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny (art. 211 k.k.).

9

OBOWIĄZEK PRACY NA CELE SPOŁECZNE JAKO ELEMENT KARY KRYMINALNEJ

57%

Hryniewicz E.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2013

|

vol. 75

|

issue 1

105-117

EN

The object of the analysis is a duty of unpaid controlled work for the community as an element of punishment of restricted freedom in Polish criminal law. The paper presents the function of compulsory work in Polish criminal codes of 1932, 1969 and 1997. It also shows, on the example of the Criminal Code of the Russian Federation, that it is possible to differentiate between a punishment of restricted liberty and a punishment of compulsory work. Next, the authoress attempts to answer the question whether the duty of work for the community can be seen as an inconvenience characteristic of criminal punishment. Finally, the compulsory character of work is being examined to establish whether that kind of penalty is in conformity with the provisions of international treaties that prohibit forced and obligatory labour, to which the Republic of Poland is a signatory.

PL

Przedmiotem analizy jest obowiązek wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne jako element kary ograniczenia wolności w polskim prawie karnym. Artykuł obrazuje, jaką funkcję miał i ma obowiązek pracy na gruncie polskich kodeksów karnych z 1932 r., 1969 r. i z 1997 r. Wskazywany jest przykład Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej, w której obowiązek pracy i ograniczenie wolności stanowią osobne rodzaje sankcji. W dalszej części artykułu autorka stara się ustalić, czy obowiązek wykonywania pracy na cele społeczne może być traktowany jako dolegliwość cechująca karę kryminalną. W końcowej części artykułu bada niedobrowolny charakter takiej pracy z punktu widzenia zgodności tej regulacji z umowami międzynarodowymi, których sygnatariuszem jest Rzeczpospolita Polska, a które zabraniają pracy przymusowej lub obowiązkowej.

10

Kara ograniczenia wolności z zastosowaniem dozoru elektronicznego – utracona szansa naprawy tej kary w polskim prawie karnym

57%

Grudecki M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2017

|

vol. 79

|

issue 4

121-133

EN

The Act on the Amendments to the Penal Code and some other Acts of 20 February 2015 modified many regulations concerning the structure and the way of executing penalties, including the restriction of liberty. In this paper, the reasons for the implementation of an order requiring a person to remain within their home or stay at the restriction place, being electronically monitored, are presented and assessed. This is followed by the assessment of the provisions of the Executive Penal Code governing this form of punishment, which was briefly available under Polish criminal law. The author presents the reasons why a restriction of liberty order had been introduced in the first place and then abolished by the Act Amending the Executive Penal Code of 11 March 2016 and offers his own explanation of this. He also examines whether the amendment of February 2015 was a right decision and presents his own views, concluding with some de lege ferenda points regarding the possibility of re-introducing the order of the restriction of liability, but with certain amendments pertaining to the detailed execution of this order.

PL

Ustawa z 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 396) wprowadziła liczne zmiany w przepisach dotyczących struktury oraz wykonywania kar, m.in. reformując sposób wykonywania kary ograniczenia wolności. W publikacji autor przedstawił powody wprowadzenia obowiązku pozostawania w miejscu stałego pobytu lub w innym wyznaczonym miejscu z zastosowaniem systemu dozoru elektronicznego jako jednej z form kary ograniczenia wolności, dokonał oceny tej, niestety krótko obowiązującej, zmiany w polskim prawie karnym. Autor omówił również pokrótce przepisy Kodeksu karnego wykonawczego, które regulowały dokładnie sposób wykonywania kary ograniczenia wolności w formie stanowiącej przedmiot publikacji, a także zaprezentował przyczyny cofnięcia tej części reformy ustawą z 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i ustawy – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. poz. 428). Podjął też próbę odpowiedzi na pytanie, czy przywrócenie dozoru elektronicznego jako systemu wykonywania kary pozbawienia wolności było słuszne. Autor zaproponował też uwagi de lege ferenda odnośnie do przywrócenia usuniętej ustawą z 11 marca 2016 r. omawianej formy kary ograniczenia wolności z pewnymi zmianami co do szczegółów dotyczących sposobu jej wykonywania, które powinny znaleźć się w Kodeksie karnym wykonawczym.

11

Gloss to the Judgement of the Constitutional Tribunal of 11 June 2019 (P 20/17, OTK-A 2019, Item 29)

57%

Nowosad A.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2020

|

vol. 29

|

issue 3

EN

The author agrees with the Constitutional Tribunal’s opinion that Article 87 § 1 of the Penal Code to the extent that it imposes an obligation on the court to combine imprisonment and restriction of liberty and to impose a total penalty of deprivation of liberty after converting the penalty of restriction of liberty into imprisonment is inconsistent with the Constitution of the Republic of Poland. In addition, the author raised the problem of ratio legis of Article 87 of the Penal Code and indicated why the deficiencies in regulation were noticed so late in the case law.

PL

Autorka podziela stanowisko Trybunału Konstytucyjnego, że art. 87 § 1 k.k. w zakresie, w jakim nakłada na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności po dokonaniu zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności, jest niezgodny z Konstytucją RP. Dodatkowo poruszono problem ratio legis art. 87 k.k. i wskazano, dlaczego tak późno w orzecznictwie zostały dostrzeżone mankamenty regulacji.

12

Ocena stanu zdrowia skazanych na karę ograniczenia wolności

57%

Świderski P., Żaba C., Macioszek N.

Medycyna Pracy

|

2016

|

vol. 67

|

issue 6

765-775

EN

Background Assessment of the health state of people sentenced to the penalty of restriction of liberty makes up a significant percentage of cases annually elaborated in the Department of Forensic Medicine, Poznan University of Medical Sciences. The analysis of such cases was accomplished to point out the difficulties that expert physicians could encounter in formulating their opinions. Material and Methods The analysis involved 1051 medico-legal opinions issued in the years 2004–2013, considering the health state of people performing the duty of free, controlled social labor. The authors collected data on age, sex, type of diseases and the ability to control social work of convicted subjects. Results Among those sentenced to the penalty of restriction of liberty the men aged 51–60 were in the majority. Individuals able to work only in specified conditions were the most numerous group (56.3%). People able to work in all conditions were the smallest set (9.5%). Light work was the type of work most frequently recommended to the persons able to work only in specific conditions (58.4%). The largest group of diseases comprised spondylopathies and osteoarthropathies (51.4%). It was followed by the group of cardiac diseases and angiopathies, including hypertension (38.7%). Conclusions The number of cases concerning the ability of the sentenced persons to serve the penalty of restriction of liberty annually elaborated in the Department of Forensic Medicine, Poznan University of Medical Sciences and the number of sentences imposed on the national scale indicate that medical experts may be obliged to provide opinions of this kind. Assessment of the health state of people sentenced to the penalty of restriction of liberty in some cases can be a difficult task for the expert physicians because of frequent lack of information about a specific type of work performed by the sentenced persons having only the data about their diseases. Med Pr 2016;67(6):765–775

PL

Wstęp Ocena stanu zdrowia skazanych na karę ograniczenia wolności stanowi istotny odsetek spraw opiniowanych rocznie w Katedrze i Zakładzie Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Pozwoliło to na dokonanie analizy wydanych opinii i wskazanie trudności, jakie mogą napotkać biegli lekarze. Materiał i metody Analizie poddano 1051 opinii sądowo-lekarskich dotyczących oceny stanu zdrowia skazanych na pracę na cele społeczne, wydanych w latach 2004–2013. Z opinii uzyskano dane dotyczące płci, wieku i rodzaju schorzeń skazanych oraz wniosków biegłych w zakresie zdolności do pracy społecznie użytecznej. Wyniki Wśród skazanych przeważającą większość stanowili mężczyźni w wieku 51–60 lat. Najliczniejszą grupę stanowiły osoby zdolne do pracy społecznie użytecznej po spełnieniu określonych warunków, wskazanych w opinii biegłych (56,3%), najmniej liczna była grupa osób uznanych za zdolne do wykonywania pracy bez jakichkolwiek ograniczeń (9,5%). W przypadku skazanych uznanych za zdolnych do pracy jedynie po spełnieniu wskazanych przez biegłych warunków najczęściej zalecano pracę lekką (58,4%). Najliczniejszą grupę schorzeń skazanych stanowiły choroby narządu ruchu (51,4%), drugą w kolejności – schorzenia układu krążenia (38,7%). Wnioski Liczba spraw dotyczących zdolności do odbywania kary ograniczenia wolności, opiniowanych rocznie w Katedrze i Zakładzie Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, oraz liczba wyroków skazujących w skali kraju wskazują, że biegli lekarze mogą otrzymać tego rodzaju sprawy do zaopiniowania. Główną trudnością w ocenie zdolności skazanego do wykonywania pracy na cele społeczne jest brak informacji, jakiego rodzaju i na jakim konkretnie stanowisku osoba skazana miałaby wykonywać pracę w ramach kary ograniczenia wolności. Med. Pr. 2016;67(6):765–775

13

On the Need to Repeal or Change Art. 87 of the Criminal Code

57%

Nowosad A.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2017

|

vol. 26

|

issue 2

EN

The author postulates that as a consequence of introducing in the Act of 20 February 2015 the institution of simultaneous adjudication of imprisonment and restriction of liberty, the legislator should repeal Art. 87 of the Criminal Code. According to Art. 87 § 1 of the C.C., in the case of conviction for concurrent offences for penalties of deprivation of liberty and restriction of liberty, the court shall impose an aggregate penalty, assuming that one month of restriction of liberty is equal to 15 days of deprivation of liberty. The sequence of penalties introduced in Art. 37b of the C.C. undermines the purpose of Art. 87 § 1 of the C.C. Since the legislator introduced a new concept of sequential execution of penalties, he should not preserve the obligation to convert restriction of liberty into imprisonment.

PL

Wprowadzając reformą z dnia 20 lutego 2015 r. możliwość jednoczesnego orzeczenia kar ograniczenia wolności i pozbawienia wolności, ustawodawca powinien konsekwentnie uchylić art. 87 Kodeksu karnego nakazujący w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzenie obligatoryjnie kary łącznej pozbawienia wolności. Przewidziane w art. 37b k.k. sekwencyjne wykonanie kar dezaktualizuje ratio legis unormowania art. 87 § 1 k.k. Skoro bowiem ustawodawca uznał za słuszną ideę kolejnego wykonania obu kar, nie powinien utrzymywać obowiązku zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności przy karze łącznej.

Refine search results

Kara ograniczenia wolności w świetle polityki kryminalnej w latach 1970-1998

Kilka uwag w kwestii zaliczania okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności na podstawie art. 63 k.k.

Kara ograniczenia wolności i jej resocjalizacyjny wymiar przez pracę

Ewolucja w zakresie kary ograniczenia wolności w systemie polskiego prawa karnego

Polityka karna sądów w sprawach o przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece w latach 2008–2018

Selected issues concerning a new approach to the idea of punishment in the light of Act of 13 June 2019

Orzekanie kary ograniczenia wolności przez Kolegium do spraw wykroczeń przy Prezydencie miasta Elbląga w latach 1972-1974

Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2019 rok

OBOWIĄZEK PRACY NA CELE SPOŁECZNE JAKO ELEMENT KARY KRYMINALNEJ

Kara ograniczenia wolności z zastosowaniem dozoru elektronicznego – utracona szansa naprawy tej kary w polskim prawie karnym

Gloss to the Judgement of the Constitutional Tribunal of 11 June 2019 (P 20/17, OTK-A 2019, Item 29)

Ocena stanu zdrowia skazanych na karę ograniczenia wolności

On the Need to Repeal or Change Art. 87 of the Criminal Code