Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  kary fizyczne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W artykule przedstawiono wyniki badania „The Problem of Child Abuse” na temat postaw Polaków wobec kar fizycznych, stosunku do ich prawnego zakazu oraz ich stosowania w praktyce rodzicielskiej. Chociaż zwiększa się odsetek osób, które nie akceptują kar fizycznych, nadal ponad połowa badanych Polaków jest zdania, że stosowanie takich kar może być usprawiedliwione. Sześćdziesiąt procent respondentów uważa za słuszne prawne zakazanie ich stosowania. Największy sprzeciw budzą surowe kary, takie jak bicie dziecka w twarz, bicie dziecka pasem i silne bicie ręką. Niespełna co trzeci respondent uznaje, że karcenie klapsem powinno być zabronione. W analizach wykazano dodatnią zależność między akceptacją przemocy fizycznej a prawnym przyzwoleniem na jej stosowanie. Aprobata kar cielesnych w dużej mierze przekłada się na praktykę rodzicielską – większość zwolenników tego rodzaju zachowań stosuje przemoc w stosunku do dzieci. Najczęściej wykorzystywane przez Polaków kary to podnoszenie głosu oraz karcenie klapsem.
PL
Istotę artykułu stanowi problematyka przemocy wobec dzieci, a w szczególności zjawisko stosowania wobec nich kar fizycznych. Ponadto celem jest zwrócenie uwagi na pewien dualizm w ocenach i postawach społecznych wobec określonych form dyscyplinowania dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem klapsów. W oparciu o stan współczesnej wiedzy wskazano specyfikę zagadnienia przemocy, wychodząc od definicji, przez regulacje prawne i przegląd statystyczny, po negatywne konsekwencje kar cielesnych. Analizom towarzyszy refleksja nad potencjałem wychowawczym rodziców i opiekunów.
EN
The essence of the article is the issue of violence against children and the phenomenon of corporal punishment in particular. The aim of the paper is to draw attention to a dualism of social attitudes and evaluations concernig disciplinary behaviours towards children, especially spanking. Based on the contemporary knowledge, the peculiarity of the violence problem has been described, starting with the definition, statistical review, and legal regulations to the negative consequences of corporal punishment. The analysis is accompanied by reflection on the carer’s parental potential.
PL
W artykule przedstawiono wyniki międzynarodowego badania dotyczącego postaw wobec kar fizycznych i ich stosowania. Przeprowadzono je metodą sondażową w sześciu krajach Europy Środkowo-Wschodniej: Polsce, Litwie, Łotwie, Ukrainie, Mołdawii i Bułgarii w reprezentatywnych, losowych próbach dorosłych w maju i czerwcu 2013 r. Jednocześnie, było to powtórzenie pomiaru z 2010 r. przy zastosowaniu tych samych narzędzi badawczych. W rezultacie, w artykule przedstawiono wyniki w porównaniu międzynarodowym, jak również z uwzględnieniem zmian w czasie. Wyniki są pogrupowane tematycznie i dotyczą przede wszystkim postaw społecznych wobec kar fizycznych i prawnego zakazu ich stosowania oraz faktycznego stosowania przez respondentów tego typu środków wychowawczych (pytania zadawane jedynie rodzicom).
PL
Solidny, ciągle powiększający się zbiór danych empirycznych, które dowodzą, że kary fizyczne narażają dzieci na wysokie ryzyko rozmaitych negatywnych skutków, połączony z powszechnym uznaniem niezbywalnego prawa dzieci do ochrony i godności, doprowadził do powstania programów mających na celu zapobieganie stosowaniu kar fizycznych przez rodziców. W artykule opisano obiecujące programy i strategie opracowane na każdym z trzech poziomów interwencji – interwencji wskazującej, profilaktyki selektywnej i profilaktyki uniwersalnej – oraz skrótowo przedstawiono podstawy empiryczne każdego z nich. Wskazano również obszary dalszego rozwoju i ewaluacji programów.
EN
The strong and ever-growing evidence base demonstrating that physical punishment places children at risk for a range of negative outcomes, coupled with global recognition of children’s inherent rights to protection and dignity, has led to the emergence of programs specifically designed to prevent physical punishment by parents. This paper describes promising programs and strategies designed for each of three levels of intervention − indicated, selective, and universal − and summarizes the existing evidence base of each. Areas for further program development and evaluation are identified.
PL
Kary fizyczne są najczęstszą formą przemocy fizycznej wobec dzieci. Głównym celem badania było poznanie postaw i doświadczenia dorosłych Polaków dotyczących stosowania kar fizycznych oraz ich wiedzy na temat prawnego zakazu stosowania tych kar w Polsce. Badanie zostało przeprowadzone metodą CAWI na próbie N = 1005 dorosłych Polaków, w tym n = 661 rodziców. Według Polaków rodzice coraz rzadziej stosują kary fizyczne wobec dzieci, szczególnie w porównaniu z innymi formami krzywdzenia. Spada także przyzwolenie na ich stosowanie przez rodziców. Nadal jednak niemal połowa dorosłych Polaków (48%) uznaje, że rodzic ma prawo uderzyć dziecko za karę. Większość Polaków (61%) wie, że stosowanie kar fizycznych wobec dzieci jest w Polsce zakazane. Więcej niż co czwarty polski rodzic (26%) przyznał, że zdarzyło mu się stosować kary cielesne. Jako powody rodzice podają z jednej strony zmęczenie, utratę cierpliwości i bezradność, a z drugiej – temperament i dobro dziecka.
EN
Physical punishment is the most common form of physical violence against children (UNICEF, 2014). The main objective of the study was to recognise the attitudes and experiences of adult Poles regarding the use of corporal punishment and their knowledge of the legal ban of corporal punishment in Poland. The study was conducted using the CAWI method on a sample of 1005 adult Poles, including 661 parents. According to Poles, parents are less likely to physically punish their children, especially when compared to other forms of abuse. The approval for use it by parents is falling. Still, almost half of adult Poles (48%) believe that a parent has the right to hit a child as a punishment. The majority of Poles (61%) know that the use of physical punishments against children is prohibited in Poland. More than every fourth Polish parent (26%) reported that he had ever used corporal punishment. As the reasons parents give on the one hand tiredness, loss of patience and helplessness, on the other – the temperament of the child and doing it for the child’s own good.
PL
W artykule przedstawiono wyniki badania ojców w Polsce. Główne obszary badania to: rola ojca, podział obowiązków związanych z opieką nad dzieckiem, czas spędzany z dzieckiem, korzystanie z urlopu ojcowskiego, sposoby przygotowania się do ojcostwa, doświadczane trudności oraz stosowane metody wychowawcze. Artykuł prezentuje tezę o odejściu od tradycyjnego modelu ojcostwa w stronę upodabniania się roli ojca do roli matki.
EN
The article presents the results of a study on fathers in Poland. The main examined areas were: the role of the father, the division of responsibilities related to child care, time spent with the child, the use of paternity leave, ways to prepare for fatherhood, experienced difficulties and used methods of education. The article presents the idea of change from the traditional model of fatherhood in the direction of convergence father’s and mother’s roles.
PL
W artykule na tle ogólnej refleksji nad historią używania kar cielesnych przedstawiono wyniki badań surveyowych przeprowadzonych w ramach monitoringu postaw społecznych wobec przemocy w wychowaniu, który realizowany jest przez Rzecznika Praw Dziecka. Ukazuje postawy Polaków dotyczące aprobaty vs dezaprobaty zachowań przemocy wobec dziecka, jakimi są klapsy i tzw. lanie, poziom uznawania kar cielesnych w wychowaniu oraz obraz występowania i rozmiary przemocy w wychowaniu w świetle ujawnień rodziców. Uzyskany obraz pokazuje zarówno stosunkowo wysoką aprobatę społeczną przemocy w wychowaniu, jak i jej występowanie w praktyce wychowawczej polskich rodzin.
EN
Against the background of general reflections on the history of corporal punishment, the article presents findings from surveys conducted within the monitoring of social attitudes towards violence in parenting, carried out by the Children’s Ombudsman. It discusses Poles’ attitudes of approval vs. disapproval of violent behavior towards children, such as spanking or smacking, the level of acceptance of corporal punishment in parenting, and the prevalence of such violent behavior as reported by parents. The research has found a relatively high level of social approval for violence in parenting, as well as its actual presence in Polish families’ parenting practices.
PL
Artykuł prezentuje wyniki badania ankietowego przeprowadzonego wśród 1722 studentów z pięciu polskich uczelni. Jego celem było określenie skali przemocy fizycznej doświadczania w dzieciństwie, zidentyfikowanie form tego rodzaju krzywdzenia oraz związku między przemocą fizyczną doświadczaną w dzieciństwie a zachowaniami szkodliwymi dla zdrowia. Badani samodzielnie wypełnili kwestionariusz dotyczący negatywnych doświadczeń dziecięcych. Wyniki badania wskazują na dużą częstość występowania przemocy fizycznej (46%). Najbardziej rozpowszechnioną jej formą było karanie w postaci klapsów (41%). Stwierdzono istotny związek między doświadczaniem przemocy fizycznej w dzieciństwie a późniejszym występowaniem zachowań ryzykownych dla zdrowia, takich jak zachowania autodestrukcyjne, używanie substancji psychoaktywnych oraz ryzykowne zachowania seksualne.
EN
The article presents the results of a survey conducted among 1722 students from five Polish universities. Its purpose was is to determine the scale of physical abuse experienced in childhood, to identify forms of this type of abuse and the relationship between physical abuse experienced in childhood and health-harming behaviors. The respondents filled out a questionnaire on adverse childhood experiences. The results of the study indicate a high rate of physical abuse (46%). The most widespread form of physical abuse was punishment in the form of spanking (41%). A significant association was found between physical abuse in childhood and health-harm behaviors, such as self-destructive behaviors, the use of psychoactive substances, and risky sexual behaviors.
PL
W artykule poddano analizie dyskursy przeciwników i obrońców kar fizycznych, a w szczególności publiczne wypowiedzi aktorów społecznych zaangażowanych w debatę na temat ich prawnego zakazu wpisanego do nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z 2010 r. Przyjmując za punkt wyjścia model analizy retorycznej zaproponowany przez Ibarrę i Kitsuse oraz metodę analizy klasyfikacji społecznych Zerubavela, porównano oba dyskursy pod względem użytych zabiegów retorycznych i interpretacyjnych. Szczególną uwagę poświęcono temu, w jaki sposób obrońcy kar fizycznych kwestionują główne twierdzenia ich przeciwników dotyczące definicji problemu, jego zasięgu, przyczyn, konsekwencji i postulowanych rozwiązań. Analiza prowadzi do wniosku, że badane dyskursy są w dużej mierze „asymetryczne” – przeciwnicy kar fizycznych skupiają się na jednostkowych procesach psychicznych zachodzących u karanych fizycznie dzieci i karzących je rodziców, podczas gdy ich obrońcy poświęcają więcej uwagi relacjom między rodziną a instytucjami państwa, twierdząc, że zakaz kar fizycznych daje państwu zbyt duże możliwości ingerowania w naturalne procesy rodzinne.
EN
The paper analyzes antagonistic discourses on child corporal punishment, and in particular public statements on the corporal punishment ban introduced to the Polish Family Violence Act in 2010. Author’s vantage points are rhetorical analysis model developed by Ibarra and Kitsuse, and Zerubavel’s method of analyzing social classifications. Particular attention is paid to how the defenders of corporal punishment debunk principal claims pressed by its opponents, concerning the problem’s definition, scope, causes, consequences and proposed solutions. Analysis suggests that the discourses in question are to a large extent „asymmetrical”: the opponents focus on individual psychological processes, occurring in punished children and punishing parents, whereas the defenders shift the focus to the relationship between the family and the state, claiming that the corporal punishment ban confers too much power to the state over the natural family process.
PL
W artykule przedstawiono wyniki Ogólnopolskiej diagnozy skali i uwarunkowań krzywdzenia dzieci, którą przeprowadzono w 2018 r. na losowej próbie 1155 dzieci i nastolatków w wieku 11–17 lat. Analizie poddano zjawiska przemocy fizycznej, przemocy psychicznej i zaniedbania fizycznego oraz wiktymizacji pośredniej w postaci bycia świadkiem przemocy domowej. Okazało się, że co piąty nastolatek doświadczył przemocy fizycznej ze strony bliskich osób, a odsetek ten wzrósł do 33%, gdy do analizy włączono doświadczanie kar fizycznych w postaci klapsów. Spośród badanych 19% doświadczyło przemocy psychicznej w rodzinie, 6% – zaniedbania fizycznego, a 13% było świadkiem przemocy domowej wobec osoby dorosłej lub innego dziecka w rodzinie. Wykazano istotny związek wszystkich wymienionych kategorii krzywdzenia z podejmowaniem zachowań autodestrukcyjnych – samookaleczeń i prób samobójczych.
EN
Phenomena of physical and psychological violence, physical neglect and indirect victimization, in the form of witnessing domestic violence. Every fith teenager experienced physical violence from close relatives. This percentage grew to 33% when the experience of physical punishment in the form of spanking was included in the analysis. 19% of respondents experienced psychological violence in the family, 6% have physical negligence experience and 13% witnessed domestic violence against an adult or other child in the family. The analysis of the results showed a significant relationship between all the above categories of abuse and self-destructive behavior: self-harm and attempted suicide.
PL
Cel. Celem artykułu jest poznanie i zaprezentowanie opinii studentów na temat wybranych aspektów rodzicielstwa bliskości. Zagadnienie to jest istotne nie tylko z perspektywy indywidualnych losów, lecz ma także wymiar ogólnospołeczny. Im więcej świadomych, zdrowych zachowań rodzicielskich, tym zdrowsze społeczeństwo. Szczegółowe problemy badawcze postawione w pracy dotyczyły tego, jakie są opinie badanych osób na temat przygotowania do rodzicielstwa, jak respondenci oceniają przytulanie dziecka w relacji rodzic-dziecko, jakie są opinie badanych studentów dotyczące pozytywnej dyscypliny oraz jaka jest wiedza respondentów dotycząca zagrożeń związanych z dotykiem. Materiał i metody. Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego w grupie 124 studentów Uniwersytetu Zielonogórskiego. Wyniki. Uzyskane wyniki badań wskazują na niski poziom wiedzy respondentów dotyczący znaczenia stymulacji dotykowej dla rozwoju dziecka. Brak potrzeby edukacji w obszarze rodzicielstwa oraz brak chęci i gotowości do przygotowania się do roli ojca wyrażone w opiniach badanych mężczyzn można spostrzegać jako duży problem społeczny. Niepokojący jest także brak akceptacji dla pozytywnej dyscypliny przy jednoczesnej aprobacie kar fizycznych wyrażony przez ponad połowę respondentów płci męskiej.
EN
Aim. This paper aims to learn about the opinions of university students of education on selected aspects of attachment parenting as well as to present those opinions. The problem is not only important from the point of view of the individual histories but it also has a wider, societal dimension. The more rational and healthy parental decisions there are, the better off society gets. The detailed research problems posed in this paper include the opinions of attachment by the respondents regarding the preparation for parenthood; what importance they attribute to hugging the child by the parent; what the opinions of the respondents on positive discipline are, and what their knowledge of the perils related to physical contact is. Materials and methods. The study was conducted using a diagnostic interview with a group of 124 education students at the University of Zielona Gora. Results. The results show that respondents lack knowledge of the importance of physical contact in child development. The reluctance expressed by male respondents to educate themselves as well as prepare for fatherhood may be considered a serious social issue. The fact that, at the same time, they don’t accept positive discipline and approve of corporal punishment, which is expressed by over half of the male respondents, seems especially worrying.
PL
Celem artykułu było przedstawienie i porównanie wyników badań zrealizowanych w Polsce, w Chorwacji oraz na Łotwie na temat stosowania kar cielesnych oraz postaw względem tej formy dyscyplinowania. Badanie zostało przeprowadzone w sierpniu 2017 r. metodą CAWI na próbach kwotowo-losowych osób w wieku 15 lat i więcej (w Polsce: N = 1005, Chorwacji: N = 500, na Łotwie: N = 500). Zdaniem około połowy respondentów na przestrzeni ostatnich 10 lat można obserwować spadek stosowania kar fizycznych. W Polsce i na Łotwie połowę badanych stanowią zdecydowani przeciwnicy stosowania kar fizycznych. W Chorwacji można zaobserwować większe poparcie dla tego typu zachowań. We wszystkich badanych krajach obowiązuje prawny zakaz stosowania kar fizycznych. Wśród badanych wiedziało o tym 61% Polaków, 59% Chorwatów i 46% Łotyszy. Połowa badanych Polaków i Łotyszy (odpowiednio, 52% i 51%) oraz 62% Chorwatów to zwolennicy prawnego zakazu stosowania kar cielesnych. Najpopularniejsza metoda wychowawcza to stosowanie różnego rodzaju zakazów. Polscy rodzice nieco rzadziej niż pozostali stosują kary cielesne (26% w Polsce vs 32% na Łotwie i 35% w Chorwacji). Utrata panowania nad sobą to najczęstszy powód stosowania kar cielesnych przez rodziców we wszystkich trzech krajach. W obszarze wychowania dzieci respondenci największe zaufanie mają do własnego doświadczenia i własnej intuicji. Większość świadków cielesnego dyscyplinowania dziecka nie podjęło w tej sytuacji żadnych działań i zazwyczaj wynikało to z braku wiedzy, jak to zrobić.
EN
The aim of the article is to present and compare the results of research carried out in Poland, Croatia and Latvia on the use of corporal punishment and attitudes towards this form of discipline. The survey was conducted in August 2017 using the CAWI method on quota-random samples of persons aged 15 and over (in Poland N = 1005, in Croatia N = 500, in Latvia N = 500). According to about half of the respondents, a decline in the use of corporal punishments can be observed in the last 10 years. In Poland and Latvia, half of the respondents are strong opponents of the use of corporal punishments. In Croatia, there is more support for this type of behavior. In all investigated countries, there is a legal ban of corporal punishment. 61% of surveyed Poles, 59% of Croatians and 46% of Latvians are familiar with this law. Half of surveyed Poles and Latvians (52% and 51% respectively) and 62% of Croatians are supporters of the legal ban of corporal punishment. The most popular discipline techniques is the use of various types of bans. Polish parents use corporal punishment less than parents in Croatia and Latvia (26% in Poland to 32% in Latvia and 35% in Croatia). Loss of self-control is the most common reason for corporal punishment by parents in all three countries. In the area of raising children, the respondents have the most confidence in their own experience and their own intuition. Most respondents who witnessed corporal discipline of the child did not take any action in this situation due to lack of knowledge on how to react.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.