Search results

1

Happy Together: chińskie kino drogi

100%

Kamrowska A.

Kwartalnik Filmowy

|

2019

|

issue 107 Podróż, (E)migracja, pielgrzymka

157-164

PL

Autorka podejmuje próbę analizy filmu Happy Together (1997) Wong Kar-waia w ujęciu kina autorskiego, filmu drogi, motywów kultury chińskiej i argentyńskiej oraz sytuacji politycznej. Na pierwszy plan wysuwa się wątek podróży pary homoseksualnych bohaterów do Buenos Aires, gdzie próbując uratować swój związek, rozstają się i próbują żyć osobno, jednak ich drogi wciąż się krzyżują. Egzotyczna z perspektywy Hongkongu przestrzeń Argentyny przytłacza pustką i wywołuje alienację, którą każdy z nich próbuje zwalczyć na swój sposób: pracując na bilet powrotny lub zatracając się w nocnym życiu. Mimo, iż akcja filmu rozgrywa się w Buenos Aires, obecne są liczne motywy wywodzące się z tradycji chińskiej, jak silne więzy z rodziną czy synowska nabożność. W Happy Together odczuwalna jest również atmosfera nieuchronnej klęski, która towarzyszyła mieszkańcom Hongkongu przed 1 lipca 1997 roku, kiedy kolonia brytyjska stawała się na powrót częścią Chin.

EN

The author attempts to analyse the film Happy Together (1997) by Wong Kar-wai in terms of auteur cinema , road movie, motifs of Chinese and Argentine culture, and the political situation. The focus is on the journey of a pair of homosexual protagonists to Buenos Aires, where they try to save their relationship, but they break up and try to live separately, although their paths still cross. Argentina, that from the perspective of Hong Kong is highly exotic, overwhelms one with emptiness and gives rise to alienation, which each of the characters tries to overcome in their own way: by working and saving for the return ticket home, or by immersing and loosing oneself in the night life. Although the film is set in Buenos Aires, there are many motifs derived from Chinese tradition, such as strong family ties or filial piety. Happy Together also has an atmosphere of imminent defeat that accompanied Hong Kong residents before July 1, 1997, when the British colony became once again a part of China.

2

Narodowe kino autorów końca wieku

75%

Włodek P.

Kwartalnik Filmowy

|

2019

|

issue 107 Podróż, (E)migracja, pielgrzymka

242-248

PL

Recenzja dotyczy podręcznika Historia kina. Tom 4. Kino końca wieku (2019) pod redakcją Iwony Sowińskiej, Tadeusza Lubelskiego i Rafała Syski, stanowiącego kontynuację serii podręczników historii kina zapoczątkowanej tomem o kinie niemym. Autorka koncentruje się zarówno na całościowej koncepcji tomu (obejmującego zakres czasowy lat 80. i 90. XX w.), sprofilowanego przede wszystkim na kino narodowe oraz autorskie, jak i na poszczególnych tekstach przygotowanych przez filmoznawców z kilku ośrodków polskich i zagranicznych. Szczególny nacisk został położony na realizację podstawowej funkcji wiązanej z formułą, jaką jest podręcznik, czyli poznawczej, oraz na strategie stosowane zarówno przez redakcję, jak i poszczególnych autorów mierzących się z obszarem światowych kinematografii końca wieku.

EN

The Review deals with the textbook History of Cinema. Volume 4. Cinema of the end of the century [Historia kina. Tom 4. Kino końca wieku] (2019) edited by Iwona Sowińska, Tadeusz Lubelski and Rafał Syska, which is a continuation of a series of textbooks on the history of cinema initiated with the volume on silent cinema. The author focuses both on the overall concept of the volume (covering the time range of the 1980s and 1990s), profiled primarily on national and author cinema, as well as on individual texts prepared by film experts from several Polish and foreign research centres. Particular emphasis was placed on the implementation of the basic function associated with the textbook formula, that is the cognitive function, and on further strategies used by both the editors and individual authors dealing with the area of global cinematography of the end of the century.

3

„Zone Europa” – promocja kina europejskiego

63%

Wochowska M.

Przegląd Socjologiczny

|

2008

|

vol. 57

|

issue 2

147-165

PL

Artykuł skupia się na działalności kanału telewizyjnego Zone Europa jako na zjawisku medialnym i estetycznym, i w związku z nim stawia kilka problemów: jaką wartość edukacyjną niesie kino?, jaka jest specyfika europejskiej kinematografii?, jakim narzędziem w budowaniu zbiorowych mitów jest film? Wiele z tych zagadnień wiąże się bezpośrednio z polityką programową stacji Zone Europa. Kanał ten został wprowadzony na rynek środkowo-europejski, w tym także polski, w 1999 roku pod nazwą Wizja Le Cinema. Następnie przez trzy lata – od 2003 do 2006, istniał jako Europa Europa. To prywatna stacja telewizyjna, której twórcy zadeklarowali wypełnianie misji edukacyjnej poprzez wzbogacanie wiedzy filmowej odbiorców. Jak wynika z ich początkowych założeń, ramówka ma odpowiedzieć na zapotrzebowania wymagających widzów, szczególnie zainteresowanych kinem. Autorzy Zone Europa stworzyli manifest programowy stacji, za pomocą którego przedstawili swoistą wizję kina i nietypowy dla stacji komercyjnej cel działania. Podkreślona została szczególnie chęć promowania „europejskiej estetyki filmowej”. Zagadnienia związane z kanałem Zone Europa stanowią punkt wyjścia dla moich rozważań o europejskich mitach i kulturze, również w znaczeniu instytucjonalnym, tj. o europejskiej polityce kulturalnej.

EN

The article focuses on a television channel called Zone Europa as an interesting media and aesthetic phenomena. It poses some questions regarding Zone Europa: What is the educational value of the cinema? What is the main characteristic of European cinematography? What kind of tool is the cinema in creating common myths? Most of questions seen above are linked to the program policy of Zone Europa channel. The channel was introduced to the Eastern-European market; including Poland in 1999 under the name Wizja Le Cinema. Consequently, for three years from 2003 to 2006 it was called Europa Europa. Creators of this private television declared fulfilling an educational mission by enriching movie awareness to their viewers. As it was stated by them, the Zone Europa’s program policy is to correspond to the most demanding movie fans. The channel’s authors wrote a manifest which presents their own vision of cinema, and an aim of creating the channel. An aim which is not typical for a private station. The willingness of promoting “European film aesthetic” was underlined. The questions regarding the Zone Europa channel became a staring point for me to reflect upon European myths and culture, including the institutional approach. i.e. European cultural and audiovisual policy.

4

Pornografia we współczesnym filmie autorskim

63%

Syska R.

Tematy z Szewskiej

|

2015

|

issue Errotyzm 2(16)/2015

80-92

PL

Tekst traktuje o rozwijającym się we współczesnym kinie zjawisku, które autor określa mianem art-hard core’u. Zalicza do niego autorskie i artystyczne filmy, które wykorzystują w sferze wizualnej sceny dotychczas rezerwowane dla filmów pornograficznych. Autor przedstawił ewolucję zjawiska, wskazał na najważniejsze i najbardziej przełomowe dzieła omawianej tendencji oraz przyczyny użycia tego rodzaju scen (fabularne, ideologiczne i związane ze strategiami kształtowania recepcji). W tym kontekście podkreślił tematykę psychoseksualnych eksperymentów podejmowanych przez protagonistów, kwestię samotności i ograniczania komunikacji tylko do własnego ciała, a także dyskursu feministycznego i gejowskiego, w których odwrócenie konwencji prezentowania ciała jest ważnym elementem przekazu.

EN

The text employs the evolving phenomenon called by author as “art-hard core”, what means the tendency in contemporary art cinema where there are scenes and tolls so far reserved for pornographic films. The author presents the evolution of the phenomenon and some most important or groundbreaking works characteristic for “art-hard core” as well as reasons for the use of such scenes (in plot, ideology and reception terms). In this context, he stresses the theme of psycho-sexual experiments undertaken by the protagonists, the problem of loneliness and communication limitation only to his/her own body, as well as feminist and gay discourse, where the “anti-conventions” in body representation are important factors of artistic strategy.

5

Film genre patterns and complex narrative strategies in the service of authorship

63%

Virginás A.

Literatura i Kultura Popularna

|

2018

|

vol. 24

25 - 37

EN

From the Euro-American canon of contemporary filmmaking a selection of films has been made, the directors of which transition from low-budget, arthouse, regional first features made in the years 1997–1998 (mainly Cube and Pi, with occasional references to Run, Lola, Run and Following) to big-budget, Hollywood-funded blockbusters presented in the years 2009–2010 (Splice and Black Swan, occasionally referring to The International and Inception). Within this framework the issue of how generic patterns are used by these directors fond of narrative complexity is discussed. While in the debut features narrative complexity is the main issue, leading to a revisionist usage of sci-fi (Natali) and psychological thriller/horror (Aronofsky), as well as action film (Tykwer) and noir detection film (Nolan), in the 2009–2010 blockbusters narrative complexity is hidden behind apparently sincere generic imitation. This latter procedure, on closer inspection, reveals the allegorical recreation of genres as types (as defined by Laetz and McIver Lopes in The Routledge Companion to Film and Philosophy). The aim is to examine narratively complex designs as tools in establishing the authorial names of these directors, based on their first features, with attention paid to the consistency of film genres referenced.

6

Narracja i produkcja znaczeń w filmowym neomodernizmie

51%

Syska R.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2013

|

vol. 13

|

issue 22

91-104

EN

This essay analyzes the narration strategies and methods of making meanings in neo-modernism movement. Filmmakers, who are its representatives, prefer the opposite model of cinematic communication which is commonly used in mainstream movies. The article begins with the definition of neo-modernism and description of key components that provide specific forms of narration and reception. Moreover, there were presented main terms related to the modernism and so-called slow cinema. In main fragments of the essay the author focused on some neo-modernist crime stories, which have been created through different, than in traditional cinema, methods of making meaning. Then, there were analyzed such elements of cinematic style as: use of off-screen space and non-conventional concepts of narrative ellipsis.

PL

This essay analyzes the narration strategies and methods of making meanings in neo-modernism movement. Filmmakers, who are its representatives, prefer the opposite model of cinematic communication which is commonly used in mainstream movies. The article begins with the definition of neo-modernism and description of key components that provide specific forms of narration and reception. Moreover, there were presented main terms related to the modernism and so-called slow cinema. In main fragments of the essay the author focused on some neo-modernist crime stories, which have been created through different, than in traditional cinema, methods of making meaning. Then, there were analyzed such elements of cinematic style as: use of off-screen space and non-conventional concepts of narrative ellipsis.Zadaniem artykułu jest przeprowadzenie analizy narracji i sposobów produkcji znaczeń w filmowym neomodernizmie. Podejmowane w ramach tej formacji strategie inscenizacyjne stanowią rewers metod powszechnie używanych w kinowym mainstreamie. Esej rozpoczyna próba zdefiniowania, czym jest neomodernizm oraz czym się charakteryzuje – zarówno na płaszczyźnie narracyjnej, jak też odbiorczej. Ważnym elementem opisu stało się wprowadzenie terminologii związanej z filmowym modernizmem i tzw. slow-cinema. W głównych fragmentach eseju zostały poddane analizie neomodernistyczne kryminały, oparte na odrębnej, niż dzieje się w tradycyjnym kinie, produkcji znaczeń. Potem opisane zostały kluczowe strategie inscenizacyjne, w których priorytetowymi zadaniami było przeniesienie ważnych fabularnie zdarzeń w przestrzeń pozakadrową i niekonwencjonalny sposób wprowadzania elips czasoprzestrzennych.

7

Język nadwrażliwców – o „Jańciu Wodniku” Jana Jakuba Kolskiego

51%

Miławska M.

Roczniki Humanistyczne

|

2015

|

vol. 63

|

issue 6: Językoznawstwo

277-302

EN

The aim of this article is to represent an overview of the most important linguistic and stylistic measures used in Jan Jakub Kolski’s “Johnnie Waterman”. The measures that appear both in the short story (which is the predecessor of the movie) and the motion picture are analysed in three categories: folk poeticity, affinity to magic and naivety. The author recalls folk traditions through use of various repetitions, parallelisms and ballads. An atmosphere of magic is achieved by alluding to word rituals (such as curses or namegiving rites), while a feeling of naivety is created by applying common speech to dialogues. It is through the analysis of the aforementioned linguistic means one can prove that the linguistic layer of Jan Jakub Kolski’s works can be included as one of the elements that the director’s auteur style is composed of.

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie przeglądu najważniejszych zabiegów językowo-stylistycznych występujących w Jańciu Wodniku Jana Jakuba Kolskiego. Środki artystyczne pojawiające się zarówno w opowiadaniu (będącym pierwowzorem ekranizacji), jak i w filmie zanalizowano przez pryzmat trzech kategorii: ludowej poetyckości, magiczności i naiwności. Autor odwołuje się do tradycji ludowej, sięgając po różnego rodzaju powtórzenia i paralelizmy, a także ballady. Efekt magiczności uzyskuje dzięki wprowadzeniu aluzji do rytuałów słownych (jak klątwy czy obrzędu nadania imienia), a swoistą naiwność – poprzez stylizację na mowę potoczną. Dzięki analizie tych chwytów językowych udało się uzasadnić tezę, że za jeden z elementów składających się na autorski styl reżysera można również uważać kreację warstwy językowej.

Refine search results

2 Kwartalnik Filmowy

1 Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

1 Literatura i Kultura Popularna

1 Przegląd Socjologiczny

1 Roczniki Humanistyczne

1 Tematy z Szewskiej

2 Syska R.

1 Kamrowska A.

1 Miławska M.

1 Virginás A.

1 Wochowska M.

1 Włodek P.

2 2019

1 2018

2 2015

1 2013