Search results

1

Usytuowanie ośrodka prognostycznego a optymizm lub pesymizm prognoz makroekonomicznych dla Polski

100%

Wyżnikiewicz B.

Prace i Materiały Instytutu Rozwoju Gospodarczego SGH

|

2013

|

vol. 91: Badania koniunktury - zwierciadło gospodarki. Część II

205-216

PL

W artykule analizowana jest zależność między usytuowaniem ośrodków prognostycznych a pesymizmem makroekonomicznych prognoz dla Polski. Rozróżniono trzy rodzaje ośrodków prognostycznych: instytucjonalne, komercyjne i niezależne. Oficjalna prognoza rządowa stanowi punkt odniesienia dla prognoz ośrodków instytucjonalnych. Nie stwierdzono istotniejszych różnic między prognozami ośrodków komercyjnych i niezależnych w prognozach dla 2009 roku. Konsensusowe prognozy ośrodków zagranicznych okazały się konsekwentnie bardziej pesymistyczne niż prognozy ośrodków krajowych. Jest to rezultatem utrzymywania się za granicą negatywnych stereotypów na temat Polski.

EN

The paper analyses how pessimism of macroeconomic forecasts for Poland is influenced by location of forecasting centers. Three kinds of forecasting centers are distinguished: institutional, commercial and independent. Official governmental forecast turned out to be a benchmark for institutional forecasting centers. In forecasts for 2009 no essential differences between forecasts of commercial and independent centers were found. Consensus forecasts of foreign centers were consistently more pessimistic than forecasts of domestic centers. Such situation can be explained by existence of negative stereotypes on Poland in the West.

2

What connects us in shared decision-making in health

100%

Gheondea-Eladi A.

Rocznik Lubuski

|

2017

|

vol. 43

|

issue 2

143-160

EN

This paper discusses the mechanisms that lead to consensus in shared decision-making (SDM) from a theoretical point of view. It considers the way in which SDM interventions are expected to share information, preferences and create shared mental representations in treatment decisions. It draws on consensus theory to argue that both content-based and process-based consensus are needed in SDM interventions in order to achieve an acceptable level of shared-ness. Three types of conditions are identified from the literature for fostering consensus: content, agent and process conditions. These conditions are further pursued in one Practitioner Training support document and one SDM intervention evaluation report. The analysis revealed that the SDM interventions analyzed pursue only process-based consensus, while disregarding content-based consensus. Further research is required for generalized conclusions. Further implications for practice of these findings are expected to be in the area of patient adherence to treatment and patient satisfaction with service quality.

PL

Niniejszy tekst dotyczy mechanizmów umożliwiających osiąganie konsensusu w podejmowaniu wspólnych decyzji z teoretycznego punktu widzenia. Odnosi się do sposobu, w jakim wspólna wiedza i oczekiwania wpływają na podejmowanie wspólnych decyzji oraz tworzą reprezentacje mentalne w kontekście decyzji dotyczących leczenia. Opiera się na teorii konsensusu, co pozwala uzasadnić konieczność występowania w interwencjach dotyczących podejmowania wspólnych decyzji zarówno konsensusu opartego na treści, jak i rozumianego jako proces dla osiągnięcia akceptowalnego poziomu współodpowiedzialności. W literaturze można odnaleźć trzy rodzaje warunków wspierających osiąganie konsensusu: wewnętrzne, indywidualne i zewnętrzne czynniki procesu. Trzy wymienione warunki zostały zastosowane w dokumencie wspierającym szkolenie pracowników służby zdrowia i raporcie z ewaluacji interwencji w podejmowanie wspólnej decyzji. Analizy pokazały, że przedstawiona interwencja w podejmowanie wspólnych decyzji doprowadziła jedynie do konsensusu opartego na procesie, pomijając konsensus oparty o treść. Formułowanie ogólnych wniosków wymaga prowadzenia dalszych badań. Dalszych implikacji omówionych wyników dla praktyki można się spodziewać w obszarze przywiązania pacjenta do sposobu leczenia i jego satysfakcji z jakości usług.

3

"Cudzoziemka" Marii Kuncewiczowej czytana współcześnie – w stronę konsensualnej interpretacji tekstu literackiego

100%

Stoch M.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2018

|

issue 10(2)

18-31

PL

Artykuł stanowi próbę ponownego odczytania powieści Marii Kuncewiczowej Cudzoziemka, z zastosowaniem perspektywy postokolonialnej i konsensusu jako formy moderowanego procesu grupowego, nastawionego na osiągnięcie porozumienia. Praca opiera się na założeniu, że jeśli dyskusja o tekstach literackich – również tych historycznych – ma mieć sens, musimy dostrzec w niej szansę na realną zmianę rzeczywistości. Interpretacje postkolonialne ukazują tożsamość kolonizowanych jako proces ciągłego pozycjonowania, łączący się z procesami nawracania traumy, internalizacji uprzedzeń i powielania schematu przemocy. Z kolei metoda konsensusu przenosi punkt ciężkości z tekstu na interpretującą wspólnotę, która może realnie wpływać na otaczającą rzeczywistość.

EN

I present a new reading of the Maria Kuncewicz novel, entitled The Foreigner, with using postcolonial perspective and consensus as a form of moderated group process aimed at reaching agreement. The work is based on the premise that if the discussion of literary texts is to make sense, we must see in it a chance for a real change of reality. Postcolonial interpretations show the colonized identity as a process of continuous positioning, linked to the processes of trauma conversion, the internalization of prejudice, and the amplification of the pattern of violence. On the other hand, the consensus method shifts the focus from text to interpreting community which can really influence on the surrounding reality.

4

Rozumnost a konsensus : čtvrtstoletí „Politického liberalismu“

84%

Cíbik M.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2020

|

vol. 68

|

issue 2

223-242

EN

The article critically analyzes the two argumentative steps on which the later work of John Rawls, that is “political liberalism”, stands. The first step is to give up on role of truth in public debate and replace it with “reasonableness”. The second step is an attempt to base the principles of justice on ideas “implicit in a democratic society”. Both of these steps are a reaction to the heterogeneity of modern societies and should facilitate the achieving of a social consensus that would transcend the plurality of opinion. This approach stands on the philosophical foundations of a concept of politics. However, Rawls’ carrying out of these two steps is problematic. Despite his efforts toward a “pure procedural” theory, the postulating of strong content assumptions regarding the concept of a person and social cooperation cannot be avoided. These then play a key role in his theory, although Rawls isn’t able to convincingly justify them. The article in this way presents an internal criticism of political liberalism.

CS

Článek kriticky analyzuje dva argumentační kroky, na kterých stojí pozdní filosofie Johna Rawlse, tedy „politický liberalismus“. Prvním z nich je rezignace na roli pravdy ve veřejné diskusi a její nahrazení „rozumností“ [reasonableness]. Druhým krokem je pokus o založení principů spravedlnosti na idejích „implicitně obsažených v demokratické společnosti“. Oba tyto kroky jsou reakcí na různorodost moderních společností a mají umožnit dosažení společenského konsensu, který by transcendoval názorovou pluralitu. Rawlsovo provedení těchto dvou kroků je však problematické. Navzdory snaze o „čistou procedurální“ teorii se nedokáže vyhnout postulování silných obsahových předpokladů týkajících se koncepcí osoby a společenské spolupráce. Ty následně hrají klíčovou roli v jeho teorii, ačkoli je Rawls nedokáže přesvědčivě zdůvodnit. Článek tedy prezentuje interní kritiku politického liberalismu.

DE

Der Artikel bietet eine kritische Analyse zweier Argumentationsschritte, auf denen die späte Philosophie von John Rawls, d. h. der „politische Liberalismus“ steht. Der erste ist die Kapitulation vor der Rolle der Wahrheit und deren Ersetzen durch die „Vernünftigkeit“ [reasonableness] in der öffentlichen Diskussion. Der zweite Schritt ist der Versuch, die Grundsätze der Gerechtigkeit auf „in demokratischen Gesellschaften implizite“ Ideen zu begründen. Beide Schritte stellen eine Reaktion auf die Verschiedenartigkeit der modernen Gesellschaften dar und sollen das Erzielen eines gesellschaftlichen Konsenses ermöglichen, in dem die Meinungsvielfalt transzendiert wird. Dieses Konzept steht auf philosophischen Grundlagen der Politikauffassung. Rawls’ Ausführung dieser zwei Schritte ist jedoch problematisch. Trotz der Bemühung um eine „rein prozedurale“ Theorie kommt er nicht umhin, starke inhaltliche Voraussetzung bezüglich der Konzeption von Person und gesellschaftlicher Kooperation zu postulieren. Diese Voraussetzungen spielen anschließend eine Schlüsselrolle in seiner Theorie, obwohl Rawls nicht in der Lage ist, sie überzeugend zu begründen. Der vorliegende Artikel stellt somit eine interne Kritik des politischen Liberalismus dar.

5

Consensus in Business Tendency Surveys: Comparison of Alternative Measures

84%

Tomczyk E., Kowalczyk B.

Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics

|

2023

|

vol. 316

|

issue 4

17-29

PL

W niniejszym artykule porównujemy różne metody oceny konsensusu w testach koniunktury, w których respondenci wyrażają oczekiwania na skali uporządkowanej. Wiarygodna metoda pomiaru siły konsensusu w oczekiwaniach respondentów dostarczyłaby ekonomistom cennych informacji, stanowiąc wiodący wskaźnik nastrojów podmiotów gospodarczych. Nie ma jednak jednej ogólnie przyjętej miary matematycznej służącej do oceny zgodności między wyrażanymi przez respondentów opiniami. W literaturze wymienianych jest kilka miar, w tym wskaźniki oparte na miarach dyspersji, entropii i wielowymiarowym simpleksie. W artykule przedstawiamy zdefiniowane w literaturze miary konsensusu oraz omawiamy ich zalety i ograniczenia. Następnie wykorzystujemy te wskaźniki do analizy oczekiwań wyrażonych w teście koniunktury w przetwórstwie przemysłowym w Polsce i porównujemy wyniki dla różnych zmiennych ekonomicznych. W kilku przypadkach znajdujemy powtarzalne schematy w zachowaniu miar konsensusu: oczekiwania cenowe charakteryzują się najwyższym stopniem konsensusu, a oczekiwania na temat produkcji i zamówień – najniższym. Wskazujemy również powiązania między stopniem konsensusu a stopniem optymizmu wśród respondentów mierzonym statystykami bilansowymi w przypadku cen, zatrudnienia i ogólnej sytuacji gospodarczej.

EN

In this article, we aim to compare various methods of evaluating consensus in qualitative business surveys in which respondents express expectations on the ordered scale. A reliable method of measuring degree of consensus would provide researchers with valuable information, offering a leading indicator of respondent sentiment. However, there is no single generally accepted mathematical measure applicable to evaluating agreement among respondents. Several approaches are mentioned in previous studies, including indicators based on statistical dispersion, Shannon entropy, and multi-dimensional simplex. We present measures of consensus defined in literature and discuss their advantages and limitations. We then employ these indicators to expectations expressed in Polish business tendency survey in manufacturing, and compare results across various economic variables. In several cases, we find patterns in the behavior of measures of consensus: expected prices are characterized by the highest degree of consensus among respondents, and expected production and orders – by the lowest degree of consensus. We also find linkages between the degree of consensus and degree of optimism among respondents as measured by the balance statistic for prices, employment, and general business conditions.

6

Stanowisko Parlamentu Europejskiego wobec pomocy humanitarnej

67%

Kaczmarek F.

Przegląd Politologiczny

|

2019

|

issue 2

21-31

EN

The European Union, together with the Member States of this organisation, is the largest donor of humanitarian aid in the world. The European Parliament is one of the EU’s key institutions and the only one of them to be directly elected. The aim of the peper is to examine Parliament’s position on humanitarian aid, from the adoption of the European Consensus on Humanitarian Aid in 2007 to the end of June 2018. The research method is an analysis of the various forms of Parliament’s activity in the field under examination. One of the conclusions is to define Parliament’s dilemma of trying to reconcile the principles of humanitarian aid with the particular interests of EU Member States.

PL

Unia Europejska wraz z państwami członkowskim tej organizacji jest największym dawcą pomocy humanitarnej na świecie. Parlament Europejski jest jedną z kluczowych instytucji UE i jedyną spośród nich, wyłanianą w wyniku wyborów bezpośrednich. Celem tekstu jest zbadanie stanowiska Parlamentu wobec pomocy humanitarnej, począwszy od przyjęcia Konsensusu europejskiego w sprawie pomocy humanitarnej w 2007 r. do końca czerwca 2018 r. Metodą badawczą jest analiza różnych form działalności Parlamentu w badanym zakresie. Jedną z konkluzji jest zdefiniowanie dylematu Parlamentu, polegającego na próbie pogodzenia zasad pomocy humanitarnej i partykularnych interesów państw członkowskich UE.

7

Институциональные предпосылки формирования парадигмы экономической безопасности

67%

Tkach A.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

|

2016

|

vol. 47

91-103

RU

В статье исследуется институциональные изменение парадигмы как теоретической основы экономической безопасности через призму восприятия роли и значения социальных, политических, экономических, военных или религиозных институтов. Сопоставляется традиционный и новый, консенсусный подходы к экономической безопасности в контексте перехода от накопления силы, как инструмента достижения безопасного сосуществования стран, народов, предприятий и граждан, к решению проблем защиты собственных хозяйственных интересов с помощью переговорных институтов. Доводится, что экономическая безопасность, это образ мышления и действия, осно-ванный на способности формулировать и устранять причины использования средств силы, а на их место должны прийти политические и моральные ресурсы. Делается попытка обосновать тезис, что в мире конкуренции и соперничества возмож-но избежать насилия. Автор исходит из позиции о том, что внутри некоторых обществ и в международных отношениях, где живут разные национальности, разделенные граница-ми и среди народов, где живут в одном государстве разные национальности, преобладает насилие потому, что отсутствуют или бездействуют институты морали и нравоучения. Проанализированы научные истоки становления парадигмы новой институциональной экономики и требований к ней, поскольку, очевидно, она должна быть принята на основе консенсуса большинства исследователей и не должна ставиться под сомнение, поскольку эта система взглядов считается само собой разумеющейся и не противоречит существую-щим исследованиям. На основе использования методологии институциональной экономической теории ана-лизируются концепции научных исследовательских программ, в структуре которых выделяется «твердое ядро», и «защитный пояс». Сделан вывод, что концепция новой парадигмы неоинституциональной экономики можно считать равнодействующей всех существующих взглядов современных представите-лей различных школ институционализма, а по отношению к обществу безопасность означа-ет удовлетворение потребностей существования, выживания, уверенности, стабильности, целостности личности, независимости, сохранения уровня и качества жизни в рамках опре-деленных социальных. Определена экономическая безопасность как процесс, который озна-чает непрерывную деятельность отдельных лиц, предприятий, общин, государств и междуна-родных организаций для создания нужного хозяйственного состояния безопасности.

PL

W artykule przedstawiono badania nad zmianami paradygmatu instytucjonalnego jako teoretycznej podstawy bezpieczeństwa ekonomicznego w kontekście roli i znaczenia instytucji społecznych, politycznych, gospodarczych, wojskowych czy religijnych. Zestawione zostały tradycyjne i nowe, konsensualne podejścia do bezpieczeństwa gospodarczego w kontekście transformacji od modelu kumulacji sił jako narzędzia dla osiągnięcia bez-piecznego współistnienia państw, narodów, przedsiębiorstw i obywateli, w kierunku wyzwań ochrony własnych interesów gospodarczych za pośrednictwem instytucji zbiorowych. Dowodzi się, że bezpieczeństwo ekonomiczne stanowi odzwierciedlenie sposobu myślenia i działania, opartego o zdolność do określenia i odniesienia się do przyczyn stosowania środków przymusu, których miejsce powinny zająć zasoby polityczne i moralne. Podejmuje się próbę uzasadnienia tezy, że w świecie konkurencji i rywalizacji możliwe jest uniknięcie przemocy. Autor prezentuje stanowisko, zgodnie z którym w ramach niektórych społeczeństw i w stosunkach międzynarodowych, zachodzących pomiędzy różnymi narodowościami rozdzielonymi przez granice, jak i wśród społeczeństw krajów o zróżnicowanej narodowości, przemoc dominuje ze względu na braki lub nieaktywność instytucji moralności i obyczajów. Przeanalizowano naukowe pochodzenie i wymagania paradygmatu nowej ekonomii instytucjonalnej, który powinien być przyjęty w drodze konsensusu większości badaczy i nie powinien być kwestionowany, ponieważ ten system przekonań okazuje się być oczywisty i nie staje w opozycji do istniejących badań. W oparciu o metodologię ekonomii instytucjonalnej analizuje się koncepcje programów ba-dań naukowych, w których strukturze wyróżnia się „twardy rdzeń” oraz „strefy buforowe”. We wnioskach stwierdzono, że koncepcja nowego paradygmatu ekonomii neoinstytucjonalnej może zostać uznana za wynik wszystkich istniejących poglądów współczesnych przedstawicieli licznych szkół instytucjonalizmu, a w odniesieniu do bezpieczeństwa społeczeństwa oznacza zaspokojenie potrzeb istnienia, przetrwania, zaufania, stabilności, integralności tożsamości, niepodległości, zachowania poziomu i jakości życia w ramach danego społeczeństwa. Bezpieczeństwo ekonomiczne jest definiowane jako proces, który oznacza nieprzerwaną działalność osób indywidualnych, firm, wspólnot, państw i organizacji międzynarodowych dla osiągnięcia pożąda-nego bezpieczeństwa ekonomicznego państwa.

EN

The article explores the institutional paradigm shift as the theoretical basis of economic security through the prism of perception of the role and importance of social, political, economic, military or religious institutions. There were presented traditional and new consensual approaches to economic security in the context of the transition from the accumulation of forces as a tool for achieving secure coexistence of countries, peoples, businesses and citizens, to address the challenges of protecting their own economic interests through bargaining institutions. It is discussed that economic security is a way of thinking and acting, based on the ability to formulate and address the causes of the use of means of force, and in their place have come political and moral resources. Attempts were made to substantiate the thesis that in the world of competition and rivalry it is possible to avoid violence. The author proceeds from the position that within some societies and in international relations, where different nationalities divided by borders and among peoples, where they live in the same state of different nationalities, dominated by violence because there is no idle or institutions of morality and morals. There were reviewed the scientific origins of the formation of the paradigm of the new institutional economics and its requirements, because, obviously, it must be accepted by consensus of most researchers and should not be questioned, since this belief system is taken for granted and is not contrary to existing research. Through the use of the methodology of institutional economic theory analyzes the concept of scientific research programs, the structure of which is allocated a “hard core” and “protective belt”. There were made the conclusion that the concept of the new paradigm of the new institutional economics can be considered as the result of all the existing views of the contemporary representatives of different schools of institutionalism, and in relation to society security is about meeting the needs of existence, survival, confidence, stability, integrity, independence, preservation of level and quality of life within certain society. Economic security is defined as a process that requires the continuous activity of individuals, businesses, communities, states and international organizations for the economic state security.

8

Konsensus dotyczący polityki gospodarczej kraju na średnim poziomie rozwoju wśród ekonomistów Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

67%

Janus J., Burda A., Pokrywka Ł.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

|

2014

|

issue 1(925)

5-26

PL

Nagłe pojawienie się i rozprzestrzenianie kryzysu finansowego oraz wynikające z niego spowolnienie gospodarcze zrodziły potrzebę ponownego przemyślenia wielu kwestii dotyczących funkcjonowania gospodarki. Jednymi z najważniejszych problemów okazały się ekonomiczna rola państwa, a także sposób prowadzenia polityki gospodarczej. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jak kształtuje się poziom konsensusu dotyczący polityki gospodarczej kraju na średnim poziomie rozwoju wśród ekonomistów, pracowników Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie (UEK). Odpowiedzi na to pytanie udzielono w oparciu o ankietę przeprowadzoną w sześciu katedrach UEK w maju i czerwcu 2011 r. W badaniu uwzględniono zagadnienia związane z polityką budżetową, pieniężną, społeczną, kursową, handlową i regulacyjną. W wyniku analizy odpowiedzi ankietowanych sformułowano wnioski dotyczące poziomu konsensusu w poszczególnych obszarach polityki gospodarczej oraz wskazano pola, na których panuje najwyższy poziom zgodności i największa rozbieżność opinii. Autorzy stwierdzają ogólny wysoki poziom konsensusu wśród badanych, odnotowują jednak wyraźny proces redefinicji poglądów na politykę makroekonomiczną państwa.

EN

Both the recent financial crisis and the global recession vividly demonstrated the deficiencies in the economic theory. The main challenges faced by economists are to determine the economic role the state is to play and the particular features of its economic policy. The authors set out to determine the level of consensus on the above subjects among faculty members employed at the Cracow University of Economics (CUE). The research has been narrowed down to issues in the economic policies of emerging market economies (e.g. Poland). A survey containing 30 propositions was conducted in May and June 2011 in six departments of the CUE and covered fiscal, monetary, social, exchange-rate, trade, and regulatory policies. Analysis of the data collected enabled the authors to evaluate the level of consensus in each area and consequently, in a comprehensive manner, to discuss the relative convergence of opinions. The authors concluded that there is generally a significant level of consensus among participants, but the on-going redefinition of views on macroeconomic policies should also be noted.

9

Supranational Thinking out of the Box. “To Ensure that the Law is Observed”: Anchoring the Value Turn and Supranational. Legality in the Case Law of the Court of Justice

67%

Koncewicz T. T.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2024

|

issue 2(78)

185-198

PL

W ostatnich latach Unia Europejska stanęła w obliczu bezprecedensowych wyzwań w obszarze praworządności. Oprócz oczywistych zagrożeń, stworzyło to również Unii, jej instytucjom i państwom członkowskim ważną przestrzeń do nowego otwarcia, samopoznania i rewizji niektórych paradygmatów integracji. Niniejsza analiza dowodzi, że „kryzys praworządności/wartości” w UE stworzył dokładnie taką przestrzeń dla Trybunału Sprawiedliwości do paradygmatycznej zmiany orzeczniczej od rynku do unii prawa i wartości. Analiza ta dowodzi, że dyskurs europejski musi zrewidować teorię ponadnarodowego orzekania i zaproponować nowe odczytanie mandatu i funkcji Trybunału w ramach ewoluującego ponadnarodowego projektu. W tym procesie odwołanie do „prawa” w art. 19 TUE i jego powiązanie z art. 2 TUE ma szczególne znaczenie eksplikacyjne i aksjologiczne.

EN

In recent years, the European Union (“EU”) has faced unprecedented challenges in the rule of law. Besides apparent dangers, it has also offered the Union, its institutions and member states important space for new openings, self-rediscovery, and revisiting certain integration paradigms. This analysis argues that the “rule of law/value crisis” in the EU has created the same space for the Court of Justice to take on the paradigmatic jurisprudential shift from the market to the union of law and values. It posits that the European discourse must revisit the theory of supranational adjudication and offer a new reading of the Court’s mandate and function within the evolving supranational governance and design. In this process, reference to Art. 19 TEU and its connection to Art. 2 TEU have a special explicatory and axiological significance.

10

Korpusowe metody badania logosu i etosu

59%

Budzyńska K., Konat B., Koszowy M.

Zagadnienia Naukoznawstwa

|

2016

|

vol. 52

|

issue 3(209)

385-404

PL

Celem artykułu jest prezentacja procesu badawczego wykorzystującego lingwistyczne metody korpusowe do wzbogacania fi lozofi cznych teorii logosu (tj. struktur inferencyjnych) i etosu (tj. struktur komunikacyjnych powiązanych z charakterem czy wiarygodnością mówcy). Te dwa typy zjawisk komunikacyjnych przyciągały uwagę fi lozofów od czasów starożytnych, kiedy to Arystoteles, jako jeden z pierwszych, zaproponował sposób rozumienia tych pojęć w swojej Retoryce. Współcześnie problem eksplozji danych, związany z rozwojem nowoczesnych technologii i Internetu, postawił przed fi lozofi ą nowe wyzwanie: możliwość zautomatyzowania procesu przetwarzania dużych zasobów danych i wydobywania informacji dotyczących tego, jakie opinie i argumenty ludzie formułują, oraz tego, kto jest uznawany za wiarygodnego mówcę, wymaga dobrego zrozumienia tego, w jaki sposób ludzie faktycznie konstruują struktury logosu i etosu – nawet jeżeli są to niepoprawne konstrukcje. Stąd też w naszych badaniach stosujemy następującą metodologię: (1) wychodzimy od teorii fi lozofi cznych, (2) następnie wybieramy dziedzinę dyskursu, dla której chcemy zidentyfi kować typowe językowe zachowania związane z logosem i etosem, (3) dane te analizujemy przy użyciu wybranych teorii, (4) na podstawie statystyk i wglądu w naturę danego dyskursu formułujemy nowe twierdzenia dotyczące interesujących nas zjawisk, (5) aby w końcu móc zastosować wyniki tych badań do wspierania automatycznego wydobywania struktur logosu i etosu z dużych zasobów danych języka naturalnego.

EN

The aim of this paper is to discuss research process which employs linguistic methods of corpus analysis in order to better understand dialogue strategies people use. Theories developed in such a way are then suitable to be used for argument mining, i.e. for automated identifi cation and extraction of these strategies from large resources of texts in natural language. The paper considers two types of communication phenomena related to Aristotelian notions of logos (i.e. inferential premise-conclusion structures) and ethos (i.e.communication structures related to the character of the speaker). The goal of the paper is accomplished in four steps. The task of identifying the main problem (Sect. 1) allows us to give an outline of the corpus study method for automated argument mining (Sect. 2). Next, the explication of this method paves the way for discussing two examples of applying the corpus method to analyse logos and ethos, namely controversy and consensus (Sect. 3) and ethotic structures in a dialogue (Sect. 4).

11

Динаміка розгортання деліберативих практик моделювання процесу відновлення України

59%

Rotar N.

Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne

|

2023

|

vol. 9

|

issue 1

11-35

EN

The article studies the deliberative process, the subject field of which was formed around the problem of overcoming the devastating consequences inflicted on all areas of the functioning of Ukrainian society by the Russian aggressor, who launched a large-scale armed aggression against a sovereign democratic state in February 2022. It is established that today a system of markers of effective deliberation has been formed, the result of which could be the potential development of a consolidated, agreed, systematized vision of the update and a step-by-step plan for its implementation. It has been proved that an institutionalized space of deliberation of recovery of Ukraine was formed, structurally represented by the level of the national plane of deliberation and the level of the international plane of deliberation, which are in constant communication interaction, which is ensured by the normative principles of their functioning. It is substantiated that within the framework of the institutionalized space of the URC, a circle of active subjects (the Ukrainian state, the European Union, the World Bank, international organizations, partner states) and a circle of potential subjects (public organizations, private business, cities and regions of the European Union) of deliberation of the principles of Ukraine’s recovery. In the process of deliberation, there was a consolidation of the positions of the participants in this process in terms of determining the timing of the start of recovery, which should begin under martial law and russia's aggression against Ukraine, but a number of positions were formulated regarding the stages and their essence. Each of the parties to the process of deliberation adheres to its own position regarding leadership in this process. According to the official position of the EU, a recovery of this magnitude, taking place on the European continent, needs EU leadership, implemented in cooperation with international partners. The Lugano Declaration, which is the result of the first round of deliberation, determined that the recovery process is led and directed by Ukraine. At the same time, GMF experts note that the leadership core of managing the recovery process of Ukraine should be formed by the G7 countries, which, together with Ukraine will appoint a powerful coordinator – the United States, explaining their position by the lack of necessary political and financial resources in the EU. It has been established that the basic consensus decisions in the process of deliberation of recovery of Ukraine relate to the obligations of the subjects of deliberation, reflected in the Lugano Declaration and the relevant guidelines: partnership; focus on reform; transparency, accountability and the rule of law; democratic participation; involvement of all stakeholders; gender equality and inclusion; sustainable development. The consensus reached is also important that the reconstruction process does not take priority over the reform process, the fight against corruption, ensuring the transparency of the exercise of power and the creation of an independent judiciary, since two processes are interconnected.

PL

Artykuł bada proces deliberatywny, którego pole tematyczne ukształtowało się wokół problemu przezwyciężenia destrukcyjnych konsekwencji, jakie we wszystkich sferach funkcjonowania społeczeństwa ukraińskiego wyrządził rosyjski agresor, który w luty 2022 r. napadł na Ukrainę. Planowane jest powstanie rozpoznawalnego i uznanego systemu wskaźników skutecznej deliberacji, którego wynikiem może być potencjalne wypracowanie skonsolidowanej, uzgodnionej, usystematyzowanej wizji odbudowy Ukrainy i stopniowego –etapowy plan jego realizacji. Udowodniono, że ukształtowała się zinstytucjonalizowana przestrzeń rozważań nad odbudową Ukrainy, reprezentowana strukturalnie przez płaszczyznę rozważań narodowych i płaszczyznę rozważań międzynarodowych, które pozostają w ciągłej interakcji komunikacyjnej, co zapewnia m.in. normatywne zasady ich funkcjonowania. Uzasadnione jest, że w ramach zinstytucjonalizowanej przestrzeni URC krąg podmiotów aktywnych (państwo ukraińskie, Unia Europejska, Bank Światowy, organizacje międzynarodowe, państwa partnerskie) oraz krąg podmiotów potencjalnych (organizacje publiczne, prywatne biznes, miasta i regiony UE) zostały jasno określone, toczone są obrady nad zasadami odbudowy Ukrainy. Podczas obrad skonsolidowano stanowiska uczestników tego procesu w kwestii określenia warunków rozpoczęcia odbudowy, która powinna rozpocząć się w warunkach stanu wojennego i agresji Rosji na wielką skalę na Ukrainę, ale szereg stanowisk sformułowano w odniesieniu do definicji etapów i ich istoty. Każda ze stron procesu deliberacji obstaje przy swoim stanowisku dotyczącym przywództwa w tym procesie. Zgodnie z oficjalnie zapisanym stanowiskiem UE, przywrócenie takiej skali na kontynencie europejskim wymaga przywództwa UE realizowanego we współpracy z partnerami międzynarodowymi. Deklaracja z Lugano, będąca wynikiem pierwszej rundy obrad, ustaliła, że proces odbudowy jest prowadzony i kierowany przez Ukrainę. Zamiast tego eksperci GMF podkreślają, że trzon przywódczy procesu odbudowy Ukrainy powinny stanowić kraje G7, które wraz z Ukrainą wyznaczą potężnego koordynatora – USA, tłumacząc swoje stanowisko brakiem niezbędnych środków politycznych i finansowych w UE. Ustalono, że podstawowe ustalenia konsensusu w procesie obrad nad odbudową Ukrainy dotyczą zobowiązań podmiotów obrad, odzwierciedlonych w Deklaracji Lugano i odpowiednich przewodnich zasadach: partnerstwo; skupić się na reformach; przejrzystość, odpowiedzialność i praworządność; udział demokratyczny; zaangażowanie wszystkich zainteresowanych stron; równouprawnienie i włączenie płci; zrównoważony rozwój. Istotne jest również osiągnięcie konsensusu, że proces naprawczy nie ma pierwszeństwa przed procesem reform, walką z korupcją, zapewnieniem przejrzystości sprawowania władzy i utworzeniem niezależnego wymiaru sprawiedliwości, gdyż te dwa procesy są współzależne

UK

У статті досліджено дискусійний процес, тематичне поле якого сформувалося навколо проблеми подолання деструктивних наслідків російського агресора в усіх сферах життєдіяльності українського суспільства, який у лютому 2022 р. здійснив повномасштабне вторгнення на Україну. Встановлено, що сьогодні буде створено впізнавану та визнану систему індикаторів ефективного обговорення, наслідком чого може стати потенційна розробка консолідованого, узгодженого, систематизованого бачення відбудови України та поетапного плану його реалізації. Доведено, що сформувався інституціоналізований простір міркувань щодо відбудови України, структурно представлений площиною національних міркувань і площиною міжнародних міркувань, які перебувають у постійній комунікаційній взаємодії, що забезпечує, серед іншого, нормативні принципи їх функціонування. Обґрунтовано, що в інституціоналізованому просторі УРК коло активних суб’єктів (Українська держава, Європейський Союз, Світовий банк, міжнародні організації, країни-партнери) та коло потенційних суб’єктів (громадські організації, приватний бізнес, міста і регіони ЄС) були чітко визначені, обговорення принципів реконструкції України. Під час зустрічі були консолідовані позиції учасників цього процесу щодо визначення умов початку відбудови, яка має розпочатися в умовах воєнного стану та широкомасштабної агресії Росії проти України, але сформульовано ряд позицій щодо визначення етапів та їх сутність. Кожна сторона процесу обговорення зберігає свою позицію щодо лідерства в процесі. Відповідно до офіційно зафіксованої позиції ЄС, відновлення такого масштабу на європейському континенті вимагає лідерства ЄС у співпраці з міжнародними партнерами. Луганська декларація, яка стала результатом першого раунду обговорень, встановила, що процес реконструкції очолює та спрямовує Україна. Натомість експерти GMF наголошують, що лідерським ядром процесу відбудови України мають стати країни G7, які разом з Україною виділять потужного координатора – США, пояснюючи свою позицію відсутністю необхідних політичних і фінансових ресурсів у державі. Було встановлено, що основні висновки консенсусу в процесі обговорення питань відновлення України стосуються зобов’язань учасників обговорення, як це відображено в Луганській декларації та відповідних керівних принципах: партнерство; спрямованість на реформи; прозорість, підзвітність і верховенство права; демократична участь; залучення всіх зацікавлених сторін; гендерна рівність та інклюзія; cталий розвиток. Також важливо досягти консенсусу щодо того, що процес відновлення не має пріоритету над процесом реформ, боротьбою з корупцією, забезпеченням прозорості здійснення влади та створенням незалежної системи правосуддя, оскільки ці два процеси взаємозалежні.

12

Prawda – teologia – Bóg

34%

Szymik J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2017

|

vol. 70

|

issue 2

EN

Having been distorted since modern times, the notions of truth and freedom have been radically juxtaposed in post-modern worldviews, consequently resulting in the loss of key values: the truth is questioned, while freedom is determined and limited by worldly purposes. J. Ratzinger (Pope Benedict XVI) shows that the terms are de facto, theologically important (Theological Hermeneutics); i.e., they can be fully and properly understood from the heart of Christian faith God is the right guarantor of the truth (involving the existence of the objective and judicious reality) and the Embodiment of God’s Son, Logos, is the ultimate argument for its attainability and cognizability. When Jesus said: “I am the truth” (John 14 : 6) He convinced that the truth is universal and belongs to God. Thereby, it remains universally binding; it is the appropriate basis of ethos. The truth constitutes the key to interpreting reality and is a superior (independent) criterion for its arrangement (also in the social and political sense). Thus, the task of Christianity and theology is to restore the proper, Christological understanding of truth and freedom for the world, as well as their inseparable, redemptive relationship: “the truth will set you free” (John 8 : 32).

PL

Deformowane od czasów nowożytnych pojęcia prawdy i wolności zostały w światopoglądach ponowoczesnych radykalnie przeciwstawione, co w konsekwencji prowadzi do zatracania tych wartości: prawda zostaje zakwestionowana, a wolność zdeterminowana i ograniczona doczesnymi celami. Józef Ratzinger (Benedykt XVI) pokazuje, że pojęcia te mają w istocie znaczenie teologiczne (hermeneutyka teologiczna), tzn. mogą być w pełni i właściwe rozumiane z wnętrza chrześcijańskiej wiary. Bóg jest właściwym gwarantem prawdy (istnienia obiektywnej i rozumnej rzeczywistości), a wcielenie Bożego Syna, Logosu, ostatecznym argumentem za jej dosiężnością i poznawalnością. Wyznanie Jezusa: „Ja jestem prawdą” (J 14, 6) przekonuje, że ma ona charakter Boski i uniwersalny. W związku z tym pozostaje powszechnie wiążąca – jest właściwą podstawą etosu. Prawda stanowi klucz interpretacji rzeczywistości i nadrzędne (niepodlegle) kryterium jej porządkowania (także w sensie społecznym i politycznym). Zadaniem chrześcijaństwa i teologii jest zatem przywrócenie światu właściwego, chrystologicznego rozumienia prawdy i wolności oraz ich nierozerwalnej, zbawczej więzi: „prawda was wyzwoli” (J 8, 32).

Refine search results

Usytuowanie ośrodka prognostycznego a optymizm lub pesymizm prognoz makroekonomicznych dla Polski

What connects us in shared decision-making in health

"Cudzoziemka" Marii Kuncewiczowej czytana współcześnie – w stronę konsensualnej interpretacji tekstu literackiego

Rozumnost a konsensus : čtvrtstoletí „Politického liberalismu“

Consensus in Business Tendency Surveys: Comparison of Alternative Measures

Stanowisko Parlamentu Europejskiego wobec pomocy humanitarnej

Институциональные предпосылки формирования парадигмы экономической безопасности

Konsensus dotyczący polityki gospodarczej kraju na średnim poziomie rozwoju wśród ekonomistów Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

Supranational Thinking out of the Box. “To Ensure that the Law is Observed”: Anchoring the Value Turn and Supranational. Legality in the Case Law of the Court of Justice

Korpusowe metody badania logosu i etosu

Динаміка розгортання деліберативих практик моделювання процесу відновлення України

Prawda – teologia – Bóg