Search results

1

States and nations compared. The case of Kosovo and Ukraine versus global politics

100%

Violante A., University of Milan I.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica

|

2014

|

issue 17

EN

The 2008 proclamation of Kosovo’s independence, quickly recognized by many states including almost every single one of the western world, showed that a respected international legality does not exist anymore. In fact, in the eyes of the so-called “international community” Kosovo’s secession, pursued by the Albanian majority despite the resistance of the local Serbian nationality (including Belgrade’s government’s efforts against it) and the minority ethnic groups (Goranis, Roma) is a fait accompli that the community itself supported. However, Kosovo’s case is to be interpreted as a dangerous precedent that can endanger the territorial integrity of many states with national minorities aspiring to secession. This happened despite the existence of international law that does not allow unilateral acts of territorial secession, but only the eventuality of commonly agreed political separations. Examples of this kind could be the attempted secession of the eastern regions from the Ukrainian state, and the successful secession of Crimea from Kiev (that was successful also due to Russia’s support). Such initiatives were supported by Russia and opposed by the West, with an inversion of roles completely opposite to Kosovo’s case, that could be described as the other side of the same coin – with roles reversed – compared to the Ukrainian crisis: in Kosovo it was the West (the USA and most of the EU) that considered favorably – if not actually supported – the Albanian secession from Belgrade, while on the other hand Russia has presented itself in the role of the guardian of international legality while supporting the legitimacy of Serbia’s sovereignty rights over Kosovo.

PL

Proklamowanie w 2008 roku niepodległości Kosowa, szybko uznanego przez wiele państw, w tym prawie wszystkie kraje Zachodu, wykazało, że nie istnieje już szacunek dla legalizmu międzynarodowego. W rzeczywistości, na oczach tzw. „społeczności międzynarodowej” albańska większość dokonała secesji Kosowa, pomimo oporu lokalnej mniejszości serbskiej (oraz działań rządu w Belgradzie), a także wbrew mniejszościowym grupom etnicznym (Gorańców i Romów). Jest to już dziś fakt dokonany, do którego społeczność międzynarodowa się przysłużyła. Jednak przypadek Kosowa może być interpretowany jako niebezpieczny precedens mogący zagrozić integralności terytorialnej wielu krajów, które mają mniejszości narodowe aspirujące do secesji. Autor twierdzi, iż dokonało się to w niezgodzie z prawem międzynarodowym, które nie dopuszcza jednostronnych aktów secesji terytorium, a przewiduje jedynie ewentualność wspólnie uzgodnionych separacji politycznych. Przykładami tego rodzaju mogą być próby secesji wschodnich regionów od państwa ukraińskiego oraz skuteczna secesja Krymu, uzyskana dzięki wsparciu Rosji. Takie inicjatywy były już wcześniej wspierane przez Rosję i wywoływały sprzeciw Zachodu. Nastąpiło więc w Kosowie swoiste odwrócenie ról, które może być tzw. drugą stroną medalu. W tych odwróconych rolach, w porównaniu do kryzysu ukraińskiego, w Kosowie Zachód (USA i większość państw UE), były pozytywnie nastawione, a nawet wspierały albański secesjonizm z Serbii, natomiast Rosja prezentowała się w roli strażnika międzynarodowego legalizmu, gdy wspierała legitymizację suwerenności Serbii nad Kosowem.

2

Wizerunek wroga w retoryce prezydenta Donalda J. Trumpa w trakcie kryzysu w Zatoce Perskiej (2019-2020)

100%

Kobylska M.

Res Rhetorica

|

2022

|

vol. 9

|

issue 2

43-61

EN

This article concerns enemy image construction in post-Cold War presidential foreign policy crisis rhetoric. It identifies the elements of President Donald J. Trump’s enemy imagery in the 2019-2020 Persian Gulf crisis. The analysis is based on Robert L. Ivie’s concept of savagery and John R. Butler’s and Jason A. Edward’s typology of savage imagery. The article makes a claim that Trump represented Iranian Major General Qassem Soleimani as a modern savage to justify the US’ taking military action to eliminate the enemy. A close reading of the president’s language is followed by a discussion of the implications of his choices for the American convention of foreign policy crisis rhetoric.

PL

Artykuł dotyczy wizerunku wroga w retoryce amerykańskich prezydentów w sytuacjach międzynarodowych kryzysów. Analizuje on obraz irańskiego generała Qassema Soleimaniego zawarty w wypowiedziach prezydenta Donalda J. Trumpa w trakcie kryzysu w Zatoce Perskiej w styczniu 2020 roku. Narzędziami analizy są koncepcje Roberta L. Iviego: topos barbarzyństwa oraz Johna R. Butlera i Jasona A. Edwarda: topos barbarzyńcy prymitywnego i współczesnego. W artykule postawiono tezę, że Trump przedstawił Soleimaniego jako współczesnego barbarzyńcę, aby uzasadnić decyzję o siłowym wyeliminowaniu wroga. Analiza wypowiedzi prezydenta jest wstępem do dyskusji o konsekwencjach wyborów retorycznych dla konwencji retoryki kryzysu.

3

The Republic of Georgia in the Face of a Crisis: The Effectiveness of External Activities

80%

Piechowiak-Lamparska J.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2016

|

vol. 52

117-130

PL

Problem skuteczności reakcji uczestników systemu międzynarodowego na kryzys zewnętrzny jest kwestią bardzo aktualną. Z uwagi na pogłębiające się konflikty zbrojne w wielu rejonach świata kwestia skuteczności powiązań istniejących pomiędzy graczami na arenie międzynarodowej jest wartą analizy kategorią. Artykuł ten dotyczy kryzysu rosyjsko-gruzińskiego, którego najważniejszą emanacją był konflikt militarny w sierpniu 2008 roku, a najistotniejszym skutkiem – utrata integralności terytorialnej przez Gruzję oraz wzmocnienie pozycji Rosji na obszarze poradzieckim. Analizie przeprowadzonej według zaprezentowanego schematu podlegała skuteczność działań zewnętrznych Republiki Gruzji w obliczu kryzysu na linii Moskwa–Tbilisi.

EN

The problem of effectiveness of reaction to external crisis expressed by participants of the international system is very much a live issue. In view of growing military conflicts in many parts of the world, the question how effective the relations between the players are in the international arena is a category worth analysing. This article concerns the Russian-Georgian crisis, whose most important manifestation was the military conflict in August 2008 and most significant result – the loss of Georgia’s territorial integrity and the strengthening of Russia’s position in the post-Soviet area. The analysis, conducted according to the presented scheme, focused on the effectiveness of external activities undertaken by the Republic of Georgia in the face of the Moscow-Tbilisi crisis.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica

1 Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

1 Res Rhetorica

1 Kobylska M.

1 Piechowiak-Lamparska J.

1 University of Milan I.

1 Violante A.

1 2022

1 2016

1 2014

States and nations compared. The case of Kosovo and Ukraine versus global politics

Wizerunek wroga w retoryce prezydenta Donalda J. Trumpa w trakcie kryzysu w Zatoce Perskiej (2019-2020)

The Republic of Georgia in the Face of a Crisis: The Effectiveness of External Activities