Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  kształcenie humanistyczne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Celem artykułu jest ukazanie, że symbol jest ważną kategorią dydaktyczną w zakresie kształcenia humanistycznego. Przedstawiono rekapitulacje dociekań teoretycznych oraz kwestie metodologiczne wraz z wynikami badań. W ramach projektu doktorskiego dokonano rekonstrukcji dwóch dróg nadawania znaczeń: hermeneutyczno-ontologicznej i semiotyczno-komunikacyjnej. Oznacza to przyjęcie dwóch odrębnych konstruktów symbolu. Pierwszy ma wymiar ontologiczny i charakteryzuje się pewnym ograniczeniem. To znaczy symbol jest czymś innym niż znak, posiada wewnętrzne znaczenie (wewnętrzne nadznaczenie, oddziałuje sam z siebie). Drugi ma wymiar komunikacyjny i charakteryzuje się atrybucją znaczeń. Badanie symbolu jako kategorii dydaktycznej było realizowane poprzez aranżowanie indywidualnego i grupowego procesu dydaktycznego. Zdecydowano się na aranżację procesów dydaktycznych w formie częściowo standaryzowanych wywiadów indywidualnych (SSI) oraz zogniskowanych wywiadów grupowych (FGI). Wybór taki jest uzasadniony wyróżnieniem dwóch zasadniczych aspektów rozumienia symbolu, a mianowicie hermeneutyczno-ontologicznego (SSI) oraz semiotyczno-komunikacyjnego (FGI). Zabieg taki pozwolił na analizowanie procesu interpretacji w odmiennych aranżacjach dydaktycznych. Wyznaczono możliwość przejścia od badań hermeneutycznych w rozumieniu nauk humanistycznych do badań o charakterze empirycznym.
PL
Tekst ten podejmuje problematykę zależności rozwoju człowieka od jakości edukacji oraz kontekstu społeczno-kulturowego i cywilizacyjnego, w którym przebiegają procesy edukacyjne. Autor upomina się o konieczność realizacji edukacji pełnej, wielostronnej, holistycznej i humanistycznej, która jest w stanie kształtować człowieka „całkowitego”, „harmonijnego”, wydobywającego ze swego psychosomatycznego i społeczno-kulturowego potencjału możliwie wszystkie swe autentycznie ludzkie właściwości, a równocześnie „pełnomocnego”. Takie spojrzenie na realizację procesu edukacyjnego stanowi odpowiedź na dokonującą się dziś jednostronną edukację, zdominowaną tendencjami pragmatycznymi, utylitarnymi, która daleka jest od realizacji idei pełnego rozwoju człowieka.
EN
In this text the author presents problematic aspect of dependence between human’s development and quality of education as well as the sociocultural context, in which educational processes are being realised. The author draws attention to the need of general, holistic and humanistic education, which would make us able to form a “complete”, “harmonious” human, who extracts all his altruistic features from his semantic psyche and sociocultural potential. At the same time the harmonious human becomes the “plenipotentiary” human. Such a point of view on educational process is the answer to present one-sided education, determined by pragmatic tendencies, which is clearly far from realisation of general human development.
PL
Autorka podejmuje namysł nad miejscem edukacji filmowej w szerszym kontekście teoretycznym, odwołując się do koncepcji pedagogiki sytuacjonistycznej Tadeusza Sławka oraz osadzając ją w ramach nowej humanistyki. Jako studium przypadku omawia i analizuje wybrane działania z 35-letniej historii Centralnego Gabinetu Edukacji Filmowej. Komentarze do pomysłów Gabinetu autorka odnosi do europejskich strategii edukacji filmowej: wypracowanych przez British Film Institute oraz funkcjonujących we Francji. W zakończeniu artykułu zostało sformułowanych pięć celów edukacji filmowej, które łączyłyby projekty z tego obszaru z kształceniem humanistycznym.
EN
The author reflects on the place of film education in a broader theoretical context, applying the concept of situationist pedagogy proposed by Tadeusz Sławek and the framework of new humanities. As a case study, the author discusses and analyzes selected activities of Centralny Gabinet Edukacji Filmowej (Central Studio of Film Education), whose 35-year history has not yet been the object of an in-depth study. The author comments on the Studio’s ideas, relating them to some European strategies of film education, namely those established by the British Film Institute and those at work in France. In the conclusion, the author proposes five aims of film education that would link its programmes to humanities education.
EN
In the perspective of humanistic pedagogy, humanistic education at school is more than just teaching humanities. Humanistic pedagogy, without denying the standardization of school education, postulates taking into account its existential dimension. Self-understanding, reading the meanings and values of various life forms as well as their interpretation and internalization should become important elements of education. This understanding of the didactic process results from the humanistic concept of man. According to this approach, a human being is not only an empirical being, but also a significant being. Understanding was adopted as the basic epistemological and ontological category of the humanities and education in the field of humanities.
PL
W perspektywie pedagogiki humanistycznej kształcenie humanistyczne w szkole jest czymś więcej aniżeli tylko nauczaniem przedmiotów humanistycznych. Pedagogika humanistyczna, nie negując standaryzacji kształcenia szkolnego, postuluje uwzględnienie wymiaru egzystencjalnego nauczania w szkole. Istotnymi elementami kształcenia powinny stać się samorozumienie, odczytywanie sensów i wartości różnych form życia oraz ich interpretacja i uwewnętrznienie. Takie rozumienie procesu dydaktycznego wynika z humanistycznej koncepcji człowieka. W takim ujęciu byt ludzki nie jest tylko bytem empirycznym, lecz także bytem znaczącym. W artykule przyjęto rozumienie za podstawową kategorię epistemologiczną i ontologiczną nauk humanistycznych i kształcenia humanistycznego.
EN
In Poland, a discourse on the relationship between the canon and pop culture has been going on for almost thirty years. It is dominated by the belief that these methods of cultural communication are completely divergent. The canon is understood as a bastion of tradition and values and as such is in contradiction with popular culture. This conflict has educational consequences. Creates a resonance in the relationships and teachers,who more and more often show greater knowledge of pop culture phenomena than the so-called cultural canon. The impasse that the school is currently experiencing requires a reaction, and this seems to be possible by drawing attention to the subject of education and turning to the "here and now". In order to explain the possibility of breaking the “cold war” situation between the canon and pop culture, the article cites the transitive principle as a method of building a dialogue between both sides of the dispute.
PL
W toczącym się w Polsce od niemal trzydziestu lat dyskursie na temat relacji kanonu i popkultury dominuje przekonanie o całkowitej rozbieżności tych przestrzeni doświadczenia w komunikacji kulturowej. Niechęć obrońców kanonu jako bastionu tradycji i wartości wobec kultury popularnej przekłada się także na płaszczyznę edukacji, która stoi w obliczu kryzysu sensowności podejmowanych działań. Wiąże się to zarówno z odbiorcami, jak i samymi nauczycielami, którzy coraz częściej wykazują się większą znajomością zjawisk z zakresu popkultury niż tzw. kanonu kulturowego. Impas, jaki obecnie przeżywa szkoła, wymaga reakcji, a ta wydaje się jest możliwa poprzez zwrócenie uwagi na podmiot kształcenia i zwrot ku temu co „tu i teraz”. Dla wyjaśnienia możliwości przełamania sytuacji „zimnej wojny” pomiędzy kanonem a popkulturą w artykule pozostaje przywołana zasada tranzytywna jako metoda budowania dialogu pomiędzy obiema stronami sporu.
EN
New media are changing the cultural paradigm that identifies us. What it brings about is the necessity of the reflection on the organisation, forms and contents of mass education, which do not correspond to the cultural situation. The properties of the new media specify anew both the way of perception and – what neurobiologists’ research shows – of understanding, knowledge acquiring, using senses in perception, etc. Such change should be accompanied by the re-definion of education covering not only the new contents or using new technologies, but, first of all, complying in its design with the characteristic features of a new recipient shaped by new media. The article attempts to set up horizons and directions of the development of the humanistic education respectively to the recognition that indicates a continuously deepening gap between the cultural reality that surrounds us and the education offered by public schools, which self-evidently impact horizontally and vertically comprehended interpersonal relations.
PL
Nowe media zmieniają określający nas paradygmat kulturowy. Wynika stąd konieczność refleksji nad organizacją, formami i treściami masowej edukacji, które nie przystają do nowej sytuacji kulturowej. Właściwości nowych mediów określają na nowo zarówno sposób percepcji, jak i – co pokazują badania neurobiologów – rozumienia, przyswajania wiedzy, wykorzystywania zmysłów w postrzeganiu itd. Takiej zmianie powinna towarzyszyć redefinicja kształcenia obejmująca nie tylko nowe treści czy wykorzystująca nowe technologie, ale przede wszystkim odpowiadająca w swojej konstrukcji właściwościom nowego odbiorcy kształtowanego przez nowe media. Artykuł stanowi próbę wyznaczenia horyzontów i kierunków rozwoju edukacji humanistycznej odpowiednio do rozpoznań wskazujących wciąż pogłębiającą się przepaść między otaczającą nas rzeczywistością kulturową a edukacją oferowaną przez szkołę publiczną, co w ewidentny sposób rzutuje na horyzontalnie i wertykalnie pojmowane relacje międzyludzkie.
EN
The study raises the problem of the functioning of the academic didactics against the backdrop of new reality, socio-economic changes, and mental changes observed in young people. Based on the previous findings concerning the crisis in the academic didactics, the author proposes a reorientation within the scope of the target group of the prospective students. In her opinion, there is a need for drawing attention to the group of mature people (40+) as candidates for studies in humanities.
EN
The article is an explication of the concept of evaluation as a key element of consensual humanistic education. The evaluation is defined as a systematic recognition of the process of changes – at the individual and group level – and a key element of the decision-making process. The functions of the evaluation are: improvement of ongoing activities, promotion of social competences and strengthening of positive relations in the group, building a sense of security, consolidating the effects of cooperation, indicating the usefulness of the acquired knowledge. Next, the author briefly discusses the successive stages of the consensual decision-making process and the evaluation questions that are relevant to them. She presents the so-called “evaluation matrix”, taking into account – in addition to the already mentioned elements – evaluation criteria (adequacy, safety, level of participation, durability of knowledge, skills and attitudes, affective work), key for each stage of the question, satisfaction indicators and examples of tools to achieve the goal. The text closes a detailed description of these evaluation tools.
PL
Artykuł stanowi eksplikację koncepcji ewaluacji jako kluczowego elementu konsensualnego kształcenia humanistycznego. Została ona zdefiniowana jako systematyczne rozpoznawanie procesu zmian zachodzących na poziomie jednostki i grupy oraz kluczowy element procesu decyzyjnego. Funkcje tak rozumianej ewaluacji to: usprawnianie aktualnie trwających działań, promowanie kompetencji społecznych i wzmacnianie pozytywnych relacji w grupie, budowanie poczucia bezpieczeństwa, utrwalanie efektów współpracy, wskazywanie na użyteczność przyswajanej wiedzy. W sposób skrótowy zostały omówione kolejne etapy procesu konsensualnego podejmowania decyzji oraz adekwatne dla nich pytania ewaluacyjne. Zaprezentowano tzw. matrycę ewaluacji, uwzględniającą – oprócz wspomnianych już elementów – kryteria ewaluacji (adekwatność, bezpieczeństwo, poziom partycypacji, trwałość wiedzy, umiejętności i postaw, pracę afektywną), kluczowe dla każdego etapu pytania, wskaźniki satysfakcji oraz przykładowe narzędzia służące do realizacji celu. Tekst zamyka szczegółowy opis wspomnianych narzędzi ewaluacyjnych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.