Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  legal representative
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Zdolność do czynności prawnych przedsiębiorcy jako osoby fizycznej

100%
Lewandowski P.
Studia Prawno-Ekonomiczne
|
2016
|
vol. C
91-102
PL
Celem artykułu jest wykazanie słuszności tezy, że dla bytu przedsiębiorcy nie jest konieczne posiadanie pełnej zdolności do czynności prawnych. Osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą może dokonywać czynności prawnych za pośrednictwem przedstawiciela ustawowego, a w niektórych sytuacjach za przyzwoleniem sądu opiekuńczego. Wymogu pełnej zdolności do czynności prawnych nie wprowadza ani k.c., ani u.s.d.g. Jedynie ustawy szczególne, w ściśle określonych przypadkach, warunkują wykonywanie działalności gospodarczej od posiadania pełnej zdolności do czynności prawnych.
EN
The aim of this article is to demonstrate the thesis that is not necessary to have full capacity for legal acts to be an entrepreneur. A natural person who carries out business activity may perform legal acts through a legal representative and, in some cases, with the consent of the guardianship court. Neither Polish Civil Code nor the Freedom of Business Activity Act require the capacity for legal acts. Only special laws – in specific cases – provide for business activity as a condition of having full capacity for legal acts.
2

Prowadzenie działalności gospodarczej i podejmowanie zatrudnienia przez osoby małoletnie. Wybrane zagadnienia

84%
Gonet W.
Rejent
|
2023
|
issue 5 (385)
28-49
EN
The article concerns the possibility of running a business and concluding employment contracts by minors. As a result of the analysis, it was found that minors may find themselves in a situation where, as a result of inheritance, they will inherit an enterprise. The risk of running a business by minors who want to undertake such activity is analogous to running a business due to inheritance. The text uses the research method: dogmatic interpretation of legal provisions and analysis of the literature on the subject. As a result of the conducted research, it was found, inter alia, that running a business by minors is a difficulty due to the necessity to obtain the consent of statutory representatives for activities beyond ordinary management. It is also a protection of the minor against risky activities.
3
Publication available in full text mode
Content available

Upadłość konsumencka nierzetelnego członka zarządu niewypłacalnej jednostki organizacyjnej

84%
Zieliński H.
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
|
2018
|
issue 8
315-330
PL
Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości niewypłacalnej jednostki organizacyjnej jest podstawowym obowiązkiem jej reprezentantów. Niedochowanie ustawowego terminu wiąże się z różnorodnymi sankcjami, m.in. skutkuje ograniczeniem możliwości złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Stanowisko to nie jest jednak powszechnie akceptowane. W literaturze pojawiają się liczne argumenty, zarówno językowe, jak i funkcjonalne, na rzecz ograniczenia zakresu zastosowania przesłanki z art. 4914 ust. 2 pkt 3 Prawa upadłościowego, wyłącznie do przypadków niezłożenia wniosku o upadłość przez osoby prowadzące działalność gospodarczą. Zawężenie takie wydaje się jednak nieuprawnione. Jednakowe traktowanie reprezentantów jednostek organizacyjnych oraz przedsiębiorców ma bowiem silne uzasadnienie aksjologiczne i systemowe. Uzyskało ono także akceptację w licznych orzeczeniach sądów. Celem niniejszego artykułu jest kompleksowe zestawienie pojawiających się poglądów co do zakresu zastosowania art. 4914 ust. 2 pkt 3 Prawa upadłościowego oraz próba ich krytycznej oceny.Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości niewypłacalnej jednostki organizacyjnej jest podstawowym obowiązkiem jej reprezentantów. Niedochowanie ustawowego terminu wiąże się z różnorodnymi sankcjami, m.in. skutkuje ograniczeniem możliwości złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Stanowisko to nie jest jednak powszechnie akceptowane. W literaturze pojawiają się liczne argumenty, zarówno językowe, jak i funkcjonalne, na rzecz ograniczenia zakresu zastosowania przesłanki z art. 4914 ust. 2 pkt 3 Prawa upadłościowego, wyłącznie do przypadków niezłożenia wniosku o upadłość przez osoby prowadzące działalność gospodarczą. Zawężenie takie wydaje się jednak nieuprawnione. Jednakowe traktowanie reprezentantów jednostek organizacyjnych oraz przedsiębiorców ma bowiem silne uzasadnienie aksjologiczne i systemowe. Uzyskało ono także akceptację w licznych orzeczeniach sądów. Celem niniejszego artykułu jest kompleksowe zestawienie pojawiających się poglądów co do zakresu zastosowania art. 4914 ust. 2 pkt 3 Prawa upadłościowego oraz próba ich krytycznej oceny.
EN
Filing for insolvency is the fundamental obligation of the legal representatives of insolvent organizational entity. Failure to comply with the statutory term to do so may result in various sanctions, for example, restrictions in filling for personal bankruptcy as a natural person not conducting business activity. However this view is not widely accepted. There are numerous arguments in literature, both linguistic and functional, for restricting the scope of a premise set forth in article 4914 paragraph 2 point 3 of the Insolvency Act, only to the failure in filing for insolvency as a sole trader. However, aforementioned restriction may seem unsubstantiated. It is because equal treatment of legal representatives and sole traders has strong justification - both axiological and systemic. It has been also accepted in numerous judgements. The purpose of this article is to compare various opinions related to the application of article 4914 paragraph 2 point 3 of the Insolvency Act and to evaluate them.
4
Publication available in full text mode
Content available

Glosa do uchwały SN z dnia 15 lutego 2019 r., III CZP 85/18, Legalis

84%
Rzewuska M.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2023
|
vol. 21
|
issue 2
263-275
EN
The publication is devoted to the analysis of the resolution of the Supreme Court of February 15, 2019, III CZP 85/18, in which the court found it inadmissible for parents to purchase real estate for a child under their parental authority without the consent of the guardianship court as a result of concluding a sales contract, also in the case when the finances for the purchase were obtained from a targeted donation made by them.
PL
Publikację poświęcono analizie uchwały SN z dnia 15 lutego 2019 r., III CZP 85/18, w której sąd za niedopuszczalne uznał nabywanie przez rodziców dla dziecka znajdującego się pod ich władzą rodzicielską bez zezwolenia sądu opiekuńczego nieruchomości wskutek zawarcia umowy sprzedaży również w przypadku, gdy finanse na kupno uzyskane zostały z darowizny celowej przez nich dokonanej.
5
Publication available in full text mode
Content available

Dziecko jako świadek w procesie karnym

67%
Zbrojewska M., Małolepszy A.
Studia Gdańskie
|
2011
|
issue 28
105-120
PL
Niniejsza publikacja jest poświęcona problematyce dzieci występujących w procesie karnym w charakterze świadka. Skupia się ona przede wszystkim na wskazaniu funkcji ochronnej norm prawnych zarówno krajowych jak i międzynarodowych. Artykuł przedstawia procedurę obowiązującą przy przesłuchiwaniu dziecka jako świadka. Autorzy swoją uwagę skupili na określeniu zakresu przedmiotowego oraz na określeniu forum uczestników takiego przesłuchania, a także wskazaniu ich praw i obowiązków. W publikacji dokonano oceny regulacji polskich na tle uregulowań międzynarodowych. Sformułowane zostały także postulaty de lege ferenda w zakresie regulacji prawnych odnoszących się do dzieci występujących w procesie karnym w charakterze świadków.
EN
The article concerns the procedure of examining a child as a witness in the Polish lawsuit. The scope of the research does not allow its authors to show the complete description of the issue. Therefore, they focused, in their opinion, on the most important issue, which is dealing with the child’s examination. The article classifies child witnesses according to regulations of criminal procedure. It also focuses on attendance of the psychologist and legal representative during the examination. Authors pointed at the rights and duties that weight on the authorities responsible for examination. The analysis of the regulatory framework is aimed at showing their protective function and it was based on the theoretical and practical law applications, as well as on the acts of international law.
6

Problematyka wypłaty osobom małoletnim świadczenia z umowy ubezpieczenia na życie

67%
Mrozowska-Bartkiewicz B., Serwach M.
Prawo Asekuracyjne
|
2015
|
vol. 3(84)
17-31
PL
Umowy ubezpieczenia na życie są zawierane dla zapewnienia stabilności finansowej osobom bliskim, a przede wszystkim małoletnim dzieciom. W polskim prawie brakuje całościowego rozwiązania kwestii wykonywania zarządu nad majątkiem małoletniego dziecka, uwzględniającego realia i oczekiwania społeczne, np. poprzez możliwość ustanowienia w testamencie zasad zarządu majątkiem dziecka. Ten stan prawny rzutuje na wypłatę świadczeń małoletnim uposażonym z tytułu umów ubezpieczenia na życie ze względu na ograniczony wpływ ubezpieczonego rodzica na sposób wydatkowania tej kwoty przez opiekuna dziecka, a przede wszystkim zabezpieczenie interesów majątkowych dziecka. Zakłady ubezpieczeń wdrożyły procedury mające na celu ochronę, w istniejących granicach prawa, interesów majątkowych uposażonych małoletnich. Zdaniem autorek, celowe jest stworzenie dobrych praktyk rynkowych, aby ujednolicić stosowane procedury, w szczególności ze względu na nacisk ustawodawcy oraz nadzoru ubezpieczeniowego na sprawny sposób realizacji wypłaty świadczeń ubezpieczeniowych.
EN
Life insurance contracts are mostly concluded to protect the financial stability of the relatives, and especially minor children. Polish law lacks a comprehensive solution to the issues of exercise of asset management of the minor child, which will take into account social reality and expectations, for example, through the possible establishment of the principles of the child's property administration by means of last will and testament. This legal status influences the payment of benefits to minor beneficiaries under life insurance contracts because of the insured parent's limited impact on the way of spending this amount by the child's guardian, and particularly the protection of the child's financial interests. Insurance companies have implemented procedures to safeguard the economic interests of beneficiaries, including minors within the existing legislative limits, by indicating the amount for which it is necessary to present the family and guardianship court's decision for the payment of benefits. According to the authors, it is appropriate to create a good market practice to standardize applied procedures, principally due to the pressure of legislators and insurance supervision on the efficient payment of insurance benefits.
7
Publication available in full text mode
Content available

Doręczenia bezpośrednie pism w postępowaniu przed sądami administracyjnymi

67%
Paduch A.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2023
|
vol. 85
|
issue 2
143-156
EN
The article addresses the problem of direct deliveries of pleadings, which professional attorneys of the parties and participants of the proceedings are obliged to perform in administrative court proceedings. The premise for conducting the research was the doubts appearing in the legal doctrine and practice as to the individual aspects of the analysed  regulation. The aim of the research was to present this institution and to answer the question of whether it constitutes a guarantee of efficient proceedings before an administrative court. The analysis was carried out using three methods: dogmatic-legal, comparative-legal and historical. The research shows, firstly, that the institution of direct delivery has undergone a significant evolution. As a result of amendments, delivery became obligatory, and the catalogue of entities obliged to make such service was expanded. The next stage in the evolution of this institution will be electronic delivery between attorneys. Secondly, the research shows that the analysed institution is imprecise with regard to many issues. The legislator has not clearly indicated the exceptions to direct service. Similarly, there may be reservations regarding the imprecise determination of the consequences of a breach of the obligations arising from direct service. Thirdly, by burdening attorneys with the necessity of direct delivery, the legislator overlooked the financial aspect of fulfilling this obligation. In multi-party cases, the cost of service may constitute a barrier to access to court protection. As it stands now, a situation may arise in which a pleading filed by an attorney will not receive a course of action – but not due to his/her objective defaults, but rather due to the court’s unfavourable interpretation of Article 66 of the Act on Administrative Court Proceedings. As a result of the legislator’s lack of precision, the right to a fair trial may therefore be violated.
PL
Artykuł porusza problem doręczeń bezpośrednich pism procesowych, do których w postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązani są profesjonalni pełnomocnicy stron i uczestników postępowania na ich prawach. Przesłanką przeprowadzenia badań były pojawiające się w doktrynie i praktyce obrotu prawnego wątpliwości co do poszczególnych aspektów analizowanej regulacji. Celem badań była prezentacja instytucji doręczeń bezpośrednich oraz odpowiedź na pytanie, czy stanowi ona gwarancję sprawnego postępowania przed sądem administracyjnym, przy uwzględnieniu prawa do rzetelnego procesu sądowego. Powyższą analizę przeprowadzono przy wykorzystaniu trzech metod: dogmatycznoprawnej, prawnoporównawczej oraz historycznej. Badania wskazują, po pierwsze, że instytucja doręczeń bezpośrednich przeszła w okresie obowiązywania Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi znaczącą ewolucję. W wyniku kolejnych nowelizacji doręczenia w tym trybie stały się obligatoryjne, a katalog podmiotów obowiązanych do ich realizowania uległ rozszerzeniu na innych niż adwokaci czy radcowie prawni profesjonalnych pełnomocników. Kolejnym etapem ewolucji tej instytucji będzie wprowadzenie doręczeń elektronicznych między pełnomocnikami. Po drugie, z przeprowadzonych badań wynika, że analizowana instytucja w odniesieniu do wielu kwestii jest nieprecyzyjna. Przykładowo, ustawodawca nie wskazał w sposób jednoznaczny katalogu wyjątków od doręczenia bezpośredniego. Podobnie zastrzeżenia może budzić nieprecyzyjne określenie konsekwencji naruszenia obowiązków wynikających z doręczeń bezpośrednich w zakresie np. nieprawidłowego sformułowania oświadczenia o nadaniu pisma bezpośrednio do pełnomocnika innej strony albo złożenia do sądu i do rąk pełnomocnika pisma innej treści. Po trzecie, obciążając pełnomocników koniecznością doręczeń bezpośrednich, ustawodawca pominął aspekt finansowy wywiązywania się z tego obowiązku. W przypadku spraw wielopodmiotowych koszt doręczeń może stanowić barierę w dostępie do ochrony sądowej. Poczynione ustalenia należy uznać za istotne w kontekście ewentualnych nowelizacji p.p.s.a. W aktualnym kształcie może dojść bowiem do takiej sytuacji, w której pismo złożone przez pełnomocnika nie otrzyma biegu nie ze względu na jego obiektywne uchybienia, ale w związku z przyjęciem przez sąd niekorzystnej wykładni art. 66 p.p.s.a. Wskutek braku precyzji ustawodawcy może zatem dojść do naruszenia prawa do rzetelnego procesu sądowego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.