Search results

1

Return to Darkness

100%

Markiewicz M.

Anthropos?

|

2017

|

issue 26 Podróż do źródła

31-40

EN

The essay attempts to consider the relation between light and darkness. During the analysis of biblical Genesis, author points the original nature of darkness, and suggests that light is a strength of the secondary character. The author seeks a confirmation of his theses in Nietzsche's and Plato's philosophy. The power of light is to create images in our eyes. Human believes in those images and creates patterns, stereotypes and opposites upon them. Image has become the cause of existing divisions in the world. Author asks whether we are capable of returning to darkness and 'staying with the trouble' (Haraway). The gesture of closing eyes may help us to clean our gaze and retrain us in looking. Light separates us from the world, and darkness absorbs and merges everything and every being. This observation leads to New Materialist perspective, which can help us in learning the new ethics, based upon rules of darkness instead of light.

2

La musique sacralisée dans les œuvres de quelques écrivains romantiques

89%

Opiela A.

Quêtes littéraires

|

2013

|

issue 3

66-75

EN

This article analyses poetic visions, based on synesthesia and referring to Swedenborg’s correspondence theory, evoked by listening to music. In these visions the musical impressions are in some way sanctified and they contribute to the development of the spiritual area. This aesthetic phenomenon is noticeable in Balzac’s novels. The music for him is the light penetrating the listener’s soul and a means of accessing divine mysteries. Similarly, in George Sand’s works music is the inspiration to create soulful poetic visions and the character of Consuelo who, by her singing, is vouchsafed by divine revelations.

3

Była światłość prawdziwa (J 1,9a) Jezus jako światłość w Prologu czwartej Ewangelii

88%

Sikora A. R.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2009

|

issue 23

77-88

EN

This article aims to „The true light (Jn 1.9a). Jesus as the light in the Prologue of the Fourth Gospel”, was to explain the meaning of the symbol of the light connected with the person of Jesus Christ - the Logos in the Prologue of the Gospel of St John. The analysis of the text helped to establish that the author wanted to show the person o f Logos as a necessary condition of all life, and above all, the supernatural life (Jn 1,4). By revealing the divine life through the Incarnation, whose symbol is a light, he met with extreme hostility, which, however, is unable to destroy him (Jn 1,5). He is the light in an absolute sense (Jn 1,9). No one besides Him can not bestow the light, which in its fullest sense is identified with salvation. Father (John 5,31-32.37-38; 8,16-19), the Holy Spirit (Jn 15,26), the work of Jesus (Jn 5,36,10,25) and John the Baptist (Jn 1,7-8; 19nn) bear witness of His light, that people believed in him and thus have eternal life (Jn 20,31).

4

Illuminating Shanghai: Light, Heritage, Power

88%

Pawlik K.

Polish Political Science Yearbook

|

2020

|

issue 3 (49)

54-74

EN

This paper explores the complex connection between heritage, light and power in Shanghai since the late 19th Century, and seeks a new understanding of how mutually coupled legacies of modernity, socialism and cosmopolitanism continue to shape this city’s unique identity and image. It focuses on the recent ideological remake of the skyline along the Huangpu River, achieved largely through the flamboyant illumination designed in 2018. Combining a number of visual and textual sources with fieldwork, it reveals the persistent symbolic role the city has played in a triumphant socialist cause, and assesses how past promises of a new Shanghai and a bright future for China have been sustained in the Reform Era. It forms a preliminary attempt to depict what the author argues should be perceived and studied as the engineering of a new propaganda medium which intersects with urban space governance. The implications of this project are discussed in the context of the threats and opportunities for Shanghai in terms of maintaining the city’s unique character and meaning coming from its own history and culture, rather than in terms of Shanghai simply being a vehicle for China’s modernity.

5

Associations of the Hegelian Philosophy of Art with the Tradition of the Metaphysics of Light

88%

Tendera P.

Estetyka i Krytyka

|

2015

|

issue 4(39)

85-104

EN

In this article I would like to present three main areas of my interest in the aesthetics of Georg F. W. Hegel which are associated, directly or indirectly, with the philosophical tradition of the metaphysics of light. First, I will introduce my interpretation of the con-cept, used by Hegel, of luminosity in art (here I present my own understanding of this phenomenon, as I refer it to all of the three types of art we can speak of within the framework of Lectures on Aesthetics;1 meanwhile, the traditional approach has been to apply this concept exclusively to romantic art, which, while correct, is only justified by the examination of art as a whole). Thus I propose here to examine the phenomenon of the luminosity of truth in symbolic, classical and romantic art. Next, I will present an understanding of the aesthetic experience of romantic works of art, an understanding which emerges from the concept of a work as a physical object of luminous truth2 and isfixed in the Platonic claritas theory of light, closely associated with the metaphysics of light. I will illustrate my reflections with several examples of romantic painting. Then, I will move on to the search for the meaning of the development of art. I see this mean-ing in the realisation of the principle of the luminosity of truth in art, and, in turn, this realisation in a specific element of representation in painting, namely that of the human eye, which Hegel defined as ‘the light of the eye’. This theme takes us back to the tradi-tion of Platonic philosophy, in both its ancient and its mediaeval Christian forms, and acknowledges a close relationship with the aesthetics of Hegel and the European tradi-tion of the metaphysics of light. It is worth establishing, before proceeding to Hegel’s aesthetics per se, the sense in which we understand the metaphysics of light here. Above all, the metaphysics of light is a narrower concept than the philosophy of light, because in actuality it is exclusively a metaphysical ontology. Light (usually claritas, sometimes lux) is understood here as divine light or light derived from first principles, e.g. from Plotinus’s concept of the One, and partakes of an intellectual rather than a sensual character; thus it actually has little in common, for example, with physical light. Consequently, observations on light in extra-ontological terms, such as goodness, (axiological) grace, knowledge, or (epistemologi-cal) enlightenment, are here secondary for us, since they concern not light itself, but the consequences of its existence (e.g. grace is a consequence of the existence of claritas). The primary issue is, however, to assume that claritas substantially derives from God, the Absolute, the Hegelian absolute spirit; its existence depends, therefore, on co-participation (methexis), and not on its conformity with or resemblance (mimesis) to the first cause, e.g. within the meaning of St. Thomas Aquinas.

6

Matthew’s Theology of Light (Matt 4:15-16; 5,14-16; 6:22-23)

75%

Szymik S.

The Biblical Annals

|

2009

|

vol. 1

|

issue 1

21-34

PL

Autor artykułu, posługując się głównie metodą historii redakcji, omawia trzy teksty pierwszej ewangelii, w których występuje terminologia światła. Najpierw, sięgając do zapowiedzi proroka Izajasza, św. Mateusz ukazał wystąpienie Jezusa w Galilei jako wielką światłość, która oświeca Izraela i ludy pogańskie (Mt 4, 15-16). Następnie został poddany analizie tekst kazania na Górze, w którym uczniowie Jezusa są przedstawieni jako światłość świata; ich światłość winna świecić przed ludźmi (Mt 5, 14-16). Na koniec autor omawia logion Jezusa o oku jako lampie dla ciała, zapewniającym wierzącemu światło wewnętrzne (lux internum) (Mt6,22-28). Analizowane teksty zostały opracowane redakcyjnie przez ewangelistę, zaś „światłość” jest w nich terminem kluczowym. Według autora artykułu można mówić o specyficznej Mateuszowej teologii światła.

7

The Mystery of the Lord’s Nativity in the Sermons of Leo the Great

75%

Jasiewicz A.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2013

|

vol. 66

|

issue 1

PL

Jednym z piewców misterium Bożego Narodzenia był papież, św. Leon Wielki. Znamy dobrze działalność św. Leona dzięki jego przepięknym kazaniom – zachowało się ich niemal sto, zapisanych wspaniałą i jasną łaciną, oraz dzięki jego listom – ok. stu pięćdziesięciu. Wśród jego kazań znajdujemy te, które najbardziej nas interesują: na Narodzenie Pańskie (11 mów) i na Objawienie Pańskie (8 mów). Z tego materiału źródłowego staram się przybliżyć główne myśli naszego autora dotyczące misterium Bożego Narodzenia. Najpierw zatrzymuję się na duchowych owocach Tajemnicy Wcielenia, następnie ukazuje przyjście Pana jako objawienie się Miłosierdzia Bożego, a przy końcu wskazuję na postawę, jaką człowiek powinien zająć wobec tajemnicy Bożego Narodzenia. Tak streszcza swoją naukę: „Uciekając się bowiem znowu do miłosierdzia Bożego – co w tak niewysłowiony sposób ku nam zstąpiło, że Stwórca ludzi zechciał stać się człowiekiem – poznajemy siebie w Tym, któremu Boską część oddajemy” (Na Narodzenie Pańskie 8).

EN

Pope Leo the Great left a rich patrimony of letters and sermons, which were created as a result of his constant pastoral care for the community of Rome and for all the churches. The preserved collection contains about a hundred of sermons and about one hundred and fifty letters, all written in Latin. Among his sermons the ones that interest us the most are: on the Feast of the Nativity (11 sermons) and on the Feast of the Epiphany (8 sermons). On the basis of these source texts an attempt to elaborate on the main thoughts concerning the mystery of the Nativity is made. First the spiritual fruits of the Mystery of Incarnation are discussed, then the Divine Mercy and lastly – the approach of the faithful to the mystery of the Lord’s Nativity. Pope Leo summarises his teachings in the following way: “If we have recourse to that unutterable condescension of the Divine Mercy, whereby the Creator of men deigned to become man, by it we shall be raised to the nature of Him whom we adore in ours” (Sermon VIII on the Nativity).

8

Fantasy or a Transcendent Experience? Study of the Painting Ascent into Heaven by Jheronimus Bosch from the Palazzo Ducale in Venice

75%

Kubies G.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 4: Historia sztuki - Selected Papers in English

87-120

EN

The Polish version of the article was published in “Roczniki Humanistyczne,” vol. 63 (2015), issue 4. The painting Ascent into Heaven (88.8 x 39.9 cm; dendrological dating: 1482–1490) kept in the Palazzo Ducale in Venice is one of the four eschatological panels (the other three are: Earthly Paradise, Fall of the Damned, Hell) which probably were in the collection of the Venetian Cardinal Domenico Grimani in the 1520s. The panels’ original arrangement and function are unknown. The paintings are not signed and their attribution to Jheronimus Bosch (c. 1450–1516 ) is based largely on the grounds of stylistic criteria. In the study, I put Ascent into Heaven into two fundamental contexts for the iconographic analysis of this work: eschatological literature and Netherlandish/ Flemish painting and in the context of near-death experiences (NDE) as well. The answer to the question posed in the title of the study must remain twofold. On the basis of the data gathered in the study, the content of the painting can be comprehended by references to the most frequently quoted sources of inspiration for Bosch: one painting by Dieric Bouts (left wing of the Last Judgement Altarpiece; Lille, Palais des Beaux Arts), two illuminations by Simon Marmion (Le livre des sept Ages du monde; Brussels, Bibliothèque royale de Belgique, Ms. 9047, fols. IV & 12r) and a literary work Dat rike der ghelieven by Jan van Ruusbroec. Its content can be equally understood by reference to the role of the painter’s imagination (categories of inventio and fantasia), using his theological and astronomical knowledge. The above line of interpretation that emphasizes the influence of biblical logosphere, takes into account undeniable religious experience of the painter from ‘s-Hertogenbosch resulting from being a member of the Church. The factor of an epistemological importance which influences the form of the answer to the title question is hypothetical non-verifiable Bosch’s personal transcendental experience, thus it becomes impossible to evaluate the translation of what is spiritual (experience) into visual (image). Due to the elusive, not fully scientific nature of NDE this phenomenon should be excluded from the final conclusion.

9

„A światłość w ciemności świeci...” Konfrontancja światłości z ciemnością w Ewangelii Janowej

75%

Piekarz D.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 29

251-269

PL

Symbolika światłości i ciemności, dobrze znana autorom Starego Testamentu, występuje szczególnie często w Ewangelii Janowej. Podczas gdy łatwo jest odgadnąć, że dla Jana symbol światła odnosi się do działania Chrystusa w świecie, trudniej jest dokładnie sprecyzować symbolikę – zdecydowanie negatywną – ciemności; opinie komentatorów są bardzo podzielone. Biblijny obraz światła łączy w sobie nierozdzielnie wymiar poznawczy i moralny, światło pozwala poznać Boga, wskazuje drogę do Niego, a zarazem odsłania prawdę o ludzkich czynach, dlatego sprawcy zła unikają światła, ukrywając w mroku swoje czyny. W teologii Janowej męka Jezusa jest ukazana jako czas działania ciemności, jednak jej zwycięstwo jest tylko pozorne i bardzo krótkie: po nocy męki nadchodzi świt zmartwychwstania.

EN

The symbolism of light and darkness, well known to the authors of the Old Testament, appears particularly often in the Gospel according to St. John. While it is relatively easy to guess that for the writer the symbol of light represents the active presence of Christ in the world, it is much harder to identify precisely the symbolism – undoubtedly negative – of the darkness. On this point commentators have differed very much in their opinions. The biblical image of light joins inseparably a cognitive dimension and a moral one: the light allows us to get to know God, marking the way to Him, and at the same time reveals the truth of human deeds. That is why evildoers avoid the light, hiding their deeds in darkness. In the theology of St. John, the Passion of Christ is presented as a time when darkness prevails, yet its victory is only a brief illusion. Following the night of Passion, the dawn of the Resurrection approaches.

10

The Role of Senses and Sense Perception in Valeriano Magni’s Philosophy

75%

Nejeschleba T.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2017

|

vol. 65

|

issue Special Issue 2

149-163

EN

The Capuchin monk Valeriano Magni tried to create a new Christian, anti-Aristotelian philosophy, which also includes an alternative concept of sense perception. The main source of his approach is St. Augustine’s and St. Bonaventure’s theory of illumination and the metaphysics of light. Magni emphasizes the seeing is the only sense by means of which one can attain cognition of bodies, i.e., their extension and colour. At the same time, through an analysis of the inner processes of sensation, cognition and intellection, seeing leads to self-awareness. Cognition is intentional in character. The object of sense perception is not an actual external object but an image of it originating from the object, received by the sense organ and grasped by the soul vitalizing the sense organ. Despite that Magni regards the sense data provided by seeing as per se nota, which is made possible by the metaphysics of light. For Magni, light is an epistemological, ontological, and physical principle. His emphasis on seeing is a part of his ontological programme.

11

Неосяжність Бога та його іманентність у богомисленні Макарія Єгипетського

75%

Zhukovskyy V.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 65

783-800

EN

Autor artykułu rozważa problem ontologicznego rozróżnienia między transcendencją i immanencją Boga w myśli teologicznej Makarego Egipskiego. W centrum jego analiz leży apofatyczny sposób interpretacji niewyrażalnej, niedostępnej i niepoznawalnej natury Boga, a także pojęciowe i terminologiczne sposoby wyrażania Bożej obecności w stworzonym bycie. Autor analizuje główne terminy stosowane przez Makarego, poprzez które wyraża on z jednej strony absolutne oddalenie Boga od świata, a z drugiej Jego obecność w świecie. Ponadto, poprzez pryzmat pneumatologii i chrystologii, rozpatruje duchowy i ascetyczny wymiar antropologicznych i soteriologicznych poglądów zawartych w teologii Makarego.

UK

In the article the author reflects on the problem of the ontological distinction between the transcendence and immanence of God in the theological thought of Macarius of Egypt. The focus of his analysis is on the apophatic approach to the interpretation of the unutterable, inaccessible and unknowable nature of God and the conceptual and terminological ways in which God’s presence is expressed in created being. The main terms by which Macarius expresses God’s absolute remoteness from the world, on one hand, and His presence in the world on the another, are analyzed. The researcher considers the spiritual and ascetic dimension of the anthropological and soteriological views of Macarius’ theology through the prism of the pneumatology and christology.

12

The sacred in beauty of the building space for meditation, prayer and liturgy

63%

Rabiej J.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

vol. 16

|

issue 3

EN

Architecture links the pragmatic and metaphysical dimension of the culture. This phenomenon of architecture is particularly visible in sacred buildings. Churches are also the signs of the sacred in the “semiotic landscape” of modern cities. The full meaning of sacred architecture is not only connected with the institutionalised forms of religious cult. The value of location, plan composition, outlines’ shapes, architectural detail make these buildings the reinterpretation of the sacred buildings’ archetypes. In their forms we can interpret the meaning of universal symbols: a road, gate, nave, vault, tower, light and colours. We can find the sequences of these notions in modern buildings which semantic dimension lacks direct references to religion. The attributes typical of churches imitate architectural forms of museums, opera houses, theatres and shopping arcades ... The redefinition in the cultural space is deepened by the signs of “parasacralization” of its areas which have been connected so far with mass culture, entertainment or even commerce or consumption. The ideas of the sacred and beauty – having been redefined for ages – still determine the nature of erected buildings which were religiously inspired. We can identify the elements of these ideas in diverse forms of space which is used for meditation, prayer and liturgy. The symbolic originators of their architecture, which contemporary-wise keep a particular power of message, are light and colours.

PL

Architektura spaja wymiar pragmatyczny z wymiarem metafizycznym kultury. Szczególnie czytelnymi wyrazami tego fenomenu architektury są budowle sakralne. Świątynie są również znakami sacrum w „krajobrazie semiotycznym” współczesnych miast. Pełny sens architektury sakralnej nie wiąże się wyłącznie z instytucjonalnymi formami kultu religijnego. Walory lokalizacji, kompozycje planów, kształty sylwet, detale architektoniczne czynią te budowle reinterpretacjami archetypów budowli sakralnych. W ich formach odczytujemy wymowę uniwersalnych symboli: drogi, bramy, nawy, sklepienia, wieży, światła i kolorów. Sekwencje tych pojęć rozpoznajemy także we współczesnych budowlach, których wymiar znaczeniowy pozbawiony jest bezpośrednich odniesień do religii. Przymioty właściwe świątyniom naśladują formy architektoniczne muzeów, oper, teatrów, galerii handlowych... Przewartościowania w przestrzeni kulturowej pogłębiają obecnie przejawy „parasakralizacji” tych jej obszarów, które dotąd związane były z kulturą masową, rozrywką, czy nawet handlem lub konsumpcją. Idee sacrum i piękno - poddawane od wielu stuleci redefinicjom - wciąż wyznaczają istotę budowli wznoszonych z inspiracji religijnych. Pierwiastki tych idei identyfikujemy w różnorodnych formach przestrzeni, służących medytacji, modlitwie i liturgii. Symbolicznymi kreatorami ich architektury - zachowującymi współcześnie szczególną siłę wyrazu - są światło i kolor.

13

Światło zwycięskie, światło odrzucone. Motyw światła w Iz 1–39

63%

Popko Ł.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 29

117-148

PL

Poprawnie i głęboko można zrozumieć metaforę tylko w odniesieniu do określonego kontekstu. Artykuł przedstawia teksty z Iz 1–39 (2,5; 4,2-5; 5,20.30; 6,9-10; 9,5-6; 10,17; 26,19; 29,18; 30,26), które posługują się motywem światła. Podobnie jak w starożytnej kulturze bliskowschodniej światło jest skojarzone szczególnie z boskością, osobą króla, zwycięstwem i sprawiedliwymi rządami. W Iz 1–39 światło najczęściej pojawia się w kontekście eschatologii i w znaczeniu poznania, zwłaszcza poznania Boga. Motyw światła, łącząc te dwa podstawowe konteksty, wzbogaca ich interpretację i sugeruje zależność pomiędzy poznaniem Boga i eschatologicznym zwycięstwem.

EN

Any correct and in-depth interpretation of a metaphor necessarily presumes a reference to some definite context. The article presents a collection of texts from Isa 1–39 (2:5; 4:2-5; 5:20.30; 6:9-10; 9:5-6; 10:17; 26:19; 29:18; 30:26) where the motif of light is applied. Its various forms are inspired by the Ancient Near-Eastern cultures, which associate light especially with a divine sphere, king, victory and just rule. In Isa 1–39 light appears both in the eschatological contexts and in connection with the meaning of knowledge, especially knowledge of God. Thus the motif of light links these two fundamental contexts, not only enriching the interpretation of both but also suggesting a direct, causal relationship between knowing God and eschatological victory.

14

Symbolika światła w narracji synoptyków o przemienieniu Jezusa (Mk 9,2-8; Mt 17,1-8; Łk 9,28-36)

63%

Janczak G.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 29

199-225

PL

Artykuł podejmuję próbę ustalenia znaczenia symboliki światła, która pojawia się w narracji synoptyków o przemienieniu Jezusa. W tej perykopie można wyróżnić następujące elementy związane ze światłem: promieniująca jak słońce twarz Jezusa, lśniąco biała szata oraz świetlisty obłok. Synoptycy wykorzystują metaforę światła, żeby opisać rzeczywistość transcendentną, która ukazuje się wybranym uczniom. Motyw światła w epifaniach stanowi zrozumiałą w żydowskim i hellenistycznym środowiskach oznakę przynależności do świata nadprzyrodzonego. Promieniująca światłość stanowi atrybut boskości Jezusa oraz wskazuje na wywyższenie Jego człowieczeństwa. W synoptycznej narracji o przemienieniu Jezusa można znaleźć wspólne elementy z teofanią na Synaju i promieniowaniem twarzy Mojżesza.

EN

The article deals with the metaphor of light as used in the three synoptic passages recounting the Transfiguration of Jesus. Light was visible to the disciples, thus the Transfiguration had an external character, expressed in the dazzling white clothing of Jesus and the radiance of his face as the sun. The synoptic Gospels’ symbolism of light is based on OT traditions such as the Mosaic theophany on Sinai and the apocalyptic vision of the Son of Man in Dn 7. By the term light (and semantically related words) the Gospel writers attempt to describe the transcendent reality which is manifested to selected disciples. The shining radiance of the transfigured Jesus, as well as the dazzling white garment, both serve to reveal Him as a heavenly figure. The symbolism of light as used in this pericope projected a divine attribute, a meaning fully comprehensible within the Jewish and Greek worlds: The bright radiance of the transfigured Jesus is an unmistakable element of His glory.

15

Motyw gwiazdy w Ewangelii według św. Mateusza (2,1-12)

63%

Mielcarek K.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 29

175-197

PL

Obraz gwiazdy w Ewangelii św. Mateusza był wielokrotnie komentowany przez egze¬ge-tów. Dawniejsze wyjaśnienia oparte na astronomicznych zjawiskach tylko w pewnym stopniu mogą przyczynić się do zrozumienia opowiadania. Inne interpretacje wspominają o starożytnych wierzeniach o gwieździe ukazującej się podczas narodzin ważnych ludzi, ale i one mogą pełnić funkcję jedynie naukowej hipotezy. Nie rozstrzygając dyskusji na temat historycznego tła wydarzeń opisanych w opowiadaniu Mateusza, warto przyjrzeć się bliżej znaczeniu frazy en tē anatolē. Bogata panorama staro¬testa¬mentowych tekstów i powiązania między czasownikiem anatellō (LXX) i jego hebrajskim odpowiednikiem zāraḥ ukazują szerszy kontekst i nowe możliwości jej rozu¬mie¬nia. Zaproponowane wyjaśnienie wspiera waga narracyjnej funkcji gwiazdy w opowiadaniu, w którym magowie prowadzeni jej światłem docierają do nowo narodzonego Króla.

EN

The star image in the Gospel of Matthew has been repeatedly commented upon by many scholars. Some older interpretations, based on various known astronomical phenomena, have proved of limited use in terms of understanding the passage. There are some other explanations that depend upon ancient beliefs about stars appearing at the time an important person comes into the world. All these solutions, however, represent no more than scientific or historical hypothesis. Without entering into historical discussions about stars or the beliefs of ancient generations in the Middle East, the author of the paper proposes to look afresh at one enigmatic phrase in the Matthean story: en tē anatolē. A rich panorama of Old Testament quotations, which serve to connect the verb anatellō (LXX) with its Hebrew equivalent zāraḥ, reveal a wider context and thus some new possibilities for our understanding of the phrase. The author’s explanation is supported by an important narrative function of the star within the story, where the magi seeing its light are led to the newborn King.

16

Światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie zaskoczyła / nie przyłapała”. Narracyjne uzasadnienie nowego tłumaczenia J 1,5

63%

Grochowski Z.

Studia Elbląskie

|

2016

|

vol. 17

119-133

DE

Das Verb καταλαμβάνω bei Joh 1,5 ist in der Regel als „erfassen” und „ergreifen” übersetzt. Aber dieses Wort ist anders verstanden bei Joh 12,35 (als „überfallen”, „überraschen”, „hereinbrechen”) obwohl in beiden Fällen dasselbe Subjekt ist: „die Finsternis”. In der Wahrheit handelt es sich um ein anderes Objekt: bei Joh 1,5 ist es „das Licht” und bei Joh 12,35 – „die Leute”. Nach der Meinung vom Autor dieses Artikels, kann man eine Idee zu entdecken unerwartet „überrascht” / „ertappt” zu sein auch bei Joh 1,5. Der Logik der Erzählung von Johannesevangelium und vor allem eine Szene von Gefangennanhme Jesus bei Joh 18,1 – 14, begründet dieser Übersetzung.

EN

The verb καταλαμβάνω is usually translated in Jn 1:5 as to „comprehend”, „overpower”, „overcome”. The same word, however, in Jn 12:35 is understood differently (as to „comeupon”, „overtake”, ecc.), although in both cases the subject is the same: „the darkness”. To be frank the object is different: in Jn 1:5 it is „the light”, in Jn 12:35 – „the people”. But by the opinion of the author of the article it is allowed to discover the idea of to „surprise” / „catch” / „come upon” / „overtake” also in Jn 1:5. The logic of the narrative of the Gospel of John and especially the scene of the Arrest of Jesus (Jn 18:1 – 14) authorizes this (a littleinnovatory) translation.

17

„Umysł widzący swoje światło” w nauce duchowej Ewagriusza z Pontu

63%

Misiarczyk L.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 29

273-295

PL

Ewagriusz z Pontu w swojej nauce duchowej przedstawia tzw. „modlitwę czystą”, która jest modlitwą nie tylko pozbawioną jakiegokolwiek kontaktu z rzeczami materialnymi, ale również z jakimkolwiek materialnym wyobrażeniem nous. Taki rodzaj głębokiej modlitwy jest jednocześnie źródłem poznania Boga. Umysł (nous), który osiąga stan tak głębokiego oczyszczenia podczas modlitwy doświadcza światła Bożego i widzi siebie jako świecący. Ewagriusz precyzuje, że umysł widzi siebie samego w kolorze szafiru lub nieba a niekiedy jako gwiazdę. Badacze jego pism od lat zastanawiają się czy według niego to światło pochodzi od samego umysłu czy też od Boga. Mnich z Pontu, jak się wydaje, łączy te dwa światła ze sobą uważając je jednak za oddzielone. Światło własne nous jest tylko odbiciem światła Bożego jak księżyc odbija światło słońca. Choć umysł nie jest źródłem swego światła, to jednak jego światło jest realne. W chwilach głębokiego duchowego zjednoczenia z Bogiem Jego światło oświeca ludzki nous i go przemienia w świecący i widzący światło.

EN

The monk Evagrius of Pontus (345-399 AD) presents in his spiritual doctrine the concept of "pure prayer", that is, prayer not only devoid of any contact with material things but also divorced from any concrete image in the nous (i.e., the mind or intellect). This type of deep prayer becomes a source for the knowledge of God. Upon reaching this state of deep purification, the nous experiences during prayer the light of God and also perceives himself as radiant. Evagrius specifies that the nous sees itself in the color of the sapphire or in sky-blue, or even as a star. Scientists for a long time asked themselves whether, for Evagrius, this light originated within the mind itself, or came from God. It seems that monk of Pontus joins these two lights together, although considering them always as separate. The light of nous itself is but a reflection of the divine light, in the same way that the moon reflects the light of the sun. Even if the nous is not the source of its own light, nevertheless its light is real. In a time of deep spiritual union with God, His light illuminates the human nous and turns it into radiance.

18

Naturalne i nadprzyrodzone znaczenie symboliki światła w malarstwie okresu baroku

63%

Bociek B.

Studia Elbląskie

|

2011

|

vol. 12

409-424

EN

The article presented the way of working of light on Baroque paintings. At the beginning it characterized the epoch itself, then it discussed the common meaning of light, the way of understanding it by medieval philosophers, afterwards by Leonardo da Vinci and Gian Paolo Lomazzo. Next it handled a subject of meaning of light for painting, including two types of it: lume particolare with origins of nature and made by human hand, and lume divino proceeded from Divine Person or supernatural event. Article also mentioned the meaning of darkness and shadows in the painting. As a example to analysis were taken paintings as follow: Rembrandt Lapidation of Saint Stephen, Murillo Saint Francis of Assisi in Prayer, Honthorst Christ before the high priest, Rembrandt Christ in Emmaus, Honthorst Adoration of the Shepherds, Rembrandt Angel Leaving the Family of Tobias and Murillo, The Conversion of Saint Paul.

19

Między impresją a Ideą. (Nie)zauważalne transgresje świetlne w tatrzańskiej poezji Kazimierza Przerwy-Tetmajera

63%

Bajda J.

Góry, Literatura, Kultura

|

2017

|

vol. 11

165-178

EN

The article is devoted to an analysis of the category of light in Kazimierz Przerwa-Tetmajer’s Tatra lyrics. The category is not unequivocally defined by the poet, nor is it combined by him with one natural source, yet in the case of the Tatra lyrics discussed in the article, it always appears in strictly defined types of images. According to the present author, the most intriguing, in terms of her perspective of interpretation, is the balancing between various ways of shaping poetic compositions by means of light. Thanks to the light transgressions referred to in the title, Tetmajer’s luminism serves varied aesthetic as well as semantic and ideological functions in creating mountain landscapes. In the article the author reconstructs how Tetmajer introduces light into his Tatra poems and points to three main types of the category: romantic-realistic (making the mountain space dramatic and theatrical), impressionistic-ornamental and symbolic (sensualist concepts of perceiving reality) as well as ideological-philosophical (context of idealistic and pessimistic philosophies).

20

Światło w symbolice chrzcielnej na podstawie katechez Jana Chryzostoma

63%

Grzywa A.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2021

|

vol. 41

|

issue 2

61-72

EN

The article presents the use of the symbolism of light in John Chrysostom’s catechesis addressed to catechumens and neophytes. It shows how the catechist from Antioch describes the baptismal celebration as well as those who attend it. It also emphasizes the tasks that Chrysostom places before the newly baptized members of the Church community, using the symbol of light in their context and juxtaposing it with the opposition light–dark.

PL

Artykuł przedstawia wykorzystanie symboliki światła w katechezach Jana Chryzostoma skierowanych do katechumenów i neofitów. Ukazuje, w jaki sposób katecheta z Antiochii opisuje celebrację chrzcielną, a także tych, którzy do niej przystępują. Podkreśla również zadania, jakie Chryzostom stawia przed nowo ochrzczonymi członkami wspólnoty Kościoła, używając przy tym w ich kontekście symbolu światła i zestawiając go z porównaniem światło – ciemność.

Refine search results

Return to Darkness

La musique sacralisée dans les œuvres de quelques écrivains romantiques

Była światłość prawdziwa (J 1,9a) Jezus jako światłość w Prologu czwartej Ewangelii

Illuminating Shanghai: Light, Heritage, Power

Associations of the Hegelian Philosophy of Art with the Tradition of the Metaphysics of Light

Matthew’s Theology of Light (Matt 4:15-16; 5,14-16; 6:22-23)

The Mystery of the Lord’s Nativity in the Sermons of Leo the Great

Fantasy or a Transcendent Experience? Study of the Painting Ascent into Heaven by Jheronimus Bosch from the Palazzo Ducale in Venice

„A światłość w ciemności świeci...” Konfrontancja światłości z ciemnością w Ewangelii Janowej

The Role of Senses and Sense Perception in Valeriano Magni’s Philosophy

Неосяжність Бога та його іманентність у богомисленні Макарія Єгипетського

The sacred in beauty of the building space for meditation, prayer and liturgy

Światło zwycięskie, światło odrzucone. Motyw światła w Iz 1–39

Symbolika światła w narracji synoptyków o przemienieniu Jezusa (Mk 9,2-8; Mt 17,1-8; Łk 9,28-36)

Motyw gwiazdy w Ewangelii według św. Mateusza (2,1-12)

Światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie zaskoczyła / nie przyłapała”. Narracyjne uzasadnienie nowego tłumaczenia J 1,5

„Umysł widzący swoje światło” w nauce duchowej Ewagriusza z Pontu

Naturalne i nadprzyrodzone znaczenie symboliki światła w malarstwie okresu baroku

Między impresją a Ideą. (Nie)zauważalne transgresje świetlne w tatrzańskiej poezji Kazimierza Przerwy-Tetmajera

Światło w symbolice chrzcielnej na podstawie katechez Jana Chryzostoma