Search results

1

Voice Management In The Mawlid By Mirza Safvet-Beg Bašagić

100%

Bulić H.

Slavica Lodziensia

|

2017

|

vol. 1

EN

Mawlid is a poetic literary work about the birth and life of the Muhammad, the Messenger of God. Mawlid by Mirza Safvet-beg Bašagić is one of the most signifi cant mawlids written in the Bosnian language. The text of the Mawlid is analyzed from the perspective of literary pragmatics. The paper takes into consideration the relationship between the author and narrator in the text and voice management in the Bašagić’s Mawlid.

2

Эстетический речевой акт как категория прагматики

59%

Kiklewicz A., Przybyszewski S.

Przegląd Rusycystyczny

|

2022

|

issue 3 (179)

237-259

PL

Autorzy traktują estetyczne akty mowy jako stymulujące, tj. w ramach szerszej kategorii determinujących aktów mowy (które obejmują również akty dyrektywne, pytające, wokatywne i kreatywne). Cechą charakterystyczną stymulujących aktów mowy jest natywistyczny charakter celowego stanu psychicznego adresata. Pod względem formalnym osobliwość estetycznych aktów mowy polega na tym, że użycie dyskretnych (leksykalnych lub gramatycznych) wykładników funkcji illokucyjnej nie jest w tym przypadku możliwe. Do realizacji funkcji estetycznej wykorzystuje się różne elementy tej części wypowiedzi, która zawiera informacje o obszarze odniesienia funkcji pragmatycznej: 1) treść semantyczną tekstu lub wypowiedzi; 2) jego forma i struktura; 3) kontekst i sytuacja komunikacyjna; 4) translacja tekstu/wiadomości, w tym wykorzystywane media. Ze względu na cechy funkcjonalne i formalne, estetyczne akty mowy podzielono na kilka podtypów: 1) marko-, mezo- i mikroakty; 2) swobodne vs. komplementarne akty; 3) determinujące uczucie piękna lub brzydoty; 4) komunikacyjne vs. niekomunikacyjne.

RU

Авторы рассматривает эстетические речевые акты как стимулирующие, т.е. в рамках более широкой категории детерминирующих речевых актов (в которую также входят директивные, вопросительные, вокативные и креативные акты). Характерной чертой стимулирующих речевых актов является нативистский характер целевого психического состояния адресата. С формальной точки зрения особенность эстетических речевых актов состоит в том, что использование дискретных (лексических или грамматических) показателей иллокутивной функции в этом случае невозможно. Для реализации эстетической функции используются различные элементы части высказывания, содержащие информацию об области приложения прагматической функции: 1) смысловое содержание текста или высказывания; 2) его форма и структура; 3) контекст и коммуникативная ситуация; 4) трансляция текста/сообщения, включая используемые медиа. По своим функциональным и формальным особенностям эстетические речевые акты делятся на несколько подтипов: 1) макро-, мезо- и микро-; 2) свободные vs. комплементарные; 3) вызывающие чувства красивости или некрасивости; 4) коммуникативные vs. некоммуникативные.

EN

The authors treat aesthetic speech acts as stimulating, i.e. within the category of determining speech acts (which also includes directive, interrogative, vocative and creative acts). A characteristic feature of stimulating speech acts is the nativistic nature of the determined mental state of the addressee. In formal terms, the peculiarity of aesthetic speech acts is that the use of discrete (lexical or grammatical) exponents of the illocutionary function is not possible in this case. To implement the aesthetic function, various elements of the part of the utterance containing information about the area of reference of the pragmatic function are used: 1) the semantic content of the text or utterance; 2) its form and structure; 3) context and communication situation; 4) translation of text/message, including the media. Due to their functional and formal features, aesthetic speech acts are divided into several subtypes: 1) macro-, meso- and micro-acts; 2) free vs. complementary acts; 3) determining the feeling of beauty or ugliness; 4) communicative vs. non-communicative.

3

The Great Literary Improvisers

51%

Flegar Ž.

Libri & Liberi

|

2013

|

vol. Vol 2

|

issue No. 2

187-207

EN

The paper discusses the principles and philosophy behind the art of improvising derived from the theory of improvisational theatre. The aim is to heuristically apply a typology of theatrical improvisation to the literary works of the Golden Age of Children’s Literature in order to position the authors and the works of the Golden Age within the body, as well as to locate the Croatian 1913 classic Čudnovate zgode šegrta Hlapića [The Brave Adventures of a Shoemaker’s Boy] by Ivana Brlić-Mažuranić within this defining era of children’s literature. Due to the fact that improvisation is based on storytelling and that literature is reportedly conceived through images, this research aims to provide evidence that The Brave Adventures of a Shoemaker’s Boy, much like the most prominent works of the Golden Age, is a superb example of the improvisatory process characterized by “bodily poeticizing” as defined by Lockford and Pelias (2004). The result of this creative process is the endurance, universality and adaptability of the works of the Golden Age, such as The Brave Adventures of a Shoemaker’s Boy

HR

U radu se predstavljaju filozofija i načela na kojima počiva umjetnost improvizacije, a koja potiču iz teorije improvizacijskoga kazališta. U istraživanju se heuristički primjenjuje tipologija kazališne improvizacije na književna djela Zlatnoga doba dječje književnosti kako bi se autore i djela Zlatnoga doba pozicioniralo unutar tjelesne i perceptivne poetike te utvrdilo pripadnost hrvatskoga klasika, realističnoga dječjega romana Čudnovate zgode šegrta Hlapića (1913) Ivane Brlić-Mažuranić tom odlučujućem razdoblju dječje književnosti. Zbog činjenice da se umjetnost improvizacije zasniva na pripovijedanju, a književnost, riječima slavnih književnika, stvara kroz slike, cilj je ove analize iznjedriti dokaze kako su Čudnovate zgode šegrta Hlapića, poput ostalih najvažnijih međunarodnih djela Zlatnoga doba, također vrhunski primjer improvizacijskoga procesa, koji se očituje kroz “poetiku tijela” kako ju definiraju Lockford i Pelias (2004). Rezultat ovoga kreativnoga procesa je istrajnost, univerzalnost i prilagodljivost književnih djela Zlatnoga doba, a među njima i dječjega romana Čudnovate zgode šegrta Hlapića.

DE

Im Beitrag werden die aus der Theorie des Improvisationstheaters stammende Philosophie und die auf ihren Grundsätzen beruhende Improvisationskunst vorgestellt. In typologischer Anwendung der Theaterimprovisation auf literarische Werke aus der kinderliterarischen ‚Goldenen Zeit’, werden die ihr zugerechneten Autoren und Werke innerhalb der leiblichen und perzeptiven Poetik verortet. Darüber hinaus wird die Zugehörigkeit des realistischen Kinderromans und kroatischen Klassikers Čudnovate zgode šegrta Hlapića [Wunderbare Reise des Schusterjungen Clapitsch] (1913) von Ivana Brlić-Mažuranić zu diesem signifikanten Zeitabschnitt in der Kinderliteratur aufgezeigt. Ausgehend von der Tatsache, dass die Improvisationskunst auf dem Erzählen beruht und die Literatur nach Meinung bekannter Schriftsteller durch Bilder geschaffen wird, wird im Beitrag dargelegt, dass der Roman Šegrt Hlapić analog zu den herausragenden internationalen Werken der ‚Goldenen Zeit’ ein Musterbeispiel für Improvisationsprozesse darstellt, wie sie Lockfold und Pelias (2004) in der „Körperpoetik“ definieren. Das Ergebnis dieser kreativen Prozesse manifestiert sich in Fortbestehen, Universalität und Adaptionsmöglichkeiten literarischer Werke aus der ‚Goldenen Zeit’, wie dem Kinderroman Šegrt Hlapić.

Refine search results

1 Libri & Liberi

1 Przegląd Rusycystyczny

1 Slavica Lodziensia

1 Bulić H.

1 Flegar Ž.

1 Kiklewicz A.

1 Przybyszewski S.

1 2022

1 2017

1 2013

Voice Management In The Mawlid By Mirza Safvet-Beg Bašagić

Эстетический речевой акт как категория прагматики

The Great Literary Improvisers