Results found: 3

Search results

Search:
in the keywords: liturgical art

Sort By:

Limit search:

Zabezpieczanie obiektów sztuki wycofanych z użytku liturgicznego

100%

Gomuła S.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1987

vol. 54

41-50

Nobilis pulchritudo. O pięknie liturgii

80%

Bać T., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.

Pro Musica Sacra

2014

vol. 12

The aim of this article is to exhibit the theological relation between liturgy and beauty in the from the aspect of the liturgical celebration. This relation derives from an attempt to find the answers to two questions. The first: “Could the liturgy ever exist separately from the concept of beauty?” refers to the essence of the theological bond between the liturgy and beauty. The answer to this question is provided by Benedict XVI in his post-Synodal Apostolic Exhortation Sacramentum caritatis of 2007 in which he highlights the fact that beauty is a part of the internal structure of a celebrated mystery as the latter conveys to the man the truth about God’s Love. Therefore each liturgy is beautiful.The second question is centered on the celebration: “Could a real beauty ever exist without the necessity to be celebrated?”. True and authentic beauty expresses itself by rite – ordo and art. Only in this way everyone who participates in the liturgy can be guided to the heart of the celebrated mystery. The authentic beauty always expresses itself in rite – ordo – and in art. Only then may it reach man and make him enter into the depths of a celebrated mystery/ Only in this way everyone who participates in the liturgy can be guided to the heart of the celebrated mystery.

Celem niniejszego artykułu było ukazanie teologicznej relacji między liturgią a pięknem w jej wymiarze celebracyjnym. Relacja ta opiera się na próbie odnalezienia odpowiedzi na dwa pytania. Pierwsze z nich dotyczy istoty teologicznego odniesienia liturgia – piękno i brzmi: „czy może istnieć liturgia, która nie byłaby piękna?”. Na pytanie to odpowiada Benedykt XVI w adhortacji apostolskiej Sacramentum caritatis z 2007 roku, zwracając uwagę, iż piękno należy do wewnętrznej struktury celebrowanego misterium, ponieważ przez nie dociera do człowieka prawda o Bożej Miłości. Dzięki temu każda liturgia jest piękna.Drugie pytanie koncentruje się na celebracji liturgicznej i brzmi: „czy może istnieć takie piękno, które nie domagałoby się celebrowania?”. Autentyczne piękno zawsze wyraża się w rycie – obrzędzie – i sztuce. Tylko wtedy może dotrzeć do człowieka i sprawić, aby wszedł on w głębię celebrowanego misterium.

Architektura i sztuka liturgiczna jako antidotum na desakralizację. Studium twórczości artystycznej M.I. Rupnika SI

80%

Kimsza R.

2020

vol. 67

issue 5

109-115

Contemporary architecture and sacred art have lost their original instinct in favor of illegible and ambiguous forms. In this way, sacred art, in a sense, sent the message to be a reality that helps man in contact with God, or, as the theorists of sacred art wanted, a tool that brings God down to earth. These tendencies are being remedied by Fr. Marko I. Rupnik, a Slovenian Jesuit, theologian and iconographer, founder of the Aletti Center – an institute of theology and art, promoting the idea of “the Christian breathing of two lungs”, combining the Eastern and Western traditions, which formed the doctrine of the undivided Church. The effect of Rupnik’s theological thought is liturgical art, which, inscribed in architecture, creates a space for human meeting with God.

Współczesna architektura i sztuka sakralna zatraciły swoje pierwotne ukierunkowanie na korzyść nieczytelnych i wieloznacznych form. W ten sposób sztuka sakralna, w pewnym sensie, przesłała być rzeczywistością pomagającą w kontakcie człowieka z Bogiem, albo jak chcieli teoretycy sztuki sakralnej, narzędziem sprowadzającym Boga na ziemię. Tendencjom tym próbuje zaradzić o. Marko I. Rupnik, słoweński jezuita, teolog i ikonograf, założyciel Centrum Aletti – instytutu teologii i sztuki, promującego ideę „chrześcijańskiego oddechu dwóch płuc”, łączenia tradycji wschodniej i zachodniej, jaka tworzyła doktrynę niepodzielonego Kościoła. Efektem myśli teologicznej Rupnika jest sztuka liturgiczna, która – wpisana w architekturę – tworzy przestrzeń spotkania się człowieka z Bogiem.

Refine search results

1 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1 Pro Musica Sacra

1 Roczniki Teologiczne

1 Bać T.

1 Delimat W.

1 Gomuła S.

1 Janicki J. J.

1 Karcz B.

1 Kimsza R.

1 Malik J.

1 Pasek W.

1 Sterczewska L.

1 Tyrała R.

1 UPJPII i.

1 Zając A.

1 2020

1 2014

1 1987

Search results

Zabezpieczanie obiektów sztuki wycofanych z użytku liturgicznego

Nobilis pulchritudo. O pięknie liturgii

Architektura i sztuka liturgiczna jako antidotum na desakralizację. Studium twórczości artystycznej M.I. Rupnika SI