Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: liturgical theatre

Sort By:

Limit search:

Genezja – modlitwa i pełnosłowie

100%

Kornaś T.

Pamiętnik Teatralny

2020

vol. 69

issue 2

49-71

During the Second World War, which he saw as a time of cleansing and penance, Juliusz Osterwa planned to establish two acting fraternities: Genezja (Genesia) and Dal (Distance). Dal was envisaged as a secular brotherhood, Genezja as a religious one, specifically Catholic. In his wartime diaries and notebooks, Osterwa elaborated plans for how these associations should operate, envisaging them as a vehicle for a complete transformation of theatre. The article presents the practical solutions Osterwa had in mind for Genezja. Based on unpublished manuscripts from 1941–1944 – a diary, a prayer book for Genezja, and several notebooks analysing the structure of the holy mass – the author argues that Genezja was to be the culmination of Osterwa’s path towards theatre understood as a religious mystery, and practical exercises based on liturgical texts and prayers were to serve as a means of transporting theatre to the spiritual level. The documents also feature concrete solutions concerning stage and workshop space: Genezja’s “temple” was to be the Church of Holy Cross in Kraków, and the site of the laboratory work was to be the “Genezjanum” at the Pieskowa Skała castle, north of the city. However, after the war, with the change of the political system, the fraternities were ultimately not established, and Osterwa continued his work in repertory theatres. (Transl. Z. Ziemann)

Juliusz Osterwa podczas drugiej wojny światowej, którą postrzegał jako czas oczyszczenia i pokuty, planował powołanie dwóch bractw aktorskich – Genezji i Dali. Dal miała być bractwem świeckim, Genezja – religijnym, a dokładniej katolickim. W wojennych dziennikach i zeszytach tematycznych przygotowywał projekty działania tych stowarzyszeń mających służyć całkowitemu przeobrażeniu teatru. W artykule podjęto próbę przedstawienia praktycznych rozwiązań przygotowywanych dla Genezji. Na podstawie niepublikowanych manuskryptów z lat 1941–1944 – dziennika, modlitewnika Genezji oraz kilku zeszytów analizujących strukturę mszy świętej – autor stawia tezę, że praca w Genezji miała być zwieńczeniem drogi prowadzącej do teatru rozumianego jako misterium, a praktyczne ćwiczenia oparte na tekstach liturgicznych i modlitewnych miały stać się wehikułem wynoszącym teatr na poziom duchowy. W dokumentach można również znaleźć konkretne rozwiązania dotyczące przestrzeni scenicznej i przestrzeni warsztatowej: „świętnią” (świątynią) Genezji miał się stać kościół Świętego Krzyża w Krakowie, a miejscem warsztatowej pracy (Genezjanum) – zamek w Pieskowej Skale. Jednak po wojnie, po zmianie ustroju, bractwa się nie ukonstytuowały, a Osterwa kontynuował pracę w teatrach repertuarowych.

The Fleury Playbook : liturgical drama and its production in Saint-Benoît-sur-Loire

71%

Bulandrová A.

Theatralia: Revue současného myšlení o divadelní kultuře (Theatralia: The revue of contemporary thought on theatre culture)

2018

vol. 21

issue 1

133-149

Present study comprises the function of visual elements of medieval sacred buildings in liturgical theatre productions. In the first part, the author defines the theatrical genre, outlining its connection to liturgy proper which itself has a striking theatrical quality. Based on a number of period texts, the author proves the tendencies to consider liturgy a kind of theatrical performance existed as early as the 9th century. As a consequence, the interiors of sacred buildings are considered stage designs for performances of liturgical theatre, and analysed as such, e. g. Benedictine abbey St. Fleury (France), the library of which hosts a manuscript of ten liturgical plays from 12th century, so-called Fleury Playbook. The plausible staging of these plays in the monastic church of St. Benedict is yet another reason to regard the church as a scenographic environment, as is argued in detail in the second part of the paper.

Předkládaná studie se zabývá funkcí vizuálních elementů uvnitř sakrálních středověkých budov během konání liturgického divadla. V první části autorka vymezuje druh této veřejné události, upozorňuje na jeho těsnou provázanost se samotnou liturgií a na její divadelní rozměr. Činí tak prostřednictvím různých historických textů, jež dokazují, že tendence přemýšlet o liturgii jako o performanci svého druhu existují již od 9. století. V návaznosti na tuto myšlenku pak pojímá interiéry sakrálních budov jako scénografická řešení liturgického divadla, tj. místa jeho konání. Příkladem je benediktinské opatství ve Fleury, v jehož klášterní knihovně byla nalezena sbírka deseti liturgických her z 12. století (tzv. Fleury Playbook). Zvážíme-li dobové inscenování těchto her v místním kostele Svatého Benedikta, je nasnadě jej v tomto kontextu chápat právě jako scénografické prostředí. Uvedený příklad proto tvoří jádro této studie a detailněji je rozebrán v její druhé části.

Refine search results

1 Pamiętnik Teatralny

1 Theatralia: Revue současného myšlení o divadelní kultuře (Theatralia: The revue of contemporary thought on theatre culture)

1 Bulandrová A.

1 Kornaś T.

1 2020

1 2018

Search results

Genezja – modlitwa i pełnosłowie

The Fleury Playbook : liturgical drama and its production in Saint-Benoît-sur-Loire