Search results

1

Artists play games

100%

Pitrus A.

Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

|

2021

|

vol. 29

|

issue 38

113-122

EN

Andrzej Pitrus discusses complex relationships between the two worlds – art and computer/ games. Numerous artists are looking for inspirations in the world of an interactive entertainment, yet some of them are creating new paths of its development. Some of the artists focus on new and unique interfaces. Others refer to the mechanics of games to create their own interactive works. Bill Viola’s The Night Journey is an excellent example of such project. The author also reviews critical games, which are based on the mechanisms easily found in commercial games. Yet, their goal is to deconstruct them, rather than followig well known tracks. Pitrus examines this strategy in the works of a famous studio “Tale of Tales”.

2

The Passing: obrazy z soli i pieprzu

100%

Pitrus A.

Media – Kultura – Komunikacja Społeczna

|

2013

|

issue 9

163-171

EN

This article focuses on analysis and interpretation of Bill Viola’s The Passing. The author of the article deals with autobiographical aspects of the work, but also tries link them to the most important topics of Viola’s previous works. In The Passing the American artist explores the problem of perception – one of the most crucial motives in his career. Andrzej Pitrus looks at the balance between emotional and “conceptual” aspects of the work and discusses this with other authors who tried to interpret the video. Viola’s work is presented as the most personal work of the artist.

3

Autonomia kodu w sztuce mediów. Przykład rzeźby cybernetycznej "Senster" Edwarda Ihnatowicza

63%

Olszewska A., Długosz M.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2019

|

vol. 104

|

issue 1

67-80

EN

The authors of the text argue that any relationship established between the code and analogue elements of the operating system should be recognized as a matter of aesthetic choice. According to them with free code writing, enabled by rising computational power, certain elements (procedures) of the work may become part of artistic expression as a result of the designer’s arbitrary decision. In contrast, in older installations codes had to be well-matched to ensure compatibility with the analogue components of the system because of constraints in computer performance. It was a relationship in which only these procedures could be applied which conformed to the architecture of the operating system. Consequently, the expression of such work was essentially a reflection of its structure.

4

ALTERNATIVE NOWS, AND THENS TO BE

51%

Shanken E. A.

DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu

|

2016

|

vol. 22

40-54

PL

Edward A. Shanken Alternatywne teraz, zaraz i przedtem Temat „alternative now” odnosi się nie tylko do teraźniejszości; uważam, że ściśle dotyczy on samego sedna filozofii historii. Nawet bez kwestionowania faktów historia potrafi wykazać ogromną plastyczność. Sposób, w jaki kanon historii sztuki jest ujmowany i kształtowany, zależy od perspektywy wiecznie zmieniającego się teraz. Ten mechanizm działa w obie strony: tak jak każde „teraz” zakłada konstrukcję alternatywnego „wtedy”, tak każde „wtedy” konstruuje alternatywne „teraz”. Co więcej, wszystkie alternatywne „teraz” i „wtedy” stają się szczególną podstawą wyobrażenia przyszłości. Te oddziaływania „byłego” i „teraźniejszego” są nieuchronne zarówno teraz, jak i w przyszłości. Przedmiotem moich studiów jest opisywanie lub pisanie na nowo historii sztuki. W naukach humanistycznych pisanie opiera się na prostych zasadach: 1) rozpoznanie problemu; 2) omówienie tego, co inni napisali na jego temat; 3) wyłożenie swojego punktu widzenia wraz z uzasadnieniem. Wystąpienie z oryginalnym ujęciem, frapującym – choćby tylko dla autora – jest jak dar bogów. Jednak nawet ktoś tak obdarowany, przekonując innych do swego stanowiska, musi wziąć pod uwagę, jak dalece odbiega ono od obowiązującego status quo. I to jest dokładnie to, czego potrzeba, by wpłynąć na ludzi, a w konsekwencji także by odmienić historię. Czym się więc przejmować? Idee innych poszerzają moje rozumienie świata, czynią moje życie sensowniejszym, głębszym. Tworząc i dzieląc się ideami mam nadzieję oddziaływać w ten sam sposób na innych. Mój idealizm idzie nawet dalej – wierzę, że ten proces służy naprawie świata. Jeśli więcej wiemy, otwieramy się na odmienne poglądy i próbujemy rozumieć inne stanowiska, być może stajemy się bardziej wrażliwi, bardziej tolerancyjni wobec innych. Im bardziej jesteśmy gotowi przyjmować inność, odmienne kultury, tym większą mamy motywację do łagodzenia różnic. Moja wiara w to została umocniona, gdy w 2007 roku okazało się, że podobny pogląd wyznaje były dyrektor Metropolitan Museum of Art, Philippe de Montebello. W swoim artykule przedstawiam plan, według którego podejmuję próbę skorygowania historii. Wyjściowy temat moich obecnych badań – budowanie pomostu między sztuką głównego nurtu a sztuką nowych mediów – traktuję w kontekście ich wzajemnych wpływów. Na końcu wprowadzam nieco prowokacji na temat potencjalnego znaczenia konkretnej historii lokalnej dla alternatywnych opisów przeszłości i teraźniejszości. Jedna z moich strategii historycznej rewizji kwestionuje kategoryczne podziały, które nie pozwalają dostrzec podobieństw i kontynuacji. Jakkolwiek zaznaczanie odrębności jest ważne, inaczej wszystko stałoby się jednolitą magmą, różnice, granice, definicje muszą być badane z uwzględnieniem miejsca, w jakim powstają, ideologii, jakiej są poddane, i presji, jaką stwarzają. Socjolog Thomas F. Gieryn pisał: Tworzenie podziałów jest strategicznym działaniem […]. Granice i terytoria […] są wyznaczane dla osiągania doraźnych celów i interesów […] żeby zabezpieczyć potrzeby i interesy grupy bezpośrednio zainteresowanej1. Cytując Pierre’a Bourdieu, Gieryn zauważa dalej, że takie granice ustanawiają „ideologiczne strategie i epistemologiczne stanowiska, według których ich wyznawcy […] usprawiedliwiają swoje stanowisko i strategie używane do utrzymywania albo ulepszania go, dyskredytują przy tym wyznawców przeciwnych stanowisk i strategii”1. Artykuł po raz pierwszy został opublikowany w katalogu WRO 2011, Wro Art Center.

EN

Edward A. Shanken Alternative «nows» and «thens» to be The article was first published [in:] WRO 2011 catalogue, Wro Art Center. I take the theme “alternative now” as being concerned not just with the present but as cutting right to the core of the philosophy of history. Without denying the facticity of actual events, the malleability of history is demonstrated by the many ways the canon of art history has been written and rewritten from the perspectives of ever-changing present. But this is also a two-way street. Just as every “now” arguably constructs an alternative “then”, so every “then” constructs an alternative “now”. Moreover, every alternative “now” and “then” establishes a particular foundation for imagining the future. This inevitably impacts the “nows” and “thens” to be; those that are yet to come. My scholarship has been deeply concerned with writing and rewriting the history of art. Academic writing in the humanities is predicated on a simple formula: 1) identify a problem; 2) discuss what other people have said about that problem; 3) articulate your own original perspective and argue in support of it. Coming up with an original perspective that is compelling – even just to oneself – can seem like a gift from the gods. Even if so blessed, convincing others that one’s position is worth considering can be an extraordinary challenge, one that is proportional to how far it diverges from the status quo. But this is precisely what is required to influence people; in effect, to alter history. So why bother? Others’ ideas expand my understanding of the world, making my life more meaningful and, well, awesome, in the most literal sense. By creating and sharing ideas I hope to have the same effect on others. My idealism goes even further, for I believe this process helps cultivate a more peaceful world. If we know more, are open to alternative world views, and can understand others’ perspectives, then perhaps we can be more sensitive, tolerant and embracing of others. The more we can 5 4 E d w a r d A . S h a n k e n embrace other individuals and cultures, the more difficult it becomes to destroy them and the greater our motivation becomes to reconcile our differences in a mutually beneficial way. Although I can find little tangible evidence to support this belief, my commitment to it was reinforced when I heard a very similar position expressed by the former director of the Metropolitan Museum of Art Philippe de Montebello in 2007. In my article, I shall outline some rhetorical strategies which I have employed in my own attempts at rewriting history. A key example from my current research on bridging the gap between mainstream contemporary art and new media art will be elaborated and analyzed in terms of its implications. Finally, I shall raise some provocations regarding the potential significance of particular local histories for informing alternative accounts of the past and present. One of my strategies for historical revision concerns questioning categorical divisions that obscure parallels and continuities. Although it is important to make distinctions, lest everything all be an undifferentiated muddle, distinctions, boundaries, definitions and the like must be scrutinized with respect to their ideology and the violence they do to the people, places and ideas involved. As sociologist Thomas F. Gieryn has written, “Boundary-work is strategic practical action […] Borders and territories […] will be drawn to pursue immediate goals and interests […] and to appeal to the goals and interests of audiences and stakeholders”. Quoting Pierre Bourdieu, Gieryn further notes that such boundaries constitute “ideological strategies and epistemological positions whereby agents […] aim to justify their own position and the strategies they use to maintain or improve it, while at the same time discrediting the holders of the opposing position and strategies.”1

5

Pomiędzy adaptacją a edukacją. Sztuka mediów jako wprowadzenie do technokultury

51%

Kluszczyński R. W.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2019

|

vol. 105

|

issue 2

12-21

EN

Next to its fundamental artistic and aesthetic properties and functions, perceived as entirely intrinsic and thus developed only through experience that it itself calls into existence, art also serves multiple social purposes. Among the latter, a set of interconnected cognitive, educational and adaptive roles seems to come to the foreground. This article discusses forms in which these functions manifest themselves along with their mutual relationships that may be observed in the field of progressive avant-garde art. It focuses on selected phenomena in the art of experimental cinema, analogue and digital synthesis, as well as contemporary artistic forms that use the techniques of augmented reality and biotechnology, producing a myriad of diversified hybrid constructs.

Refine search results

2 Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

1 DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu

1 Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication

1 Media – Kultura – Komunikacja Społeczna

2 Pitrus A.

1 Długosz M.

1 Kluszczyński R. W.

1 Olszewska A.

1 Shanken E. A.

1 2021

2 2019

1 2016

1 2013

Artists play games

The Passing: obrazy z soli i pieprzu

Autonomia kodu w sztuce mediów. Przykład rzeźby cybernetycznej "Senster" Edwarda Ihnatowicza

ALTERNATIVE NOWS, AND THENS TO BE

Pomiędzy adaptacją a edukacją. Sztuka mediów jako wprowadzenie do technokultury