Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: medical facility

Sort By:

Limit search:

Odpowiedzialność placówki medycznej w komunikacji z pacjentem

100%

Kozłowska A.

Opuscula Sociologica

2016

issue 2(16)

99-107

Artykuł dotyczy niezwykle ciekawego zagadnienia, jakim jest odpowiedzialność placówek medycznych w procesie komunikacji z pacjentem. Przy ograniczonych możliwościach komunikacji marketingowej nacisk należy kłaść na komunikację z pacjentem w trakcie procesu leczenia, komunikację, która powinna odchodzić od modelu paternalistycznego na rzecz partnerskiego. Studia literaturowe z zakresu komunikacji marketingowej, socjologii organizacji, socjologii medycyny itd. pozostawiają niedosyt co do wskazówek, w jaki sposób doprowadzić do zmian w relacjach lekarz–pacjent. Postulaty dotyczące odpowiedzialności placówki medycznej w komunikacji z pacjentem rozbijają się o procedury, standardy i problemy systemowe. Celem artykułu jest wskazanie na rolę relacji lekarz–pacjent w komunikacji marketingowej z otoczeniem.

The article deals with a very interesting question: the responsibility of medical facilities in the process of communication with patients. With the limited potential for marketing communication, the stress should be put on the communication with patients when they are medically treated and it should not be based on the paternalistic model any longer, it ought to be replaced by a partnership. There are hardly any tips on how to change the relation between physician and patient in the existing literature on marketing communication, sociology of organisations, sociology of medicine, etc. Attempts to change anything in the responsibility of medical facilities concerning their communication with patients are confronted with procedures, standards and problems of the whole system. The article focuses on the relation between physician and patient in marketing communication with the environment.

Prawa pacjentów muzułmanów w świetle ustawodawstwa polskiego, ze szczególnym uwzględnieniem ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania

80%

Krzysztofek-Strzała K.

Studia z Prawa Wyznaniowego

2019

vol. 22

135-151

In the Third Republic of Poland, which represents friendly separation between the state and the church, the freedom of conscience and religion is one of the basic human rights and is guaranteed both at the constitutional and statutory level. This right creates the freedom of manifesting religious beliefs and the right to pastoral care at every place. Due to the fact that religious freedom stems from the inherent dignity of the human being, it is guaranteed to everyone regardless of their nationality, race, health or beliefs. In view of the growing number of Muslims staying on the territory of the Republic of Poland, it seems reasonable to look at the scope of their rights in the field of religious freedom in a special situation that is difficult for every person – being a patient in a medical facility. The topic in question is especially relevant given the specificity of Sharia law, which regulates not only the strictly legal matters, but also the issues from the sphere of everyday life of a Muslim that give rise to the need to comply with a number of rules, also applicable in a situation of undergoing hospital treatment. The starting point for the article is the Act on the guarantees of freedom of conscience and religion and the rights it ensures for persons in medical facilities. These rights are confronted with the views of Sharia law with regard to the treatment that can be accepted by Islamic patients. The article discusses, among others, the issues related to respecting a Muslim’s right to be visited by their family, the right to fast, pray or eat certain foods. The analysis has led to the conclusion that medical personnel should, to the fullest extent possible within the constraints of Polish law, ensure Muslim patients conditions compatible with the requirements of their religion. However, because of the fact that the right to religious freedom is not an absolute one, the limit of this freedom must always be the good of patients and, above all, the religious freedom of others – whether medical personnel or patients with different religious beliefs.

W państwie separacji przyjaznej, jakim jest III Rzeczpospolita Polska, wolność sumienia i wyznania, jako jedno z podstawowych praw człowieka, jest gwarantowana zarówno na poziome konstytucyjnym, jak i ustawowym. Z prawa tego wynika swoboda uzewnętrzniania przekonań religijnych i prawo do opieki duszpasterskiej w każdym miejscu, w którym się znajdujemy. Z racji tego, że wolność religijna ma swoje źródło w przyrodzonej godności osoby ludzkiej, jest ona zapewniona każdemu bez względu na narodowość, rasę, stan zdrowia czy przyjmowany światopogląd. Z uwagi na rosnącą liczbę muzułmanów przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zasadne wydaje się spojrzenie na zakres ich uprawnień w dziedzinie wolności religijnej w specyficznej i trudnej dla każdego sytuacji bycia pacjentem zakładu leczniczego. Podjęcie wskazanego tematu podyktowane jest specyfiką prawa szariatu, które reguluje nie tylko materię ściśle prawną, ale także sprawy wchodzące w sferę życia codziennego muzułmanina i rzutujące na konieczność przestrzegania szeregu reguł, znajdujących zastosowanie także w sytuacji poddania się leczeniu szpitalnemu. Punktem wyjścia dla podjętych rozważań stała się ustawa o gwarancjach wolności sumienia i wyznania i przewidziane w niej uprawnienia wobec osób przebywających w zakładach leczniczych, które zostały skonfrontowane ze stanowiskiem prawa szariatu wobec czynności, jakim może poddać się pacjent wyznający islam. Omówione zostały m.in. zagadnienia związane z poszanowaniem prawa muzułmanina do bycia odwiedzanym przez rodzinę, prawo do postu, modlitwy czy spożywania określonych pokarmów. Przeprowadzona analiza doprowadziła do wniosku, że personel medyczny winien w możliwie najszerszym zakresie, zgodnie z przepisami prawa polskiego, zapewnić pacjentom muzułmanom warunki zgodne z wymogami ich religii. Jednakże z uwagi na to, że wolność religijna nie ma charakteru absolutnego, granicę tej wolności zawsze musi wyznaczyć wzgląd na dobro pacjentów, a przede wszystkim na wolność religijną innych osób – personelu medycznego czy pacjentów o odmiennym poglądzie religijnym.

Refine search results

1 Opuscula Sociologica

1 Studia z Prawa Wyznaniowego

1 Kozłowska A.

1 Krzysztofek-Strzała K.

1 2019

1 2016

Search results

Odpowiedzialność placówki medycznej w komunikacji z pacjentem

Prawa pacjentów muzułmanów w świetle ustawodawstwa polskiego, ze szczególnym uwzględnieniem ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania