Search results

1

Un présent empreint de passé. Brève généalogie de l’hypotypose comme figure de la mémoire

100%

Bernard-Nouraud P.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2016

|

issue 11

223-236

EN

Through a brief genealogy of the hypotyposis, this essay offers a theoretical description of its different contemporary purposes in relation to memory. We indeed consider that it nowadays constitutes a central memorial figure in contemporary literature and art, which, by evoking the past as if it were present (Dumarsais), disturbs reception. Ultimately, it evidences the difficulty we are now facing to unlock an analogy between the real and its depiction, whether it is poetic or rhetorical, to such a point that it jeopardizes a large section of philosophical thinking.

FR

À partir d’une brève généalogie de la figure de l’hypotypose, cet article propose une réflexion théorique sur ses usages contemporains dans sa relation à la mémoire. On considère en effet qu’elle constitue aujourd’hui une figure mémorielle centrale de la littérature, voire de l’art contemporains qui, en évoquant le passé comme s’il était présent (Dumarsais), trouble la réception. En toute fin de compte, elle met en évidence la difficulté à dégager une analogie entre le réel et sa description, qu’elle soit poétique et rhétorique, au point de compromettre avec elle tout un pan de la pensée philosophique.

2

History of Polish Diarism – Selected Contexts

99%

Garbula J. M.

Biuletyn Historii Wychowania

|

2022

|

vol. 46

7-21

EN

In this article, I raise issues connected with the history of Polish diary writing since the Middle Ages until the early 20th century. I discuss the process and directions of establishing diary writing a separate branch of historical literature. Texts of historical nature (memoirs or diaries) were referred to by their authors as stories, notes of events, diaries or a course of life. Their origin can be traced back to medieval chronicles describing events that involved the Polish nation, in which the authors shyly included scattered and miniscule autobiographical mentions. Diary writing in Poland began to assume shape as a genre at the turn of the 15th and 16th centuries. There was a growing number of diaries in which the reality was described with a bias. This was a manifestation of the specific ‘zeitgeist’: the commonplace belief in the historical importance and meaning of the events witnessed or attended by the author, making them worth describing for future generations. Owing to vivid and expressive historical accounts, the 17th century expansive growth of diary writing entered the realm of fine literature. The 18th century brought changes in the methodology of historical sciences, as reflected by the prevalence of memoirs over diaries, and the perception of a memoir as a form of autobiography. The development of diary writing at the turn of the 18th and 19th centuries was associated with surmounting the limitations of the class system and the emergence of a modern nation as a socio-cultural structure. In this historical setting, plebeian diaries, authored by ordinary people, were gaining in popularity. Diaries were written by representatives of all classes and social strata, be it aristocracy, urban-based intelligentsia originating from nobility, peasants or workers. In the first half of the 20th century, in addition to diaries written by individuals, practised for centuries, the way was paved for mass diary writing. Writing plebeian diaries was encouraged by scholars and editors of journals. At the same time, an institution of collective and competition diary writing emerged, in which the attitude to history was similar to that advocated by representatives of the Annales schools, namely history seen in connection with everyday life.

3

Fenomen pisania o własnym życiu. Konkursy pamiętnikarskie w Polsce w XX wieku

57%

Rodak P.

Kultura i Społeczeństwo

|

2022

|

vol. 66

|

issue 2

9-38

EN

The article contains a brief description of the Polish tradition of diary competitions and the usage of autobiographical documents in the Polish social sciences. This tradition harks back to the 1920s, and is linked to the activities of Florian Znaniecki, who collaborated with William Thomas on the compilation of the monograph The Polish Peasant in Europe and America based on personal documents, chiefly letters and autobiographies. Between 1918 and 1939 the tradition was nurtured by the Instytut Gospodarstwa Społecznego [Institute of Social Economy] under the guidance of Ludwik Krzywicki. The ISE organised a fewimportant diary competitions (for peasants’ diaries, diaries of the unemployed, and the diaries of emigrants). The research methodology, known as the biographic method and associated with the names of Florian Znaniecki, Józef Chałasiński and Jan Szczepański, was also developed then. During the War, the tradition wascontinued through the practice of collecting wartime and Holocaust testimonies (e.g. the activities of the Oyneg Shabbos group in the Warsaw ghetto, bearing fruit in the creation of the enormous Ringelblum Archive). Then, after World War II, the Towarzystwo Pamiętnikarstwa Polskiego [Polish Diary Association] was founded; it organised numerous new diary competitions and coordinated the activities of the Polish diary movement. Towards the end of its activities the TPP archive was in possession of almost 900,000 diary manuscripts and typescripts; sadly, after the year 1989, as the TPP’s funds for its activities steadily dwindled, the vast majority of them were lost. That is why the existence of social archives, in which diary and autobiographical materials can be stored, is so important. The latest face of diary competitions is described in brief at the end of the article: competitions organised at the turn of the 21st century for the diaries of peasants and the unemployed, as well as competitions for diaries from the pandemic of 2020 and 2021.

PL

W artykule tym chciałbym krótko opisać polską tradycję konkursów pamiętnikarskich i wykorzystywania dokumentów autobiograficznych w polskich naukach społecznych. Tradycja ta rozpoczęła się w latach 20. XX wieku i jest związana z działalnością Floriana Znanieckiego, który współpracował z Wiliamem Thomasem przy przygotowaniu monografii Chłop polski w Europie i Ameryce w oparciu o dokumenty osobiste, głównie listy i autobiografie. W latach 1918-1939 tradycję tę rozwijał Instytut Gospodarstwa Społecznego pod kierunkiem Ludwika Krzywickiego. IGS zorganizowało kilka ważnych konkursów pamiętnikarskich (na pamiętniki chłopów, pamiętniki bezrobotnych, pamiętniki emigrantów). Wtedy też wypracowano metodę badawczą, która nazywa się metodą biograficzną i która jest łączona z nazwiskami Floriana Znanieckiego, Józefa Chałasińskiego i Jana Szczepańskiego. W czasie wojny tradycja ta była kontynuowana poprzez praktykę zbierania świadectw z czasu wojny i Zagłady (np. działalność grupy Oneg Szabat w warszawskim getcie, owocująca stworzeniem olbrzymiego Archiwum Ringelbluma), Po II wojnie światowej z kolei powstało Towarzystwo Pamiętnikarstwa Polskiego, które zorganizowało wiele nowych konkursów pamiętnikarskich oraz koordynowało działalność polskiego ruchu pamiętnikarskiego. Pod koniec swojej działalności archiwum TPP było w posiadaniu prawie 900.000 rękopisów i maszynopisów pamiętników; niestety po 1989 roku, kiedy TPP miało coraz mniej środków na swoją działalność, olbrzymia większość z nich przepadła. Dlatego tak ważne jest istnienie archiwów społecznych, w których materiały pamiętnikarskie i autobiograficzne mogą być przechowywane. Na końcu artykułu opiszę także krótko najnowsze „odsłony” konkursów pamiętnikarskich jaką stanowią zorganizowane na początku XXI wieku konkursy na pamiętniki chłopów oraz bezrobotnych, a także konkursy na pamiętniki pandemii z 2020 i 2021 roku.

4

Wspomnienia ks. Teofila Skalskiego na tle memuarystyki Podola, Wołynia i Kijowszczyzny

50%

Ołdakowska-Kuflowa M.

TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych

|

2018

|

vol. 5

|

issue 13

141-158

UK

Спогади отця Теофіла Скальського Терор і страждання виділяються із спогадів інших польських авторів – зазвичай заможних землевласників, народжених в Україні, включених до складу Російської імперії після першого поділу Польщі, а потім громадян Радянського Союзу. Автор Терору і страждань, це священнослужитель, який народився в сім’ї збіднілої шляхти. Як особа, що виконує багато важливих церковних функцій, але також як людина з виразною особистістю, він спостерігав та представляв реальність рубежу ХІХ-ХХ століть з іншої точки зору, приділяючи багато уваги відносинам влади – спочатку царської, потім радянської, – до Католицької Церкви та її пастирської, благодійної та громадської діяльності, що проводилася серед віруючих, якими в тих районах були насамперед поляки. Отець Теофіл Скальський у дуже характерний собі спосіб реагує на політичні події, представляючи іншу, ніж типова, чутливість до літератури, культури та природи. Він належить до небагатьох поляків, які у своїх спогадах могли свідчити про арешт, про проходження розслідування, про роки, проведені в радянській в’язниці ще до Другої світової війни, оскільки – переживши комуністичний терор і тюрму в 1932 році, – він, разом із небагатьма земляками, втік із Радянського Союзу. Різниця між твором і типовою щоденниковою та мемуарною літературою доповнює багатство мемуаристики цих земель.

EN

Memoirs of Rev. Teofil Skalski Terror and Suffering stand out from memoire writing of other Polish authors, usually rich landlords, born on the territory of Ukraine annexed to the Russian Empire after the first partition of Poland and later comprising a part of the Soviet Union. The author, a clergyman hailing from the pauperised landed gentry and performing several important functions in the Church, charts the reality of the land at the turn of the 19th and 20th century from a different point of view, paying special attention to the attitude of the authorities, first Tsarist, then Soviet, to the Roman Catholic Church and its pastoral, charitable and social activities among the local Catholics, who were mostly Polish. Skalski in his own peculiar style reacts to political developments and his response to literature, culture and nature is also characteristic. Skalski is among the few who could testify about going through Soviet arrest, interrogation and 6-year imprisonment, already before World War II. In 1932 he was exchanged with a group of Poles for Soviet prisoners released from Polish prisons and returned to Poland. The uniqueness of his experience and peculiarity of his style complements the very rich memoir writing relating to the region.

PL

Wspomnienia ks. Teofila Skalskiego Terror i cierpienie wyróżniają się spośród memuarystyki innych polskich autorów – z reguły zamożnych ziemian urodzonych na ziemiach Ukrainy, wcielonych do Imperium Rosyjskiego po pierwszym rozbiorze Rzeczpospolitej, a potem należących do Związku Sowieckiego. Autor Terroru i cierpienia, jako wywodzący się ze zubożałej szlachty duchowny pełniący wiele ważnych funkcji kościelnych, ale także jako człowiek o wyrazistej osobowości, obserwuje i przedstawia rzeczywistość przełomu XIX i XX wieku z odmiennego punktu widzenia, wiele uwagi poświęcając relacjom władz – najpierw carskich, potem sowieckich – do Kościoła katolickiego oraz jego działalności duszpasterskiej, charytatywnej i społecznej prowadzonej wśród wiernych, którymi na tamtych terenach byli przede wszystkim Polacy. Ksiądz Teofil Skalski w sobie właściwy sposób reaguje na wydarzenia polityczne, reprezentując odmienną od typowej wrażliwość na literaturę, kulturę i przyrodę. Należy do nielicznych Polaków, którzy we wspomnieniach mogli dać świadectwo o aresztowaniu i przejściu przez śledztwo, o latach przeżytych w sowieckim więzieniu jeszcze przed II wojną światową, gdyż – przeżywszy komunistyczny terror i więzienie w 1932 roku – z nielicznymi rodakami wydostał się ze Związku Sowieckiego. Odmienność dzieła od typowego wzorca literatury pamiętnikarsko-wspomnieniowej dopełnia bogactwa memuarystyki tamtych terenów.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

1 Biuletyn Historii Wychowania

1 Kultura i Społeczeństwo

1 TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych

1 Bernard-Nouraud P.

1 Garbula J. M.

1 Ołdakowska-Kuflowa M.

1 Rodak P.

1 2023

1 2022

1 2018

1 2016

Un présent empreint de passé. Brève généalogie de l’hypotypose comme figure de la mémoire

History of Polish Diarism – Selected Contexts

Fenomen pisania o własnym życiu. Konkursy pamiętnikarskie w Polsce w XX wieku

Wspomnienia ks. Teofila Skalskiego na tle memuarystyki Podola, Wołynia i Kijowszczyzny