Search results

1

Osoba Jezusa Chrystusa istotą eschatologii chrześcijańskiej

100%

Bujak J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2015

|

issue 22

93-105

PL

Celem artykułu Osoba Jezusa Chrystusa istotą eschatologii chrześcijańskiej jest próba nakreślenia istotnych elementów chrześcijańskiej eschatologii na tle błędów, które w tym kontekście się pojawiają: millenaryzmu i wyznaczania daty paruzji. Chrześcijańskie oczekiwanie na „koniec świata” nie jest oczekiwaniem na coś, ale na Kogoś, jest to pełne ufności i nadziei oczekiwanie na ostateczne zwycięstwo Chrystusa na złem i śmiercią, które przyniesie również nam ostateczne zbawienie.

EN

The aim of the article The Christian teaching and practice in anticipation of Parusia is to show the most important elements of Christian eschatology in a context of errors like millenarism or setting the exact date of the end of the world. In reality, Christians don’t expect the end of the world – something – but the return of Someone, of Jesus Christ, who comes to bring us the ultimate salvation.

2

Mesjanizm polski a mesjanizm brytyjski (próba perspektywy)

100%

Samsel K.

Świat i Słowo

|

2020

|

vol. 35(2)

51-69

PL

British messianism and British millenarianism evolving between 1650 and 1800 (according to Richard H. Popkin) cannot be simply transferred into the ideas of Polish messianism and Polish millenarianism; however, the protocol of differences seems inspiring enough to open a space for appropriate ideological and personal comparisons. In this study I have attempted to bring closer together Kazimierz Brodziński’s concept of the ‘Slavic antiquity’ confronted with Samuel Richardson’s ‘Anglo-Saxon antiquity;’ I also collided with each other Gilberte Cheyne’s concept of mystical somatism and the Genesis concept of the body and corporeality developed by Juliusz Słowacki (there are more similarities in this case – for example the vision of Cheyne’s Paradise of the Faithful and Słowacki’s ‘Solar Jerusalem’). Polish messianism, in contrast to the British one, tends to deterritorialize the category of the nation and replace concepts of this sort with a project of embodied, instantiated eschatology, verbalized among others in Zygmunt Krasiński’s About the Position of Poland from the Divine and Human Vantage Point. In contrast to British messianism, scientific or semi-scientific, the Polish one has the potential to generate a system, is poetic and freely dialectical in accordance with the principle loosening reflection: disputandi more, asserendi more. This is evident in various and at first glance unexpected juxtapositions: including the concept of messianism as a liberating, decolonizing project in George Berkeley’s and Cyprian Norwid’s thinking, or the messianic idea of reading the Bible in the mirabilistic, irrational key of August Cieszkowski (God and Palingenesis) as well as in the anti-mirabilistic, rational key of Matthew Arnold (God and the Bible).

3

"Wielka rzeź Armagedonu". O czasach końca w publikacjach Towarzystwa Strażnica

80%

Rzepka Ł.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

|

2016

|

vol. 34

|

issue 2

EN

Publications of Jehovah’s Witnesses contain numerous references to the vision of the end of the world which they preach. The doctrine of the Organization belongs to millenarian stream and proclaims that the Kingdom of God began in 1914, when Jesus ascended the throne. Mankind, according to the Watch Tower, is living “the last days”. The current situation in the world indicates that humanity should expect “great slaughter of Armageddon”. 144 000 anointed will watch Armageddon from the “new heaven” and they will oversee the works carried out on the “new earth”. After the Millennial Day of Judgment, Jehovah will release Satan and his demons who will put humanity to the proof. At the end the death will be destroyed. God, people and animals will be experiencing the joyful communion for eternity. This article does not claim the right to interfaith controversy or apology for any Christian confession, but it merely attempts to comprehensively analyse the postapocalyptic world taught by Jehovah’s Witnesses.

PL

Publikacje Świadków Jehowy obfitują w treści proklamowanej przez nich wizji końca świata. Doktryna Organizacji wpisuje się w nurt millenarystyczny, a głoszone przez nich Królestwo Boże według oficjalnej wykładni rozpoczęło swoje rządy w 1914 roku, kiedy Jezus objął w nim panowanie. Ludzkość, zdaniem Towarzystwa Strażnica, żyje w „dniach ostatnich”. Aktualna sytuacja na świecie wskazuje, iż należy oczekiwać „wielkiej rzezi Armagedonu”. Po tych wydarzeniach nastanie „nowe niebo”, w którym przebywać będzie 144 000 wybranych. Będą oni panowali nad pracami przeprowadzanymi na „nowej ziemi”. Po Tysiącletnim Dniu Sądu, Jehowa wypuści Szatana i jego demony, by poddali ludzkość ostatniej próbie. Na koniec zostanie unicestwiona śmierć. Wieczność będzie radosnym przeżywaniem obcowania z Bogiem, ludźmi i zwierzętami. Artykuł nie rości sobie prawa do polemiki międzywyznaniowej czy apologii, którejkolwiek konfesji chrześcijańskiej, ma na celu jedynie przekrojową analizę świata „post-apo” głoszonego przez Świadków Jehowy.

4

Człowiek-zbiorowy pospolitej rzeczy. Norwid a społeczeństwo obywatelskie

71%

Fert J. F.

Studia Norwidiana

|

2021

|

vol. 39

37-69

EN

The intellectually and politically tempestuous crystallization of the civic ideal in the nineteenth and twentieth century manifested not only in Europe (especially Western), but also in North and Middle America, and in time – all over the globe. An intense search for the “civic ideal” is clearly discernible in societies comprising the former Polish Republic, whose demise towards the end of the eighteenth century and the subsequent phases of its increasingdecompositionnot only failed to annihilate the republican tradition but in fact intensified authentic debate on possible roads toward modern society in the future independent state. A key role in this important dialogue was played by representatives of the landed gentry and the intelligentsia, the latter emerging in the nineteenth century as a new social formation that basically had no exact counterpart in other countries. In time, a few representatives of other classes also joined this dialogue on the shape of the future Polish state. What is the meaning of the phrase “civic society”? Today, it is used almost naturallyby columnists and politicians representing various positions, but it was virtually non-existent during Norwid’s lifetime, although the very ideaof organizing collective life on the basis of “civic” virtues has an almost immemorial provenance. This article attempts to describe Norwid’s civic thought, mainly by analysing his discursive statements, chiefly in journalism. Norwid was decidedly opposed to any doctrinaire elevation of “humanity” (which he called a “holy abstraction”) over “nation” and “Church,” through which individuals can actually partake in “the work of ages.” Another area in which Norwid struggled to develop clear civic categories comprises visions of humanity’s universal happiness and/or its apocalyptic fall, many of which were promulgated at the time. In his polemics with utopias of “fulfilled history” it is possible to discern clear echoes of ideological debates held at the time, especially ones between mystical and political visions used by various “prophets” to describe the ultimate perspectives for the development of current events whose subject is “humanity” – a category replacing “nations,” which would be thus seen as ending their historical “mission.”From this angle, Norwidwould criticise Skład zasad[A collection of principles] by Adam Mickiewicz– a manifesto of revolutionary transformations of civic rights, which are part of the legacy of the French Declaration of the Rights of Man and of the Citizen.In a letter to Józef Bohdan Zaleski, dated 24 April 1848, Norwid expressed his outrage at most theses contained in Skład, which he saw as undermining traditional values such as “homeland,” “property,” “lineage,” “nation,” etc.

PL

Burze intelektualne i polityczne, jakie towarzyszyły krystalizacji idei obywatelskiej w wieku XIX i XX widoczne są nie tylko w Europie, szczególnie Zachodniej, ale również w Ameryce Północnej i Środkowej, a z czasem – na całym globie. Intensywne poszukiwanie „ideału obywatelstwa” widać przede wszystkim w społecznościach dawnej Rzeczpospolitej, której ostateczny upadek pod koniec wieku XVIII i kolejne fazy coraz głębszej destrukcji nie tylko nie oznaczały zaniku tradycji republikańskiej, ale wręcz wzmogły autentyczną dysputę nad drogami do nowoczesnego społeczeństwa w przyszłym, niepodległym państwie. Przodowały w tym zasadniczym dialogu głosy reprezentantów ziemiaństwa i wyłaniającej się w ciągu XIX w. klasy („stanu”) inteligencji, nowej formacji społecznej, niemającej właściwie adekwatnej analogii w innych krajach. Z czasem do tego dialogu o przyszłej Polsce włączyli się również nieliczni przedstawiciele innych klas. Jakie znaczenia zawiera wyrażenie „społeczeństwo obywatelskie”? Dziś jest ono dość „naturalnie” obecne w języku publicystów i polityków różnych „odcieni”, ale w czasach Norwida w zasadzie nie było używane, choć sama „idea” zorganizowania życia zbiorowego na fundamencie „obywatelstwa” ma rodowód wręcz odwieczny. Artykuł jest próbą opisu myśli obywatelskiej Norwida głównie poprzez analizę jego wypowiedzi dyskursywnych, głównie publicystycznych. Norwid zdecydowanie przeciwstawił się doktrynerskiemu wynoszeniu „ludzkości”, którą nazywał „świętą abstrakcją”, ponad „naród” i „Kościół”, poprzez które jednostka może realnie uczestniczyć w „pracy dziejów”. Inne pole walki o Norwida o dopracowanie się jasnych kategorii obywatelskich stanowiły ówczesne, liczne wizje powszechnego szczęścia ludzkości i/lub apokaliptycznego jej schyłku. W tych polemikach z utopiami ostatecznego „wypełnienia się dziejów” słychać wyraźnie echa sporów ideologicznych epoki, a szczególnie tych mistyczno-politycznych wizji, w których różnych odmian „prorocy” formułowali finalne perspektywy rozwoju bieżących wypadków dziejowych, których podmiotem jest „ludzkość”, powstała w miejscu dotychczasowych „narodów” kończących właśnie swą „misję” historyczną; tak m.in. dostało się Mickiewiczowskiemu Składowi zasad – czyli manifestowi rewolucyjnych przekształceń praw obywatelskich, odziedziczonych po francuskiej Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela; w liście do Józefa Bohdana Zaleskiego z 24 kwietnia 1848 r. dał Norwid wyraz swemu oburzeniu na większość tez zawartych w Składzie, które według niego podważają tradycyjne wartości, takie jak „ojczyzna”, „własność”, „ród”, „naród” i in.

5

Walka dobra ze złem w "Liście" Pseudo-Barnaby

51%

Mejzner M.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 59

21-37

EN

The struggle between good and evil is one of the main subjects of the Epistle of Pseudo-Barnabas, which originated between 70 and 130, thus, in the period when apocalyptic literature was flourishing. The latter’s impact on the Epistle is undeniable, and is expressed in the characteristic approach of the present time as the „last days” marked by intense activity of evil forces. Even though the outcome of God’s struggle with Satan has already been decided by the victory of Jesus Christ on the cross, still it is ongoing, and at different levels. For Pseudo- Barnabas, two areas of this confrontation are of utmost importance: the orthodoxy of faith and morality of life. The first issue is treated very broadly (chapters I-XVII), and its essence is to convince the readers of the Letter of the saving exclusivism of Christianity. The author radically opposes Judaism, considering all its laws and institutions in their historical implementation (e.g. sacrifices, fasting, Sabbath, temple, ritual ordinances) as the result of both the incorrect (physical) interpretation of the inspired Scriptures and submission to Satan’s insidious work. The only people of the Covenant are those who have believed in Jesus Christ and were immersed in the water of baptism. The other area of the still ongoing struggle is the heart of a Christian who, at any time, has to choose between the way of life and the way of death (chapters XVIII-XX). The final manifestation of Christ’s victory over evil will happen at His second coming, when He will put an end to the „times of the Wicked” and will bring into His Kingdom all the Christians faithful to His teaching.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

1 Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

1 Studia Norwidiana

1 Vox Patrum

1 Świat i Słowo

1 Bujak J.

1 Fert J. F.

1 Mejzner M.

1 Rzepka Ł.

1 Samsel K.

1 2021

1 2020

1 2016

1 2015

1 2013

Osoba Jezusa Chrystusa istotą eschatologii chrześcijańskiej

Mesjanizm polski a mesjanizm brytyjski (próba perspektywy)

"Wielka rzeź Armagedonu". O czasach końca w publikacjach Towarzystwa Strażnica

Człowiek-zbiorowy pospolitej rzeczy. Norwid a społeczeństwo obywatelskie

Walka dobra ze złem w "Liście" Pseudo-Barnaby