Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  missionary activity
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

История одной коммуникационной ошибки: миссионерский совет при св. синоде (16 марта 1945 – 19 октября 1949)

100%
Кравецкий А.
Przegląd Wschodnioeuropejski
|
2012
|
vol. 3
143-154
EN
The article is devoted to one case of communicative misunderstanding when is the course of the campaign aimed at liquidating Greek Catholic Church, the Soviet authorities in charge for the control over religious organizations demanded the Orthodox Church should organize missionary departments. Authorities presupposed those departments were to only provide anti-Catholic propaganda, but due to the secret character of the official suppressing of Greek Catholic Church, the Moscow Patriarchy appeared not to comprehend (or preferred not to comprehend) the authorities intentions and started to organize missionary activity across the country. It took four years to get the situation reversed.
2

Udział wiernych świeckich w misjach ad gentes według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

72%
Lipiński D.
Kościół i Prawo
|
2017
|
issue 6 (19) nr 2
143-161
PL
Udział wiernych świeckich w misjach ad gentes wiąże się z nowym spojrzeniem na świeckich, w głównej mierze wypracowanym przez Sobór Watykański II oraz posoborowe nauczanie Magisterium Kościoła. Dostrzeżono i podkreślono, iż cały Kościół jest ze swojej natury misyjny, a zatem każdy, kto do tego Kościoła należy, jest odpowiedzialny za działalność o charakterze misyjnym. Celem artykułu jest przedstawienie roli osób świeckich we wspomnianej wyżej działalności. Uczynione zostanie to poprzez wskazanie i scharakteryzowanie podstawowych praw i obowiązków świeckich w zakresie misji ad gentes, zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r., a także poprzez analizę specyfiki posłannictwa świeckich do apostolstwa i ewangelizacji realizowanego poprzez ich udział w potrójnej misji Chrystusa: Proroka, Kapłana i Króla.
EN
The participation of the lay faithful in ad gentes missions is connected with a new look at the laity, largely developed by the Second Vatican Council and the post-conciliar teaching of the Magisterium of the Church. They recognized and emphasized that the Church is missionary by its nature, and therefore anyone who due to this Church is responsible for the activities of the mission. The purpose of this paper is to present the role of lay persons in the abovementioned activity. This will be accomplished by identifying and discussing the fundamental rights and duties of the laity in the mission of ad gentes contained in the 1983 Code of Canon Law, and by analyzing the specificity of the lay mission to apostolate and evangelization through their participation in the triple mission of Christ: the Prophet, the Priest and the King.
3
Publication available in full text mode
Content available

Werbiści polskiego pochodzenia na misjach w Indiach

72%
Brzozowski J.
Nurt SVD
|
2019
|
issue 1
253-266
PL
Według tradycji historia Kościoła indyjskiego sięga czasów apostolskich i związana jest z działalnością św. Tomasza Apostoła. Prawdziwego dynamizmu ewangelizacyjnego misje w Indiach nabrały wraz z przybyciem w 1542 roku jezuitów, a wśród nich św. Franciszka Ksawerego i Roberto de Nobiliego. Ich owocna praca doprowadziła do wzrostu liczby lokalnych wspólnot. Jej skutkiem było też dostosowania chrześcijaństwa do lokalnej kultury. Tzw. spory akomodacyjne zniweczyły to wielkie osiągnięcie. Pomimo wielu przeciwności Kościół indyjski trwał i umacniał się. Od 1932 roku wkładem w jego rozwój szczyci się również Zgromadzenie Słowa Bożego. Wśród werbistów, którzy pracowali w Indiach, było również 10 Polaków. Byli oni zaangażowani najpierw w zwyczajną pracę duszpasterską, następnie podejmowali się zadań specjalnych – zwłaszcza w dziedzinie inkulturacji. Niniejsze opracowanie przypomina ich sylwetki.
EN
According to tradition, the history of the Church in India dates back to the apostolic times and is associated with the activities of St. Thomas the Apostle. Missionary work in India acquired a very evangelizing dynamism with arrival of the Jesuits in 1542, with St. Francis Xavier and Robert de Nobili among them. Their fruitful work led to an increase in the number of local communities. Likewise, its effect was the adaptation of Christianity to the local culture. The so-called accommodation disputes frustrated this great achievement. Despite many adversities, the Church in India endured and was consolidated. Since 1932, the Society of the Divine Word was contributing to her growth too. Among the Divine Word Missionaries working in India, there were also 10 Poles. First they got engaged in day-to-day pastoral ministry, later they undertook special tasks – in particular, in the field of inculturation. This study reminds of those personalities.
4
Publication available in full text mode
Content available

Pomoc w likwidowaniu skutków cyklonu Haruna w diecezji Morombe na Madagaskarze w świetle nauczania misyjnego

72%
Froelich P.
Nurt SVD
|
2022
|
issue 2
178-196
PL
Spotkać się można ze stwierdzeniem, że nauczanie Kościoła o misjach mija się z praktyką. W niniejszym tekście chcemy przeanalizować, jak w świetle nauczania encykliki Redemptoris missio wyglądała pomoc osobom poszkodowanym po cyklonie Haruna (2013) na przykładzie diecezji Morombe w południowozachodnim Madagaskarze. Perspektywa dekady pozwala na spokojniejszą analizę tego, co działo się wtedy trochę spontanicznie. Przykład ten jest też dobrym przyczynkiem do refleksji nad polską myślą misjologiczną, gdyż w działania te zaangażowanych było wielu polskich misjonarzy na Madagaskarze, przede wszystkim biskup tejże diecezji – Zygmunt Robaszkiewicz MSF oraz osoby odpowiedzialne za dzieła misyjne w Polsce.
EN
Sometimes one encounters the claim that the official teaching of the Church on missionary issues passes by in practice. In this text, we want to analyze how, in light of the teachings of the encyclical Redemptoris missio, assistance to those affected by the Cyclone Haruna (2013) looked like, using the example of the Diocese of Morombe in southwestern Madagascar. The perspective of a decade since the event allows for a good analysis of what was happening somewhat spontaneously at the time. This example is also a good contribution to reflection on Polish missiological thought, since many Polish missionaries in Madagascar were involved, above all the bishop of that diocese, Zygmunt Robaszkiewicz MSF, and those responsible for missionary works in Poland.
5
Publication available in full text mode
Content available

Działalność misyjna w aspekcie ekoteologii

72%
Adamczyk M.
Nurt SVD
|
2017
|
issue 2
567-584
PL
Działalność misyjna Kościoła, która stanowi o jego naturze i autentycznej żywotności, ciągle stoi przed nowymi wyzwaniami. Kościół bowiem od początku starał się odczytywać znaki czasów. Obecnie jednym z nich jest środowisko naturalne, które nierzadko jawi się jako zniszczone, zaśmiecone, a czasem wręcz niezdatne do życia. Niestety, problemy te nie ominęły również terenów misyjnych. Pojęcie ekologii oraz związane z nią zadania i projekty stanowią dzisiaj ważne miejsce w życiu społeczeństw. Kościół aktywnie włącza się w te wezwania, o czym świadczy chociażby ostatnia encyklika papieża Franciszka Laudato si’. Ekoteologia zaś spogląda na te kwestie przez pryzmat objawienia, nadając im transcendentny i duchowy charakter. Ziemia bowiem, jako nasz „wspólny dom”, została dana i zadana człowiekowi przez Stwórcę. Problematyka ta wpisuje się również w działalność misyjną Kościoła.
EN
Missionary activities of the Church determine her very nature and vitality. She tries to discern the signs of time and stand up to challenges. One of the most conspicuous signs of times today is the increasing damage of our natural environment. There are even places on earth no longer suitable to sustain life. Ecology has become an important issue. Ecological projects attract attention and resources of governments and civic organisations. The church actively participates in addressing the ecological problems in many parts of the world. In 2015, pope Francis issued encyclical letter on care for our common home, Laudato si’. Ecotheology reflects on ecology in the light of the Revelation, treating them as transcendental and spiritual values. The earth, “our common home”, was given to man as gift and responsibility. Men must remember about that responsibility, recognise the causes and effects of environmental degradation, especially through neglect and/or excessive consumption of natural resources, and address them. Care for our natural environment is part of the missionary activity of the Church, too.
6
Publication available in full text mode
Content available

Význam Mt 28, 16-20 v Matoušově evangeliu

72%
Mareček P.
ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis
|
2024
|
issue 1
19-39
EN
The text of Matthew 28:16-20, which is the final pericope of Matthew’s Gospel, and which provides the account of the appearance of the risen Jesus to the eleven disciples on the mountain in Galilee, is its climax, where all the major theological statements of this Gospel are brought together in the form of Jesus’ “testament.” In Matt 28:16-20 we find at least thirteen major themes or motifs that refer to the previous passages of Matthew’s Gospel and which reach their climax here: Galilee, the mountain, the adoration associated with doubt, Jesus’ approach to the disciples, the declaration of receiving all power in heaven and on earth, the commission to make disciples, the command to set out on a journey, the conferring of baptism in the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit, the teaching activity of the disciples, the keeping all of Jesus’ “commandments/directives”, the mention of all nations, the promise of Jesus’ presence, the time indication “the end of the age”. The pericope of Matt 28:16-20, which may be regarded as the climax of Matthew’s Gospel, summarizes the main theological statements of the preceding sections, and presents guidelines and safeguards for the time of the Church.
CS
Text Mt 28,16-20, který je závěrečnou perikopou Matoušova evangelia a který poskytuje líčení zjevení vzkříšeného Ježíše jedenácti učedníkům na hoře v Galileji, je jeho vyvrcholením, kde jsou všechny hlavní teologické výpovědi tohoto evangelia spojeny dohromady do formy Ježíšovy „závěti“. V Mt 28,16-20 můžeme nalézt nejméně třináct hlavních témat či motivů, které odkazují na předchozí úryvky Matoušova evangelia a které zde dochází svého vrcholu: Galilea, hora, klanění spojené s pochybnostmi, Ježíšovo přiblížení se k učedníkům, prohlášení o obdržení veškeré moci na nebi i na zemi, pověření k získávání za učedníky, příkaz k vydání se na cestu, udílení křtu ve jménu Otce i Syna i Ducha Svatého, učitelská činnost učedníků, zachovávání všech Ježíšových „přikázání/nařízení“, zmínka o všech národech, příslib Ježíšovy přítomnosti, časový údaj „konec věku/světa“. Perikopa Mt 28,16-20, kterou lze považovat za vrchol Matoušova evangelia, shrnuje hlavní teologické výpovědi z předchozích jeho částí a představuje pokyny a záruky pro dobu Církve.
7
Publication available in full text mode
Content available

Posługa nauczania w uchwałach II Synodu Katowickiego

58%
Dyduch J.
Analecta Cracoviensia
|
2017
|
vol. 49
EN
The Diocese of Katowice, in existence since 1925, elevated to the dignity of the archdiocese in 1992, just before its jubilee, on November 20, 2016, gave the People of God of the Katowice Church the gift of the synodal declarations. The declarations in question deepen the understanding of the Second Vatican Council and animate the faith, love, and hope of the Church of Katowice. The paper presents the norms about the teaching of the Church and considers them a useful tool for achieving the goal in question.
PL
Istniejąca od 1925 r. diecezja katowicka, podniesiona w 1992 r. do godności archidiecezji, w przededniu jubileuszu swojego istnienia, dnia 20 listopada 2016 r. przekazała ludowi bożemu Kościoła katowickiego dar w postaci uchwał II Synodu Archidiecezji Katowickiej. Ma on pogłębić nauczanie Soboru Watykańskiego II i ożywić wiarę, nadzieję i miłość wiernych tego Kościoła partykularnego. Ukazane w niniejszym artykule normy dotyczące posługi nauczania w Kościele katowickim jawią się jako narzędzia mogące pomóc w realizowaniu tego celu.
8
Publication available in full text mode
Content available

Prawosławny pogląd na „nową ewangelizację”

58%
Puczko A.
Rocznik Teologiczny
|
2018
|
vol. 02
263-277
PL
Tematem poruszonym w opracowaniu jest Kościół zachodni, który został dotknięty poważnym problemem schyłku wiary wśród wyznawców w XX i XXI wieku. Zamykając obrady Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów, Papież Benedykt XVI jasno zaznaczył, że temat nowej ewangelizacji powinien zajmować naczelne miejsce w planach Kościoła. Przywoływano pilną potrzebę nowej ewangelizacji także dla Bliskiego Wschodu. Chodzi o temat już dość znany, zwłaszcza w krajach o dawnej tradycji chrześcijańskiej. Również niedawne utworzenie Papieskiej Rady do spraw Nowej Ewangelizacji ma odpowiedzieć na tę głęboką potrzebę. Dlatego, po zasięgnięciu rady biskupów świata i konsultacji z Radą Zwyczajną Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów, postanowiła poświęcić najbliższe jego ogólne zgromadzenie zwyczajne w 2012 roku, następującemu tematowi: Nowa ewangelizacja dla przekazu chrześcijańskiej wiary. Wprowadzenie Nowej ewangelizacji ma na celu przywrócenie wiary wśród chrześcijan, jak również powrotu wiernych do Kościoła.
EN
The subject of this paper is the western Church which was affected by a serious crisis of faith among believers in the 20th and 21st centuries. In closing the session of the Special Synod of Bishops, Pope Benedict XVI clearly emphasized the need for new evangelization to be at the forefront of the Church’s plans. Th e urgent need for new evangelization in the Middle East was also summoned. The topic is well known, in particular in countries with an established Christian tradition. Th e recent establishment of the Pontifical Council for Promoting New Evangelization also attempts to answer this deep need. Therefore, after taking advice from Bishops from around the world and consultation with the Ordinary Council of the General Secretariat of the Synod of Bishops, the Council decided to devote the General Assembly in 2012 to the following topic: Th e New Evangelization for the Transmission of the Christian Faith. Th e introduction of the New Evangelization aims at the return to faith of Christians and the return of the faithful to Church.
9
Content available remote

Inkulturation und Charisma. Überlegungen zur Einheit in der Verschiedenheit

58%
Kaplánek M.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
vol. 66
|
issue 6: Teologia pastoralna
5-18
EN
The author’s, a Czech Salesian opening concept is the original effect of the God’s incarnation which had an impact on the history of Jewish nation. Christianity was injected into the specific socio-cultural stream of Hellenistic (Greek), Jewish thought. All three missionary actions were marked by being imbued with the current forms of thought and custom. In the 20th century this form of adaptation is called inculturation. This is to say that the Son of God was born into a specific socio-economic environment and not some abstract reality. This is the foundation of Christian faith in all cultures and movements known as “Young Churches.” The author, however expands this view of missionary concepts wider than that in Ad Gentes. In his article he explains the meaning of inculturation for the current and post-modern scenes. He also supports the concept for the sake of finding new “ways of life” deriving from the original idea to be applicable in other countries and continents.
PL
Punktem wyjścia rozważań autora, czeskiego salezjanina, jest wcielone działanie Boga, które wywarło wpływ na historię narodu żydowskiego. Chrześcijaństwo zostało „wszczepione” społeczno-kulturowo w hellenizowany judaizm. Wszystkie trzy fale misji w historii chrześcijaństwa naznaczone były także różnorodnym dostosowaniem doktryny i praktyki wiary do obecnych form myślenia. W teologii XX wieku do tej adaptacji użyto terminu „inkulturacja”. Inkulturacja jest rozumiana jako wyraz zasady wcielenia w działaniu Boga. Ten sam Syn Boży, urodzony w konkretnych okolicznościach społeczno-kulturowych, stanowi też fundament wiary chrześcijan wszystkich ludów i narodów, w tym także tak zwanych młodych Kościołów. Autor rozszerza jednak ważność wcielenia daleko poza granice misji ad gentes. W tym artykule wyjaśnia znaczenie inkulturacji dla nowoczesności i postmodernizmu, a także opowiada się za uwzględnianiem zasady inkulturacji w rozpowszechnianiu już sprawdzonych i poszukiwaniu nowych duchowych dróg (sposobów życia) ze społeczno-kulturowego środowiska założyciela (zakonu lub wspólnoty życia) do innych krajów i na inne kontynenty.
DE
Der Ausgangspunkt der Überlegungen des Verfassers, eines tschechischen Salesianers, ist die inkarnatorische Handlungsweise Gottes, die sich in der Geschichte des jüdischen Volks auswirkte. Das Christentum wurde soziokulturell auf das hellenisierte Judentum „eingepflanzt“. Auch alle drei Missionswellen in der Geschichte des Christentums wurde durch die mannigfaltige Anpassung der Glaubenslehre und -praxis auf die aktuellen Denkformen gekennzeichnet. In der Theologie des 20. Jahrhunderts wurde dann für diese Anpassung der Begriff „Inkulturation“ gewendet. Die Inkulturation wird als ein Ausdruck des Inkarnationsprinzips der Handlung Gottes verstanden. Derselbe Gottessohn, der in die konkreten soziokulturellen Umstände hineingeboren ist, der stellt auch den Fundament Glaubens der Christen aller Völker und Nationen dar, einschließlich der sog. „jungen Kirchen“. Der Verfasser erweitert aber die Geltung der Inkarnation über die Grenze der Missionen ad gentes weit hinaus. Er erklärt in diesem Artikel die Bedeutung der Inkulturation an die Moderne und Postmoderne und plädiert auch für die Wahrnehmung des Inkulturationsprinzips auch bei der Verbreitung der schon bewährten sowie der neuen spirituellen Wege (der Lebensweisen) aus dem soziokulturellen Milieu des Gründers/der Gründerin in andere Länder und Kontinente.
10
Content available remote

Terapia dydaktyczna a rozpoznawanie edukacyjnych potrzeb uczniów

44%
Trochimiak B.
Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo
|
2015
|
issue 2(28)
55-65
PL
Określenie „umysłowe potrzeby edukacyjne” (UPE) rozumiane jest jako konieczność zastosowania rozwiązań, co do których zakłada się, że umożliwią zrównoważone funkcjonowanie umysłowe, przynosząc w ten sposób korzyści w edukacji uczniów. Realizacja osobistych UPE może się odbywać poprzez udział w Terapii Dydaktycznej (TD). Terapia ta powstała na bazie wyników analizy procesu edukacyjnego metodą Trzy Aspekty Formy (TAF). Treningi prowadzone w ramach terapii spełniają swoją funkcję edukacyjną poprzez wspomaganie aktywności umysłowej w kategorii misyjnej, fenomenologicznej i kulturowej. Poznanie procedury równoważenia tych trzech podstawowych aktywności umysłowych realizuje dydaktyczną cechę terapii. Zrównoważenie aktywności misyjnej, fenomenologicznej i kulturowej rozumiane jest jako świadoma akceptacja ich nierozłączności w procesie podejmowania decyzji. W treningach TD wykorzystywana jest skala aktywności kulturowej. Narzędzie to wraz z modelem podejmowania decyzji – wynikającym z założeń metody TAF – pozwala uczestnikowi terapii na skonstruowanie systemu wartości z kulturowym punktem odniesienia, umożliwiającym zmierzanie do podstawowego celu życiowego stania się dobrym, mądrym i silnym człowiekiem.
EN
The term Mental Educational Needs (MEN) should be understood as the need to adopt solutions for which it is assumed that they will enable balanced mental functioning, thus bringing benefits to the education of students. The fulfilment of individual MEN can be carried out through participation in Didactic Therapy (DT). This therapy is based on the analysis of the educational process with the use of the Three Aspects of Form (TAF) method. Training conducted as part of the therapy fulfills its educational role by supporting mental activity in the missionary, phenomenological and cultural categories. If the process of balancing these three basic mental activities is understood, the didactic function of the therapy is accomplished. The balance of missionary activities, phenomenological activities and cultural activities is understood as a conscious acceptance of their inseparability in the decision making process. The DT training uses a cultural activity scale. This tool, along with the decision making model (resulting from the assumptions for the TAF method), allows the therapy participant to construct a system of values with a cultural reference point that should help him or her achieve the primary objective of life: to become a good, wise and strong person.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.